WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Nowakowska

Protokolant Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2015 r. w Kaliszu

odwołania J. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 5 lutego 2015 r. Nr (...)

w sprawie J. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.z dnia 5 lutego 2015 r. znak (...)w ten sposób, że przyznaje J. T.emeryturę od (...).

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 05.02.2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w O. odmówił J. T. przyznania emerytury, gdyż jako osoba urodzona po 31.12.1948r. nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w tych warunkach na dzień 01.01.1999r. ale 11 lat 9 miesięcy i 18 dni.

Odwołanie od tej decyzji wniósł do Sądu J. T. domagając się przyznania emerytury z tytułu ponad 15-letniego wykonywania pracy w szczególnych warunkach, powołując się na wykonywanie pracy kierowcy samochodu powyżej 3,5 ton również w okresie od 15.06.1994r. do 31.12.1998r. w firmie (...) z siedzibą w P..

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił co następuje:

Według danych ZUS J. T., urodzony (...) na dzień 1.01.1999r. udowodnił łącznie 29 lat, 2 miesiące i 22 dni okresów składkowych i nieskładkowych, w tym w szczególnych warunkach uznano mu okres 11 lat 9 miesięcy i 18 na przestrzeni od 12.10.1976r. do 31.07.1988r. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton.(-K 22 akt ZUS)

Ze świadectwa pracy dołączonego do akt kapitału początkowego, a wydanego w dniu 31.05.1999r. przez zakład pracy o nazwie (...) H. K.wynika, że odwołujący się był tam zatrudniony16.06.1994r. do 31.05.1999r.jako kierowca samochodu ciężarowego powyżej 24 ton.

Ze świadectwa wynika, że stosunek pracy wygasł z powodu likwidacji zakładu pracy na skutek śmierci pracodawcy.

(k 2834 akt ZUS)

Odwołujący się przy wniosku o emeryturę nie przedłożył świadectwa pracy w szczególnych warunkach od tego pracodawcy. H. K. nie żyje i brak dostępu do akt osobowych z tego zakładu.

Sąd ustalił, że firma H. K.wyposażona była wyłącznie w samochody ciężarowe o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton. Zajmowała się przewozami krajowymi i międzynarodowymi. Kierowcy nie wykonywali prac konserwatorów pojazdów, jako, że cały tabor firmy składał się nowo nabytych pojazdów, które były obsługiwane w serwisie. Odwołujący się stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton w okresie wskazanym w świadectwie pracy z 10.09.1997r.

dowód- zeznania świadków J. K. i M. I. z rozprawy w dniu 13.05.2015r.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art.184 ust.1 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. Nr 162 poz.1118 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (1.01.1999r.) osiągnęli:

1.  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzna

oraz

2.  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27.

Stosownie do treści ust.2 emerytura ta przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do OFE lub przekazania środków tam zgromadzonych za pośrednictwem ZUS na dochody skarbu państwa.

Stosownie do treści art. 32 cyt. ustawy ubezpieczeni będący pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnieni w szczególnych warunkach przez co najmniej przez 15 lat, nabywali prawo do emerytury w wieku obniżonym o 5 lat od podstawowego, o ile udowodnili łączny staż ubezpieczeniowy określony w art.27 cyt. ustawy wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

Zgodnie z ust.4 tego przepisu wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługiwało prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych tj. rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze / Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami/

Paragraf 2 powyższego rozporządzenia stanowi, że okresami prac uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy te stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Wobec braku stosownego dokumentu przez sądem możliwe jest wykazywanie charakteru pracy wszelkimi dowodami przewidzianymi w przepisach kodeksu postępowania cywilnego.

Zgodnie z art.184 ust.1 cyt. ustawy odwołujący się– jako osoba urodzona po 31.12.1948r. powinien warunki stażowe tj. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych oraz 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach wykazać na dzień wejścia w życie ustawy tj. na 1.01.1999r.

Poza sporem jest, że odwołujący się nie przystąpił do OFE.

Według danych ZUS na dzień 1.01.1999r. udowodnił wymagany 25 letni składkowy i nieskładkowy.

Przy ustalaniu okresu pracy w szczególnych warunkach pominięto okres pracy w Przedsiębiorstwie Państwowym (...)mimo złożenia przez odwołującego się świadectwa pracy w szczególnych warunkach wydanego przez następcę prawnego (...) sp z o.o., gdyż zawierało ono błąd w oznaczeniu roku początkowego (1998 zamiast 1988). Odwołujący się nie kwestionował pominięcia tego okresu, co jest zrozumiałe, gdyż świadectwo pracy z dnia 30.12.1993r. wskazuje, że pracował nie tylko jako kierowca, ale i jako robotnik magazynowy. Praca kierowcy nie była więc wykonywana w pełnym wymiarze czasu pracy.

J. T.domagał się zaliczenia okresu pracy w firmie przewozowej H. K., gdzie bezdyskusyjnie pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako kierowca samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton (24 tony)

Stanowisko kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony ujęte jest w dziale VIII poz. 2 wykazu A stanowiącego załącznik przytoczonego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami).

Definicję ustawową „ pracy w szczególnych warunkach” zawiera art.32 ust 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Zgodnie z tym przepisem za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Praca taka to ta, w której pracownik w sposób znaczny jest narażony na niekorzystne dla zdrowia czynniki. np. praca w narażeniu na hałas ponadnormatywny, praca w zapyleniu, w oparach chemicznych, w wysokich temperaturach lub zmiennych warunkach atmosferycznych. Pracę taką pracownik musi wykonywać stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Motyw przyświecający ustawodawcy w stworzeniu instytucji przewidzianej w art.32 w/w ustawy opiera się na założeniu, że praca wykonywana w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przyczynia się do szybszego obniżenia wydolności organizmu i osoba taka ma prawo do wcześniejszej emerytury niż pozostali ubezpieczeni.

Praca na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony jest pracą w szczególnych warunkach i po uzupełnieniu zaliczonego już odwołującemu się okresu pracą na takim stanowisku w rozmiarze 11 lat 9 miesięcy i 18 dni należy przyjąć, że była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres co najmniej 15 lat, co uprawnia do nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku, w oparciu o art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W odniesieniu do kierowców nie ma znaczenia jakiego typu materiały przewozili, dla jakiej branży były przeznaczone, bo uciążliwość, szkodliwość pracy wynika z rodzaju kierowanego pojazdu, a nie z rodzaju przewożonego ładunku. W stosunku do tych pracowników nie ma zastosowania orzecznictwo odnoszące się do branżowych wykazów.

J. T. wniosek o emeryturę złożył w dniu 12.12.2014r.

Wykazał zarówno ogólny staż ubezpieczeniowy jak i ponad 15 letni staż w szczególnych warunkach.

Wiek 60 lat ukończył w dniu (...). i wtedy spełnił ostatni z warunków o jakich mowa w art. 184 cyt. ustawy.

Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie i zgodnie z art.477 ¹⁴§2 kpc orzeczono jak w wyroku.