Sygn. akt III Ca 1591/14
Dnia 25 lutego 2015 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący - Sędzia SO Tomasz Tatarczyk (spr.)
Sędzia SO Krystyna Hadryś
Sędzia SR (del.) Roman Troll
Protokolant Marzena Makoś
po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2015 r. w Gliwicach
na rozprawie
sprawy z powództwa (...) Państwowych Spółki Akcyjnej w W.
przeciwko Gminie G.
o zapłatę
na skutek apelacji pozwanej
od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach
z dnia 29 maja 2014 r., sygn. akt I C 1682/12
oddala apelację.
SSR (del.) Roman Troll SSO Tomasz Tatarczyk SSO Krystyna Hadryś
Sygn. akt III Ca 1591/14
Wyrokiem z 29 maja 2014 roku Sąd Rejonowy zasądził od pozwanej na rzecz powoda z tytułu odszkodowania kwotę 20.644 zł z ustawowymi odsetkami, oddalił powództwo w pozostałej części, zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1628,50 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, nakazał pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 957,45 zł. tytułem kosztów sądowych. Sąd ustalił że powód jest właścicielem lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w G. przy ulicy (...) i wieczystym użytkownikiem gruntu, na którym położony jest budynek z tym lokalem. Wyrokiem z 9 stycznia 2006 roku sąd orzekł eksmisję Z. D. z lokalu położonego przy ulicy (...) w G., ustalając, że Z. D. przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego. Z. D. zajmował lokal powoda do dnia 31 grudnia 2011 roku i nie uiszczał z tego tytułu należności. Pismem z 16 maja 2007r. powód zażądał od pozwanej wskazania Z. D. lokalu socjalnego. Pismem z 16 lutego 2012 roku wezwał pozwaną do zapłaty odszkodowania w kwocie 16 100 zł. za niedostarczenie lokalu. Wynajmując lokal w razie jego opróżnienia przez Z. D. powód w okresie od 1 marca 2009 roku do 31 grudnia 2011 roku mógłby uzyskać czynsz w sumie 29.246 zł. Sąd wskazał, że podstawę prawną roszczenia powoda stanowił art. 18 ust. 5 ustawy z 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy na podstawie art. 417 k.c. Dochodzone przez powoda odszkodowanie, jak podkreślił Sąd, wyrażało równowartość czynszu możliwego do uzyskania przez powoda z tytułu wynajmu lokalu, gdyby został on opróżniony. Wysokość utraconego czynszu ustalił Sąd w oparciu o opinię biegłej, którą uznał za miarodajną. Wskazał, że zaniechanie pozwanej w zakresie dostarczenia lokalu socjalnego osobie uprawnionej wyrządziło powodowi szkodę, gdyż powód jako właściciel lokalu został pozbawiony możliwości korzystania z niego i dysponowania nim, a jednocześnie nie uzyskiwał od zajmującego lokal byłego najemcy żadnych opłat za używanie lokalu. Odszkodowanie zasądził Sąd od pozwanej na rzecz powoda w wysokości czynszu możliwego do uzyskania na wolnym rynku w okresie od grudnia 2009 roku grudnia 2011 roku. Za zasadny uznał zarzut przedawnienia w zakresie roszczenia obejmującego okres sprzed grudnia 2009 roku. O odsetkach orzekł na mocy art. 481 k.c,, o kosztach procesu po myśli art. 100 k.p.c.
W apelacji pozwana zarzuciła naruszenie prawa procesowego - art. 233 § 1 k.p.c. poprzez nieprawidłową ocenę materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie i uznanie, że powód należycie wykazał poniesioną szkodę. W oparciu o ten zarzut skarżąca domagała się zmiany wyroku przez oddalenie powództwa w całości i zasądzenia od powoda zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje :
Wbrew zarzutom apelacji, powód wykazał szkodę poniesioną wskutek niedostarczenia przez pozwaną lokalu socjalnego osobie do niego uprawnionej z mocy wyroku. Udowodnieniu wysokości szkody służyła opinia biegłego, w oparciu o którą Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń co do wysokości czynszu możliwego do uzyskania przez powoda w przypadku opróżnienia lokalu objętego nakazem eksmisji. Opinii biegłego skarżąca nie podważa.
Treść pozwu nie pozostawia wątpliwości co do tego, że dochodzone przez powoda odszkodowanie obejmuje wyłącznie utracony czynsz. Wskazał w pozwie powód, że poniósł szkodę z uwagi na niemożność wynajęcia lokalu i otrzymywania czynszu najmu; żądał odszkodowania rekompensującego szkodę, jaką poniósł wobec braku możliwości swobodnego dysponowania lokalem zajmowanym przez Z. D., mimo orzeczonej eksmisji. Należność główną określił powód w pozwie w oparciu o stawki rynkowe czynszu za wynajem lokali, zawarł w pozwie wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy majątkowego na okoliczność określenia wysokości czynszu możliwego do uzyskania na wolnym rynku w przypadku wynajęcia lokalu, którego dotyczył nakaz eksmisji. Uzasadnił żądanie stwierdzeniem, że wobec niedostarczenia przez pozwaną lokalu socjalnego Z. D. nie mógł wynająć mieszkania, które ten zajmował mimo orzeczonej eksmisji a jednocześnie nie uzyskiwał od niego żadnych opłat za używanie mieszkania.
Skoro treść pozwu nie pozostawia wątpliwości co do charakteru żądanego odszkodowania jako mającego zredukować powodowi uszczerbek w majątku powstały wskutek niemożności wynajęcia lokalu w zamian za czynsz, to samo stwierdzenie przez powoda w pozwie, że żąda wyrównania straty rzeczywistej a nie utraconych korzyści nie uzasadnia zarzutu apelacji. Powód nie był zobowiązany, jak utrzymuje skarżąca, za pomocą dokumentów źródłowych wykazać, w jakiej wysokości poniósł koszty utrzymania lokalu objętego nakazem eksmisji w sytuacji, gdy roszczeniem pozwu objął wyłącznie rekompensatę z tytułu nieosiągniętego dochodu. Wadliwe nazwanie przez powoda tego roszczenia nie dyskwalifikuje żądania pozwu, na uzasadnienie którego powód przytoczył i w toku procesu należycie wykazał okoliczności faktyczne.
Podstawę prawną żądanie pozwu znajdowało w art. 18 ust. 5 ustawy z 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.
Niesłusznie kwestionuje apelacja istnienie związku przyczynowego pomiędzy zaniechaniem gminy a szkodą powoda. W rezultacie niedostarczenia przez pozwaną, zobowiązaną ze względu na miejsce położenia mieszkania podlegającego opróżnieniu, lokalu socjalnego Z. D., powód nie mógł wynająć mieszkania zajmowanego przez Z. D. i uzyskiwać czynszu. Pomiędzy zaniechaniem pozwanej a szkodą powoda odpowiadającą wysokości czynszu, jaki mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu zachodzi adekwatny związek przyczynowy, wymagany w art. 361 § 1 k.c.
Apelacja jako niezasadna podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.
SSR (del.) Roman Troll SSO Tomasz Tatarczyk SSO Krystyna Hadryś