WYROK

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony L. A. zamieszkuje w W. a w jego sąsiedztwie zamieszkuje grupa osób narodowości Romskiej. W dniu 7 sierpnia 2013 roku do oskarżonego podeszło dwóch nieustalonych mężczyzn narodowości romskiej i kobieta. Osoby te zaczepiły oskarżonego L. A., pytając czy chciałby zarobić i kiedy oskarżony dopowiedział, że jest tym zainteresowany mężczyźni ci zabrali go do swojego samochodu osobowego i wspólnie pojechali do K.. Dopiero w K. mężczyźni oświadczyli oskarżonemu, że jego zdaniem będzie podpisanie umowy kredytowej i dokonanie zakupu na kredyt. L. A. obawiając się ich reakcji nie oponował i wraz z kobietą i starszym mężczyzną udał się do sklepu (...).

W sklepie towarzysząca oskarżonemu cyganka wybrała towar, który miał zakupić i był to laptop 15 – 3210 GB marki S. o wartości 2. 399,00 zł , konsola X. 360 zł o wartości 1.299,00 zł oraz kabel H. o wartości 59,99 zł oraz wybrała opcję przedłużonej gwarancji o wartości 404,00 zł, a następnie oskarżony dopełnił procedury zakupu tychże towarów na kredyt oświadczając niezgodnie z prawdą, że jest zatrudniony w firmie budowlanej (...) z/s w W. i jego miesięczny dochód netto z ostatnich trzech miesięcy wynosił 3.000,00 zł. Na podstawie tak złożonego oświadczenia pracownik sklepu (...), działając na rzecz S. Banku Oddział w W. zawarł z L. A. umowę kredytu ratalnego nr (...) na łączna kwotę 4.161,99 zł.. Oskarżony złożył na umowie stosowne podpisy, po czym sprzedawca wydał towar towarzyszącej mu cygance. Bezpośrednio po wyjściu ze sklepu kobieta zapytała przypadkowego przechodnia gdzie znajduje się lombard i wraz z towarzyszącym jej mężczyzną udała się z zakupionymi rzeczami we wskazanym kierunku. Po 10 minutach oboje wrócili do samochodu bez zakupionych rzeczy. Oskarżony nie otrzymał za podpisanie umowy kredytowej żadnych pieniędzy, a obawiał się towarzyszących mu osób i nie upominał się o obiecany zarobek.

Dowód: zeznania świadków

M. F., k.30

M. S., k.47-48

umowa kredytu na zakup towarów, k.4

dokumentacja do umowy kredytowej, k.6-12

wyjaśnienia oskarżonego

L. A., k.65,

W okresie poprzedzającym zawarcie umowy i nigdy wcześniej oskarżony L. A. nie był zatrudniony w firmie budowlanej (...). Nie był również objęty ubezpieczeniem społecznym.

Dowód: zeznania świadka G. C., k.33

Informacja ZUS, k.34

Oskarżony L. A. był dotychczas karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 28 października 2013 roku sygn.akt IIK 1109/2013 za czyn z art.278§1 k.k. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 2 lat. Oskarżony utrzymuje się ze świadczeń pomocy społecznej

Dowód: karta karna k.169

dane osobopoznawcze, k.136

odpis wyroku sygn. akt. IIK 1109/2013,k.44-45

Oskarżony L. A. leczył się psychiatrycznie. Po przeprowadzeniu badania stanu psychicznego oskarżonego, biegli psychiatrzy stwierdzili, iż oskarżony jest lekko upośledzony umysłowo, ma organiczne zaburzenia osobowości oraz zespół uzależnienia spowodowany nadużywaniem alkoholu wraz z towarzysząca mu psychodegradacją. Biegli rozpoznali u oskarżonego zaburzenia charakterologiczne wynikające z upośledzenia ośrodkowego układu nerwowego, które to zaburzenia osobowości jak i uposleznie umysłowe skutkują zwiększoną sugestywnością, a także zaburzoną zdolnością planowania, wnioskowania i przewidywania następstw postępowania. Biegli uznali również, iż w krytycznym czasie w odniesieniu do zarzucanego mu czynu oskarżony nie miał ograniczona w stopniu znacznym zdolności rozumienia znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

Dowód: opinia sądowo-psychiatryczna, k.155-157

Występowanie u L. A. zmian organicznych w centralnym układzie nerwowym, uzależnienie od alkoholu oraz zwiększoną podatność na sugestie innych osób, potwierdził również po badaniu biegły psycholog.

Dowód: opinia sądowo psychologiczna, k.151-153

Oskarżony L. A. składając wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym przyznał się w całości do popełnienia zarzucanego mu czynu i opisał zdarzenie zgodnie z ustalonym przez Sąd stanem faktycznym.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył co następuje:

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, że wina oskarżonego, jak i okoliczności popełnienia zarzucanego mu czynu nie budzą wątpliwości. Ustalając stan faktyczny sprawy, Sąd oparł się przede wszystkim na wyjaśnieniach oskarżonego L. A. składanych w postępowaniu przygotowawczym, uznając, iż jego opis zajścia jest logiczny, odpowiadający pozostałym dowodom zebranym w sprawie.

Sąd oparł się również, na zeznaniach świadków M. F. i M. S., a więc osób, które dokonały sprzedaży sprzętu audio L. A. udzielając mu jednocześnie kredytu na tenże zakup. Zeznania wszystkich wyżej wskazanych świadków Sąd uznał za wiarygodne w pełni i na ich podstawie ustalił okoliczności popełnienia czynu, uznając, iż znajdują one odzwierciedlenie w najistotniejszych dowodach w przedmiotowej sprawie, a zatem dokumentach. Niezwykle istotnym materiałem dowodowym, pozwalającym potwierdzić sprawstwo oskarżonego, są zebrane w sprawie dokumenty w postaci umowy kredytowej podpisanej przez L. A. w sklepie (...) w K.. Oskarżony nie zaprzeczał aby podpisał wskazaną w zarzucie umowę kredytową

Ze wskazanej wyżej umowy, w sposób oczywisty wynika, kiedy i w jakich okolicznościach, na jakie towary, oraz na jaką kwotę zawarto umowę kredytową. Z kolei z wyjaśnień L. A. wynika wprost, iż w czasie zawierania umowy nie był zatrudniony, co wynika również zeznań właściciela firmy (...), który kategorycznie zaprzeczał, aby zatrudniał oskarżonego. Mało tego – z zaświadczenia ZUS wynika, iż oskarżony nie był w tym okresie zatrudniony i nie pobierał żadnych świadczeń, utrzymując się jedynie z pomocy społecznej. Z wyjaśnień oskarżonego wynika również wprost, iż nie zmierzał spłacać zaciągniętego kredytu, a podpisał go wyłącznie na prośbę nieustalonych mężczyzn narodowości romskiej, w celu uzyskania obiecanej zapłaty. Wobec takiej postawy oskarżonego, oczywistym jest, iż zamiarem działania jego oraz pozostałych, nieustalonych sprawców było wprowadzenie w błąd osoby udzielającej kredyt, poprzez posłużenie się nierzetelnym oświadczeniem o stanie majątkowym, w celu doprowadzenia podmiotu udzielającego kredyt do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Mając zatem na względzie powyższe, Sąd uznał L. A. winnym popełnienia tego, że w dniu 07 sierpnia 2013 roku w K. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 4.161,99 zł (...) Bank S.A. Oddział w Polsce w W. w ten sposób, że w celu uzyskania kredytu ratalnego w kwocie 4.161,99 zł na zakup towaru w postaci laptopa 15 – 3210 GB marki S. o wartości 2. 399,00 zł , konsoli X. 360 zł o wartości 1.299,00 zł oraz kabla H. o wartości 59,99 zł i przedłużonej gwarancji o wartości 404,00 zł w placówce sklepu (...) z/s w K. – pośredniczącej w zawieraniu umów kredytowych z (...) Bank S.A. oddział w Polsce, w treści umowy kredytu ratalnego nr (...) złożył nierzetelne , osobiście podpisane przez siebie, oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego kredytu, w którym niezgodnie z prawdą podał, że z tytułu zatrudnienia w firmie budowlanej (...) z/s w W. jego miesięczny dochód netto z ostatnich trzech miesięcy wynosił 3.000,00 zł podczas gdy faktycznie nie był zatrudniony w tejże firmie i pozostawał bez pracy, wprowadzając w błąd pracownika banku co do swojej zdolności kredytowej i zamiaru wywiązania się z przedmiotowej umowy w następstwie czego doprowadził do zawarcia z nim wskazanej umowy kredytu czym działał na szkodę wymienionego banku to jest czynu stanowiącego występek z art. 286§1kk i art. 297§1kk w zw. z art. 11§2kk.

Uznając winę oskarżonego Sąd na podstawie z art.286§1 kk w zw. z art.11§ 3kk wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając oskarżonemu karę we wskazanym wyżej wymiarze, Sąd miał na względzie wszelkie okoliczności mające znaczenie dla sądowego wymiaru kary, w szczególności właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, dotychczasową karalność, a przede wszystkim zasady indywidualizacji kary. Sąd rozważał przede wszystkim wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu wyrażający się powszechnością tego typu przestępstw i trudnością w ich zwalczaniu, jak również działanie oskarżonego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Wymierzając karę w dolnej granicy ustawowego zagrożenia Sąd miał na względzie przede wszystkim fakt, iż oskarżony działał w warunkach ograniczonej w stopniu znacznym poczytalności, a zatem znacznie ograniczona była jego zdolności rozumienia znaczenia czynu, jak i pokierowania swoim postępowaniem. Sąd nie skorzystał z możliwości przewidzianej art.31§2 kk, pozwalającej na nadzwyczajne złagodzenie kary wymierzonej oskarżonemu, uznał bowiem, iż oskarżony mimo ograniczonej poczytalności, podjął jednak decyzję o zawarciu umowy kredytowej kierując się obiecaną korzyścią majątkową, co ocenić należy jako wysoce naganne. Pamiętając jednak o ograniczonej poczytalności oskarżonego, Sąd wymierzył mu karę równa najniższemu zagrożeniu za zarzucany oskarżonemu czyn, mimo wcześniejszej karalności za przestępstwo przeciw mieniu.

Uznając, iż czyn oskarżonego miał jednak charakter incydentalny i było to pierwsze z przestępstw jakich dopuścił się L. A., Sąd na podstawie art. 69 §1 i 2 kk w zw. z art. 70 §1 pkt 1 kk zawiesił oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności, ustalając okres próby dwóch lat. Zdaniem Sądu orzeczenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, będzie wobec L. A. wystarczające dla osiągnięcia celów kary i zapobieżenia jego powrotowi do przestępstwa, w szczególności przy uwzględnieniu orzeczenia wobec niego środka karnego obowiązku naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody, który to obowiązek będzie dla oskarżonego szczególnie dotkliwy wobec znikomych dochodów, które osiąga.

Nadto na podstawie art.44§2 kk Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa i zarządził pozostawienie w aktach sprawy dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/14 na karcie 39 akt sprawy oraz zasądził na rzecz obrońcy koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Mając na względzie, brak stałego dochodu oskarżonego Sąd stosownie do treści art. 624§1 kpk w zw. z art. 17pkt 1 i 2 ustawy z dnia 23.06.1973r. – o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz.U. 1983.Nr 49 poz.233 z późn.zm) zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych oraz od obowiązku uiszczenia opłaty