Sygnatura akt VI U 961/14
Dnia 10 czerwca 2015 roku
Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący SSO Tomasz Korzeń
Protokolant st. sekr. sądowy Aneta Symeryak
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 czerwca 2015 roku
sprawy z odwołania C. W.
od decyzji z dnia 16 października 2014 roku znak (...)
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.
o przyznanie renty
I. zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. z dnia 16 października 2014 roku znak (...) w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu C. W. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 15 sierpnia 2014 roku do 30 lipca 2016 roku,
II. zasądza od pozwanego na rzecz ubezpieczonego 60 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.
VI U 961/14 UZASADNIENIE
C. W. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oddział w G. z dnia 16 października 2014 r., którą odmówiono mu przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy. Wniósł o jej zmianę i przyznanie prawa do renty oraz zasądzenie kosztów procesu. Podniósł, iż jest niezdolny do pracy.
Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.
Sąd ustalił co następuje:
C. W. urodził się (...) Z wykształcenia ślusarzem mechanikiem po szkole zawodowej. Pracował jako ślusarz, mechanik, robotnik gospodarczy.
dowód: wywiad zawodowy k. 5 akt orzeczniczych
Z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy z ogólnego stanu zdrowia wystąpił w dniu 30.07.2014r. Komisja Lekarska ZUS dnia 09.10.2014r. ustaliła , iż nie jest niezdolny do pracy.
Na dzień złożenia wniosku podlegał ubezpieczeniom z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę. organ rentowy uznał za wykazane okresy ubezpieczenia wynoszący ponad 42 lata, a w ostatnim dziesięcioleciu przed złożeniem wniosku ponad 9 lat 11 miesięcy. (bezsporne)
Pobierał zasiłki chorobowe, wypłacane przez pracodawcę ostatnio w okresach od 14.02.2014r. do 15.08.2014r. ubezpieczony nie został dopuszczony do pracy przez Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy.
dowód: zaświadczenie karta 56
dokumenty w aktach osobowych karta 57 (zaświadczenie karta 119)
U ubezpieczonego rozpoznano: przewlekłą obturacyjną chorobę płuc w kategorii C wg G. w fazie wydolności oddechowej, przewlekłe zapalenie trzustki, stan po protezowaniu dróg żółciowych, cukrzycą typu trzeciego leczoną insuliną.
Powyższe schorzenia czynią ubezpieczonego niezdolnym do pracy częściowo od dnia złożenia wniosku na 2 lata.
W udokumentowanym badaniu spirometrycznym stwierdzono zaburzenia wentylacji o typie bardzo ciężkiej obturacji; w badaniu przedmiotowym stwierdzono zmiany osłuchowe świadczące o obturacji dróg oddechowych przy prawidłowym jeszcze natlenowaniu krwi na obwodzie. Obecnie wymaga intensywnego leczenia farmakologicznego w ramach ambulatoryjnej opieki specjalistycznej i rehabilitacji oddechowej w celu zapobiegania zaostrzeń przewlekłej obturacyjnej choroby płuc. Wskazane skierowanie na leczenie sanatoryjne.
U ubezpieczonego stwierdzono także przebyte w 2014roku ostre zapalenie trzustki z następowymi zmianami pozapalnymi /torbiele/ i postępującą destrukcją narządu. W grudniu 2014 r. nastąpiło pogłębienie zmian chorobowych z pojawieniem się cukrzycy, powikłań pozapalnych dróg żółciowych, zaburzeń funkcji trawiennych. konieczne jest intensywne leczenie.
Cukrzyca leczona jest nowoczesną metodą insulinoterapii. Brak jest zaawansowanych, przewlekłych powikłań cukrzycy. Leczenie cukrzycy przy użyciu insuliny powoduje niezdolność do pracy na wysokości, z dużym, nieregularnym wysiłkiem fizycznym.
dowód: opinia biegłych H. B., M. R., H. K. k. 23-24
dokumentacja medyczna w aktach ZUS
Sąd zważył co następuje:
Odwołanie ubezpieczonego zasługiwało na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2015.748) rOrzeczenia [13]rrrrrrenta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: Orzeczenia [1]1) jest niezdolny do pracy; Akty interpretujące [1]Orzeczenia [3]2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy; Orzeczenia [3]3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art.7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Art. 12 ustawy stanowi, iż niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu do jakiejkolwiek pracy (ust.2), a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust.3). Stosownie do treści art. 13 ust. 1 ustawy przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: 1) stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, 2) możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Ust. 4 tego przepisu stanowi zaś, iż zachowanie zdolności do pracy w warunkach określonych w przepisach o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie stanowi przeszkody do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy.
W sprawie spornym było to, czy ubezpieczony jest niezdolny do pracy.
Dla wyjaśnienia wskazanej okoliczności Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych gastrologa, diabetologa i pulmonologa, a więc specjalistów z zakresu schorzeń zgłaszanych przez ubezpieczonego.
Biegli zgodnie uznali, iż ubezpieczony jest niezdolny do pracy. Sąd dał wiarę opinii biegłych. Biegli wskazali występujące u ubezpieczonego schorzenia oraz ocenili ich wpływ na zdolność do pracy. Opinie zostały sporządzone przez wyspecjalizowane osoby w zakresie ich uprawnień. Biegli oparli się na dokumentacji medycznej zawartej w aktach organu rentowego, a także na wywiadzie uzyskanym od ubezpieczonego oraz na bezpośrednim jego badaniu. Opinię sporządzono w sposób konkretny, jasny i spójny. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 03 listopada 1976 r. w sprawie IV CR 481/76 -OSNC 1977/5-6/102 „sąd nie może oprzeć swego przekonania o istnieniu lub braku okoliczności, których zbadanie wymaga wiadomości specjalnych, wyłącznie na podstawie konkluzji opinii biegłego, ale powinien sprawdzić poprawność poszczególnych elementów opinii, składających się na trafność jej wniosków końcowych.” Sąd Okręgowy w pełni podziela przedstawiony pogląd i opierając się o niego uznał, iż opinia biegłych spełnia te kryteria. Wnioski końcowe opinii stanowiły bowiem integralną część z innymi poszczególnymi ich elementami. Analiza wskazanych elementów wskazuje zdaniem Sądu na brak możliwości przyjęcia innego orzeczenia niż te, które wydali biegli. Sąd nie miał tym samym powodów by odmówić opiniom przymiotu wiarygodności.
Pozwany nie złożył merytorycznych zastrzeżeń do opinii. W piśmie traktowanym przez pozwanego jako zastrzeżenia (karta 41) Przewodniczący komisji lekarskiej żąda wyjaśnień, czy konsultant ZUS miał do dyspozycji badanie spirometryczne z 2 września 2014 roku oraz czy ocenił odmiennie stan ogólny badanego niż biegły. Na tak postawione pytania pracownicy pozwanego muszą odpowiedzieć sobie sami. Biegły nie powołuje się na dokumentację złożoną przez ubezpieczonego. Tym samym należy przyjąć, iż opisuje wyniki badania zalegające na karcie 15 tomu orzeczniczego akt pozwanego. Konsultant ZUS (k. 13-14 tych akt) opisuje wyniki tego badania jako zaburzenia wentylacji o charakterze mieszanym. Nie wiadomo ma namyśli mówiąc o takim charakterze. Wskazuje także na konieczność rehabilitacji leczniczej. Lakoniczne uzasadnienie nie pozwalam weryfikację stanowiska konsultanta - pulmonologa, w przeciwieństwie do jasnej i rzeczowej opinii biegłego.
Okoliczność czy pobyty szpitalne w grudniu 2014 stycznia 2015 wskazują na pogorszenie stanu zdrowia w zakresie układu pokarmowego, pozostaje bez znaczenia, wobec oceny pulmonologa o nieprzerwanej niezdolności do pracy od 30 lipca 2014 roku. Niewątpliwie pobyty szpitalne miały wpływ na stanowisko biegłego gastroenterologa, nie wpływa to żaden sposób na prawidłowość opinii. Pozwanej żadnych zastrzeżeń co do oceny przez tego biegłego nie złożył. Tym samym sąd nie znalazł podstaw do dopuszczania dowodu z opinii uzupełniającej biegłych (art. 217 § 3 KPC).
Na prawidłowość oceny biegłych wskazuje również orzeczenie administracyjne wydane przez Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w październiku 2014 roku, w którym wskazano na niezdolność do wykonywania pracy robotnika gospodarczego.
Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe, z urzędu dopuszczając dowód z opinii biegłych oraz dokumentów. Sąd oparł się na opinii biegłych oraz na dokumentach, których wiarygodności strony nie kwestionowały.
Spełnienia pozostałych warunków prawa do renty pozwany nie kwestionował. Mając to na uwadze, na podstawie art. 477 14 § 2 KPC, ubezpieczonemu przyznano rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres 2 lat od dnia złożenia wniosku. Datę początkową świadczenia, stosownie do art. 129 ust. 1 ustawy, ustalono na kolejny dzień po zaprzestaniu pobierania zasiłku chorobowego.
O kosztach procesu orzeczono, na podstawie art. 98 § 1, 3 i 4 k.p.c. w związku z § 12 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2013.461),