UZASADNIENIE

Wyroku Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej I Wydział Cywilny

z dnia 25 maja 2015r., sygn. akt: I C 52/15

Powód E. G., w pozwie o zapłatę z dnia 29.08.2013r. (Tom I, k. 2), wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A.(...)” na swoją rzecz kwoty 4.795,39 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 18.07.2013r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego (k. 66/2).

W uzasadnieniu pozwu (Tom I, k. 2 - 5) powód podał, iż w dniu 29.04.2013r. kierowca samochodu F. (...), nr rej. (...), posiadający umowę ubezpieczenia OC zawartą z (...) S.A. (...)”, nie zachowując należytej ostrożności w ruchu drogowym doprowadził do kolizji drogowej w skutek czego uszkodzony został należący do powoda pojazd C. (...), nr rej. (...). Uczestnicy zdarzenia spisali oświadczenie. Powód dokonał zgłoszenia szkody w dniu 8.05.2013r. W dniu 27.05.2013r. powód przeprowadził na własny koszt przegląd uszkodzonego pojazdu w (...) serwisie (...) z ustaleniem, że następstwem wypadku jest uszkodzenie łożyska koła przedniego, przód prawej opony, luz na kolumnie kierowniczej, konieczność kontroli układu poduszek powietrznych oraz wykonanie geometrii układu kierowniczego. W dniu 28.05.2013r. zakład ubezpieczeń uznał swoją odpowiedzialność za przedmiotową szkodę na kwotę 1.384,28 zł, nie uznając zgłoszonych dodatkowych uszkodzeń. Powód odwołał się od decyzji (...). Powód ponownie zmuszony został ponieść dodatkowe koszty oględzin w warunkach warsztatowych. W związku z brakiem jakichkolwiek działań ze strony (...) S.A., powód w dniu 5.08.2013r. wystosował wezwanie do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem, które również zostało bez żadnej odpowiedzi. W ocenie powoda wysokość uznanego rozrzucenia jest nieadekwatna do rozmiaru rzeczywiście powstałej szkody oraz bezprawnie zaniża jej wartość. Przyznana suma uniemożliwia przewrócenie pojazdu do stanu sprzed wypadku, a to z uwagi na dokonane potrącenia amortyzacyjne oraz naprawę pojazdu przy użyciu tzw. zamienników, a nie części oryginalnych.

W odpowiedzi z dnia 25.11.2013r. (Tom I, k. 53) na pozew, pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska (Tom I, k. 55) pozwany zaprzeczył, zarówno co do wysokości jak i co do zasady, roszczeniu zgłoszonemu przez powoda. Wypłacona dotychczas kwota odszkodowania doprowadziła do zlikwidowania szkody w majątku powoda. Jednocześnie powód nie wykazał, aby wypłacona mu kwota 1.384,28 zł nie wyczerpała całości poniesionej przez niego szkody. Powód, mimo konieczności, nie przedłożył kosztorysu w jednym z systemów stosowanych przez serwisy naprawcze tj. E. lub A.. Nadto, powód odmówił przeprowadzenia oględzin pojazdu w warunkach warsztatowych, czym uniemożliwił weryfikację podawanych przez siebie okoliczności. Reasumując, żądania powoda zmierzają do jego nieuzasadnionego wzbogacenia.

W dalszym postępowaniu sądowym oraz w pisemnej korespondencji, strony konsekwentnie podtrzymywały swoje stanowiska (powód : Tom I, k. 44, 66 ; Tom II, k. 248/2; pozwany Tom I, k. 75). Przy czym powód, na rozprawie w dniu 11.03.2014r. (Tom I, k. 75) sprecyzował, iż na kwotę 4.795,39 zł składają się: kwota w wysokości 5.578,75 zł wynikająca z opinii T. K. (k. 20) pomniejszona o kwotę przyznanego odszkodowania tj. kwotę 1.384,28 zł (k. 29), koszty wykonania ww. opinii tj. kwota 320,00 zł wynikająca z rachunku nr (...) (k. 13) oraz koszty przejazdu do biegłego w łącznej kwocie 200,14 zł (k. 12).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29.04.2013r. kierowca samochodu marki F. (...) F. S., nr rej. (...), posiadający umowę ubezpieczenia OC w pozwanym (...) S.A. Vienna Insurance Group” z siedzibą w W., nr polisy (...), nie zachowując należytej ostrożności w ruchu drogowym doprowadził do kolizji drogowej, wskutek czego uszkodzeniu uległ należący do powoda E. G. pojazd C. (...), nr rej. (...).

Dowód: akta postępowania likwidacyjnego, k. 93 - 198; oświadczenie z dnia

29.04.2013r., k. 37; zgłoszenie szkody, k. 93, 108 ; odpis z KRS pozwanego Nr

(...), k. 58 – 63.

W postępowaniu likwidacyjnym strony prowadziły pomiędzy sobą liczną korespondencję, ustalając szczegóły rozliczenia. Pozwany zarzucił powodowi m. in., iż ten nie przedłożył kosztorysu sporządzonego w jednym z systemów E. lub A..

Dowód: e-mail z dnia 28.05.2013r., k. 32; kopia faktury (...), k. 33;

kontrola jakości z dnia 27.08.2013r., k. 34; pismo pozwanego o zarejestrowaniu

zgłoszonej szkody, k. 35; pismo Rzecznika Ubezpieczonych z dnia 6.09.2013r., k. 45,

z dnia 31.01.2014r., k. 71; pismo powoda z dnia 8.07.2013r., k. 86; pismo pozwanego

z dnia 8.05.2013r., k. 87; akta postępowania likwidacyjnego, k. 88 – 198; pismo

pozwanego z dnia 25.06.2013r., k 23.

Decyzją z dnia 27.05.2013r. (...) S.A. Vienna Insurance Group” z tytułu powstałej szkody, na rzecz powoda E. G., przyznało i wypłaciło kwotę 1.384,28 zł na podstawie kosztorysu – EurotaxGlass’s nr (...) z dnia 20.05.2013r. W pozostałej części, odmówiono powodowi wypłaty dochodzonej przez niego kwoty odszkodowania. Pismem z dnia 12.06.2013r. powód odwołał się od decyzji pozwanego z dnia 27.05.2013r. Odwołanie powoda wpłynęło do Ubezpieczyciela w dniu 17.06.2013r.

Dowód: informacja pozwanego o przyznanym świadczeniu z dnia 29.05.2013r., k. 29;

kopia kosztorysu z dnia 20.05.2013r., k. 31; korespondencja e-mail z dnia 28.05.2013r.,

k. 32; odwołanie z dnia 12.06.2013r. wraz z potwierdzeniem odbioru, k. 25 – 27, 28.

W ramach postępowania odwoławczego pozwany zażądał od powoda dokonania wyceny samochodu w systemie A. lub E.. Kosztorys sporządzony na koszt powoda przez niezależnego rzeczoznawcę w systemie A. - Opinia techniczna – wycena dot. C. (...) nr rej. (...), została sporządzona przez Biuro (...), a rachunek za powyższe Nr (...). wystawiony został w dniu 6.07.2013r. na kwotę 320,00 zł. E. G. poniósł koszt z tytułu dojazdu do rzeczoznawcy oraz odbioru dokumentów z K.. Za paliwo powód zapłacił kwotę 100,10 zł w dniu 2.07.2013r. oraz kwotę 100,04 zł w dniu 6.07.2013r.

Dowód: zeznania powoda, k. 248/2; zeznania świadka B. G., k. 248/2;

pismo powoda z dnia 8.07.2013r., k. 9, wraz z potwierdzeniem nadania i odbioru, k.

10,11; kopia faktury VAT na kwotę 100,10 zł, k. 12; paragon zakupu paliwa na

kwotę 100,04zł , k. 12a; kopia rachunku nr (...) z dnia 6.07.2013r., k. 13; opinia

nr (...) z dnia 2.07.2013r., k. 14 – 22.

Pismem z dnia 5.08.2013r., doręczonym w dniu 9.08.2013r., powód wezwał pozwanego do zapłaty.

Dowód: ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 5.08.2013r., k. 6; potwierdzenie

nadania, k. 7, potwierdzenie odbioru k. 8.

Zasadniczo wszystkie uszkodzenia zauważone na fotografiach przedmiotowego samochodu C. (...), należącego do powoda, są pochodzenia kolizyjnego. Wiele z widocznych uszkodzeń jak: boku lewego, prawego tylnego narożnika, przebicia zderzaka przedniego z przodu po lewej stronie, większość głębokich rys zderzaka po lewej stronie oraz osłony błotnika przedniego lewego i opony przedniej lewej, powstało w innych okolicznościach niż kolizja drogowa w dniu 29.04.2013r. Diagnostyka uszkodzeń układu kierowniczego i poduszek gazowych, nie wykazała nieprawidłowości. Uszkodzenie opony przedniej lewej stanowi wynik najeżdżania na przeszkody przy małej prędkości samochodu, a dużej prędkości obrotowej koła, nie zaś wynik przedmiotowej kolizji.

Dowód: opinia biegłego w zakresie ruchu drogowego i rekonstrukcji zdarzeń oraz

wyceny wartości, kosztów i jakości naprawy P. G. z dnia

18.09.2014r. wraz z dokumentacją fotograficzną oraz kalkulacją naprawy, k. 203;

odpowiedź z dnia 10.01.2015r. na zarzuty do opinii z dnia 18.09.2014r., Tom II,

k. 218; częściowo prywatna opinia rzeczoznawcy samochodowego T.

K. nr (...) z dnia 2.07.2013r., k. 14 – 22.

Koszt naprawy samochodu powoda jest znacznie niższy od domniemanej wartości samochodu, z tego też powodu rozmiar szkody jest równy kosztowi naprawy samochodu. Koszt naprawy, materiałów i robocizny, wyznaczony przy pomocy programu komputerowego do wyceny kosztów naprawy według technologii producenta – A. - wynosi 4.027,91 zł plus 23% podatku VAT = 4.954,33 zł (brutto). Przy czym do ustalenia powyższe zostały wzięte pod uwagę uszkodzenia widoczne, opisane i takie, których prawdopodobieństwo wystąpienia w takiej kolizji lub z uszkodzeniami widocznymi graniczy z pewnością.

Dowód: opinia biegłego w zakresie ruchu drogowego i rekonstrukcji zdarzeń

oraz wyceny wartości, kosztów i jakości naprawy P. G. z dnia

18.09.2014r., wraz z dokumentacją fotograficzną oraz kalkulacją naprawy k.

203.

Dokonując ustaleń faktycznych, Sąd podzielił opinię biegłego Sądu Okręgowego w Krakowie mgr inż. P. G. w zakresie ruchu drogowego i rekonstrukcji zdarzeń oraz wyceny wartości, kosztów i jakości napraw z dnia 18.09.2014r., (Tom I, k. 203) który w niej przyjął, że zasadniczo wszystkie uszkodzenia zauważone na fotografiach przedmiotowego samochodu są pochodzenia kolizyjnego, przy czym szereg z nich powstało w innych okolicznościach niż kolizja drogowa w dniu 29.04.2013r. Na skutek natomiast samej kolizji w dniu 29.04.2013r., rozmiar poniesionej szkody w samochodzie powoda, jest równy kosztowi naprawy przedmiotowego samochodu. Zaś wysokość kosztów naprawy, materiałów i robocizny ww. samochodu wynosi 4.954,33 zł brutto. Biegły w sposób przekonywujące wyjaśnił także, z jakiego powodu pominął, przy wyznaczeniu kosztów naprawy samochodu, uszkodzenia niewidoczne na fotografiach.

W odpowiedzi z dnia 10.01.2015r. (Tom II, k. 218) na zarzuty powoda z dnia 1.12.2014r. (k. 208), biegły w całości podtrzymał swoją pierwotną, a opisaną wyżej opinię (k. 203), co zostało przez Sąd podzielone. Odwołując się do poszczególnych zarzutów: powód zarzucił biegłemu, iż określone przez biegłego jako „przebicie” zderzaka przedniego z przodu po lewej stronie (k. 208), w rzeczywistości stanowi jedynie obdarcie, co świadczy iż fotografie, na bazie których biegły dokonał stosownych ustaleń, nie odzwierciedlają faktycznego stanu rzeczy; w tym zakresie biegły rzeczowo wyjaśnił (k. 218, 219), iż zderzak przedni po stronie lewej posiada przebicie oraz wiele drobnych rys; przebicie powyższe nie powstało od przedmiotowej kolizji; nie można wykluczyć, że rysy w nim powstały; niezależnie od nomenklatury i pochodzenia tego szczególnego uszkodzenia, zderzak przedni został zakwalifikowany do wymiany. W dalszej kolejności powód zarzucił biegłemu, iż wbrew jego twierdzeniom trudno wskazać z jakiego powodu nastąpiło uszkodzenie opony przedniej lewej (k. 208); w odpowiedzi na co biegły wskazał (k. 218, 219), iż : powód nie przedstawił do oględzin opony, ani nie wykazał jakichkolwiek nowych okoliczności z nią związanych. Powód zarzucił także, iż materiał pozwanego Ubezpieczyciela, na którym bazował biegły P. G. był niepełny - biegły replikował (k. 219), iż w zakresie dokonanej opinii podlega jedynie sądowi i opinie wykonuje jedynie i dokładnie w zakresie przez sąd określonym. Powód podniósł też zarzut, że powinien skorzystać z zakładu mechanicznego dysponującego właściwym sprzętem (k. 208/2) – biegły zaproponował (k. 219), by strona zapewniła warunki warsztatowe, a strona z tego nie skorzystała i nie przedstawiła żadnych okoliczności, które w ten sposób miałyby być udowodnione. Nadto, biegły P. G. wskazał, iż w trakcie oględzin w dniu 10.01.2015r. powód zgłosił kolejne nowe uszkodzenia. Biegły wyjaśnił dokładnie, jasno i zrozumiale, z jakiego powodu nie uwzględnił owych kolejnych uszkodzeń, tj. zerwania osłony górnej chłodnicy, rozregulowania zaworów silnika, a także podnoszonych już wcześniej: porysowania osłony przedniej lewego zderzaka, uszkodzenie opony, uszkodzenie drążków kierowniczych, awarii układu poduszki gazowej.

Sąd podzielił powołaną wyżej opinię biegłego wraz z odpowiedzią na zarzuty wystosowane przez powoda. Wyjaśnia ona w sposób rzetelny, kompleksony i przekonywujący, jakie konkretnie uszkodzenia powstały w samochodzie powoda na skutek kolizji drogowej z dnia 19.04.2013r., rozmiar poniesionej przez powoda szkody, a także wysokość kosztu naprawy, materiałów i robocizny.

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie częściowo.

Zgodnie z art. 805 § 1 k. c. Przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Zgodnie z art. 9 ust. 1. Ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych ( Dz.U. 2003 Nr 124 poz. 1152 ) Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków. Ust. 2 ww. przepisu stanowi, iż Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej, o którym mowa w art. 4 pkt 1 i 2, obejmuje również szkody wyrządzone umyślnie lub w wyniku rażącego niedbalstwa ubezpieczającego lub osób, za które ponosi on odpowiedzialność. Art. 9a. ww. przepisu wskazuje, że Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w art. 9, będące następstwem zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Art. 14 ust. 1 cytowanej powyżej ustawy wskazuje, iż Zakład Ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

Zdarzeniem mającym miejsce w okresie ubezpieczenia była niewątpliwie kolizja z dnia 29.04.2013r. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady, choć kwestionując ową zasadę w odpowiedzi na pozew z dnia 25.11.2013r., wykazał swą niekonsekwencję. Pozwany wypłacił bowiem powodowi uznaną przez siebie kwotę 1.384,28 zł (fakt bezsporny). Przy czym Sąd zauważa, iż w stanowisku pozwanego z dnia 27.05.2013r. (k. 29) wskazana została kwota 1.384,28 zł, podczas gdy w załączonym kosztorysie wskazana została kwota 1.384,29 zł (k. 31/2). Ponieważ powód przyznał i jednocześnie nie zaprzeczył (k. 75), Sąd przyjął, iż faktycznie wypłacona powodowi kwota to kwota 1.384, 28 zł.

Powód by wykazać swoje roszczenie, a wcześniej zainicjować i zakończyć postępowanie likwidacyjne, postępując zgodnie z poleceniem pozwanego, poniósł realne koszty, zasądzone w niniejszym postępowaniu. Na zasadzoną kwotę 4.090,19 zł składa się kwota: 4.954,33 zł (wynikająca z opinii biegłego, k. 203) pomniejszona o wypłaconą kwotę 1.384,28 zł (k. 3, 29, 31/2, 75), czyli kwota 3.570,05 zł; kwota 320,00 zł z tytułu kosztów opinii T. K. (k. 13) oraz kwota 200,14 zł z tytułu poniesionego przez powoda kosztów dojazdu do biegłego w K. (k. 75). Odsetki ustawowe liczone są od dnia 18.07.2013r. do dnia zapłaty, jako że odwołanie od decyzji pozwanego zostało przez niego odebrane w dniu 17.06.2013r.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd na mocy art. 805 k. c. w zw. z art. 9 ust. 1. i 2, art. 9 a i art. 14 ust. 1 Ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z art. 481 k. c., orzekł jak w pkt 1 i 2 sentencji wyroku.

Zgodnie z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Zgodnie z § 6 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, (Dz. U. Nr 163, poz. 1348, z 2012r., poz. 150), stawka minimalna przy wartości przedmiotu sporu do 5.000,00 zł wynosi 600,00 zł.

Powód wygrał sprawę w 85,29 % ; powód zażądał bowiem kwoty 4.795,39 zł (100%), a zasądzono 4.090,19 zł (x). Powództwo zostało oddalone zatem w 14,71 %.

Biorąc pod uwagę powyższe wyliczenie, Sąd, dokonał następującego ustalenia:

- z tytułu poniesionej przez powoda opłaty od pozwu w kwocie 240,00 zł (k. 42), została zasądzona od pozwanego na rzecz powoda kwota 204,70 zł, jako 85,29 % kwoty 240,00 zł,

- kwota 337,87 zł stanowi wyliczenie 500,00 zł (zaliczka na biegłego ) – 162,13 zł (14,71 % z łącznej kwoty 1.102,20 zł - wynagrodzenie biegłego),

- analogicznie do powyższego, koszty zastępstwa prawnego wyniosły 617,00 zł , na mocy § 6 pkt 3 ww. Rozporządzenia, dlatego też jej 85,29 % stanowi kwotę 526,24 zł.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd orzekł jak w pkt 3 sentencji wyroku.

O konieczności zwrotu pozwanemu poniesionych przez niego kosztów zastępstwa prawnego, w części w jakiej powód sprawę przegrał, tj. w 14,71 % z kwoty 617,00 zł, Sąd orzekł jak w pkt 4 sentencji wyroku, zasądzając kwotę 90,76 zł.

Pozwany jest też stroną, od której Sąd pobrał na rzecz Skarbu Państwa całą kwotę 602,20 zł wyłożoną tymczasowo, na poczet opinii biegłego, co znalazło wyraz w pkt 5 sentencji wyroku.

O całości kosztów, Sąd orzekł na mocy art. 98 § 1 i 3 k. p. c.

Sygn. akt: I C 52/15

Przewodniczący:	SSR Kazimierz Firlej
Protokolant:	sekr. sądowy Katarzyna Boczek

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE