UZASADNIENIE

P. K. (1) i A. B. zostali oskarżeni o to, że:

I. w dniu 12 listopada 2012 r. działając wspólnie i w porozumieniu zabrali z mieszkania we W. przy ul. (...) dostając się do środka poprzez otwarte okno, w celu przywłaszczenia jednej pary okularów słonecznych na szkodę D. D. o wartości 50 zł, jednej pary okularów i kartę pamięci to jest mienia o łącznej wartości 100 zł czym działali na szkodę M. S., aparat fotograficzny N. o wartości 1000zł na szkodę A. M. (1), czym spowodowali straty o łącznej wartości 1150 zł

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

II. w dniu 12 listopada 2012 r., działając wspólnie i porozumieniu usiłowali dokonać włamania poprzez wyważenie okna do mieszkania we W. przy ul. (...), skąd zamierzali dokonać kradzieży mienia o nieustalonej wartości, jednak zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na spłoszenie przez właścicielkę mieszkania czym działali na szkodę A. W.

tj. o czyn z art. 279 § 1 kk w związku z art. 13 § 1 kk

III. w dniu od 11 listopada 2012 r. do 11 listopada 2012 r. w dniu 11 listopada 2012 r, działając wspólnie i w porozumieniu dokonali zaboru z mieszkania we W. przy ul. (...) do którego dostali się poprzez otwarte okno, w celu przywłaszczenia trzech aparatów telefonicznych marki N. o łącznej wartości 900 zł czym działali na szkodę T. Ł.

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

IV. w dniu 10 listopada 2012 r., działając wspólnie i w porozumieniu dokonali włamania do mieszkania we W. przy ul. (...) następnie zabrali w celu przywłaszczenia mienie w postaci laptopa marki D., kamerę marki S. to jest mienie o łącznej wartości 5000 zł., czym działali na szkodę L. M. i (...) Ekonomicznego we W..

tj. o czyn z art. 279 § 1 kk

V. w dniu 26.09.2012 r., działając wspólnie i w porozumieniu, dokonali zaboru z mieszkania we W. przy ul. (...) do którego dostali się poprzez otwarte okno, w celu przywłaszczenia laptopa marki H., tabletu H., odbiornika radiowego od klawiatury i myszki o wartości 160 zł., o łącznej wartości 5160 zł., czym działali na szkodę K. Ł. oraz mienia w postaci plecaka marki D., pieniądze różnych walut o wartości 150 zł to jest mienia o łącznej wartości 450 zł czym działali na szkodę L. S.

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

VI. w dniu 19.10.2012 r. działając wspólnie i w porozumieniu dokonali zaboru z mieszkania we W. przy ul. (...) do którego dostali się poprzez otwarte okno, w celu przywłaszczenia golarki marki R., konsoli (...) wraz z 20 sztukami gier, pieniędzy w wysokości 100 Euro i 20 Funtów (...), talonów (...) o wartości 500 zł., odzieży młodzieżowej, złotej biżuterii o łącznej wartości 6600 zł., słuchawki marki P. czym działali na szkodę K. M. oraz laptopa H. (...), zestawu głośnomówiącego marki N., ładowarki do telefonu komórkowego marki N. o łącznej wartości 460 zł., na szkodę (...) Sp. z o.o.

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

a nadto A. B. o to, że:

VII. w dniu 12 listopada 2012 r. we W. przy ul. (...) przy skrzyżowaniu z ul. (...) naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza Policji J. K. poprzez kopniecie jej w prawe kolano powodując obrażenia w postaci siniaka czym naruszył czynności jej ciała i spowodował rozstrój zdrowia na okres poniżej dni siedmiu

tj. o czyn z art. 222 §1kk i art. 157§2 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k.

VIII. w dniu 12 listopada 2012 r., we W. w Komisariacie Policji W. będąc zatrzymanym przez funkcjonariuszy Policji sfałszował protokoły czynności procesowych w ten sposób, że podał dane swojego kolegi P. W. (1) do protokołu zatrzymania osoby i protokołu przesłuchania osoby i podpisał się na niej jego imieniem i nazwiskiem w celu skierowania postępowania karnego prowadzonego w Komisariacie Policji W. przeciwko P. W. (2),

tj. o czyn z art. 270 § 1 kk i 235 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk,

a nadto P. K. (1) o to, że:

IX. w dniu 10 listopada 2012 r. dokonał zaboru z mieszkania we W. przy ul. (...) do którego dostał się poprzez otwarte okno, w celu przywłaszczenia mienia w postaci laptopa marki A. (...) cali o wartości 600 zł na szkodę D. R. (1), laptopa marki H. (...), aparatu cyfrowego (...), biżuterii to jest mienia o wartości 4000zł., na szkodę K. K., to jest mienia o łącznej wartości 4600 zł.

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk,

X. w dniu 30 listopada 2012 r., dokonał zaboru z mieszkania we W. przy ul. (...) do którego dostał sie poprzez otwarte okno, w celu przywłaszczenia pierścionka z brylantem, zegarek, pieniądze o łącznej wartości 20.000 zł, laptop, aparat fotograficzny marki P. to jest mienie o łącznej wartości 33.000 zł., czym działał na szkodę Ł. W. (1)

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk,

XI. w dniu 21.10.2012 r. dokonał zaboru z mieszkania we W. przy ul. (...) do którego dostał się poprzez otwarte okno, w celu przywłaszczenia pieniędzy w wysokości 2500 zł., czym działał na szkodę A. B. oraz mienie w postaci (...) o wartości nie mniejszej niż 80 zł., i pieniędzy w wysokości 20 zł to jest mienie o łącznej wartości 100 zł czym działał na szkodę A. M. (2) oraz mienie w postaci (...) marki (...) o wartości 50 zł czym działał na szkodę M. K. (1), to jest mienia o łącznej wartości 2670 zł.

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

XII. w dniu 05.10.2012 r. dokonał zaboru z mieszkania we W. przy ul. (...) do którego dostał się poprzez otwarte okno, w celu przywłaszczenia mienia w postaci laptopa A., aparatu fotograficznego kodak, biżuterie złotą i srebrną, telefon (...) o łącznej wartości 3210 zł., czym działał na szkodę K. P. oraz mienie w postaci (...) do bankowości elektronicznej, nawigację samochodowa, dwa telefony komórkowe, (...) marki S., trzy sztuki zegarków i torbę do laptopa to jest mienie o łącznej wartości 2280 zł., czym działał na szkodę P. L.

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

XIII. w dniu 17 października 2012 r. usiłował dokonać kradzieży z mieszkania przy ul. (...) wchodząc do niego przez otwarte okno, skąd zamierzał dokonać kradzieży znajdującego się tam mienia o nieustalonej wartości, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na spłoszenie przez córkę właścicielki mieszkania czym działał na szkodę K. G.

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w związku z art. 278 § 1 kk

Wyrokiem z dnia 04 września 2014 r., w sprawie o sygnaturze akt II K 460/13, Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków w VII Wydziale Karnym:

I. uznał oskarżonego P. K. (1) za winnego tego, że:

1. w dniu 12 listopada 2012 r. działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym A. B. zabrał z mieszkania we W. przy ul. (...) dostając się do środka poprzez otwarte okno, w celu przywłaszczenia jedną parę okularów słonecznych na szkodę D. D. o wartości 50 zł, jedną parę okularów i kartę pamięci to jest mienia o łącznej wartości 100 zł, czym działali na szkodę M. S., aparat fotograficzny N. o wartości 1000zł na szkodę A. M. (1), czym spowodowali straty o łącznej wartości 1150 zł;

2. w dniu 11 listopada 2012 r, działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym A. B. dokonali zaboru z mieszkania we W. przy ul. (...) do którego dostali się poprzez otwarte okno, w celu przywłaszczenia trzech aparatów telefonicznych marki N. o łącznej wartości 900 zł czym działali na szkodę T. Ł.;

3. w dniu 26.09.2012 r., działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym A. B., dokonali zaboru z mieszkania we W. przy ul. (...) do którego dostali sie poprzez otwarte okno, w celu przywłaszczenia laptopa marki H., tabletu H., odbiornika radiowego od klawiatury i myszki o wartości 160 zł., o łącznej wartości 5160 zł., czym działali na szkodę K. Ł. oraz mienia w postaci plecaka marki D., pieniądze różnych walut o wartości 150 zł to jest mienia o łącznej wartości 450 zł czym działali na szkodę L. S.;

4. w dniu 19.10.2012 r. działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym A. B. dokonali zaboru z mieszkania we W. przy ul. (...) do którego dostali sie poprzez otwarte okno, w celu przywłaszczenia golarki marki R., konsoli (...) wraz z 20 sztukami gier, pieniędzy w wysokości 100 Euro i 20 Funtów (...), talonów (...) o wartości 500 zł., odzieży młodzieżowej, złotej biżuterii o łącznej wartości 6600 zł., słuchawki marki P. czym działali na szkodę K. M. oraz laptopa H. (...), zestawu głośnomówiącego marki N., ładowarki do telefonu komórkowego marki N. o łącznej wartości 460 zł., na szkodę (...) Sp. z o.o.;

5. w dniu 10 listopada 2012 r. dokonał zaboru z mieszkania we W. przy ul. (...) do którego dostał się poprzez otwarte okno, w celu przywłaszczenia mienia w postaci laptopa marki (...) cali o wartości 600 zł na szkodę D. R. (1), laptopa marki H. (...), aparatu cyfrowego (...), biżuterii to jest mienia o wartości 4000zł., na szkodę K. K., to jest mienia o łącznej wartości 4600 zł;

6. w dniu 30 listopada 2012 r., dokonał zaboru z mieszkania we W. przy ul. (...) do którego dostał się poprzez otwarte okno, w celu przywłaszczenia pierścionka z brylantem, zegarek, pieniądze o łącznej wartości 20.000 zł, laptop, aparat fotograficzny marki P. to jest mienie o łącznej wartości 33.000 zł., czym działał na szkodę Ł. W. (1);

7. w dniu 21.10.2012 r. dokonał zaboru z mieszkania we W. przy ul. (...) do którego dostał się poprzez otwarte okno, w celu przywłaszczenia pieniędzy w wysokości 2500 zł., czym działał na szkodę A. B. oraz mienie w postaci (...) o wartości nie mniejszej niż 80 zł., i pieniędzy w wysokości 20 zł to jest mienie o łącznej wartości 100 zł czym działał na szkodę A. M. (2) oraz mienie w postaci (...) marki (...) o wartości 50 zł czym działał na szkodę M. K. (1), to jest mienia o łącznej wartości 2670 zł;

8. w dniu 05.10.2012 r. dokonał zaboru z mieszkania we W. przy ul. (...) do którego dostał się poprzez otwarte okno, w celu przywłaszczenia mienia w postaci laptopa(...), aparatu fotograficznego kodak, biżuterie złotą i srebrną, telefon (...) o łącznej wartości 3210 zł., czym działał na szkodę K. P. oraz mienie w postaci (...) do bankowości elektronicznej, nawigację samochodowa, dwa telefony komórkowe, (...) marki S., trzy sztuki zegarków i torbę do laptopa to jest mienie o łącznej wartości 2280 zł., czym działał na szkodę P. L.;

9. w dniu 17 października 2012 r. usiłował dokonać kradzieży z mieszkania przy ul. (...) wchodząc do niego przez otwarte okno, skąd zamierzał dokonać kradzieży znajdującego się tam mienia o nieustalonej wartości, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na spłoszenie przez córkę właścicielki mieszkania czym działał na szkodę K. G.,

przyjmując, iż przestępstwa te stanowiły jeden ciąg występków z art. 278 § 1 kk i z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk, art. 33 § 1, 2 i 3 kk skazał oskarżonego P. K. (1) na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 100 (sto) stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda;

II. uznał oskarżonego P. K. (1) za winnego tego, że:

1. 1.w dniu 12 listopada 2012 r., działając wspólnie i porozumieniu z oskarżonym A. B. usiłowali dokonać włamania poprzez wyważenie okna do mieszkania we W. przy ul. (...), skąd zamierzali dokonać kradzieży mienia o nieustalonej wartości, jednak zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na spłoszenie przez właścicielkę mieszkania czym działali na szkodę A. W.;

2. w dniu 10 listopada 2012 r., działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym A. B., dokonali włamania do mieszkania we W. przy ul. (...) następnie zabrali w celu przywłaszczenia mienie w postaci laptopa marki D., kamerę marki S. to jest mienie o łącznej wartości 5000 zł., czym działali na szkodę L. M. i (...) Ekonomicznego we W.,

przyjmując, iż przestępstwa te stanowiły jeden ciąg występków z art. 279 § 1 kk i z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1kk skazał oskarżonego P. K. (1) na karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda;

III. na podstawie art. 85 kk, art. 86 § 1 i 2 kk i art. 91 § 2 kk orzeczone wobec oskarżonego P. K. (1) kary pozbawienia wolności i grzywny złączył i wymierzył mu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 120 (sto dwadzieścia) stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda;

IV. na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 2 kk i art. 73 § 2 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego P. K. (1) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 5 (pięciu) lat, oddając oskarżonego w tym czasie pod dozór kuratora sądowego;

V. na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu P. K. (1) na poczet orzeczonej kary łącznej grzywny okres zatrzymania i aresztu tymczasowego od 12 listopada 2012r. do 10 maja 2013r., przyjmując dzień zatrzymania za równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny po 10 złotych każda;

VI. na podstawie art. 72 § 2 kk zobowiązał oskarżonego P. K. (1) do naprawienia szkody w części poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych A. M. (1), T. Ł., K. Ł., L. S., (...) Sp. z o.o., K. K. D. R. (2), Ł. W. (2), M. K. (2), P. L., K. P. w kwotach po 400 złotych, na rzecz D. D. i M. S. w kwotach po 50 złotych, w terminie 2 lat od uprawomocnienia się orzeczenia;

VII. na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązał oskarżonego P. K. (1) do naprawienia szkody w części: na rzecz K. M. w kwocie 2000 zł, na rzecz L. M. w kwocie 1000 zł;

VIII. uznał oskarżonego A. B. za winnego tego, że:

1. w dniu 12 listopada 2012 r. działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym P. K. (1) zabrał z mieszkania we W. przy ul. (...) dostając się do środka poprzez otwarte okno, w celu przywłaszczenia jedną parę okularów słonecznych na szkodę D. D. o wartości 50 zł, jedną parę okularów i kartę pamięci to jest mienia o łącznej wartości 100 zł, czym działali na szkodę M. S., aparat fotograficzny N. o wartości 1000zł na szkodę A. M. (1), czym spowodowali straty o łącznej wartości 1150 zł;

2. w dniu 11 listopada 2012 r, działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym P. K. (1) dokonał zaboru z mieszkania we W. przy ul. (...), do którego dostali się poprzez otwarte okno, w celu przywłaszczenia trzech aparatów telefonicznych marki N. o łącznej wartości 900 zł czym działali na szkodę T. Ł.;

3. w dniu 26.09.2012 r., działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym P. K. (1), dokonali zaboru z mieszkania we W. przy ul. (...) do którego dostali sie poprzez otwarte okno, w celu przywłaszczenia laptopa marki H., tabletu H., odbiornika radiowego od klawiatury i myszki o wartości 160 zł., o łącznej wartości 5160 zł., czym działali na szkodę K. Ł. oraz mienia w postaci plecaka marki D., pieniądze różnych walut o wartości 150 zł to jest mienia o łącznej wartości 450 zł czym działali na szkodę L. S.;

4. w dniu 19.10.2012 r. działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym P. K. (2), dokonali zaboru z mieszkania we W. przy ul. (...), do którego dostali sie poprzez otwarte okno, w celu przywłaszczenia golarki marki R., konsoli (...) wraz z 20 sztukami gier, pieniędzy w wysokości 100 Euro i 20 Funtów (...), talonów (...) o wartości 500 zł., odzieży młodzieżowej, złotej biżuterii o łącznej wartości 6600 zł., słuchawki marki P. czym działali na szkodę K. M. oraz laptopa H. (...) zestawu głośnomówiącego marki N., ładowarki do telefonu komórkowego marki N. o łącznej wartości 460 zł., na szkodę (...) Sp. z o.o.

przyjmując, iż stanowiły one jeden ciąg występków z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1kk , art. 33 § 1, 2 i 3 kk skazał oskarżonego A. B. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda;

IX. uznał oskarżonego A. B. za winnego tego, że:

1. w dniu 12 listopada 2012 r., działając wspólnie i porozumieniu z oskarżonym P. K. (2), usiłowali dokonać włamania poprzez wyważenie okna do mieszkania we W. przy ul. (...), skąd zamierzali dokonać kradzieży mienia o nieustalonej wartości, jednak zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na spłoszenie przez właścicielkę mieszkania czym działali na szkodę A. W.;

2. w dniu 10 listopada 2012 r., działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym P. K. (2), dokonali włamania do mieszkania we W. przy ul. (...) następnie zabrali w celu przywłaszczenia mienie w postaci laptopa marki D., kamerę marki S. to jest mienie o łącznej wartości 5000 zł., czym działali na szkodę L. M. i (...) Ekonomicznego we W.,

przyjmując, iż stanowiły one jeden ciąg występków z art. 279 § 1 kk i z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1kk i art. 33 § 1, 2 i 3 kk skazał oskarżonego A. B. na karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 80 (osiemdziesiąt) stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda;

X. uznał oskarżonego A. B. za winnego tego, że w dniu 12 listopada 2012 r. we W. przy ul. (...) przy skrzyżowaniu z ul. (...) naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza Policji J. K. poprzez kopniecie jej w prawe kolano powodując obrażenia w postaci siniaka czym naruszył czynności jej ciała i spowodował rozstrój zdrowia na okres poniżej dni siedmiu, stanowiącego występek z art. 222 § 1 kk i z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 222 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk skazał oskarżonego A. B. na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

XI. uznał oskarżonego A. B. za winnego tego, że w dniu 12 listopada 2012 r., we W. w Komisariacie Policji W., będąc zatrzymanym przez funkcjonariuszy Policji sfałszował protokoły czynności procesowych w ten sposób, że podał dane swojego kolegi P. W. (1) do protokołu zatrzymania osoby i protokołu przesłuchania osoby i podpisał się na niej jego imieniem i nazwiskiem w celu skierowania postępowania karnego prowadzonego w Komisariacie Policji W. przeciwko P. W. (1), popełnienia stanowiącego występek z art. 270 § 1 kk i z art. 235 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk skazał oskarżonego A. B. na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

XII. na podstawie art. 85 kk, art. 86 § 1 i 2 kk i art. 91 § 2 kk orzeczone wobec oskarżonego A. B. kary pozbawienia wolności i grzywny złączył i wymierzył mu karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda;

XIII. na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 2 kk i art. 73 § 2 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego A. B. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 5 (pięciu) lat, oddając oskarżonego w tym czasie pod dozór kuratora sądowego;

XIV. na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu A. B. na poczet orzeczonej kary łącznej grzywny okres zatrzymania i aresztu tymczasowego od 12 listopada 2012r. do 10 maja 2013r., przyjmując dzień zatrzymania za równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny po 10 złotych każda;

XV. na podstawie art. 72 § 2 kk zobowiązujał oskarżonego A. B. do naprawienia szkody w części poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych A. M. (1), T. Ł., K. Ł., L. S., K.-Polska Sp.zoo, w kwotach po 400 złotych, na rzecz D. D. i M. S. w kwotach po 50 złotych, w terminie 2 lat od uprawomocnienia się orzeczenia;

XVI. na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązał oskarżonego na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego A. B. do naprawienia szkody w części: na rzecz K. M. w kwocie 2000 zł, na rzecz L. M. w kwocie 1000 zł;

XVII. na podstawie art. 624 kpk i art. 17 ust 1 i 2 Ustawy o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów postępowania i opłaty w sprawie, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

XVIII. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. P. kwotę1239,84zł., (w tym VAT) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu P. K. (1) z urzędu.

Apelację od tego wyroku, w ustawowym terminie, wniósł Prokurator Rejonowy dla Wrocławia-Krzyki Zachód. Prokurator zaskarżył wyrok w całości na niekorzyść P. K. (1) i A. B. i zarzucił mu:

I. rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego P. K. (1) kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyny opisane w pkt. I, III, V, VI, IX, X, XI, XII, XIII części wstępnej wyroku przy przyjęciu, że stanowiły one jeden ciąg występków z art. 278 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k.; oraz rażącą niewspółmierność orzeczonej kary 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności za czyny opisane w pkt. II i IV wyroku przy przyjęciu, że stanowiły one jeden ciąg występków z art. 279 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k., a w konsekwencji rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 5, podczas gdy stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu, stopień winy sprawcy oraz wzgląd na cele zapobiegawcze i wychowawcze jakie kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa przemawiają za orzeczeniem kary surowszej- to jest za poszczególne ciągi przestępstw z art. 278 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. – kary 3 lat pozbawienia wolności oraz za ciąg przestępstw z art. 279 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. – kary 2 lat pozbawienia wolności;

II. rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego A. B. kary 1 roku pozbawienia wolności za czyny opisane w pkt. I, III, V, VI części wstępnej wyroku przy przyjęciu, że stanowiły one jeden ciąg występków z art. 278 § 1k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. oraz rażącą niewspółmierność orzeczonej kary 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności za czyny opisane w pkt. II i IV wyroku przy przyjęciu, że stanowiły one jeden ciąg występków z art. 279 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. Z art. 279 § 1 k.k., a w konsekwencji rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 5, podczas gdy stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu, stopień winy sprawcy oraz wzgląd na cele zapobiegawcze i wychowawcze jakie kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa przemawiają za orzeczeniem kary surowszej- to jest ciąg przestępstw z art. 278 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k.- kary 2 lat pozbawienia wolności oraz ciąg przestępstw z art. 279 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. – kary 2 lat pozbawienia wolności i kary łącznej 4 lat pozbawienia wolności;

III. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść poprzez przyjęcie, iż wobec oskarżonych P. K. (1) i A. B. zachodzi pozytywna prognoza, iż podejrzani nie powrócą na drogę przestępstwa w przyszłości, uzasadniająca warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonych wobec nich kar pozbawienia wolności, podczas gdy prawidłowa analiza ujawnionego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności okoliczności, iż oskarżeni są pozbawieni wolności do sprawy Sądu Okręgowego we Wrocławiu sygn. akt: III K 96/14 i nieprawomocnie skazani przez ten Sąd za czyn z art. 280 § 2 k.k. prowadzi do wniosków przeciwnych.

Formułując powyższe zarzuty, Prokurator wniósł o:

I. zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze i wymierzenie P. K. (1) za ciąg przestępstw z art. 278 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. – kary 3 lat pozbawienia wolności oraz za ciąg przestępstw z art. 279 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. – kary 2 lat pozbawienia wolności i kary łącznej 5 lat pozbawienia wolności oraz uchylenie rozstrzygnięć związanych z warunkowym zawieszeniem wykonania kary;

II. zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze i wymierzenie A. B. za ciąg przestępstw z art. 278 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. Z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k.- kary 2 lat pozbawienia wolności oraz za ciąg przestępstw z art. 279 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. – kary 2 lat pozbawienia wolności i kary łącznej 4 lat pozbawienia wolności oraz uchylenie rozstrzygnięć związanych z warunkowym zawieszeniem wykonania kary;

III. zmianę zaskarżonego wyroku w zakresie orzeczenia o karze poprzez uchylenie decyzji o warunkowym zawieszeniu wykonania kary i rozstrzygnięć z tym związanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora zasługiwała na częściowe uwzględnienie w zakresie odnoszącym się do zastosowania wobec oskarżonych P. K. (1) i A. B. dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności i dalszych rozstrzygnięć z tym związanych.

Autor apelacji usiłował wykazać, że orzeczone wobec oskarżonych kary, po 2 lata pozbawienia wolności - wymierzone zostały w zbyt niskiej wysokości oraz z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, co czyni je rażąco niewspółmiernie łagodnymi.

Mając na uwadze kierunek i granice zaskarżenia, Sąd Okręgowy na wstępie stwierdza, że dokonane przez Sąd Rejonowy i niekwestionowane przez skarżącego ustalenia faktyczne odnośnie sprawstwa i winy oskarżonych P. K. (1) i A. B. zostały poczynione prawidłowo, zgodnie ze zgromadzonym i ujawnionym w sprawie materiałem dowodowym, a ocena dowodów, w tym zakresie jest trafna i nie naruszająca zasady wyrażonej w art. 7 k.p.k.

Przechodząc do zarzutu apelacji, należy wskazać, że dotyczy on wyłącznie rozstrzygnięcia o karze i stąd przedmiotem rozważań Sądu Odwoławczego jest ta kwestia (art. 434 § 1 k.k. w zw. z art. 447 § 2 k.k.).

Zgodnie z doktryną oraz utrwalonym orzecznictwem, zarzut rażącej niewspółmierności kary zachodzi tylko wówczas, gdy zastosowana kara za przypisane przestępstwo nie uwzględnia należycie stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz nie realizuje w wystarczającej mierze celu kary w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, z jednoczesnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych jakie kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego. Rażąca niewspółmierność kary o której mowa w art. 438 pkt 4 k.p.k. zachodzić może tylko wówczas, gdyby na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można było przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez Sąd I instancji, a karą jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary przewidzianych w art. 53 k.k. oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo Sądu Najwyższego. Na gruncie art. 438 pkt 4 k.p.k. nie chodzi bowiem o każdą ewentualna różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby – również w potocznym znaczeniu tego słowa „rażącą” niewspółmierną tj. niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować. A zatem, zarzut rażącej niewspółmierności kary, jako zarzut z kategorii ocen, można zasadnie podnosić tylko wówczas, gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia jednak w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, osobowości sprawcy, jak i stopnia zawinienia – innymi słowy, gdy jest w społecznym odczuciu karą niewspółmierną.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, iż wymiar kary pozbawienia wolności jakkolwiek orzeczony został w granicach dolnego progu zagrożenia nie nosi cech rażącej niewspółmierności poprzez swą łagodność. Zdaniem Sądu Okręgowego nie wymiar zatem kary pozbawienia wolności, lecz orzeczenie jej z warunkowym zawieszeniem wykonania czyni tę karę łagodną w stopniu rażąco niewspółmiernym.

Warunkowe zawieszenie wykonania kary jest instytucją stosowaną przede wszystkim ze względu na osobę sprawcy. Merytorycznie zaś najważniejszym warunkiem jego orzekania jest dodatnia prognoza kryminologiczna oparta na właściwościach i warunkach osobistych sprawcy.

Sąd I instancji w pisemnych motywach swojego wyroku, poza treścią normatywną tej instytucji wskazał, że powodami, które przemawiały za zastosowaniem wobec oskarżonych instytucji warunkowego zawieszenia kar pozbawienia wolności było: szczere przyznanie się do winy oskarżonych, okazana skrucha oraz fakt, iż obaj oskarżeni są sprawcami młodocianymi, dotychczas niekaranymi. W ocenie Sądu I instancji wobec powyższego, orzeczenie kary bezwzględnego pozbawienia wolności, byłoby reakcją zbyt surową. Zdaniem Sądu meriti, weryfikację pozytywnej prognozy kryminologicznej wobec obu oskarżonych oraz formę ich resocjalizacji stanowić będzie orzeczony wobec nich obowiązek naprawienia szkód wyrządzonych pokrzywdzonym. Co ze względu na ustalenie, że żaden z oskarżonych nie pracuje, zmobilizuje sprawców do podjęcia pracy zarobkowej oraz rozpoczęcia ustabilizowanego, odpowiedzialnego życia. Zdaniem Sądu I instancji także orzeczony maksymalny, pięcioletni okres próby na jaki warunkowo zawieszono wykonanie oskarżonym kary pozbawienia wolności, a także nałożony dozór kuratora, przyczynią się do osiągnięcia pożądanych celów kary i zweryfikowania postawionej wobec oskarżonych pozytywnej prognozy kryminologicznej, tj. że pomimo zawieszenia wykonania kary będą oni przestrzegali porządku prawnego, a w szczególności nie popełnią kolejnego przestępstwa. W ocenie Sądu I instancji orzeczona kara nie jest wygórowana, ale jednocześnie sprawiedliwa i uwzględnia warunki i właściwości osobiste każdego ze sprawców. Sąd Rejonowy podkreślił także, że dla skorzystania z warunkowego zawieszenia wykonania kary, sprawca nie musi cechować się zupełnie nienagannym trybem życia.

Ze stanowiskiem Sądu I instancji nie sposób się zgodzić. Sąd Okręgowy podzielił zarzut oskarżyciela publicznego, iż wobec oskarżonych P. K. (1) i A. B. - wbrew twierdzeniom Sądu meriti - nie można postawić pozytywnej prognozy kryminologicznej. Słusznie Sąd I instancji ustalił, że stopień społecznej szkodliwości czynów popełnionych przez oskarżonych jest wysoki, nie uwzględnił go jednak dostatecznie przy wymiarze kary (traktowanej jako całokształt) co w konsekwencji prowadziło do wadliwie zastosowanej instytucji warunkowego zawieszenia kary, w sytuacji gdy tak orzeczona kara nie byłaby adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynów wyrządzonych przez oskarżonych, tym samym nie spełniłaby wymogów z art. 53 k.k.

Na stopień społecznej szkodliwości mają wpływ czynniki przedmiotowo-podmiotowe określone w art. 115 § 2 k.k. Należy wskazać, że oskarżeni swoim zachowaniem naruszyli nie tylko reguły postępowania z dobrem prawnym jakim jest mienie, ale także - poza prawem własności - włamując się do mieszkań w celu przywłaszczenia cudzych rzeczy ruchomych, naruszyli mir domowy, a także sferę poczucia bezpieczeństwa społeczeństwa w swoich domach. Powyższe dobra są chronione wysoko i każdy akt ich naruszenia należy piętnować, ponieważ poza ugodzeniem w prawo własności, wywołują bezpośrednio negatywne skutki w psychice ludzkiej, sprawiając, że pokrzywdzeni nie czują się bezpiecznie we własnych domach. Także rozmiar wyrządzonej szkody przez oskarżonych, który ocenić należy przez pryzmat wartości oraz ilości skradzionego mienia, a także fakt, że niektóre skradzione przez oskarżonych przedmioty było mieniem służbowym pokrzywdzonych, zdaniem Sądu Okręgowego jest bardzo wysoki. Zamiar oraz sposób i okoliczności popełniania czynów przez oskarżonych, także należy uznać jako wysoce naganny. Przecież zamiar popełniania przestępstw nie zrodził się u oskarżonych nagle , niespodziewanie , pod wpływem jakiegoś impulsu , co ewentualnie mogłoby wskazywać na incydentalny charakter ich zachowań , a tym samym mniejszym natężeniu ich złej woli. Przeciwnie , działania oskarżonych było dokładnie przemyślane , spotykali się oni bowiem w tym celu, by pojechać do określonej dzielnicy miasta i dokonać tam włamania oraz kradzieży mienia. Mieszkania, do których się włamywali i ograbiali, wybierane były przez nich losowo, w zależności od tego, w którym z nich otwarte było na parterze okno. Nadto, co jest bardzo istotne, oskarżonych nie przestraszyła także okoliczność, że podczas włamania lub kradzieży zostali zauważeni. Bowiem jak prawidłowo ustalił Sąd Rejonowy, gdy ktoś ich zobaczył, uciekali z miejsca popełnienia przestępstwa i włamywali się do innego mieszkania. Te okoliczności przekonują o wysokiej determinacji oskarżonych w popełnianiu przestępstw i wskazują też na duży stopień ich demoralizacji . Motywacją sprawców była chęć wzbogacenia się, a biorąc pod uwagę ustalenie, że oskarżeni nie pracują, nie posiadają żadnych dochodów, można pokusić się o stwierdzenie, że z popełnienia przestępstw kradzieży uczynili sobie stałe źródło dochodu. Wobec powyższego należy uznać, że także motywacja sprawców jest szczególnie naganna , a przy tym też determinująca stopień społecznej szkodliwości ich czynów .

Podkreślenia w tym miejscu wymaga, iż przepis art. 69 § 1 i 2 kk jest tak skonstruowany, że przy stosowaniu tej instytucji nakazuje kierować się względami szczególno-prewencyjnymi, zaś społeczne oddziaływanie kary, jej współmierność do szkodliwości społecznej czynu i winy sprawcy należy uwzględniać przy wymierzaniu kary (art. 53 § 1-3 kk). By zatem możliwe było warunkowe zawieszenie wykonania kary, Sąd musi nabrać przekonania, że sprawca nie powróci do przestępstwa i wykonanie wymierzonej kary nie będzie konieczne dla wdrożenia go do przestrzeganego porządku prawnego. Tego rodzaju przekonanie bazować zaś musi na ocenie postawy sprawcy, jego właściwości i warunków osobistych, dotychczasowego sposobu życia oraz zachowania się po popełnieniu przestępstwa (wyrok SA w Katowicach z 20.11.2003r., II AKa 391/03, LEX nr 120306).

Analiza wskazanych elementów poczyniona przez pryzmat niniejszej sprawy prowadzi do wyniku negatywnego dla oskarżonych. Wszak sprawcy dopuścili się popełnienia zarzucanych im przestępstw wielokrotnie, działali w celu wzbogacenia się, a fakt spłoszenia ich przez świadka nie wzbudzał w nich żadnych refleksji. Nadto ich warunki i właściwości osobiste (oboje są kawalerami, mają wykształcenie podstawowe, nie pracują, P. K. (1) jest na utrzymaniu babci, natomiast A. B. jest osobą bezdomną, sypia na klatkach schodowych lub u kolegi) nie uzasadniają przekonania o prawidłowym postawieniu im pozytywnej prognozy kryminologicznej. Sposób życia oskarżonych przed popełnieniem przestępstwa także nie należy uznać jako wzorcowy. Wobec P. K. (1) stosowano wcześniej dozór kuratora, ponadto jak ustalono odpowiadał na podstawie ustawy o nieletnich, natomiast A. B. na mocy postanowienia Sądu Rejonowego dla Wrocławia –Śródmieścia III Wydział Rodzinny i Nieletnich (sygn. akt R III Nw 19/09 - przebywał w Zakładzie (...), do którego nie powrócił po upływie okresy przerwy. Także sfałszowanie w toku postępowania przez A. B. protokołów czynności procesowych w ten sposób, że podał dane swojego kolegi P. W. (1), by skierować przeciwko niemu postępowanie karne, świadczy o jego lekceważącym stosunku do norm prawnych. Należy także mieć na uwadze, że oskarżeni po zwolnieniu z aresztu śledczego – w którym przebywali w związku z przedmiotową sprawą – po upływie stosunkowo krótkiego okresu (2 miesiące), zostali ponownie zatrzymani i tymczasowo aresztowani w związku z zaistnieniem wysokiego prawdopodobieństwa usiłowania popełnienia przez nich przestępstwa rozboju przy użyciu niebezpiecznego narzędzia, których skutkiem było naruszenie u pokrzywdzonego czynności narządów ciała na czas poniżej 7 dni (tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. Z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.). Sąd Okręgowy wskazując tą okoliczność ma na uwadze zasadę domniemania niewinności, jednak należy mieć na względzie, że sam fakt istnienia wysokiego prawdopodobieństwa popełnienia przez oskarżonych zarzucanych im czynów po dokonaniu przedmiotowych przestępstw kradzieży i kradzieży z włamaniem, uzasadnia przekonanie, że sposób życia oskarżonych po popełnieniu przestępstwa nie zasługiwał na aprobatę.

Biorąc pod uwagę całokształt powyższych okoliczności, należy wskazać, że postawienie przez Sąd I instancji oskarżonym pozytywnej prognozy kryminologicznej było wadliwe. Wszak opisane wyżej postawy, właściwości i warunki osobiste, a także sposób życia przed i po popełnieniu przestępstwa przez sprawców, nie uzasadniają przekonania, że P. K. (1) oraz A. B. nie popełnią już przestępstwa w przyszłości, a orzeczona kara z zastosowaniem dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia jej wykonania spełni swoje cele.

Nie ulega wątpliwości, iż oskarżeni, zgodnie z definicją zawartą w art. 115 § 10 k.k. są sprawcami młodocianym. W kontekście tej okoliczności, tak eksponowanej przez Sąd I instancji w pisemnych motywach wyroku, należy przypomnieć, że prymat celów wychowawczych przy wymiarze kary wobec sprawców młodocianych, wynikający z art. 54 § 1 k.k. nie oznacza nakazu orzekania wobec takich sprawców kar łagodnych, nie wyraża więc szczególnej dyrektywy nakazującej pobłażliwe traktowanie takich sprawców (vide np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 października 2010 roku w sprawie sygn. akt: II KK 224/10; wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 17 lipca 2013 roku w sprawie II Aka 221/13). Tego rodzaju bezrefleksyjne traktowanie dyrektywy z art. 54 § 1 k.k. jako sposobu „premiowania” młodocianego sprawcy przy wymiarze kary umocniłoby tylko jego przekonanie o możliwości łatwego uniknięcia odpowiednich konsekwencji przestępnego działania i w istocie umocniłoby poczucie bezkarności. Dlatego respektowanie tej dyrektywy ma miejsce również w sytuacji, gdy z uwagi na stopień demoralizacji sprawcy młodocianego sąd uzna, że tylko tzw. bezwzględna kara pozbawienia wolności odniesie wobec niego pożądane cele wychowawcze.

W związku z powyższym Sąd Okręgowy podziela pogląd Prokuratora, że kary pozbawienia wolności orzeczone z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, w kontekście ujawnionych okolicznościach sprawy, jawią się jako rażąco niewspółmierne do stopnia społecznej szkodliwości czynów, stopnia zawinienia, jak również nie odpowiadają zasadom prewencji ogólnej i szczególnej.

W niniejszym przypadku zdaniem Sądu Okręgowego wobec oskarżonych konieczne jest wychowawcze oddziaływanie w warunkach izolacji więziennej, celem uświadomienia P. K. (1) i A. B. naganności ich postępowania, których nie byli w stanie do tej pory zrozumieć. Fakt, iż oskarżeni nie przestrzegali porządku prawnego oraz okoliczności czynu, działanie z premedytacją z niskich pobudek i postawy sprawców, świadczą o wysokim stopniu ich demoralizacji i daleko posuniętym poczuciu ich bezkarności.

Wskazane przez Sąd meriti okoliczności łagodzące takie jak: uprzednia niekaralność sprawców, przyznanie się do popełnionych czynów i opisanie ich w sposób szczegółowy, a także działanie oskarżonych jako sprawców młodocianych miało wpływ na wymiar kar pozbawienia wolności za czyny jednostkowe w granicach dolnego ustawowego zagrożenia. Tym samym, Sąd Okręgowy ze względu na powyższe okoliczności nie przychylił się do wniosku Prokuratora o wymierzenie oskarżonym kar surowszych. Uznając, że poszczególne kary jednostkowe, a dalej kary łączne orzeczone odpowiednio wobec P. K. (1) - 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, wobec A. B. - 2 lat pozbawienia wolności są wystarczające, uwzględniają cele, jakie powinny spełniać oraz czynią zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, dowodząc braku bezkarności dla tego typu zachowań. Wymierzone w ten sposób oskarżonym kary są współmierne do stopnia ich zawinienia, wystarczające do tego, by podziałały na oskarżonych powstrzymująco i uświadomiły im nieuchronność poniesienia odpowiedzialności za naruszanie porządku prawnego. Spełnią również swoje zadania w zakresie prewencji ogólnej, co do poszanowania prawa i kształtowania pozytywnych postaw.

Mając na uwadze przytoczoną wyżej argumentację, przy braku okoliczności, które należy brać pod uwagę z urzędu (art. 439 k.p.k. i art. 440 k.p.k.), Sąd zaakceptował częściowo wniosek apelacji i uchylił orzeczenie o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności w stosunku do oskarżonych P. K. (1) i A. B.. Konsekwencją tych decyzji było także uchylenie orzeczenia o oddaniu oskarżonych w okresie próby pod dozór kuratorów sądowych oraz orzeczenie zawarte w punkcie VI i XV części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku. Zaś w pozostałej części wyrok jako trafny, Sąd Okręgowy utrzymał w mocy (art. 437 § 1 i 2 k.p.k.).

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonym P. K. (1) i A. B. okresy zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 12 listopada 2012 roku do 10 maja 2013 roku na poczet kary łącznej pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 i § 14 ust. 2 pkt 4, § 16, § 2 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348), Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. P. kwotę 619,92 złotych (w tym podatek od towarów i usług), natomiast na rzecz adwokat A. K. kwotę 516,60 złotych (w tym podatek od towarów i usług), tytułem nieopłaconej obrony w postępowaniu odwoławczym, udzielonej z urzędu oskarżonym P. K. (2) i A. B..

W oparciu o art. 634 kpk i art. 635 kpk w zw. z art. 624§1 kpk Sąd zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

WYROK

UZASADNIENIE