Sygn. akt: VU 2289/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 marca 2015 roku

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Główczyński

Protokolant: Katarzyna Awsiukiewicz

po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2015 r. w Legnicy

sprawy z wniosku (...) Sp. z o. o. w Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

przy udziale osoby zainteresowanej M. L.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym M. L.

na skutek odwołania (...) Sp. z o. o. w Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 3 kwietnia 2014 roku

nr (...)

I.  zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 3 kwietnia 2014 roku nr (...) w ten sposób, że ustala iż M. L. jako pracownik u płatnika składek (...) Sp. z o.o. w Z. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 20 listopada 2012 roku,

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na rzecz płatnika składek kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VU 2289/14

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 03 kwietnia 2014 r. stwierdził, że M. L. jako pracownik u płatnika składek (...) sp. z o.o. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 20 listopada 2012 r. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że w dniu 12 listopada 2012 r. wnioskodawczyni zawarła z płatnikiem składek umowę o pracę na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku dyrektora z wynagrodzeniem w kwocie 20.000 zł miesięcznie i prowizją w kwocie nie wyższej niż 10 % wartości podpisanego kontraktu. Zgłoszenia ubezpieczonej do ubezpieczeń społecznych dokonano z dniem 20 listopada 2012 r. Płatnik składek przed zawarciem umowy o pracę z M. L. nie zatrudniał innych pracowników. Podejmujący wszelkie czynności związane z działalnością spółki członkowie zarządu nie otrzymywali wynagrodzenia. M. L. nie posiadała przed zatrudnieniem w spółce (...) innych tytułów do ubezpieczeń, potwierdzających doświadczenie branżowe, które umotywowałoby wynagrodzenie w kwocie 20.000 zł. Po zawarciu umowy o pracę ubezpieczona w okresie od 07 lutego 2013 r. przebywała na zasiłku chorobowym, a od 23 września 2013 r. zgłosiła wniosek o wypłatę zasiłku macierzyńskiego. Spółka nie zatrudniła nikogo na jej miejsce. Ojcem dziecka M. L. jest W. R., prezes zarządu spółki. Organ rentowy uznał, że strony postępowania nie przedstawiły dowodów potwierdzających rzeczywiste wykonywanie pracy. Okoliczności sprawy wskazują, że umowa została zawarta dla pozoru, a jedynym celem było uzyskanie wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Niezgodne z zasadami współżycia społecznego jest również to, że po krótkim okresie czasu pracy korzysta z ww. świadczeń. Wkład w system ubezpieczeń społecznych jest niewspółmierny do zamierzonych do osiągnięcia przez strony (zwłaszcza ubezpieczonego) korzyści w postaci zasiłku chorobowego.

W odwołaniu od powyższej decyzji płatnik składek (...) sp. z o.o. Z. zarzucił obrazę:

art. 83 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez ich niewłaściwe zastosowanie,

art. 22 § 1 i 11 k.p. poprzez jego błędne zastosowanie,

art. 58 § 1 i 2 oraz art. 83 § 1 i 2 k.c. poprzez ich błędne zastosowanie,

błędy w ustaleniach faktycznych, polegające na przyjęciu, że:

1.  umowa zawarta pomiędzy płatnikiem składek a ubezpieczonym miała charakter pozorny,

2.  ubezpieczony nie posiadał doświadczenia wymaganego przy zajmowaniu

stanowiska dyrektora,

3.  płatnik nie zatrudniał pracownika na zastępstwo ubezpieczonej,

4.  ubezpieczona nie wykonywała obowiązków poza granicami kraju, w szczególności na terenie Niemiec,

5.  ubezpieczona nie posiadała pełnomocnictwa do występowania w imieniu płatnika,

6.  ubezpieczona nie wykonywała faktycznie pracy,

7.  ubezpieczona wraz z płatnikiem działała w celu osiągnięcia nieuzasadnionych korzyści z systemu ubezpieczeń społecznych,

8.  błąd w ustaleniach faktycznych poprzez pominięcie ustaleń dokonanych w toku kontroli przeprowadzonej u płatnika na przełomie roku 2013 przeprowadzonej w wyniku wniosku ubezpieczonej o wypłatę zasiłku macierzyńskiego,

Wskazując na powyższe, płatnik składek wniósł o uchylenie decyzji i przyznanie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg stawek.

W uzasadnieniu płatnik składek zaprzeczył, by zawarta z ubezpieczoną umowa miała charakter pozorny. Wskazał, że M. L. sporządzała w imieniu płatnika pisma, złożone do postępowań sądowych, organów państwowych. Ubezpieczona brała udział w procesie sprzedaży kamienicy w B..

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o oddalenie odwołania. W kończącym postępowanie w sprawie wniosku pełnomocnik organu rentowego wniósł o zmianę decyzji poprzez ustalenie, że zainteresowana podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym od 20 listopada 2012 r. oraz, że podstawą wymiaru składek powinna być kwota 1.500 zł, a od 01 stycznia 2013 r. kwota 1.600 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Spółka (...) prowadzi działalność, której przedmiot stanowią prace ogólnobudowlane, kupno i sprzedaż nieruchomości, prace budowlane sprzętem ciężkim. W dniu 12 listopada 2012 r. prezes zarządu spółki (...) W. R. zawarł umowę o pracę na czas nieokreślony z M. L., obowiązującą od 20 listopada 2012 r. Na jej podstawie ubezpieczona została zatrudniona na stanowisku dyrektora z wynagrodzeniem 20.000 zł brutto i prowizją w kwocie nie wyższej niż 10 % wartości podpisanego kontraktu. Ubezpieczoną zgłoszono do ubezpieczenia społecznych i zdrowotnego z dniem 20 listopada 2012 r. Przed jej zatrudnieniem obowiązki dyrektora wykonywał zarząd spółki, R. R. i W. R., którzy z tytułu pełnionych funkcji nie pobierali wynagrodzenia. W ramach wynikających z zawartej umowy obowiązków M. L. uczestniczyła w dniu 05 stycznia 2013 r. w negocjacji sprzedaży nieruchomości w B., sporządzała w imieniu spółki prostą w swej treści korespondencję i wezwania do zapłaty.

W okresie od 07 lutego 2013 r. M. L. przebywała na zasiłku chorobowym, a od 23 września 2013 r. zgłosiła wniosek o wypłatę zasiłku macierzyńskiego. Ojcem trojga dzieci M. L. jest W. R., prezes zarządu spółki.

(n i e s p o r n e)

Sąd zważył co następuje.

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 13 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.), obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne w okresach, pracownicy – od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku. Za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy (art. 8 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych).

W realiach rozpoznawanej sprawy organ rentowy polegając na poczynionych ustaleniach faktycznych uznał, że ze względu na brak dowodów faktycznego świadczenia pracy, zawarta pomiędzy M. L. i płatnikiem składek umowa o pracę jest pozorna w rozumieniu art. 83 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p., albowiem wyłącznym celem tej umowy było uzyskanie przez ubezpieczoną świadczeń z ubezpieczeń społecznych i zdrowotnego.

Takiej oceny nie zaakceptował płatnik składek oraz ubezpieczona, którzy stwierdzili, iż zainteresowana faktycznie zawartą umowę o pracę wykonywała.

Zatem istota sprawy sprowadziła się do oceny, czy w ramach formalnie zawartej pomiędzy (...) sp. z o.o. i M. L. umowy o pracę, wnioskodawczyni określoną tą umową pracę faktycznie wykonywała.

W świetle całokształtu zebranego w sprawie materiału zdaniem Sądu Okręgowego zaskarżona decyzja zasługuje na uwzględnienie, albowiem zebrany w sprawie materiał uzasadnia ocenę, że zawarta przez płatnika składek umowa o pracę była przez strony umowy rzeczywiście realizowana. Taką ocenę zaakceptował również reprezentujący organ rentowy pełnomocnik, który w kończącym postępowanie w sprawie wniosku wniósł o zmianę decyzji poprzez ustalenie – zgodnie z wnioskiem odwołania - że zainteresowana podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym od 20 listopada 2012 r., z jednoczesnym ustaleniem, że podstawą wymiaru składek powinna być kwota 1.500 zł, a od 01 stycznia 2013 r. kwota 1.600 zł.

W związku z wnioskiem pełnomocnika organu rentowego o ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia należy wskazać, iż zakres i przedmiot rozpoznania sądowego w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych wyznacza przedmiot decyzji organu rentowego i żądanie zgłoszone w odwołaniu wniesionym do sądu (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 02 marca 2011 r., II UZ 1/11, LEX nr 844747 oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 25 lutego 2014 r., znak III AUa 821/13, LEX nr 1438090). Przedmiot zaskarżonej w sprawie decyzji stanowi jedynie ustalenie, iż M. L. jako pracownik u płatnika składek (...) sp. z o.o. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 20 listopada 2012 r. Decyzja ta nie określa podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Z kolei zgłoszone w odwołaniu żądanie zmierza do ustalenia, że wbrew błędnym ustaleniom organu rentowego, ubezpieczona podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym. Skoro więc przedmiotu zaskarżonej decyzji nie stanowi wysokość podstawy wymiaru składek i zgłoszone w odwołaniu żądanie także nie dotyczy wysokości podstawy wymiaru, wniosek pełnomocnika organu rentowego ustalenia wysokości podstawy wymiaru nie jest w niniejszym postępowaniu możliwe.

W świetle powyższych wywodów niezasadnie zdaniem Sądu organ rentowy kierując się normą art. 83 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p. ocenił, że wnioskodawczyni i płatnik składek zawarli umowę o pracę dla pozoru, i że pomimo jej formalnego zawarcia określonej tą umową pracy M. L. faktycznie pracy nie świadczyła. Zebrany w sprawie materiał uzasadnia wniosek, że wnioskodawczyni w ramach zawartej umowy świadczyła pracę, wykonując proste i nieskomplikowane, nie wymagające szczególnej samodzielności czynności pracownicze. Doszło zatem do zawarcia umowy o pracę w rozumieniu art. 22 k.p.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. uwzględnił uzasadnione odwołanie i orzekł co do istoty sprawy.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c.