UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2013 roku do Sądu Rejonowego w Elblągu wpłynął pozew M. G. (1) przeciwko (...) Oddziałowi w O. o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne.W uzasadnieniu pozwu pozwany wskazał, iż zatrudniony był u pozwanego od dnia 2 maja 2001 roku na stanowisku Kierownika (...) w E., a w dniu 16 grudnia 2013 roku pozwany rozwiązał z nim umowę o pracę. Jako przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę w trybie art. 30 § 1 pkt 2 k.p. pozwany podał nienależyte wykonywanie obowiązków służbowych, brak dbałości o dobro zakładu pracy, a przede wszystkim niewłaściwy nadzór nad praca pracowników Rejonu w trakcie przeprowadzonych postępowań przetargowych oraz realizowanych umów na pełnienie dyżurów przy zimowym utrzymywaniu dróg w Rejonie w E. w sezonach 2009/2010, 2010/2011, 2011/2012. Jak wskazał pozwany, powołując się na wyniki pracy komisji powołanej do kontroli w/w postępowań, realizacja postępowań przetargowych, jak również późniejsza realizacja umów budziły wątpliwości do co bezstronnego i obiektywnego wykonywania zadań i obowiązków służbowych, a mianowicie zaistniała sytuacja stwarzała konflikt interesów i podważała zaufanie.

W dalszej części uzasadnienia pozwu, powód podniósł, iż nie został zapoznany z całą treścią protokołu sporządzonego przez komisję powołaną przez Dyrektora Oddziału, a odpowiedź na stawiane tam zarzuty przygotowana została przez powoda w oparciu o ustalenia ogólne protokołu Komisji Oddziału w O. w zakresie strony 25 i 26, które dotyczyły nie tylko Rejonu E..

Powód wskazał ponadto, że o rzekomych błędach popełnianych w Rejonie w E., Dyrekcja (...) Oddziału w O. była świadoma. Sedno sprawy dotyczyło postępowania przetargowego w przedmiocie dyżurów zimowego utrzymania dróg krajowych administrowanych przez Rejon w E. w sezonie zimowym 2009/2010. Pierwsze postępowanie przetargowe zostało ogłoszone przez Rejon w E. w 2009 roku, jednakże z uwagi na błędy proceduralne wynikające z art. 93 pkt. 1.7 ustawy PZP zostało unieważnione. Zamawiający nie żądał wówczas wniesienia wadium, a w trybie postępowania powyżej progów unijnych był to wymóg obligatoryjny. Drugie postępowanie przeprowadzone zostało przez Wydział Zamówień Publicznych Oddziału w O. i w skład (...) nie wchodził nikt z Rejonu E.. Za zgodą Dyrekcji Oddziału O. dyżur pełniła B. L. osób pełniących dyżury była ogólnie dostępna. Powód wskazał dalej, że wszystkie faktury za dyżury zimowego utrzymywania dróg w formie oryginału wraz z kopiami protokołów odbioru były na bieżąco przekazywane do Oddziałów. Zgodnie z procedurami przed dokonaniem przelewów, każda faktura podlegała zatwierdzeniu w Oddziale przez uprawnione osoby. Dane personalne osób dokonujących zatwierdzenia poszczególnych dokumentów nie były zatajane, a brak reakcji ze strony przełożonych, był traktowany przez powoda jako domniemanie prawidłowego postępowania.

Taki schemat postępowania powtarzał się w latach 2010/2011 oraz 2011/2012. Jak w dalszej części pozwu wskazał powód, czynnikiem w zasadniczy sposób wpływającym na decyzję Dyrektora Oddziału w O., w przedmiocie wyrażenia zgody pracownikom Rejonu E. na pełnienie dyżurów było to, iż wykonawcy składający oferty w przedmiotowych postępowaniach nie chcieli wprowadzić niesprawdzonego potencjału kadrowego, mając świadomość, że osoby, które były pracownikami (...) będą prowadziły akcję zimowego utrzymania dróg z dużym zaangażowaniem i poświęceniem na rzecz (...), poprzez rzetelne i racjonalne gospodarowanie drogimi materiałami, jak również kosztowną pracą sprzętu do zimowego utrzymania dróg.

W 2012 roku przetarg na pełnienie dyżurów zimowego utrzymania dróg wygrało konsorcjum firm: (...) M. Z. oraz (...) T. Z. z siedzibą w B.. Wykonawca zatrudnił osoby, które nie posiadały praktyki w pełnieniu dyżurów zimowego utrzymania dróg krajowych, co w konsekwencji sprowadzało się do nagminnych problemów związanych z osobami pełniącymi dyżury. Prowadzenie dyżurów w Rejonie przez zewnętrznego wykonawcę nie zwalniało Kierownika Rejonu z odpowiedzialności za podejmowane decyzje dyżurnych, którzy bezpośrednio zarządzali sprzętem oraz dysponowali materiałami Jak wskazał powód dalej zmuszony był do angażowania dodatkowych pracowników Rejonu do objazdu i ciągłej kontroli dyżurnych. Powód wnioskował do Dyrekcji Oddziału o odstąpienie od umowy z w/w wykonawcą, jednakże nie odniosło tu skutku.

Zgodnie ze wskazaniem powoda w postępowaniu przetargowym przeprowadzonym w 2013 roku z powodu negatywnego wyniku egzaminu przedstawionych kandydatów na dyżury zimowego utrzymania dróg odrzucona została oferta konsorcjum (...), które prawdopodobnie zgłosiło sprawę mediom tj. gazecie (...) oraz do (...). W artykułach pracownicy Rejonu przedstawieni zostali jako szajka urzędników, którzy zostali pomówieni o tworzenie układów i ustawiania przetargów - bez poparcia tego dowodami.

W konsekwencji powyższego jak wskazał powód wszczęte zostały kontrole. Pierwsza kontrola przeprowadzona została przez Dyrektora Oddziału w O. i polegała na weryfikacji materiałów przetargowych faktur wraz z załącznikami oraz harmonogramów dyżurów. Odpowiedzi na stawiane zarzuty powód udzielił pisemnie w dniu 29 listopada 2013 roku odpowiadając na różne kwestie, w tym nadzoru nad pracownikami.

W dniu 11 grudnia 2013 roku przeprowadzona została kolejna kontrola przez Biuro (...) z (...) z W., podczas której przedstawiono pytania, na które powód miał odpowiedzieć drogą elektroniczną do dnia 16 rudnia 2013 roku.

W dniu 16 grudnia 2013 roku powód powiadomiony został o konieczności stawienia się w Oddziale w O., gdzie wręczone mu zostało oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem, podpisane przez Dyrektora Oddziału.

W ocenie powoda nie uwzględniono jego wyjaśnień przesłanych w dniu 16 grudnia 2013 roku do Komisji w W. przy podejmowaniu decyzji o wypowiedzeniu umowy o pracę i to było w jego ocenie przyczyną niezasadnego rozwiązania umowy o pracę.

Powód wskazał, że zarzucono mu niewłaściwy nadzór nad pracą pracowników Rejonu, co w jego ocenie było krzywdzące, ponieważ poza statutowymi obowiązkami Kierownika Rejonu pełnił on również dodatkowo obowiązki Kierownika Projektu - zajmującego się kontrolą, rozliczeniem kontraktów, inwestora zastępczego, nadzorowaniem robót wykonawczych przez wykonawcę. Obciążenie dużą ilością obowiązków spowodowało osłabienie organizmu powoda, w konsekwencji czego przeszedł ciężką chorobę - sepsę, leczony był między innymi na Oddziale (...) w E. oraz Oddziale (...) w O.. W czasie niezdolności do pracy powoda, nikt nie pełnił za niego zastępstwa, a pilne dokumenty podpisywane były przez niego w szpitalu.

Jak wskazał powód w dalszej części pozwu, z uwagi na fakt, iż od 1 grudnia 2010 roku pełnił on dodatkową funkcję Kierownika Projektu na (...), Dyrektor Oddziału powołał p.o. zastępcy kierownika rejonu, któremu w zakresie obowiązków powierzono koordynację i prowadzenie prac zimowego utrzymania dróg na ternie Rejonu oraz udział w przygotowaniu i prowadzeniu przetargów na roboty utrzymań zimowego dróg.

W trakcie 39 letniej pracy do czasu otrzymania wypowiedzenia umowy o pracę nigdy nie zarzucono mu nienależytego wykonywania obowiązków służbowych, braku sumienności i rzetelności w pracy, czy braku dbałości o dobro zakładu pracy. Ponadto jak wskazał powód, w trakcie wykonywania obowiązków w Rejonie i na Kontraktach kontrole przeprowadzali między innymi (...), PIP, NIK, Centrala (...) i nigdy nie przedstawiono mu zarzutów niewłaściwego wykonywania obowiązków służbowych, rzetelności w pracy, braku dbałości o zakład pracy.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany wskazał, że powód nie zaprzeczył zaistnieniu okoliczności stanowiących przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę, jednakże wskazał, że stawiane mu zarzuty były krzywdzące, gdyż wykonując swoje obowiązki zawsze miał na pierwszym miejscu dobro zakładu pracy.

W ocenie pozwanego wypowiedzenie umowy o pracę było w pełni uzasadnione. Wskazane przyczyny świadczyły o nienależytym wykonywaniu obowiązków przez powoda, w szczególności niewłaściwym nadzorze nad pracownikami Rejonu w trakcie przeprowadzanych postępowań przetargowych oraz realizowanych umów na pełnienie dyżurów zimowego utrzymania dróg w Rejonie w E. w sezonach 2009/2010, 2010/2011, 2011/2012. Realizacja ww. postępowań przetargowych jak i późniejsza realizacja umów budziła wątpliwości co do bezstronnego i obiektywnego wykonywania zadań i obowiązków służbowych.

Jak wskazał pozwany z ustaleń Komisji powołanej zarządzeniem nr 56 Dyrektora Oddziału (...) w O. z dnia 6 listopada 2013 roku wynikało wiele nieprawidłowości, uchybień i naruszeń obowiązków służbowych przez pracowników Rejonu, które polegały na wykonywaniu pracy równocześnie i w tym samym czasie dla pozwanego (...) i wykonawcy, który realizował dyżury zimowe utrzymania dróg, wprowadzenie tzw. mobilnych dyżurów, nieprzewidzianych w umowie z wykonawca, złożenia niezgodnie z prawdą oświadczenia p.o. Kierownika Rejonu, iż przed upływem 3 lat od wszczęcia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego nie był w stosunku pracy lub zlecenia z wykonawcą, opisywaniu przez M. R. (1) w latach 2009/2010 pod względem formalnych faktur zrealizowanych usług na pełnienie dyżurów (...) w ramach obowiązków (...) z jednoczesnym świadczeniem pracy na rzecz wykonawcy usług, udziale M. R. (1) w kontaktach (...) z oferentami, a jednocześnie figurowanie w potencjale kadrowym i świadczeniu pracy na rzecz przyszłego wykonawcy, świadczenie pracy przez B. P. (1) w latach 2009/2010/2011 w sytuacji jednoczesnego wykonywania na rzecz (...) obowiązków związanych z przebiegiem i realizacja umów. Naruszenia tych obowiązków stanowiło dowód na to, że powód nie sprawował nadzoru nad prawidłowym wykonywaniem czynności służbowych przez podległych mu pracowników, pomimo takiego obowiązku. Z pkt 2 karty stanowiska pracy wynikało, że powód pełniący funkcję Kierownika Rejonu - miał za zadanie zapewnienie właściwej organizacji i sprawnego funkcjonowania Rejonu, ustalenia i koordynowania realizacji zadań pracowników Rejonu, ustalenia zakresu czynności pracowników oraz bezpośrednią kontrolę realizacji zadań przez pracowników.

W dalszej części uzasadnienia odpowiedzi na pozew pozwany wskazał, iż w wypowiedzeniu umowy o pracę z dnia 16 grudnia 2013 roku wskazane zostały okoliczności naruszenia dobrego imienia i wizerunku (...), które również spowodowały całkowitą utratę zaufania pracodawcy do powoda, a w konsekwencji uniemożliwiały kontynuowanie zatrudnienia. Utrata zaufania, która stanowiła przyczynę rozwiązania umowy o pracę zawierała w sobie elementy subiektywne, które powodowały, że pracodawca nie mógł już obdarzyć pracownika niezbędnym do dalszej współpracy zaufaniem.

Sąd Rejonowy w Elblągu wyrokiem z dnia 12 czerwca 2014 w sprawie IV P 433/13 przuwrócił powoda M. G. (1) do pracy w (...) w O. na dotychczasowych warunkach ,zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 9174zł płatną w przypadku podjęcia pracy u pozwanej i zasądził na rzecz powoda kwotę 5582zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Rozstrzygnięcie oparto o następujące ustalenia i rozważania :

Powód M. G. (1) zatrudniony został w pozwanej (...) Biuro w O. na podstawie umowy o pracę na czas określony od dnia 1 maja 2001 roku do dnia 31 października 2001 roku na stanowisku Kierownika (...).

Do obowiązków powoda na zajmowanym stanowisku należało zapewnienie sprawnej i efektywnej realizacji zadań określonych dla Rejonu (...) wynikających z Regulaminu Organizacyjnego (...) Biura w O., zapewnienie właściwej organizacji i sprawnego funkcjonowania Rejonu (...), ustalenie koordynowania realizacji zadań pracowników Rejonu, ustalenie zakresu czynności i pracowników oraz bezpośrednia kontrola realizacji zadań przez pracowników, nadzór nad przestrzeganiem przez pracowników przepisów o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej, reprezentowanie Biura na zewnątrz w sprawach zleconych przez Dyrektora Biura.

Umową o pracę z dnia 22 października 2001 roku powód zatrudniony został u pozwanej na czas nieokreślony od dnia 1 listopada 2001 roku na stanowisku Kierownika Rejonu (...). Stanowisko pracy zaliczone zostało do grupy koordynujących i samodzielnych w służbie cywilnej.

W trakcie zatrudnienia powodowi wielokrotnie udzielano pełnomocnictw, w szczególności do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków dotyczących przeprowadzenia procedury zamówień publicznych wraz z zawarcie umowy na roboty i usługi w ramach przyznanych limitów, do przeprowadzenia procedury zamówień publicznych na zimowe utrzymanie dróg krajowych wraz z zawarciem umowy na ww. usługi, do przeprowadzenia procedury zamówień publicznych na koszenia pasów drogowych w ciągu dróg krajowych nr (...) administrowanych przez Rejon w E. (...) Oddział w O., do reprezentowania (...) Oddziału w O. w procesie budowlanym inwestycji realizowanych przez Oddział, do reprezentowania (...) Oddział w O. Rejon w E. w zakresie występowania o wszczęcie postępowania administracyjnego przed organami samorządu terytorialnego oraz dokonywanie niezbędnych czynności w toczącym się postępowaniu, do przeprowadzenia jednorazowej procedury przetargowej wraz z zawarciem umowy na remont cząstkowy nawierzchni bitumicznej na drogach krajowych nr (...) administrowanych przez Rejon w E. Oddział (...) w O. w ilości około 14.000 m3, do przeprowadzenia jednorazowej procedury zamówienia publicznego wraz z podpisaniem umowy na roboty utrzymaniowo-interwencyjne wykonywane w ramach bieżącego utrzymania dróg krajowych administrowanych przez Rejon w E., do przeprowadzenia jednorazowej procedury przetargowej wraz z zawarciem umowy na wykonanie odwodnienia i kanalizacji deszczowej drogi krajowej (...), do przeprowadzenia procedury zamówienia publicznego wraz z podpisaniem umowy na wykonanie odnowy drogi dojazdowej DD-8 na odcinku P. - G..

W dniu 23 maja 2006 roku p.o. Generalnego Dyrektora (...) i (...) Z. K. wyznaczył powoda na Kierownika (...) -przebudowy drogi krajowej nr (...) na odcinku E. - G., a z dniem 1 marca 2010 roku powód wyznaczony został na Kierownika (...) dla projektu „Przebudowy drogi krajowej nr (...) na odcinku J. - E. od km 68+244,15 do 82+315".

Powód M. G. (1) podlegał okresowej ocenie jako członek korpusu służby cywilnej. Według oceny bezpośredniego przełożonego zastępcy Dyrektora Oddziału ds. (...) (...) i M. J. B. (1) powód wykazywał duże zaangażowanie w wykonywane obowiązki, dążył do postawionych celów oraz bardzo dobrze zorganizował obowiązki Rejonu w związku z rozbudową sieci dróg, ponadto umiejętnie łączył obowiązki Kierownika Rejonu z obowiązkami Inżyniera Kontraktu.

Zastępcą Kierownika Rejonu był M. R. (1), któremu powierzone zostały częściowo obowiązki M. G. (2) z uwagi na szeroki zakres obowiązków powoda, który nie dotyczył statutowych obowiązków jakie wynikały z zajmowanego stanowiska. Do obowiązków zastępcy Kierownika Rejonu należało między innymi koordynowanie i prowadzenie prac zimowego utrzymania dróg na terenie Rejonu oraz udział w przygotowaniu i prowadzeniu przetargów na roboty utrzymaniowe, zastępowanie kierownika w czasie jego nieobecności i podejmowanie decyzji administracyjnych oraz postanowień, nadzorowanie funkcjonowania Obwodów (...), merytoryczna kontrola dokumentów księgowych z zakresu działania Rejonu, udział w Komisjach odbioru robót, kontrola zgodności realizowanych zadań z warunkami umowy, sprawdzanie faktur.

M. G. (1) pełnił funkcję kierownika projektu dla czterech inwestycji, z czego trzy z nich były projektami budowlanymi, a czwarta była umową na konsultanta. Był jednocześnie kierownikiem rejonu, jak również kierownikiem projektu. Do zakresu obowiązków powoda, w związku z wyznaczeniem na kierownika projektu należało weryfikacja pracy wykonawcy, sprawdzanie faktur oraz nadzór nad organizacją ruchu na budowie.

Powód M. G. (1) był bezpośrednim przełożonym B. P. (1), która odpowiedzialna była za przygotowanie kosztorysów inwestorskich w zakresie zamówień publicznych związanych z postępowaniem przetargowym. Była ona również wskazana wraz z M. R. (1) jako osoby do kontaktów. Dotyczyło to wyłącznie kontaktów z potencjalnymi podmiotami , które przystąpią do postępowania przetargowego. B. P. (1) i M. R. (1) nie byli członkami komisji przetargowych W wyniku doniesień dziennikarza śledczego co do nieprawidłowości występujących w Rejonie w E., Dyrektor Generalny (...) zarządził przeprowadzenie kontroli.

Komisja kontrolna powołana została zarządzeniem Dyrektora Oddziału w celu kontroli przebiegu procesu utrzymania dróg w Rejonach w E., E., G., L., O., O. i S. a dodatkowo w E. przeprowadzono kontrolę trzech postępowań przetargowych. W skład (...) wchodzili M. S. (1) - Główny Specjalista ds. (...) (...) Oddziału (...) w O., K. S. w Wydziale Zamówień Publicznych Oddziału (...) w O. oraz J. S. (1) w Wydziale (...) Oddziału (...) w O.. Protokół pokontrolny w formie notatki służbowej liczący 27 stron sporządzony został 25 listopada 2013 roku. Protokół pokontrolny przekazany został Dyrektorowi Oddziału, a powód zapoznany został jedynie ze stroną 25 oraz 26, która zawierała jedynie ustalenia.

Powód pismem z dnia 29 listopada 2013 roku skierowanym do Dyrektora (...) Oddział w O. M. N. (1) przedstawił swoje stanowisko w sprawie.

Kolejna kontrola pod nazwą „Stosowanie postanowień zarządzenia polityki antykorupcyjnej w (...)" dotyczyła polityki antykorupcyjnej. Na podstawie protokołu otrzymanego od Dyrektora (...) R. R. zobowiązał powoda do udzielenia odpowiedzi na pytania, które zostały doręczone powodowi w dniu 11 grudnia 2013 roku drogą elektroniczną.

W dniu 16 grudnia 2013 roku M. G. (1) szczegółowo odpowiedział na pytania zadane przez kontrolującego.

W dniu 16 grudnia 2013 roku powód został poinformowany o konieczności stawienia się w Oddziale w O., gdzie wręczono mu oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem.

Przyczynami, które wskazano w uzasadnieniu wypowiedzenia umowy o pracę było nienależyte wykonywanie obowiązków służbowych, brak sumienności i rzetelności w pracy, brak dbałości o dobro zakładu pracy, a przede wszystkim niewłaściwy nadzór nad pracą pracowników Rejonu w trakcie przeprowadzanych postępowań przetargowych oraz realizowanych umów na pełnienie dyżurów przy zimowym utrzymaniu dróg w Rejonie w E. w sezonach 2009/2010, 2010/2011 oraz 2011/2012.

W ocenie Sądu Rejonowego powództwo M. G. (1) zasługiwało na uwzględnienie. Sąd I instancji wskazał, że dokonując ustaleń faktycznych opierał się na dokumentacji znajdującej się w aktach osobowych powoda oraz w aktach sprawy. Żadna ze stron postępowania nie kwestionowała wiarygodności przedmiotowej dokumentacji. Co więcej brak było jakichkolwiek okoliczności, które sugerowałyby iż wspomniana dokumentacja nie była wiarygodna. Zawierała ona obiektywne informacje dotyczące przeprowadzonych kontroli zarówno w przedmiocie przebiegu procesu utrzymania dróg, jak również polityki antykorupcyjnej. Sad Rejonowy wskazał także, że przyznał walor wiarygodności przedmiotowej dokumentacji.

Dokonując oceny przyczyny podanej przez pracodawcę jako uzasadnienia wypowiedzenia umowy o pracę Sąd I instancji opierał się na zeznaniach świadków: R. R., J. K., T. C., W. P., J. Z., jak również powoda M. G. (1) .

W odniesieniu do wskazanych osobowych źródeł dowodowych, stwierdzić należy, że w ocenie Sądu za przyjęciem ich w poczet materiału dowodowego przemawiało to, że były one bardzo konsekwentne, jednoznaczne oraz logiczne.

Nadto zeznania tych osób pozostawały w zgodzie z załączoną do akt sprawy dokumentacją.W odróżnieniu od wyżej wymienionych zeznań Sąd tylko częściowo przypisał walor wiarygodności zeznaniom świadka J. B. (1), K. H. (1), M. S. (1) oraz dyrektora pozwanej M. N. (1). Zeznania tych osób w ocenie Sądu Rejonowego były nieprecyzyjne, niepełne i niekonsekwentne. Świadek J. B. (1) początkowo nie miał wiedzy na temat spotkania, które odbyło się w listopadzie 2013 roku, jednakże po okazaniu notatki urzędowej załączonej do akt sprawy, świadek przypomniał sobie szczegółowo o wszystkich zagadnieniach poruszanych w trakcie przedmiotowego spotkania. Zeznania pozostałych świadków były częściowo niespójne, sprzeczne wewnętrznie.

Zgodnie z treścią przepisu art. 30 § 4 k.p. pracodawca ma obowiązek wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony.

Sąd I instancji przytaczając orzecznictwo Sądu Najwyższego wskazał, że Sąd ten wyraźnie wskazuje w jaki sposób pracodawca powinien zrealizować obowiązek wynikający z treści art. 30 § 4 k.p. w zakresie konkretyzacji przyczyny rozwiązania umowy o pracę podanej w oświadczeniu o jej wypowiedzeniu. Zgodnie z orzecznictwem, przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony powinna być wyraźna, konkretna i rzeczywista. Niezbędne jest wskazanie konkretnych faktów oraz opisanie lub przynajmniej wskazanie okoliczności dotyczących zachowań, postaw pracownika w trakcie świadczenia pracy. Przyczyna wypowiedzenia musi być ponadto sformułowana w sposób jednoznaczny i czytelny dla pracownika. Zatrudniony musi mieć pełną świadomość z jakiego powodu pracodawca dokonał wypowiedzenia. Konkretne oraz zrozumiałe dla pracownika wskazanie przyczyny wypowiedzenia jest podlegającą ustaleniu okolicznością faktyczną.

Przyczynami uzasadniającymi wypowiedzenie powodowi umowy o pracę było nienależyte wykonywanie obowiązków służbowych, brak sumienności i rzetelności w pracy, brak dbałości o dobro zakładu pracy, a przede wszystkim niewłaściwy nadzór nad pracą pracowników Rejonu w trakcie przeprowadzanych postępowań przetargowych oraz realizowanych umów na pełnienie dyżurów przy zimowym utrzymaniu dróg w Rejonie w E. w sezonach 2009/2010, 2010/2011 oraz 2011/2012. Jak wynikało z zeznań powoda M. G. (1), znał on przyczynę wskazaną w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę, jednakże nie wiedział z jakich przyczyn pracodawca utracił do niego zaufanie. Jak wynikało dalej z zeznań powoda w 2013 roku przeprowadzona została kontrola, która dotyczyła pełnienia dyżurów związanych z zimowym utrzymaniem dróg w Rejonie w E. oraz przygotowaniem do przetargów. Powód bezpośrednio nie odpowiadała za dyżury, albowiem część jego obowiązków przejął zastępca kierownika Rejonu, w tym między innymi dyżury. Powód powoływał Komisje przetargowe, jednakże w Komisji nie uczestniczył żaden pracownik, który pełnił dyżury. Ponadto zgodę na udział w dyżurach w ramach umowy zlecenia otrzymali bezpośrednio od przełożonego dyrektora M. N. (1). Zeznania powoda w tym zakresie znalazły potwierdzenie w zeznaniach świadka W. P.. Z zeznań tego świadka wynikało że przed 2009 rokiem była zgoda na to, aby pracownicy pozwanego wykonywali prace związane z dyżurami utrzymania dróg. Po roku 2009 zgoda tak była w poszczególnych oddziałach Zgoda taka wynikała z potrzeb pozwanego, albowiem pracownik, który zajmował się uprzednio tymi czynnościami miał lepsza wiedzę jak zajmować się utrzymaniem zimowym dróg, chodziło o to, aby było to ekonomicznie zasadne. Ponadto świadek wskazała, że corocznie przeprowadzane były kontrole przygotowania rejonu do sezonu zimowego.Świadek T. C., który zajmuje stanowisko Kierownika Rejonu w Zarządzie Dróg Wojewódzkich wskazał, że wzajemnie z powodem korzystali ze swojego doświadczenia. Z jego zeznań wynikało, że praca na stanowisku i zajmowanym przez powoda wymagała zaangażowania, a ponadto powód prowadził również kontrakty, ponadto świadek wskazał, że praktyka przekazywania podległym pracownikom utrzymania zimowego dróg, była praktykowana i powszechnie znana, na terenie całego kraju, albowiem doświadczenie własnych pracowników było bardzo istotne.

Z zeznań dyrektora pozwanej wynikało, że wyraził on zgodę pracownikom, aby mogli świadczyć dyżury przy zimowym utrzymaniu dróg przy zapewnieniu braku konfliktu interesów. Zgodnie z tym co wskazał dyrektor pozwanej konflikt interesów nie zachodził, gdyż pracownik pozwanej świadczył pracę przy dyżurach zimowego utrzymania, albowiem świadczył on pracę na rzecz pozwanego, a nie przeciw niemu. Dyrektor pozwanej wskazał dalej, że prawdą jest, iż osoby, które świadczyły dyżury nie były członkami komisji przetargowej lecz z powodów osobistych wymagał on więcej. Dyrektor pozwanej wskazał również, że gdy wpłynęły pytania od dziennikarzy, jego zaufanie zaczęło być ograniczone, w związku z czym powołał komisje kontrolną, która pracowała w okresie od 6 do 25 listopada 2013 roku

Utrata zaufania do pracownika przez pracodawcę może uzasadniać wypowiedzenie mu umowy o pracę na czas nieokreślony, jednakże wypowiedzenia umowy na takiej podstawie można skutecznie dokonać tylko wtedy, gdy pracownik w chwili złożenia mu takiego oświadczenia woli wiedział o tym jakie zachowanie spowodowało tę utratę. „Utrata zaufania do pracownika może uzasadniać wypowiedzenie umowy o pracę, mimo, że jego zachowanie nie nosi cech zawinienia, jeżeli w konkretnych okolicznościach jest uzasadniona, w tym znaczeniu, że od pracodawcy nie można wymagać, by nadal darzył pracownika niezbędnym zaufaniem" - wyrok SN z dnia 7 września 1999 r., sygn. akt I PKN 257/99, OSNP 2001/1/14. .,...3. W przypadku wskazania przez pracodawcę jako przyczyny wypowiedzenia utraty zaufania spowodowanej zaistnienie określonych faktów, w pierwszej kolejności należy ocenić, czy wskazane przez pracodawcę okoliczności mogły uzasadniać utratę zaufania do pracownika, a następnie, pod warunkiem pozytywnego rozstrzygnięcia tej kwestii - czy utrata zaufania w tych okolicznościach uzasadnia wypowiedzenie stosunku pracy" - wyrok SN z dnia 2 października 2012 roku, sygn. akt II PK 602/12, LEX nr 1243025.

W ocenie Sądu Rejonowego okoliczności wskazane przez pracodawcę nie mogły uzasadniać utraty zaufania do M. G. (1). Rolą pozwanego było wykazanie , że pozwany utracił zaufanie do powoda jako pracownika. W ocenie Sądu pozwany temu obowiązkowi nie sprostał. Sad I instancji wskazać, że powód posiadał liczne pełnomocnictwa, które po wręczeniu oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę nie zostały mu cofnięte. Powód świadczył pracę Kierownika Rejonu, aż do 31 grudnia 2013 roku i mógł w tym czasie podpisywać i rozliczać kontrakty, mógł wykonywa wszystkie dotychczasowe czynności co pozostaje w oczywistej sprzeczności z tezą pozwanego o utracie zaufania do powoda..

Z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika , że utrata zaufania do powoda przez dyrektora pozwanej zrodziła się w momencie zgłoszonych przez dziennikarzy pytań. W konsekwencji powołane zostały komisje kontrolne, które wykazały nieprawidłowości. Sąd orzekający stoi na stanowisku, że o nieprawidłowościach wykazanych w protokołach pokontrolnych dyrektor pozwanej miał świadomość jeszcze przed ich wykazaniem, albowiem jak wskazał to on sam wyraził zgodę na pracę pracownikom pozwanej, aby w ramach dodatkowej umowy zlecenia mogli świadczyć dyżury przy zimowym utrzymaniu dróg, co było również wykazane jako nieprawidłowości.

Sąd Rejonowy podkreślił, że pozwany nie uznał za stosowne ukarać w jakikolwiek sposób przełożonych powoda za brak nadzoru nie odnosząc do nich tych samych kryteriów co do odpowiedzialności za podległych pracowników jak w stosunku do powoda. W ocenie Sądu I instancji świadczy to jednoznacznie o braku obiektywizmu ze strony przełożonych powoda i trudno oprzeć się wrażeniu, że decyzja pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę powodowi podyktowana była chęcią przedstawienia pozwanego w artykułach prasowych jako podmiotu , który reaguje przed doniesieniami prasowymi na nieprawidłowości wskazane przez dziennikarza i karze winnych tych działań.

Powód w chwili wskazywania osób do kontaktów przy komisjach przetargowych, nie mógł mieć świadomości, iż w przyszłości będą oni świadczyli pracę w ramach umowy zlecenia dla wykonawców Warto tutaj zaznaczyć, że powód nie miał również kompetencji co do wyrażania zgody na podjęcie dodatkowego zatrudnienia przez pracowników pozwanej, a zgodę taką wyrażał dyrektor pozwanej. Z analizy zeznań świadków wynikało, że praktyka zatrudnienia własnych pracowników do dyżurów zimowego utrzymania dróg była powszechnie znana i praktykowana na terenie całego kraju, jednakże z uwagi na pytania dziennikarzy śledczych, stanowiła ona nieprawidłowości w Rejonie w E., w konsekwencji czego wypowiedziano umowę o pracę M. G. (1), Kierownikowi Rejonu w E.. Sąd I instancji podkreślił, że wobec Zastępcy Dyrektora ds. zarządzania drogami i mostami, który jak sam wskazał również był odpowiedzialny za prace rejonu nie wyciągnięto żadnych konsekwencji. Co więcej, co znalazło potwierdzenie w zeznaniach świadków dokonujących kontroli, jak również w zeznaniach przełożonych powoda, nie było żadnych wskazań co do decyzji personalnych po przeprowadzonych kontrolach. W stosunku do powoda nie było żadnych zaleceń pokontrolnych, a zarzuty potwierdziły się tylko w stosunku do innych pracowników pozwanej. Ponadto powód uznawany był za dobrego pracownika, co znalazło potwierdzenie zarówno w zeznaniach świadków, jak również w pozostałym materiale dowodowym. Z arkusza oceny okresowej wynikało, iż powód uzyskał ocenę powyżej oczekiwań, a bezpośredni przełożony wskazał, że powód wykazywał duże zaangażowanie w wykonywane obowiązki, dążył do postawionych celów oraz bardzo dobrze zorganizował obowiązki Rejonu w związku z rozbudową sieci dróg, ponadto umiejętnie łączył obowiązki Kierownika Rejonu z obowiązkami Inżyniera Kontraktu.

Reasumując, Sad I instancji stwierdził, że chociaż wypowiedzenie umowy o pracę jest zwykłym trybem rozwiązania stosunku pracy, to wynikające z treści przepisu art. 45 § 1 k.p. wymaganie zasadności decyzji pracodawcy w razie zastosowania tego trybu wobec pracownika zatrudnionego na czas nieokreślony oznacza, iż decyzja ta nie może być dowolna również w stosunku do osób zajmujących stanowiska kierownicze.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwala na ocenę, iż wskazane przez pozwana okoliczności, nie mogły uzasadniać utraty zaufania w stosunku do powoda. Ponadto wskazać należy , że przyczyny wypowiedzenia umowy o prace są mało konkretne i nieprecyzyjne. Są ogólnikowe i ich zakres jest bardzo szeroki.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd Rejonowy orzekł o przywróceniu powoda do pracy na dotychczasowe stanowisko na podstawie przepisu art. 45 § 1 k.p. oraz na podstawie przepisu art. 47 k.p. zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwoty 9.174,32 zł płatną w przypadku podjęcia pracy u pozwanego.

Na podstawie przepisu art. 99 k.p.c. oraz na podstawie § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r., nr 163, poz. 1349) zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 5.582 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.

Apelację od wyroku wniosła pozwana ,zaskarżając go w całości, zarzucając temu wyrokowi:

1.Naruszenie prawa materialnego :

- tj. art. 30 § 4 kodeksu pracy poprzez przyjęcie, iż przyczyny wypowiedzenia powodowi umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony, są mało konkretne i nieprecyzyjne;

- art. 45 § 1 kodeksu pracy poprzez przyjęcie, że wypowiedzenie umowy o pracę powodowi były nieuzasadnione, nawet przy uwzględnieniu zaostrzonych kryteriów oceny pracy osób na stanowiskach kierowniczych, ponieważ były mało konkretne i nieprecyzyjne a okoliczności wskazane przez pracodawcę nie mogły uzasadniać utraty zaufania do powoda, a tym samym przywrócenie powoda do pracy;

2. . Sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią materiału dowodowego wskutek naruszenia przepisów postępowania, które mogły mieć wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 233 k.p.c, poprzez dokonanie oceny dowodów w sposób sprzeczny z zasadami logicznego rozumowania, doświadczenia życiowego i zasadami współżycia społecznego, polegającym na

- dowolnym ustaleniu i przyjęciu, że zajmowane stanowisko, zakres obowiązków, udzielone pełnomocnictwa nie obligowały powoda do nadzorowania i kontroli pracowników Rejonu, a także przyjęciu, iż obowiązki powierzone Zastępcy Kierownika Rejonu, którym był M. R. (1), zwalniały powoda z nadzoru i bezpośredniej kontroli pracowników Rejonu.

- pominięciu faktu, iż brak nadzoru przez powoda nad pracą pracowników Rejonu skutkował wieloma nieprawidłowościami, uchybieniami i naruszeniami obowiązków służbowych przez pracowników Rejonu związanych z realizacją postępowań przetargowych i realizacją umów na dyżury zimowego utrzymania dróg budzących wątpliwości co do bezstronnego i obiektywnego wykonywania zadań i obowiązków służbowych, co uzasadniało utratę zaufania przez pozwanego do powoda oraz że nieprawidłowości te zostały stwierdzone podczas kontroli przeprowadzonej na zarządzenie dyrektora Oddziału i wykazane w notatce służbowej z dnia 25.11.2013r.

- pominięciu faktu, iż przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę była utrata zaufania do powoda spowodowana brakiem nadzoru nad pracą pracowników Rejonu co spowodowało wiele nieprawidłowości w ich pracy;

- nieuzasadnionym pominięciu, iż dyrektor pozwanej za konflikt interesów uważał sytuację, gdy pracownik pełnił dyżur i jednocześnie potwierdzał, że był on wykonywany;

- przyjęciu, iż pozwany nie wykazał, aby utracił zaufanie do powoda, ponieważ po złożeniu oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę udzielone powodowi pełnomocnictwa nie zostały cofnięte;

- przyjęciu, iż dyrektor pozwanej o nieprawidłowościach wykazanych w protokołach pokontrolnych miał świadomość jeszcze przed ich wykazaniem, albowiem jak wskazał to on sam wyraził zgodę na pracę pracownikom pozwanej, aby w ramach dodatkowej umowy zlecenia mogli świadczyć dyżury przy zimowym utrzymaniu dróg, co było również wskazane jako nieprawidłowość;

- przyjęciu, iż nie ukaranie przez pozwanego w jakikolwiek sposób przełożonych powoda za brak nadzoru nie odnosząc się do tych samych kryteriów odpowiedzialności za podległych pracowników, jak w stosunku do powoda świadczy to jednoznacznym braku obiektywizmu ze strony przełożonych powoda, i trudno oprzeć się wrażeniu, że decyzja pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę powodowi podyktowana była chęcią przedstawienia pozwanego w artykułach prasowych jako podmiot, który reaguje przed doniesieniami prasowymi na nieprawidłowości wskazane przez dziennikarza i karze winnych tych działań;

- nieuzasadnionym przyjęciu, iż zeznania świadków J. B. (1), K. H. (1), M. S. (1) oraz dyrektora Oddziału były częściowo niewiarygodne, niespójne, wewnętrznie sprzeczne bez precyzyjnego wskazania jakiej części to dotyczyło i na czym polegała niespójność i wewnętrzna sprzeczność tych zeznań.

3 naruszenie art. 328 § 2 k.p.c, poprzez :

- niewskazanie z jakich przyczyn Sąd częściowo odmówił wiarygodności zeznaniom świadków J. B. (1), K. H. (1), M. S. (1) oraz dyrektora Oddziału a tylko lakoniczne stwierdzenie, że były częściowo niespójne, wewnętrznie sprzeczne, bez wskazania na czym owa niespójność i wewnętrzna sprzeczność polega,

- niewskazanie w treści rozstrzygnięcia, iż w notatce służbowej z dnia 25.11.2013r.
stwierdzono nieprawidłowości w pracy pracowników Rejonu, co wskazuje na brak nadzoru i kontroli powoda; co miało wpływ na nieprawidłowe ustalenie stanu faktycznego a tym samym istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia.

4 naruszenie art. 99 k.p.c. oraz § 11 ust. 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002r., nr 163,poz. 1349) poprzez zasądzenie na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 5.582,00 zł. w sytuacji gdy powyższe przepisy przewidują, iż minimalna stawka wynagrodzenia pełnomocnika w tego rodzaju sprawach wynosi 60,00 zł.

Wskazując na powyższe podstawy pozwana wniosła o uwzględnienie apelacji i oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów postępowania za I i II instancję ,ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Uzasadniając zarzuty i twierdzenia apelacji pozwana przytoczyła ponownie argumenty przedstawione w uzasadnieniu przez Sad Rejonowy i podniosła, że nie zgadza się z argumentacją przedstawioną przez Sąd I instancji.

W ocenie apelującej przyczyny wskazane w wypowiedzeniu umowy o pracę są konkretne i precyzyjne. Pozwana w wypowiedzeniu jasno i precyzyjnie wskazała, iż przyczyną wypowiedzenia była utrata zaufania oraz wskazała okoliczności, które powodowały utratę zaufania tj. nienależyte wykonywanie obowiązków służbowych, brak sumienności i rzetelności w pracy, brak dbałości o dobro zakładu pracy, a przede wszystkim niewłaściwy nadzór nad pracą pracowników Rejonu w trakcie przeprowadzanych postępowań przetargowych oraz realizowanych umów na pełnienie dyżurów przy zimowym utrzymaniu dróg w Rejonie w E. w sezonach 2009/2010,2010/2011,2011/2012.W wyniku kontroli Komisji powołanej Zarządzeniem nr 56 Dyrektora Oddziału z dnia 06.11.2013r. ustalono wiele nieprawidłowości, uchybień i naruszeń obowiązków służbowych przez pracowników Rejonu. Z ustaleń Komisji wynika, że realizacja postępowań przetargowych, jak i późniejsza realizacja umów budziła wątpliwości co do bezstronnego i obiektywnego wykonywania zadań i obowiązków służbowych. Sytuacja taka stwarzała konflikt interesów i podważała zaufanie do pracowników. Wskazać należy, iż w trakcie kontroli stwierdzono następujące nieprawidłowości:

- wykonywaniu pracy równocześnie i w tym samym czasie dla pozwanego (...) i wykonawcy realizującego dyżury zimowego utrzymania dróg. I tak: 24.12.20lOr. B. P. (1), J. S. (2), A. J. i J. B. (2) podpisali listę obecności i jednocześnie pełnili dyżur u wykonawcy. Podobnie podpisali listę obecności w (...) i wykonywali u Wykonawcy dyżur dnia 31.12.2010r. pracownicy Rejonu: K. Ż., S. D. i J. B. (2); wprowadzeniu tzw. mobilnych dyżurów, nieprzewidzianych w umowie z wykonawcą.
- w grudniu 2010r. takie dyżury pełnili dwaj pracownicy Rejonu: A. B. (1) i F. K. (1). Zgodnie z umową z wykonawcą zawartą na dyżury zimowego utrzymania dróg w sezonie 2010-2011 pełnienie dyżurów miało odbywać się wyłącznie w siedzibie w E. oraz w siedzibach obwodów drogowych;

- złożeniu niezgodnie z prawdą oświadczenia przez pełniącego obowiązki Z-cy Kierownika Rejonu M. R. (1), iż przed upływem 3 lat od wszczęcia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego nie był w stosunku pracy lub zlecenia z wykonawcą. Zgodnie z ofertą wykonawcy na prowadzenie dyżurów zimowego utrzymania dróg Pan M. R. (1) wystąpił w potencjale kadrowym tego wykonawcy;

- opisywaniu przez Pana M. R. (1) w latach 2009/2010 pod względem formalnym faktur zrealizowanych usług na pełnienie dyżurów (...) w ramach obowiązków w (...) z jednoczesnym świadczeniem pracy na rzecz wykonawcy tych usług;

- udziale Pana M. R. (1) w postępowaniu nr (...).- (...) w kontaktach (...) z oferentami a jednocześnie figurowaniu w potencjale kadrowym i świadczeniu pracy na rzecz przyszłego wykonawcy;

- świadczeniu pracy na rzecz Wykonawcy przez Panią B. P. (1) w latach 2009/2010/2011 w sytuacji jednoczesnego wykonywania na rzecz (...) obowiązków związanych z przebiegiem i realizacją umów;

- opisywaniu przez Panią B. P. (1) w latach 2009/2010/2011 na odwrocie faktur opisu odbioru zleconych prac w sytuacji jednoczesnego świadczenia pracy na rzecz wykonawcy tych usług.

- brak przerw dobowych i tygodniowych pracowników wykonujących jednocześnie pracę przy dyżurach zimowego utrzymania dróg;

Powód przyznał, iż nie wykonywał kontroli pracy pracowników oraz nie kwestionował zaistnienia powyższych nieprawidłowości /zeznania powoda, pozew str. 6/. Istnienie powyższych nieprawidłowości potwierdzone zostało również w zeznaniach świadków K. H. (1), M. S. (1), J. Z., oraz Dyrektora pozwanego. Wbrew ocenie Sądu ich zeznania są precyzyjne, pełne, konsekwentne a także spójne i nie są wewnętrznie sprzeczne.

Powód potwierdził więc okoliczności będące podstawą utraty zaufania przez pracodawcę.

Nieuzasadnione jest również przyjęcie przez Sąd Rejonowy, iż okoliczności wskazane przez pozwanego nie uzasadniały utraty zaufania pozwanego do powoda.

Powyższe wyliczenie naruszeń wskazuje, że powód nie sprawował nadzoru nad prawidłowym wykonywaniem czynności służbowych przez podległych mu pracowników, pomimo takiego obowiązku. W wyroku z dnia 10.11.1999r. sygn. akt I PKN 355/99 Sąd Najwyższy stwierdził, iż obowiązek „kierowania" jako wykonywania zobowiązania do pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę polega na prawidłowym organizowaniu pracy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę polega na prawidłowym organizowaniu pracy, koordynacji podejmowanych przezeń działań, zarówno z bezpośrednim przełożonym kierującym i organizującym pracę zespołu ludzi, jak i podległym pracownikiem.

Z pkt. 2 Karty Stanowiska Pracy (karta B-65) wynika, że powód - pełniący funkcję Kierownika Rejonu - miał za zadanie zapewnienie właściwej organizacji i sprawnego funkcjonowania Rejonu, ustalanie i koordynowanie realizacji zadań pracowników Rejonu, ustalanie zakresu czynności pracowników oraz bezpośrednią kontrolę realizacji zadań przez pracowników. Błędne jest zatem ustalenie Sądu Rejonowego, iż Zastępcy Kierownika Rejonu powierzone zostały częściowo obowiązki powoda z uwagi na szeroki zakres obowiązków powoda, który nie dotyczył statutowych obowiązków jakie wynikały z zajmowanego stanowiska. Takie ustalenie nie znajduje oparcia w materiale dowodowym zgromadzonym w niniejszym postępowaniu. Nie zmienia tego również okoliczność, iż do obowiązków zastępcy Kierownika Rejonu Panu M. R. (1) należała m. in. koordynacja i prowadzenie prac zimowego utrzymania dróg na terenie Rejonu oraz udział w przygotowaniu i prowadzeniu przetargów na roboty utrzymaniowe. Powód nie został jednocześnie zwolniony z obowiązków wynikających z Karty Pracy Stanowiska tj. zapewnienia właściwej organizacji i sprawnego funkcjonowania Rejonu, ustalania i koordynowania realizacji zadań pracowników Rejonu czy też bezpośredniej kontroli realizacji zadań przez pracowników. Znajduje to potwierdzenie w aktach osobowych powoda, zeznaniach zastępcy dyrektora Oddziału J. K. oraz zeznaniach dyrektora Oddziału. Podkreślenia wymaga również fakt, iż wiele stwierdzonych nieprawidłowości dotyczyło pracy właśnie Zastępcy Kierownika Rejonu.

Nieuzasadnione jest również przyjęcie przez Sąd Rejonowy, iż o nieprawidłowościach wykazanych w protokołach pokontrolnych Dyrektor pozwanej miał świadomość jeszcze przed ich wykazaniem, gdyż jak wskazał to on sam wyraził zgodę na pracę pracownikom pozwanej, aby w ramach dodatkowej umowy zlecenia mogli świadczyć dyżury przy zimowym utrzymaniu dróg, co było również wykazane jako nieprawidłowość. Pełnienie dyżurów przez pracowników w ramach dodatkowej umowy zlecenia faktycznie była praktyką stosowaną u pozwanego, na którą dyrektor pozwanego wyrażał zgodę i na tej tylko płaszczyźnie zgodnie z posiadanymi interpretacjami nie widział konfliktu interesów. Nieprawidłowo jednak Sąd Rejonowy przyjął, iż okoliczność ta uważana była przez dyrektora pozwanego jako nieprawidłowość i w konsekwencji legła u podstaw wypowiedzenia umowy o pracę. Jak wskazał dyrektor pozwanego, o ile samo pełnienie dyżurów przez pracowników uważał za dopuszczalne, jednakże nie wyrażał zgody na pełnienie go w okolicznościach wykazanych w protokole z kontroli a więc budzących wątpliwości co do bezstronnego i obiektywnego wykonywania obowiązków służbowych przez pracowników Rejonu tj. wykonywaniu pracy równocześnie i w tym samym czasie dla pozwanego (...) i wykonawcy realizującego dyżury zimowego utrzymania dróg. I tak: 24.12.20lOr. B. P. (1), J. S. (2), A. J. i J. B. (2) podpisali listę obecności i jednocześnie pełnili dyżur u wykonawcy. Podobnie podpisali listę obecności w (...) i wykonywali u Wykonawcy dyżur dnia 31.12.2010r. pracownicy Rejonu: K. Ż., S. D. i J. B. (2); opisywaniu przez Pana M. R. (1) w latach 2009/2010 pod względem formalnym faktur zrealizowanych usług na pełnienie dyżurów (...) w ramach obowiązków w (...) z jednoczesnym świadczeniem pracy na rzecz wykonawcy tych usług; udziale Pana M. R. (1) w postępowaniu nr (...).- (...) w kontaktach (...) z oferentami a jednocześnie figurowaniu w potencjale kadrowym i świadczeniu pracy na rzecz przyszłego wykonawcy; świadczeniu pracy na rzecz Wykonawcy przez Panią B. P. (1) w latach 2009/2010/2011 w sytuacji jednoczesnego wykonywania na rzecz (...) obowiązków związanych z przebiegiem i realizacją umów; opisywaniu przez Panią B. P. (1) w latach 2009/2010/2011 na odwrocie faktur opisu odbioru zleconych prac w sytuacji jednoczesnego świadczenia pracy na rzecz wykonawcy tych usług.

Ze względu właśnie na nietypowość tej sytuacji, tj. pełnienie dyżurów przez pracowników, Dyrektor pozwanej wielokrotnie zwracał Kierownikom Rejonów, w tym powodowi, uwagę aby tak organizować pracę Rejonu aby osoby uczestniczące w dyżurach, jednocześnie nie zajmowały się odbiorem tych usług czy też opisywaniem faktur - takie sytuacje budziły wątpliwości co do bezstronnego i obiektywnego wykonywania obowiązków służbowych przez pracowników. W ten też sposób pozwany rozumiał konflikt interesów /zeznania dyrektora pozwanego/.

Kontrola wykazała również inne nieprawidłowości, będące konsekwencją braku nadzoru ze strony powoda tj. wprowadzeniu tzw. mobilnych dyżurów, nieprzewidzianych w umowie z wykonawcą. W grudniu 2010r. takie dyżury pełnili dwaj pracownicy Rejonu: A. B. (1) i F. K. (1). Zgodnie z umową z wykonawcą zawartą na dyżury zimowego utrzymania dróg w sezonie 2010-2011 pełnienie dyżurów miało odbywać się wyłącznie w siedzibie w E. oraz w siedzibach obwodów drogowych; złożeniu niezgodnie z prawdą oświadczenia przez pełniącego obowiązki Z - cy Kierownika Rejonu M. R. (1), iż przed upływem 3 lat od wszczęcia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego nie był w stosunku pracy lub zlecenia z wykonawcą. Zgodnie z ofertą wykonawcy na prowadzenie dyżurów zimowego utrzymania dróg Pan M. R. (1) wystąpił w potencjale kadrowym tego wykonawcy.

daniem Sądu Rejonowego, przy ocenie zasadności wypowiedzenia umowy powodowi, nie sposób pominąć okoliczności, iż pozwany nie uznał za stosowne ukarać w jakikolwiek sposób przełożonych powoda za brak nadzoru nie odnosząc się do tych samych kryteriów co do odpowiedzialności za podległych pracowników. W ocenie Sądu Rejonowego świadczy to o braku obiektywizmu ze strony przełożonych powoda i trudno oprzeć się wrażeniu, że decyzja pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę podyktowana była chęcią przedstawienia pozwanego w artykułach prasowych jako podmiotu, który reaguje przed doniesieniami prasowymi na nieprawidłowości wskazane przez dziennikarza i karze winnych tych działań. Z powyższym nie zgadza się pozwany. Wskazał przy tym ,że upłynęły już terminy karalności określone w ustawie z dnia 21 listopada 2008r. o służbie cywilnej a pozwany nie uważał za stosowne wyciągnięcie w stosunku do zastępcy dyrektora konsekwencji w postaci wypowiedzenia umowy o pracę, gdyż jak zeznał nadzór pełniony przez zastępcę dyrektora jest pełniony w większym stopniu ogólności ponieważ podlega mu 7 Rejonów i kilka wydziałów w Oddziale a nadzór sprawowany przez Kierownika Rejonu powinien być bardzo szczegółowy, polegający m.in. na bezpośredniej kontroli pracy pracowników rejonu w tym zastępcy kierownika. Pozwana podniosła, że nie można zgodzić się również z twierdzeniem Sądu Rejonowego , iż dyrektor pozwanego nie utracił zaufania do powoda, gdyż bezpośrednio po wypowiedzeniu nie cofnął mu pełnomocnictw. Wypowiedzenie umowy o pracę zostało wręczone w dniu 16.12.2013r. a od 01.01.2014r. powód został zwolniony z obowiązku świadczenia pracy. W tym krótkim okresie czasu zastępca dyrektora J. B. (1) został zobligowany do szczegółowego nadzoru nad pracą powoda. W okresie tym powód wykonywał niewiele czynności i to pod ścisłym nadzorem zastępcy dyrektora. Podkreślić należy, iż pozwany utracił zaufanie do powoda na skutek okoliczności wskazanych w wypowiedzeniu umowy o pracę tj. brak nadzoru nad pracownikami Rejonu i niewłaściwa jest ocena Sądu Rejonowego, iż fakt nie cofnięcia pełnomocnictw po wręczeniu wypowiedzenia uzasadnia „przywrócenie zaufania do powoda" /patrz wyrok Sądu najwyższego z dnia 31 marca 2009r., II PK 251/08/.

Zdaniem strony pozwanej powód został ukarany stosownie do przewinienia i do sprawowanej funkcji, gdyż brak nadzoru i kontroli nad pracownikami Rejonu skutkował wieloma nieprawidłowościami w pracy pracowników Rejonu, co w konsekwencji spowodowało zainteresowanie mediów i naruszenie dobrego wizerunku pozwanego. Na poparcie swojego stanowiska pozwana przytoczyła wyrok Sądu Najwyższego z dnia 31 marca 2009r., II PK 251/08, w którym Sąd Najwyższy podkreślił, iż utrata zaufania pracodawcy do pracownika zajmującego kierownicze stanowisko uzasadnia wypowiedzenie umowy o pracę nawet wtedy, gdy nie można przypisać pracownikowi winy w określonym zachowaniu, jednak obiektywnie nosi ono cechy naruszenia obowiązków pracowniczych w zakresie dbałości o dobro i mienie pracodawcy - art. 100§2pkt4kp.n. Dowody zebrane w niniejszej sprawie, wbrew ustaleniom Sądu Rejonowego merita, dobitnie wskazują na brak nadzoru i kontroli nad pracownikami Rejonu, a nawet pozwalają ustalić, iż powód nie poczuwał się do odpowiedzialności za podległych pracowników.

Odnosząc się do kwestii zasądzonych na rzecz powoda kosztów procesu pozwany podniósł, że zgodnie z przepisami wskazywanymi przez Sad minimalna stawka wynagrodzenia pełnomocnika w tego rodzaju sprawach wynosi 60 zł., dlatego też nieuzasadnione jest zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 5.582,00 zł.

Powołując się na z art. 94 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych pozwana podniosła, że, jako jednostka organizacyjna Skarbu Państwa nie ma obowiązku uiszczenia opłaty od apelacji. Na poparcie swojego stanowiska pozwana przytoczyła uzasadnienie uchwały z dnia 8 stycznia 2008r. sygn. akt II PZP 8/07 Sąd Najwyższy wskazał: „Jednostka organizacyjna Skarbu Państwa, pomimo, iż jest stroną postępowania na podstawie art. 460 k.p.c, korzysta ze zwolnienia od opłat wynikającego z podmiotowego zwolnienia Skarbu Państwa, od opłat ustanowionego w ustawie w cytowanym art. 2 ust. 2 in fine ustawy o kosztach". Podobnie w uzasadnieniu postanowienia z dnia 19 kwietnia 2007r. sygn. akt I UZ 6/07 Sąd Najwyższy wskazał: „ W związku z przedstawionymi wyżej rozważaniami należy stwierdzić, że ustanowione w art. 94 ustawy o kosztach zwolnienie Skarbu Państwa od opłat sądowych dotyczy jednostek organizacyjnych "Lasów Państwowych", będących stationes fisci Skarbu Państwa, także w postępowaniu w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, pomimo że zgodnie z art. 460 § 1 kp.c. mają one własną zdolność sądową i procesową w tym postępowaniu."

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie i zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko powód podniósł, że Sad Rejonowy wydając wyrok, wbrew twierdzeniom pozwanej nie naruszył zarówno prawa procesowego jak i materialnego Z zeznań dyrektora oddziału pozwanej w O. wynikało, że wyraził On zgodę na świadczenie przez pracowników dyżurów zimowego utrzymania dróg przy zapewnieniu braku konfliktu interesów, o konflikcie interesów nie mogło być mowy, bowiem pracownik pozwanej świadczący pracę przy dyżurach zimowego utrzymania wykonywał czynności na rzecz pracodawcy, a nie przeciw niemu, dyrektor oddziału pozwanej w O. wskazał, iż osoby, które świadczyły dyżury nie były członkami komisji przetargowej, lecz z powodów osobistych wymagał On więcej. Zdaniem powoda o nieprawidłowościach wykazanych w protokołach pokontrolnych dyrektor oddziału pozwanej miał świadomość przed ich wykazaniem. On sam bowiem wyraził zgodę na pracę pracowników pozwanej w ramach dyżurów. Powód podniósł także, że pozwany nie uznał za stosowne ukarać w jakichkolwiek sposób przełożonych powoda za brak nadzoru, nie zastosował zatem tożsamych kryteriów w zakresie odpowiedzialności za podległych pracowników wobec innych pracowników, co w stosunku do powoda. Powód w chwili wskazywania osób do kontaktów przy komisjach przetargowych, nie mógł mieć świadomości, że w przyszłości będą świadczyli oni prace w ramach umowy zlecenia dla wykonawców Powód zwrócił uwagę na fakt ,że zatrudnianie pracowników pozwanej przy dyżurach zimowego utrzymania była powszechnie znana i praktykowana na terenie całego kraju. Powód zauważył także ,że posiadał liczne pełnomocnictwa, które po wręczeniu oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o prace nie zostały cofnięte. Zdaniem powoda Sąd Rejonowy słusznie przyjął ,że pozwana obowiązana była do wykazać, iż utraciła zaufanie do powoda jako pracownika. Przy ocenie zasadności wypowiedzenia umowy o pracę w wyniku utraty zaufania do pracownika wziąć należy w pierwszej kolejności pod uwagę czy wskazane przez pracodawcę okoliczności mogły uzasadniać utratę zaufania, w dalszej kolejności zaś, czy utrata zaufania w zaistniałych okolicznościach uzasadniała wypowiedzenie umowy o pracę.

Powód podkreślił także ,że w okresie 39-letniego stażu pracy wykonywał obowiązki służbowe bez zarzutu. Powód podzielił stanowisko sformułowane w uzasadnieniu orzeczenia Sądu Rejonowego, zgodnie z którym: „trudno oprzeć się wrażeniu, ze decyzja pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę powodowi podyktowana była chęcią przedstawienia pozwanego w artykułach prasowych jako podmiotu, który reaguje przed doniesieniami prasowymi na nieprawidłowości wskazane przez dziennikarza i karze winnych tych działań.'’. Zdaniem powoda sama niekorzystność konkluzji Sądu Rejonowego dla pozwanego, nie może stanowić podstawy uwzględnienia apelacji. Pozwana dodatkowo podniosłą, że wnioski, stanowiące podstawę rozstrzygnięcia, wysnute zostały przez sąd I instancji, na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, którego obowiązek przedstawienia w zakresie wykazania przyczyn wypowiedzenia zawartej z powodem umowy o pracę, spoczywał na pozwanym.

Odnosząc się do zarzutu dotyczącego rozstrzygnięcia w zakresie kosztów procesu, powód zaznaczył , iż na zasądzoną na rzecz powoda kwotę 5.582 zł, tytułem kosztów procesu, składają się kwota 5.505 zł, odpowiadająca wysokości uiszczonej przez powoda opłaty od pozwu oraz kwota 60 zł, tytułem kosztów zastępstwa procesowego, a także kwota 17 zł, tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa. Z uwagi na fakt, iż powód wygrał proces w całości Sąd Rejonowy prawidłowo obciążył pozwaną kosztami procesu w wysokości 5.582 zł. Tytułem kosztów procesu Sąd Rejonowy zasądził na rzecz powoda kwotę odpowiadającą stawce minimalnej wynagrodzenia pełnomocnika procesowego w sprawach z zakresu prawa pracy, wynikającej z Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja pozwanego nie zasługiwała na uwzględnienie.

Na wstępie koniecznym jest odniesienie się do sformułowanych w apelacji zarzutów naruszenia przepisów postępowania.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia przez Sąd I instancji art. 328 § 2 k.p.c, to wskazać należy, że przepis ten wymienia konstrukcyjne elementy uzasadnienia wyroku, które wyjaśniają przyczyny, dla jakich orzeczenie zostało wydane. Zwrócić należy jednak uwagę, że uzasadnienie jest sporządzane już po wydaniu wyroku i w związku z powyższym wynik sprawy z reguły nie zależy od tego, jak napisane zostało uzasadnienie i czy zawiera ono wszystkie wymagane elementy. W konsekwencji zarzut naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. może być usprawiedliwiony tylko w tych wyjątkowych okolicznościach, w których treść uzasadnienia orzeczenia Sądu I instancji uniemożliwia całkowicie dokonanie oceny toku wywodu, który doprowadził do wydania orzeczenia lub w przypadku zastosowania prawa materialnego do niedostatecznie jasno ustalonego stanu faktycznego. (por. wyroki SN z 9 marca 2006 r., I CSK 147/05, LEX nr 190753, z dnia 17 marca 2006 r., I CSK 63/05, LEX nr 179971, z dnia 22 maja 2003 r., II CKN 121/01, LEX nr 137611).

Apelujący trafnie zauważył, że Sąd Rejonowy ustalając stan faktyczny nie wyjaśnił w szczegółowy sposób dlaczego częściowo odmówił wiarygodności zeznaniom świadków J. B. (1), K. H. (1) , M. S. (1) oraz zeznaniom dyrektora Oddziału pozwanego, ograniczając się jedynie do lakonicznego stwierdzenia, że powyższe zeznania były częściowo niespójne i wewnętrzne sprzeczne. Nie wskazał natomiast na czym ta wewnętrzna sprzeczność polegała. Sąd I instancji nie odniósł się także do wszystkich dokumentów złożonych do spraw, a w szczególności do notatki służbowej z 25.11.2013r. Powyższe braki nie mogą jednak w bezpośredni sposób przesądzać o wadliwości rozstrzygnięcia, tym bardziej, że pozwany nie wskazał jaki wpływ na ustalenie stanu faktycznego, w kontekście innych dowodów w tym również, osobowych miały powyższe uchybienia i w jakim zakresie prowadziłyby do odmiennych ustaleń.

Kwestia prawidłowości oceny zeznań tych świadków oraz dowodu z dokumentu zostanie przedstawiona poniżej.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 233k.p.c , to wskazać należy, że na tle tego przepisu rozwinęło się bogate orzecznictwo sądów powszechnych i Sądu Najwyższego (.np.: wyroki Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2001 r. II CKN 586/09 LEX nr 52347, z dnia 27 września 2002 r. II CK 817/00 LEX nr 56906, z 9 stycznia 2004 r. IV CK 339/02 Lex Polonica nr 1632812). Dopuszczenie się obrazy art. 233 § 1 k.p.c. przez sąd może polegać albo na przekroczeniu granic swobody oceny wyznaczonej logiką, doświadczeniem, zasadami nauki albo też na niedokonaniu przez sąd wszechstronnego rozważenia sprawy. W tym drugim przypadku wyciągnięte przez sąd wnioski mogą być logiczne i zgodne z doświadczeniem życiowym, jednakże sąd czyni je w oparciu o część materiału dowodowego, a pozostałą część tego materiału, która pozwoliłaby na wyciągnięcie innych wniosków, pomija (v.: wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 3 października 2012 r. I ACa 435/12 LEX nr 1223148).

Przedmiotem rozpoznania w przedmiotowej sprawie było,czy przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę wskazana przez pracodawcę w wypowiedzeniu z 16 grudnia 2013r była konkretna, rzeczywista i uzasadniała wypowiedzenie umowy o pracę. Apelujący stawiając zarzut naruszenia art. 233 k.p.c ponowił prezentowane przed Sądem Rejonowym stanowisko i wskazał, że wbrew stanowisku Sądu I instancji, wskazane przez pozwanego przyczyny wypowiedzenia są konkretne i precyzyjne.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że nie stanowi o naruszeniu art. 233 § 1 k.p.c. zaniechanie wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału, czy też pominięcie przez Sąd przy wyrokowaniu określonej okoliczności faktycznej, nawet jeżeli strona uważa ją za okoliczność istotną dla rozstrzygnięcia sprawy. Uchybienia w tym zakresie winny się skonkretyzować w zarzucie sprzeczności ustaleń faktycznych z materiałem dowodowym./ postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25.09.2014r w sprawie IICSK 727/13/ Pozwana kwestionując prawidłową ocenę zeznań wskazanych świadków podniosła jedynie, że ich zeznania są pełne konsekwentne i spójne. Na marginesie wskazać należy, że K. H. , M. S. są pracownikami pozwanej i byli członkami komisji przeprowadzającej kontrolę. W swoich zeznaniach potwierdzili ustalenia komisji, które znalazły odzwierciedlenie w protokole. Powód nie negował występowania większości okoliczności wskazywanych w doręczonym mu wypisie z protokołu pokontrolnego. Sąd Okręgowy akceptuje generalnie ustalenia Sądu I instancji w tym przedmiocie. Część zarzutów pozwanej zasługuje na uwzględnienie, chociaż odmienne ustalenia nie mają wpływu na ostateczną ocenę prawidłowości wyroku. Bez znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego jest błędne ustalenie przez Sąd I instancji ,że fakt nieodwołania pełnomocnictwa wraz z wypowiedzeniem przesądza o braku przesłanek do przyjęcia, że pracodawca utracił zaufanie do powoda. Powód po wypowiedzeniu pracował jedynie dwa tygodnie /w tym okres świąteczny/.Powyższe zachowanie pracodawcy ocenić należy raczej przez pryzmat zapomnienia o dokonaniu tej czynności. Chociaż stanowisko pozwanej, że powód w tym czasie pracował pod nadzorem z-cy dyrektora J. B. (1), który nie potwierdził powyższego /k-125v/ ,jest nieuprawnione ,to nie sposób przyjąć, że pozwana wypowiadając umowę o pracę i zwalniając powoda z obowiązku jej świadczenia godziła się ,aby w jej imieniu podejmował wszystkie czynności.

Zauważyć należy, że pozwana negując rozstrzygnięcie Sądu I instancji, nie wykazała, aby Sąd ten popełnił błąd dokonując ustaleń faktycznych w zakresie ustalenia okoliczności stanowiących podstawę ustaleń pokontrolnych.

Zdaniem Sądu II instancji na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie można podzielić jednak ustaleń i twierdzeń Sądu I instancji ,który przyjął, że przyczyny wypowiedzenia były ogólnikowe , mało konkretne ,a ich zakres szeroki.

Sąd Okręgowy zgodnie z uprawnieniem wynikającym z art. 382 k.p.c., będąc Sądem merytorycznie rozpoznającym sprawę i rozpoznając apelację ma uprawnienie, aby oprzeć się na całym materiale dowodowym uzyskanym w toku postępowania sądowego, w tym uzupełnionym przed tym Sądem. Sąd II instancji może dokonać przy tym odmiennej niż Sąd I instancji oceny, całości lub części materiału dowodowego i na tej podstawie rozstrzygnąć o zasadności apelacji.

Sąd Rejonowy dokonując analizy art. 30 § 1 i § 4 k.p. szczegółowo wyjaśnił, jakie wymogi musi spełniać złożone przez pracodawcę na piśmie oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę, przytoczył przy tym obszerne orzecznictwo Sądu Najwyższego, które wskazuje, iż przyczyna rozwiązania umowy o pracę musi być konkretna, dostatecznie sprecyzowana i rzeczywista.

Sąd II instancji podziela ten pogląd. Zaznaczyć należy jednak, że wystarczy, że chociaż jedna z przyczyn wypowiedzenia jest konkretna i rzeczywista. Przyczyna rozwiązania stosunku pracy ma być zrozumiała dla pracownika, W sprawie, której przedmiotem jest ocena zgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy analizując przyczynę rozwiązania stosunku pracy i jej skonkretyzowanie należy badać, (uwzględniając całokształt materiału dowodowego sprawy i stan faktyczny), która z nich doprowadziła pracodawcę do złożenia oświadczenia woli o rozwiązaniu stosunku pracy, a także ,czy pracownik rozumiał (powinien rozumieć) stawiane mu zarzuty i ich istotę, a nie ograniczać się do treści werbalnej samego oświadczenia pracodawcy.

Zgodnie z ciężarem dowodu, to pracodawca ma obowiązek wykazania ,że wypowiedzenie umowy było konkretne i rzeczywiste. Powód w pismach z 29.11.2013r i 16.12.2013r ustosunkował się do stawianych zarzutów. Z jednej strony wskazać należy ,że zdaniem Sądu miał rozeznanie, że przyczyną utraty zaufania są właśnie te przyczyny ,na które wskazywał pracodawca w protokole/wypisie z kontroli/. Z drugiej strony zauważyć należy, że pozwany nie zaprzeczył w trakcie postępowania faktom dotyczącym przeprowadzania postępowań przetargowych i realizacji umów ,wskazywanych w tych pismach przez powoda.

Wypowiedzenie z 16.12.2013r jako przyczynę wypowiedzenia umowy wskazywało w sposób ogólny nienależyte wykonywanie obowiązków, brak sumienności, rzetelności w pracy, brak dbałości o dobro zakładu pracy, brak właściwego nadzoru nad pracą pracowników Rejonu w trakcie postępowań przetargowych i oraz realizacji umów na zimowe utrzymanie dróg latach 2009/2010,2010/2011,2011/12. Tylko tak zredagowane przyczyny wypowiedzenia są ogólnikowe. Zwrócić należy jednak uwagę, że w treści wypowiedzenia wskazano także, iż w wyniku kontroli Komisji powołanej zarządzeniem nr 56 Dyrektora Oddziału z 6.11.2013r ustalono szereg nieprawidłowości ,uchybień i naruszeń obowiązków służbowych przez pracowników Rejonu. Z ustaleń komisji wynika ,że realizacja postępowań przetargowych i realizacji umów budziła wątpliwości co do bezstronnego i obiektywnego wykonywania zadań i obowiązków służbowych .Sytuacja taka stwarzała konflikt interesów i podważała zaufanie do pracowników (...) ,co spowodowało całkowitą utratę zaufania pracodawcy do powoda, Na podstawie faktu, że powód nie negował otrzymania dwóch stron ustaleń protokołu pokontrolnego / k-12-12 v /, do którego odwołuje się w wypowiedzeniu pracodawca, a który zawierał konkretne uchybienia, jakie w wyniku kontroli stwierdziła Komisja nie można podzielić stanowiska Sądu I instancji, który ocenił, że pozwana nie określiła konkretnie przyczyn wypowiedzenia. Powód nie zaprzeczał, że otrzymał ten załącznik ,odnosił się do wyników kontroli już w piśmie wyjaśniającym do pracodawcy z dnia 29.11.2013 /k-13/ , w piśmie kierowanym 16.12.2013r do Biura (...) /k-30/, a także w treści pozwu. Dlatego, zdaniem Sądu Okręgowego, w zakresie uchybień wskazanych w tym wypisie z protokołu pokontrolnego przyczyna wypowiedzenia uzasadniająca utratę zaufania do powoda była konkretna i rzeczywista. Zwrócić należy przy tym uwagę, że powód nie zaprzeczał, iż o wynikach kontroli w powyższym zakresie został poinformowany przez Dyrektora Oddziału w trakcie spotkania w E., gdzie wręczono mu dwie karty protokołu pokontrolnego .Pozwana nie wykazała natomiast, aby zapoznano powoda z innymi nieprawidłowościami i zapoznano go z całością protokołu. Dodatkowo dyrektor Oddziału M. N. (1) potwierdził , że na spotkaniu zapoznał pracowników z ustaleniami komisji zawartych na dwóch kartach protokołu pokontrolnego i ustnie omówił zawartość protokołu, zapoznając pracowników, w tym powoda z najważniejszymi ustaleniami./zeznania M. N. k-130v/

Dlatego w ocenie Sądu Okręgowego rozważyć należało, czy wszystkie przyczyny wskazane na dwóch stronach protokołu są konkretne i rzeczywiste ,a także czy uzasadniały utratę zaufania pracodawcy do powoda i w konsekwencji wypowiedzenie umowy.

Zdaniem Sądu Okręgowego, w tym miejscu należy omówić i ocenić w kontekście art. 30 par 4 k.p wszystkie uchybienia wskazane na dwóch stronach protokołu pokontrolnego /k-12/.

W ocenie Sądu II instancji przyczyna wskazana w pkt 1 i 4 wypisu z protokołu nie może zostać uznana za konkretną .Zarzut łamania przepisów kodeksu pracy polegający na naruszeniu przepisów związanych z naruszeniem norm dotyczących czasu pracy i przerw w pracy jest określony w sposób bardzo ogólny. Pozwany dopiero na etapie postępowania sądowego przedłożył wykaz dyżurów pełnionych przez pracowników w ramach umowy o pracę i umowy cywilnoprawnej z podmiotem zewnętrznym. Powyższe uniemożliwiało powodowi ustosunkowanie się do tego zarzutu. Zauważyć należy, że świadek M. S., który był członkiem komisji przeprowadzającej kontrolę ocenił, że zapis dotyczący braku przerw dobowych jest „trochę na wyrost ”. Pracodawca mając wiedzę że pracownik wykonuje pracę na rzecz innego podmiotu wykonującego usługi na jego rzecz był zainteresowany, aby organizować pracę w taki sposób, by pracownik był wydolny. Dodatkowo powód zasadnie podniósł, że osoby zatrudnione przy pełnieniu dyżurów zimowego utrzymania dróg nie podlegają zapisom kodeksu pracy w zakresie ograniczeń co do maksymalnego czasu pracy i dlatego nie miał on obowiązku na bieżąco kontrolować ewentualnych przekroczeń norm czasu pracy swoich pracowników z uwzględnieniem dyżurów pełnionych w ramach umów zlecenia . Zdaje się także, że pozwana korzystając z usług firmy zewnętrznej pełniącej dyżury i co do zasady akceptując zatrudnianie przez nią pracowników Rejonu, godziła się na sytuację w której pracownicy będą w konsekwencji wykonywać zadania na rzecz pracodawcy w wymiarze przekraczającym normy czasu pracy przewidziane w kodeksie pracy.

Zarzut wskazany w pkt 4 w ocenie Sadu Okręgowego jest sprecyzowany w małoczytelny sposób, a z jego brzmienia wynika, że zarzuty dotyczą udzielania prasie informacji przez pracownika Rejonu odnośnie M. R. (1). Powód, co prawda został poinformowany, że pan R. –zastępca kierownika w 2010 roku będąc członkiem komisji przetargowej złożył oświadczenie, że nie był zatrudniony u zleceniodawcy ,w sytuacji gdy po powołaniu go na stanowisko z-cy kierownika, który zgodnie z zakresem obowiązków uczestniczył w przygotowaniu i prowadzeniu przetargów na roboty utrzymaniowe, ale pozwany nie kwestionował , że powód po podpisaniu angażu na zastępcę kierownika rejonu poinformował M. R. o zakazie pełnienia dyżurów. Uchybienie powyższemu zakazowi przez M. R. (1) nie może wprost obciążać powoda. Tym bardziej ,że zarzuty protokołu w istocie odnosiły się do zarzutu udzielenie nieprawdziwej informacji dziennikarzom ,nie wskazując przy tym przez kogo ,a nie samego faktu pełnienia dyżurów przez M. R..

Zarzuty wskazane w pkt 5 i 9 należy ocenić jako konkretne i rzeczywiste. Dotyczą one jednak drobnych uchybień o charakterze technicznym / nieczytelne podpisy pod protokołami odbiorów i brak pieczątek oraz niezgodności w treści protokołów z postępowań przetargowych wynikających z faktu korzystania przy ich sporządzaniu z wcześniejszych protokołów jako szablonów /, zostały naprawione i dlatego w ocenie nie mogą uzasadniać wystarczającej przyczyny wypowiedzenia umowy /art. 45 par 1 k.p/.

Uchybienia wskazane w punkcie 2,3,6,7,8 należy ocenić jako konkretne .Rozważenia wymaga natomiast czy waga tych uchybień była wystarczająca do utraty zaufania przez pracodawcę i uzasadniała wypowiedzenie powodowi umowy o pracę.

Wskazać należy w tym miejscu, że w judykaturze Sądu Najwyższego przyjmuje się, że utrata zaufania uzasadniająca wypowiedzenie przez pracodawcę umowy o pracę (wypowiedzenie zmieniające) może mieć szersze podstawy niż fakty ujęte ogólnie lub przykładowo w oświadczeniu o wypowiedzeniu, jednakże w każdym przypadku istotna jest nie tyle sama utrata zaufania pracodawcy do pracownika, co przyczyny, które ją spowodowały (por. wyroki: z dnia 25 stycznia 2005 r., II PK 171/04, OSNP 2005 nr 19, poz. 303 oraz z dnia 31 marca 2009 r., II PK 251/08, LEX nr 707875 i orzeczenia w nich powołane). W wypadku wskazania przez pracodawcę jako przyczyny wypowiedzenia utraty zaufania spowodowanej zaistnieniem określonych faktów (zdarzeń), w pierwszej kolejności należy zatem ocenić, czy wskazane przez pracodawcę okoliczności mogły uzasadniać utratę zaufania do pracownika, a następnie, pod warunkiem pozytywnego rozstrzygnięcia tej kwestii - czy utrata zaufania w tych okolicznościach uzasadniała dokonanie wypowiedzenia. Jeżeli nawet w okolicznościach danej sprawy pracodawca może utracić zaufanie do pracownika, to nie oznacza to automatycznie, że zawsze i bezwzględnie będzie to uzasadniało dokonanie wypowiedzenia. Jest tak dlatego, że utrata zaufania do pracownika jako podstawa wypowiedzenia ma specyficzny, subiektywny charakter. Z tego względu w orzecznictwie Sądu Najwyższego podkreśla się, że nie każdy przypadek utraty zaufania do pracownika może być uznany za uzasadniający wypowiedzenie. Utrata zaufania musi mieć bowiem oparcie w przesłankach natury obiektywnej i racjonalnej. Nie może wynikać z samowoli, czy wyłącznie z subiektywnych uprzedzeń pracodawcy. Utrata zaufania do pracownika uzasadnia wypowiedzenie umowy o pracę, jeżeli w konkretnych okolicznościach nie można wymagać od pracodawcy, by nadal darzył pracownika zaufaniem. Ponadto - aby uzasadniać wypowiedzenie stosunku pracy - nadużycie zaufania musi wiązać się z takim zachowaniem pracownika, które może być obiektywnie ocenione jako naganne, choćby nawet nie można było pracownikowi przypisać subiektywnego zawinienia. Z kolei obiektywna naganność zachowania pracownika jako podstawa utraty zaufania do niego ze strony pracodawcy musi być oceniana w kontekście wszelkich okoliczności faktycznych (por. wyrok z dnia 19 lutego 2009 r., II PK 156/08, LEX nr 736723 i szeroko cytowane w nim wcześniejsze orzecznictwo).

W tym miejscu wskazać należy ,że w ocenie Sądu Okręgowego zasadny jest zarzut apelanta, że Sąd I instancji błędnie przyjął, iż żadna z tych przyczyn nie uzasadniała utraty zaufania pracodawcy do powoda.

W pkt 2 zastrzeżeń pokontrolnych wskazano, że pracownicy Rejonu potwierdzili wykonywanie w tym samym czasie zadań w ramach umowy o pracę i na rzecz zleceniodawcy w ramach pełnienia dyżuru związanego z zimowym utrzymaniem dróg. Zarzut powyższy dotyczył dyżurów w dniu 24.12.2010r i 31.12.2010r. W pkt 3 stwierdzono niezgodność jeśli chodzi o formę dyżurów tzw dyżurów mobilnych .Zgodnie z umową zawartą na dyżury zimowego utrzymania dróg w sezonie zimowym 2010/2011 pełnienie dyżurów miało odbywać się jedynie w siedzibie Rejonu oraz siedzibach dzisiejszych obwodów drogowych, W grudniu 2010r Rejon E. do dyżurów doliczył godziny pracowników A. B. /70 godzin/i F. K. /108 godzin/,którzy z uwagi na ciężkie warunki atmosferyczne pełnili dyżury na drogach. W pkt 6 podniesiono, że w ogłoszeniu oraz w Szczegółowch Specyfikacjach (...) /SIWZ/ jako osoby do kontaktu po stronie zamawiającego wskazane były osoby, które widniały w potencjale kadrowym po stronie zamawiającego. W pkt 7 wskazano, że osoby odpowiedzialne za realizację i przebieg umowy ze strony zamawiającego świadczyły jednocześnie usługi na rzecz wykonawców. W pkt 8 zarzucono, że osoby świadczące usługi na rzecz wykonawcy podpisywały się jednocześnie pod protokołami odbioru usług ze strony zamawiającego. Sytuacja ta nader często powtarzała się w Rejonie E., W innych rejonach występowało to sporadycznie ,a osoby podpisujące się pod protokołami odbioru i jednocześnie świadczące usługi na rzecz wykonawców były tylko członkami komisji odbiorczych.

Wszystkie wskazane powyżej zarzuty świadczą o nieprawidłowościach i braku wystarczającego nadzoru przez powoda nad pracownikami Rejonu w zakresie wykonywania umów związanych z zimowym utrzymaniem dróg. W tym zakresie Sąd Okręgowy dokonał odmiennej oceny niż Sąd I instancji. W ocenie Sądu Okręgowego oceniając powyższe okoliczności faktyczne, które doprowadziły pracodawcę do podjęcia decyzji o utracie zaufania do pracownika i w konsekwencji podjęcia z tego powodu decyzji o rozwiązaniu umowy o pracę należy uwzględnić zarówno interes pracodawcy, a z drugiej strony powody, dla których doszło do opisanych wyżej sytuacji.

W tym miejscu wskazać należy, że zarówno u pozwanego jak i we wszystkich oddziałach (...) nie było ustalonych precyzyjnych procedur dotyczących procedur przetargowych i realizacji umów dotyczących zimowego utrzymania dróg / (...)/. Dopiero 6 marca 2012r (...) (...) i (...) wydał zarządzenie dotyczące polityki antykorupcyjnej /k-86-/. Zarządzenie powyższe dotyczyło min. podejmowania dodatkowego zatrudnienia przez pracowników i uczestniczenia w procedurach przetargowych ,odbiorach usług i dokonywaniu płatności. Dodatkowo z pisma kierowanego do Dyrektora Oddziału w Ł. wynika, że dodatkowe zatrudnianie pracowników Rejonów przy obsłudze (...), zdaniem pozwanego nie stoi w sprzeczności z powyższym zarządzeniem ,nie może jednak wywoływać podejrzeń o ich stronniczość lub interesowność .Wskazać dodatkowo należy, że zarówno dyrektor pozwanej jak i świadek W. P. – naczelnik wydziału dróg i sieci drogowych w oddziale w O. potwierdzili, że pracownicy oddziałów uzyskiwali zgody na wykonywanie dyżurów u podmiotów zewnętrznych .Taka sytuacja wynikała z potrzeb pracodawcy .Pracownik, który w ramach umowy o pracę zajmował się utrzymaniem dróg miał najlepszą wiedzę jak zajmować się zimowym utrzymaniem dróg ,a zatrudnianie pracowników, którzy decydowali min. o konieczności skierowania parku maszynowego na drogi i wykorzystaniu środków do utrzymania dróg /soli ,piasku itp./ było ekonomicznie uzasadnione. Zauważyć przy tym należy, że powierzenie części zadań w zakresie zimowego utrzymania dróg podmiotom zewnętrznym nie zwalniało pracowników ,a w szczególności kierownictwa Rejonu z odpowiedzialności za właściwe zimowe utrzymanie dróg, a także zarządzania sprzętem i środkami do zwalczania śliskości, co zapewne wpływało na akceptację przez pozwaną zatrudniania pracowników Rejonu przez te zewnętrzne firmy.,

Odnosząc się do pkt 2 wypisu z protokołu, to zdaniem Sądu Okręgowego, biorąc pod uwagę specyfikę powyższych dni /wigilia i sylwester/, brak nadzoru ze strony powoda nad pracownikami w tym zakresie, choć naganny nie może powodować utraty zaufania prowadzącego do wypowiedzenia umowy. Nie bez znaczenia jest fakt, że sami pracownicy, których zarzut bezpośrednio dotyczył wyjaśnili, że powyższe wynikało właśnie ze specyfiki tych dni ,a pobrane przez nich wynagrodzenie zostało zwrócone.

Jeśli chodzi o zaliczanie dyżurów mobilnych do wykazu godzin dyżurów pełnionych w siedzibie Rejonu, to powyższe działanie choć naganne Sąd Okręgowy ocenił jako podjęte w subiektywnym interesie pracodawcy. Pracownicy, obsługujący specjalistyczny sprzęt, zostali wysłani do pracy na drogach w sytuacji bardzo trudnych warunków atmosferycznych, spowodowanych intensywnymi opadami i zawiejami, co powodowało konieczność oczyszczania dróg. Ważne przy tym jest, że pozwany nie kwestionował, że prace powyższe zostały wykonane ,ich ilość jest zgodna z raportami, a nieprawidłowości dotyczą jedynie sposobu ich rozliczenia. Dodatkowo nie doszło przy zorganizowaniu dyżurów mobilnych do wydatkowania środków publicznych przez zewnętrznego wykonawcę.

Odnośnie zarzutów wskazanych w pkt 6, to pozwany nie wykazał przed Sądem, aby powód posiadał na etapie przygotowywania przez pracowników Szczegółowych (...) (...) wiedzę, że pracownicy ci będą pełnić dyżury w ramach zimowego utrzymania dróg. Poza sporem jest, że osoby te od chwili złożenia oferty nie miały kontaktu z dokumentacją dotyczącą przetargu, nie brały udziału w komisji przetargowej i nie oceniały złożonych ofert.

Odnośnie zarzutu wskazanego w pkt 7 i w ocenie Sądu Okręgowego, Sad I instancji prawidłowo przyjął, że Dyrektor Oddziału posiadał wiedzę co do udziału pracowników odpowiedzialnych za wykonanie umowy (...) w pełnieniu dyżurów na rzecz podmiotu zewnętrznego oraz podpisywania przez te osoby odbioru prac. Zeznania Dyrektora Oddziału, który twierdził, że wydając zezwolenia na pracę wymagał ,nie tylko ,aby dyżurujący pracownicy nie byli członkami komisji ,ale wymagał więcej nie zasługują na wiarę. Stwierdzenie „wymagał więcej ” jest nieostre, a pozwana nie wykazała, aby Dyrektor zezwalając pracownikom na pełnienie dyżurów jasno wskazywał na ograniczenia w tym zakresie. Powód podnosił w pozwie ,że pierwszy przetarg w 2009r na (...) przeprowadzał bezpośrednio oddział w O. zatwierdzając jako osobę odpowiedzialną za realizację umowy Panią B. P. . Oddział przyjmując ofertę musiał mieć wiedzę ,że osoba ta była wskazana w potencjale kadrowym wykonawcy, co świadczy, że akceptował taką sytuację. W późniejszych latach faktury i wszelka dokumentacja związana z dokumentacją realizacji umów /w tym faktury, harmonogramy dyżurów były dostępne i przekazywane do oddziału. Nawet z protokołu pokontrolnego wynika, że była to powszechna praktyka w (...) i (...). Podobne uchybienia w ramach oddziału kontrola stwierdziła w innych rejonach choć rzadziej. Fakt ,że w innych rejonach protokoły odbioru podpisywane były przez osobę pełniącą dyżury wraz z inną osobą nie przesądza w sposób kategoryczny, że pozwana nie miała wiedzy o stosowanej praktyce. Trudno zatem przyjąć ,że pozwana dopiero po kontroli powzięła wiedzę o praktykach dotyczących udziału przy realizacji umów, osób pełniących dyżury. Dodatkowo zauważyć należy, że osoba świadcząca usługi na rzecz wykonawcy podpisywała protokół pod względem zgodności potwierdzonej przez osobę nie biorącą udziału w dyżurach ilości przepracowanych przez dyżurnych godzin z ilością na jakie wystawiona była faktura. Pozwana nie wskazała przy tym ,aby taki sposób rozliczania umów (...) powodował np. poświadczanie nieprawdy lub szkodę pracodawcy.

Wskazać w tym miejscu należy ,że powierzenie części obowiązków powoda zastępcy nie zwalniało go z obowiązku nadzoru. Zauważyć należy, że nie bez znaczenia jest jednak fakt, że pracodawca z każdym rokiem powierzał powodowi coraz więcej obowiązków ,co przy braku jasnych procedur i nawet subiektywnym przekonaniu powoda o ich prawidłowości ,w związku z brakiem bieżących zastrzeżeń pracodawcy, co do znanych mu stosowanych praktyk mogło u powoda wywołać przekonanie o właściwym zastosowaniu procedury przetargowej i realizacji umów.Nie bez znaczenia jest również fakt,że po przeprowadzonej kontroli uchybienia wyeliminowano.

Zatem zdaniem Sądu w realiach przedmiotowej sprawy należy przyjąć, że choć co najmniej część wskazanych wyżej uchybień, wynikających z nienależytego wykonywania nadzoru, mogło uzasadniać utratę zaufania pracodawcy do powoda, to choć do osób zajmujących stanowiska kierownicze i samodzielne w kontekście wymogu zasadności wypowiedzenia, należy stosować ostrzejsze kryteria, to zachowanie powoda należało ocenić również przez pryzmat lojalności co jest niezbędne do funkcjonowania obu stron stosunku pracy .

Zachowanie powoda cechuje się właśnie lojalnością w stosunku do pracodawcy , trudno mu przypisać zarzut np. naruszenia dbałości o dobro zakładu pracy.

Reasumując w realiach rozpoznawanej sprawy ustalone okoliczności faktyczne nie dawały zdaniem Sądu Okręgowego podstaw do rozwiązania umowy o pracę, a tym samym nie doszło do naruszenia art. 45 k.p. Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art. 385 kpc orzekł jak w sentencji

Odnosząc się do zarzutów w przedmiocie kosztów procesu, to Sad Okręgowy w pełni akceptuje rozstrzygnięcie w tej kwestii Sądu Rejonowego. Uszło uwadze pozwanej, że nawet strona zwolniona od kosztów sądowych ma obowiązek zwrotu kosztów procesu stronie przeciwnej w razie przegrania procesu. Do kosztów procesu, do których zwrotu zobowiązana jest pozwana w przedmiotowej sprawi ,Sad I instancji prawidłowo zaliczył koszty zastępstwa procesowego /60zł /i koszty opłaty, którą powód uiścił.

.O kosztach orzeczono zgodnie z art. 98 kpc i 108 kpc w zw. z par 6 ust. 5 i par 12 ust. 1 pkt 2 i par 13 ust 1pkt 1 rozp. Ministra Sprawiedliwości z 28.09.2002r w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE