WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 marca 2015r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Radosław Gluza

Protokolant: Karolina Raszowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 03 października 2014r. i 19 marca 2015r. i sprawy

P. Ś. (Ś.)

syna H. i S. z d. D.

ur. (...) w S.

obwinionego o to, że:

w dniu 11 grudnia 2013r. o godz. 14.50 w miejscowości G. kierując samochodem marki S. o nr rej. (...) nie zachował należytego odstępu podczas manewru omijania pojazdu marki S. o nr rej. (...) zderzył się z nim przez co stworzył zagrożenie w ruchu drogowym,

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 k.w.;

orzeka:

I.  na podstawie art. 5 § 1 pkt 2 k.p.w. uniewinnia obwinionego P. Ś. od zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku;

II.  na podstawie art. 118 § 2 k.p.w. kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE WYROKU

Komisariat Policji w K. obwinił P. Ś. o to, że w dniu 11 grudnia 2013r. ok. godz. 14.50 w miejscowości G. kierując samochodem marki S. o nr rej. (...) nie zachował należytego odstępu podczas manewru omijania pojazdu marki S. o nr rej. (...), zderzył się z nim, przez co stworzył zagrożenie w ruchu drogowym, tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 k.w.

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego, Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 grudnia 2013r. K. K., kierując samochodem m-ki S. (...) o nr rej. (...), jechał ulicą (...) w G., od strony miejscowości Ż., w kierunku drogi krajowej nr (...). Będąc na wysokości nr 61, skręcił on w prawo, na parking przy sklepie spożywczym, gdzie zamierzał zrobić zakupy. Z uwagi na to, że na parkingu nie było wolnych miejsc, K. K. postanowił zaparkować po przeciwnej stronie ulicy. W tym celu włączył się do ruchu na ulicę (...), aby zawrócić swój pojazd na pobliskim skrzyżowaniu z ulicą podporządkowaną, gdyż wcześniej było to niemożliwie z uwagi na podwójną linię ciągłą.

Dowód:

częściowo zeznania świadka K. K., k. 11, 52 – 53,

częściowo wyjaśnienia obwinionego P. Ś., k. 51 – 52.

W czasie gdy auto prowadzone przez K. K. dojechało do skrzyżowania dróg i znajdowało się na prawym pasie ulicy (...), z jego lewej strony przejechał poruszający się w tym samym kierunku samochód m-ki S. (...) nr rej. (...), który prowadził obwiniony P. Ś.. W rezultacie zaistniałej sytuacji doszło do bocznego zderzenia się obu pojazdów, gdzie ich osie wzdłużne były usytuowane pod niewielkim kątem. P. Ś. po przejechaniu obok samochodu m-ki S. (...), zatrzymał swój samochód w niewielkiej od tego auta.

Dowód:

częściowo zeznania świadka K. K., k. 11, 52 – 53,

częściowo wyjaśnienia obwinionego P. Ś., k. 51 – 52,

zeznania świadka G. P., k. 23, 54 – 55,

opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków komunikacyjnych mgr. inż. A. D., k. 78 – 94 oraz nośnik z zapisu – koperta, k. 102 – 103,

notatka urzędowa, k. 2,

fotografie, k. 12, 19 – 20, 45 – 50.

W wyniku zaistniałego zderzenia w samochodzie m-ki S. (...) nr rej. (...) doszło uszkodzenia zderzaka przedniego po prawej stronie, błotnika prawego przedniego, lusterka prawego, drzwi przednich i tylnych prawych, zderzaka tylnego po stronie prawej, dwóch felg aluminiowych po stronie prawej.

W samochodzie m-ki S. (...) o nr rej. (...) zostały natomiast uszkodzone elementy nadwozia z lewej strony, tj.: nakładka zderzaka przedniego, błotnik przedni, nadkole, ślizg zderzaka, wspornik błotnika, podstawa reflektora i sam reflektor, lusterko, wzmocnienie czołowe, fartuch, drzwi przednie, kołpak i felga przedniego koła a ponadto elementy zawieszenia koła lewego przedniego.

Dowód:

opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków komunikacyjnych mgr. inż. A. D., k. 78 – 94 oraz nośnik z zapisu – koperta, k. 102 – 103,

notatka urzędowa, k. 2,

fotografie, k. 12, 19 – 20, 45 – 50.

Obwiniony P. Ś. ma 37 lat, jest żonaty, posiada na utrzymaniu dwoje dzieci, pracuje w firmie transportowej na stanowisku kierownika salonu, uzyskując z tego tytułu miesięcznie 1.600 zł. Nie był karany sądownie za przestępstwa ani wykroczenia.

Dowód:

wyjaśnienia obwinionego P. Ś., k. 51 – 52.

Obwiniony P. Ś. będąc słuchany w toku całego postępowania nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że pojazd m-ki S. (...) włączając się do ruchu z przydrożnego parkingu zajechał mu drogę, co skutkowało zjechaniem przez niego na lewą część jezdni.

Ponadto Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Po przeprowadzeniu analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego, sąd uznał, że brak jest dostatecznych dowodów na to, że zachowanie obwinionego P. Ś. w dniu 11 grudnia 2013r. wyczerpywało ustawowe znamiona czynu zabronionego jako wykroczenie.

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie sąd dysponował dwiema rozbieżnymi wersjami zdarzenia, jakie wyłaniały się z zeznań świadka K. K. oraz wyjaśnień obwinionego P. Ś.. I tak wedle twierdzeń kierującego samochodem S. (...), miał on wycofać z przysklepowego parkingu, a następnie poruszać się przez co najmniej 20 metrowy odcinek ulicy (...). Samo zaś zderzenie miało mieć miejsce dopiero po pewnym czasie od tego, gdy K. K. zatrzymał się autem na skrzyżowaniu z ulicą podporządkowaną i sygnalizował manewr skrętu w lewo. Z kolei zgodnie z opisem przedstawionym przez P. Ś., kierujący samochodem S. (...), miał wjechać na ulicę (...) bezpośrednio przez jego pojazd, bez uprzedniej sygnalizacji kierunkowskazem, rozpoczynając jazdę z końcowej części przysklepowego parkingu. Wg wyjaśnień obwinionego, był on zmuszony w takiej sytuacji wykonać manewr zmiany pasa ruchu, tak aby uniknąć centralnego uderzenia w tył samochodu S. (...). Samo zaś zderzenie nastąpiło z uwagi na to, że K. K. w momencie wyprzedzania jego pojazdu zaczął skręcać w lewo.

Sąd rozpatrując całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a w tym przede wszystkim zeznania złożone przez świadka G. P., dokumentację fotograficzną obrazującą uszkodzenia pojazdów i miejsca zdarzenia oraz opinię biegłego z zakresu wypadków komunikacyjnych A. D., nie był w stanie rozstrzygnąć, która ze wskazanych powyżej wersji zdarzenia zasługuje na uwzględnienie. Zdaniem sądu zarówno opis sytuacji kolizyjnej przedstawiony przez K. K., jak i przez P. Ś., pozostawały w takim samym stopniu prawdopodobne, a przez to jednakowo możliwe. Stwierdzając powyższe, sąd dokonał ustaleń faktycznych w sprawie kierując się zasadą z art. 5 § 2 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.w., iż nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść obwinionego.

W związku z tym, Sąd Rejonowy na podstawie art. 5 § 1 pkt 2 k.p.w. uniewinnił obwinionego P. Ś. od zarzucanego mu czynu i na podstawie art. 118 § 2 k.p.w. kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa. Sąd nie orzekł o zwrocie przez Skarb Państwa kosztów zastępstwa adwokackiego obwinionemu albowiem ani obwiniony, ani jego obrońca o to nie wnosili.

SSR Radosław Gluza