WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Maria Migoń - Karwowska

Protokolant: Bożena Cybin

po rozpoznaniu w dniach 09 lutego 2015 r. i 12 marca 2015 r.

s p r a w y :

P. S.

syna A. i A. z domu M.

urodzonego w dniu (...) w B.

oskarżonego o to, że:

1. w dniu 08.11.2013, w siedzibie 3 (...) Banku (...) S. A. w J., Plac (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarze doprowadził Bank (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w ten sposób, że w celu wprowadzenia w błąd pracownika Banku (...) S.A. Oddział 3 w J. Plac (...) co do faktycznego zatrudnienia i uzyskiwanych z tego tytułu dochodów, oraz możliwości i zamiaru wywiązania się z płatności rat posłużył się podrobionym zaświadczeniem z dnia 07.11.2013 r. dotyczącym swojego zatrudnienia na czas nieokreślony na stanowisku kamieniarza, z miesięcznym wynagrodzeniem netto za ostatni miesiąc w wysokości 2.000 zł w firmie (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), w którym to dokumencie poświadczono nieprawdę co do faktu oraz daty zawarcia umowy o pracę, okresu zatrudnienia, wysokości zarobków, okoliczności mających istotne znaczenie dla przyznania kredytu po czym zawarł umowę kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 17.000 zł czym działał na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W. ul. (...) (...)-(...) W.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 273 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

2. w dniu 18.11.2013, w siedzibie 3 (...) Banku (...) S. A. w J., Plac (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarze doprowadził Bank (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w ten sposób, że w celu wprowadzenia w błąd pracownika Banku (...) S.A. Oddział 3 w J. Plac (...) co do swojego faktycznego zatrudnienia i uzyskiwanych z tego tytułu dochodów, oraz możliwości i zamiaru wywiązania się z płatności rat złożył nieprawdziwe oświadczenie dotyczące swojego zatrudnienia na czas nieokreślony na stanowisku kamieniarza, z miesięcznym wynagrodzeniem netto z ostatnich 3 miesięcy w wysokości 2.000 zł w firmie(...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), w którym to oświadczeniu podał nieprawdziwe dane co do faktu oraz daty zawarcia umowy o pracę, okresu zatrudnienia, wysokości zarobków, okoliczności mających istotne znaczenie dla przyznania kredytu, po czym zawarł umowę kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 7.000 zł czym działał na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W. ul. (...) (...)-(...) W.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

3. w dniu 20.11.2013, w siedzibie 3 (...) Banku (...) S. A. w J., Plac (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarze doprowadził Bank (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w ten sposób, że w celu wprowadzenia w błąd pracownika Banku (...) S.A. Oddział 3 w J. Plac (...) co do swojego faktycznego zatrudnienia i uzyskiwanych z tego tytułu dochodów, oraz możliwości i zamiaru wywiązania się z płatności rat złożył nieprawdziwe oświadczenie dotyczące swojego zatrudnienia na czas nieokreślony na stanowisku kamieniarza, z miesięcznym wynagrodzeniem netto z ostatnich 3 miesięcy w wysokości 2.000 zł w firmie (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), w którym to oświadczeniu podał nieprawdziwe dane co do faktu oraz daty zawarcia umowy o pracę, okresu zatrudnienia, wysokości zarobków, okoliczności mających istotne znaczenie dla przyznania wsparcia finansowego, po czym zawarł umowę nr (...) o udzielenie kredytu i wydanie płatniczej karty z limitem kredytowym w wysokości 4.000 zł czym działał na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W. ul. (...) (...)-(...) W.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

4. w dniu 14.02.2014 r. w siedzibie 3 (...) Banku (...) S. A. w J., Plac (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarze doprowadził Bank (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w ten sposób, że w celu wprowadzenia w błąd pracownika Banku (...) S.A. Oddział 3 w J. Plac (...) co do swojego faktycznego zatrudnienia i uzyskiwanych z tego tytułu dochodów, oraz możliwości i zamiaru wywiązania się z płatności rat posłużył się podrobionym zaświadczeniem dotyczącym swojego zatrudnienia na czas nieokreślony na stanowisku kamieniarza, z miesięcznym wynagrodzeniem netto za ostatni miesiąc w wysokości 2.700 zł w firmie (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), w którym to dokumencie poświadczono nieprawdę co do faktu oraz daty zawarcia umowy o pracę, okresu zatrudnienia, wysokości zarobków, okoliczności mających istotne znaczenie dla przyznania kredytu, po czym zawarł umowę kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 41390 zł czym działał na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W. ul. (...) (...)-(...) W.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 273 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

oraz sprawy

R. Z. (1)

syna A. i C. z domu S.

urodzonego w dniu (...) w K.

oskarżonego o to, że:

5. w dniu 07.11.2013 w J. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla P. S. udzielił mu pomocy w doprowadzeniu do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem Banku (...) SA z siedziba we W. w ten sposób, iż będąc do tego uprawnionym ostemplował P. S. pieczątką firmową i podpisał jako pracodawca wypełnione przez P. S. zaświadczenie o jego zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...) R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), gdzie stwierdzone były nieprawdziwe informacje o zatrudnieniu, stanowisku i osiąganych zarobkach P. S., a którym to zaświadczeniem następnie posłużył się P. S., przy zawarciu umowy kredytowej nr (...) wyłudzając kwotę 17000zł, który to dokument miał istotne znaczenie dla przyznania w/w kredytu, a następnie telefonicznie potwierdził pracownicy banku nieprawdziwe dane ujęte w tym zaświadczeniu, czym działał na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W.

tj. o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

6. w dniu 18.11.2013 w J. w celu osiągniecia korzyści majątkowej udzielił pomocy P. S. w doprowadzeniu do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 7000 zł Banku (...) SA z siedziba we W. w ten sposób, iż w rozmowie telefonicznej z pracownikiem Banku (...) S.A. Oddział 3 w J. Plac (...), który weryfikował dane do złożonego przez P. S. oświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach, mającego istotne znaczenie dla przyznania kredytu, potwierdził nieprawdziwe informacje wskazane w oświadczeniu, w przedmiocie jego zatrudnienia, stanowiska i osiąganych zarobkach w firmie (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), gdzie następnie P. S. przedłożył wniosek o udzielenie kredytu wraz z oświadczeniem wyłudzając kredyt w kwocie 7000zł, czym działał na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W..

tj. o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

7. w roku 2014 nie później niż 14 lutego 2014 r. w J. w celu osiągniecia korzyści majątkowej dla P. S. udzielił mu pomocy, w doprowadzeniu do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 41390,80zł Banku (...) SA z siedziba we W. w ten sposób, iż będąc do tego uprawnionym ostemplował P. S. pieczątką firmową jako pracodawca blankiet zaświadczenia o jego zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...),gdzie następnie P. S. posłużył się w/w zaświadczeniem, mającym istotne znaczenie dla przyznania kredytu, w którym zawarte były nieprawdziwe dane co do jego zatrudnienia i osiąganych zarobkach w wyżej wymienionej firmie przy zawarciu umowy kredytowej o nr (...) wyłudzając kwotę 41390,80zł a następnie telefonicznie potwierdził pracownicy banku dokonującej weryfikacji powyższego zaświadczenia, te podlegające nie prawdzie dane, czym działał na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W.

tj. o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

I. Uznaje oskarżonego P. S. za winnego tego, że:

- w dniu 08 listopada 2013 r., w J., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Bank (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w ten sposób, że wprowadził w błąd pracownika Banku (...) S.A. Oddziału 3 w J. co do faktycznego zatrudnienia i uzyskiwanych z tego tytułu dochodów oraz możliwości i zamiaru wywiązania się z płatności rat, przedkładając poświadczające nieprawdę zaświadczenie, dotyczące zatrudnienia na czas nieokreślony na stanowisku kamieniarza, z miesięcznym wynagrodzeniem netto za ostatni miesiąc w wysokości 2.000 zł w firmie (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), które to okoliczności miały istotne znaczenie dla przyznania kredytu, wyniku czego doszło do zawarcia umowy kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 17.000 zł, czym działał na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W., tj. występku z art. 286 § 1 k.k. i art. 273 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

- w dniu 14 lutego 2014 r., w J., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Bank (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w ten sposób, że wprowadził w błąd pracownika Banku (...) S.A. Oddziału 3 w J. co do faktycznego zatrudnienia i uzyskiwanych z tego tytułu dochodów oraz możliwości i zamiaru wywiązania się z płatności rat, przedkładając poświadczające nieprawdę zaświadczenie, dotyczące zatrudnienia na czas nieokreślony na stanowisku kamieniarza, z miesięcznym wynagrodzeniem netto za ostatni miesiąc w wysokości 2.700 zł w firmie (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), które to okoliczności miały istotne znaczenie dla przyznania kredytu, wyniku czego doszło do zawarcia umowy kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 52.184 zł, czym działał na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W., tj. występku z art. 286 § 1 k.k. i art. 273 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

przyjmując, iż czyny te stanowią ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II. na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego P. S. obowiązek naprawienia szkody poprzez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonego Banku (...) S.A. kwoty 52.184 ( pięćdziesiąt dwa tysiące sto osiemdziesiąt cztery) złote;

III. uznaje oskarżonego P. S. za winnego tego, że:

- w dniu 18 listopada 2013 r., w J., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Bank (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w ten sposób, że wprowadził w błąd pracownika Banku (...) S.A. Oddziału 3 w J. co do faktycznego zatrudnienia i uzyskiwanych z tego tytułu dochodów oraz możliwości i zamiaru wywiązania się z płatności rat, składając nieprawdziwe oświadczenie dotyczące swojego zatrudnienia na czas nieokreślony na stanowisku kamieniarza, z miesięcznym wynagrodzeniem netto z ostatnich 3 miesięcy w wysokości 2.000 zł w firmie (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), które to okoliczności miały istotne znaczenie dla przyznania kredytu, wyniku czego doszło do zawarcia umowy kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 7.000 zł, czym działał na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W., tj. występku z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

- w dniu 20 listopada 2013 r., w J., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Bank (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w ten sposób, że wprowadził w błąd pracownika Banku (...) S.A. Oddziału 3 w J. co do faktycznego zatrudnienia i uzyskiwanych z tego tytułu dochodów oraz możliwości i zamiaru wywiązania się z płatności rat, składając nieprawdziwe oświadczenie dotyczące swojego zatrudnienia na czas nieokreślony na stanowisku kamieniarza, z miesięcznym wynagrodzeniem netto z ostatnich 3 miesięcy w wysokości 2.000 zł w firmie (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), które to okoliczności miały istotne znaczenie dla przyznania kredytu, wyniku czego doszło do zawarcia umowy nr (...) o udzielenie kredytu i wydanie płatniczej karty z limitem kredytowym w wysokości 4.000 zł, czym działał na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W., tj. występku z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

IV. na podstawie art. 91 § 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczone w pkt. I i III wyroku wobec oskarżonego P. S. kary pozbawienia wolności łączy i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

V. na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego P. S. kary łącznej pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 4 (cztery) lata;

VI. na podstawie art. 72 § 1 pkt 8 k.k. orzeka wobec oskarżonego P. S. obowiązek podjęcia starań o uzyskanie stałej pracy zarobkowej w okresie próby;

VII. na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddaje oskarżonego P. S. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

VIII. uznaje oskarżonego R. Z. (1) za winnego tego, że:

- w dniu 07 listopada 2013 r. w J., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla P. S., udzielił mu pomocy w doprowadzeniu do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem Banku (...) SA z siedzibą we W. w ten sposób, że będąc do tego uprawnionym wystawił P. S. zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach w firmie(...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), gdzie stwierdzone były nieprawdziwe informacje o zatrudnieniu, stanowisku i osiąganych zarobkach P. S., a którym to zaświadczeniem następnie posłużył się P. S., przy zawarciu umowy kredytowej nr (...) wyłudzając kwotę 17.000zł, który to dokument miał istotne znaczenie dla przyznania w/w kredytu, a następnie telefonicznie potwierdził pracownicy banku nieprawdziwe dane ujęte w tym zaświadczeniu, czym działał na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W., tj. występku z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

- w roku 2014, nie później niż 14 lutego 2014 r. w J., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla P. S., udzielił mu pomocy w doprowadzeniu do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 52.184 zł Banku (...) SA z siedzibą we W. w ten sposób, że będąc do tego uprawnionym wystawił P. S. zaświadczenie o jego zatrudnieniu i zarobkach w firmie(...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), gdzie stwierdzone były nieprawdziwe informacje o zatrudnieniu, stanowisku i osiąganych zarobkach P. S., a którym to zaświadczeniem następnie posłużył się P. S., przy zawarciu umowy kredytowej o nr (...) wyłudzając kwotę 52.184 zł, a następnie telefonicznie potwierdził pracownicy banku dokonującej weryfikacji powyższego zaświadczenia, nieprawdziwe dane ujęte w tym zaświadczeniu, czym działał na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W., tj. występku z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

przyjmując, iż czyny te stanowią ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 19 § 1 k.k. i w zw. z art. 11 § 3 k.k. i w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IX. uznaje oskarżonego R. Z. (1) za winnego tego, że w dniu 18 listopada 2013 r. w J. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił pomocy P. S. w doprowadzeniu do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 7000 zł Banku (...) SA z siedzibą we W. w ten sposób, że w rozmowie telefonicznej z pracownikiem Banku (...) S.A. Oddział 3 w J., który weryfikował dane do złożonego przez P. S. oświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach, mającego istotne znaczenie dla przyznania kredytu, potwierdził nieprawdziwe informacje wskazane w oświadczeniu, w przedmiocie jego zatrudnienia, stanowiska i osiąganych zarobkach w firmie (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), gdzie następnie P. S. przedłożył wniosek o udzielenie kredytu wraz z oświadczeniem wyłudzając kredyt w kwocie 7000zł, czym działał na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W., tj. występku z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 19 § 1 k.k. i w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

X. na podstawie art. 91 § 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczone w pkt. VIII i IX wyroku wobec oskarżonego R. Z. (1) kary pozbawienia wolności łączy i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

XI. na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego R. Z. (1) kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;

XII. na podstawie art. 72 § 1 pkt 8 k.k. orzeka wobec oskarżonego R. Z. (1) obowiązek podjęcia starań o uzyskanie stałej pracy zarobkowej w okresie próby;

XIII. na podstawie art. 44 § 1 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci zaświadczeń o zarobkach, bliżej opisanych w wykazie DRZ pod poz. 4 i 16 na k. 80-81 akt sprawy;

XIV. na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zarządza zwrot dowodów rzeczowych bliżej opisanych w wykazie DRZ pod poz. 1-3, 5-15 na k. 80-81 akt sprawy pokrzywdzonemu Bankowi (...) S.A. z siedzibą we W.;

XV. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonych P. S. i R. Z. (1) od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.

Sygn. akt II K 1521/14

UZASADNIENIE

R. Z. (1) prowadził działalność gospodarczą pod nazwą (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...). W ramach prowadzonej działalności R. Z. (1) dorywczo i okresowo zlecał P. S. do wykonywania prace pomocnicze przy obsłudze pogrzebów i prace porządkowe. P. S. otrzymywał za to wynagrodzenie, przy czym jego wysokość zależała od wykonanych prac i nie wynosiła więcej aniżeli około 200 złotych tygodniowo.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonych: P. S. k. 103-104, 127-128, 176-178, R. Z. (1) k. 107-108, 123-124, 166-168, pisma ZUS w W. k.7, 18)

P. S. zamierzał ubiegać się o kredyt w Banku (...) S.A. W celu uzyskania tego kredytu poprosił R. Z. (1) o wystawienie mu zaświadczenia o zatrudnieniu w firmie (...).H.U. S., informując go, iż dokument ten jest mu potrzebny do zawarcia umowy kredytu bankowego. W dniu 07 listopada 2013 r. w J. R. Z. (1) wystawił P. S. zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), w którym to dokumencie zawarte były nieprawdziwe informacje o zatrudnieniu P. S. w warunkach umowy o pracę, zawartej na czas nieokreślony, na stanowisku kamieniarza, ze średnim miesięcznym wynagrodzeniem netto w kwocie 2.000 zł. W dniu 08 listopada 2013 r. P. S. udał się do siedziby Banku (...) S.A. Oddziału 3 w J. przy ul. (...). (...), a następnie przedkładając pracownikowi tego banku wstawione przez R. Z. (1), poświadczające nieprawdę zaświadczenie, wprowadził go w błąd co do faktycznego zatrudnienia i uzyskiwanych z tego tytułu dochodów oraz możliwości i zamiaru wywiązania się z płatności rat, które to okoliczności miały istotne znaczenie dla przyznania kredytu. Następnie R. Z. (1) telefonicznie potwierdził pracownikowi Banku (...) S.A. nieprawdziwe dane ujęte w tym zaświadczeniu. W oparciu o przedłożone przez P. S. zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach, potwierdzone telefonicznie przez R. Z. (1) doszło do zawarcia między P. S. i Bankiem (...) S.A. umowy kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 17.000 zł.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonych: P. S. k. 103-104, 127-128, 176-178, R. Z. (1) k. 107-108, 123-124, 166-168, zeznania świadka E. W. k. 32-34, zeznania świadka P. K. k.67-68, zeznania świadka A. S. k. 74-76, umowa o kredyt gotówkowy, wniosek o udzielenie kredytu, harmonogram i zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach k. 5,

W dniu 18 listopada 2013 r. P. S. dążąc po raz kolejny do uzyskania kredytu bankowego udał się do siedziby Banku (...) S.A. Oddziału 3 w J. przy ul. (...), gdzie wprowadził w błąd pracownika Banku co do faktycznego zatrudnienia i uzyskiwanych z tego tytułu dochodów oraz możliwości i zamiaru wywiązania się z płatności rat, składając nieprawdziwe pisemne oświadczenie dotyczące swojego zatrudnienia na czas nieokreślony na stanowisku kamieniarza, z miesięcznym wynagrodzeniem netto z ostatnich 3 miesięcy w wysokości 2.000 zł w firmie (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), które to okoliczności miały istotne znaczenie dla przyznania kredytu. Z kolei R. Z. (1) telefonicznie potwierdził pracownikowi Banku (...) S.A. nieprawdziwe dane ujęte w tym oświadczeniu, w wyniku czego doszło do zawarcia umowy kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 7.000 zł.

W dniu 20 listopada 2013 r. P. S., działając w takim samym celu jak poprzednio, wprowadził w błąd pracownika Banku (...) S.A. Oddziału 3 w J. co do faktycznego zatrudnienia i uzyskiwanych z tego tytułu dochodów oraz możliwości i zamiaru wywiązania się z płatności rat, składając nieprawdziwe pisemne oświadczenie dotyczące swojego zatrudnienia na czas nieokreślony na stanowisku kamieniarza, z miesięcznym wynagrodzeniem netto z ostatnich 3 miesięcy w wysokości 2.000 zł w firmie (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), które to okoliczności miały istotne znaczenie dla przyznania kredytu, wyniku czego doszło do zawarcia umowy nr (...) o udzielenie kredytu i wydanie płatniczej karty z limitem kredytowym w wysokości 4.000 zł.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonych: P. S. k. 103-104, 127-128, 176-178, R. Z. (1) k. 107-108, 123-124, 166-168, zeznania świadka E. W. k. 32-34, zeznania świadka P. K. k.67-68, zeznania świadka A. S. k. 74-76, umowa o udzielenie kredytu i wydanie płatniczej karty kredytowej, wniosek o wydanie karty i oświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach k. 5B)

W 2014 roku, nie później niż 14 lutego 2014 r., P. S. ponownie poprosił R. Z. (1) o pomoc w uzyskaniu kolejnego kredytu bankowego poprzez wystawienie mu zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach. R. Z. (1) wyraził na to zgodę i wystawił P. S. zaświadczenie o jego zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), w którym to dokumencie zawarte były nieprawdziwe informacje o zatrudnieniu P. S. w warunkach umowy o pracę, zawartej na czas nieokreślony, na stanowisku kamieniarza, ze średnim miesięcznym wynagrodzeniem netto w kwocie 2.700 zł. W dniu 14 lutego 2014 r. P. S. udał się do siedziby Banku (...) S.A. Oddziału 3 w J. przy ul. (...), a następnie przedkładając pracownikowi tego banku wstawione przez R. Z. (1) poświadczające nieprawdę zaświadczenie wprowadził go w błąd co do faktycznego zatrudnienia i uzyskiwanych z tego tytułu dochodów oraz możliwości i zamiaru wywiązania się z płatności rat, które to okoliczności miały istotne znaczenie dla przyznania kredytu. Następnie R. Z. (1) telefonicznie potwierdził pracownikowi Banku (...) S.A. nieprawdziwe dane ujęte w tym zaświadczeniu. W oparciu o przedłożone przez P. S. zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach, potwierdzone telefonicznie przez R. Z. (1) doszło do zawarcia między P. S. i Bankiem (...) S.A. umowy kredytu o nr (...) w wysokości 52.184 zł. Ze środków pochodzących z tego kredytu zostały spłacone w całości uprzednio uzyskane przez P. S. kredyty gotówkowe o nr (...) i o nr (...) oraz karta kredytowa nr (...).

P. S. był uprzednio karany sądownie. Oskarżony jest kawalerem i posiada na utrzymaniu jedno dziecko w wieku 2 lat. Posiada wykształcenie podstawowe, bez zawodu, utrzymuje się z prac dorywczych, uzyskując dochód miesięczny około 2.000 złotych.

Oskarżony jest zdrowy, nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie i odwykowo.

( dowód: wyjaśniania oskarżonego k. 103-104, dane o karalności k. 109-110, odpis wyroku SR w Jeleniej Górze z dnia 22.04.2010 r. sygn. akt II K 834/10)

R. Z. (1) nie był uprzednio karany sądownie. Oskarżony jest rozwiedziony i posiada na utrzymaniu dwoje dzieci w wieku 10 i 4 lat. Posiada wykształcenie zawodowe, zawód – kierowca mechanik, nie pracuje, prowadzoną działalność gospodarczą zawiesił z dniem 6.06.2014 r. i utrzymuje się ze świadczenia chorobowego w wysokości około 1.100 – 1.200 zł miesięcznie.

Oskarżony jest zdrowy, nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie i odwykowo.

( dowód: wyjaśniania oskarżonego k. 107-108, dane o karalności k. 111)

Oskarżony P. S., słuchany w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia wszystkich zarzuconych mu czynów i wyjaśnił, iż nie był zatrudniony w firmie R. Z. (1) na czas nieokreślony na stanowisku kamieniarza, lecz pracował tam tylko dorywczo, jako pracownik pomagający przy obsłudze pogrzebów i pracach porządkowych. Dochód, jaki uzyskiwał był nienormatywny, bo zależał od ilości wykonanych dla R. Z. (1) prac. Przyznał, iż poprosił R. Z. (1) o wystawienie zaświadczeń o zatrudnieniu i zarobkach. Wskazał, że dane zawarte w tych zaświadczeniach były nieprawdziwe. R. Z. (1) na jego prośbę podpisał i opieczętował te zaświadczenia. P. S. przyznał też, iż R. Z. (1) wiedział w jakim celu użyte będą te dokumenty i obiecał potwierdzić ich treść podczas telefonicznej weryfikacji dokumentów przez pracownika banku. Stwierdził, iż R. Z. (1) nie uzyskał żadnej korzyści z uzyskanych kredytów. Ponadto P. S. wyjaśnił, iż ze środków uzyskanych z kredytu konsolidacyjnego spłacił w całości poprzednie kredyty i debet w wysokości 4.000 zł. Na poczet ostatniego z uzyskanych kredytów nie spłacił żadnej kwoty, przy czym nie potrafił podać dlaczego tego nie zrobił.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 103-104, 127-128, 176-178)

Oskarżony R. Z. (1), słuchany w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia wszystkich zarzuconych mu czynów i wyjaśnił, iż prowadził działalność gospodarczą pod nazwą (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...). Przyznał, iż jako właściciel firmy podpisał i opieczętował zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach P. S., pomimo tego, że nie wynikały z nich prawdziwe dane, gdyż P. S. nie był zatrudniony u niego w ramach umowy o pracę, na czas nieokreślony, a jedynie dorywczo świadczył pracę. Nie pracował też jako kamieniarz, a jedynie pomagał przy pracach porządkowych, a jego dochody były niższe niż 2.000 zł. Płacił mu drobne sumy w zależności od wykonanych prac. R. Z. (1) przyznał też, iż wiedział, że P. S. stara się o kredyt w banku i chciał mu pomóc wystawiając takie zaświadczenia. Wyjaśnił także, iż w rozmowach telefonicznych z pracownikiem banku potwierdzał zgodność danych wskazanych w zaświadczeniach oraz oświadczeniu składanym przez P. S.. Stwierdził, iż nie otrzymał żadnego wynagrodzenia w zamian za wystawienie zaświadczeń oraz potwierdzenie ich treści przed pracownikiem banku.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 107-108, 123-124, 166-168)

Sąd zważył, co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy, poddany przez Sąd gruntownej i wszechstronnej analizie, stworzył niepodważalną podstawę do stwierdzenia sprawstwa, jak i winy oskarżonych P. S. i R. Z. (1) w zakresie przypisanych im czynów.

Sąd przyznał walor pełnej wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonych P. S. i R. Z. (1) złożonym w postępowaniu przygotowawczym, w których przyznali się do popełnienia zarzuconych im występków. W wyjaśnieniach swoich oskarżeni szczerze opisali sposób działania i wyjaśnili wszystkie okoliczności związane z popełnieniem zarzuconych im przestępstw. Ponadto fakt popełnienia przez obu oskarżonych zarzuconych im przestępstw znajduje potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. W szczególności potwierdzają sprawstwo oskarżonych dowody z zeznań świadków A. S., P. K. i E. W., pracowników Banku (...) S.A., którzy potwierdzili fakt zawarcia z P. S. umów kredytu i o wydanie karty kredytowej oraz wskazali sposób weryfikacji P. S.. W ocenie Sądu prawdziwość zeznań w/w świadków nie budzi żadnych wątpliwości. Na sprawstwo oskarżonych w zakresie zarzuconych im czynów wskazują także dowody z dokumentów w postaci umów kredytowych, wniosków o udzielenie kredytów, zaświadczeń o zatrudnieniu i zarobkach, umowy o udzielenie kredytu i wydanie płatniczej karty kredytowej, wniosku o wydanie karty i oświadczeń o zatrudnieniu i zarobkach, z których to dokumentów bezspornie wynika, iż rzeczywiście P. S. zawarł opisane w zarzutach umowy, a także przedłożył do nich wystawione uprzednio przez R. Z. (1), poświadczające nieprawdę, zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach oraz nieprawdziwe oświadczenia. W ocenie Sądu wiarygodność wskazanych dowodów nie może budzić żadnych wątpliwości.

Sąd przyznał też walor pełnej wiarygodności opinii z zakresu badań porównawczych pisma i podpisów, sporządzonej przez biegłego Z. H.. Zdaniem Sądu opinia powyższa jest miarodajną, pełną, spójną i wyczerpującą, sporządzoną w sposób profesjonalny, jasny, wewnętrznie niesprzeczny oraz naukowo i logicznie uzasadniony.

Swe ustalenia Sąd poczynił również w oparciu o pozostały materiał dowodowy, zgromadzony w sprawie, a w szczególności dokumenty bankowe, pisma ZUS w W., dane o karalności oraz odpis wyroku sądowego, których nie sposób kwestionować, albowiem nie budzą one wątpliwości co do swojej wiarygodności.

Sąd nie poczynił ustaleń w oparciu o zeznania świadka M. K., albowiem wymieniona nie posiadała żadnej wiedzy dotyczącej zarzuconych oskarżonym występków.

Konkludując należy stwierdzić, iż kompleksowa ocena wiarygodności wyjaśnień oskarżonych, zeznań świadków oraz całości pozostałego materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie, dokonana w świetle zasad doświadczenia życiowego, w ocenie Sądu, pozwoliła na niewątpliwe stwierdzenie sprawstwa oskarżonych P. S. i R. Z. (1) z zakresie zarzuconych im czynów.

Wobec powyższego Sąd uznał oskarżonego P. S. za winnego tego, że:

I. - w dniu 08 listopada 2013 r., w J., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Bank (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w ten sposób, że wprowadził w błąd pracownika Banku (...) S.A. Oddziału 3 w J. co do faktycznego zatrudnienia i uzyskiwanych z tego tytułu dochodów oraz możliwości i zamiaru wywiązania się z płatności rat, przedkładając poświadczające nieprawdę zaświadczenie, dotyczące zatrudnienia na czas nieokreślony na stanowisku kamieniarza, z miesięcznym wynagrodzeniem netto za ostatni miesiąc w wysokości 2.000 zł w firmie (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), które to okoliczności miały istotne znaczenie dla przyznania kredytu, wyniku czego doszło do zawarcia umowy kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 17.000 zł, czym działał na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W., tj. występku z art. 286 § 1 k.k. i art. 273 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Czyny te zostały popełnione w odstępie kilku miesięcy, w taki sam sposób, wypełniały znamiona z tych samych przepisów, a zatem należało je uznać za elementy ciągu przestępstw, o którym mowa w art. 91 § 1 k.k.

II. - w dniu 18 listopada 2013 r., w J., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Bank (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w ten sposób, że wprowadził w błąd pracownika Banku (...) S.A. Oddziału 3 w J. co do faktycznego zatrudnienia i uzyskiwanych z tego tytułu dochodów oraz możliwości i zamiaru wywiązania się z płatności rat, składając nieprawdziwe oświadczenie dotyczące swojego zatrudnienia na czas nieokreślony na stanowisku kamieniarza, z miesięcznym wynagrodzeniem netto z ostatnich 3 miesięcy w wysokości 2.000 zł w firmie (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), które to okoliczności miały istotne znaczenie dla przyznania kredytu, wyniku czego doszło do zawarcia umowy kredytu gotówkowego nr (...) w wysokości 7.000 zł, czym działał na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W., tj. występku z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Czyny te zostały popełnione w odstępie kilku dni, w taki sam sposób i wypełniały znamiona z tych samych przepisów, a zatem także należało je uznać za elementy ciągu przestępstw, o którym mowa w art. 91 § 1 k.k.

Z kolei oskarżonego R. Z. (1) Sąd uznał za winnego tego, że:

I. - w dniu 07 listopada 2013 r. w J., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla P. S., udzielił mu pomocy w doprowadzeniu do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem Banku (...) SA z siedzibą we W. w ten sposób, że będąc do tego uprawnionym wystawił P. S. zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), gdzie stwierdzone były nieprawdziwe informacje o zatrudnieniu, stanowisku i osiąganych zarobkach P. S., a którym to zaświadczeniem następnie posłużył się P. S., przy zawarciu umowy kredytowej nr (...) wyłudzając kwotę 17.000zł, który to dokument miał istotne znaczenie dla przyznania w/w kredytu, a następnie telefonicznie potwierdził pracownicy banku nieprawdziwe dane ujęte w tym zaświadczeniu, czym działał na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W., tj. występku z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

- w roku 2014, nie później niż 14 lutego 2014 r. w J., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla P. S., udzielił mu pomocy w doprowadzeniu do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 52.184 zł Banku (...) SA z siedzibą we W. w ten sposób, że będąc do tego uprawnionym wystawił P. S. zaświadczenie o jego zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), gdzie stwierdzone były nieprawdziwe informacje o zatrudnieniu, stanowisku i osiąganych zarobkach P. S., a którym to zaświadczeniem następnie posłużył się P. S., przy zawarciu umowy kredytowej o nr (...) wyłudzając kwotę 52.184 zł, a następnie telefonicznie potwierdził pracownicy banku dokonującej weryfikacji powyższego zaświadczenia, nieprawdziwe dane ujęte w tym zaświadczeniu, czym działał na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W., tj. występku z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Czyny te zostały popełnione w odstępie kilku miesięcy, w taki sam sposób, a nadto wypełniały znamiona z tych samych przepisów. Należało je zatem uznać za elementy ciągu przestępstw, o którym mowa w art. 91 § 1 k.k.

II. w dniu 18 listopada 2013 r. w J. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił pomocy P. S. w doprowadzeniu do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 7000 zł Banku (...) SA z siedzibą we W. w ten sposób, że w rozmowie telefonicznej z pracownikiem Banku (...) S.A. Oddział 3 w J., który weryfikował dane do złożonego przez P. S. oświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach, mającego istotne znaczenie dla przyznania kredytu, potwierdził nieprawdziwe informacje wskazane w oświadczeniu, w przedmiocie jego zatrudnienia, stanowiska i osiąganych zarobkach w firmie (...), R. Z. (1), (...)-(...) J., ul. (...), gdzie następnie P. S. przedłożył wniosek o udzielenie kredytu wraz z oświadczeniem wyłudzając kredyt w kwocie 7000zł, czym działał na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W., tj. występku z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Zgodnie z brzmieniem art. 286 § 1 k.k. sprawcą przestępstwa oszustwa jest osoba, która w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem m.in. za pomocą wprowadzenia jej w błąd. Z kolei przepis art. 297 § 1 k.k. statuuje odpowiedzialność sprawcy czynu stanowiącego oszustwo kredytowe, polegającego m.in. na przedłożeniu podrobionego, przerobionego, poświadczającego nieprawdę albo nierzetelnego dokumentu albo nierzetelnego, pisemnego oświadczenia dotyczącego okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania dla siebie lub kogo innego, od banku lub jednostki organizacyjnej prowadzącej podobną działalność gospodarczą na podstawie ustawy albo od organu lub instytucji dysponujących środkami publicznymi - kredytu. Ponadto z przepisu art. 271 § 3 k.k. wynika, iż odpowiedzialności karnej podlega funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawienia dokumentu, która poświadcza w nim nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne, jeżeli sprawca działa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej. Z kolei przepis art. 273 k.k. stanowi, iż odpowiedzialności karnej podlega osoba, która używa dokumentu określonego w cyt. wyżej art. 271 k.k.

Pomocnictwo do przestępstwa stanowi odrębny typ czynu zabronionego, za popełnienie którego odpowiedzialność ponosi sprawca, gdy w zamiarze, aby inna osoba popełniła przestępstwo, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji ( art. 18 § 3 k.k. ). Należy też pamiętać, że art. 20 k.k. stanowi, iż każdy ze współdziałających w popełnieniu czynu zabronionego odpowiada w granicach swojej umyślności i nieumyślności niezależnie od odpowiedzialności pozostałych współdziałających. Oznacza to niezależność kwalifikacji prawnej przypisanych czynów poszczególnym osobom, działającym w ramach tego samego procederu oraz niezależność ich odpowiedzialności karnej, której wyrazem jest określony wymiar kary.

W ocenie Sądu niewątpliwym jest oskarżony P. S. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstw kwalifikowanych z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 273 k.k., zaś R. Z. (1) pomocnictwa do czynów opisanych w art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. oraz czynu z art. 271 § 3 k.k. Sąd ustalił, iż P. S. dążył do uzyskania kredytu, przy czym nie posiadając stałego zatrudnienia nie miałby możliwości jego uzyskania. Oskarżony porozumiał się z R. Z. (1), który udzielił pomocy P. S. w popełnieniu przestępstw, bowiem jako prowadzący działalność gospodarczą wystawił mu poświadczające nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach, a także telefonicznie potwierdził te dane przed pracownikiem banku. W oparciu o te dokumenty oraz potwierdzenia telefoniczne doszło do zawarcia umów między P. S. a Bankiem (...) S.A. Obaj oskarżeni działali w zamiarem osiągnięcia korzyści majątkowej przez P. S.. P. S. za pomocą zaświadczeń oraz oświadczeń wprowadził w błąd udzielającego kredyt, co do swojej sytuacji majątkowej i w ten sposób doprowadził pokrzywdzony bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem - udzielenia kredytów. Przedstawione przez P. S. zaświadczenia i oświadczenia miały istotne znaczenie dla rozpoznania jego wniosków o kredyty. R. Z. (1), jako właściciel firmy (...) i prowadzący działalność gospodarczą, był uprawniony do wystawienia zaświadczeń o zatrudnieniu - użyte następnie w czynnościach prawnych zyskały one status dokumentów, o których mowa w art. 271 § 1 k.k. Były nierzetelne, bowiem poświadczały nieprawdę. Ten aspekt działania R. Z. (1) wypełniał więc znamiona z art. 271 § 3 k.k. P. S. natomiast przedstawił te zaświadczenia pracownikowi banku, posługując sie nimi. Oznacza to, iż wypełnił znamiona czynów z art. 273 k.k.

Oskarżeni mieli wiedzę, iż dokonanie przestępstw oszustwa, w tym oszustwa kredytowego, poświadczanie nieprawdy w wystawianych zaświadczeniach o zatrudnieniu i posługiwanie się nimi, stanowiło naruszenie przepisów prawa. P. S. chciał uzyskać pieniądze z kredytów, zaś R. Z. (1) chciał mu to ułatwić. Obaj oskarżeni mogąc zachować się zgodnie z prawem, naruszyli je. Przypisanych im czynów oskarżeni dokonali umyślnie, w zamiarze bezpośrednim. Oskarżeni przy tym nie znajdowali się w takiej sytuacji, która zniewalałaby ich do podjęcia działań sprzecznych z normami prawnymi. Oskarżeni działali w normalnej sytuacji motywacyjnej, zdając sobie sprawę zarówno z bezprawności, jak i karygodności swego postępowania.

Sąd zmienił opisy czynów zarzuconych P. S. (punkt 4 części wstępnej wyroku) i R. Z. (1) (punkt 7 części wstępnej wyroku) w zakresie wysokości uzyskanego kredytu gotówkowego, przyjmując iż stanowiła kwotę 52.184 złotych, co potwierdza umowa kredytu gotówkowego.

Wymierzając oskarżonemu P. S. kary jednostkowe po 1 roku pozbawienia wolności oraz karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zaś R. Z. (1) kary jednostkowe 10 miesięcy i 7 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną roku pozbawienia wolności Sąd uwzględnił całokształt okoliczności podmiotowych i przedmiotowych popełnionych przez nich przestępstw, a zwłaszcza charakter tych występków. Sąd miał przy tym na uwadze zarówno okoliczności łagodzące, jak i okoliczności obciążające sprawców. Sąd baczył też, aby wymierzone oskarżonym kary były dostosowane do stopnia społecznej szkodliwości ich czynów, stopnia zawinienia oskarżonych, a także, aby wszechstronnie uwzględniały te cele, które stawiane są karze.

Za okoliczności łagodzące Sąd uznał przyznanie się obu oskarżonych do winy oraz wyrażoną przez nich skruchę. Sąd miał także na względzie uprzednią niekaralność oskarżonego R. Z. (1).

Społeczną szkodliwość czynów oskarżonych uznano za znaczną. Ma na to wpływ przede wszystkim wysokość spowodowanej przez nie szkody, a także premedytacja w jej wywołaniu, gdyż działania podjęte przez oskarżonych wymagały planowania, przygotowania poświadczających nieprawdę dokumentów. Sąd miał także na względzie, iż to P. S. zdecydował o popełnieniu przestępstw i nakłonił R. Z. (1) do udzielenia mu przy ich dokonywaniu pomocy. Okoliczność ta zwiększa stopień winy tego oskarżonego.

W ocenie Sądu zaspokojeniu celów kary nie sprzeciwia się jednak orzeczenie wobec oskarżonych warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności. Sąd uznał, iż w stosunku do obu oskarżonych zachodzą okoliczności pozwalające na zastosowanie instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary. Bezwzględne pozbawienie wolności traktować bowiem należy jako środek ostateczny. W wielu wypadkach wystarczy sam fakt skazania i groźba wykonania kary oraz poddanie sprawcy próbie. Taka sytuacja aktualizuje się w stosunku do P. S. i R. Z. (1). Z uwagi na niższy stopień pewności prognozy kryminologicznej w stosunku do oskarżonego P. S., wynikający jego uprzedniej karalności, jedynie stosunkowo długi, 4-letni okres próby, będzie adekwatny dla weryfikacji trafności pozytywnej prognozy postawionej w stosunku do tego oskarżonego. By wzmóc kontrolę nad jego działaniami, oddano go w tym czasie pod dozór kuratora. Z kolei R. Z. (1) jest osobą nie karaną, nigdy nie pozostawał w konflikcie z prawem, zatem 3-letni okres próby winien być wystarczający do zweryfikowania trafności pozytywnej prognozy postawionej temu oskarżonemu.

Biorąc pod uwagę dyrektywy wymiaru kary, określone w art. 53 k.k., a więc stopień zawinienia oskarżonych, stopień społecznej szkodliwości czynów, sposób życia oskarżonych przed popełnieniem przestępstwa, Sąd uznał, iż wymierzone oskarżonym kary będą adekwatne do popełnionych przez oskarżonych czynów. Kary w tym wymiarze winne uzmysłowić oskarżonym nieopłacalność łamania prawa, stanowiąc jednocześnie przestrogę na przyszłość. Sąd miał przy tym na względzie cele, jakie wymierzona kara powinna spełnić wobec oskarżonych, tj. przede wszystkim cele wychowawcze. Orzeczone kary winny również wdrożyć oskarżonych do poszanowania zasad porządku prawnego. Tak ukształtowane kary będą także realizowały cele ogólnoprewencyjne i dadzą wyraz zdecydowanego braku społecznej akceptacji dla tego typu zachowań.

Ponieważ pokrzywdzony Bank (...) S.A. złożył w trybie art. 46 § 1 k.k. wniosek o naprawienie szkody Sąd zdecydował o orzeczeniu od oskarżonego P. S. tegoż obowiązku w postaci pozostałej do spłaty kwoty należności głównej z tytułu udzielonego kredytu gotówkowego w kwocie 52.184 złotych. Sąd miał przy tym na względzie, iż to P. S. odniósł korzyść majątkową, a zatem to on winien być zobowiązany do jej zwrotu. Przy ustalaniu wysokości tego obowiązku Sąd miał na względzie, iż kwoty wynikające z udzielonych kredytów w wysokości 17.000 złotych i 7.000 złotych oraz kwota 4.000 złotych, wynikająca z uzyskanej kary kredytowej zostały spłacone w całości ze środków pochodzących z ostatniego udzielonego temu oskarżonemu kredytu. Podkreślić przy tym należy, iż środek ten ma charakter kompensacyjny, ma służyć wyrównaniu strat, jakie poniósł pokrzywdzony w wyniku popełnionego na jego szkodę przestępstwa.

Celom wychowawczym kary sprzyjać będzie także nałożone na obu oskarżonych zobowiązanie do podjęcia starań o uzyskanie stałej pracy zarobkowej w okresie próby. Orzeczenie tego środka probacyjnego winno też umożliwić P. S. uregulowanie zobowiązań finansowych na rzecz pokrzywdzonego banku.

Na podstawie art. 44 § 1 k.k. Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci poświadczających nieprawdę zaświadczeń o zarobkach.

Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k., zwrócono pokrzywdzonemu bankowi pozostałą dokumentację związaną z umowami, zawartymi przez P. S..

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., z uwagi na trudną sytuację majątkową oskarżonych, Sąd zwolnił ich od ponoszenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych oraz odstąpił od wymierzenia im opłaty.