UZASADNIENIE

M. W. został oskarżony o to, że w okresie od 31 maja 2013 roku do 13 lipca 2013 roku w B., S. i G. działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z nieustaloną osobą dokonał zaboru artykułów spożywczych i przemysłowych i tak:

w dniu 31 maja 2013 roku w B. w sklepie samoobsługowym przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z inną nieustaloną osobą wykorzystując nieuwagę personelu sklepu dokonał zaboru w celu przywłaszczenia koszyka zakupowego o wartości 30 złotych, oraz artykułów spożywczych i przemysłowych w postaci: trzech odświeżaczy powietrza (...) (...) po 20,95 złotych każdy, pięciu konserw mięsnych po 6,09 złotych każda, dwóch proszków do prania (...) po 18,39 złotych każda, pięciu przypraw (...) po 21,75 złotych każda, czterech odplamiaczy (...) po 15,99 złotych każdy i dwóch czekolad (...) po 3,85 złotych każda o łącznej wartości strat 340,49 złotych na szkodę (...) s.j z siedzibą w B.,

w dniu 10 lipca 2013 roku w S. w sklepie (...) przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z inną nieustaloną osobą wykorzystując nieuwagę personelu sklepu dokonał zaboru w celu przywłaszczenia artykułów spożywczych i przemysłowych w postaci: kabanos wędzony o wartości 269,73 zł, łosoś świeży o wartości 259,12 zł, świeży filet z kurczaka o wartości 63 zł, kiełbasa (...) o wartości 208,50 zł, (...) przysmaki o wartości 111,72 zł, parówki z kurczaka o wartości 5,99 zł, szynka (...) o wartości 119,40 zł, mielonka (...) o wartości 99,75 zł, mięso polędwiczka wieprzowa o wartości 119,55 zł, golonka pieczona o wartości 15,92 zł, salami ostre o wartości 56,28 zł, (...) z indyka o wartości 23,92 zł, ciasto (...) o wartości 4,99 zł o łącznej wartości strat 1357,87 złotych na szkodę sklepu (...) ul. (...),

w dniu 12 lipca 2013 roku w G. w sklepie (...) przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z inną nieustaloną osobą wykorzystując nieuwagę personelu sklepu dokonał zaboru w celu przywłaszczenia artykułów spożywczych i przemysłowych w postaci: siedemnastu opakowań fileta z łososia wędzonego po 9,99 zł sztuka, 1,58 kg świeżej polędwiczki po 25,99 zł za kg, dziewięciu opakowań bekonu rolowanego po 7,99 zł sztuka, trzech opakowań pieczywa po 4,79 zł sztuka, 2,48 kg boczku wędzonego po 16,90 zł za kg, pięć opakowań kiełbasy (...) po 10,99 zł, dwóch opakowań płatków H. po 3,99 zł, czterech opakowań mięsa mielonego po 7,99 zł, dwóch opakowań tostów pszennych o wartości 2,25 zł, trzech sztuk kwiatu B. po 18,99 zł, torba izolacyjna o wartości 2,49 zł o łącznej wartości 495,44 zł na szkodę sklepu (...) ul. (...) G.,

w dniu 13 lipca 2013 roku w S. w sklepie (...) przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z inną nieustaloną osobą wykorzystując nieuwagę personelu sklepu dokonał zaboru w celu przywłaszczenia artykułów spożywczych i przemysłowych w postaci: mięso polędwiczka wieprzowa o wartości 121,76 zł, bułka (...) francuski o wartości 4,59 zł, mięso kurczak wieprzowy bez kości o wartości 52,45 zł, mięso schab wieprzowy bez kości o wartości 39,90 zł, filet z łososia świeży o wartości 71,10 zł, torba izolacyjna o wartości 2,49 zł, płatki (...) o wartości 5,58 zł, boczek wędzony „(...)" o wartości 16,90 zł, płyn do prania (...) 31 o wartości 69,95 zł, płyn pod prysznic (...) o wartości 13,98 zł, proszek (...) regular o wartości 55,98 zł, piwo (...)-pak o wartości 13,99 zł, fluid maskujący o wartości 69.93 zł, rajstopy (...) o wartości 27,93 zł, kawa rozpuszczalna (...) clasic o wartości 18,49 zł, herbata (...) o wartości 11,45 zł, brzoskwinie w syropie puszka o wartości 3,99 zł, skarpety męskie o wartości 5,98 zł o łącznej wartości strat 606,44 zł na szkodę sklepu (...) ul. (...) (...)-(...) S.,

przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu kary co najmniej sześciu miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 278§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Sąd Rejonowy w Sokółce wyrokiem z dnia 23 grudnia 2014 r. w sprawie o sygn. akt II K 177/14 przyjmując, że oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, uznał oskarżonego M. W. za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za to na mocy art. 278§1 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. skazał go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

Na mocy art. 46§1 k.k. zobowiązał oskarżonego do naprawienia wyrządzonej szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych:

- (...) s.j z siedzibą w B. - kwoty 340,49 zł (trzystu czterdziestu złotych, czterdziestu dziewięciu groszy),

- sklepu (...), ul. (...) - kwoty 1357,87 zł (jednego tysiąca trzystu pięćdziesięciu siedmiu złotych, osiemdziesięciu siedmiu groszy),

- sklepu (...) ul. (...), G. – kwoty 495,44 zł (czterystu dziewięćdziesięciu pięciu złotych, czterdziestu czterech groszy),

- sklepu (...) ul. (...), S. - kwoty 606,44 zł (sześciuset sześciu złotych, czterdziestu czterech groszy).

Zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Powyższy wyrok, na podstawie art. 444 k.p.k. i art. 425§1-3 k.p.k. zaskarżył obrońca oskarżonego w części tj. w zakresie wymierzonej kary zarzucając przedmiotowemu rozstrzygnięciu:

1) rażącą niewspółmierność wymierzonej kary, polegającą na nienadaniu przez Sąd I instancji przy kształtowaniu rozstrzygnięcia odnośnie kary właściwego znaczenia łagodzącym okolicznościom podmiotowym w postaci szczerego przyznania się oskarżonego do zarzuconego czynu oraz dobrowolnego wskazania współsprawcy popełnionego czynu;

2) błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego rozstrzygnięcia polegający na niezasadnym przyjęciu, iż wobec oskarżonego nie można wysnuć pozytywnej prognozy kryminologicznej uzasadniającej zastosowanie wobec jego osoby dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary, podczas gdy sposób zachowania prezentowany przez oskarżonego po popełnieniu przestępstwa tj. wykazanie skruchy, pełna współpraca z organami ścigania w zakresie ujawnienia drugiego współsprawcy przestępstwa dawały podstawę do zastosowania wobec oskarżonego dobrodziejstwa instytucji z art. 69 § l k.k.

Na podstawie art. 427 § 1 i 437 § 2 k.p.k. wniósł o zmianę wyroku poprzez modyfikację rozstrzygnięcia w przedmiocie kary i wymierzenie osobie oskarżonego za przypisany czyn w pkt. I kary 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres lat 4, ewentualnie uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest oczywiście bezzasadna i nie zasługuje na uwzględnienie.

Nie każda różnica w ocenie wymiaru kary może uzasadniać zarzut rażącej niewspółmierności kary w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k., ale tylko taka, która jest natury zasadniczej, to znaczy jest niewspółmierna w stopniu nie dającym się zaakceptować. Niewspółmierność rażąca to znaczna, „bijąca w oczy” różnica między karą wymierzoną, a karą sprawiedliwą, zasłużoną ( m.in. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 30 maja 2003 r., II AKa 163/03, OSA 2003/11/113).

Jak wynika z pisemnych motywów zaskarżonego wyroku Sąd I instancji orzekając karę, rozumianą jako całokształt kar i środków karnych, wziął po uwagę wszystkie istotne przesłanki i dyrektywy zawarte w art. 53§1 i 2 k.k., w tym podnoszone w apelacji (przyznanie się oskarżonego do winy i złożenie pełnych wyjaśnień oraz okazanie skruchy). Orzekając karę uwzględnił m.in. stopień winy oskarżonego i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, właściwości i warunki osobiste M. W. (m.in. dotychczasową wielokrotną karalność sądową (16 skazania jednostkowe, w tym w większości za przestępstwa przeciwko mieniu) oraz cele kary, w szczególności w zakresie prewencyjnym. Okoliczności te, w tym działanie w warunkach recydywy, z jednej strony uzasadniają orzeczenie kary 1 roku pozbawienia wolności, z drugiej zaś wykluczają pozytywna prognozę kryminologiczną wobec oskarżonego, o której mowa w art. 69§1 i 2 k.k., a tym samym możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. M. W. zachowaniem swoim wykazał nie tylko wyjątkowo rażące lekceważenie podstawowych zasad porządku prawnego, ale nadto całkowite niezrozumienie naganności swego dotychczasowego postępowania. W realiach niniejszej sprawy jedyną karą, która może skłonić go do refleksji nad swoim dotychczasowym postępowaniem, ewentualnie zapobiec ponownemu wejściu da drogę przestępstw jest kara o charakterze izolacyjnym.

Zważywszy nadto, że orzeczone wobec oskarżonego obowiązki w trybie art. 46§1 k.k. mają charakter obligatoryjny, orzeczona wobec M. W. kara, rozumiana jako całokształt kar i środków karnych, mieści się w granicach sądowego uznania i z całą pewnością nie jest niewspółmierna w stopniu rażącym.

Nie stwierdzając innych uchybień, które mogłyby mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku, należało orzec, jak w pkt. I sentencji niniejszego wyroku.

O kosztach obrony z urzędu za postępowanie odwoławcze orzeczono na mocy §14 ust. 2 pkt 4 w zw. z §2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.).

Na mocy art. 624§1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, albowiem uiszczenie ich byłoby dla niej zbyt uciążliwe (nie pracuje, nie posiada majątku, odbywa karę pozbawienia wolności).

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE