POSTANOWIENIE

Dnia 27 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Legnicy – IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Lech Mużyło (spr.)

Protokolant: stażysta Łukasz Kochmański

po rozpoznaniu w sprawie przeciwko M. P.

oskarżonego o wykroczenie skarbowe z art. 57 § 1 kks i inne

zażalenia wniesionego przez Urząd Skarbowy w G.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Głogowie

z dnia 2 marca 2015 r.

w przedmiocie przekazania sprawy celem uzupełnienia dochodzenia

na podstawie art. 437 § 2 k.p.k.

p o s t a n a w i a

uchylić zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Głogowie przekazał sprawę M. P. Urzędowi Skarbowemu w G. celem uzupełnienia dochodzenia poprzez ustalenie stanu zdrowia psychicznego oskarżonego w rozumieniu art. 31 § 1 i 2 k.k.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w G. złożył zażalenie

Skarżący wprawdzie nie precyzuje zarzutów, jednakże z treści tego środka odwoławczego wynika, że kwestionuje przyjęte przez Sąd Rejonowy ustalenia, że w sprawie zachodzą wątpliwości co do poczytalności oskarżonego – a w konsekwencji zachodzi potrzeba wydania opinii o jego stanie zdrowia psychicznego (art. 202 § 1 k.p.k.).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zaskarżone postanowienie opiera się na założeniu, że organ prowadzący postępowanie przygotowawcze w tej sprawie nie usunął wątpliwości związanych z poczytalnością oskarżonego, co wiąże się z jego oświadczeniem o leczeniu psychiatrycznym z powodu depresji.

Założenie to jednak całkowicie pomija realia sprawy.

Zarzucane oskarżonemu czyny mają prosty i nieskomplikowany charakter.

U podłoża ich popełnienia leżały jego problemy finansowe.

Schorzenia związane z depresją ustąpiły w 2011 r., nie ma żadnych danych o ich powrocie, a tempore criminis obejmuje okres od 2013 r. do 2014 r.

W świetle powyższych okoliczności należy więc stwierdzić, że korzystanie w przeszłości przez oskarżonego z pomocy psychiatrycznej samo przez się nie tworzy jeszcze istnienia uzasadnionych wątpliwości, co do stanu poczytalności, a tym samym nie przesądza o potrzebie dopuszczenia dowodu z opinii biegłych psychiatrów i poddanie go tylko z tego względu badaniom psychiatrycznym.

Co więcej w orzecznictwie nie pozostają odosobnione poglądy, że nawet wydanie w odniesieniu do oskarżonego w odrębnych postępowaniach opinii sądowo – psychiatrycznych stwierdzających znaczne ograniczenie poczytalności nie implikuje konieczności powołania również na potrzeby danego postępowania zespołu biegłych na podstawie przepisu art. 202 § 1 k.p.k. (por. postanowienia SN z dnia 10 września 2009 r. V KK 61/09 oraz 8 stycznia 2010 r. III KK 186/09).

Ocena potrzeby przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych psychiatrów winna być dokonana z uwzględnieniem wszystkich okoliczności ujawnionych w danym postępowaniu, a fakt korzystania przez oskarżonego w przeszłości z konsultacji psychiatrycznej jest tylko jednym z czynników, które powinny być brane pod uwagę, bynajmniej jednak nie determinującym konieczność powzięcia takich czynności dowodowych.

Mając na uwadze wskazane wyżej uwarunkowania należy stwierdzić, że okoliczności dowodowe niniejszej sprawy nie uzasadniały powzięcia omawianych wątpliwości.

W konsekwencji zaskarżone postanowienie jako pozbawione podstaw faktycznych i prawnych podlegało uchyleniu.