UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 07 lutego 2013r., znak (...) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 31 stycznia 2013r. przyznał wnioskodawcy J. K. emeryturę po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego, od 01 stycznia 2013r.. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto przeliczoną podstawę wymiaru wcześniejszego świadczenia, wskaźnik wwpw 137,06 %, kwotę bazową 2059,92 zł. Obliczona w ten sposób podstawa wymiaru emerytury wyniosła 2823, 33 zł..Do ustalenia wysokości emerytury uwzględniono 25 lat, 3 miesiące i 23 dni okresów składkowych - 303 miesiące, Świadczenie po waloryzacji wyniosło 1765,86 zł. brutto, jednocześnie od dnia 01 stycznia 2013r. wstrzymano wypłatę emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach, przyznanej decyzją z dnia 07 grudnia 2007r..

W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawca wniósł o jej zmianę poprzez ustalenie wysokości świadczenia z uwzględnieniem jednego roku nauki w (...) Szkole Zawodowej w latach od dnia 01 września 1963r. do dnia 31 sierpnia 1964r., którego organ rentowy nie uwzględnił oraz uwzględnienie wysokości wynagrodzeń ubezpieczonego w latach 1974-1990 zgodnie z zaświadczeniami o zatrudnieniu i wysokości wynagrodzenia i tym samym ponowne obliczenie przysługującego skarżącemu świadczenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wskazując, iż do ustalenia prawa i wysokości świadczenia uwzględnił wszystkie udowodnione okresy zatrudnienia, a jedynie za okres od 01 stycznia 1974r. do dnia 23 marca 1974r. przyjął kwotę minimalnego wynagrodzenia z uwagi na brak dokumentu zawierającego informację o wysokości wynagrodzenia za ten okres. Wskazany w odwołaniu okres nauki w szkole nie został uwzględniony jako okres zatrudnienia, albowiem wnioskodawca nie przedłożył dokumentu potwierdzającego jego zatrudnienie w tym okresie. Organ rentowy uwzględnił jako okres składkowy okres od dnia 01 września 1965r. do dnia 21 października 1967r. w którym to okresie wnioskodawca będąc zatrudnionym w Fabryce (...) w G. był uczniem (...) ZSZ od dnia 01 września 1965r. do dnia 25 czerwca 1967r..Dołączone do odwołania dokumenty nie wniosły nic nowego do sprawy.

Sąd ustalił:

J. K., urodzony w dniu (...). Decyzją z dnia 07 lutego 2013r., organ rentowy przyznał wnioskodawcy emeryturę po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego, od 01 stycznia 2013r.. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto przeliczoną podstawę wymiaru wcześniejszego świadczenia, wskaźnik wwpw wyniósł 137,06 %, kwota bazowa 2059,92 zł. Obliczona w ten sposób podstawa wymiaru emerytury wyniosła 2823,33 zł..Do ustalenia wysokości emerytury uwzględniono 25 lat, 3 miesiące i 23 dni okresów składkowych - 303 miesiące. Świadczenie po waloryzacji wyniosło 1765,86 zł. brutto, do wypłaty 1471,93 zł.. Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru przyjęto okres 20 najkorzystniejszych lat, wybranych z okresu 1970-1990. Zarobki za poszczególne lata przedstawiały się następująco:

- 1970 r.- łączne wynagrodzenie 48 849,00 zł;

- 1971r.- łączne wynagrodzenie 52 340,00 zł.;

- 1972r.- łączne wynagrodzenie 52 265,00 zł;

- 1973r.- łączne wynagrodzenie 53 960,00 zł;

- 1974r.- łączne wynagrodzenie 63 512,00 zł;

- 1975r.- łączne wynagrodzenie 85 588,00 zł;

- 1976r.- łączne wynagrodzenie 88 069,00 zł;

- 1977r.- łączne wynagrodzenie 102 436,00 zł;

- 1978r.- łączne wynagrodzenie 100 852,00 zł;

- 1979r.- łączne wynagrodzenie 92 058,00 zł;

- 1980r.- łączne wynagrodzenie 98 854,00 zł;

- 1981r.- łączne wynagrodzenie 110 561,00 zł;

- 1982r.- łączne wynagrodzenie 125 272,00 zł;

- 1983r.- łączne wynagrodzenie 108 053,00 zł;

- 1984r.- łączne wynagrodzenie 258 039,00 zł;

- 1985r.- łączne wynagrodzenie 316 264,00 zł;

- 1986r.- łączne wynagrodzenie 360 494,00 zł;

- 1987r.- łączne wynagrodzenie 146 671,00 zł;

- 1988r.- łączne wynagrodzenie 523 514,00 zł;

- 1989r.- łączne wynagrodzenie 2 238 676,00 zł;

- 1990r.- łączne wynagrodzenie 6 614 920,00 zł.

Dowód: w aktach ubezpieczeniowych, t. III- decyzja ZUS z dnia 07 grudnia 2013r., obliczanie wwpw, k. 6-9.

W okresie od dnia 01 września 1965r. do dnia 21 października 1967r. ( 2 lata, 1 miesiąc i 21 dni ) wnioskodawca był zatrudniony w Fabryce (...) w G., gdzie w okresie od dnia 01 września 1965r. do dnia 25 czerwca 1967r. był uczniem (...) Szkoły Zasadniczej. Wnioskodawca w (...) Fabryce (...) był zatrudniony jako pracownik młodociany celem przyuczenia do zawodu oraz jednocześnie uczęszczającym do (...) Szkoły Zawodowej już od 01 września 1964r., nie mając zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami podpisanej z zakładem pracy umowy o naukę zawodu, której podpisanie nastąpiło dopiero w dniu 01 września 1965r..

Dowód: w aktach osobowych- książka spawacza, świadectwo ukończenia ZSZ, k. 8-10; akta ZUS, t. I – świadectwo pracy, k. 4; opinia biegłego sądowego z zakresu rachunkowości, k. 9-11.

W latach 1970 do 1989 r. wnioskodawca będąc zatrudnionym w (...) Ośrodku (...) w G., (...) Spółdzielni (...) w L., (...) Przedsiębiorstwie (...) w Z., we (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) we W. osiągnął wynagrodzenie:

- 1970 r.- łączne wynagrodzenie 48 849,00 zł;

- 1971r.- łączne wynagrodzenie 52 340,00 zł.;

- 1972r.- łączne wynagrodzenie 52 265,00 zł;

- 1973r.- łączne wynagrodzenie 53 960,00 zł;

- 1974r.- łączne wynagrodzenie 63 537,00 zł;

- 1975r.- łączne wynagrodzenie 85 588,00 zł;

- 1976r.- łączne wynagrodzenie 88 069,00 zł;

- 1977r.- łączne wynagrodzenie 102 436,00 zł;

- 1978r.- łączne wynagrodzenie 100 852,00 zł;

- 1979r.- łączne wynagrodzenie 92 058,00 zł;

- 1980r.- łączne wynagrodzenie 98 854,00 zł;

- 1981r.- łączne wynagrodzenie 110 561,00 zł;

- 1982r.- łączne wynagrodzenie 131 762,00 zł;

- 1983r.- łączne wynagrodzenie 135 053,00 zł;

- 1984r.- łączne wynagrodzenie 252 360,00 zł;

- 1985r.- łączne wynagrodzenie 379 431,00 zł;

- 1986r.- łączne wynagrodzenie 396 412,00 zł;

- 1987r.- łączne wynagrodzenie 272 781,00 zł;

- 1988r.- łączne wynagrodzenie 523 514,00 zł;

- 1989r.- łączne wynagrodzenie 2 238 617,00 zł.

W okresie zatrudnienia w (...) nr (...) we W. wnioskodawca przebywał na budowach eksportowych: od 01 września do 31 grudnia 1982r., od 01 stycznia do 31 lipca 1983r., od 07 maja do 31 grudnia 1984r., od 01 stycznia 1985r. do 05 maja 1986r., od 06 maja 1986 do 11 grudnia 1986r., od 17 sierpnia do 11 grudnia 1987r..

Za okresy zatrudnienia od 01 stycznia do 23 marca 1974r., od 02 lipca do 31 sierpnia 1982r., od 01 sierpnia do dnia 31 grudnia 1983r. wynagrodzenie ustalono w oparciu o minimalne wynagrodzenie obowiązujące w tym czasie, które wyniosło odpowiednio 2 767 zł., 6 490 zł., 27 000 zł..W okresie od 17 października do 31 grudnia 1983r. wnioskodawca przebywał na budowie eksportowej w byłej Czechosłowackiej Republice Socjalistycznej. Okres ten nie został wykazany na żadnym zaświadczeniu Rp-7 ani nie wykazano wynagrodzenia w ramach wynagrodzenia zastępczego. Przyjęto zatem, iż wnioskodawca w tym okresie pracował w kraju i ustalono wynagrodzenie w oparciu o najniższe wynagrodzenie obowiązujące w tym czasie. Za lata 1984-1987 w ramach wynagrodzenia zastępczego z tytułu pracy na eksporcie przyjęto wynagrodzenie H. D. zamiast Z. B.. H. D. podobnie jak wnioskodawca był zatrudniony na stanowisku spawacza i posiadał zbliżony do wnioskodawcy staż pracy, a także zbliżone wynagrodzenie. Natomiast Z. B. był zatrudniony na stanowisku montera konstrukcji stalowych, posiadał niższy staż pracy i niższe od wnioskodawcy wynagrodzenie. W okresie od 03 września do 31 października 1987r. oraz od 23 lipca do 3 listopada 1990r. wnioskodawca przebywał na urlopie bezpłatnym.

Wyliczony w oparciu o ustalone w powyższy sposób wynagrodzenie osiągnięte w latach 1970-1989 wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wyniósł 141,09 %, po pomnożeniu przez kwotę bazową 2 059,92 zł. , podstawa wymiaru emerytury wyniosła 2 906,34 zł.. Wysokość emerytury po waloryzacjach, na dzień ustalony w zaskarżonej decyzji tj. na 01 stycznia 2013r.wynosi 1 798,37 zł. brutto.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu rachunkowości, k. 13-25.

Sąd zważył:

Zgodnie z art . 15 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U.2013.1440 j. t.) podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176.

W celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1) oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych;

2) oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu;

3) oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz

4) mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19 – ust. 4 .

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250% - ust. 5 w/w artykułu.

Zgodnie z ust. 6 art. 15 ust.1 na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy – art. 15 ust. 2a ustawy emerytalnej.

Podstawę wymiaru emerytury dla osoby, która wcześniej miała ustalone prawo do

emerytury, stanowi podstawa wymiaru wcześniej przyznanej emerytury w wysokości uwzględniającej rewaloryzację oraz wszystkie kolejne waloryzacje przypadające w okresie następującym po ustaleniu prawa do emerytury- art. 21 ust.1 pkt 1 w zw. z ust. 2 pkt 1 ustawy emerytalnej.

Art. 53 ust. 1 ustawy emerytalnej stanowi, iż dla ubezpieczonych urodzonych przed dniem 1 stycznia 1949 r. emerytura wynosi:

1) 24% kwoty bazowej, o której mowa w art. 19, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, oraz

2) po 1,3% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych,

3) po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych

- z uwzględnieniem art. 55.

Emeryturę, której podstawę wymiaru stanowi podstawa wymiaru świadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, oblicza się od tej samej kwoty bazowej, którą ostatnio przyjęto do ustalenia podstawy wymiaru, a następnie emeryturę podwyższa się w ramach waloryzacji przypadających do dnia nabycia uprawnień do emerytury – ust.3.

Art. 22 pkt 2 ustawy emerytalnej stanowi, iż Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowe zasady ustalania podstawy wymiaru emerytury i renty, uwzględniające w szczególności przypadki, w których podstawę wymiaru emerytury lub renty dla pracowników zatrudnionych za granicą ustala się na podstawie wynagrodzenia przysługującego pracownikom zatrudnionym w tym okresie w kraju w tym samym lub podobnym charakterze, w jakim pracownik był zatrudniony przed wyjazdem za granicę, albo na podstawie kwot ryczałtowych.

Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie kwot wynagrodzeń wnioskodawcy osiągniętych w latach 1974-1990, które w ocenie wnioskodawcy były wyższe niż przyjęte przez organ rentowy oraz uwzględnienie jego okresu ubezpieczenia w latach od 01 września 1963r. do dnia 31 sierpnia 1964r..

Odnosząc się do okresu od 01 września 1963r. do dnia 31 sierpnia 1964r., Sąd przyjął, co wynika także z opinii biegłej z zakresu rachunkowości, iż w istocie chodzi o okres od dnia 01 września 1964r. do dnia 30 czerwca 1965r., w którym to okresie wnioskodawca uczęszczał do (...) Szkoły Zawodowej przy Fabryce (...) w G., nie mając zawartej z zakładem pracy, zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami umowy o naukę zawodu. Umowa taka, zgodnie z zapisami wynikającymi ze świadectwa pracy z dnia 28 lutego 1989r. ( t. I, k. 4 akt ZUS ) została zawarta w dniu 01 września 1965r..Sąd podziela zatem stanowisko organu rentowego, iż tą datę należy przyjąć, za datę początkową okresu zatrudnienia wnioskodawcy w Fabryce (...) w G. jako ucznia (...)Szkoły Zawodowej.

Jeśli zaś chodzi o okres zatrudnienia wnioskodawcy w latach 1974 do 1990 Sąd przyjął, opierając się na opinii biegłego sądowego z zakresu rachunkowości, II wariant wyliczenia kwot wynagrodzeń za ustalone okresy zatrudnienia. Różnice w wyliczeniu kwot wynagrodzeń za poszczególne lata przez biegłego w odniesieniu do obliczeń dokonanych przez organ rentowy wynikają z faktu, iż zakład pracy nie wykazał na zaświadczeniach RP-7 za niektóre okresy wynagrodzenia wnioskodawcy oraz wynagrodzenia zastępczego za okresy jego pracy na eksporcie, natomiast za lata 1984-1987 w ramach wynagrodzenia zastępczego organ rentowy przyjął wynagrodzenie innego pracownika Z. B.. Natomiast biegły za okresy zatrudnienia od 01 stycznia do 23 marca 1974r., od 02 lipca do 31 sierpnia 1982r., od 01 sierpnia do dnia 31 grudnia 1983r. ustalił wynagrodzenie w oparciu o minimalne wynagrodzenie obowiązujące w tym czasie, które wyniosło odpowiednio 2 767 zł., 6 490 zł., 27 000 zł..W okresie od 17 października do 31 grudnia 1983r. wnioskodawca przebywał na budowie eksportowej w byłej Czechosłowackiej Republice Socjalistycznej. Okres ten nie został wykazany na żadnym zaświadczeniu Rp-7 ani nie wykazano wynagrodzenia w ramach wynagrodzenia zastępczego. Przyjęto zatem, iż wnioskodawca w tym okresie pracował w kraju i ustalono wynagrodzenie w oparciu o najniższe wynagrodzenie obowiązujące w tym czasie. Natomiast za lata 1984-1987 w ramach wynagrodzenia zastępczego z tytułu pracy na eksporcie przyjęto wynagrodzenie H. D. zamiast Z. B.. H. D. podobnie jak wnioskodawca był zatrudniony na stanowisku spawacza i posiadał zbliżony do wnioskodawcy staż pracy, a także zbliżone wynagrodzenie. Natomiast Z. B. był zatrudniony na stanowisku montera konstrukcji stalowych, posiadał niższy staż pracy i niższe od wnioskodawcy wynagrodzenie.

Biegła ustaliła również, wobec rozbieżności w zaświadczeniach wystawianych przez zakład pracy, w oparciu o zaświadczenia zalegające w aktach osobowych wnioskodawcy, dokładne okresy przebywania ubezpieczonego na budowach eksportowych oraz osiągane w tym czasie przez niego wynagrodzenie oraz wynagrodzenie zastępcze H. D.. W oparciu o zaświadczenie z dnia 07 listopada 1986r. udało się ustalić, iż praca na eksporcie wykonywana była przez wnioskodawcę także w okresie od dnia 01 stycznia 1985r. do dnia 05 maja 1986r. oraz ustalono datę końcową pobytu na eksporcie w 1986r. na dzień 11 grudnia 1986r.. Natomiast pisma z dnia 02 września i 12 października 1987r. potwierdzają okres pracy wnioskodawcy na eksporcie także w okresie od 17 sierpnia do 11 grudnia 1987r.. W dalsze części opinii biegła wyjaśniła, iż za przyjęciem w całości wynagrodzenia zastępczego H. D. wykazanych w zaświadczeniu RP-7 z dnia 10 marca 2000r. pomimo jego anulowania, za okresy pracy wnioskodawcy na eksporcie w latach 1982-1987 przemawiał m.in. fakt, iż kwoty wynagrodzeń z anulowanego zaświadczenia pokrywały się z kwotami wykazanymi w zaświadczeniu z dnia 17 października 2000r.. Na tej podstawie należało także przyjąć, iż nie wykazane w zaświadczeniu z dnia 17 października 2000r. wynagrodzenie za okres od 17 sierpnia do 11 grudnia 1987r. zostało ustalone w prawidłowej kwocie wynikającej z zaświadczenia z dnia 10 marca 2000r..

Różnice w obliczeniach przedstawiały się następująco:

- 1974 rok- ZUS przyjął za ten okres wynagrodzenie w wysokości 63 512 zł, natomiast biegły w wysokości 63 537. Różnica wynikała z kwoty przyjętego minimalnego wynagrodzenia wnioskodawcy za okres od dnia 01 stycznia do dnia 23 marca 1974r. – strona 87 opinii;

- 1982r.- ZUS przyjął za ten okres wynagrodzenie w wysokości 125 272 zł., biegły – 131 762 zł.. Różnica w kwocie 6 490 zł. wynikała z faktu, iż ZUS nie ustalił wynagrodzenia za okres od podjęcia zatrudnienia do czasu wyjazdu za granicę tj. od 02 lipca do 31 sierpnia 1982r. za które biegły przyjął minimalne wynagrodzenie obowiązujące w tym okresie;

- 1983r. - ZUS przyjął za ten okres wynagrodzenie w wysokości 108 053 zł., biegły 135 053 zł.. Różnica w kwocie 27 000 zł wynikała z faktu, iż ZUS przyjął tylko wynagrodzenie zastępcze za okres od 01 stycznia do 31 lipca 1983r., natomiast nie ustalił wynagrodzenia wnioskodawcy za okres powrotu z eksportu, tj. od 01 sierpnia do 31 grudnia 1983r., za które biegły przyjął minimalne wynagrodzenie obowiązujące w tym okresie;

- 1984 r.- ZUS przyjął za ten okres wynagrodzenie w wysokości 258 039 zł., biegły 252 360 zł.. Różnica wynika z przyjętego wynagrodzenia zastępczego za okres pracy na eksporcie od 07 maja do 31 grudnia 1984r..ZUS przyjął za ten okres wynagrodzenie Z. B. w wysokości 187 422 zł., biegły natomiast wynagrodzenie H. D. w wysokości 181 744 zł.. Tylko za ten rok wynagrodzenie Z. B. było wyższe od przyjętego wynagrodzenia H. D.;

- 1985r.- ZUS przyjął za ten okres wynagrodzenie zastępcze Z. B. w wysokości 316 264 zł., natomiast biegły wynagrodzenie H. D. w wysokości 379 431 zł.;

- 1986r.- ZUS przyjął za ten okres wynagrodzenie zastępcze Z. B. w wysokości 360 494 zł., natomiast biegły wynagrodzenie H. D. w wysokości 396 412 zł.;

- 1987r.- ZUS przyjął za ten okres wyłącznie wynagrodzenie wnioskodawcy w wysokości 146 671 zł., nie uwzględniając wynagrodzenia zastępczego za okres pracy za granicą od 17 sierpnia do 11 grudnia 1987r., za które biegły przyjął wynagrodzenie H. D. w wysokości 126 110 zł., co dało łącznie 272 781 zł..

Wyliczony w oparciu o ustalone w powyższy sposób wynagrodzenie osiągnięte w latach 1970-1989 wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wyniósł 141,09 %, po pomnożeniu przez kwotę bazową 2 059,92 zł., podstawa wymiaru emerytury wyniosła 2 906,34 zł.. Wysokość emerytury po waloryzacjach, na dzień ustalony w zaskarżonej decyzji tj. na 01 stycznia 2013r.wynosi 1 798,37 zł. brutto.

Sąd w pełni podziela ustalenia biegłej zawarte w przytoczonej opinii, przyjmując za zasadny II wariant wyliczenia kwot wynagrodzeń i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 Kodeksu postępowania cywilnego w pkt. I wyroku zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 07 lutego 2013 r., znak (...) i orzekł jak w sentencji;

W punkcie II wyroku, Sąd stwierdził, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w ustaleniu wysokości świadczenia. Przepis art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych - stanowi , że jeżeli Zakład - w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego - nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności. Zgodnie z art.118 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji.

W razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego – art.118 ust.1 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W rozpoznawanej sprawie okoliczności niezbędne do przyznania wnioskodawcy prawa do żądanego świadczenia zostały wyjaśnione na etapie postępowania sądowego. Dopiero bowiem w wyniku dokładnej analizy akt osobowych wnioskodawcy, uwzględniających poszczególne składniki jego wynagrodzenia oraz w oparciu o opinię biegłego z zakresu rachunkowości możliwym było ustalenie wysokości przysługującej ubezpieczonemu emerytury. Na podstawie dokumentów, którymi dysponował ZUS, nie było możliwe obliczenie spornego świadczenia. Przed wejściem w życie ustawy emerytalnej nie było możliwe ustalenie wysokości świadczenia w oparciu o dokumenty, których konieczność wystawiania pojawiła się dopiero po wejściu przedmiotowej ustawy w życie. W aktach osobowych trudno jest ustalić w sposób nie budzący wątpliwości okresy pracy na kontrakcie zagranicznym, jednakże biegła w sposób logiczny przyjęła w swojej opinii okresy pracy na eksporcie. Organ rentowy nie był w stanie we własnym zakresie powyższych ustaleń poczynić, dlatego nie ponosi odpowiedzialności.

W tym stanie rzeczy, Sąd orzekł jak w punkcie II sentencji wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE