UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

V. B. urodził się (...), jest obywatelem Republiki Białorusi. Jest żonaty, posiada dwójkę dzieci w wieku 3 i 4 lat. Oskarżony był zatrudniony jako kierowca w litewskiej spółce należącej do J. (...), która zajmuje się transportem towarów samochodami ciężarowymi na (...). W połowie grudnia 2013 roku J. J. otrzymał zlecenie na przewóz mąki z Holandii do Afganistanu, do miasta M.. To zlecenie realizował V. B. (zeznania J. J. k. 1019-2024). Do jego dyspozycji na tę trasę został przeznaczony ciągnik siodłowy marki V. (...) o nr rejestracyjnym (...), który był własnością spółki (...) wraz z naczepą o nr rejestracyjnym (...), która była własnością spółki (...) (zeznania A. K. k. 1014-1019). Oskarżony odebrał towar z Holandii, następnie wrócił na Litwę z uwagi na okres świąteczny i w dalszą drogę do Afganistanu wyruszył w dniu 30 grudnia 2013 roku. W dniu 21 stycznia 2014 roku wjechał do Afganistanu, a w dniu 28 stycznia 2014 roku do Uzbekistanu (protokół oględzin k. 933-950). W Uzbekistanie z miejscowości A. z Kombinatu (...) odebrał cynk w ilości 21 ton do transportu do D. do (...) Przedsiębiorstwa (...). Na Ukrainę oskarżony dotarł w dniu 2 marca 2014 roku. Dnia 4 marca 2014 roku V. B. dotarł do D. i tam cynk został rozładowany. Nie załadowawszy żadnego towaru opuścił bazę (...) Przedsiębiorstwa (...) (zeznania S. R. k. 779-785, zeznania S. S. k. 786-790). Następnie V. B. udał się do miejscowości S. po granit, który miał być przewieziony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do firmy (...), której właścicielem jest W. W. (1). Kamień został załadowany na naczepę (zeznania O. K. k. 665-670, k. 671-675, zeznania W. W. (1) k. 401-403, zeznania świadka H. W. k. 82-83v). V. B. odjechał z towarem i udał się w kierunku polskiej granicy. W dniu 8 marca 2014 roku w godzinach porannych dotarł do przejścia granicznego w D.. Tam nie został wpuszczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z uwagi na to, iż figuruje on w wykazie cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany z terminem obowiązywania wpisu do dnia 26 kwietnia 2014 roku (pismo z Urzędu do Spraw Cudzoziemców k. 369). Skontaktował się ze swoim szefem J. J. i poinformował go o zaistniałej sytuacji. On z kolei polecił swojemu drugiemu pracownikowi, a zarazem bratu V. J. aby ten udał się na przejście graniczne w D. samochodem osobowym marki B. należącym do J. J., zamienił się samochodami z V. B. i tam przekroczył granicę Rzeczypospolitej Polskiej, po czym zawiózł towar w postaci granitu pod umówiony adres (zeznania J. J. k. 1019-2024, wyjaśnienia V. J. k. 115-117, wyjaśnienia V. B. k. 1424v-1426v). V. B. i V. J. zamienili się pojazdami w strefie neutralnej. W dniu 9 mara 2014 roku V. B. ponownie próbował przekroczyć polską granicę, jednak ponownie mu się to nie udało z powodów wskazanych powyżej (wyjaśnienia V. B. k. 1424v-1426v, wydruk z (...) k 56-58, dokumenty dotyczące odmowy wjazdu na granicy V. B. k. 59-75). Dlatego samochodem marki B. opuścił on przejście graniczne w kierunku Ukrainy (zeznania T. W. k. 156-157v, zeznania P. I. k. 168-170). V. J. w dniu 9 marca 2014 roku ciągnikiem siodłowym wraz z naczepą z ładunkiem granitu próbował przekroczyć granicę Rzeczypospolitej Polskiej, jednak w wyniku kontroli ujawniono skrytkę konstrukcyjną w przedniej ścianie naczepy z fragmentami blachy z ołowiu z ukrytymi pakunkami – 40 workami foliowymi z zawartością 93 084,52 g heroiny (protokół oględzin skrytki w naczepie ciągnika k. 13-16, protokół oględzin narkotyków k. 84-97, wydruki z bazy celnej dot. przejazdu zabezpieczonego pojazdu k. 158-166, protokół oględzin ciągnika siodłowego V. nr rej (...) 602z naczepą FB 093 k. 281-293, protokół oględzin rurek z tworzywa sztucznego k. 294-298). Ujawnioną substancję w postaci proszku o zabarwieniu brązowym zabezpieczono i poddano badaniom wstępnym, podczas, których stwierdzono obecność heroiny, 6-monoacetylomorfiny oraz alkaloidów opiumowych, między innymi mekoniny, papaweryny i noskapiny (notatka urzędowa – wstępna opinia chemiczna biegłego k. 98).

Oskarżony o usiłowanie wwiezienia na terytorium kraju heroiny V. B. nie zmieniał swojego stanowiska procesowego podczas całego postępowania, zarówno przygotowawczego jak i podczas rozprawy głównej.

Podczas pierwszego przesłuchania w dniu 10 września 2014 roku nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania (k. 898-899v). Następnie w dniu 20 października 2014 roku oskarżony został doprowadzony celem złożenia wyjaśnień przed Prokuratorem, jednak oświadczył, iż zmienił zdanie i w dalszym ciągu odmówił składania wyjaśnień. Oświadczył ponadto, iż rejestrator zatrzymany w ciągniku siodłowym jest jego własnością (k. 1122-1123v). Podczas rozprawy głównej przed Sądem Okręgowym w Lublinie w dniu 17 grudnia 2014 roku V. B. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż nie miał nic wspólnego z narkotykami znalezionymi w naczepie, nic o nich nie wiedział. Podał, iż w tej firmie pierwszy raz jechał w trasę. Była to bardzo długa trasa, trwająca 2,5 miesiąca. Powyższe spowodowane było niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Oskarżony podnosił, iż często musiał zostawiać samochód bez nadzoru, wyjeżdżać na kilka dni celem załatwienia dokumentów potrzebnych do dalszego załadunku i podróży. V. B. podał, iż nie wiedział, że miał zakaz wjazdu do Polski. Wskazał, że wcześniej jak przebywał w Polsce, to zapomniał paszportu, miał przy sobie tylko litewską kartę pobytu, został zatrzymany przez Straż Graniczną i poproszony o paszport, którego nie posiadał, dlatego otrzymał zakaz wjazdu do Polski na kres roku. Oskarżony opisał sytuację, która miała miejsce na przejściu granicznym w D. oraz historię przejazdów z towarem w okresie od grudnia 2013 roku do marca 2014 roku. Wyjaśnił, że po nieudanej próbie przekroczenia polskiej granicy wrócił do domu na Litwę, zwrócił samochód marki B. szefowi J., ale nazwiska nie pamiętał i czekał na zapłatę. Okazało się jednak, iż nie zapłacono za przewóz ładunku, ponieważ samochód został zatrzymany na granicy z powodu przemytu narkotyków. Oskarżony zmienił pracodawcę i zaczął jeździć na terytorium państw skandynawskich. Co do naczepy do ciągnika siodłowego wyjaśnił, iż była to naczepa stara, bardzo zniszczona, porysowana, była to cały czas ta sama naczepa, nie była ona zmieniana w ciągu jego podróży do A. (k. 1424v-1426v).

W ocenie Sądu na wiarę nie zasługują wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim nie przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz, iż nic mu nie wiadomo o skrytce w naczepie, a także o heroinie w niej transportowanej. W ocenie Sądu nie jest możliwe, by V. B. nie zdawał sobie sprawy z ładunku heroiny, który w tak znacznej, przekraczającej 90 kg masie, przewoził samochodem oddanym do jego dyspozycji. Jak ujawniono w toku postępowania przygotowawczego podczas oględzin (k. 367), opakowania, w których znajdowała się przedmiotowa heroina posiadały napisy w języku arabskim, świadczące, że najprawdopodobniej pochodzi ona z Afganistanu od karteli narkotykowych z rejonu miasta N. (zeznania M. S. k. 1192-1194, 1427- 1428). Oskarżony przebywał w Afganistanie w dniach od 21 do 28 stycznia 2014 roku (protokół oględzin k. 937, wyjaśnienia V. B. k. 1424v-1426v). Ponadto, jak wynika z protokołu oględzin 9 rurek z tworzywa sztucznego zabezpieczonych z naczepy przedmiotowego ciągnika siodłowego (k. 294-298) oraz zeznań świadka P. K. (k. 598-599v) rurki te, poza ostatnią rurką widoczną na k. 297 na ostatniej fotografii, zostały wyprodukowane przez firmę (...) sp. zoo z siedzibą w Ł.. Stanowiły one jedną rurkę, która następnie została pocięta na 8 części celem dokonania zabezpieczeń w skrytce w naczepie, gdzie ukryta była heroina. Ostatnia rurka nie pochodzi z firmy (...), pochodzi ona od słowackiego producenta. Z widocznych oznaczeń można odczytać datę i godzinę produkcji rurki, tj. dzień 13 lutego 2014 roku, godzina 19:02:02. Ta partia rurek została wyeksportowana na Litwę, Słowację i do Serbii. Jednak świadek P. K. zeznał, iż nie może wykluczyć, iż rurki te za pośrednictwem poszczególnych polskich dystrybutorów trafiły na rynki innych państw bez wiedzy i udziału spółki (...). Spółka ta prowadzi sprzedaż swojego asortymentu na terenie Rosji, Litwy, Łotwy i Ukrainy (k. 598-599v). Zeznania powyższego świadka należy uznać w ocenie Sądu za wiarygodne z uwagi na fakt, iż świadek jest zatrudniony w firmie (...), posiada wiedzę specjalistyczną z tego zakresu, jego zeznania są spójne i Sąd nie znalazł podstaw do ich kwestionowania. Powyższe dowodzi, iż przedmiotowe rurki mogły zostać zakupione na terenie jednego z państw, w których przebywał V. B. i posłużyły one do zabezpieczenia przed zniszczeniem paczek z heroiną w zbudowanej skrytce w przedmiotowej naczepie ciągnika siodłowego. Narzędziem, jakie posłużyło do cięcia przedmiotowych rurek zgodnie z opinią z zakresu badań mechanoskopijnych (k. 1181-1184) było narzędzie wieloostrzowe np. brzeszczot piłki do cięcia metalu. Taki brzeszczot został ujawniony podczas oględzin zawartości skrzyni narzędziowej naczepy (k. 1142-1147). Świadczy to w ocenie Sądu, iż oskarżony mógł wykonać takie zabezpieczenia skrytki w naczepie za pomocą dostępnych dla niego narzędzi. To zaś, że rurki zostały wyprodukowane w okresie, kiedy naczepa znajdowała się w dyspozycji oskarżonego dowodzi, iż musiał mieć związek ze zrobieniem tej skrytki.

W pozostałej części wyjaśnienia oskarżonego V. B. w zakresie jego pracy w firmie (...), wyjazdów zagranicznych w celach zawodowych jako kierowcy zestawu ciężarowego, jego sytuacji rodzinnej i majątkowej Sąd uznał za wiarygodne, bowiem korespondują z zeznaniami świadków oraz dowodami nieosobowymi zgromadzonymi w toku postepowania.

Ustalając wskazany powyżej stan faktyczny Sąd oparł się na zeznaniach świadków. Za wiarygodne w ocenie Sądu uznać należy zeznania świadka H. W. (k. 82-83), świadka W. W. (2) (k. 401-403), świadka O. K. (k. 665-670, k. 671-675), świadka S. R. (k. 779-785), S. S. (k. 786-793) na okoliczność zakupu, załadunku i przewozu przez oskarżonego cynku z Uzbekistanu na Ukrainę oraz granitu z Ukrainy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Powyższe zeznania korespondują ze sobą, wzajemnie się uzupełniają, tworzą spójną, logiczną całość układającą się w ciąg chronologicznych wydarzeń, ponadto korespondującą z wyjaśnieniami w tym zakresie złożonymi przez oskarżonego (k. k. 1424v-1426v) oraz protokołem oględzin na k. 933- 950, w szczególności paszportu oskarżonego na k. 937. Obdarzyć wiarą należało także zeznania T. W. (k. 156-157), P. I. (k. 168-169, k. 1461v-1462), P. D. (k. 36-377, k. 1426v-1427) oraz M. S. (k. 1192-1194, k. 1427-1428) w zakresie okoliczności próby przekroczenia granicy przez V. J. oraz V. B., zarówno w dniu 8 marca 2014 roku oraz w dniu 9 marca 2014 roku, ujawnienia w zestawie ciężarowym V. o nr rejestracyjnym (...) heroiny oraz czynności z tym związanych. Ponadto na okoliczność pochodzenia dowodowej heroiny, innych przypadków udaremnienia prób przemytu narkotyków samochodami należącymi do firmy (...) oraz informacji dotyczących rurek PCV użytych do budowy skrytki w naczepie. Świadkowie ci pełnią służbę w Straży Granicznej i (...) Biurze (...), w ocenie Sądu posiadają pełną wiedzę co do okoliczności, na które zeznawali. Ich zeznania są rzetelne, wzajemnie spójne i uzupełniające. Zeznania świadka A. K. (k. 1014 – 1019) zasadnym jest uznać za zasługujące na wiarę w zakresie, w jakim wskazał on na działalność spółek: (...), (...) oraz (...) oraz tego, co stanowi ich własność. Powyższe znajduje potwierdzenie w dokumentacji odnośnie tych firm, w zeznaniach V. J. (k. 115-117, k. 581-585, k. 1428v-1429v) oraz J. J. (k. 1019-1024) na okoliczność zatrudnienia V. B. w firmie (...), wykonywanych przez niego zleceń, trudności z przekroczeniem polskiej granicy i w związku z tym konieczności udania się V. J. na przejście graniczne w D.. Także na okoliczność zamiany pojazdów przez oskarżonego z V. J. oraz próby przekroczenia granicy polsko – ukraińskiej przez V. J. zestawem ciężarowym V. o nr rejestracyjnym (...). Zeznania te korespondują z zeznaniami innych świadków, w szczególności wymienionych wyżej funkcjonariusz Straży Granicznej, które Sąd uznał za wiarygodne, a nadto z dowodami nieosobowymi zebranymi w niniejszym postępowaniu, w szczególności wydrukami z bazy celnej dotyczącymi przejazdu zabezpieczonego pojazdu (k. 158-166), protokołem oględzin nagrania z monitoringu przejścia granicznego (k. 826-840), które w ocenie Sądu także są w pełni miarodajne.

W toku niniejszego postępowania powstała konieczność dopuszczenia dowodu z opinii biegłych sądowych z zakresu chemii HE.FC- (...) (k. 1186-1191), opinii mechanoskopijnej HE.M- (...) (k. 1181-1184), opinii w sprawie odzyskiwania danych nr (...) (k. 1065-1106) oraz opinii daktyloskopijnej HE.DK- (...). Sąd w pełni podziela wnioski w nich zawarte jako, że powyższe ekspertyzy wykonane były przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje z danej dziedziny, z zastosowaniem właściwej metody badawczej. Sąd nie znalazł podstaw do ich kwestionowania, nie były one także kwestionowane przez oskarżonego, jego obrońcę, ani Prokuratora. Pozostałe dowody nieosobowe Sąd uznał za wiarygodne jako sporządzone przez uprawnione podmioty, w przepisanej prawem formie.

Zebrany i omówiony wyżej materiał dowodowy pozwolił jednoznacznie uznać, iż czyn jaki zostały przypisany V. B. wyczerpuje dyspozycję art. 13 § 1 kk w zw. z art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Zgodnie z art. 13 § 1 kk, odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje. Owa bezpośredniość oznacza, że sprawca rozpoczyna ostatnią fazę zachowania, która ma doprowadzić do realizacji znamion danego przestępstwa.

Zachowanie sprawcy przestępstwa stypizowanego w art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii polega na dokonaniu, wbrew przepisom ustawy, przywozu, wywozu, przewozu, wewnątrzwspólnotowego nabycia lub wewnątrzwspólnotowej dostawy środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej. Ustęp 3 cytowanego przepisu zawiera opis typu kwalifikowanego, gdzie sprawca podlega surowszej karze, jeżeli przedmiotem czynu jest znaczna ilość środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej albo czyn został popełniony w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej.

Zgodnie z art. 4 pkt 21 cytowanej ustawy przez przywóz należy rozumieć każde wprowadzenie na obszar celny Wspólnoty Europejskiej środków odurzających lub substancji psychotropowych. Sformułowanie „środek odurzający” to, zgodnie z art. 4 pkt 26, każda substancja pochodzenia naturalnego lub syntetycznego działająca na ośrodkowy układ nerwowy, określona w wykazie środków odurzających stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy.

Przy ocenie, czy ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych jest znaczna, należy mieć na uwadze masę wagową (miligramy, gramy, kilogramy itp.) oraz rodzaj narkotyków (twarde, miękkie) i ich szkodliwość dla organizmu człowieka oraz liczbę porcji, które można z niego sporządzić, a tym samym liczbę osób, która może być jednorazowo odurzona tym środkiem (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 14 lutego 2006 roku w sprawie IIAKa 14/06 Lex nr 179040). Istotny jest także cel przeznaczenia, czy w celach handlowych, na własne potrzeby (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2000 roku w sprawie IIAKa 22/00 OSA 2001/2/8). Jeżeli przedmiotem czynności wykonawczej przestępstw określonych w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych, to jest to „znaczna ilość" w rozumieniu tej ustawy (postanowienie SN z dnia 23 września 2009 roku sygn. akt I KZP 10/09, OSNKW 2009/10/84, Prok.i Pr.-wkł. 2010/1-2/6, Biul.SN 2009/10/22-23).

Mając na uwadze przytoczone wyżej poglądy oraz fakt, że przedmiotem przestępstwa były tzw. twarde narkotyki – heroina, zaliczona do grupy I-N i IV-N w załączniku nr 1 do cytowanej ustawy, w ilości pozwalającej na jednorazowe odurzenie kilkuset tysięcy osób, należało przyjąć, iż 93 084,52 g heroiny spełnia znamię znacznej ilości substancji psychotropowej.

W niniejszej sprawie V. B. w dniu 8 marca 2014 roku przez przejście graniczne w D. usiłował wwieźć na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej znaczną ilość środków odurzających w postaci 90 084,52 g heroiny, ukrytej w specjalnie do tego wykonanej skrytce, znajdującej się w naczepie o nr rejestracyjnym (...) ciągnika siodłowego marki V. o nr rejestracyjnym (...). Opisane przedmiotowe zdarzenie zostało zaplanowane. Zbudowano specjalną skrytkę w naczepie przedmiotowego zastawu ciężarowego, użyto w tym celu blachy ołowianej, żeby ją zamaskować podczas prześwietlania za pomocą promieni rentgena. Wykorzystano też rurki z PCV, pocięte na równe długości, żeby zabezpieczyć heroinę przed zgnieceniem lub innym uszkodzeniem mechanicznym. Podkreślenia wymaga, iż oskarżony zamierzonego celu nie osiągnął tylko z uwagi na wydaną na granicy przez Straż Graniczną odmowę wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy dodać, iż Sąd z opisu czynu zarzuconego w akcie oskarżenia wyeliminował zwrot „działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami”, bowiem z analizy zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego nie wynika, aby V. B. zarzucanego mu czynu miał się dopuścić w formie współsprawstwa z innymi osobami.

Przy wymiarze kary za przypisane oskarżonemu przestępstwo Sąd miał na uwadze treść art. 53 § 1 i 2 kk, a więc rodzaj i charakter naruszonego dobra, sposób i okoliczności popełnienia czynu, postać zamiaru i motywację sprawcy, cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, jak również potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W szczególności w toku postępowania nie ujawniły się okoliczności wskazujące na to, że oskarżony miał ograniczoną możliwości rozpoznania faktycznego i społecznego znaczenia czynu. V. B. działał w normalnej sytuacji motywacyjnej i nie miał ograniczonej możliwości podjęcia decyzji zgodnego z prawem zachowania ani możliwości faktycznego sterowania swoim postępowaniem w wykonaniu powziętej decyzji.

Przedmiotem ochrony przepisu art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest nie tylko zdrowie i życie społeczeństwa jako całości, ale przede wszystkim zabezpieczenie kraju przed nielegalnym wprowadzeniem na jego terytorium środków odurzających lub substancji psychotropowych (wyrok SN z dnia 7 maja 2013 roku, sygn. akt III KK 25/13, OSNKW 2013/9/73, LEX nr 1324310, Biul.PK 2013/6/9-11, Biul.SN 2013/9/19-20). Są to dobra umieszczone wysoko w hierarchii dóbr chronionych przez ustawodawcę. Zagrożenie przestępczością narkomanii jest bardzo duże i mimo orzekania przez Sądy surowych kar ciągle wzrasta. Biorąc powyższe pod uwagę oraz fakt, iż V. B. działał w zamiarze bezpośrednim, Sąd określił stopień społecznej szkodliwości jako znaczny.

W sprawie niniejszej Sąd przyznał priorytet dyrektywom wynikającym z indywidualizacji kary, a zwłaszcza celowi zapobiegawczemu, jaki sankcja karna ma osiągnąć względem sprawcy oraz społeczeństwa. Czyn popełniony przez V. B. musi spotkać się ze zdecydowaną reakcją Sądu, która w zamierzeniu powinna prowadzić do zmiany nastawienia społecznego do spraw związanych z przywozem, wywozem, przewozem, wewnątrzwspólnotowym nabyciem lub wewnątrzwspólnotową dostawą środków odurzających. Stopień społecznej szkodliwości przedmiotowych przestępstw jest wysoki, jednakże nie znajduje on odzwierciedlenia w świadomości społeczeństwa, które często zdaje się nie dostrzegać wagi i zakresu problemu narkomanii.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował wcześniejszą niekaralność oskarżonego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej (k. 1253).

Zgodnie z art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca o przeciwdziałaniu narkomanii za powyższe przestępstwo ustawodawca przewidział obligatoryjną karę grzywny. Ustalając ilość stawek dziennych grzywny Sąd brał pod uwagę, aby wyżej wymieniona kara była współmierna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, natomiast przy ustalaniu wysokości stawki dziennej Sąd wziął pod uwagę sytuację rodzinną i majątkową oskarżonego. Przed popadnięciem w konflikt z prawem posiadał dobrze płatną pracę zarobkową, co sam przyznawał w swoich wyjaśnieniach. Ma na utrzymaniu żonę i dwójkę małoletnich dzieci (k. 898-899, k. 1122-1123, k. 1424v-1426).

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd skazał V. B. na karę 10 (dziesięciu) lat pozbawienia wolności i grzywnę w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 500 zł.

W art. 70 ust 1 cytowanej ustawy wskazano, iż w razie skazania między innymi za przestępstwo określone w art. 55, można orzec przepadek przedmiotu przestępstwa oraz przedmiotów i narzędzi, które służyły lub były przeznaczone do jego popełnienia, nawet jeżeli nie były własnością sprawcy. Wobec powyższego w wyroku orzeczono przepadek dowodów rzeczowych w postaci heroiny, opakowań w postaci worków foliowych, worków materiałowych, worków papierowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr I/14 na k. 383-396 akt sprawy pod pozycją od 1 do 120 oraz w postaci naczepy Leci T. nr rej. (...), nr VIN – (...), blachy ołowianej i 9 sztuk rurek z tworzywa sztucznego opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr II/14 na k. 417-418 akt sprawy pod pozycją 122, 123 i 124.

Ponadto na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono V. B. okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 19 sierpnia 2014 roku do dnia wydania wyroku, tj. do dnia 30 stycznia 2015 roku.

Orzeczenie o kosztach sądowych uzasadnia treść art. 624 § 1 kpk, art. 626 § 1 kpk oraz art. 17 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973 roku ( Dz. U. Nr 49 z 1983 roku, poz. 223 - z późniejszymi zmianami), gdyż orzeczona wobec oskarżonego kara grzywny stanowi już w ocenie Sądu znaczne obciążenie finansowe, a dodatkowo nie ma on w Polsce żadnego stałego dochodu ani majątku. Dlatego V. B. został zwolniony od kosztów sądowych, a wydatkami postępowania Sąd obciążył Skarb Państwa.

Z tych wszystkich względów orzeczono, jak w sentencji.