UZASADNIENIE

Sąd na podstawie art. 423 § 1a k.p.k. ograniczył zakres uzasadnienia do tych części wyroku, których dotyczył wniosek oskarżonego M. B..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. R. ma zarejestrowaną działalność gospodarczą, w ramach której prowadzi kiosk usytuowany na dworcu PKP w O.. W prowadzeniu działalności pomaga mu żona K. R.. Pokrzywdzeni są współwłaścicielami na zasadach wspólności ustawowej wszystkich przedmiotów znajdujących się w kiosku. W dniu 16 lipca 2013 roku K. R. pracowała w kiosku w charakterze sprzedawcy. Około godziny 15.50 do sklepu weszli M. B. i S. K.. M. B. poprosił K. R. o podanie mu dwóch puszek schłodzonej C. Coli. K. R. aby wyjąć napój z lodówki musiała odejść od lady i pójść na zaplecze. Wtedy oskarżony wszedł za ladę sprzedawcy i wyjął z szuflady na pieniądze kwotę 1000,00 zł w nominałach po 50 zł i 100 zł. Zobaczyła to pokrzywdzona wracająca z zaplecza podbiegła do oskarżonego i zaczęła się z nim szarpać i okładać go pięściami. Krzyczała „puść bandyto” Oskarżony aby utrzymać się przy posiadaniu zabranego mienia odepchnął pokrzywdzoną i zaczął uciekać trzymając pieniądze w ręku. S. K. krzyknęła coś to zrobił i uciekła razem z oskarżonym. Moment szarpania się pokrzywdzonej z oskarżonym widziała J. B., która weszła akurat do sklepu. Pokrzywdzona w wyniku zdarzenia nie odniosła obrażeń

M. S. pracuje jako kierownik sklepu (...) położonego w J. przy ulicy (...), właścicielem sklepu jest A. C.. W dniu 23 lipca 2013 roku M. S. była w pracy. W pewnym momencie do sklepu weszli M. B. i S. K.. Oboje mieli przy sobie torby. S. K. w pewnym momencie podeszła do M. S. zapytała o cenę jakiegoś produktu zaś oskarżony był w innej części sklepu. Po rozmowie M. S. poszła na zaplecze i zauważyła jak oskarżony wkłada do torby kosmetyki. M. S. podeszła do oskarżonego i najpierw zażądała aby postawił produkty na półkę powiedziała „oddawaj złodzieju” Wtedy oskarżony wraz z S. K. zaczęli uciekać w kierunku wyjścia ze sklepu. M. S. krzyczała za nimi że wezwie ochronę i policję co też zaraz uczyniła. Oskarżony i S. K. uciekli ze sklepu. Po przyjeździe policji M. S. wsiadła do radiowozu i wraz z policjantami szukała oskarżonych jednak bez skutku. Po powrocie obejrzała nagranie z monitoringu zainstalowanego w sklepie. Na nagraniu widać jak oskarżony wraz z S. K. dokonują kradzieży kosmetyków. Wspólnie dokonali zaboru: 2 sztuk balsamu po goleniu N. o wartości 53,99 zł, 1 sztuki wody po goleniu N. o wartości 26,99 zł, 2 sztuk balsamu nawilżającego NIvea o wartości 53,99 zł, 3 sztuk balsamu nawilżającego N. o wartości 80,97 zł, 1 sztuki lotionu po goleniu N. o wartości 28,99 zł, 4 sztuk wkładu do maszynki G. o wartości 47,99 zł, 38 sztuk wkładu do maszynki gilette mach 3 o wartości 281,95 zł, 2 sztuk wkładu mach 3 turbo o wartości 53,99 zł, 1 sztuki willkinson extra 3 sensitive o wartości 13,99 zł, 1 sztuki G. B. (...) o wartości 61,98 zł, 1 sztuki G. wkład V. o wartości 76,99 zł, 2 sztuk G. wkład F. P. (...) o wartości 101,98 zł, 4 sztuk G. wkład fusion o wartości 212,97, 2 sztuk G. wkład F. o wartości 122,97 zł, 1 sztuki G. wkłady Mach 3 T. o wartości 159,95 zł, 1 sztuki G. wkłady Mach 3 (2) o wartości 143,97 zł, 1 sztuki W. Q. o wartości 55,99 zł, 1 sztuki kremu D. R. o wartości 48,99 zł, 1 sztuki R. Serum o wartości 61,99 zł, 1 sztuki N. G. baza 67,00 zł, 1 sztuki N. krem na dzień o wartości 74,99 zł łączna wartość wszystkich ukradzionych przedmiotów wyniosła 1832,62 zł.

Osobę oskarżonego rozpoznali wszyscy świadkowie dokonanych przez niego przez niego przestępstw.

U M. B. nie stwierdzono choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego i zespołu psychoorganicznego. Rozpoznano u niego uzależnienie od środków psychoaktywnych – heroiny, nadużywanie leków uspakajających i padaczkę w wywiadzie, ten stan psychiczny w odniesieniu do zarzucanych oskarżonemu czynów, nie znosił i nie ograniczał u niego zdolności rozpoznania znaczenia czynów i zdolności kierowania swoim postępowaniem.

M. B. był wcześniej wielokrotnie karany w tym za czyny z art. 280§2 kk i 278§1 kk. Odbywanie ostatniej kary pozbawienia wolności zakończył w dniu 18 lutego 2007 roku .

Orzekając w sprawie Sąd oparł się na materiale dowodowym zgromadzonym w postępowaniu przygotowawczym ujawnionym na podstawie art. 394§4 w zw z 343 § 4 kpk: zeznania świadków K. R. (k2-6, 43-44, 45-56), J. B. (k 41-42, 37-38, 39-40), M. S. (k 47-49, 51-52, 53-54), R. R. (k 189-190) i A. C. (k 192-193), wyjaśnienia oskarżonych M. B. (k 57-58, 94-95, 103a-103b, 254-256) i S. K. (k 61-62, 92-98, 111a-111b, 201-203) oraz dokumentów –odpisów wyroków (k 72-86), dokumentacji medycznej (k 152, 158, 160-163) karty karnej (k 168-169) oraz opinii sądowo – psychiatrycznej (k 229-236) .

Przesłuchiwany w toku postępowania przygotowawczego M. B. przyznał się do winy oraz odmówił składania wyjaśnień. Oskarżony złożył wniosek o samoukaranie w trybie art. 335§1 kpk a następnie wyraził zgodę na wymierzenie jemu kary– za czyn pierwszy z art. 281 kk kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz kary grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 10 zł każda stawka a także orzeczenie obowiązku naprawienia szkody, za czyn drugi z art. 278 § 1 kk kary 6 miesięcy pozbawienia wolności, kary grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 10 zł każda stawka oraz orzeczenie obowiązku naprawienia szkody w części. W konsekwencji wyraził zgodę na wymierzenie mu kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych po 10 zł każda stawka.

W związku z oświadczeniem oskarżonego prokurator zawarł w akcie oskarżenia zgodnie z treścią art. 335§ 1 kpk wniosek o skazanie oskarżonego bez przeprowadzenia rozprawy i wymierzenie zaproponowanej przez nią kary.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dał wiarę oskarżonemu kiedy przyznał się do popełnienia do zarzucanego mu czynu. Oświadczenie to było zbieżne z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd za wiarygodne uznał wyjaśnienia współoskarżonej S. K.. W ocenie Sadu wyjaśnienia oskarżonej były spójne i wiarygodne. Oskarżona opisała okoliczności tak czynu z art. 278§1 kk jak i czynu z art. 281kk. Wyjaśnienia te są zgodne z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym i stały się podstawą dokonanych ustaleń faktycznych.

Sąd uznał za w pełni wiarygodne zeznania K. R., J. B., M. S., R. R. i A. C. albowiem są konsekwentne, logiczne a dodatkowo znajdują potwierdzenie w pozostałym wiarygodnym materiale dowodowym. Świadkowie zrelacjonowali jedynie to, co sami zaobserwowali nie uzupełniając swych zeznań zbędnymi konfabulacjami. Dodatkowo złożone zeznania nie noszą cech braku obiektywizmu bądź też zatajania prawdy. Wobec powyższego Sąd uznał, iż zeznania te mogą służyć za podstawę ustalonego stanu faktycznego.

Sąd uznał, za wiarygodną opinię złożoną do akt. Opinia ta oparta jest na bogatym materiale dowodowym. Wyciągnięte wnioski są logiczne, należycie umotywowane oraz poparte fachową wiedzą i doświadczeniem zawodowym biegłych. Reasumując Sąd uznał, iż brak jest jakichkolwiek podstaw, aby kwestionować powyższy dowód, dlatego Sąd dał jemu wiarę w całości.

Wątpliwości Sądu nie budziły również wszystkie ujawnione dokumenty, w tym te, które nie stały się podstawą poczynionych ustaleń faktycznych. Wyżej wskazane dowody były sporządzone prawidłowo przez uprawnione do tego osoby i nie nosiły żadnych oznak fałszowania.

Zdaniem Sądu materiał zebrany w sprawie, pozwolił na przypisanie oskarżonemu czynów będących przedmiotem postępowania. Sąd uznając wyżej opisany materiał dowodowy za wystarczający, wziął pod uwagę treść art. 335 § 2 k.p.k. zgodnie, z którym w przypadku złożenia wniosku o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy, gdy w świetle zebranych dowodów wyjaśnienia podejrzanego nie budzą wątpliwości, dalszych czynności dowodowych w postępowaniu przygotowawczym można nie przeprowadzać.

Wobec powyższego, Sąd uznał oskarżonego M. B. winnym tego, że:

I.  W dniu 03 lipca 2013r. w J., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z S. K., dokonali zaboru w celu przywłaszczenia balsamów, lotionu i wody po goleniu m-ki N., maszynek do golenia i wkładów do maszynek m-ki G. i W. oraz kremów D. i N. o łącznej wartości (...).62 zł na szkodę A. C., tj. czynu z art. 278 § 1 kk

II.  W dniu 16 lipca 2013 roku w O., w województwie (...), dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kwoty 1.000,00 zł na szkodę K. R. i R. R., a następnie w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej kwoty bezpośrednio po dokonaniu kradzieży użył wobec K. R. przemocy odpychając ją rękoma od siebie, tj. czynu z art. 281 kk

Przestępstwo uregulowane w art. 278§1 kk czyli kradzież zwykła należy do najczęstszych a nawet nagminnych przestępstw przeciwko mieniu. Kradzież zwykła polega na zaborze w celu przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej. Przez zabór należy rozumieć wyjęcie spod władztwa osoby nią władającej i objęcie we własne posiadanie. Jego dokonanie następuje w momencie, gdy sprawca obejmuje rzecz swoim władztwem.

Przestępstwo z art. 281 kk czyli tzw kradzież rozbójnicza polega na zastosowaniu przez sprawcę kradzieży przemocy wobec osoby, groźby natychmiastowego jej użycia albo na doprowadzeniu człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy (art. 281). Jest to więc konstrukcja nawiązująca do opisu sposobu działania sprawcy rozboju, występuje jednak zasadnicza różnica między tymi przestępstwami. Polega ona na odmiennej kolejności zastosowania rozbójniczych środków, które przy rozboju służą do obezwładnienia lub pokonania oporu pokrzywdzonego w celu dokonania kradzieży (tzn. są stosowane przed lub w trakcie dokonywania zaboru), natomiast w wypadku kradzieży rozbójniczej sprawca dokonuje zaboru bez użycia przemocy lub innych rozbójniczych środków, a używa ich po dokonaniu kradzieży, aby utrzymać się w posiadaniu skradzionej rzeczy. Kradzież rozbójnicza jest przestępstwem indywidualnym, którego sprawcą może być jedynie złodziej stosujący przemoc lub groźbę jej użycia wobec pokrzywdzonego kradzieżą albo innej osoby (np. usiłującej sprawcę zatrzymać i odebrać łup). Kradzież rozbójnicza jest przestępstwem złożonym, gdyż w jej ustawowym opisie mieszczą się znamiona kradzieży rzeczy (art. 278 § 1) oraz stosowanie przemocy, groźby karalnej lub innych środków wymienionych w art. 281. Potraktowanie tego dwuaktowego zdarzenia jako jednego przestępstwa wymaga więzi czasowo-sytuacyjnej między kradzieżą a stosowaniem wymienionych środków, tzn. że ich stosowanie musi nastąpić bezpośrednio po dokonaniu kradzieży albo w trwającym nieprzerwanie pościgu za sprawcą. Strona podmiotowa kradzieży rozbójniczej charakteryzuje się podwójną kierunkowością zamiaru. Sprawca bowiem, dokonując zaboru rzeczy, działa w celu jej przywłaszczenia, a następnie stosuje określone w art. 281 środki rozbójnicze w celu utrzymania się w posiadaniu skradzionej rzeczy.

W świetle ujawnionego materiału dowodowego, w szczególności przyznania się oskarżonego do winy, nie ulega żadnej wątpliwości, iż M. B. dopuścił się zarzucanych mu przestępstw.

Co do czynu z art. 278§1 kk oskarżony działając wspólnie i w porozumieniu z S. K. w zamiarze bezpośrednim dokonał zaboru kosmetyków o łącznej wartości 1832,62 zł. Co do czynu z art. 281 kk oskarżony w zamiarze bezpośrednim najpierw dokonał zaboru pieniędzy w kwocie 1000 zł a następnie w celu utrzymania się w posiadaniu zabranego mienia użył przemocy wobec pokrzywdzonej poprzez odepchniecie jej od siebie.

Biorąc pod uwagę postać zamiaru, jaki towarzyszył sprawcy w momencie popełnienia czynów – zamiar bezpośredni, jego motywację – chęć osiągnięcia korzyści majątkowej, rodzaj i charakter naruszonego dobra prawnie chronionego w postaci cudzego mienia oraz wysokość wyrządzonej szkody, Sąd uznał, że czyny, które popełnił oskarżony, były czynami o stopniu szkodliwości społecznej większym niż niski.

Na posiedzeniu w przedmiocie wniosku złożonego w trybie art. 335 § 1 kpk Sąd wydał wyrok zgodny ze złożonym przez oskarżonego i prokuratora wnioskiem. Zgodnie z treścią art. 335 § 1 kpk wniosek taki można złożyć kiedy okoliczności przestępstwa nie budzą wątpliwości, a postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte..

Uznając winę oskarżonego w zakresie wszystkich opisanych mu czynów Sąd wymierzył mu odpowiednio:

⚫

Za czyn z pkt I z art. 278 § 1 kk karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności zaś na podstawie art. 33 § 1,2 i 3 kk wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych w wysokości po 10 zł. (dziesięć złotych) każda stawka,

⚫

za czyny określone w punktach II z art. 281 kk karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33§1, 2 i 3kk karę grzywny w wymiarze 100 (sto) stawek dziennych po 10,- (dziesięć) złotych każda stawka;

Wymierzając oskarżonemu powyższe kary jednostkowe Sąd uznał, iż będą one w świetle art. 53 § 1 i 2 k.k. oraz art. 54 § 1 k.k. karami sprawiedliwymi i wyważonymi z punktu widzenia ustalonego powyżej stopnia społecznej szkodliwości czynów i stopnia zawinienia oskarżonego. Sąd uwzględnił całokształt okoliczności biorąc pod uwagę zarówno okoliczności łagodzące, jak i obciążające.

Za okoliczności obciążające Sąd przyjął przede wszystkim wysoki poziom szkodliwości społecznej tych czynów, nagminność tego rodzaju przestępstw na obszarze tego oraz fakt, iż oskarżony był wcześniej karany za czyny z art. 280 § 2 kk i 278§1 kk na bezwzględne kary pozbawienia wolności zakład karny opuścił w dniu 18 lutego 2007 roku. Kary te okazały się nieskuteczne i oskarżony w dalszym ciągu dopuszcza się przestępstw w tym czynu z art. 281kk

Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował przede wszystkim fakt iż oskarżony przyznał się do winy oraz złożył wniosek w trybie art. 335 kpk.

Na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 k.k. Sąd połączył orzeczone wobec M. B. kary pozbawienia wolności i orzekł karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wymiarze 200 (dwustu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda stawka. Przy orzekaniu kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zdecydował się na zastosowanie zasady pełnej kumulacji ustalając ze zasady absorpcji i asperacji nie znajdują zastosowania.

Podstawową kwestią podlegającą analizie przy wymiarze kary łącznej,
w szczególności decydującą o zastosowaniu zasady absorpcji, asperacji lub kumulacji, jest istnienie ścisłego, odległego bądź też brak związku przedmiotowego pomiędzy czynami objętymi wyrokiem. Sąd rozważając w niniejszej sprawie kwestię bliskości podmiotowo-przedmiotowej pomiędzy poszczególnymi przestępstwami stwierdził, że bliskość czasu i miejsca popełnienia przestępstw, przemawia za istnieniem ścisłego związku pomiędzy nimi.

Sąd nie zdecydował się na zastosowanie wobec oskarżonego instytucji warunkowego zawieszenie wykonania kary łącznej pozbawienia wolności albowiem nie zostały spełnione w ocenie Sądu przesłanki warunkujące zastosowanie tej instytucji. W ocenie Sadu wobec nagannego trybu życia oskarżonego zwłaszcza jego wielokrotnej karalności nie sposób postawić wobec jego osoby pozytywnej prognozy kryminologicznej na przyszłość. Powyższe spowodowało, iż zastosowanie tej instytucji wobec oskarżonego nie było możliwe.

Ustalając wymiar grzywny oraz wysokość stawki dziennej, Sąd baczył by nie przekraczały one zarówno stopnia zawinienia jak i możliwości zarobkowych oskarżonego.

Należy podkreślić, iż tak wymiar kary pozbawienia wolności jak i wymiar grzywny są zgodne z złożonym i zaakceptowanym przez Sąd wnioskiem Prokuratora

Reasumując należy wskazać, iż kara w takim kształcie spełni wszystkie ustawowe cele, w szczególności wychowawcze i prewencyjne oraz będzie stanowiła jasny przekaz dla społeczeństwa, iż tego typu przestępstwa nie są tolerowane i zawsze spotkają się z szybką i ostrą reakcją wymiaru sprawiedliwości. W przekonaniu Sądu jedynie taka kara na tyle wstrząśnie oskarżonym, iż zrozumie on naganność swego zachowania, wyciągnie z niego odpowiednie wnioski na przyszłość i nie popełni już kolejnego przestępstwa.

Tak określona kara jest zgodna z dyrektywami wymiaru kary oraz zrealizuje swoje cele wychowawcze i zapobiegawcze względem oskarżonego, jak też spełni swoje cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa ze względu na prewencję ogólną.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd nałożył na oskarżonego M. B. za czyn I obowiązek częściowego naprawienia wyrządzonej tym przestępstwem szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego A. C. kwoty 916,31 (dziewięćset szesnaście 31/100) złotych, oraz za czyn II obowiązek naprawienia wyrządzonej tym przestępstwem szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz K. i R. R. kwoty 1000 (jeden tysiąc) złotych. Powyższe środki karne są zgodne z złożonym w trybie art. 335 k.p.k. wnioskiem Prokuratora a dodatkowo znajdują uzasadnienie w tym, iż do tej pory szkody wyrządzone przestępstwami nie zostały naprawione.

Sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k., będąc zobligowanym jego treścią zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 20 (dwudziestego) lipca 2013 roku do dnia 5 (piątego) grudnia 2013 roku.

Zgodnie z wnioskiem obrońcy Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata W. L. z Kancelarii Adwokackiej w O. kwotę 621,92 zł. (sześćset dwadzieścia jeden złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) w tym VAT z tytułu nie opłaconej przez oskarżonego M. B. pomocy prawnej udzielonej z urzędu

Analizując sytuację majątkową i rodzinną M. B., z uwzględnieniem kar nałożonych niniejszym wyrokiem Sąd uznał, iż nie jest on w stanie ponieść kosztów postępowania bez pociągania zbyt ciężkich skutków dla siebie i najbliższej rodziny. Z uwagi na powyższe, Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania w sprawie obciążając nimi Skarb Państwa.