WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 marca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2015 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania T. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 25 sierpnia 2014 roku nr (...)

w sprawie T. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu T. P. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 lipca 2013 roku na okres do 31 marca 2015 roku.

Sygn. akt IVU 1316/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 17 marca 2015 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 25.08.2014 r. odmówił T. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 19.08.2014 r. został uznany za zdolnego do pracy.

T. P. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż w jego ocenie zaskarżona decyzja jest wadliwa. Nie uwzględnia jego rzeczywistego stanu zdrowia, który uniemożliwia podjęcie pracy zarobkowej.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

T. P. urodzony w dniu (...), ma wykształcenie zasadnicze o specjalności ogrodnik nie pracował w zawodzie, pracował jako magazynier, kierownik magazynu, prowadzi własną działalność gospodarczą – handlową sklep stolarski po zawale na jego miejsce został zatrudniony pracownik, ma udziały w spółce cywilnej FHU DANEX (...) Od 24.07.1999 r. do 31.01.2002 r., od 01.08.2002 r. do 31.07.2004 r. i od 01.09.2009 r. do 31.03.2010 r. pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, w okresach od 01.02.2002 r. do 31.07.2002 r. , od 01.08.2004 r. do 31.08.2009 r. i od 01.04.2010 r. do 31.03.2013 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/okoliczności bezsporne/

Odwołujący w dniu 19.07.2013 r. wystąpił z wnioskiem o rentę.

/dowód: wniosek z dnia 19.07.2013 r. –k. 415 ar cz. II/.

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u T. P. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu kardiologii i neurologii.

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej i osobistym badaniu biegły kardiolog i neurolog w zbiorczej opinii pisemnej rozpoznali u odwołującego:

- przewlekłą chorobę wieńcową, pod postacią stabilnej dławicy piersiowej CCS2, przebyty dwukrotnie w 1999 roku zawał serca STEMI segmentu dolno-tylno-bocznego oraz prawej komory, ponowny zawał serca STEMI w 2009 r. leczony pierwotną przezskórną angioplastyką prawej tętnicy wieńcowej(11.10.2009 r.),

- nadciśnienie tętnicze III okresu ESH/ESC, pierwotne, ciężkie z bardzo wysokim ryzykiem dodatnim,

- dysfunkcję serca z niedomykalnością zastawki mitralnej umiarkowanego stopnia w okresie niewydolności układu krążenia pod postacią dychawicy sercowej NYHA II,

- zespół metaboliczny u chorego z otyłością, hyperlipidemią mieszaną, hyperhomocysteinemią i zespołem antyfosfolipidowym,

- zmiany zwyrodnieniowe odcinka piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa z dyskopatią L4-L5.

Z powodu rozpoznanych schorzeń oraz stopnia ich nasilenia biegły uznał odwołującego za częściowo niezdolnego do pracy na okres 24 miesięcy od 01.04.2013 r. Niezdolność do pracy trwa nieprzerwanie. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, przewlekła choroba wieńcowa u chorego z otyłością, hyperlipidemią mieszaną, hyperhomocysteinemią i zespołem antyfosfolipidowym, która zamanifestowała się w wieku 33 lat dwoma kolejnymi zawałami serca obejmującymi mocno rozwiniętą, dominująca prawą tętnicę wieńcową (mechanizm zakrzepowy – bez krytycznego zwężenia tętnicy dozawałowej w koronarografii) spowodowała trwałe uszkodzenie serca, zwłaszcza lewej komory. Kolejne manifestacje choroby wieńcowej, w tym ponowny zawał serca w 2009 r. (tym razem spowodowany krytycznym zwężeniem i skrzepliną w prawej tętnicy wieńcowej) wskazują na progresywny charakter zmian w układzie krążenia, których główną przyczyną są niewątpliwie zaburzenia metaboliczne, nadciśnienie tętnicze oraz nadmierna skłonność do zaburzeń zakrzepowych związana z zespołem antyfosfolipidowym.

Skutkiem zmian chorobowych upośledzających funkcję serca są objawy niewydolności lewokomorowej na poziomie NYHA II. Dolegliwości zgłaszane przez odwołującego są wiarygodne w świetle zgromadzonej dokumentacji medycznej oraz dotychczasowego przebiegu schorzeń. Wskazują na istotną czynnościową dysfunkcję serca, powodującą objawy niewydolności krążenia (potwierdzone spoczynkowe zaburzenia funkcji skurczowej i rozkurczowej mięśnia lewej komory w badaniach echokardiograficznych, których skutki są potęgowane przez otyłość oraz pozostałe elementy zespołu metabolicznego). Analiza dotychczasowej oceny zdolności do pracy na przestrzeni lat 1999-2012 nie budzi zastrzeżeń. Nie można wskazać przesłanek uprawniających do wnioskowania o poprawie stanu zdrowia i powrocie zdolności do pracy. aktualnie podawane dolegliwości oraz wyniki badań wskazują na stopniowe pogorszenie funkcji układu krążenia. Pozwala to na stwierdzenie, że schorzenia kardiologiczne nadal powodują częściową niezdolność do pracy na okres 24 miesięcy od 01.04.2013 r. i nie rokują powrotu zdolności do podjęcia stałego zatrudnienia po przekwalifikowaniu. Zmiany zwyrodnieniowe odcinka piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa z dyskopatią L4-L5 nie powodują aktualnie dysfunkcji układu ruchu ani objawów neurologicznych i nie stanowią podstawy do orzekania niezdolności do pracy.

(dowód: opinia sądowo-lekarska – k. 14-15 as).

Odwołujący nie kwestionował opinii biegłych.

Wydaną w tym zakresie opinie biegłego kardiologa i neurologa Sąd uznał za trafną i dostatecznie wyjaśniającą przedmiot sporu, gdyż została wydana przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołujący, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej.

Opinia biegłych w ocenie Sądu spełnia ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy dla celów rentowych w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane prze strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie T. P. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 25.08.2014 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Zgodnie z art. 61 powołanej ustawy prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też stan jego zdrowia uległ zmianie, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS.

Sąd, w oparciu o opinię biegłego kardiologa i neurologa, sporządzoną na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej, stwierdził u ubezpieczonego istnienie przesłanek uzasadniających przyjęcie, iż T. P. z uwagi na schorzenia układu krążenia szeroko wyżej opisane - spełnia warunek w postaci częściowej niezdolności do pracy w wyuczonym i wykonywanym zawodzie okresowo na okres od 01.07.2013 r. do 31.03.2015 r. Stwierdzone schorzenia stanowią przeciwwskazanie do wykonywania pracy umysłowej jak i fizycznej i odwołujący nie może podjąć zatrudnienia. Dolegliwości zgłaszane przez odwołującego są wiarygodne w świetle zgromadzonej dokumentacji medycznej oraz dotychczasowego przebiegu schorzeń. Wskazują na istotną czynnościową dysfunkcję serca, powodującą objawy niewydolności krążenia (potwierdzone spoczynkowe zaburzenia funkcji skurczowej i rozkurczowej mięśnia lewej komory w badaniach echokardiograficznych, których skutki są potęgowane przez otyłość oraz pozostałe elementy zespołu metabolicznego). Analiza dotychczasowej oceny zdolności do pracy na przestrzeni lat 1999-2012 nie budzi zastrzeżeń. Nie można wskazać przesłanek uprawniających do wnioskowania o poprawie stanu zdrowia i powrocie zdolności do pracy. aktualnie podawane dolegliwości oraz wyniki badań wskazują na stopniowe pogorszenie funkcji układu krążenia. Odwołujący wystąpił z wnioskiem o rentę w dniu 19.07.2013 r. i od lipca 2013 r. Sąd przyznał mu prawo do renty zgodnie z treścią art. 129 ust. 1 powołanej ustawy mimo, że biegli podnosi, że odwołujący był nieprzerwanie niezdolny do pracy od dnia 01.04.2013 r.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołujący spełnia przesłanki z art. 57 w zw. z art. 61 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §2 kpc należało orzec jak w wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 25.08.2014 r. przyznając T. P. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.07.2013 r. do dnia 31.03.2015 r.