Sygn. akt IX Ka 568/14
Dnia 26 czerwca 2014 roku
Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Aleksandra Babilon-Domagała
Sędziowie: SSO Ewa Opozda-Kałka (spr.)
SSO Krzysztof Sajtyna
Protokolant: st.sekr.sądowy Dorota Ziółkowska
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Jerzego Piwko
po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2014 roku
sprawy P. C.
oskarżonego o przestępstwo z art. 178 a § 1 k.k.
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach
z dnia 23 stycznia 2014 roku sygn. akt XII K 1177/13
I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok uznając apelację za oczywiście bezzasadną;
II. zasądza od oskarżonego P. C. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym.
Sygn. akt: IX Ka 568/14
P. C. został oskarżony o to, że w dniu 22 września 2013 roku
w miejscowości M., pow. (...), woj. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości I badanie 0,28 mg/l zawartości alkoholu w wydanym powietrzu prowadził pojazd marki R. o nr rej. (...) w ruchu lądowym, to jest o przestępstwo określone w art. 178a
§ 1 kk.
Sąd Rejonowy w Kielcach wyrokiem z dnia 23 stycznia 2014 roku w sprawie sygn. akt XII K 1177/13 orzekł, co następuje:
I oskarżonego P. C. uznał za winnego popełnienia czynu zrzucanego mu aktem oskarżenia stanowiącego występek z art. 178a § 1 kk i za to na podstawie art. 178a § 1 w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierzył mu karę grzywny w rozmiarze 40 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 40 złotych;
II na podstawie art. 42 § 2 kk w zw. z art. 43 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego P. C. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku;
III na podstawie art. 49 § 2 kk orzekł od oskarżonego P. C. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w wysokości 500 złotych;
IV na podstawie art. 63 § 2 kk na poczet orzeczonego w punkcie drugim wyroku środka karnego zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy nr (...) od dnia 22 września 2013r.;
V na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonego P. C. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 250 złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych.
Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego P. C., który zaskarżając w całości powyższy wyrok zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wyroku przez przyjęcie, że oskarżony poruszał się po terenie „dostępnym dla powszechnego użytku”, a więc w ruchu lądowym w rozumieniu art. 178a § 1 kk, a zatem, że dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu, a także przez przyjęcie, iż nie jest prawdą, że oskarżony umówił się ze swoim bratem w celu zastąpienia go za kierownica w miejscu przewidywanego wjazdu na drogę publiczną.
W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi
I Instancji do ponownego rozpoznania.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja obrońcy oskarżonego P. C. jest oczywiście bezzasadna.
Podnieść należy, że słusznie podkreśla Sąd Rejonowy, powołując się przy tym na wyrok Sadu Najwyższego z dnia 5 maja 2009r. w sprawie IV KK 432/08), że pojęcie „ruch lądowy” stanowiące znamię przypisanego oskarżonemu przestępstwa obejmuje nie tylko ruch na drogach publicznych, w strefach zamieszkania, lecz także ruch w miejscach dostępnych dla powszechnego użytku. Zaznaczyć należy, że z zeznań świadków M. Ś., jak i częściowo A. C. jednoznacznie wynika, że oskarżony poruszał się po terenie giełdy samochodowej, gdzie było wówczas około 600 innych pojazdów, a zatem w miejscu, gdzie odbywał się ruch lądowy. Brat oskarżonego A. C. zeznał wprost, że „stał na pierwszej linii toru, ja tam też stałem, ale nie bezpośrednio obok niego. Do tego wjazdu, gdzie miała go policja zatrzymać, to jest 800 m do kilometra. Żeby tam dojechać trzeba przejechać przez giełdę po prawej stronie toru, gdzie są samochody i części motoryzacyjne.” (k.30) Tym samym dywagacje skarżącego w tym zakresie są nieprzekonujące. Rozważania Sądu Rejonowego w tej kwestii Sąd I instancji w pełni podziela i aprobuje jako trafne i przekonujące (k.37-38).
Nie ma racji również autor apelacji podnosząc, że Sąd Rejonowy w sposób niewłaściwy ocenił wyjaśnienia oskarżonego oraz zeznania jego brata A. C. w zakresie, w jakim oświadczyli, że byli umówieni, że A. C. wróci jego samochodem do domu. Trafnie bowiem podnosi Sąd Rejonowy, że takie twierdzenia wymienionych są sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego oraz logiki. Słusznie bowiem podnosi Sąd Rejonowy, że gdyby faktycznie oskarżony P. C. obawiał się prowadzić auto w stanie nietrzeźwości to poprosiłby brata lub bratanicę
o pomoc od razu, a nie jechał po giełdzie, narażając się na kontrolę policji. Trafnie również zaznacza w tym miejscu Sąd I instancji, że gdyby A. C. miał prowadzić samochód oskarżonego, to czekałby na brata w umówionym miejscu i oskarżony nie opuszczałby giełdy wcześniej. Rozważania Sadu Rejonowego w powyższym zakresie Sąd odwoławczy w pełni podziela i aprobuje jako trafne i przekonujące (k.38), uznając argumenty skarżącego w powyższym zakresie za całkowicie chybione.
W świetle zatem powyższego chybiony jest zarzut błędu w ustaleniach faktycznych. Z zeznań funkcjonariusza Policji M. Ś. oraz częściowo z zeznań brata oskarżonego A. C. jasno wynika, że oskarżony P. C. w stanie nietrzeźwości poruszał się po terenie giełdy , a zatem w ruchu lądowym, czym wyczerpał znamion przestępstwa z art. 178a § 1 kk.
W świetle zatem powyższego Sąd Okręgowy podziela rozważania Sądu Rejonowego także co kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego jako trafne i przekonywujące (k.38-39). Także rodzaj
i rozmiar kary oraz środka karnego jest prawidłowy i nie budzi żadnych zastrzeżeń. Rozważania Sądu Rejonowego również i w tym zakresie Sąd Okręgowy w pełni podziela jako trafne i przekonywujące (k.39-40).
Na podstawie art. 627 kpk Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego P. C. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 złotych tytułem kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, na którą to składa się kwota 160 złotych tytułem opłaty od wymierzonej kary grzywny (art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1997r. o opłatach w sprawach karnych /Dz.U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm./ oraz kwota 20 złotych tytułem ryczałtu za doręczenia w postępowaniu sądowym ustalona w oparciu o § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003r. w sprawie wysokości opłat i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym /Dz.U. z 2004. nr 4 poz. 25 z późn. zm./
SSO Ewa Opozda – Kałka SSO Aleksandra Babilon – Domagała SSO Krzysztof Sajtyna