Sygn. akt II Ka 253/15
Dnia 19 czerwca 2015 r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:
|
Przewodniczący: |
SSO Teresa Zawiślak (spr.) |
|
|
Sędziowie: |
SSO Krystyna Święcicka SSO Jerzy Kozaczuk |
|
|
Protokolant: |
st. sekr. sąd. Agnieszka Walerczak |
|
przy udziale Prokuratora Luby Fiłoc
po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2015 r.
sprawy M. P.
oskarżonego o przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii
na skutek apelacji, wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim
z dnia 12 marca 2015 r. sygn. akt II K 887/14
wyrok w zaskarżonej części zmienia w ten sposób, że za podstawę warunkowego zawieszenia orzeczonej wobec oskarżonego M. P. kary pozbawienia wolności przyjmuje art. 69 §1 i 2 kk i art. 70 §1 pkt 1 kk; w pozostałej części wyrok utrzymuje w mocy; stwierdza, że wydatki postępowania odwoławczego ponosi Skarb Państwa.
Sygn. akt II Ka 253/15
M. P. oskarżony był o to, że w dniu 27 lipca 2014 roku w miejscowości S., gm. M., powiat (...), woj. (...), wbrew przepisom ustawy posiadał środki odurzające w postaci jednej torebki foliowej z zawartością ecstasy o łącznej wadze 0,69 grama netto, tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. nr 179, poz. 1485 ze zm.).
Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim wyrokiem z dnia 12 marca 2015r.
1. oskarżonego M. P. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, stanowiącego występek z art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to, na podstawie tego przepisu skazał go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie, na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 2 kk warunkowo zawiesił na okres 2 lat,
2. na podstawie art. 71 § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę 60 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 10 złotych,
3. na podstawie art. 70 ust 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 44 § 2 kk orzekł przepadek 0,69 gram netto ecstazy, zgodnie z wykazem dowodów rzeczowych nr I/17/14, kart akt 31, poz. 1,
4. na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej grzywny okres faktycznego pozbawienia wolności w sprawie w dniach 27 - 28 lipca 2014 przyjmując, że jest on równoważny czterem stawkom dziennym grzywny,
5. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 280 złotych tytułem opłaty oraz 488.72 złotych tytułem zwrotu wydatków postępowania.
Powyższy wyrok zaskarżył prokurator w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze na korzyść oskarżonego. Wyrokowi zarzucił:
obrazę przepisów prawa karnego materialnego tj. art. 70 § 2 kk poprzez jego niesłuszne zastosowanie w podstawie orzeczenia o warunkowym zawieszeniu kary w sytuacji, gdy prawidłowo winien być powołany art. 70 § 1 pkt 1 kk,
obrazę przepisów prawa karnego procesowego tj. art. 413 § 1 pkt 3 kpk mającą wpływ na treść orzeczenia poprzez brak w części wstępnej wyroku wskazania imienia i nazwiska oraz innych danych określających tożsamość oskarżonego, co doprowadziło do wydania wyroku niepełnego i nie spełniającego wymogów określonych w art. 413 § 1 pkt 3 kpk
Podnosząc powyższe zarzuty prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uzupełnienie w części wstępnej imienia i nazwiska oraz innych danych określających tożsamość oskarżonego oraz wskazanie w podstawie warunkowego zawieszenia prawidłowej kwalifikacji tj. art. 70 § 1 pkt 1 kk.
Wobec wydania przez Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim prawomocnego postanowienia z dnia 25 marca 2015 r. (utrzymanego w mocy postanowieniem Sądu Okręgowego w Siedlcach z dnia 6 maja 2015 r.) w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej poprzez wpisanie w części wstępnej wyroku pełnych danych personalnych oskarżonego, prokurator na rozprawie odwoławczej popierał jedynie zarzut dotyczący obrazy art. 70§2 kk i wniosek o zmianę podstawy prawnej warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonego na art. 70§1 pkt 1 kk
Sąd Okręgowy w Siedlcach zważył, co następuje:
Popieranemu przez prokuratora na rozprawie odwoławczej zarzutowi dotyczącemu obrazy art. 70§2 kk nie można odmówić słuszności i dlatego zaskarżony wyrok należało zmienić zgodnie z wnioskiem złożonym na rozprawie odwoławczej.
Sąd Odwoławczy po zapoznaniu się z aktami przedmiotowej sprawy i pisemnymi motywami zaskarżonego wyroku doszedł do przekonania, że Sąd I instancji w prawidłowy sposób przeprowadził postępowanie karne w tej sprawie, a podstawą wydanego w tej sprawie orzeczenia był całokształt okoliczności ujawnionych na rozprawie głównej, oceniony zgodnie z dyrektywami art. 7 kpk. W świetle tak zebranych dowodów wina oskarżonego M. P. nie budzi wątpliwości. Także orzeczona wobec tego oskarżonego kara jest karą uwzględniającą dyrektywy wymiaru kary, wyszczególnione w art. 53 kk i następnych. Tak więc Sąd Rejonowy zasadnie wymierzył wobec oskarżonego za ten czyn karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat oraz karę grzywny w wymiarze 60 stawek dziennych po 10 zł za stawkę. Mając na uwadze wiek oskarżonego M. P. tj. iż w dacie czynu oskarżony miał ukończone 31 lat, sąd podzielił stanowisko apelującego prokuratora, iż za podstawę prawną orzeczenia o warunkowym zawieszeniu kary sąd winien przyjąć art. 70 § 1 pkt 1 kk, a nie art. 70 § 2 kk, bowiem ten ostatni przepis może być stosowany jedynie wobec młodocianego sprawcy przestępstwa. Powyższe uchybienie zauważył również w swoim uzasadnieniu Sąd I instancji.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Odwoławczy na podstawie art. 437 § 1 i 2 kpk oraz art. 456 kpk zaskarżony wyrok zmienił jedynie w ten sposób, że za podstawę warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wobec M. P. przyjął art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk.
Z tych względów orzeczono, jak w wyroku.