UZASADNIENIE

Oskarżony M. B. (1) został skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Częstochowie z dnia 4.02.2011r. w sprawie IIK 118/10 na karę 2 lat pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 5 lat. Postanowieniem z dnia 11.10.2013r. w/w Sąd zarządził wykonanie w/w kary. M. B., otrzymawszy odpis tej decyzji zaskarżył ją zażaleniem które złożył do tamt. Sądu w dniu 30.10.2013r. Jednak postanowieniem z dnia 3.12.2013r. zadecydowano ostatecznie o utrzymaniu w mocy zakwestionowanej przez M. B. decyyzji. Jednocześnie pomimo wezwania go do stawienia się w Zakładzie Karnym w W. w dniu 2.01.2014r. nie zgłosił się do odbycia kary.

W tym czasie oskarżony zarejestrowany był jako osoba bezrobotna i nie pobierał zasiłku dla bezrobotnych. Potrzebował jednak pieniędzy na swoje potrzeby. W związku z tym w dniu 17 stycznia 2014r. M. B. (1) za pośrednictwem sklepu (...) Sp. z o. o. w M. zawarł umowę kredytową na zakup towarów nr (...) na zakup telewizora (...) marki P. o wartości 5.427,96 zł, na kwotę 7.124,36 zł. z (...) Bank (...) S. A. we W.. Oskarżony złożył jednocześnie wobec Banku niezgdone z prawdą oświadczenie, iż jest zatrudniony w firmie (...) w M. na stanowisku robotnioka budowlanego i uzyskuje dochód w wysokości 2.500 zł. W tym samym dniu 17.01.2014r. M. B. zawarł umowę pożyczki lomabrdowej (...) na kwotę 2.050 zł., zabezpieczeniem której stał się telewizor P. (...) nabyty na podstawie w/w umowy kredytowej. Następnie w dniu 20 stycznia 2014r. oskarżony zawarł ponownie umowę kredytową na zakup towarów o nr (...) z w/w Bankiem za pośrednictwem ponownie sklepu (...) Sp. z o. o. na zakup telewizora marki S. wartości 6.115,98 zł., otrzymując kredyt w wysokości 8.781,93 zł. Ponownie oskarżony złożył na potrzeby uzyskania kredytu oświadczenie o zatrudnieniu u G. L. Zakład (...) w M. w charakterze robotnika budowlanego z wynagrodzeniem 2.500 zł. T. ten, w tym samym dniu oddał do lomabrdu zabezpieczając umowę pożyczki lombardowej nr (...) w firmie (...) w M. na kwotę 2.100 zł.

M. B. (1) nie dokonał spłaty przedmiotowych umów kredytowych.

Dnia 21 stycznia 2014r. został zatrzymany w związku z nakazem doprowadzenia go na plecenie Sądu Okręgowego w Częstochowie z dnia 15.01.2014r. do Z. Karnego w W. celem odbycia kary 2 lat pozbawienia wolności do sprawy IIK 118/10. Oskarżony przebywał w Zakładzie Karnym do dnia 18 grudnia 2014r. Po opuszczeniu Zakładu Karnego, M. B. podejmował się pojedyńczych prac dorywczych, uzysując za ich wykonanie kwoty rzędu 50 zł. Od marca 2015r. zaczął zarabiać około 2.000 zł. miesięcznie. W dalszym ciągu nie dokonał spłaty ciążących na nim długów wobc (...) Agricole Bank (...) we W..

Powyższe ustalenia faktyczne poczyniono w oparciu o: częściowo wyjaśnienia M. B. (1) (k.40-42, 77-78), zeznania M. B. (3) (k.10-11), G. L. (k.24-25, 79), umowy pożyczek lombardowych (k.4-5), nakaz doprowadzenia (k.6), umowy kredytowe (k.13-20), informację z ZUS w M. (k.29), informację (...) (k.75-76), akta Sądu Okręgowego w Częstochowie IIK 118/10 (Wp (...)).

Oskarżony M. B. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa. Potwierdził, iż złożył fałszywe oświadczenie ustnie. Wyjaśnił, że wziął telewizory z zamiarem ich sprzedania i wyjechania za granicę do pracy, choć podczas pierwszego przesłuchania przed Prokuratorem oświadczył, iż nie chce wskazać, co z nimi zrobił. Jednocześnie stwierdził, że normalnie by je spłacił i taki miał zamiar, ale został za dwa dni zatrzymany. Odbywając karę zaczął odpłatnie pracować, ale komornik pobierał z jego wynagrodzenia pieniądze na poczet zasądzonej wobec niego grzywny. Z banku nic do niego do zakładu karnego nie przychodziło. Gdyby było inaczej, to on próbowałby to z bankiem jakoś wyjaśnić. Stwierdził, iż chce to spłacić. W dalszej kolejności wskazał, że sprzedał te telewizory za sumy po 2000 zł., część pieniędzy przeznaczył na swoje potrzeby, a część zostawił w domu, ale mama z tych pieniędzy robiła mu paczki do więzienia i już nimi nie dysponuje. Do toczącego się w tamtym okresie wobec niego postępowania wykonawczego odniósł się w ten sposób, iż wskazał, że nie miał świadomości o powyższym, gdyż strasznie wtedy pił. Przychodziły jakieś wezwania od kuratora o posiedzeniach sądowych, ale on wtedy nie był w stanie normalnie funkcjonować. Po opuszczeniu zakładu karnego 18.12.2014r. do dnia przesłuchania 12.05.2015r. nie dokonał żadnej spłaty, ponieważ myślał, iż to w sądzie się wyjaśni. Na początku, po wyjściu, zarabiał z prac dorywczych niskie kwoty, ale od marca zaczął zarabiać po około 2.000 zł. Do banku się nie udał gdyż nie miął namiarów, choć wie, że umowa którą spisywał w sklepie, to była z bankiem i dostał ją do ręki. Nie wie co zrobił z tymi dokumentami, stąd nie miał adresu do banku. Mama gdy go odwiedzała w więzieniu to mówiła iż przychodzi jakaś korespondencja z banku, i choć prosił by mu ją zostawiła, to twierdziła, iż tata pali ją w piecu. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie dotyczącym jego twierdzeń o tym, iż miał zamiar spłacić kredyty. Decyduje o tym całokształt okoliczności towarzyszących w chwili zawierania umów oraz po dacie ich zawarcia. Oskarżony w chwili pobrania kredytów był osobą bezrobotną, dla uzyskania kredytów złożył fałszywe oświadczenia. W szczególności o tym, iż zamiaru spłaty kredytów nie miał, a jego twierdzenie w tym zakresie jest gołosłowne, wskazuje fakt, iż M. B. został niezwłocznie po wzięciu kredytów pozbawiony wolności. Wcale przy tym ta okoliczność nie może świadczyć o okoliczności usprawiedliwiającej, która w sposób obiektywny i niezależny od woli oskarżonego uniemożliwiła mu spłatę kredytów. Nie miał bowiem oskarżony podstaw spodziewać się iż z pracy spłaci kredyty, skoro miał zarządzoną karę aż dwóch lat pozbawienia wolności. I znowu nie ma tu znaczenia, iż odwołał się od decyzji Sądu karę tą zarządzającą. Nic nie dawało mu bowiem podstaw do przekonania, iż złożone przez niego zażalenie przyniesie oczekiwany przez niego efekt, zwłaszcza iż otrzymał wezwanie do stawienia się w Zakładzie Karnym w W. na dzień 2.01.2014r. Nie jest też prawdą, iż nie wiedział o toczącym się w tym zakresie postępowaniu wykonawczym, skoro sam wniósł zażalenie od powyższej decyzji. Zdaniem Sądu o braku woli oskarżonego zapłaty długu wobec (...) Agricole świadczy także fakt, iż będąc już pozbawionym wolności nie uczynił żadnych starań, by zwrócić się do Banku o wyjaśnienie zaistniałej sytuacji celem polubownego załatwienia sprawy. Nie uczynił tego także po wyjściu z Zakładu Karnego. Po jego opuszczeniu nie podjął żadnych prób spłaty długu pomimo tego, że od marca 2015r. zaczął uzyskiwać stałe dochody na poziomie 2000 zł. Nadto naiwnie tłumacząc, iż myślał, że zapłata długu na przedmiotowej sprawie zostanie wyjaśniona. O postawie M. B. (1), jako dłużnika nie mającego zamiar spłacać długu, nieinteresującego się nim, świadczy w końcu i to, iż nie kontaktował się z Bankiem, tłumaczą że nie znał jego adresu, gdyż nie wie co się stało z dokumentami bankowymi. W dzisiejszych czasach zaś, w dobie Internetu, nie jest żadnym problem uzyskanie adresu reklamującego swoje usługi banku. Wreszcie niewiarygodne są w powyższym zakresie jego twierdzenia o chęci spłacenia długu, skoro pozwolił, by resztę pieniędzy pozostałą po sprzedaży przedmiotowych telewizorów jego matka przeznaczyła na robienie mu paczek do więzienia, zamiast w jego imieniu przekazać je Bankowi celem stopniowego spłacenia długu. Powyższe zadecydowało o uznaniu wyjaśnień oskarżonego za nieprawdziwe.

Świadek M. B. (3) zeznała, iż do zawarcia w/w umów nie było potrzebne zaświadczenie o zatrudnieniu i dochodach. Osoba sporządzająca umowę nie miała także obowiązku potwierdzania oświadczenia oskarżonego o zatrudnieniu telefonicznie. Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, albowiem dla Sądu są one jasne, rzeczowe, odpowiadają treści przedłożonych dokumentów, a także w zakresie jej zeznań wyjaśnieniom samego oskarżonego.

G. L. zeznał, iż oskarżonego zna tylko z widzenia i nigdy nie był przez niego zatrudniony. W ocenie Sądu prawdziwe są zeznania tego świadka, ponieważ są zgodne z poczynionymi w sprawie ustaleniami faktycznymi, w tym informacją z ZUS w M..

Jako wiarygodną, nie zakwestionowaną przez strony uznano zgromadzoną w sprawie dokumentację.

Opinię sądowo – psychiatryczną (k.66-69), z której wynika że M. B. posiada cechy Zespołu zależności alkoholowej, w czasie zaś dokonywania zarzucanego mu czynu miał w pełni zachowaną zdolność rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem, Sąd poczytał jako miarodajną, rzetelną i dał jej wiarę.

W oparciu o poczynione ustalenia faktyczne w sprawie, Sąd uznał, przy braku okoliczności wyłączających, bądź ograniczających winę, że oskarżony M. B. (1) swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art.286§ 1 kk w zw. z art.297§1 kk w zw. z art.11§ 2 kk i art.12 kk. O wyczerpaniu przez oskarżonego znamion przestępstwa poprzez działanie na szkodę Banku (...) świadczy fakt, iż wprowadził pokrzywdzonego w błąd, składając nierzetelne oświadczenie co do rzekomego zatrudnienia w Zakładzie (...). L. z dochodem 2.500 zł., pomimo tego że był w tym czasie osobą bezrobotną, zarejestrowaną w tym charakterze bez prawa do zasiłku. Okoliczność ta zaś miała znaczenie dla Banku dla weryfikacji zdolności kredytowej oskarżonego i w efekcie udzielenia mu kredytów. Pobrał od pokrzywdzonego pieniądze na zakup telewizorów, które w tym samu dniu sprzedał uzyskując za nie kwoty, które przeznaczył na bliżej nie określone swoje potrzeby. Jednocześnie nigdy nie dokonał spłaty tych kredytów, jako że nie miał takiego zamiaru i nie wykazał nigdy zainteresowania taką spłatą, co zostało wyżej przedstawione przy omawianiu wiarygodności wyjaśnień oskarżonego, doprowadzając tym samym pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem. Oskarżony działał w krótkich odstępach czasu czterech dni, w taki sam sposób, na szkodę tego samego pokrzywdzonego, co uzasadniało przyjęcie kwalifikacji prawnej z art.12 kk.

Przy wymiarze kary Sąd jako okoliczności obciążające uwzględnił znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego i stopnia jego zawinienia wynikający ze sposobu jego dokonania przez oskarżonego, który działał w sposób przemyślany, zdeterminowany na pozyskanie pieniędzy, podejmując się oszukańczych zabiegów w stosunku do pokrzywdzonego Banku poprzez składanie wobec niego niezgodnych z prawdą, nierzetelnych oświadczeń. Swoim działaniem wobec w/w banku naruszył podstawowe zasady wzajemnego zaufania, lojalności na polu wykonywania przez różnego rodzaju podmioty wobec klientów świadczeń o charakterze usługowym. Sąd wziął też pod uwagę wartość szkody wyrządzonej pokrzywdzonemu, która jest stosunkowo znaczna, stanowiąc łączną kwotę 15.906,29 zł. Wreszcie brak jakiejkolwiek skruchy z jego strony. Także uprzednia karalność M. B. poczytana została jako okoliczność obciążająca. Oskarżony bowiem był w przeszłości, już trzykrotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu. Co tym bardziej świadczy, iż dla mentalności tego sprawcy nie jest problemem wzbogacenie się czyimś kosztem, poprzez popełnienie przestępstwa. Tym samym Sąd nie znalazł żadnej okoliczności łagodzącej.

Na mocy art. 286 § 1 kk w związku z art. 11 § 3 kk Sąd wymierzył oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności.

Nie stosując warunkowego zawieszenia wykonania kary Sąd miał na uwadze właściwości i warunki osobiste oskarżonego, które nie pozwalają na postawienie względem niego pozytywnej prognozy kryminologicznej, uwzględniając jego uprzednią karalność, oraz postawę życiową. Oskarżony na przestrzeni lat 2011 i 2013 był już bowiem trzy razy karany za przestępstwa przeciwko mieniu, jakimi są rozbój, włamanie i kradzież. Do tej pory orzekane były wobec niego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania. Przedmiotowa sprawa pokazała, iż nie osiągnęły kary te pożądanego rezultatu resocjalizacyjnego wobec niego. Skoro z premedytacją popełnił kolejne przestępstwo przeciwko mieniu. Wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszeniem jej wykonania stanowi, w opinii Sądu, jedyną dolegliwość, która ma szansę wpłynąć na postępowanie oskarżonego w przyszłości, poprzez powstrzymanie się od popełniania przestępstw. Wykonanie kary jest w tym przypadku zdaniem Sądu konieczne do osiągnięcia jej celów, gdyż do tej pory oskarżony okazał się przestępcą niereformowalnym.

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu oskarżonego koszty udzielonej obrony do etapu podjęcia przez niego informacji o decyzji Sądu z dnia 7.05.2015r. o zwolnieniu go z dalszej obrony M. B. z mocy art.79§ 4 kpk.

W zakresie orzekania o kosztach procesu Sąd kierował się sytuacją majątkową i życiową oskarżonego.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE