UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 3 marca 2014 roku powodowie F. S. oraz M. R. wystąpili przeciwko pozwanej (...) Towarzystwu (...) spółce akcyjnej w W. z roszczeniem o zapłatę przez pozwaną na rzecz powodów kwoty 5 100,00 złotych wraz z ustawowymi odsetkami naliczanymi od dnia 6 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu powodowie wskazali, iż dochodzona kwota stanowi odszkodowanie należne im na podstawie umowy cesji wierzytelności od pozwanej jako ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody. Odszkodowanie obejmuje koszty najmu auta zastępczego w okresie naprawy pojazdu uszkodzonego w wyniku kolizji drogowej, którego sprawca ubezpieczony był w pozwanym towarzystwie. Najem trwa 59 dni, uzgodniona stawka wyniosła 200 zł netto, wobec czego całkowity koszt najmu to 14514 zł. Pozwana zapłaciła jedynie 1204 zł, uznając za zasadny czas najmu 14 dni i stawkę 86 zł.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 6 marca 2014 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty, zgodnie z żądaniem powodów.

Sprzeciwem od nakazu zapłaty z dnia 2 kwietnia 2014 roku pozwana zaskarżyła nakaz zapłaty w całości, wnosząc o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powodów na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Nie kwestionując swojej odpowiedzialności pozwana wskazała, że wypłaciła kwotę 1290 zł – za najem przez 15 dni przy stawce 86 zł, co w całości pokrywa uszczerbek pozostający w normalnym związku przyczynowym ze zdarzeniem.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 listopada 2012 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został pojazd marki M. o numerze rejestracyjnym (...) należący do poszkodowanej A. Ł.. Sprawcą kolizji była osoba kierująca pojazdem o numerze rejestracyjnym (...) ubezpieczonym w zakresie odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej w oparciu o polisę nr (...).

Bezsporne

Uszkodzony pojazd nie mógł być bezpiecznie użytkowany po kolizji.

Dowód:

-opinia biegłego, k. 100-127

Dnia 5 listopada 2012 roku przyjęto uszkodzony pojazd do naprawy w serwisie naprawy (...) spółce z ograniczona odpowiedzialnością w P.”. W dniu 6 listopada 2012 roku zostały dokonane oględziny uszkodzonego samochodu, kalkulację warsztat otrzymał od ubezpieczyciela 16.11.2012 r. Następnie dnia 20 listopada 2012 roku i dnia 31 stycznia 2013 roku dokonano dodatkowych oględzin pojazdu. Dnia 29 listopada 2012 roku zakład naprawczy otrzymał ocenę techniczną pojazdu z II oględzin i tego samego dnia zamówiono części zamienne, które odebrano dnia 12 stycznia 2013 roku. Naprawa uszkodzonego pojazdu trwała od dnia 5 listopada 2012 roku do dnia 5 lutego 2014 roku i tego też dnia samochód został wydany poszkodowanemu. Na długość naprawy wpłynął okres oczekiwania na kurtynę powietrzną, która musiała być sprowadzona z Japonii.

Dowód:

-harmonogram naprawy pojazdu, k. 20;

- dokumenty w aktach szkody

- zeznania A. Ł. k. 82-84

W dniu 27 listopada 2012 roku powodowie zawali z poszkodowanym umowę najmu auta zastępczego, w ramach której wynajmujący wynajął najemcy pojazd marki F. o numerze rejestracyjnym (...). Poszkodowany korzystał z pojazdu zastępczego przez okres 59 dni w okresie od dnia 27 listopada 2012 roku do dnia 24 stycznia 2013 roku. Zgodnie z zawartą umową najemca zobowiązał się zapłacić wynajmującemu czynsz najmu za auto zastępcze w wysokości 200 zł netto za każdą rozpoczętą dobę najmu bez limitu kilometrów.

Dowód:

-umowa najmu pojazdu z dnia 27 listopada 2012 r., k. 9;

-potwierdzenie zwrotu pojazdu, k. 10

W dniu 31 stycznia 2013 roku poszkodowany zawarł z powodami umowę cesji wierzytelności, przelewając na powodów swoją wierzytelność, obejmującą prawo do zwrotu kosztów z tytułu najmu auta zastępczego w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 3 listopada 2012 roku. Za wynajem pojazdu zastępczego marki F. o numerze rejestracyjnym (...) przez okres 59 dni, powodowie wystawili poszkodowanemu fakturę VAT FS (...) z dnia 31 stycznia 2013 roku na kwotę 11 800,00 złotych netto (14 514,00 złotych brutto), tj. po 200,00 złotych netto za każdy dzień najmu.

Dowód:

-umowa cesji wierzytelności z dnia 31 stycznia 2013 r., k. 12;

-faktura VAT z dnia 31 stycznia 2013 r., k. 11

Pismem z dnia 14 lutego 2013 powodowie wystąpili do pozwanej z wnioskiem o pokrycie kosztów najmu pojazdu zastępczego w kwocie 14 514,00 złotych. Pismem z dnia 6 marca 2013 roku pozwana poinformowała powodów, iż przedmiotowa faktura VAT została zweryfikowana do kwoty 1204,00 złotych, uznając za zasadny 14-dniowy okres najmu pojazdu zastępczego, przy dobowej stawce 86 złotych. Pismem z dnia 24 maja 2013 roku powodowie wezwali pozwaną do zapłaty kwoty 13 310,00 złotych tytułem pełnej rekompensaty kosztów poniesionych za wynajem pojazdu zastępczego. Pismem z dnia 29 lipca 2013 roku pozwana poinformowała powodów, że na podstawie przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego za zasadny uznała dodatkowo jeden dzień najmu pojazdu zastępczego, przyznając jeszcze kwotę 86 złotych.

Dowód:

-pismo powodów z dnia 14 litego 2013 r., k. 13;

-pismo pozwanej z dnia 6 marca 2013 r., k. 14;

-wezwanie do zapłaty z dnia 24 maja 2013 r., k. 15-16;

-pismo pozwanej z dnia 29 lipca 2013 r., k. 17-18

- potwierdzenie przelewu k. 43

Technologicznie uzasadniony czas naprawy uszkodzonego samochodu wynosił 11 dni roboczych. Kurtyna powietrzna była uwzględniona w pierwszym kosztorysie z dnia 16.11.2012 r. Naprawę można było zacząć bez kurtyny powietrznej i zamontować ją w 1 dzień roboczy. Uszkodzenia pominięte przy pierwszych oględzinach to pas bezpieczeństwa i czujnik.

Uszkodzony pojazd jest zaliczany do klasy miejskich crossoverów dla których cena za najem pojazdu zastępczego na lokalnym rynku poszkodowanego bez dziennego limitu kilometrów i z wykupionym udziałem własnym w potencjalnej szkodzie kształtuje się w przedziale kwotowym od 149 zł do 238 zł netto za dobę, przy uwzględnieniu okresu najmu powyżej 16 dni. Dla pojazdu zastępczego (samochody marki F. (...) i inne klasy A) w opcji pełnego ubezpieczenia, bez dziennego limitu kilometrów oraz z wykupionym udziałem własnym w potencjalnej szkodzie, obowiązywały stawki od 90 do 139 złotych netto za dobę, przy uwzględnieniu okresu najmu powyżej 16 dni.

Dowód:

-opinia biegłego, k. 100-127, 162-163

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione.

Jego podstawę prawną stanowi przepis art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia (§ 2). Zgodnie z § 4 art. 822 k.c., uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Dla przyjęcia odpowiedzialności ubezpieczyciela konieczne jest zaistnienie przesłanek odpowiedzialności, a więc zdarzenia, z którym umowa wiąże obowiązek odszkodowawczy, powstania szkody oraz związku przyczynowego między zdarzeniem sprawczym a faktem, z którego szkoda wynika, przy czym zgodnie z art. 361 k.c. powinien to być adekwatny związek przyczynowy.

W rozpoznawanej sprawie niespornym był fakt zawarcia przez sprawcę zdarzenia umowy ubezpieczenia OC z pozwanym i zaistnienie powodującego szkodę zdarzenia, za które odpowiadała osoba ubezpieczona. Z kolei legitymacja powodów do dochodzenia roszczeń na własną rzecz wynika z przedłożonej przez nich umowy cesji oraz art. 509 i 510 k.c., zgodnie z którymi wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania; wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Pozwana nie kwestionowała swej odpowiedzialności co do zasady ani konieczności najmu pojazdu zastępczego. Wskazała natomiast, że najem nie powinien trwać dłużej niż 15 dni, a stawka – przekroczyć 86 zł.

Oceniając powyższe zarzuty Sąd oparł się przede wszystkim na opinii biegłego oraz zeznaniach świadka A. Ł. i dokumentach, pochodzących od warsztatu naprawczego. Z dowodów tych wynika nietypowy, a niezależny od stron okres oczekiwania na kurtynę powietrzną. Okres ten pozostaje w normalnym związku przyczynowym ze zdarzeniem, skoro pojazd bez tej części nie odzyskałby pełnej sprawności, wobec czego oczekiwanie na nią było uzasadnione. Nie usprawiedliwia to jednak w ocenie Sądu okresu najmu pojazdu zastępczego w łącznym wymiarze 59 dni – tak długi czas naprawy musi być uznany za wynikający z opieszałości zakładu naprawczego, który swoim postępowaniem przyczynił się do wydłużenia naprawy. Z opinii biegłego wynika bowiem, że część, na którą oczekiwano najdłużej (kurtyna powietrzna), była ujęta już w pierwszym kosztorysie, który warsztat otrzymał, zgodnie z treścią harmonogramu, 16.11.2012 r. Zatem już w tym dniu można było zamówić części; skoro czas oczekiwania na kurtynę wyniósł łącznie 44 dni, to nawet przy przyjęciu, że jej dostawa trwałaby tyle samo, część ta powinna zostać dostarczona 31.12.2012 r. Biorąc pod uwagę, że 1.01.2013 r. to dzień wolny od pracy, a czas montażu kurtyny wskazany przez biegłego to 1 dzień, kurtyna mogła być zamontowana 2.01.2013 r. a pojazd zwrócony 3.01.2013 r. Wszystkie czynności naprawcze (których łączny czas to 11 dni), mogły być przeprowadzone w międzyczasie. Wówczas najem trwałby od 27.11.12 r. do 3.01.2013 r. , a więc 38 dni i jest to maksymalny czas najmu, pozostający w normalnym związku przyczynowym z uszkodzeniem pojazdu w wyniku kolizji.

Także stawka zastosowana przy najmie musi zostać uznana za zawyżoną. Powodowie wskazywali w tym zakresie, że poszkodowany ma prawo wynająć pojazd w klasie odpowiadającej pojazdowi uszkodzonemu. Istotnie poszkodowany ma takie prawo. W niniejszej sprawie tak się jednak nie stało, a skoro został wynajęty pojazd klasy A, to brak jest podstaw do zawyżania stawki najmu do stawek klasy miejskich crossoverów. Jeśli poszkodowanemu wystarczał pojazd klasy A, to wynajęcie go za stawkę 50% wyższą od najwyższej we wskazanym przez biegłego przedziale, musi być uznane za przyczynienie się do zwiększenia szkody. Wobec tego maksymalny koszt najmu pojazdu zastępczego nie powinien w ocenie Sądu przekroczyć kwoty 6496,86 zł ((38 x 139)+23%VAT). Pozwana zapłaciła 1290 zł, pozostało do zapłaty 5206,86 zł, powodowie dochodzili kwoty niższej (5100 zł), zatem mimo częściowej zasadności zarzutów pozwanej powództwo podlega uwzględnieniu w całości.

Zgodnie z art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.) zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Mając na uwadze, iż powodowie jako dzień zgłoszenia roszczenia przyjęli datę wydania przez pozwaną pierwszej decyzji w sprawie, tj. dzień 6 marca 2013 roku, uzasadnione było żądanie zasądzenia odsetek od dnia 6 kwietnia 2013 roku. W związku z powyższym należało uznać za uzasadnione roszczenie powodów w zakresie zasądzenia odsetek od dnia 6 kwietnia 2013 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. obciążając obowiązkiem ich zwrotu pozwaną, jako przegrywającą. Stosownie do treści art. 98 § 3 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Wydatki poniesione przez powodów w niniejszej sprawie to wynagrodzenie adwokata w wysokości 1 200 zł (stosownie do § 6 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 34 zł oraz opłata od pozwu w kwocie 255 złotych, a nadto wydatek na opinię biegłego – 727,47 zł.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE