Sygn. akt IX W 4873/14
Dnia 20 lutego 2015 r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny
w składzie:Przewodniczący: SSR Joanna Sienicka
Protokolant: sekr. sąd. Jolanta Jarmołowicz
w obecności oskarżyciela publ. R. G.
po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2015 r. sprawy
D. K.
s. Z. i W. z domu W.
ur. (...) w O.
obwinionego o to, że: w dniu 04 marca 2014 r. o godz. 15:35 w O. na ul. (...) kierując samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) nie ustąpił pierwszeństwa osobie pieszej poruszającej się drogą w strefie zamieszkania, zmuszając ją do cofnięcia się celem uniknięcia potrącenia czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a następnie naruszył zakaz postoju pojazdu w strefie zamieszkania w innym miejscu niż wyznaczone w tym celu pozostawiając pojazd na trawniku
- tj. o czyny z art. 86 § 1 kw, art. 97 kw, art. 144 kw w zw. z art. 11 ust. 5, art. 49 ust. 2 pkt. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym
ORZEKA:
I obwinionego D. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów eliminując z kwalifikacji prawnej art. 144kw i za to na podstawie art. 86 § 1 kw, art. 97 kw w zw. z art. 11 ust. 5, art. 49 ust. 2 pkt. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym w zw. z art. 9 § 2 kw skazuje go, wymierzając na podstawie art. 86§1kw karę 1.000 (jeden tysiąc) złotych grzywny;
II na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100(sto) złotych i opłatą w kwocie 100(sto) złotych.
Sygn. akt IX W 4878/14
D. K. obwiniony został o to, że w dniu 04 marca 2014 r. o godz. 15:35 w O. na ul. (...) kierując samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) nie ustąpił pierwszeństwa osobie pieszej poruszającej się drogą w strefie zamieszkania, zmuszając ją do cofnięcia się celem uniknięcia potrącenia czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a następnie naruszył zakaz postoju pojazdu w strefie zamieszkania w innym miejscu niż wyznaczone w tym celu pozostawiając pojazd na trawniku tj. o czyny z art. 86 § 1 kw, art. 97 kw, art. 144 kw w zw. z art. 11 ust. 5, art. 49 ust. 2 pkt. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym
W dniu 04 marca 2014 r. o godz. 15:35 obwiniony D. K. poruszał się samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) ulicą osiedlową w strefie zamieszkania w pobliżu budynku (...) w O. .
W tym czasie na drodze tej znajdował się pokrzywdzony S. J.. Jest on (...)i szedłem na godzinę 16.00 na zebranie w kierunku ul. (...). Pokrzywdzony zauważył nadjeżdżający z jego prawej strony samochód obwinionego. Ocenił jego prędkość , zauważył, że kierowca nie reaguje na jego obecność na drodze. Cofnął się gwałtownie aby uniknąć potrącenia. Po tym gwałtownym cofnięciu poczuł ból w kręgosłupie. Samochód przejechał i zaparkował częściowo na chodniku, zajmując całą jego szerokość , a częściowo na trawniku w pobliżu piekarni. Pokrzywdzony gestem zwrócił uwagę obwinionemu na miejsce gdzie zaparkował. D. K. wyszedł z samochodu, zaczął go wyzywać słowami wulgarnymi jak na k 14 i grozić mu. Kopnął go. Pokrzywdzony zrobił zdjęcie miejsca, gdzie obwiniony zaparkował. O zdarzeniu powiadomił policję.
Do zdarzenia doszło w strefie zamieszkania oznaczonej znakiem (...). Są tam wyznaczone miejsca parkowania. Obwiniony zaparkował poza wyznaczonymi miejscami.
Wobec D. K. wniesiony został do(...)w O. akt oskarżenia o przestępstwa z art 217§1kk w zw z art 57a§1 kk , 190 §1kk w zw z art 57a§1 kk, 216§1kk w zw z art 57a§1 kk polegające na kierowaniu wobec S. J. gróźb karalnych pozbawienia życia, znieważania go i naruszenia nietykalności cielesnej poprzez kopnięcie w dniu 4 marca 2014r - (...)
(d. wydruk z K. k 4- 5,43-44, pismo k 9, 50,zdjęcie k 10, 41-42, protokół okazania k 29-31, szkic k 58, odpis aktu oskarżenia k 62-63, zeznania S. J. k 64-65, 14-15,38v,29v-30)
Obwiniony w piśmie k 50 zawierającym sprzeciw od wyroku nakazowego złożył oświadczenie, z którego wynika, iż nie przyznaje siędo popełnienia zarzucanego mu czynu. Jego pojazd nie znajdował się w dniu 4 marca 2014r na ul (...) . Zarzucany mu czyn nigdy się nie wydarzył, a pokrzywdzony nie mógł widzieć kto pojazd zaparkował.
Sąd nie dał wiary twierdzeniom obwinionego, uznając je za przejaw przyjętej przez niego linii obrony zmierzającej do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucane mu wykroczenie. Twierdzenia obwinionego pozostają w sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonego i zdjęciem k 10.
S. J. zeznał, że nie znał wcześniej obwinionego. Jest (...)i w dniu zdarzenia szedł na zebranie wyznaczone na godzinę16: 00. Nie spieszył się. Przechodził drogą osiedlową , jest tam strefa zamieszkania i samochody powinny jeździć wolno . Wszedł na ulice, zauważył nadjeżdżający prawej strony samochód obwinionego. Musiał się cofnąć gwałtownie do tyłu, inaczej mógł zostać rozjechany. Kierowca nie reagował na jego obecność na drodze. Samochód przejechał i zaparkował częściowo na chodniku , a częściowo na trawniku. Tam jest wąski chodniczek, samochód zajmował cały. Gestem wskazał obwinionemu miejsce gdzie zaparkował. Obwiniony wyszedł z samochodu, zapytał, co mu się nie podoba, zaczął go wyzywać, były też i groźby, a jak zrobił zdjęcie, dostał także kilka kopniaków. To działo się szybko, obwiniony zaczął mu grozić, mówił, że go załatwi.
Pokrzywdzony oświadczył, iż opisane zdarzenie było dla niego horrorem, zadzwonił (...). Zeznał, iż przychodzą do niego osoby starsze, skarżą się na parkowanie na chodnikach, dlatego zainteresował się miejsce w którym stanął obwiniony i zwrócił mu uwagę.
Obwiniony był w odległości 2 - 3m od niego gdy go zauważył, przechodził wówczas przez ulicę. Ocenił prędkość samochodu i gwałtownie się cofnął poza oś jezdni. Gdyby nie zrobił tego to mogłoby dojść do potrącenia go . Jest osobą niepełnosprawną, ma problemy z kręgosłupem, po tym gwałtownym cofnięciu poczuł ból w kręgosłupie. Zrobił zdjęcie miejsca, gdzie obwiniony zaparkował. Miejsce jest oznakowanie znakiem strefa zamieszkania od ul. (...). Są tam wyznaczone miejsca parkowania. Obwiniony zaparkował poza wyznaczonymi miejscami. Nie przyglądał się, czy zniszczył trawę.
Sąd w całości podzielił zeznania świadka uznając je za spójne, logiczne, rzeczowe i konsekwentne w toku całego postępowania. Świadek szczegółowo opisał przedmiotowe zdarzenie. W toku czynności wyjaśniających rozpoznał obwinionego na okazanych mu zdjęciach. Nie miał żadnych wątpliwości wskazując na obwinionego jako na sprawcę zdarzenia.
Z wykonanego przez pokrzywdzonego zdjęcia wynika jednoznacznie, iż samochód marki V. o nr rej (...) stał zaparkowany częściowo na trawniku , a częściowo na chodniku zajmując całą jego szerokość.
Mając powyższe na uwadze wina obwinionego nie budzi wątpliwości a polega na tym , że w dniu 04 marca 2014 r. o godz. 15:35 w O. na ul. (...) kierując samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) nie ustąpił pierwszeństwa osobie pieszej poruszającej się drogą w strefie zamieszkania, zmuszając ją do cofnięcia się celem uniknięcia potrącenia czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a następnie naruszył zakaz postoju pojazdu w strefie zamieszkania w innym miejscu niż wyznaczone w tym celu pozostawiając pojazd na trawniku . Obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczeń z w art. 86 § 1 kw, art. 97 kw w zw. z art. 11 ust. 5, art. 49 ust. 2 pkt. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym art. k.w. Z kwalifikacji prawnej czynu wyeliminowany został art. 144kw albowiem zgromadzony materiał dowodowy nie świadczy o dokonaniu przez obwinionego zniszczenia lub uszkodzeni trawy .
(...) zamieszkania to obszar zajmujący drogi publiczne lub inne drogi , na których obowiązują szczególne zasady ruchu , a wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami-art 2 pkt 16 prawa o ruchu drogowym . Znakiem informującym o strefie zamieszkania jest znak (...). W strefie tej piesi mogą korzystać z całej szerokości drogi i mają pierwszeństwo przed pojazdami. Na terenie tym nie stosuje sie przepisów o ruchu pieszych wymienionych w art 11 ust 1-4 prawa o ruchu drogowym - art 11 ust 5 cyt ustawy. Prędkość dopuszczalna pojazdów w strefie zamieszkania wynosi 20km/h - art 20 ust 2 cyt ustawy. Postój pojazdów możliwy jest tylko w wyznaczonych w tym celu miejscach-art 49ust 2pkt4 cyt. ustawy.
Obwiniony nie zastosował się do powyższych przepisów. W strefie zamieszkania nie ustąpił pierwszeństwa osobie pieszej, a następnie zaparkował w miejscu innym niż wyznaczone.
Przy wymiarze kary Sąd jako okoliczność obciążającą wziął pod uwagę rażące lekceważenie przez obwinionego obowiązujących przepisów i norm współżycia społecznego . Obwiniony stworzył zagrożenie dla osoby pieszej poruszającej się w strefie zamieszkania, gdzie powinna czuć się bezpiecznie, zignorował przepisy stanowiące o parkowaniu w oznaczonych miejscach, stanął na chodniku zajmując całą jego szerokość, a na zwrócona mu uwagę zareagował nieuzasadnioną i niespotykaną wręcz agresją.
W świetle wskazanych wyżej okoliczności Sąd orzekł wobec obwinionego karę grzywny w wysokości 1000 złotych. Orzeczona kara, w ocenie Sądu, jest współmierna do stopnia zawinienia obwinionego i społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu i nie może być postrzegana jako rażąco surowa.
Sąd na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciążył obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania i opłatą .