UZASADNIENIE

Powód D. W. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od strony pozwanej (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. kwoty 1 039,20 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia złożenia pozwu (tj. dnia 23 grudnia 2014 r.) do dnia zapłaty.

Uzasadniając swoje żądanie podał, że w dniu 21 kwietnia 2013 r. nabył w sklepie strony pozwanej garnitur za cenę 1 039,20 zł, a w dniu 10 sierpnia 2014 r. złożył reklamację zakupionego towaru, gdyż ujawniła się w nim wada w postaci przetarcia i zmechacenia spodni. Powód podniósł że zażądał naprawy spodni lub wymiany na nowe, lecz strona pozwana odmówiła uwzględnienia reklamacji. Uznając odmowę za nieuzasadnioną, powód odstąpił zatem od umowy. Powołując się na opinię rzeczoznawcy sporządzoną na zlecenie strony pozwanej, powód podniósł, że nabyty garnitur nie odpowiadał właściwościom cechującym towar tego rodzaju, gdyż miał prawo oczekiwać, iż garnitur będzie nadawał się do użytku co najmniej przez 2 lata, a fakt noszenia go nie powinien powodować jego zniszczenia.

Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym dla Wrocławia- Śródmieścia w dniu 8 stycznia 2015 roku wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, uwzględniając powództwo w całości.

Strona pozwana złożyła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa.

Zarzuciła, że rzeczoznawca po dokonaniu oględzin stwierdził, iż garnitur nie posiada wad fabrycznych, a w szczególności wad w jakości lub sposobie wykonania garnituru, zaś powstałe uszkodzenia są skutkiem niewłaściwego użytkowania spodni przez powoda (intensywnego użytkowania bądź niedopasowania spodni do sylwetki). Strona pozwana wskazała ponadto, że brak było indywidualnych uzgodnień między stronami co do właściwości towaru.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 kwietnia 2013 r. w należącym do strony pozwanej (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. sklepie położonym we W. powód D. W. nabył garnitur za cenę 1 039,20 zł.

Dowód: - paragon, k. 12 .

W dniu 10 sierpnia 2014 r. powód zgłosił niezgodność towaru z umową, wskazując na przetarcie i mechacenie spodni w kroku. Zażądała doprowadzenia towaru do stanu zgodnego z umową przez jego naprawę lub wymianę na nowy.

Dowód: - zgłoszenie reklamacyjne nr WR/2/08/2014 z dnia 10 sierpnia 2014 r., k. 12.

Strona pozwana zleciła sporządzenie opinii rzeczoznawcy ds. jakości produktów i usług - wyroby włókiennicze J. Z.. W sporządzonej opinii rzeczoznawca stwierdziła, że spodnie nie zawierały wady konstrukcyjnej, zastosowana do ich uszycia tkanina była właściwa, a sposób i jakość wykonania były prawidłowe. Zmechacenie i przetarcie spowodowane było zaś eksploatacyjnym zużyciem podczas półtorarocznego i zbyt intensywnego ich użytkowania. O intensywnym użytkowaniu miały świadczyć stwierdzone wyświecenia tkaniny na pośladkach oraz uszkodzenie rygli kieszeni.

Powołując się na opisaną opinię, strona pozwała nie uwzględniła reklamacji powoda.

Dowód: - opinia z dnia 19 sierpnia 2014 r., k. 14;

- rozpatrzenie reklamacji, k. 13.

Pismem z dnia 12 listopada 2014 r. powód odwołał się od decyzji strony pozwanej.

Dowód: - pismo powoda z dnia 12.11.2014 r., k. 15-16.

W piśmie z dnia 13 listopada 2014 r. strona pozwana poinformowała powoda, że po ponownym przeanalizowaniu sprawy podtrzymuje swoje stanowisko.

Dowód: - pismo strony pozwanej z dnia 20 czerwca 2013 r., k. 18- 20.

Pismem z dnia 10 grudnia 2014 r. powód oświadczył, że odstępuje od umowy sprzedaży, żądając zwrotu ceny zakupu towaru w wysokości 1 039,20 zł.

Dowód: - oświadczenie powoda z dnia 10.12.2014 r., k. 21.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Ponieważ strona pozwana sprzedała powodowi towar konsumpcyjny (garnitur) w ramach działalności swojego przedsiębiorstwa, a powód nabył towar w celu niezwiązanym z działalnością zawodową lub gospodarczą, do oceny skutków prawnych czynności prawnych podejmowanych przez strony zastosowanie znajdą przepisy obowiązującej w chwili zawierania umowy ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2002 r., Nr 141, poz. 1176 ze zm. – dalej „u.sp.k.”).

W sytuacji, w której towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów (art. 8 ust. 1 u.sp.k.).

Sprzedawca odpowiada wobec kupującego, jeżeli towar konsumpcyjny w chwili jego wydania jest niezgodny z umową; w przypadku stwierdzenia niezgodności przed upływem sześciu miesięcy od wydania towaru domniemywa się, że istniała ona w chwili wydania (art. 4 ust. 1 u.sp.k.). Powód złożył zgłosił niezgodność towaru z umową po upływie wskazanego terminu, a zatem to na nim ciążył obowiązek wykazania, że niezgodność towaru z umową istniała już w chwili sprzedaży i wydania towaru (art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c.).

W okolicznościach niniejszej sprawy nie można było – zdaniem Sądu – uznać, że towar nie nadawał się do celu, do jakiego jest zwykle używany, bądź, aby jego właściwości nie odpowiadały właściwościom cechującym towar tego rodzaju (art. 4 ust. 3 zd. pierwsze u.sp.k.).

Oczywiste jest, że stwierdzone uszkodzenia spodni garnituru mogą świadczyć o wskazanej w art. 4 ust. 3 zd. pierwsze u.sp.k. niezgodności towaru z umową nawet, gdy pojawiły się już po wydaniu towaru, pod warunkiem jednak, iż wynikały z przyczyn tkwiących w towarze i istniejących w chwili jego wydania kupującemu. Powołując się na sporządzoną na zlecenie strony pozwanej opinię, powód nie kwestionował jednak ani prawidłowości zastosowanego materiału, ani prawidłowości sposobu uszycia spodni.

Niezasadnie natomiast powód twierdził, że miał prawo oczekiwać, iż garnitur będzie się nadawał do użytku co najmniej dwa lata, a fakt powstania uszkodzeń przed upływem tego terminu świadczy o niezgodności towaru z umową. W świetle doświadczenia życiowego i zasad logicznego rozumowania nie sposób kategorycznie przesądzać o istnieniu konkretnego terminu w jakim garnitur nie powinien ulec naturalnemu zużyciu. Twierdzenie powoda byłoby uprawnione, gdyby jego oczekiwanie oparte było na składanych publicznie zapewnieniach sprzedawcy, producenta lub jego przedstawiciela - w szczególności wyrażonych w oznakowaniu towaru lub reklamie - odnoszących się do właściwości towaru, w tym także terminu, w jakim towar ma je zachować (art. 4 ust. 3 zd. drugie u.sp.k.). O rodzącej odpowiedzialność sprzedawcy niezgodności towaru z umową nie można natomiast mówić w wypadku niezgodności tego towaru z subiektywnymi wyobrażeniami konsumenta, zwłaszcza co do trwałości i jakości towaru.

W tej sytuacji powód nie był uprawniony do realizowania wobec sprzedawcy (strony pozwanej) roszczeń z art. 8 ust. 1 u.sp.k., ani nie mógł na podstawie art. 8 ust. 4 u.sp.k. odstąpić od umowy ze względu na niezadośćuczynienie przez stronę pozwaną tym roszczeniom. W konsekwencji uznać należało, że po stronie powoda nie powstało wobec strony pozwanej wynikające z art. 494 k.c. roszczenie o zwrot otrzymanego od powoda świadczenia, a więc zwrot uiszczonej ceny sprzedaży.

Mając na względzie powyższe, na podstawie powołanych przepisów Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., uznając, że powód – jako strona przegrywająca – powinien zwrócić stronie pozwanej wszystkie poniesione przez nią koszty służące do celowej obrony, a obejmujące wynagrodzenie adwokata w wysokości 180 zł oraz opłatę skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE