UZASADNIENIE

Powód M. L. wniósł o zobowiązanie strony pozwanej Banku (...) S.A. z siedzibą w W. do wystąpienia do Biura (...) S.A. z siedzibą w W. o korektę danych powoda zamieszczonych w tym rejestrze w zakresie wykreślenia informacji o zadłużeniu M. L. w stosunku do Banku (...) S.A. z siedzibą w W., wynikającego z umowy karty kredytowej (...)numer (...), dla której prowadzony był rachunek bankowy numer (...), zawartej przez M. L. z Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W.. Ponadto powód wniósł o zasądzenie od strony pozwanej na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Uzasadniając żądanie pozwu, powód podał, że zawarł ze stroną pozwaną umowę karty kredytowej(...)nr (...) z limitem 48.000zł, dla której to karty kredytowej prowadzony był rachunek bankowy nr (...). Wskazał, że pierwsza umowa zawarta została w 1999r na czas określony – ważności karty kredytowej. Umowa ta była przez strony przedłużana na tych samych warunkach na kolejne lata. Powód stwierdził, że przed okresem upływu ważności karty kredytowej ( (...)) za pośrednictwem centrum telefonicznego, wypowiedział umowę tej karty, rezygnując jednocześnie z otrzymania nowej karty i spłacił w całości zadłużenie wynikające z używania karty kredytowej za ostatni okres, tj. wrzesień 2011r. Powód zarzucił stronie pozwanej, że pomimo wypowiedzenia umowy i rezygnacji z otrzymania nowej karty, strona pozwana przesłała mu tę kartę, naliczając z tego tytułu opłaty po 18zł, począwszy od października 2011r. oraz obciążając powoda opłatą (...) i pakietem bezpieczeństwa. Dodatkowo powód obciążony został kosztami windykacyjnymi – kosztami monitów listownych i telefonicznych. Powód stwierdził, że nie aktywował karty, a tym samym nie korzysta z niej i w związku z wypowiedzeniem umowy odmówił zapłaty żądanych przez stronę pozwaną kwot. Wskazał, że strona pozwana pismem z dnia 19.03.2012r. wypowiedziała mu umowę o kartę kredytową (...), przekazując dane osobowe powoda oraz informację o jego rzekomym zadłużeniu do Biura (...) S.A. Zgłaszane przez powoda reklamacje nie przyniosły oczekiwanego efektu. Powód podniósł, że umowa – wobec braku jego woli – nie mogła również zostać przedłużona automatycznie poprzez sam fakt wydania karty. Ani zapisy umowy, ani regulaminu takich uprawnień stronie pozwanej nie dawały. Powód jako podstawę prawną żądania wskazał art. 24§1 kc. Zarzucił, że bezprawne działania strony pozwanej, polegające na umieszczeniu w BIK S.A. nieprawdziwych informacji o zadłużeniu powoda, stanowią ingerencję w jego dobra osobiste, takie jak cześć i dobre imię, przedstawiają bowiem powoda jako osobę nierzetelną, uchylającą się od spłaty zaciągniętych zobowiązań.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów zastępstwa procesowego. Strona pozwana przyznała, że strony w 1999r. zawarły umowę karty kredytowej (...). Wskazała, że zgodnie z postanowieniami regulaminu kart kredytowych C., ( § 3 ust. 4, obowiązującego od maja 2011r), który powód zaakceptował poprzez użycie wydanej mu pierwszej karty kredytowej, powyższa umowa ulegała automatycznemu przedłużaniu na kolejne okresy, a ostatnie dwa przedłużenia miały miejsce we IX 2009r. (na 3 lata) oraz we IX 2011r. (na kolejne 3 lata). Strona pozwana zarzuciła, że powód powołuje się na nieobowiązujący regulamin z 2002r, podczas, gdy w okresie, w którym doszło do prolongaty umowy wiążący był regulamin, wprowadzony przez pozwanego w V 2011r. Nadto powód wskazywał na postanowienia, które odnosiły się do zawarcia umowy po raz pierwszy, a nie do jej przedłużania na dalsze okresy. Strona pozwana podniosła, że na mocy postanowień regulaminu powodowi przysługiwało prawo do poinformowania jej o zamiarze nieprzedłużania umowy, co zniweczyłoby wyżej opisany mechanizm, jednakże informacja taka musiałaby zostać przekazana na co najmniej 30 dni przed upływem kolejnego okresu, na który umowa została przedłużona. Powodowi przysługiwało nadto prawo do wypowiedzenia umowy z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia. Strona powodowa zaprzeczyła, aby powód umowę tę wypowiedział. Wskazała, że wszystkie rozmowy z centrum telefonicznym są nagrywane, a strona pozwana nie odnotowała żadnego połączenia od powoda we wrześniu 2011r. Podała, że jedyna rozmowa z powodem miała miejsce 28.11.2011r. i w czasie jej trwania powód nie wypowiedział umowy. Zdaniem strony pozwanej w tych okolicznościach prawidłowo przekazała powodowi kolejną kartę kredytową, obciążając go opłatami z tego tytułu. Następnie w związku z brakiem płatności przesyłała powodowi stosowne ponaglenia (monity), za co również obciążała go kosztami. Ponieważ powód nie dokonał zapłaty należnej bankowi sumy, strona pozwana pismem z dnia 19.03.2012r. wypowiedziała łączącą strony umowę karty kredytowej. Strona pozwana przyznała, że przekazała informację o zadłużeniu powoda do BIK S.A. z siedzibą w W..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód M. L. złożył wniosek o wydanie kart kredytowej C.. We wniosku wskazał, że zapoznał się z (...) Banku (...) S.A.

Dowód: wniosek o wydanie karty kredytowej C. - k. 25 – 26.

W 1999r. powód M. L. zawarł z Bankiem (...) S.A. umowę karty kredytowej (...). - okoliczność niesporna między stronami.

Od dnia 15.10.2002r. w Banku (...) w (...) S.A. obowiązywał Regulaminie (...). Wskazano w nim, że karta kredytowa była wydawana po zaakceptowaniu przez bank wniosku sporządzonego przez klienta, a skutek w postaci umowy następował w miejscu oraz w chwili użycia po raz pierwszy karty przez klienta lub otrzymania przez niego pisemnego oświadczenia woli banku, w zależności od tego, które z tych zdarzeń nastąpi wcześniej (§3 regulaminu). W myśl §32 regulaminu klient mógł wypowiedzieć umowę w każdym czasie z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia. Natomiast zgodnie z §38 regulaminu w przypadku jego zmiany tekst zmiany miał zostać przesłany klientowi wraz z wyciągiem. W przypadku niezaakceptowania zmiany klient miał prawo w ciągu 14 dni od dnia jej otrzymania wypowiedzieć umowę.

Dowód: Regulaminie (...) - k. 27 – 28.

Kolejną kartę kredytową (...)nr (...) z limitem 48.000zł wydano powodowi we IX 2009r. na okres 3 lat. Celem obsługi transakcji dokonywanych przy użyciu tej karty strona pozwana prowadziła rachunek bankowy powoda nr (...). - okoliczności niesporne.

Przed upływem ważności karty kredytowej strona pozwana we wrześniu 2011r. przesłała powodowi nową kartę kredytową nr (...) z limitem karty 48.000zł. Powód karty tej nie aktywował.

Dowód: kserokopia pisma strony pozwanej wraz z kartą kredytową – k. 29,

przesłuchanie powoda M. L. – k. 188 (00:18:10).

Zwrócił się on do swojej asystentki E. J. o ustalenie numeru telefonu na infolinię strony pozwanej. Poinformował ją, że zamierza rozwiązać umowę karty kredytowej.

Dowód: zeznania świadka E. J. – k. 157 (00:07:11).

Następnie powód we wrześniu 2011r. zatelefonował na infolinię pozwanego banku i oświadczył jego pracownikowi, że nie zamierza aktywować karty i że jest to koniec jego współpracy z bankiem

` Dowód: przesłuchanie powoda M. L. – k. 188 (00:18:10).

Po tej rozmowie powód wyszedł z gabinetu i poinformował swoją asystentkę, że rozwiązał umowę z banku. Stwierdził przy tym, iż choć posiadał platynową kartę został źle potraktowany przez bank.

Dowód: zeznania świadka E. J. – k. 158 (00:09:24).

Jesienią 2011r. rozmowy telefoniczne prowadzone przez klientów banku z jego Centrum Telefonicznym były nagrywane jednocześnie na dwóch serwerach i co do zasady archiwizowane przez 10 lat. Nagrania te były zabezpieczone przed ich wykasowaniem. Zdarzały się jednak, choć rzadko sytuacje, że nie doszło do nagrania rozmowy klienta banku z pracownikiem centrum.

Dowód: zeznania świadka J. W. – k. 141 verte,

zeznania świadka D. G. (1) – k. 171 - 172.

Pracownica pozwanego banku (...) sprawdziła, czy została nagrana rozmowa z powodem, do której miało dojść we wrześniu 2011r. Nie znalazła jednak nagrania żadnej rozmowy z powodem z tego okresu.

Dowód: zeznania świadka J. W. – k. 141 verte.

W listopadzie 2011r. do powoda zatelefonowała pracownica banku w sprawie oferty do karty kredytowej. Powód nie miał czasu na rozmowę i poinformował ją, że wielokrotnie już wskazywał, że wszelkie oferty należy mu składać jedynie drogą mailową.

Dowód: nagranie rozmowy z XI 2011r. - na płycie CD k. 117.

W wyciągu z rachunku bankowego powoda nr (...) sporządzonym na dzień 16.10.2011r. wskazano, że powód w dniu 21.09.2011r. dokonał płatności kartą na kwotę 629zł 10gr, a w dniu 29.09.2011r. dokonał spłaty zadłużenia w kwocie 1510zł 29gr. Strona pozwana obciążyła przy tym powoda: opłatą za monit listowny w kwocie 25zł, opłatą roczną za kartę w wysokości 18zł, kwotą 2zł 41gr opłaty (...) oraz kwotą 6zł 50gr na poczet pakietu bezpieczeństwa. Na dzień sporządzenia wyciągu podano, ze saldo zadłużenia wynosiło 681zł 01gr.

Dowód: wyciąg z rachunku karty kredytowej na dzień 16.10.2011r. - k. 31.

Powód w dniu 10.11.2011r. dokonał na powyższy rachunek bankowy spłaty zadłużenia w kwocie 638zł 01gr.

Dowód: wyciąg z rachunku karty kredytowej na dzień 16.11.2011r. - k. 32.

Na wyciągu z ww rachunku bankowego z dnia 16.11.2011r. wskazano, iż ponownie obciążono powoda opłatą roczną za kartę w wysokości 18zł, kwotą 0,29zł opłaty (...) oraz kwotą 6zł 50gr na poczet pakietu bezpieczeństwa. Strona pozwana w wyciągu wskazała, że powód zobowiązany jest do uiszczenia na jej rzecz odsetek w kwocie 20zł 87gr.

Dowód: wyciąg z rachunku karty kredytowej na dzień 16.11.2011r. - k. 32.

W wyciągach za następne okresy pozwany bank obciążał powoda opłatami rocznymi za kartę w kwotach po 18zł, opłatami (...), opłatą za pakiet bezpieczeństwa (6zł 50gr), odsetkami, opłatami za monity listowne (po 25zł każdy) i opłatą za monit telefoniczny (35zł).

Dowód: wyciągi z rachunku karty kredytowej: na dzień 16.12.2011r, 16.01.2012r, 16.02.2012r, 16.03.2012r. - k. 32.

Pismem z dnia 19.03.2012r. pozwany bank złożył oświadczenie o wypowiedzeniu powodowi umowy o kartę kredytową z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia umowy, licząc od dnia otrzymania pisma.

Dowód: pismo z dnia 19.03.2012r. - k. 37.

W piśmie z dnia 26.06.2012r. skierowanym do strony pozwanej, powód poinformował, że nie jest jej dłużnikiem. Stwierdził, że umowa dotycząca karty kredytowej została rozwiązana we wrześniu ubiegłego roku, a bank nalicza sobie nienależne wynagrodzenie za nieświadczone usługi i żąda dodatkowo od tego wynagrodzenia odsetek.

Dowód: pismo z dnia 26.06.2012r. - k. 39.

W odpowiedzi na to pismo w piśmie z dnia 10.07.2012r. strona pozwana poinformowała powoda, że nie odnotowała zgłoszenia rezygnacji z rachunku karty kredytowej w ww okresie. Wskazała, że umowa została wypowiedziana, a saldo zadłużenia na rachunku powoda wynosi 331zł 22 gr.

Dowód: pismo z dnia 10.07.2012r. - k. 63.

Następnie strona pozwana przekazała do Biura (...) S.A. z siedzibą w W. informację o zadłużeniu powoda. - okoliczność niesporna.

Pismem z dnia 6.12.2012r. poinformowała ona powoda o przekazaniu do BIK S.A. jego danych osobowych w związku z posiadaniem przez niego rachunkiem karty kredytowej (...). Oświadczyła, że nie może pozytywnie rozpatrzyć prośby powoda o usunięcie rachunku karty kredytowej z bazy BIK, ponieważ na ww rachunku nadal widnieje zobowiązanie wobec banku.

Dowód: pismo z dnia 6.12.2012r. - k. 38.

W odpowiedzi na powyższe pismo pełnomocnik powoda pismem z dnia 12.12.2012r, doręczonym w dniu 20.12.2012r, wezwał stronę pozwaną do zaprzestania przetwarzania danych osobowych powoda oraz do niezwłocznego usunięcia niezgodnych jego danych osobowych przekazanych przez pozwany bank do BIK S.A, dotyczących zadłużenia w kwocie 359zł 69gr według stanu na dzień 30.11.2012r. Zarzucił, że zaległość została naliczona w związku z posiadanym przez powoda rachunkiem karty kredytowej(...), jednak karta kredytowa została wydana wbrew woli powoda, który z niej nie korzystał. Wskazał, że konsekwencją umieszczenia informacji o stanie zadłużenia powoda w BIK są trudności z otrzymaniem kredytu inwestycyjnego w kwocie 4.697.000zł przez reprezentowaną przez powoda firmę (...) Sp. z o.o.

Dowód: pismo z dnia 12.12.2012r. z potwierdzeniem odbioru - k. 40 – 41, 42.

Powód M. L. jest prezesem zarządu E. Deweloper Sp. z o.o z siedzibą we W..

Dowód: odpis z KRS nr (...) – k. 43 – 49.

Na przełomie 2012 i 2013r. spółka ta starała się o zawarcie umowy kredytowej, jednak z uwagi na zamieszczoną w BIK informację co do zadłużenia powoda, (...) Bank S.A. wymagał od spółki przedstawienia raportu konsumenckiego, z którego miało wynikać, że sytuacja z kartą kredytową jest incydentem w historii kredytowej powoda, lub spłacenia długu wobec strony pozwanej.

Dowód: wydruk wiadomości mailowej z dnia 3.01.2013r. - k. 50 – 51,

przesłuchanie powoda M. L. – k. 189 (00:23:24).

W §3 ust. 4 Regulaminu (...) Banku (...) S.A, obowiązującym od dnia 1.05.2011r, wskazano, że jeżeli umowa nie stanowi inaczej, zostaje ona zawarta na okres 12 miesięcy i podlega automatycznemu przedłużeniu na okres 12 miesięcy, chyba że:

a. klient poinformuje bank o zamiarze jej nieprzedłużania na co najmniej 30 dni przed upływem okresu wskazanego w umowie lub kolejnego okresu 12 miesięcy, na jaki umowa jest zawarta lub

b. bank poinformuje pisemnie klienta o zamiarze jej nieprzedłużania.

Dowód: (...) Banku (...) S.A. - k. 79 – 84.

Powód nie został powiadomiony o tym, że od dnia 1.05.2011r. w pozwanym banku obwiązywać miał nowy regulamin kart kredytowych.

Dowód: przesłuchanie powoda M. L. – k. 188.

Przy tak poczynionych ustaleniach faktycznych Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Dokonując ustaleń faktycznych, Sąd oparł się na przedłożonych przez strony dokumentach. Nadto Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków J. W. i D. G. (2). Były one bowiem zgodne i konsekwentne. Za wiarygodne uznać należało także zeznania świadka E. J.. Wskazać należy, iż świadek ta pomimo, że jest zatrudniona jako asystentka powoda, zeznawała w taki sposób, że nie można przyjąć, iż z obawy o utratę zatrudnienia złożyła ona zeznania potwierdzające okoliczności wskazane w pozwie. Jej zeznania były bowiem rzeczowe i spontaniczne, przy czym świadek ta w czasie zeznań, kiedy nie pamiętała dokładnie daty przekazania powodowi numeru telefonicznego infolinii banku, wprost powołała się na niepamięć. Zdaniem Sądu zeznania powyższych świadków i przesłuchanie powoda nie są wzajemnie sprzeczne. Należało przyjąć, że faktycznie rozmowy klientów banku z pracownikami infolinii są nagrywane, a nagrania te są zabezpieczone przed ich skasowaniem. Jednak nie można wykluczyć, że sporadycznie z przyczyn technicznych rozmowa może nie zostać nagrana. Świadek E. J. zeznała zaś, że powód poprosił ją o numer infolinii. Wprawdzie nie była obecna przy rozmowie telefonicznej przeprowadzonej przez powoda, jednak po tej rozmowie powód przekazał jej informację, że rozwiązał umowę z bankiem oraz że został niewłaściwie potraktowany przez pracownika banku. Zeznania tego świadka pozwalają uznać za wiarygodne przesłuchanie powoda co do treści rozmowy telefonicznej, która miała miejsce we wrześniu 2011r.

Nie mógł stanowić podstawy ustaleń faktycznych Załącznik nr 5 do Zarządzenia nr (...)Prezesa Zarządu Banku z dnia 6 czerwca 2013r, a to z tej przyczyny, iż dotyczył on zasad archiwizacji i niszczenia dokumentów bankowych sporządzonych na elektronicznych nośnikach informacji w okresie, w którym powoda już nie łączyła ze stroną pozwaną umowa karty kredytowej. Powód wskazywał przy tym, że rozmowa telefoniczna z pracownikiem banku miała miejsce we IX 2011r, a zatem przed wydaniem ww zarządzenia.

W niniejszej sprawie niesporne było, iż strona pozwana umieściła dane powoda w bazie Biura (...) S.A. w W. i że dane te związane są z posiadaniem przez niego rachunku karty kredytowej (...), na co wskazuje także treść pisma strony pozwanej z dnia 6.12.2012r, skierowanego do powoda.

Zgodnie z art. 23 kc dobra osobiste człowieka pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Do dóbr osobistych podlegających ochronie prawnej zaliczyć należy godność osobistą, mimo że nie jest ona wprost wymieniona w art. 23 kc, zawierającym jedynie katalog przykładowych dóbr osobistych. Godność jako przedmiot szczególnej ochrony prawnej wymieniona została natomiast w art. 30 Konstytucji RP. W orzecznictwie akcentuje się przy tym dwa aspekty godności człowieka - godności jako wartości przyrodzonej i niezbywalnej oraz godności rozumianej jako „prawo osobistości”, obejmujące wartości życia psychicznego każdego człowieka oraz te wszystkie wartości, które określają podmiotową pozycję jednostki w społeczeństwie i które składają się, według powszechnej opinii, na szacunek należny każdej osobie. Przy czym, godność w tym pierwszym znaczeniu człowiek zachowuje w każdych warunkach, natomiast przedmiotem naruszenia - przez zachowania innych osób lub regulacje prawne - może być godność rozumiana jako „prawo osobistości” (tak: Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu wyroku z 7 marca 2007 r., sygn. K 28/05, OTK ZU nr 3/A/2007, poz. 24). Z prawa tego wywodzi się także prawo do ochrony danych osobowych człowieka. Prawo to podlega ochronie konstytucyjnej (por. art. 47 i art. 51 Konstytucji RP). Nadto w myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. o ochronie danych osobowych każdy ma prawo do ochrony dotyczących go danych osobowych, zaś przetwarzanie danych osobowych może mieć miejsce ze względu na dobro publiczne, dobro osoby, której dane dotyczą, lub dobro osób trzecich w zakresie i trybie określonym ustawą (art. 1 ust. 2 ww ustawy). Przepis art. 23 powołanej ustawy określa nadto, w jakich okolicznościach przetwarzanie danych osobowych jest dopuszczalne. W niniejszej sprawie należy mieć także na względzie przepis art. 105a ust. 1 prawa bankowego, zgodnie z którym przetwarzanie przez banki informacji stanowiących tajemnicę bankową w zakresie dotyczącym osób fizycznych może być wykonywane, z zastrzeżeniem art. 104, art. 105 i art. 106-106c, w celu oceny zdolności kredytowej i analizy ryzyka kredytowego. W myśl zaś art. 105 ust. 3 prawa bankowego instytucje, o których mowa w ust. 1, mogą przetwarzać informacje stanowiące tajemnicę bankową dotyczące osób fizycznych po wygaśnięciu zobowiązania wynikającego z umowy zawartej z bankiem lub inną instytucją ustawowo upoważnioną do udzielania kredytów, bez zgody osoby, której informacje dotyczą, gdy osoba ta nie wykonała zobowiązania lub dopuściła się zwłoki powyżej 60 dni w spełnieniu świadczenia wynikającego z umowy zawartej z bankiem lub z inną instytucją ustawowo upoważnioną do udzielania kredytów, a po zaistnieniu tych okoliczności upłynęło co najmniej 30 dni od poinformowania tej osoby przez bank lub inną instytucję ustawowo upoważnioną do udzielania kredytów o zamiarze przetwarzania dotyczących jej informacji stanowiących tajemnicę bankową, bez jej zgody. Podkreślić należy, że uprawnienie wynikające z powyższego przepisu, a dotyczące przetwarzania określonych w nim danych bez zgody osoby, której informacje dotyczą, przysługuje bankowi tylko wówczas, gdy osoba ta nie wykonała zobowiązania lub dopuściła się zwłoki powyżej 60 dni w spełnieniu świadczenia wynikającego z umowy zawartej z bankiem.

Z przepisu art. 24 §1 kc wynika, iż sądowa ochrona dóbr osobistych opiera się na domniemaniu bezprawności działań, skutkujących naruszeniem tych dóbr, co oznacza, iż to na stronie pozwanej w niniejszej sprawie spoczywał ciężar udowodnienia, iż jej działania w stosunku do powoda nie były bezprawne. Zgodnie art. 105 ust. 4 prawa bankowego banki mogą, wspólnie z bankowymi izbami gospodarczymi, tworzyć instytucje upoważnione do gromadzenia, przetwarzania i udostępniania m.in. bankom informacji stanowiących tajemnicę bankową w zakresie, w jakim informacje te są potrzebne w związku z wykonywaniem czynności bankowych (np. udzielaniem kredytów, pożyczek). Jednak informacje zamieszczane w takich zbiorach danych niewątpliwie powinny być zgodne z rzeczywistością. W sprawie o ochronę dóbr osobistych to zatem na pozwanym banku spoczywał ciężar udowodnienia prawdziwości informacji umieszczonych w zbiorze danych, jedynie bowiem wówczas naruszenie dóbr osobistych powoda nie byłoby bezprawne. To zatem na stronie pozwanej spoczywał ciężar udowodnienia, że powód w chwili przekazania jego danych BIK był dłużnikiem banku. Pozwany bank na tę okoliczność nie złożył zaś wniosków dowodowych, choć to strona pozwana powinna była wykazać tak wysokość zadłużenia powoda z tytułu płatności dokonywanych kartą kredytową, jak i udowodnić, że po upływie ważności tej karty nadal łączyła ją z powodem umową karty kredytowej.

Odnośnie spłaty przez powoda zadłużenia z tytułu karty kredytowej, to ze złożonych wyciągów wynika, że na dzień 16.10.2011r. saldo zadłużenia wynosić miało 681zł 01gr i obejmowało 25zł opłaty za monit listowny, kwotę 629zł 10gr wynikłą z płatności kartą, 18zł opłaty rocznej za kartę, 2zł 41gr opłaty (...) i 6zł 50gr za pakiet bezpieczeństwa. Powód jednak w dniu 10.11.2011r. dokonał wpłaty kwoty 638zł 01gr, obejmującej wskazaną w wyciągi kwotę 629zł 10gr. Strona pozwana nie wykazała zaś, iż rzeczywiście w tym okresie skierowała do powoda monit listowny oraz jakiego zadłużenia on dotyczył. Nadto z przyczyn wskazanych w dalszej części uzasadnienia uznać należało, że powód nie był zobowiązany uiścić w X 2011r. wskazanych w wyciągu opłat bankowych. Strona powodowa skierowała do powoda pismo z dnia 6.12.2012r, jednak w toku tego procesu nie wykazała, by w tym czasie powód był jej dłużnikiem, skoro należność z tytułu płatności kartą kredytową uiścił już niemal rok wcześniej, tj. w dniu 10.11.2011r.

Jak wskazano strona pozwana powinna była wykazać, że po dniu 30.09.2011r. nadal łączyła ją z powodem umowa karty kredytowej. Między stronami niesporne było, że po raz pierwszy strona pozwana wydała powodowi kartę kredytową w 1999r, a ostatnia aktywowana przez powoda karta kredytowa wystawiona została do dnia 30.09.2011r. Następnie strona pozwana wysłała powodowi kolejną kartę kredytową, której ten nie aktywował, na co wskazuje kserokopia pisma złożonego z pozwem, którego oryginał okazano na rozprawie w dniu 30.04.2015r. Na piśmie tym nadal umieszczona była nieaktywowana karta przesłana powodowi. Skoro powód karty nie aktywował, to poprzez jej użycie nie mogło nawet w sposób dorozumiany dojść do zawarcia umowy tej karty na kolejny okres. Strona pozwana przedłożyła wprawdzie (...) Banku (...) S.A, obowiązujący od dnia 1.05.2011r, ale w żaden sposób nie wykazała, że został on doręczony powodowi. Zgodnie zaś z art. 384§1 kc ustalony przez jedną ze stron wzorzec umowny, w szczególności m.in. regulamin, wiąże drugą stronę, jeżeli został jej doręczony przed zawarciem umowy. Przepis art. 384§2 zd. 2 kc nie znajdował przy tym zastosowania w niniejszej sprawie, a to z tej przyczyny, że powód wcześniejsze umowy zawierał jako konsument. Skoro powód zaprzeczył, że doręczono mu ww regulamin, rzeczą strony pozwanej było wykazanie tego faktu, czego pozwany bank nie uczynił. Wobec powyższego w istocie bez znaczenia jest fakt, czy powód wypowiedział umowę karty kredytowej w IX 2011r. Z dokumentów złożonych w toku postępowaniu nie wynika bowiem, by umowa ta była zawarta na czas nieokreślony. Jeśli zaś okres ważności karty kredytowej CitiBank Visa Gold upłynął z dniem 30.09.2011r, z tym dniem doszło do wygaśnięcia łączącego strony stosunku prawnego. Zatem niezasadnie strona pozwana obciążała powoda za okres po dniu 30.09.2011r. opłatami bankowymi wskazanymi w wyciągach za kolejne miesiące, a oświadczenie pozwanego banku o wypowiedzeniu umowy było bezskuteczne, skoro w dniu jego skierowania do powoda strony nie łączyła już ww umowa.

Strona pozwana po rozwiązaniu umowy karty kredytowej przetwarzała dane osobowe powoda, mimo że już nie miała do tego prawa, a czyniąc to - naruszała prywatność powoda, działając wbrew przepisom art. 105a ust. 2 ustawy prawa bankowego oraz art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. o ochronie danych osobowych. Swoim działaniem strona pozwana naruszyła dobra osobiste powoda w postaci szeroko pojętej prywatności. Podkreślić przy tym należy, że sama zdolność kredytowa nie jest dobrem chronionym w trybie art. 23 i art. 24 k.c. Polega ona bowiem na faktycznej możliwości zaciągania kredytów lub pożyczek w instytucjach bankowych z uwagi na ich zaufanie co do spłaty kredytu lub pożyczki w umówionym terminie. Jednak w przypadku powoda niewątpliwie doszło do naruszenia dóbr osobistych w postaci szeroko pojętej prywatności. Naruszenie dobra osobistego należy oceniać, stosując kryteria obiektywne. Nie jest zatem istotne, jakie rzeczywiście skutki wywarło naruszenie dóbr osobistych dla powoda, gdyż samo przekazanie danych osobowych BIK S.A. w sytuacji, gdy powód nie był dłużnikiem banku, naruszało jego dobra osobiste.

Ponieważ strona pozwana nie podjęła stosownych działań zmierzających do usunięcia danych powoda z bazy BIK S.A, a w niniejszej sprawie jedynie bank może zwrócić się o to, to w świetle art. 24§1 zd. 2 kc zasadne było żądania zobowiązania strony pozwanej do wystąpienia do Biura (...) S.A. z siedzibą w W. o korektę danych powoda zamieszczonych w tym rejestrze w zakresie wykreślenia informacji o jego zadłużeniu w stosunku do pozwanego banku, wynikającego z umowy karty kredytowej(...)numer (...), dla której prowadzony był rachunek bankowy numer (...), zawartej między stronami.

Mając powyższe na względzie, na podstawie powołanych przepisów Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji postanowienia.

O kosztach procesu rozstrzygnięto na postawie art.98§1 i 3 kpc. Zasądzona kwota 977zł kosztów procesu obejmuje: 600zł opłaty od pozwu, 360zł wynagrodzenia pełnomocnika procesowego i 17zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE