Sygn. akt II K 737/14
Dnia 3 czerwca 2015 roku
Sąd Rejonowy w Zawierciu - Wydział II Karny
W składzie:
Przewodniczący: SSR Agata Mikoda
Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Bratek
w obecności Prokuratora – Ewy Guzik z Prok. Rej.
po rozpoznaniu sprawy z oskarżenia publicznego w dniach 30.09., 2.12.2014 r., 27.01., 18.03., 27.05., 3.06.2015 r.
przeciwko : D. K. (1)
syna Z. i T.
urodzonemu w dniu (...) w M.
oskarżonego to, że:
w okresie od listopada 2013r. do 12 marca 2014r w P. woj. (...) w miejscu zamieszkania znęcał się psychicznie i fizycznie nad żoną H. K. (1) poprzez wszczynanie awantur i kierowanie wobec niej gróźb pozbawienia życia i uszkodzenia ciała oraz ubliżanie słowami wulgarnymi,
tj. o czyn z art. 207 § 1 kk
1) uznaje oskarżonego D. K. (1) za winnego tego, że w okresie od 9 listopada 2013r. do 12 marca 2014r. w P. woj. (...) w miejscu zamieszkania znęcał się psychicznie i fizycznie nad żoną H. K. (1) poprzez wszczynanie awantur i kierowanie wobec niej gróźb pozbawienia życia i uszkodzenia ciała oraz ubliżanie słowami wulgarnymi a nadto szarpał ją i popychał tj. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 207 § 1 kk i za to z mocy art. 207 § 1 kk skazuje oskarżonego na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,
2) na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt.1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na okres 3 (trzech) lat tytułem próby,
3) na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 kk zobowiązuje oskarżonego do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu,
4) na mocy art. 73 § 1 kk oddaje oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego,
5) na podstawie art. 29 ust.1 Ustawy Prawo o Adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. G. kwotę (...),44 (jeden tysiąc osiemnaście 44/100) tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu za postępowanie przygotowawcze i sądowe,
6) na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust.1 pkt.3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki postępowania w kwocie (...),39 (jeden tysiąc sześćset trzynaście 39/100) złotych oraz opłatę sądową w wysokości 180 (sto osiemdziesiąt) złotych.
Za zgodność z oryginałem
Sygn. akt II K 737/14
Oskarżony D. K. (1) pozostaje w związku małżeńskim od 11 lat z H. K. (1). Z tego związku mają syna A. lat 10. Razem mieszkają w P. przy ulicy (...). Oskarżony pracuje. (dowód: zeznania H. K. k: 3,7,106, wyjaśnienia D. K. k: 64).
W związku oskarżonego D. K. (1) i pokrzywdzonej H. K. (1) dochodziło od dawna do konfliktów, których podłożem było nadużywanie alkoholu przez oskarżonego. Oskarżony będąc pod jego wpływem używał wobec żony słów wulgarnych, szarpał ją i popychał. Te fakty spowodowały, iż w dniu 5.11.2013r. za znęcanie fizyczne i psychiczne nad żoną został skazany na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na okres 2 lat tytułem próby (dowód: wyrok sygn. akt II K 840/13 k: 9, zeznania H. K. k: 3,7,106).
Oskarżony D. K. (1) od 9 listopada 2013r. do 12 marca 2014r. w miejscu zamieszkania pod nieobecność syna wszczynał awantury, groził H. K. (1) pozbawieniem życia i uszkodzeniem ciała, mówił „i tak cię zabiję franco”, „ciupnę cię siekierą i cię zabiję”, „odrąbię ci głowę siekierą”, „i tak cię uduszę”, ubliżał jej słowami wulgarnymi – „ty kurwo”, „szmato”, „dziwko”, „lumpiaro” a nadto szarpał ją i popychał. Raz uderzył ją pasem w pierś (dowód: zeznania H. K. k: 3,106).
W dniu 12.03.2014r. miała miejsce interwencja policji w miejscu zamieszkania oskarżonego i pokrzywdzonej. Funkcjonariusze policji przyjęli oświadczenie H. K. (1) o znęcaniu się nad nią psychicznym i fizycznym przez oskarżonego D. K. (1). Wówczas oskarżony został przebadany na zawartość alkoholu z wynikiem 1,39 promila i osadzony w izbie wytrzeźwień (dowód: wykaz interwencji k: 18-19, zeznania M. K. k: 17,65, H. K. k: 7).
Ta sytuacja spowodowała, że H. K. (1) w dniu 13.03.2014r. wyprowadziła się wraz z synem do ciotki K. G., a następnie MOPS w P. skierował ją do Ośrodka Interwencji Kryzysowej w G. Założono w dniu 12.03.2014r. niebieską kartę (dowód: zeznania H. K. k: 12,106, niebieska karta k: 13-16, zeznania S. K. k: 20,73).
Oskarżony D. K. (1) (k: 24-27,64) tak na etapie postępowania przygotowawczego jak i sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu – znęcania psychicznego i fizycznego nad żoną. Na etapie postępowania przygotowawczego wyjaśnił, że nie groził jej także pozbawieniem życia lub zdrowia. Zaś na rozprawie wyjaśnił, że ma ograniczoną władzę rodzicielską nad synem po pierwszej sprawie karnej, raczej nie nadużywa alkoholu, jak jest okazja to wypije. Awantury były wspólne, głównie chodzi o pieniądze, mają duże zadłużenia, nie spłacali wcześniejszych pożyczek i wszedł komornik. Nie wie dlaczego pokrzywdzona się wyprowadziła, obecnie mieszkają razem, pogodzili się. Był u psychiatry, ale nie ma wskazań aby podjął leczenie odwykowe, razem z żoną podjęli terapię małżeńską u psychologa w celu ratowania małżeństwa i rozwiązywania konfliktów życiowych. Syn uczy się dobrze, chce mieć pełną rodzinę
Analizując całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w których nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Nie korelują one z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, a w szczególności z zeznaniami żony H. K. (1), pracownika MOPS w P. S. K., a na terapii małżeńskiej był tylko jeden raz. Świadkowie ci, złożyli zeznania wzajemnie korelujące ze sobą. Dlatego też biorąc to pod uwagę Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za gołosłowne, że stanowią jedynie przyjętą przez niego linię obrony nacechowaną na chęć uniknięcia ujemnych skutków skazania.
Pokrzywdzona H. K. (1) ( k: 2-3,7-8,12,106) tak w toku postępowania przygotowawczego jak i na rozprawie swobodnie zeznała i opisała zachowanie oskarżonego w stosunku do niej w okresie od 9 listopada 2013r. do 12 marca 2014r. i jej zeznania legły u podstaw poczynionych ustaleń faktycznych w sprawie. Początkowo na etapie postępowania sądowego na prośbę oskarżonego, który obiecał poprawę, wróciła do domu i odmówiła złożenia zeznań, twierdząc że w domu jest spokój (k: 65), ale na kolejnej rozprawie złożyła zeznania , albowiem sytuacja w domu nie uległa poprawie. Zeznała, że obawia się oskarżonego, jest bardzo nerwowy i jak wypowiada groźby to się cały trzęsie, trzaska półkami od szafek, były zgłaszane interwencje policji. Zawsze przed sprawami w Sądzie oskarżony obiecywał poprawę, obiecywał, że będzie spokój, że nie będzie pił. Ale tych obietnic nie dotrzymał. Obecnie też jego agresja przerzuciła się na syna, jemu także grozi, że go zabije. Złożyła kolejne zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa.
Funkcjonariusz policji M. K. (2) (k: 17,65) był na interwencji w dniu 12.03.2014r., zgłaszającą była H. K. (1), że jej nietrzeźwy mąż się awanturuje. Oskarżony w jej obecności był spokojny, był pod działaniem alkoholu. H. K. (1) oświadczyła, że znęca się nad nią psychicznie i fizycznie. Oskarżony został przewieziony na izbę wytrzeźwień.
Drugi Funkcjonariusz policji przesłuchany w sprawie P. G. (k: 73) – nie pamiętał stron, nie kojarzył nazwiska K., nie pamiętał czy był tam na jakiejś interwencji.
Świadek S. K. (2) (k: 20,73) – pracownik socjalny w MOPS w P., nie była bezpośrednim świadkiem znęcania, wiedziała od H. K. (1), że oskarżony grozi jej pozbawieniem życia i zdrowia. Kiedy chciała porozmawiać o tym z oskarżonym, to on nie chciał rozmawiać i był w stosunku do niej arogancki. Osobiście była koordynatorem przy trzech niebieskich kartach, które sporządziła policja. H. K. (1) wróciła do męża tak jak zwykle, bo obiecał poprawę.
Sąd w pełni dał wiarę zeznaniom świadków, zeznali to czego byli bezpośrednimi świadkami lub to co zaobserwowali. Pokrzywdzona, choć było to dla niej bardzo trudne, zeznała obiektywnie i wskazała co jest podłożem problemów oskarżonego, jak się zachowuje.
Na etapie postępowania sądowego dopuszczono dowód z wywiadu środowiskowego kuratora zawodowego (wywiad środowiskowy k: 74-77), z którego wynika że oskarżony pomimo problemu uzależnienia od alkoholu nie leczy się odwykowo. Uczęszczał na terapię rodzinną do (...) w Z., ale psycholog odmówiła dalszego prowadzenia terapii z uwagi na brak odpowiedniej motywacji ze strony oskarżonego, który lekceważąco, ośmieszająco traktował swoją żonę. Oskarżony w stosunku do H. K. (1) zachowywał się lekceważąco, miał do niej poniżający stosunek, na przełomie 2013r. i 2014r. uderzył ją w pierś pasem, kiedy stanęła w obronie syna. Oskarżycielka posiłkowa wróciła do domu, bo oskarżony obiecywał poprawę. Obecnie sytuacja w domu jest zła, nadal oskarżony ubliża słownie żonie, zwraca się do niej w wulgarny sposób. Zaczął się też tak odnosić do syna. Małoletni syn się go boi, nie chce z nim zostawać sam, gdy matka jest w pracy. Małoletni skarżył się że tata ich wyzywa od lumpów, od k…. W rozmowie z sąsiadami kurator ustaliła, iż oskarżony nadużywa alkoholu i bywa wtedy agresywny do żony – wyzywa ją.
W sprawie załączono dokumentację z (...) Centrum Pomocy (...) w Z. z przeprowadzonej terapii małżeńskiej (k: 83-92). Z dokumentacji wynika, że małżonkowie K. podjęli decyzję o rozpoczęciu terapii małżeńskiej w dniu 3.02.2014r., jednak już podczas następnego spotkania, tj. 28.02.2014r. oskarżony zrezygnował z dalszego uczestnictwa w terapii. Małżonkowie zgłosili się ponownie do Punktu Poradnictwa Psychologicznego w dniu 21.07.2014r. i 15.09.2014r. H. K. (1) dążyła do ponownego rozpoczęcia terapii, a oskarżony był sceptyczny. Podczas spotkania w dniu 1.12.2014r. psycholog odmówiła prowadzenia terapii ze względu na brak odpowiedniej motywacji do jej podjęcia przez oskarżonego. Oskarżony z zadowoleniem przyjął odmowę prowadzenia spotkań terapeutycznych.
Kurator zawodowy O. S. (k: 106), która sporządziła wywiad środowiskowy na etapie postępowania sądowego zeznała, że ustalenia poczyniła od żony , syna i sąsiadów. Pokrzywdzona mówiła jej o znęcaniu psychicznym – ubliżaniu, grożeniu i o jednorazowym uderzeniu pasem.
W toku postępowania z uwagi na uzasadnione wątpliwości co do stanu poczytalności oskarżonego D. K. (1) został poddany badaniu przez dwóch biegłych lekarzy psychiatrów, którzy nie stwierdzili u oskarżonego zaburzeń psychotycznych, nie stwierdzili upośledzenia umysłowego. Stwierdzili cechy osobowości nieprawidłowej. Przy czym uznali, że w okresie objętym zarzutem oskarżony nie znajdował się w żadnym takim stanie zaburzeń czynności psychicznych, który znosiłby lub w stopniu znacznym ograniczał jego zdolność do rozpoznawania znaczenia czynu lub pokierowania swoim postępowaniem. Jego poczytalność nie budzi wątpliwości (dowód: opinia psychiatryczna k: 32-34).
Opinię Sąd uznał jako pełną, jasną i nie zawierającą sprzeczności.
W tym stanie rzeczy analizując całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, iż okoliczności czynu zostały wyjaśnione i nie budzą żadnych wątpliwości, a wina oskarżonego została udowodniona natomiast nie zachodzą żadne okoliczności, które by tę winę wyłączały, a tym samym nie zachodzą przesłanki wyłączające odpowiedzialność karną.
Oskarżony w okresie od 9 listopada 2013r. do 12 marca 2014r. w miejscu zamieszkania znęcał się psychicznie i fizycznie nad żoną H. K. (1) poprzez wszczynanie awantur i kierowanie wobec niej gróźb pozbawienia życia i uszkodzenia ciała oraz ubliżanie słowami wulgarnymi, a nadto szarpał ją i popychał.
Sąd uznał, iż czyn przypisany oskarżonemu D. K. (1) stanowi występek określony w art. 207 § 1 k.k.
Przepis ten określa przestępstwo znęcania się fizycznego lub psychicznego nad osobą najbliższą. Znęcanie się to zachowanie polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub cierpień moralnych. Oskarżony znęcał się psychicznie nad swoją żoną – wszczynał awantury, wyzywał ją wulgarnie, groził pozbawieniem życia. Były to działania powtarzające się, charakteryzujące się intensywnością i rozciągłością w czasie. Oskarżony zadawał cierpienia moralne oskarżycielce posiłkowej w celu jej udręczenia, poniżenia, dokuczenia i wyrządzenia przykrości i nie mają tu znaczenia pobudki jakimi kierował się oskarżony – czy to jego stan psychiczny, czy też nadużywanie alkoholu, czy po prostu taki charakter. Nic nie usprawiedliwia takiego zachowania się oskarżonego wobec bliskiej mu osoby i wyrażania nawet uzasadnionych z punktu widzenia oskarżonego pretensji do żony poprzez jej obelżywe i wulgarne wyzywanie oraz używanie w stosunku do niej gróźb zabójstwa. Nadto stosował wobec oskarżycielki posiłkowej przemoc fizyczną poprzez szarpanie, popychanie.
Należy zaznaczyć, że przedmiotem ochrony tego przepisu jest rodzina, jej prawidłowe funkcjonowanie oraz opieka.
Przy wymiarze kary jako okoliczności obciążające Sąd uznał wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, jego wagę oraz uprzednią karalność oskarżonego.
Uwzględniając te okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu na mocy art. 207 § 1 k.k. karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.
Jednocześnie na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na okres 3 lat tytułem próby, na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 k.k. zobowiązał oskarżonego do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu, a na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddał go w okresie próby pod dozór kuratora sądowego, który nie tylko będzie kontrolował zachowanie oskarżonego ale też pomagał w rozwiązywaniu problemów życiowych.
Sąd uznał, iż tak określona kara jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego i bynajmniej nie nazbyt surowa i spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Bowiem z jednej strony kara w odczuciu społecznym musi odpowiadać poczuciu sprawiedliwości i skuteczności, a z drugiej strony i to jest jej cel priorytetowy skłonić winna oskarżonego do powstrzymywania się w dalszym życiu od popełniania przestępstw.
W ocenie Sądu zawieszenie kary i już sam proces będą nauczką dla oskarżonego i pozwalają na danie mu szansy na poprawę swojego zachowania, podjęcie leczenia odwykowego a do tego będzie go motywował trzyletni okres próby, obowiązek powstrzymywania się od nadużywania alkoholu i kontrola ze strony kuratora.
Jednocześnie Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu z uwzględnieniem ilości rozpraw i aktualnie obowiązujących stawek, a także nakładu pracy obrońcy.
Natomiast na zasadzie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych, po uwzględnieniu sytuacji majątkowej oskarżonego Sąd zasądził od niego opłatę sądową w wysokości 180 złotych oraz wszystkie wydatki postępowania w kwocie 1613,39 złotych, uznając iż niecelowym byłoby ich ponoszenie przez Skarb Państwa, skoro oskarżony pracuje i winien się na ewentualne koszty naszykować.