Sygn. akt I C 2875/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Tadeusz Dereń

Protokolant Magda Biernat

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2015 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa J. M.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę kwoty 6000 zł i ustalenie

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powoda J. M. na rzecz strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 1200 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 2875/14

UZASADNIENIE

Powód J. M. wniósł pozew o zasądzenie od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z/s w W. kwoty 6000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 12.06.2014r do dnia zapłaty , o ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość za skutki wypadku , któremu uległ powód w dniu 9.04.2014r oraz zasądzenie na rzecz powoda kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu podał , że w dniu 9.04.2014r doszło do wypadku komunikacyjnego w wyniku którego poszkodowany został powód . Odpowiedzialność za skutki zdarzenia przyjęła strona pozwana. W wyniku zdarzenia powód doznał obrażeń ciała w postaci skręcenia i naderwania odcinka szyjnego , piersiowego , lędźwiowego kręgosłupa , urazu głowy , urazu klatki piersiowej i urazu psychicznego. Po wypadku powód zgłosił się do ZOZ w K. gdzie udzielono mu pierwszej pomocy a następnie do (...) Centrum Medycznego w P. gdzie wykonano min. zdjęcia RTG kręgosłupa i czaszki . Powoda wypisano z zaleceniem oszczędnego trybu życia , zażywania leków przeciwbólowych , noszenia kołnierza ortopedycznego i podjęcia dalszego leczenia w poradni ortopedycznej. Powód nadal nie jest w stanie normalnie funkcjonować gdyż na bóle głowy i karku , napięcie mięśni karku powoduje dodatkowy ból i cierpienie , zmuszony jest do zażywania leków przeciwbólowych , które osłabiają jego kondycję psychofizyczną . Jest osobą nerwową , zmęczoną , osłabioną , boi się poruszać wszelkimi środkami transportu. Przed wypadkiem powód nie miał problemów zdrowotnych , był osobą aktywną , zaś w dniu wypadku miał 18 lat . Stron powodowa przyznała powodowi kwotę 1000 zł tytułem zadośćuczynienia decyzją z dnia 11.06.2014r. Pismem z dnia 26.06.2014r powód wezwał do zapłaty stronę pozwaną , gdyż przyznana kwota zadośćuczynienia jest zbyt niska i zasądzenie dodatkowej kwoty 6000 zł tytułem zadośćuczynienia jest zasadna.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda kosztów procesu podnosząc , iż przyznana powodowi kwota 1000 zł tytułem zadośćuczynienia jest odpowiednia w rozumieniu art. 445 §1 kc i prowadzi do pełnej kompensacji poniesionej przez powoda krzywdy , uwzględniając cierpienie fizyczne i psychiczne, ich intensywność , rozmiar. W wyniku wypadku powód doznał jedynie skręceń kręgosłupa , nie wymagał hospitalizacji , badania obrazowe nie potwierdziły występowania u powoda jakichkolwiek urazów , nie wystąpił też trwały uszczerbek na zdrowiu . nadto należy również uznać , że prognozy na przyszłość co do stanu zdrowia powoda są pomyślne . Powód nie wykazał aby zdarzenie wpłynęło na jego aktywność życiową lub zawodową , zaś zdolności regeneracyjne powoda , który w chwili wypadku miał 18 lat , są zdecydowanie większe. Nic nie wskazuje aby powód obecnie kontynuował leczenie lub rehabilitację . Nadto ewentualne odsetki winny być zasądzone dopiero od dnia wyrokowania. Podlega także oddaleniu wniosek powoda o ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość gdyż powód nie wykazał interesu prawnego w uzyskaniu takiego orzeczenia co zgodnie z art. 189 kpc jest warunkiem wystąpienia z przedmiotowym roszczeniem.

W wyniku postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 kwietnia 2014r powód J. M. , jako pasażer samochodu , uczestniczył w kolizji drogowej w K. , której sprawcą był kierujący samochodem K. G. , uderzając w tył samochodu osobowego. Na miejsce zdarzenia nie była wzywana policja ani pogotowie ratunkowe . W chwili zdarzenia powód miał zapięte pasy bezpieczeństwa. Sprawcę zdarzenia i stronę pozwaną łączyła umowa odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego obowiązująca w dniu zdarzenia . Odpowiedzialność za skutki wypadku przyjęła strona pozwana przeprowadzając postępowanie likwidacyjne i wypłacając powodowi kwotę 1000 zł tytułem zadośćuczynienia.

/dowód: - przesłuchanie powoda k-42;

- akta szkodowe pozwanego na płycie CD k-38;

-pismo pozwanego z 11.06.14r o przyznaniu zadośćuczynienia k-24 / .

Po kilku godzinach po wypadku powód zaczął odczuwać bóle pleców oraz kręgosłupa zgłaszając się na Izbę Przyjęć ZOZ w K.. Powód nie miał zewnętrznych obrażeń ciała . Następnie w dniu 11 kwietnia 2014r powód zgłosił się do (...) Centrum Medycznego S.A. w P. na Szpitalny Oddział ratunkowy gdzie wykonano zdjęcie RTG kręgosłupa i czaszki , które nie wykazały zmian urazowych kręgów lędźwiowych , kręgów szyjnych , kręgosłupa piersiowego i kości podstawy czaszki. Rozpoznano – jako chorobę zasadniczą – skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa a jak chorobę współistniejącą – skręcenie i naderwanie odcinka piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa zalecono kontrolę w poradni ortopedycznej . Następnie powód był w poradni neurologicznej. W dniu 16.06.2014r powód wykonał badanie MR kręgosłupa które wykazało umiarkowane zmiany zwyrodnieniowo – wytwórcze . Ponadto powód zażywał leki przeciwbólowe . Powód odczuwał dyskomfort polegający na tym, że nie mógł swobodnie skręcić głową z uwagi na ból karku jak również miał drętwienie dłoni. Próbował wzmocnić mięśnie kręgosłupa na basenie oraz rehabilitacją – 5 zabiegów. W chwili obecnej nie ma żadnych przeciwwskazań do aktywnego trybu życia i pracy zawodowej jako ratownika.

/ dowód : - przesłuchanie powoda k-42;

- karta informacyjna ZOZ K. k-7;

- karta informacyjna szpitala w P. k-8;

- skierowanie do poradni specjalistycznej k-10;

- wynik badania radiologicznego k12 – 15;

- dokumentacja medyczna powoda k 16-17;

- badanie MR kręgosłupa k-18;

- akta szkody na płytce CD k-38 / .

Pismem z dnia 30.05.2014r powód zgłosił szkodę stronie pozwanej domagając się kwoty 30.000 zł tytułem zadośćuczynienia . Decyzją z dnia 11.06.2014r strona pozwana przyznała powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę 1000 zł. Pismem z dnia 26.06.2014r powód wezwał pozwanego o zapłatę dalszej kwoty w wysokości 29.000 zł lecz strona pozwana odmówiła.

/ dowód : - zgłoszenie szkody k-21;

- decyzja pozwanego z 11.06.14r k-24;

- wezwanie do zapłaty k-25;

- akta szkody na płytce CD k-38 / .

Sąd zważył , co następuje:

Bezspornym jest w sprawie , iż w dniu 9 kwietnia 2014r powód – jako pasażer samochodu – uczestniczył w K. w kolizji drogowej , której sprawcą był K. G. , kierujący samochodem. Strona pozwana nie kwestionowała okoliczności zdarzenia oraz przyjęła odpowiedzialność z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia posiadacza pojazdu mechanicznego - sprawcy wypadku komunikacyjnego za skutki wypadku , przeprowadzając postępowanie likwidacyjne oraz wypłacając powodowi kwotę 1000 zł tytułem zadośćuczynienia.

Zgodnie z przepisem art. 445 § 1 kc Sąd może w wypadkach wskazanych w art. 444 kc przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę . Ze względu na niewymierność krzywdy określenie w konkretnym przypadku odpowiedniej sumy pozostawiona została Sądowi zaś Sąd korzysta z daleko idącej swobody z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, mających wpływ na rozmiar krzywdy. Przepisy kodeksu cywilnego nie zawierają żadnych kryteriów jakie należy uwzględnić przy ustaleniu wysokości zadośćuczynienia pieniężnego zaś kwotowe oznaczenie należnego zadośćuczynienia , według poglądu orzecznictwa i literatury prawniczej powinno być utrzymane w rozsądnych granicach z uwzględnieniem doznanej krzywdy jak i aktualnych stosunków majątkowych.

Dla ustalenia jednak, że doznana krzywda jest następstwem wypadku komunikacyjnego z dnia 9.04.2014r i przypisania stronie pozwanej – jako podmiotowi odpowiedzialności , istotne jest wykazanie związku przyczynowego z art. 361§1 kc i dotyczy to zarówno odpowiedzialności za szkodę majątkową jak i niemajątkową . Krzywda powinna być normalnym następstwem czynu sprawcy . Także w przypadku kompensaty krzywdy adekwatny związek przyczynowy stanowi nie tylko przesłankę odpowiedzialności , ale wyznacza zakres naprawienia uszczerbku . Ciężar dowodu w przedmiotowej sprawie spoczywał na poszkodowanym czyli powodzie – zgodnie z art. 6 kc – który stanowi, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie , która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Wprawdzie w orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się za wystarczające udowodnienie przez poszkodowanego wysokiego stopnia prawdopodobieństwa , że zdarzenie i szkoda pozostają w adekwatnym związku przyczynowym ale dotyczy to innych sytuacji faktycznych przede wszystkim zakażeń szpitalnych , co w niniejszej sprawie nie miało miejsca.

Aktualnie w postępowaniu sądowym w procesie cywilnym obowiązuje zasada kontradyktoryjności i zgodnie z art. 232 kpc strony są obowiązane wskazywać dowody ale stwierdzenia faktów , z których wywodzą skutki.

W przedmiotowej sprawie , dla ustalenia związku przyczynowego między krzywdą powoda a zdarzeniem komunikacyjnym z dnia 9.04.2014r oraz wysokości i rodzaju szkody powoda , wymagane były wiadomości specjalne , których nie posiada ani Sąd ani też strona lub jej pełnomocnik , a wobec tego niezbędna była opinia biegłego . Na rozprawie w dniu 14.01.2015r Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych z zakresu ortopedii i neurologii – zawnioskowanych przez powoda , jednocześnie zobowiązując pełnomocnika powoda do uiszczenia w terminie 14 dni zaliczki na poczet kosztów opinii biegłych pod rygorem pominięcia dowodu z opinii biegłych z zakresu ortopedii i neurologii. W oznaczonym terminie a także przez następne dwa miesiące - mimo ponownego wezwania – pełnomocnik powoda nie tylko nie uiścił zaliczki na biegłego – w całości ani też w części ( dopiero uiszczono 200 zł - 10.04.15r) , ale też nie zajął żadnego stanowiska w zakresie tego obowiązku , nie złożył również wniosku o zwolnienie powoda od kosztów sądowych w zakresie w/w wydatku mimo, iż jako profesjonalny pełnomocnik powinien zdawać sobie sprawę ze skutków braku działania na wezwanie Sądu. Sąd dokładnie określił wysokość zaliczki , termin jej uiszczenia oraz skutki braku uiszczenia a mimo to pełnomocnik powoda nie zareagował chociaż mógł to zrobić np. z uwagi na sytuację finansową powoda wnieść o przedłużenie terminu do jej uiszczenia.

Wskazane wyżej przepisy a także obowiązujące w procesie cywilnym zasada kontradyktoryjności ma ścisły związek z przepisem art. 1304kpc który to przepis uzależnia podjęcie przez Sąd czynności lub pominięcie jej od złożenia (lub nie) przez stronę zaliczki na pokrycie wydatków związanych z tą czynnością. Przepis ten jest rygorystyczny , nakazujący wręcz , w razie nie wpłacenia zaliczki, pominięcie czynności połączonej z wydatkami .

Jednocześnie wskazać należy , iż w niniejszej sprawie nie ma ustawowego obowiązku działania i dokonywania czynności połączonej z wydatkami z urzędu tym bardziej , że powoda reprezentował w sprawie profesjonalny pełnomocnik. Wprawdzie zgodnie z art. 232 kpc Sąd nie jest pozbawiony inicjatywy dowodowej ale przepisy kodeksu postępowania cywilnego nie dają podstaw i prawa wyręczana w doborze środków dowodowych i zastępowania w tym strony takimi dowodami , które mogłyby prowadzić do poczynienia bardziej korzystnych dla danej strony ustaleń. Rzeczą Sądu nie jest zastępowanie stron procesowych w gromadzeniu materiału dowodowego , tym bardziej gdy strona reprezentowana jest przez profesjonalnego pełnomocnika , lecz zweryfikowanie przeprowadzonych dowodów w pryzmacie ich przydatności oraz wiarygodności.

Wobec powyższego Są pominął dowód z opinii biegłych z zakresu ortopedii i neurologii co powoduje skutki przewidziane w art. 6 kc i art. 232 kpc. Oznacza to, , w okolicznościach przedmiotowej sprawy , że powód nie wykazał zarówno wysokości szkody jak i związku przyczynowego pomiędzy zdarzeniem z dnia 9.04.2014r a powstałą szkodą , którą miał doznać powód w wyniku tego zdarzenia . Sam fakt leczenia powoda , wskazane przez niego dolegliwości oraz konsultacje lekarskie po zdarzeniu komunikacyjnym nie przesądzają jeszcze w żaden sposób o istnieniu adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy tym zdarzeniem a szkodą , również nie przesądza o tym złożona do akt sprawy dokumentacja medyczna powoda. Dlatego też przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych sądowych miało decydujące znaczenie dla rozpoznania samej istoty sprawy - ustalenie związku przyczynowego oraz wysokość i rodzaju szkody , była też niezbędna do określenia przez Sąd wysokości zadośćuczynienia i orzeczenia o zasadności żądania pozwu.

Należy również wskazać , iż z ogólnymi regułami dowodami wskazanymi wyżej , to powód ma obowiązek , wykazać , że nastąpiła szkoda wyższa , niż to określił ubezpieczyciel w toku postępowania likwidacyjnego , wypłacając zadośćuczynienie w kwocie 1000 zł .

Wobec powyższego skoro powód nie wykazał wysokości szkody oraz mają na uwadze wszystkie podniesione wyżej okoliczności , Sąd uznał , że w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego przyznana i wypłacona przez stronę pozwaną kwota zadośćuczynienia w wysokości 1000 zł jest odpowiednią sumą tytułem zadośćuczynienia w rozumieniu przepisu art. 445§1 kc i prowadzi do pełnej kompensacji poniesionej przez powoda krzywdy.

Jak wynika z kart informacyjnej (...) Centrum Medycznego w P. u powoda rozpoznano skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa zaś jako choroby współistniejące – skręcenie i naderwanie odcinka piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa , ale co wskazano wyżej , powód nie wykazał ich związku przyczynowego z wypadkiem , zaś wykonane w szpitalu tego samego dnia badania RTG nie wykazały zmian urazowych kręgów lędźwiowych , kręgów szyjnych , kręgosłupa piersiowego i kości pokrywy czaszki. Również badania MR kręgosłupa szyjnego powoda z dnia 16.06.2014r wykazało zmiany zwyrodnieniowo – wytwórcze lecz brak dowodu aby były one wynikiem przedmiotowego zdarzenia komunikacyjnego.

W tym stanie rzeczy , powództwo podlegało oddaleniu również co do żądania ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej na przyszłość za skutki wypadku z dnia 9.04.2014r gdyż powód nie tylko nie wykazał interesu prawnego w uzyskaniu takiego orzeczenia ale z przesłuchania powoda wynika jednoznacznie, iż w chwili obecnej przedmiotowe zdarzenie nie wpłynęło na jego aktywność życiową i nie ma żadnych ograniczeń aby mógł być nadal ratownikiem wodnym , nie odczuwa również innych skutków wypadku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 98 kpc w związku z przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz. U. nr 163 poz . 1349 ze zm.) i koszty obejmują kwotę 1200 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ( §6 pkt 4 rozporządzenia).