Sygn. akt IX Ka 306/15
Dnia 21 kwietnia 2015r.
Sąd Okręgowy w Kielcach, IX Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Andrzej Ślusarczyk
Protokolant: st. sekr. sądowy Anna Misztal
przy udziale oskarżyciela publicznego ---------------
po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2015 r.
sprawy B. S.
obwinionego o wykroczenie z art. 84 kw
na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego
od wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach
z dnia 15 grudnia 2014r. sygn. akt XI W 3428/14
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnia obwinionego B. S. od popełnienia zarzucanego mu czynu;
II. kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.
IX Ka 306/ 15
Wyrokiem z dnia 15 grudnia 2014 r. Sąd Rejonowy w Kielcach w sprawie XI W 3428/ 14 orzekł, co następuje:
I. uznał obwinionego B. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu stanowiącego wykroczenie z art. 83 kw i za to na podstawie tegoż przepisu w zw. z art. 24 § 1 i 3 kw wymierzył mu karę grzywny w wysokości 200 złotych;
II. na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 626 § 1 kpk i 627 kpk zasądził od obwinionego B. S. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 130 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Apelację od wyroku wywiódł obwiniony.
Zarzucił wyrokowi błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść orzeczenia polegający na przyjęciu, że dopuścił się on zarzucanego mu czynu.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Apelacja zasługiwała na uwzględnienie. Argumentacji w niej zawartej trudno odmówić słuszności. Na wstępie podkreślić jednak trzeba, że w przepisie art. 84 kw mowa jest o przeszkodzie w ruchu drogowym, która może zagrozić bezpieczeństwu w ruchu, albo utrudnić ruch na drodze. Dlatego użyty w opisie przypisanego czynu zwrot „stan nawierzchni jezdni”- którego obwiniony wbrew obowiązkowi nie oznaczył świadczy o tym, że de facto przypisano mu czyn, który wykroczeniem nie jest, bowiem w powołanym przepisie nie ma mowy o stanie nawierzchni jezdni.
Pojęcie stanu nawierzchni jezdni i przeszkoda w ruchu drogowym nie są ze sobą tożsame i nie są względem siebie synonimami tego samego pojęcia. Ich zbiór znaczeniowy nie jest ten sam. W związku z tym należy przyjąć, że opis czynu , za popełnienie którego obwiniony został skazany nie zawiera w swej treści ustawowego znamienia czynu zabronionego. W sytuacji, w której wyrok skarżony jest wyłącznie na korzyść Sąd Odwoławczy nie mógł uzupełnić i dokooptować do opisu czynu brakującego znamienia, ani uchylić z tego powodu zaskarżonego wyroku po to, aby uczynił to Sąd I instancji w ponownym postępowaniu, a to wobec brzmienia art. 434 § 1 kpk, art. 443 kpk w zw. z art. 109 § 2 kpw.
Niezależnie od tego wyrok skazujący i tak nie mógł się ostać a to dlatego, że brak jest dowodów świadczących o winie obwinionego. Zgodzić się trzeba, że wyrwa powstała na jezdni tak jak w tym konkretnym przypadku stanowi przeszkodę, o której jest mowa w treści art. 84 kw i powinna być odpowiednio oznaczona. To jednak wcale nie oznacza, że powstanie tej wyrwy automatycznie skutkowało dla obwinionego odpowiedzialnością karną za wykroczenie. Do tego, aby mógł on ją ponieść koniecznym było udowodnienie mu tego, że o wyrwie tej wiedział , a mimo to nie dokonał jej właściwego oznaczenia. Dopiero w takiej sytuacji mogłaby być mowa o winie umyślnej. Takich dowodów w sprawie brak. Zeznanie K. S. powołane w apelacji z których wynikało, że dzień wcześniej zanim doszło do uszkodzenia koła w jej samochodzie nie było jeszcze przedmiotowej wyrwy- są dowodem dla obwinionego korzystnym, bowiem czas od jej powstania do dnia 7 kwietnia jest tak krótki, że świadczy o tym, że o jej istnieniu obwiniony rzeczywiście nie wiedział. Brak dowodów świadczących o tym, że o wyrwie wiedział, bądź też takich, które świadczyłyby o tym, że powinien był wiedzieć gdyby wykonywał swoje obowiązki w sposób należyty, niezależnie od przyczyny wskazanej na wstępie i tak musiałby skutkować uniewinnieniem obwinionego, od popełnienia zarzucanego mu czynu. Odpowiedzialność za tego rodzaju wykroczenie osoby odpowiedzialnej za stan drogi wymaga zawsze ustalenia, kiedy powstała przeszkoda co nią jest i czy obwiniony o niej wiedział lub powinien był wiedzieć. Nie wystarcza do przyjęcia odpowiedzialność ustalenia samej przeszkody bo wówczas odpowiedzialność karna kształtowałaby się nie na zasadzie winy lecz ryzyka. W niniejszej sprawie jak wynika z motywów zaskarżonego wyroku sąd za przeszkodę wymagającą oznaczenia przyjmuje zły stan nawierzchni jezdni- jej spękanie- w innym miejscu traktuje, że przeszkodę tą stanowiła wyłącznie wyrwa. Nie jest to prawidłowe. Mimo to nie ma to jednak istotnego w sprawie znaczenia w sytuacji braku zawarcia w opisie czynu ustawowego znaczenia, co w efekcie musiało skutkować zmianą zaskarżonego wyroku i uniewinnieniem obwinionego (art. 437 § 2 kpk w zw. z art. 109 § 2 kpw). Wszelkie dywagacje dotyczące tego, czy przeszkodę tę w rozumieniu art. 84 kw w tym konkretnym przypadku mogło stanowić samo spękanie jezdni, stają się więc zbędne i dlatego nie ma potrzeby aby odnosić się do argumentacji zawartej w apelacji temu poświęconej.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 118 § 2 kpw.
(SSO Andrzej Ślusarczyk)