WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodnicząca:	SSO Monika Miller-Młyńska
Protokolant:	St. sekr. sądowy Katarzyna Herman

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2015 r. w S.

sprawy z odwołania (...) spółki jawnej J. P. (1) i inni z siedzibą w S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

przy udziale R. B. (1), A. C. (1), R. F. (1), A. G. (1), D. J. (1), A. Ł. (1), Z. N. (1), D. R. (1), D. S. (1), D. U. (1), J. W. i M. W. (1)

o ustalenie obowiązku ubezpieczenia społecznego

na skutek odwołań (...) spółki jawnej J. P. (1) i inni z siedzibą w S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 25 kwietnia 2014 roku nr (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...)

z dnia 9 maja 2014 roku nr 220zm/2014

z dnia 25 czerwca 2014 roku nr (...)

I. zmienia zaskarżoną decyzję nr (...) w ten sposób, że ustala iż R. B. (1) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, wypadkowemu oraz zdrowotnemu w okresach od 7 do 30 września 2011r., od 4 do 31 października 2011r. oraz od 4 do 30 listopada 2011r. z tytułu wykonywania umów cywilnoprawnych zawartych z (...) spółką jawną J. P. (1) i inni z siedzibą w S.;

II. zmienia zaskarżoną decyzję nr (...) w ten sposób, że ustala iż A. C. (1) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, wypadkowemu oraz zdrowotnemu w okresie od 18 do 31 stycznia 2011r. z tytułu wykonywania umowy cywilnoprawnej zawartej z (...) spółką jawną J. P. (1) i inni z siedzibą w S.;

III. zmienia zaskarżoną decyzję nr (...) w ten sposób, że ustala iż R. F. (1) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, wypadkowemu oraz zdrowotnemu w okresie od 12 do 30 grudnia 2011r. z tytułu wykonywania umowy cywilnoprawnej zawartej z (...) spółką jawną J. P. (1) i inni z siedzibą w S.;

IV. zmienia zaskarżoną decyzję nr (...) w ten sposób, że ustala iż A. G. (1) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, wypadkowemu oraz zdrowotnemu w okresie od 3 do 31 marca 2010r. z tytułu wykonywania umowy cywilnoprawnej zawartej z (...) spółką jawną J. P. (1) i inni z siedzibą w S.;

V. zmienia zaskarżoną decyzję nr (...)(...) w ten sposób, że ustala iż D. J. (1) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, wypadkowemu oraz zdrowotnemu w okresach od 16 grudnia 2009r. do 26 lutego 2010r., od 3 do 31 marca 2010r., od 6 do 30 kwietnia 2010r., od 7 do 31 maja 2010r., od 6 do 29 października 2010r., od 3 do 30 listopada 2010r., od 6 do 31 grudnia 2010r., od 7 do 31 stycznia 2011r. oraz od 4 do 28 lutego 2011r. z tytułu wykonywania umów cywilnoprawnych zawartych z (...) spółką jawną J. P. (1) i inni z siedzibą w S.;

VI. zmienia zaskarżoną decyzję nr (...) w ten sposób, że ustala iż Z. N. (1) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, wypadkowemu oraz zdrowotnemu w okresie od 6 do 30 grudnia 2011r. z tytułu wykonywania umowy cywilnoprawnej zawartej z (...) spółką jawną J. P. (1) i inni z siedzibą w S.;

VII. zmienia zaskarżoną decyzję nr (...) w ten sposób, że ustala iż D. R. (1) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, wypadkowemu oraz zdrowotnemu w okresach od 14 do 31 stycznia 2011r., od 14 do 28 lutego 2011r., od 9 do 31 maja 2011r. oraz od 6 do 29 lipca 2011r. z tytułu wykonywania umów cywilnoprawnych zawartych z (...) spółką jawną J. P. (1) i inni z siedzibą w S.;

VIII. zmienia zaskarżoną decyzję nr (...) w ten sposób, że ustala iż D. S. (1) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, wypadkowemu oraz zdrowotnemu w okresach od 12 do 30 września 2011r., od 5 do 31 października 2011r., od 15 do 30 grudnia 2011r. z tytułu wykonywania umów cywilnoprawnych zawartych z (...) spółką jawną J. P. (1) i inni z siedzibą w S.;

IX. zmienia zaskarżoną decyzję nr (...) w ten sposób, że ustala iż D. U. (1) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, wypadkowemu oraz zdrowotnemu w okresie od 12 do 30 listopada 2009r. z tytułu wykonywania umowy cywilnoprawnej zawartej z (...) spółką jawną J. P. (1) i inni z siedzibą w S.;

X. zmienia zaskarżoną decyzję nr (...) w ten sposób, że ustala iż J. W. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, wypadkowemu oraz zdrowotnemu w okresach od 14 do 30 listopada 2011r. oraz od 14 do 30 grudnia 2011r. z tytułu wykonywania umów cywilnoprawnych zawartych z (...) spółką jawną J. P. (1) i inni z siedzibą w S.;

XI. zmienia zaskarżoną decyzję nr (...) w ten sposób, że ustala iż M. W. (1) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, wypadkowemu oraz zdrowotnemu w okresach od 16 do 30 czerwca 2011r. oraz od 4 do 29 lipca 2011r. z tytułu wykonywania umów cywilnoprawnych zawartych z (...) spółką jawną J. P. (1) i inni z siedzibą w S.;

XII. oddala odwołanie od decyzji nr (...) dotyczącej A. Ł. (1);

XIII. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. na rzecz (...) spółki jawnej J. P. (1) i inni z siedzibą w S. kwotę 660 (sześciuset sześćdziesięciu) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 kwietnia 2014 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. stwierdził, że D. S. (1) jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej, do której mają zastosowanie odpowiednio przepisy o zleceniu, zawartej z płatnikiem składek spółką jawną (...) w S. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu w okresie od 12 września 2011r. do 30 września 2011 r., od 5 października 2011 r. do 31 października 2011 r. oraz od 15 grudnia 2011 r. do 30 grudnia 2011 r. W decyzji określono zarazem wysokość podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia we wrześniu, październiku i grudniu 2011 r. Jako podstawę do wydania takiej – ale także i wszystkich kolejnych, wymienionych niżej - decyzji wskazano ustalenia postępowania kontrolnego przeprowadzonego u płatnika, w toku którego ustalono, że płatnika oraz zainteresowanego we wskazanych okresach łączyły umowy cywilnoprawne, których przedmiotem było faktyczne świadczenie usług w ramach umów o świadczenie usług, do których stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Decyzją z dnia 25 kwietnia 2014 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. stwierdził, że A. G. (1) jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej, do której mają zastosowanie odpowiednio przepisy o zleceniu zawartej z płatnikiem składek spółką jawną (...) w S. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu w okresie od 3 marca 2010 r. do 31 marca 2010 r. W decyzji określono zarazem wysokość podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia w marcu 2010 r.

Decyzją z dnia 25 kwietnia 2014 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. stwierdził, że Z. N. (1) jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej, do której mają zastosowanie odpowiednio przepisy o zleceniu zawartej z płatnikiem składek spółką jawną (...) w S. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu w okresie od 6 grudnia 2011 r. do 30 grudnia 2011r. W decyzji określono zarazem wysokość podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia w grudniu 2011 r.

Decyzją z dnia 25 kwietnia 2014 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. stwierdził, że J. W. jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej, do której mają zastosowanie odpowiednio przepisy o zleceniu zawartej z płatnikiem składek spółką jawną (...) w S. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu w okresach od 14 listopada 2011 r. do 30 listopada 2011 r. oraz od 14 grudnia 2011 r. do 30 grudnia 2011 r. W decyzji określono zarazem wysokość podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia w listopadzie i grudniu 2011 r.

Decyzją z dnia 25 kwietnia 2014 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. stwierdził, że M. W. (1) jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej, do której mają zastosowanie odpowiednio przepisy o zleceniu zawartej z płatnikiem składek spółką jawną (...) w S. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu w okresach od 16 czerwca 2011 r. do 30 czerwca 2011 r. oraz od 4 lipca 2011 r. do 29 lipca 2011 r. W decyzji określono zarazem wysokość podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia w czerwcu i lipcu 2011 r.

Decyzją z dnia 9 maja 2014 r. nr 220zm/2014 Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. stwierdził, że D. J. (1) jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej, do której mają zastosowanie odpowiednio przepisy o zleceniu zawartej z płatnikiem składek spółką jawną (...) w S. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu w okresach od 16 grudnia 2009 r. do 26 lutego 2010 r., od 3 marca 2010 r. do 31 marca 2010 r., od 6 kwietnia 2010 r. do 30 kwietnia 2010 r., od 7 maja 2010 r. do 31 maja 2010 r., od 6 października 2010 r. do 29 października 2010 r., od 3 listopada 2010 r. do 30 listopada 2010 r., od 6 grudnia 2010 r. do 31 grudnia 2010 r., od 7 stycznia 2011 r. do 31 stycznia 2011 r. oraz od 4 lutego 2011 r. do 28 lutego 2011 r. W decyzji określono zarazem wysokość podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia w kolejnych miesiącach w okresie od stycznia 2010 r. do maja 2010 r. oraz id października 2010 r. do lutego 2011 r.

Decyzją z dnia 25 kwietnia 2014 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. stwierdził, że A. Ł. (1) jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej, do której mają zastosowanie odpowiednio przepisy o zleceniu zawartej z płatnikiem składek spółką jawną (...) w S. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu w okresach od 8 sierpnia 2011 r. do 31 sierpnia 2011 r. od 2 września 2011 r. do 30 września 2011 r., od 4 października 2011 r. do 31 października 2011 r. oraz od 9 listopada 2011 r. do 30 listopada 2011 r. W decyzji określono zarazem wysokość podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia w kolejnych miesiącach od sierpnia 2011 r. do listopada 2011 r.

Decyzją z dnia 25 kwietnia 2014 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. stwierdził, że R. F. (1) jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej, do której mają zastosowanie odpowiednio przepisy o zleceniu zawartej z płatnikiem składek spółką jawną (...) w S. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu w okresie od 12 grudnia 2011 r. do 30 grudnia 2011r. W decyzji określono zarazem wysokość podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia w grudniu 2011 r.

Decyzją z dnia 25 kwietnia 2014 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. stwierdził, że R. B. (1) jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej, do której mają zastosowanie odpowiednio przepisy o zleceniu zawartej z płatnikiem składek spółką jawną (...) w S. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu w okresach od 7 września 2011 r. do 30 września 2011 r., od 4 października 2011 r. do 31 października 2011 r. oraz od 4 listopada 2011 r. do 30 listopada 2011 r. W decyzji określono zarazem wysokość podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia we wrześniu, październiku i listopadzie 2011r.

Decyzją z dnia 25 kwietnia 2014 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. stwierdził, że D. R. (1) jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej, do której mają zastosowanie odpowiednio przepisy o zleceniu zawartej z płatnikiem składek spółką jawną (...) w S. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu w okresach od 14 stycznia 2011 r. do 31 stycznia 2011 r., od 14 lutego 2011 r. do 28 lutego 2011 r., od 9 maja 2011 r. do 31 maja 2011 r. oraz od 6 lipca 2011 r. do 29 lipca 2011 r. W decyzji określono zarazem wysokość podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia w styczniu, lutym, maju oraz lipcu 2011 r.

Decyzją z dnia 25 czerwca 2014 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. stwierdził, że A. C. (1) jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej, do której mają zastosowanie odpowiednio przepisy o zleceniu zawartej z płatnikiem składek spółką jawną (...) w S. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu w okresie od 18 stycznia 2011r. do 31 stycznia 2011r. W decyzji określono zarazem wysokość podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia w styczniu 2011 r. (na kwotę 696,67 zł składka emerytalno-rentowa i wypadkowa oraz 426,76 zł składka zdrowotna).

Decyzją z dnia 25 czerwca 2014 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. stwierdził, że D. U. (1) jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej, do której mają zastosowanie odpowiednio przepisy o zleceniu zawartej z płatnikiem składek spółką jawną (...) w S. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu w okresie od 12 listopada 2009 r. do 30 listopada 2009r. W decyzji określono zarazem wysokość podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia w listopadzie 2009 r.

W uzasadnieniu wszystkich powyższych decyzji organ rentowy wskazał, że spółka (...) zawarła z objętymi decyzją osobami umowy na wykonanie czynności, które nie prowadziły do konkretnego indywidualnie oznaczonego rezultatu. Organ rentowy wskazał, że przedmiot umów został ujęty ogólnie i nie został zindywidualizowany, gdyż strony wskazały jedynie rodzaj pracy polegającej na montażu np. bloków, przegród, węzłówek itp., spawaniu np. szybów i montowanych przedmiotów, szlifowaniu przedmiotów montowanych i pospawanych, paleniu złomu (pocięciu sekcji metalowych w celu zezłomowania oraz obsłudze suwnicy. Ponadto organ rentowy zaakcentował, że płatnik nie wykazał trwałego, twórczego i niepowtarzalnego efektu pracy wykonawcy, wobec czego umowy, których przedmiotem są wspomniane czynności, wyczerpują znamiona umów o świadczenie usług. Zarzucono też, że powierzone zainteresowanym prace stanowiły tylko fragment większej realizacji. Nadto organ rentowy zaakcentował, że w umowach wskazano, że zainteresowani przystępowali do wykonania prac objętych umowami jako członkowie zespołu wykonawców w terminach zakreślonych w treści umów. W ocenie organu rentowego skoro zainteresowani uczestniczyli w procesie technologicznym jako „członkowie zespołu wykonawców”, a zatem pracowali w grupach, uznać należało, że powierzone im do wykonania prace stanowiły jedynie jeden z elementów całego procesu wykonawczego prowadzonego przez spółkę (...). Na zakończenie organ rentowy zauważył, że z jego ustaleń wynikało, że swoboda organizacyjna wykonawców była ograniczona zarówno co do wyboru czasu, miejsca i sposobu wykonania określonych czynności (zainteresowani mogli wykonywać pracę w określonych godzinach tj. w godzinach pracy spółki (...) od 6.00 do 16.00, od poniedziałku do piątku oraz w soboty robocze, w obecności majstra spółki. Narzędzia udostępnione wykonawcom były własnością płatnika, natomiast materiały wykorzystane do prac należały do klienta zlecającego usługę spółce (...). Prace polegały na wykonywaniu czynności ściśle i zgodnie z poleceniem płatnika, który zarówno współdziałał jak i nadzorował pracę wykonawców). Istotne w ocenie organu rentowego były również motywy zawierania umów cywilnoprawnych, sprowadzające się do zminimalizowania kosztów związanych z zatrudnieniem pracownika (brak obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne osób zatrudnionych na podstawie umów o dzieło). Reasumując organ rentowy uznał, że ze względu na specyfikę czynności, faktyczne warunki ich wykonywania, przedmiot umowy oraz cel łączących strony umów przyjąć należało, że sporne umowy zawarte pomiędzy płatnikiem z zainteresowanymi były umowami o świadczenie usług.

(...) spółka jawna J. P. (1) i inni w S. odwołała się od wszystkich powyższych decyzji, wnosząc o ich zmianę poprzez ustalenie, że zainteresowani nie podlegają w okresach wskazanych w tychże decyzjach obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, wypadkowemu i zdrowotnemu oraz o zasądzenie od ZUS na swoją rzecz kosztów postępowania – w tym kosztów zastępstwa procesowego – według norm przepisanych. Płatnik zarzucił organowi rentowemu nieuzasadnione przyjęcie, że zainteresowani powinni być objęci ubezpieczeniami społecznymi jako zleceniobiorcy, podczas gdy strony zawarły umowy o dzieło. Odwołujący się wskazał, że wbrew twierdzeniom ZUS, w ramach spornych umów zainteresowani nie zostali zobowiązani do wykonania określonych czynności faktycznych (montowanie, spawanie itp.), lecz do wykonania konkretnych elementów konstrukcji stalowych. Nadto zaakcentował, że wynagrodzenie za wykonanie prac zostało ustalone ryczałtowo (konkretna kwota za wykonanie uzgodnionego dzieła), nadto w umowach przewidziano nałożenie na wykonawców kary umownej i związanej z tym odpowiedzialności odszkodowawczej za nieterminowe wykonanie dzieła, a zatem zastosowano regulacje typowe dla umowy o dzieło.

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, powtarzając argumentacją zawartą w skarżonych decyzjach.

Postanowieniami z dnia 24 stycznia 2015 r., z 7 lutego 2015 r. oraz 14 lutego 2015 r. Sąd Okręgowy połączył sprawy z odwołań płatnika od powyższych decyzji do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółka jawna w S. prowadzi (i prowadziła w latach 2009-2011) działalność obejmującą m.in. budowę i remont statków oraz konstrukcji metalowych.

Spółka świadczy usługi w ramach zleconych inwestycji w miejscach wyznaczonych przez zleceniodawców. W latach 2009-2011 zlecone spółce inwestycje były realizowane w S. przy ul. (...), przy ul. (...), na nabrzeżu portowym (...) oraz na terenie należącym do byłej Stoczni (...). Zlecane spółce prace dotyczyły wykonania niektórych prac remontowych i konserwacyjnych na statkach. Na statkach tych poza spółką (...) prace remontowe wykonywały również inne firmy niezwiązane ze spółką (...).

Niesporne, a nadto dowody:

- odpis z KRS – k. 17-19 akt kontroli ZUS;

- tekst jednolity umowy spółki – k. 21-23 akt kontroli ZUS;

- zaświadczenie o nr. Id. REGON – k. 27 akt kontroli ZUS;

- protokół przesłuchania J. P. (1) – k. 33-36 akt kontroli ZUS;

- zeznania współwłaściciela odwołującej J. P. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 545 - -548v,k. 577-590v akt sprawy.

W latach 2009-2011 spółka (...) do wykonania prac zatrudniała pracowników zarówno na podstawie umów o pracę, jak i na podstawie umów o dzieło.

Przedmiotem umów cywilnoprawnych było wykonanie prac, które wykonawcy mogli wykonać samodzielnie. Prace te polegały m.in. na montażu np. bloków, przegród, węzłówek itp., spawaniu np. szybów i montowanych przedmiotów, szlifowaniu przedmiotów montowanych i pospawanych, paleniu złomu (pocięciu sekcji metalowych w celu zezłomowania) oraz obsłudze suwnicy. Umowy o dzieło zawierano wówczas gdy wykonawcy mogli wykonywać prace samodzielnie; w przypadku zawierania umów innego rodzaju płatnik musiałby dodatkowo zatrudnić osobę nadzorującą pracę osób wykonujących takie umowy.

Gdy przedmiotem umowy miało być wykonanie większych prac, w których konieczna była współpraca osób wykonujących te prace, płatnik z osobami mającymi wykonywać takie prace zawierał umowy o pracę.

Niesporne, a nadto dowody:

- protokół przesłuchania J. P. (1) – k. 33-36 akt kontroli ZUS;

- zeznania współwłaściciela odwołującej J. P. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 545 -548v,k. 577-590v akt sprawy.

W dniu 12 września 2011 r. (...) spółka jawna w S. reprezentowana przez J. P. (1) i D. S. (1) zawarli umowę zatytułowaną „umowa o dzieło”. W treści dokumentu wskazano, że przedmiotem umowy ma być: „szlifowanie wręgów – zlec. (...)”. Strony ustaliły termin wykonania prac na dzień 30 września 2011 r. Wynagrodzenie ustalono na kwotę 2280,00 zł, płatną w terminie 14 dni od otrzymania rachunku. W § 2 umowy wskazano, że zamawiający dostarczy wykonawcy dokumentację techniczną dotyczącą określonego dzieła. W § 3 przewidziano, że ze strony zamawiającego upoważnionym do współdziałania oraz nadzoru jest M. Niedbała. W § 4 umowy zamieszczono zapis, że „Wykonawca podejmuje się realizacji dzieła na zaproponowanych warunkach. Przystępuje do wykonania prac objętych niniejszą umową jako członek zespołu wykonawców”. W umowie przewidziano również (§ 7), że w przypadku niewykonania dzieła w terminie wykonawca zapłaci zamawiającemu karę umowną w wysokości 0.5% wartości umownej dzieła za każdy dzień zwłoki. W przypadku niewykonania dzieła w terminie 7 dni od upływu terminu ustalonego w umowie Zamawiającego mógł także – zgodnie z treścią umowy - odstąpić od umowy bez wyznaczenia dodatkowego terminu do wykonania dzieła. Wykonawca w przypadku odstąpienia Zamawiającego od umowy miał ponadto zapłacić karę umowną w wysokości 10% ustalonego wynagrodzenia. Zarówno w przypadku zwłoki jak odstąpienia od umowy, Zamawiający niezależnie od kar umownych mógł dochodzić od wykonawcy odszkodowania na ogólnych zasadach odpowiedzialności kontraktowej, przewyższających kary umowne. W umowie wskazano również (§ 8), że Wykonawca nie może powierzyć ani w całości ani w części wykonania dzieła innym osobom bez pisemnej zgody Zamawiającego.

Zainteresowany w dniu 30 września 2011 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 2280,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 12.09.2011 r.

W dniu 5 października 2011 r. strony zawarły kolejną umowę zatytułowaną „umowa o dzieło”. Jako jej przedmiot wskazano: „szlifowanie denników – zlec. (...)”. Postanowienia umowy pozostały bez zmian w porównaniu do wcześniejszej umowy, z tym że strony uzgodniły termin wykonania dzieła na dzień 31 października 2011 r., a wysokość wynagrodzenia za jego wykonanie - na kwotę 3495,00 zł. W § 3 przewidziano natomiast, że ze strony zamawiającego upoważnionym do współdziałania oraz nadzoru jest J. P..

Zainteresowany w dniu 31 października 2011 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 3495,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 5.10.2011 r.

Ostatnią umowę zatytułowaną „umowa o dzieło” strony zawarły w dniu 15 grudnia 2011 r. Jako jej przedmiot wskazano: „szlifowanie wręgów – zlec. (...)”. Postanowienia umowy pozostały bez zmian w porównaniu do wcześniejszej umowy, z tym że strony uzgodniły termin wykonania dzieła na dzień 30 grudnia 2011 r., a wysokość wynagrodzenia za jego wykonanie - na kwotę 1260,00 zł.

Zainteresowany w dniu 30 grudnia 2011 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 1260,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 15.12.2011 r.

Dowody: umowy zawarte z D. S. z 12.09.2011 r., z 5.10.2011 r. oraz z 15.12.2011 r. wraz z rachunkami - w aktach kontroli ZUS.

W dniu 3 marca 2010 r. (...) spółka jawna w S. reprezentowana przez J. P. (1) i A. G. (1) zawarli umowę zatytułowaną „umowa o dzieło”. W treści dokumentu wskazano, że przedmiotem umowy ma być: „spawanie bloku (...) – zlec. (...)”. Strony ustaliły termin wykonania prac na dzień 31 marca 2010 r. Wynagrodzenie ustalono na kwotę 4575,00 zł, płatne w terminie 14 dni od otrzymania rachunku. W § 2 umowy wskazano, że zamawiający dostarczy wykonawcy dokumentację techniczną dotyczącą określonego dzieła. W § 3 przewidziano, że ze strony zamawiającego upoważnionym do współdziałania oraz nadzoru jest J. P.. Dalsza treść umowy była identyczna w treści z opisanymi wyżej umowami zawartymi z D. S. (1).

Zainteresowany w dniu 31 marca 2010 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 4575,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 3.03.2010 r.

Dowód: umowa zawarta z A. G. z 3.03.2010 r. wraz z rachunkiem - w aktach kontroli ZUS.

W dniu 6 grudnia 2011 r. (...) spółka jawna w S. reprezentowana przez J. P. (1) i Z. N. (1) zawarli umowę zatytułowaną „o dzieło”. W treści dokumentu wskazano, że przedmiotem umowy ma być: „montaż wręgów-zlec. (...)”. Strony ustaliły termin wykonania prac na dzień 30 grudnia 2011 r. Wynagrodzenie ustalono na kwotę 3420,00 zł płatne w terminie 14 dni od otrzymania rachunku. W § 2 umowy wskazano, że zamawiający dostarczy wykonawcy dokumentację techniczną dotyczącą określonego dzieła. W § 3 przewidziano, że ze strony zamawiającego upoważnionym do współdziałania oraz nadzoru jest J. P.. Dalsza treść umowy była identyczna w treści z opisanymi wyżej umowami zawartymi z D. S. (1). Zainteresowany w dniu 30 grudnia 2011 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 3420,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 6.12.2011 r.

Dowód: umowa zawarta z Z. N. z 6.12.2011 r. wraz z rachunkiem - w aktach kontroli ZUS.

W dniu 14 listopada 2011 r. (...) spółka jawna w S. reprezentowana przez J. P. (1) i J. W. zawarli umowę zatytułowaną „o dzieło”. W treści dokumentu wskazano, że przedmiotem umowy ma być: „szlifowanie grodzi – zlec. (...)”. Strony ustaliły termin wykonania prac na dzień 30 listopada 2011 r. Wynagrodzenie ustalono na kwotę 1140,00 zł płatną w terminie 14 dni od otrzymania rachunku. W § 2 umowy wskazano, że zamawiający dostarczy wykonawcy dokumentację techniczną dotyczącą określonego dzieła. W § 3 przewidziano, że ze strony zamawiającego upoważnionym do współdziałania oraz nadzoru jest J. P.. Dalsza treść umowy była identyczna w treści z opisanymi wyżej umowami zawartymi z D. S. (1). Zainteresowany w dniu 30 listopada 2011 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 1140,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 14.11.2011 r.

W dniu 14 grudnia 2011 r. strony zawarły kolejną umowę zatytułowaną „umowa o dzieło”. Jako jej przedmiot wskazano: „szlifowanie wręgów – zlec. (...)”. Postanowienia umowy pozostały bez zmian w porównaniu do wcześniejszej umowy, z tym że strony uzgodniły termin wykonania dzieła na dzień 30 grudnia 2011 r., a wysokość wynagrodzenia za jego wykonanie - na kwotę 2730,00 zł.

Zainteresowany w dniu 30 grudnia 2011 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 2730,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 14.12.2011 r.

Dowody: umowy zawarte z J. W. z 14.11.2011 r. oraz z 14.12.2011 r. wraz z rachunkami - w aktach kontroli ZUS.

W dniu 16 czerwca 2011 r. (...) spółka jawna w S. reprezentowana przez J. P. (1) i M. W. (1) zawarli umowę zatytułowaną „o dzieło”. W treści dokumentu wskazano, że przedmiotem umowy ma być: „szlifowanie poszyć na jedn. (...). Strony ustaliły termin wykonania prac na dzień 30 czerwca 2011 r. Wynagrodzenie ustalono na kwotę 740,00 zł płatne w terminie 14 dni od otrzymania rachunku. W § 2 umowy wskazano, że zamawiający dostarczy wykonawcy dokumentację techniczną dotyczącą określonego dzieła. W § 3 przewidziano, że ze strony zamawiającego upoważnionym do współdziałania oraz nadzoru jest J. P.. Dalsza treść umowy była identyczna w treści z opisanymi wyżej umowami zawartymi z D. S. (1).

Zainteresowany w dniu 30 czerwca 2011 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 740,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 16.06.2011 r.

W dniu 4 lipca 2011 r. strony zawarły kolejną umowę zatytułowaną „umowa o dzieło”. Jako jej przedmiot wskazano: „przepalanie złomu na terenie Stoczni (...)”. Postanowienia umowy pozostały bez zmian w porównaniu do wcześniejszej umowy, z tym że strony uzgodniły termin wykonania dzieła na dzień 29 lipca 2011 r., a wysokość wynagrodzenia za jego wykonanie - na kwotę 3505,00 zł.

Zainteresowany w dniu 29 lipca 2011 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 3505,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 4.07.2011 r.

Dowody: umowy zawarte z M. W. z 16.06.2011 oraz z 4.07.2011 r. wraz z rachunkami - w aktach kontroli ZUS.

W dniu 3 grudnia 2009 r. (...) spółka jawna w S. reprezentowana przez J. P. (1) i D. J. (1) zawarli umowę zatytułowaną „o dzieło”. W treści dokumentu wskazano, że przedmiotem umowy ma być: „spawanie wzdłużników na sek. 190 na jedn. (...)”. Strony ustaliły termin wykonania prac na dzień 30 grudnia 2009 r. Wynagrodzenie ustalono na kwotę 5460,00 zł płatne w terminie 14 dni od otrzymania rachunku. W § 2 umowy wskazano, że zamawiający dostarczy wykonawcy dokumentację techniczną dotyczącą określonego dzieła. W § 3 przewidziano, że ze strony zamawiającego upoważnionym do współdziałania oraz nadzoru jest J. P.. Dalsza treść umowy była identyczna w treści z opisanymi wyżej umowami zawartymi z D. S. (1). Zainteresowany w dniu 30 grudnia 2009 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 5460,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 3.12.2009 r.

W dniu 16 grudnia 2009 r. strony zawarły kolejną umowę zatytułowaną „umowa o dzieło”. Jako jej przedmiot wskazano: „spawanie wzdłużników na sek. 180 na jedn. (...)”. Postanowienia umowy pozostały bez zmian w porównaniu do wcześniejszej umowy, z tym że strony uzgodniły termin wykonania dzieła na dzień 29 stycznia 2010 r., a wysokość wynagrodzenia za jego wykonanie - na kwotę 6253,00 zł.

Zainteresowany w dniu 29 stycznia 2010 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 6253,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 16.12.2009 r.

Następną umowę zatytułowaną „umowa o dzieło” strony zawarły w dniu 18 stycznia 2010 r. Jako jej przedmiot wskazano: „spawanie komina – zlec. (...)”. Postanowienia umowy pozostały bez zmian w porównaniu do wcześniejszej umowy, z tym że strony uzgodniły termin wykonania dzieła na dzień 26 lutego 2010 r., a wysokość wynagrodzenia za jego wykonanie - na kwotę 6575,00 zł.

Zainteresowany w dniu 26 lutego 2010 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 6575,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 18.01.2010 r.

Kolejną umowę zatytułowaną „umowa o dzieło” strony zawarły w dniu 3 marca 2010r. Jako jej przedmiot wskazano: „spawanie bloku 180 – zlec. (...)”. Postanowienia umowy pozostały bez zmian w porównaniu do wcześniejszych umów, z tym że strony uzgodniły termin wykonania dzieła na dzień 31 marca 2010 r., a wysokość wynagrodzenia za jego wykonanie - na kwotę 5170,00 zł.

Zainteresowany w dniu 31 marca 2010 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 5170,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 3.03.2010 r.

W dniu 6 kwietnia 2010 r. strony zawarły kolejną umowę zatytułowaną „umowa o dzieło”. Jako jej przedmiot wskazano: „spawanie wzdłużników zlec. (...)”. Postanowienia umowy pozostały bez zmian w porównaniu do wcześniejszych umów, z tym że strony uzgodniły termin wykonania dzieła na dzień 30 kwietnia 2010 r., a wysokość wynagrodzenia za jego wykonanie - na kwotę 2920,00 zł.

Zainteresowany w dniu 30 kwietnia 2010 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 2920,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 6.04.2010 r.

W dniu 7 maja 2010 r. strony ponownie zawarły umowę o dzieło. Zainteresowany w ramach tej umowy zobowiązał się do wykonania „spawania wzdłużników zlec. (...)”. Postanowienia umowy pozostały bez zmian w porównaniu do wcześniejszych umów, z tym że strony uzgodniły termin wykonania dzieła na dzień 31 maja 2010 r., a wysokość wynagrodzenia za jego wykonanie - na kwotę 1955,00 zł.

Zainteresowany w dniu 31 maja 2010 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 1955,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 7.05.2010 r.

Kolejne umowy „o dzieło” strony zawarły w dniach 6 października 2010 r. (z terminem wykonania prac do 29 października 2010 r. ), 3 listopada 2010 r. (z terminem wykonania prac do 30 listopada 2010 r.), 6 grudnia 2010 r. (z terminem wykonania prac do 31 grudnia 2010 r.), 7 stycznia 2011 r. (z terminem wykonania prac do 31 stycznia 2011 r.), w dniu 4 lutego 2011 r. (z terminem wykonania prac do dnia 28 lutego 2011 r.).

Przedmiot tych umów dotyczył prac wykonywanych na jednostce V. i został kolejno określony jako: „spawanie daszków zsypowych na jedn. V.” (za wynagrodzeniem ustalonym na kwotę 2320,00 zł. – umowa z 6.10.2010 r.), „spawanie drabin na jedn. V.” (za wynagrodzeniem ustalonym na kwotę 3600 zł – umowa z 3.11.2010r.), „spawanie grodzi na jedn. V.” (za wynagrodzeniem ustalonym na kwotę 3180 zł – umowa z 6.12.2010 r.), „spawanie pokładów na jedn. V.” (za wynagrodzeniem ustalonym na kwotę 2780 zł – umowa z 7.01.2011r.), „spawanie daszków na jedn. V.” (za wynagrodzeniem ustalonym na kwotę 3440 zł – umowa z 4.02.2011 r.).

Postanowienia tych umów pozostały bez zmian w porównaniu do wcześniejszych umów.

Zainteresowany wystawił rachunki określające wynagrodzenie za wykonane prace kolejno w dniu 29.10.2010 r. na kwotę 2320,00 zł brutto, w dniu 30.11.2010 r. na kwotę 3600 zł brutto, w dniu 30.12.2010 r. na kwotę 3180 zł brutto, w dniu 31.01.2011 r. na kwotę 2780 zł brutto oraz w dniu 28.02.2011 r. na kwotę 3440 zł brutto.

Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwoty określone w rachunkach, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umowami.

Dowody: umowy zawarte z D. J. wraz z rachunkami - w aktach kontroli ZUS.

W dniu 12 grudnia 2011 r. (...) spółka jawna w S. reprezentowana przez J. P. (1) i R. F. (1) zawarli umowę zatytułowaną „o dzieło”. W treści dokumentu wskazano, że przedmiotem umowy ma być: „montaż grodzi-zlec. (...)”. Strony ustaliły termin wykonania prac na dzień 30 grudnia 2011 r. Wynagrodzenie ustalono na kwotę 2005,00 zł, płatne w terminie 14 dni od otrzymania rachunku. W § 2 umowy wskazano, że zamawiający dostarczy wykonawcy dokumentację techniczną dotyczącą określonego dzieła. W § 3 przewidziano, że ze strony zamawiającego upoważnionym do współdziałania oraz nadzoru jest J. P.. Dalsza treść umowy była identyczna w treści z opisanymi wyżej umowami zawartymi z D. S. (1).

Zainteresowany w dniu 30 grudnia 2011 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 2005,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 12.12.2011 r.

Dowód: umowa zawarta z R. F. 12.12.2011 r. wraz z rachunkiem - w aktach kontroli ZUS.

W dniu 7 września 2011 r. (...) spółka jawna w S. reprezentowana przez J. P. (1) i R. B. (1) zawarli umowę zatytułowaną „o dzieło”. W treści dokumentu wskazano, że przedmiotem umowy ma być: „spawanie wręgów – zlec. (...)”. Strony ustaliły termin wykonania prac na dzień 30 września 2011 r. Wynagrodzenie ustalono na kwotę 4600,00 zł płatne w terminie 14 dni od otrzymania rachunku. W § 2 umowy wskazano, że zamawiający dostarczy wykonawcy dokumentację techniczną dotyczącą określonego dzieła. W § 3 przewidziano, że ze strony zamawiającego upoważnionym do współdziałania oraz nadzoru jest M. Niedbała. Dalsza treść umowy była identyczna w treści z opisanymi wyżej umowami zawartymi z D. S. (1). Zainteresowany w dniu 30 września 2011 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 4600,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 7.09.2011 r.

W dniu 4 października 2011 r. strony zawarły kolejną umowę zatytułowaną „umowa o dzieło”. Jako jej przedmiot wskazano: „spawanie denników – zlec. (...)”. Postanowienia umowy pozostały bez zmian w porównaniu do wcześniejszej umowy, z tym że strony uzgodniły termin wykonania dzieła na dzień 31 października 2011 r., a wysokość wynagrodzenia za jego wykonanie - na kwotę 4840,00 zł. W § 3 przewidziano natomiast, że ze strony zamawiającego upoważnionym do współdziałania oraz nadzoru jest J. P..

Zainteresowany w dniu 31 października 2011 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 4840,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 4.10.2011 r.

Następną umowę zatytułowaną „umowa o dzieło” strony zwarły w dniu 4 listopada 2011 r. Jako jej przedmiot wskazano: „spawanie grodzi – zlec. (...)”. Postanowienia umowy pozostały bez zmian w porównaniu do wcześniejszej umowy, z tym że strony uzgodniły termin wykonania dzieła na dzień 30 listopada 2011 r., a wysokość wynagrodzenia za jego wykonanie - na kwotę 4620,00 zł.

Zainteresowany w dniu 30 listopada 2011 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 4620,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 4.11.2011 r.

Dowody: umowy zawarte z R. B. wraz z rachunkami - w aktach kontroli ZUS.

W dniu 14 stycznia 2011 r. (...) spółka jawna w S. reprezentowana przez J. P. (1) i D. R. (1) zawarli umowę zatytułowaną „o dzieło”. W treści dokumentu wskazano, że przedmiotem umowy ma być: „montaż zrębnic na jedn. V.”. Strony ustaliły termin wykonania prac na dzień 31 stycznia 2011 r. Wynagrodzenie ustalono na kwotę 1640,00 zł płatne w terminie 14 dni od otrzymania rachunku. W § 2 umowy wskazano, że zamawiający dostarczy wykonawcy dokumentację techniczną dotyczącą określonego dzieła. W § 3 przewidziano, że ze strony zamawiającego upoważnionym do współdziałania oraz nadzoru jest J. P.. Dalsza treść umowy była identyczna w treści z opisanymi wyżej umowami zawartymi z D. S. (1).

Zainteresowany w dniu 31 stycznia 2011 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 1640,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 14.01.2011 r.

W dniu 14 lutego 2011 r. strony zawarły kolejną umowę zatytułowaną „umowa o dzieło”. Jako jej przedmiot wskazano: „montaż pokładów na jedn. V.”. Postanowienia umowy pozostały bez zmian w porównaniu do wcześniejszej umowy, z tym że strony uzgodniły termin wykonania dzieła na dzień 28 lutego 2011 r., a wysokość wynagrodzenia za jego wykonanie - na kwotę 2940,00 zł.

Zainteresowany w dniu 28 lutego 2011 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 2940,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 14.02.2011 r.

Następną umowę zatytułowaną „umowa o dzieło” strony zawarły w dniu 9 maja 2011r. Jako jej przedmiot wskazano: „montaż pokładu na jedn. (...). Postanowienia umowy pozostały bez zmian w porównaniu do wcześniejszych umów, z tym że strony uzgodniły termin wykonania dzieła na dzień 31 maja 2011 r., a wysokość wynagrodzenia za jego wykonanie - na kwotę 3360,00 zł.

Zainteresowany w dniu 31 maja 2011 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 3360,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 9.05.2011 r.

Kolejną umowę o dzieło strony zawarły w dniu 6 lipca 2011 r. Jako jej przedmiot wskazano: „przepalanie złomu na terenie Stoczni (...)”. Postanowienia umowy pozostały bez zmian w porównaniu do wcześniejszych umów, z tym że strony uzgodniły termin wykonania dzieła na dzień 29 lipca 2011 r., a wysokość wynagrodzenia za jego wykonanie - na kwotę 2835,00 zł.

Zainteresowany w dniu 29 lipca 2011 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 2835,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 6.07.2011 r.

Dowody: umowy zawarte z D. R. wraz z rachunkami - w aktach kontroli ZUS.

W dniu 11 stycznia 2011 r. (...) spółka jawna w S. reprezentowana przez J. P. (1) i A. C. (1) zawarli umowę zatytułowaną „o dzieło”. W treści dokumentu wskazano, że przedmiotem umowy ma być: „szlifowanie daszków na jedn. V.”. Strony ustaliły termin wykonania prac na dzień 31 stycznia 2011 r. Wynagrodzenie ustalono na kwotę 1045,00 zł płatne w terminie 14 dni od otrzymania rachunku. W § 2 umowy wskazano, że zamawiający dostarczy wykonawcy dokumentację techniczną dotyczącą określonego dzieła. W § 3 przewidziano, że ze strony zamawiającego upoważnionym do współdziałania oraz nadzoru jest J. P.. Dalsza treść umowy była identyczna w treści z opisanymi wyżej umowami zawartymi z D. S. (1).

Zainteresowany w dniu 31 stycznia 2011 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 1045,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 11.01.2011 r.

Dowód: umowa zawarta z A. C. w dniu 11.01.2011 r. wraz z rachunkiem - w aktach kontroli ZUS.

W dniu 12 listopada 2009 r. (...) spółka jawna w S. reprezentowana przez J. P. (1) i D. U. (1) zawarli dwie umowy: jedną zatytułowaną „umowa o dzieło”, drugą zatytułowaną „aneks nr (...) do umowy o dzieło”. W treści obu dokumentów wskazano, że przedmiotem wykonania ma być: „spawanie styków na sek. 120 na jedn. (...)”. Strony ustaliły termin wykonania prac na dzień 30 listopada 2009 r.

W „umowie o dzieło” wynagrodzenie ustalono na kwotę 2135,00 zł, płatne w terminie 14 dni od otrzymania rachunku. W umowie „aneks nr (...) do umowy o dzieło” wynagrodzenie ustalono na kwotę 2220,00 zł, płatne w terminie 14 dni od otrzymania rachunku.

W § 2 umów wskazano, że zamawiający dostarczy wykonawcy dokumentację techniczną dotyczącą określonego dzieła.

W § 3„umowy o dzieło” przewidziano, że ze strony zamawiającego upoważnionym do współdziałania oraz nadzoru jest J. P.. Z kolei w § 3 „aneksu nr (...) do umowy o dzieło” wskazano wyłącznie, że J. P. jest osobą upoważnioną ze strony zamawiającego do współdziałania.

W § 4 „umowy o dzieło” widniej zapis, że „Wykonawca podejmuje się realizacji dzieła na zaproponowanych warunkach. Przystępuje do wykonania prac objętych niniejszą umową jako członek zespołu wykonawców”. W § 4 „aneksu nr (...) do umowy o dzieło: widnieje wyłącznie zapis „Wykonawca podejmuje się realizacji dzieła na zaproponowanych warunkach”.

W obu umowach przewidziano (§ 7), że w przypadku niewykonania dzieła w terminie wykonawca zapłaci zamawiającemu karę umowną w wys. 0.5% wartości umownej dzieła za każdy dzień zwłoki. W przypadku niewykonania dzieła w terminie 7 dni od upływu terminu ustalonego w umowie Zamawiającego może odstąpić od umowy bez wyznaczenia dodatkowego terminu do wykonania dzieła. Wykonawca w przypadku odstąpienia Zamawiającego od umowy zapłaci karę umowną w wys. 10% ustalonego wynagrodzenia. Zarówno w przypadku zwłoki jak odstąpienia od umowy, Zamawiający niezależnie od kar umownych może dochodzić od wykonawcy odszkodowania na ogólnych zasadach odpowiedzialności kontraktowej, przewyższających kary umowne. W umowie wskazano również (§ 8), że Wykonawca nie może powierzyć ani w całości ani w części wykonania dzieła innym osobom bez pisemnej zgody Zamawiającego.

Zainteresowany w dniu 30 listopada 2009 r. wystawił rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 4355,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanemu kwotę określoną w rachunku stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 12.11.2009 r.

Dowody:

- umowa zawarta z D. U. w dn. 12.11.2009 r. wraz z rachunkiem - w aktach kontroli ZUS k.57;

- aneks nr (...) do umowy z 12.11.2009 r. – k. 563a akt sprawy;

- zeznania współwłaściciela odwołującej J. P. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 545-548v, k. 577-590v akt sprawy.

Zlecone zainteresowanym w umowach o dzieło prace (montażowe, spawalnicze, szlifierskie, związane z przepalaniem złomu) dotyczyły konkretnych czynności. W wyniku pracy zainteresowanych powstawał gotowy element statku np. zmontowany styk do spawania, zmontowana i zespawana gródź, usztywnienie wręgowe, wyszlifowany wręg, zespawany konkretny element statku itp.

Przepalanie złomu polegało na przepalaniu, pocięciu wskazanych elementów konstrukcji wskazanego statku (danej sekcji statku), który miał być zezłomowany, w taki sposób aby możliwe było załadowanie metalu do kontenerów.

Dowody:

- protokół przesłuchania zainteresowanego D. R. (1) – k. 469-474 akt kontroli ZUS;

- zeznania świadka P. B. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 540v-542 akt sprawy;

- zeznania świadka M. K. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 534-540v akt sprawy;

- zeznania świadka K. F. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 570-572v akt sprawy;

- zeznania zainteresowanego Z. N. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 542-545 akt sprawy;

- zeznania współwłaściciela odwołującej J. P. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 545 - -548v,k. 577-590v akt sprawy;

- protokół przesłuchania J. P. (1) – k. 33-36 akt kontroli ZUS.

Przed przystąpieniem przez osoby zatrudnione na podstawie umów cywilnoprawnych do wykonania prac określonych w umowach jako montaż, spawanie, szlifowanie np. bloków, przegród, węzłówek szybów i itp., przepalanie złomu, (...) spółki (...) wskazywał każdej osobie zakres prac do wykonania oraz wysokość należnego za wykonaną pracę wynagrodzenia. Wynagrodzenie było określone kwotowo; przed zawarciem umowy strony uzgadniały wysokość wynagrodzenia za wykonanie danej pracy. W przypadku prac określanych jako przepalanie złomu wysokość wynagrodzenia była ustalana szacunkowo, w zależności od wagi elementu konstrukcyjnego statku (danej sekcji statku), które miały zostać pocięte. Każda sekcja statku, który miał zostać pocięty miała swoją wagę.

Przed przystąpieniem przez zainteresowanych do pracy (...) spółki (...) dostarczał zainteresowanym dokumentację techniczną, która miała stanowić podstawę wykonania prac. Przed rozpoczęciem pracy przez zainteresowanych wskazywał im nadto konkretne pomieszczenia, powierzchnie statku, w których mieli wykonywać powierzone prace. Udzielał również dokładnych instrukcji co do oczekiwanego rezultatu wykonanej pracy (np. odpowiednia grubość i typ spoin przy pracach spawalniczych, montaż zgodnie z dokumentacją techniczną, określona klasa czystości szlifowanych elementów). Wynikało to ze specyfikacji prac zleconych spółce (...) przez armatorów, którzy korzystali z usług spółki oraz od Towarzystwa (...). Przy pracach związanych z przepalaniem złomu wskazywano zainteresowanym daną sekcje statku, którą mieli pociąć.

Strony nie widziały potrzeby dokładniejszego pisemnego konkretyzowania przedmiotu poszczególnych umów, uznając za wystarczające dokładne uzgodnienia ustne przed przystąpieniem przez zainteresowanych do pracy.

Zainteresowani przy wykonywaniu prac korzystali z materiałów i narzędzi dostarczanych przez płatnika. Narzędzia dostarczał płatnik, gdyż prace związane z remontami i budową statków muszą być wykonywane przy użyciu zalegalizowanych przez Dozór Techniczny narzędzi. Wykorzystywane przez zainteresowanych materiały należały do firm, które zlecały płatnikowi wykonanie danych prac na statkach.

Dowody:

- pisemne oświadczenie zainteresowanego D. R. z 16.10.2013 r. – k. 393 akt kontroli ZUS;

- pisemne oświadczenie K. F. (1) z 16.10.2013 r. – k. 395 akt kontroli ZUS;

- protokół przesłuchania zainteresowanego D. R. (1) – k. 469-474 akt kontroli ZUS;

- protokół przesłuchania K. F. (1) – k. 477-480 akt kontroli ZUS;

- zeznania świadka P. B. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 540v-542 akt sprawy;

- zeznania świadka M. K. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 534-540v akt sprawy;

- zeznania świadka K. F. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 570-572v akt sprawy;

- zeznania zainteresowanego Z. N. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 542-545 akt sprawy;

- protokół przesłuchania J. P. (1) – k. 33-36 akt kontroli ZUS;

- zeznania współwłaściciela odwołującej J. P. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 545-548v, k. 577-590v akt sprawy.

Zainteresowani wykonywali prace samodzielnie. Nie pracowali w grupach, nie współpracowali ze sobą. Powierzone im do wykonanie prace były pracami, które można było wykonać jednoosobowo.

Zainteresowani nie podlegali bieżącemu nadzorowi i kierownictwu w zakresie sposobu wykonywania prac. Sami decydowali o metodzie pracy. Z tego powodu spółka zawierała umowy o dzieło z osobami mającymi doświadczenie zawodowe, specjalistami w danej dziedzinie. Osoby te często były wspólnikom spółki znane z wcześniejszej współpracy lub z pracy w Stoczni (...).

Wskazanie w umowach w § 3 osoby upoważnionej do współdziałania i nadzoru dotyczyło wskazania osoby, której wykonawcy mają zgłosić odbiór dzieła. Jedynie sporadycznie zdarzało się, że J. P. (1), będąc obecnym na remontowanym statku, kontrolował jakość wykonywanych prac jeszcze w toku ich wykonywania.

Po zakończeniu prac zainteresowani zgłaszali fakt zakończenie prac J. P. (3), który dokonywał odbioru prac. Rozliczenie wynagrodzenia następowało dopiero po końcowym odbiorze. Gdyby prace nie zostały wykonane prawidłowo, zainteresowani musieliby dokonać poprawek. Za wykonanie poprawek nie mieliby wypłacanego dodatkowego wynagrodzenia.

Zainteresowani, w odróżnieniu od osób zatrudnionych przez spółkę na podstawie umów o pracę, nie musieli podpisywać list obecności. Mogli swobodnie rozkładać czas pracy potrzebny ich zdaniem na wykonanie powierzonych obowiązków w terminie zakreślonym w umowach o dzieło. Zainteresowani otrzymywali przepustki umożliwiające im wchodzenie na teren stoczni. Przepustki były sprawdzane przez strażników przy wejściu na teren stoczni, portu. Posiadanie przepustek było odgórnym wymogiem stoczni, gdzie swoje prace wykonywali zainteresowani.

Dowody:

- pisemne oświadczenie zainteresowanego D. R. z 16.10.2013 r. – k. 393 akt kontroli ZUS;

- pisemne oświadczenie K. F. (1) z 16.10.2013 r. – k. 395 akt kontroli ZUS;

- protokół przesłuchania zainteresowanego D. R. (1) – k. 469-474 akt kontroli ZUS;

- protokół przesłuchania K. F. (1) – k. 477-480 akt kontroli ZUS;

- zeznania świadka P. B. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 540v-542 akt sprawy;

- zeznania świadka M. K. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 534-540v akt sprawy;

- zeznania świadka K. F. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 570-572v akt sprawy;

- zeznania zainteresowanego Z. N. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 542-545 akt sprawy;

- protokół przesłuchania J. P. (1) – k. 33-36 akt kontroli ZUS;

- zeznania współwłaściciela odwołującej J. P. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 545 - 548v, k. 577-590v akt sprawy.

Wybór umowy o dzieło jako formy zatrudnienia zależał często od samych wykonujących, którzy woleli wykonywać ściśle określoną pracę, w określonym terminie, za umówionym wynagrodzeniem. Niektórzy z nich – jak na przykład Z. N. (1) – traktowali pracę na rzecz spółki (...) jako pracę dodatkową, wykonywaną w czasie wolnym od wykonywania stałej pracy. Wykonawcy mieli świadomość, że zawarcie umów o dzieło nie wiąże się z obowiązkiem odprowadzania przez zlecającego prace płatnika składek na ubezpieczenia społeczne.

Dowody:

- pisemne oświadczenie zainteresowanego D. R. z 16.10.2013 r. – k. 393 akt kontroli ZUS;

- pisemne oświadczenie K. F. (1) z 16.10.2013 r. – k. 395 akt kontroli ZUS;

- protokół przesłuchania zainteresowanego D. R. (1) – k. 469-474 akt kontroli ZUS;

- zeznania świadka P. B. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 540v-542 akt sprawy;

- zeznania świadka M. K. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 534-540v akt sprawy;

- zeznania świadka K. F. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 570-572v akt sprawy;

- zeznania zainteresowanego Z. N. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 542-545 akt sprawy;

- zeznania współwłaściciela odwołującej J. P. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 545-548v, k. 577-590v akt sprawy.

Zainteresowani nie zostali zgłoszeni przez płatnika do ubezpieczeń emerytalnego i rentowych oraz wypadkowego.

Niesporne.

W dniu 8 sierpnia 2011 r. (...) spółka jawna w S. reprezentowana przez J. P. (1) i A. Ł. (1) zawarli umowę zatytułowaną „o dzieło”. W treści dokumentu wskazano, że przedmiotem umowy mają być: „prace na suwnicy – jedn. NB 04 na terenie Stoczni (...)”. Strony ustaliły termin wykonania prac na dzień 31 sierpnia 2011r. Wynagrodzenie ustalono na kwotę 1805,00 zł, płatną w terminie 14 dni od otrzymania rachunku. W § 2 umowy wskazano, że zamawiający dostarczy wykonawcy dokumentację techniczną dotyczącą określonego dzieła. W § 3 przewidziano, że ze strony zamawiającego upoważnionym do współdziałania oraz nadzoru jest J. P.. W § 4 umowy zamieszczono zapis, że „Wykonawca podejmuje się realizacji dzieła na zaproponowanych warunkach. Przystępuje do wykonania prac objętych niniejszą umową jako członek zespołu wykonawców”. W umowie przewidziano również (§ 7 umowy), że w przypadku niewykonania dzieła w terminie wykonawca zapłaci zamawiającemu karę umowną w wys. 0.5% wartości umownej dzieła za każdy dzień zwłoki. W przypadku niewykonania dzieła w terminie 7 dni od upływu terminu ustalonego w umowie Zamawiającego może odstąpić od umowy bez wyznaczenia dodatkowego terminu do wykonania dzieła. Wykonawca w przypadku odstąpienia Zamawiającego od umowy zapłaci karę umowną w wys. 10% ustalonego wynagrodzenia. Zarówno w przypadku zwłoki jak odstąpienia od umowy, Zamawiający niezależnie od kar umownych może dochodzić od wykonawcy odszkodowania na ogólnych zasadach odpowiedzialności kontraktowej, przewyższających kary umowne. W umowie wskazano również (§ 8), że Wykonawca nie może powierzyć ani w całości ani w części wykonania dzieła innym osobom bez pisemnej zgody Zamawiającego.

Zainteresowana w dniu 31 sierpnia 2011 r. wystawiła rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 1805,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanej kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 8.08.2011 r.

W dniu 2 września 2011 r. strony zawarły kolejną umowę zatytułowaną „umowa o dzieło”. Jako jej przedmiot ponownie wskazano: „prace na suwnicy – jedn. (...) na terenie Stoczni (...)”. Postanowienia umowy pozostały bez zmian w porównaniu do wcześniejszej umowy, z tym że strony uzgodniły termin wykonania prac na dzień 30 września 2011r., a wysokość wynagrodzenia za jego wykonanie - na kwotę 4380,00 zł.

Zainteresowana w dniu 30 września 2011 r. wystawiła rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 4380,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanej kwotę określoną w rachunku, stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 2.09.2011 r.

Następną umowę zatytułowaną „umowa o dzieło” strony zawarły w dniu 4 października 2011r. Jako jej przedmiot wskazano: „prace suwnicowe-zlec. (...)”. Postanowienia umowy pozostały bez zmian w porównaniu do wcześniejszych umów, z tym że strony uzgodniły termin wykonania dzieła na dzień 31 października 2011 r., a wysokość wynagrodzenia za jego wykonanie - na kwotę 4153,00 zł.

Zainteresowana w dniu 31 października 2011 r. wystawiła rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 4153,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanej kwotę określoną w rachunku stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 4.10.2011 r.

Ostatnią umowę zatytułowaną „umowa o dzieło” strony zawarły w dniu 9 listopada 2011r. Jako jej przedmiot wskazano: „prace suwnicowe-zlec. (...)”. Postanowienia umowy pozostały bez zmian w porównaniu do wcześniejszych umów, z tym że strony uzgodniły termin wykonania dzieła na dzień 30 listopada 2011 r., a wysokość wynagrodzenia za jego wykonanie - na kwotę 2070,00 zł.

Zainteresowana w dniu 30 listopada 2011 r. wystawiła rachunek określający wynagrodzenie za wykonaną pracę na kwotę 2070,00 zł brutto. Płatnik wypłacił zainteresowanej kwotę określoną w rachunku stwierdzając całkowite wykonanie prac objętych umową z 9.10.2011 r.

Do obowiązków zainteresowanej wynikających z wykonywania umów zawartych z odwołującą spółką należała obsługa suwnicy. Przy podpisywaniu umów strony nie zindywidualizowały przedmiotu umów według jakichkolwiek kryteriów. Nie uzgodniły też konkretnych dat, w których zainteresowana miała wykonywać prace; nie uzgodniono jakiego rodzaju będzie wykonywała prace, ile razy w ciągu obowiązywania umów. Zainteresowana przychodziła do pracy w razie potrzeby, na wezwanie pracowników spółki (...). Wysokość wynagrodzenia w umowach ustalono szacunkowo, przewidując że w danym miesiącu zainteresowana może być wzywana do pracy częściej lub rzadziej.

Dowody:

- umowy zawarte z A. Ł. wraz z rachunkami - w aktach kontroli ZUS;

- zeznania współwłaściciela odwołującej J. P. (1) w wersji elektronicznej oraz transkrypcja – k. 545 -548v, k. 577-590v akt sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Wszystkie – poza jednym - odwołania spółki (...) okazały się uzasadnione.

Na wstępie trzeba wskazać, iż stan faktyczny niniejszej sprawy został ustalony przez sąd na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach kontroli ZUS (umów o dzieło wraz z rachunkami). Autentyczność dokumentów nie była przez strony kwestionowana, nie budziła też wątpliwości sądu, jako że zostały one sporządzone w sposób zgodny z przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby, w ramach ich kompetencji. Prymat wiarygodności przyznał sąd także spójnym i konsekwentnym zeznaniom świadków P. B. (1), M. K. (1) i K. F. (1) oraz korespondujących z nimi zeznaniom zainteresowanego Z. N. (1) i reprezentanta spółki (...). Oceniając zeznania przesłuchanych w sprawie osób sąd zwrócił uwagę, że były one spójne, konsekwentne i zbieżne ze zgromadzoną w sprawie dokumentacją. Świadkowie P. B. (1), M. K. (1) i K. F. (1) byli przy tym osobami zatrudnionym w spółce (...), zatrudnionymi na podstawie tożsamych umów jakie spółka zawierała z zainteresowanymi w niniejszej sprawie, tj. na podstawie umów cywilnoprawnych nazwanych umowami o dzieło, których przedmiotem podobnie jak w przypadku zainteresowanych były prace montażowe części konstrukcyjnych statków, przepalanie złomu, spawanie części konstrukcyjnych statku. Świadkowie ci mieli zatem bezpośrednią wiedzę odnośnie obowiązków powierzanych wówczas innym osobom zatrudnianym na podstawie takich umów. W ocenie sądu świadkowie P. B. (1), M. K. (1) i K. F. (1) w swoich zeznaniach nie pomijali żadnych okoliczności, zdając pełną relację z przebiegu zdarzeń w związku z wykonywaniem przez nią łączących ich ze spółką (...) umów. Tak samo ocenił sąd zeznania zainteresowanego Z. N. i reprezentanta spółki (...). Sąd miał przy tym na uwadze, że J. P. (1) jako osoba zainteresowana korzystnym dla siebie rozstrzygnięciem mógł wprawdzie hipotetycznie próbować zatajać okoliczności mogące wpłynąć niekorzystnie na ustalenia odnośnie mechanizmu wykonywania łączącego strony stosunku zobowiązaniowego, jednakże uznał że tego rodzaju zachowanie w niniejszej sprawie nie miało miejsca. J. P. w swoich zeznaniach nie pomijał bowiem żadnych okoliczności, zdając pełną relację z przebiegu zdarzeń w związku z wykonywaniem przez zainteresowanych spornych umów, w tym wskazywał na okoliczności, które hipotetycznie mogły ewentualnie wpłynąć na niekorzystne dla niego rozstrzygnięcie – np. potwierdził, że przy zawieraniu umowy z zainteresowaną A. Ł. (1) nie zindywidualizowano przedmiotu umowy, gdyż do obowiązków tej zainteresowanej miało de facto należąc obsługiwanie suwnicy w razie zgłoszenia takiego zapotrzebowania w toku wykonywania prac przez innych pracowników.

Dodatkowo odtwarzając stan faktyczny w niniejszej sprawie sąd oparł się na dokumentach w postaci protokołów zeznań zainteresowanego D. R. złożonych przed organem rentowym. W ocenie sądu było to w zaistniałych okolicznościach możliwe i nie prowadziło do obejścia zasady bezpośredniości przeprowadzania dowodów, tym bardziej że żadna ze stron procesu nie zakwestionowała prawdziwości wyjaśnień złożonych przez zainteresowanego D. R. w toku postępowania kontrolnego prowadzonego przez ZUS, a sam zainteresowany mimo dwukrotnego prawidłowego wezwania nie stawił się w sądzie.

Ocena powyższych dowodów dała podstawy do uwzględnienia odwołania od zaskarżonych decyzji (poza decyzją dotyczącą A. Ł. (1) – o czym w dalszej części uzasadnienia). Podkreślenia w tym miejscu wymaga też, iż w toku postępowania przed sądem organ rentowy zachował całkowitą bierność, nie naprowadzając żadnych nowych dowodów, a jego pełnomocnik nie uczestniczył w ogóle w rozprawach sądowych. Tymczasem należy przypomnieć, że w postępowaniach tego rodzaju jak niniejsze to na organie rentowym spoczywał ciężar udowodnienia okoliczności uzasadniających przyjęcie istnienia tytułu ubezpieczenia. Organ rentowy winien był więc w toku procesu wykazać, iż zainteresowani wykonywali powierzone im do wykonania czynności w sposób odpowiadający - jak twierdził organ rentowy - wykonywaniu umowy o świadczenie usług, a nie jak twierdziła odwołująca się spółka umowy o dzieło. Trzeba bowiem pamiętać, iż odwołanie od decyzji organu rentowego wszczyna postępowanie sądowe i w tym znaczeniu jest podobne do pozwu. Jednakże nie jest to zwykłe postępowanie cywilne, w którym regułą jest, że powód powinien udowodnić fakty, na których opiera powództwo. W postępowaniu z zakresu ubezpieczeń społecznych kontroli podlega decyzja organu rentowego i rozkład ciężaru dowodów będzie zależał od rodzaju decyzji. Jeżeli jest to decyzja, w której organ zmienia sytuację prawną ubezpieczonego, to organ powinien wykazać uzasadniające ją przesłanki faktyczne (tak: Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 lutego 2007 roku, sygn. akt I UK 269/06). Wyraźnego i jednoznacznego podkreślenia wymaga też, że do postępowania odrębnego z zakresu ubezpieczeń społecznych w zakresie postępowania dowodowego ma zastosowanie – bez żadnych ograniczeń – reguła wynikająca z 232 k.p.c., obowiązuje więc zasada kontradyktoryjności i dowodzenia swoich twierdzeń przez stronę. Wydanie decyzji przez organ rentowy w postępowaniu administracyjnym nie zwalnia go więc od udowodnienia przed sądem jej podstawy faktycznej, zgodnie z ogólnymi zasadami rozkładu ciężaru dowodu (tak: Sąd Najwyższy m.in. w wyroku z 7 stycznia 2010r., sygn. akt II UK 148/09). Tymczasem w ocenie sądu w analizowanym przypadku organ rentowy nie sprostał ciężarowi dowodu w tym zakresie, a zebrany w sprawie (zarówno w toku postępowania przed organem rentowym, jak i w toku procesu przed sądem) materiał okazał się niewystarczający dla wykazania zasadności stanowiska organu rentowego, że zainteresowanych i płatnika nie łączyły umowy o dzieło, lecz umowy o świadczenie usług. W szczególności podkreślenia wymaga, iż w toku postępowania sądowego organ rentowy – reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika - nie naprowadził żadnych dodatkowych dowodów na poparcie swoich twierdzeń, ograniczając się do sporządzenia odpowiedzi na odwołanie, w której powtórzył argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji, ograniczającą się de facto do przytoczenia poglądów doktryny i orzecznictwa odnośnie istoty umowy o dzieło oraz definicji umowy zlecenia.

Przechodząc do merytorycznej oceny żądań odwołań, trzeba wskazać że powstały spór sprowadzał się do ustalenia czy łączące odwołującą się spółkę i zainteresowanych umowy miały charakter umów o dzieło, czy też umów zlecenia. Miało to istotne znaczenie dla określenia, czy zainteresowani powinni zostać objęci – w okresach określonych w zaskarżonych decyzjach – ubezpieczeniami społecznymi, z obowiązkiem odprowadzenia przez płatnika stosownych składek.

Stosownie do treści przepisu art. 6 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity obowiązujący w dacie zawarcia pierwszej ze spornych umów: Dz.U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 z późn. zm., dalej jako: ustawa systemowa), obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegały osoby będące pracownikami oraz z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zwanymi dalej "zleceniobiorcami", oraz osobami z nimi współpracującymi, z zastrzeżeniem ust. 4. Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy systemowej, obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegały osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

Obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym nie podlegała natomiast osoba wykonująca pracę na podstawie umowy o dzieło.

Jakkolwiek ustawodawca wprowadził zasadę swobody zawierania umów, to jednak dopuszczalne jest w postępowaniu przed sądem badanie charakteru prawnego łączącego strony stosunku prawnego. W szczególności sąd ma obowiązek badać, czy dane postanowienia zawarte w umowie, czy też okoliczności związane z jej wykonywaniem nie wskazują, że strony zawierając danego rodzaju umowę nie wykroczyły poza granice swobody kontraktowej wyznaczone zgodnie z art. 353 ¹ k.c. m.in. przez kryteria właściwości – natury stosunku prawnego wynikającego z zawartej umowy.

Stosownie do treści przepisu art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Przedmiotem umowy jest zatem zobowiązanie do wykonania określonego dzieła, które może mieć charakter tak materialny, jak i niematerialny, zaś sama umowa jest umową rezultatu. Niezbędnym elementem tej umowy jest ponadto to, aby starania przyjmującego zamówienie doprowadziły w przyszłości do konkretnego, indywidualnie oznaczonego rezultatu. Cechą konstytutywną dzieła jest bowiem samoistność rezultatu, która wyraża się przez niezależność powstałego rezultatu od dalszego działania twórcy oraz od osoby twórcy. Jednocześnie w wypadku umowy o dzieło bez znaczenia pozostaje rodzaj i intensywność pracy i staranności świadczonej w celu wykonania dzieła, choć wykonanie dzieła zwykle wymaga określonych kwalifikacji, umiejętności i środków (nie jest to jednak warunek sine qua non). Dzieło stanowi natomiast zawsze zjawisko przyszłe, jest czymś, co w chwili zawarcia umowy nie istnieje, lecz ma dopiero powstać w jakiejś określonej przyszłości. Rezultat o jaki umawiają się strony, musi być przy tym z góry przez nie określony. Określenie to może nastąpić przy użyciu różnych metod, jak np. z zastosowaniem obiektywnych jednostek metrycznych, przez zestawienie z istniejącym wzorem, z wykorzystaniem planów, rysunków, przez opis.

Od umowy o dzieło odróżnić należy umowę o świadczenie usług (art. 750 k.c.), do której stosuje się przepisy dotyczące zlecenia. Umowa o świadczenie usług jest umową starannego działania, zatem jej celem jest wykonywanie określonych czynności, które nie muszą zmierzać do osiągnięcia rezultatu. Spełnieniem świadczenia jest samo działanie w kierunku osiągnięcia danego rezultatu.

W ocenie sądu w niniejszej sprawie zgromadzony w niej materiał dowodowy pozwolił na uwzględnienie w całości odwołań płatnika od decyzji dotyczących zainteresowanych D. S. (1) (decyzja nr (...) z 25.04.2014 r.), A. G. (1) (decyzja nr (...) z 25.04.2014 r.), Z. N. (1) (decyzja nr (...) z 25.04.2014 r.), J. W. (decyzja nr (...) z 25.04.2014 r.), M. W. (1) (decyzja nr (...) z 25.04.2014 r.), D. J. (1) (decyzja nr (...)(...) z 5.05.2014 r.) R. F. (1) (decyzja nr (...) z 25.04.2014 r.), R. B. (1) (decyzja nr (...) z 25.04.2014 r., D. R. (1) (decyzja nr (...) z 25.04.2014 r.), A. C. (1) (decyzja nr (...) z 25.06.2014 r.) oraz D. U. (1) (decyzja nr (...) z 25.06.2014 r.). Za prawidłową sąd uznał wyłącznie decyzję dotyczącą zainteresowanej A. Ł. (1) (decyzja nr (...) z 25.04.2014 r.).

Jeśli chodzi o decyzje dotyczące pierwszej wymienionej wyżej grupy zainteresowanych, to zdaniem sądu należało uznać, że D. S. (1), A. G. (1), Z. N. (1), J. W., M. W. (1), D. J. (1), R. F. (1), R. B. (1), D. R. (1), A. C. (1) oraz D. U. (1) w okresach wskazanych w dotyczących ich decyzjach byli związani ze spółką (...) umowami o dzieło, a nie, jak utrzymywał organ rentowy, umowami o świadczenie usług. Przemawia za tym oczekiwany i umówiony przez strony każdej z tych umów rezultat, który zresztą został stosunkowo wyraźnie sprecyzowany i zindywidualizowany w pisemnych umowach. Dodatkowo, w analizowanej sprawie nie można było pominąć regulacji przepisu art. 65 § 2 k.c., w myśl której w umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu.

Jak trafnie zwrócił uwagę Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 września 2013r. (sygn. akt II UK 39/13), objęcie ubezpieczeniem na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy systemowej przez stwierdzenie, że umowy nazwane „umowami o dzieło” miały w istocie charakter umów zlecenia, wymaga ustalenia, że obowiązki wynikające z zawartej umowy nie miały cech określonych w art. 627 k.c. Nie można pomijać, że określona przez strony kwalifikacja musi uwzględniać zgodny zamiar stron i cel umowy (art. 65 § 2 k.c.) a to, czy ich czynność prawna nie jest sprzeczna z istotą objętego umową stosunku zobowiązaniowego, zależy od ustaleń.

I tak, w pierwszej kolejności trzeba podkreślić, że przedmiot umowy o dzieło może być określony w różny sposób i różny może być stopień dokładności tego określenia, pod warunkiem że nie budzi on wątpliwości, o jakie dzieło chodzi. Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w wyroku z 5 marca 2004 r. (I CK 329/03, niepubl.), który to pogląd Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela, zasadniczy w tej materii przepis art. 627 k.c. wskazuje tylko na potrzebę "oznaczenia dzieła" i dopuszcza określenie świadczenia ogólnie w sposób nadający się do przyszłego dookreślenia na podstawie wskazanych w umowie podstaw lub bezpośrednio przez zwyczaj bądź zasady uczciwego obrotu (art. 56 k.c.). Przy dziełach skomplikowanych, poza określeniem wszystkich istotnych cech dzieła niezbędna jest dalsza indywidualizacja jego przedmiotu w postaci rozwiniętego opisu rezultatu pod względem technicznym, funkcjonalnym bądź estetycznym.

Odnosząc to do niniejszej sprawy trzeba wskazać, że każdorazowo w umowach wskazywano, czego ma dotyczyć dana praca. Co prawda przedmiot umów został określony dość ogólnie (szlifowanie wręgów – zlec. (...) oraz szlifowanie denników-zlec. (...) (D. S. (1)), spawanie bloku (...)-zlec. (...) (A. G. (1)), montaż wręgów – zlec. (...) (Z. N. (1)), szlifowanie grodzi – zlec. (...) oraz szlifowanie wręgów-zlec. (...) (J. W.), szlifowanie poszyć na jedn. (...) oraz przepalanie złomu na terenie Stoczni (...) ( M. W. (1)), spawanie wzdłużników na sek. 190 na jedn. (...), spawanie wzdłużników na sek. 180 na jedn. (...), spawanie komina – zlec. (...), spawanie bloku 180 – zlec. (...), spawanie wzdłużników zlec. (...), spawanie daszków zsypowych na jedn. V., spawanie drabin na jedn. V., spawanie grodzi na jedn. V., spawanie pokładów na jedn. V., spawanie daszków na jedn. V. (D. J. (1)), montaż grodzi – zlec. (...) (R. F. (1)), spawanie wręgów – zlec. (...), spawanie denników-zlec. (...) oraz spawanie grodzi - zlec. (...) (R. B. (1)), montaż zrębnic na jedn. V., montaż pokładów na jedn. V., montaż pokładu na jedn. L. B. oraz przepalanie złomu na terenie Stoczni (...) (D. R. (1)), szlifowanie pokładów na jedn. V. (A. C. (1)), spawanie styków na sek. 120 na jedn. (...) (D. U. (1))), a co za tym idzie, mógł budzić wątpliwości co do tego o jakie dzieła chodziło w poszczególnych umowach i uzyskania jakiego efektu oczekiwał od poszczególnych wykonawców zamawiający. Z wyjaśnień przesłuchanych w sprawie osób wynikało jednak jednoznacznie, że przed przystąpieniem przez zainteresowanych do wykonywania prac J. P. udzielał im każdorazowo precyzyjnych instrukcji co do oczekiwanego rezultatu wykonanej pracy, w tym dostarczał im dokumentację techniczną, w oparciu o którą mieli wykonywać powierzane im zadania. Przed rozpoczęciem pracy przez zainteresowanych J. P. udzielał im również instrukcji co do oczekiwanego rezultatu wykonanej pracy (np. wskazywał na odpowiednią grubość i typ spoin przy pracach spawalniczych, konieczność dokonywania montażu zgodnie z dokumentacją techniczną, konieczność doprowadzenia do określonej klasy czystości szlifowanych elementów, ewentualnie wskazywał zainteresowanym które dokładnie elementy stalowe (części sekcji statku) mieli pociąć na złom). Strony każdorazowo z góry określały też wysokość wynagrodzenia za wykonanie danej pracy.

Wymaga w tym miejscu podkreślenia, że przepisy kodeksu cywilnego nie uzależniają ważności umowy o dzieło od zachowania przez strony formy pisemnej. Dlatego też trzeba było uznać, że mimo iż w łączących strony umowach ich przedmiot był określony w sposób dość ogólny, to jednak w świetle wyjaśnień płatnika, zainteresowanego Z. N. oraz świadków P. B. (1), M. K. (1) i K. F. (1) należało przyjąć, że doprecyzowywanie przedmiotu umów następowało w tym przypadku ustnie. Skoro więc w świetle przepisów kodeksu cywilnego za wiążącą należałoby uznać całkowicie ustną umowę o dzieło, tym bardziej można za taką umowę uznać umowę zawartą w formie pisemnej, dodatkowo ustnie uzupełnioną.

Dalej, mając na uwadze przedmiot omawianych umów i argumentację organu rentowego trzeba też zaakcentować, iż ustawodawca, określając w przepisach kodeksu cywilnego istotne cechy umowy o dzieło, nie umieścił w nim także wymagania, by każde dzieło było tworem jedynym i niepowtarzalnym, chronionym prawem autorskim i wymagającym od jego autora posiadania specjalnych umiejętności. Wykonanie oznaczonego dzieła jest zwykle określonym procesem pracy (lub niekiedy – twórczości), o możliwym do wskazania momencie początkowym i końcowym, którego celem jest doprowadzenie do efektu (rezultatu) przyjętego przez strony w momencie zawierania umowy. Wprawdzie wykonanie dzieła najczęściej przybiera postać wytworzenia rzeczy, jednak za dzieło uznaje się również dokonanie zmian w rzeczy już istniejącej (naprawienie, przerobienie, uzupełnienie). W wyroku z dnia 3 listopada 2000 r. IV CKN 152/00 Sąd Najwyższy przyjął na przykład, że oczekiwanym rezultatem „dziełem” może być wykonanie powłok antykorozyjnych w zbiornikach wody i piany gaśniczej przy okazji dokonywania przeglądu samochodu. Dzieło jest przy tym w każdym wypadku wytworem przyszłym, który w momencie zawarcia umowy nie istnieje, natomiast ma powstać w przyszłości ściśle określonej. Jedynie wyjątkowo zaś (na co wskazuje odniesienie do takiej sytuacji szczególnej regulacji art. 645 § 1 k.c.), wymaga się, by dzieło wykonywane było przez osobę obdarzoną jakimiś szczególnymi, osobistymi przymiotami.

W niniejszej sprawie zaś, jak wynika z poczynionych w niej ustaleń stanu faktycznego, przyszłość w której dzieło miało powstać, została przez strony wyraźnie wskazana. W kolejno łączących spółkę (...) z zainteresowanymi D. S. (1), A. G. (1), Z. N. (1), J. W., M. W. (1), D. J. (1), R. F. (1), R. B. (1), D. R. (1), A. C. (1) oraz D. U. (1) umowach określono bowiem konkretne, wyrażone datami, dość zresztą krótkie terminy na wykonanie poszczególnych prac. Nie budzi przy tym wątpliwości sądu, iż podejmowane przez zainteresowanych w ramach poszczególnych umów prace nie tylko nie były czynnościami powtarzalnymi, wymagającymi starannego działania, lecz miały charakter jednorazowy, zadaniowy i zindywidualizowany oraz doprowadziły do powstania konkretnych, oznaczonych dzieł. Za „dzieło” należało bowiem każdorazowo uznać efekt pracy zainteresowanych w postaci uzyskania odpowiednio wyszlifowanych wręgów lub denników (D. S. (1)), zespawanego bloku (...) - (A. G. (1)), zmontowanych wręgów (Z. N. (1)), wyszlifowanej grodzi i wyszlifowanych wręgów (J. W.), wyszlifowanych poszyć na jedn. (...), pociętych części konstrukcyjnych statku/części statku przeznaczonego do zezłomowania (M. W. (1)), zespawanych konkretnych części konstrukcyjnych (wzdłużników na sek. 190 na jedn. (...), wzdłużników na sek. 180 na jedn. (...), komina, bloku 180 – zlec. (...), wzdłużników zlec. (...), daszków zsypowych na jedn. V., drabin na jedn. V., grodzi na jedn. V., pokładów na jedn. V., daszków na jedn. V. (D. J. (1)), zmontowanej grodzi (R. F. (1)), zespawanych wręgów, zespawanych denników i grodzi (R. B. (1)), zamontowanych zrębnic na jedn. V., zamontowanych pokładów na jedn. V., zamontowanym pokładzie na jedn. L. B., pociętych części konstrukcyjnych statku/części statku przeznaczonego do zezłomowania (D. R. (1)), wyszlifowanych pokładów na jedn. V. (A. C. (1)), zespawanych styków na sek. 120 na jedn. (...) (D. U. (1)). W związku z powyższym nie sposób podzielić zapatrywań pełnomocnika organu rentowego, że czynności zainteresowanych nie prowadziły do wytworzenia unikatowego wyrobu.

Wątpliwości mogła wprawdzie budzić okoliczność, że przedmiot wskazanych wyżej umów powstawał w drodze tych samych powtarzalnych czynności (prace polegające na szlifowaniu, montowaniu, spawaniu, przepalaniu), co mogło sugerować, że w analizowanym przypadku mamy do czynienia z umowami o świadczenie usług. Jednakże w tym miejscu zwrócić należy uwagę, że ustawodawca nie wyklucza możliwości tworzenia zindywidualizowanego dzieła w procesie produkcyjnym. Wykonanie oznaczonego dzieła jest zwykle określonym procesem pracy lub twórczości o możliwym do wskazania momencie początkowym i końcowym, którego celem jest doprowadzenie do efektu (rezultatu) przyjętego przez strony w momencie zawierania umowy. Dzieło jest przy tym w każdym wypadku wytworem przyszłym, który w momencie zawarcia umowy nie istnieje, natomiast ma powstać w przyszłości ściśle określonej. I jak wynika z ustaleń stanu faktycznego, przyszłość ta została przez strony wyraźnie wskazana, mianowicie w kolejnych umowach, strony określały w jakim terminie wykonawcy (zainteresowani) mają wykonać dzieło. Prace te – w ocenie sądu – stanowiły przy tym dzieła w sensie prawnym. W ustalonym stanie faktycznym nie budziło bowiem wątpliwości sądu, iż podejmowane przez zainteresowanych prace montażowe, spawalnicze, szlifierskie, przepalanie złomu nie tylko nie były czynnościami powtarzalnymi, wymagającymi starannego działania, lecz miały charakter jednorazowy, zadaniowy i zindywidualizowany oraz doprowadziły do powstania konkretnego, oznaczonego dzieła. Jak już bowiem wyżej wskazano, sporne umowy przyniosły bowiem konkretny rezultat i tylko ten rezultat, a nie czynności do niego prowadzące stanowiły przedmiot umowy stron, zawartej i ukształtowanej w granicach zakreślonych przez prawo, naturę (właściwość) stosunku prawnego oraz zasady współżycia społecznego.

Kolejną cechą, jakiej stosownie do wyrażanych w orzecznictwie poglądów (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie, sygn. akt III AUa 1700/05, OSA 2008, z. 3, poz. 5), oczekuje się od przedmiotu umowy o dzieło i która odróżnia je od przedmiotu umów zlecenia, czy umów o świadczenie usług, jest możliwość poddania umówionego rezultatu („dzieła”) sprawdzianowi na istnienie wad fizycznych, jako ważne kryterium pozwalające odróżniać tę umowę od zlecenia starannego dokonania czynności faktycznych (usług). W ocenie sądu w niniejszej sprawie bez wątpienia istniała zaś możliwość poddania wykonywanych przez zainteresowanych D. S. (1), A. G. (1), Z. N. (1), J. W., M. W. (1), D. J. (1), R. F. (1), R. B. (1), D. R. (1), A. C. (1) oraz D. U. (1) prac sprawdzianowi na istnienie wad fizycznych. Oczywiście, należy pamiętać, że – na zasadach wynikających z kodeksu cywilnego (art. 471 k.c.) – także wykonujący usługę odpowiada za należyte wykonanie zobowiązania. Sam fakt więc, że dana osoba (zamawiający, zlecający) przeprowadza kontrolę jakości wykonania usługi (w przypadku umowy o świadczenie usług - bada zachowanie przez usługodawcę należytej staranności) nie stanowi o tym, że czynność taka stanowi sprawdzian umówionego rezultatu na istnienie wad fizycznych i przemawia za zakwalifikowaniem umowy jako umowa o dzieło. W niniejszej sprawie omawiana cecha występowała jednak łącznie z szeregiem innych, typowych dla umowy o dzieło, nie zaś umowy o świadczenie usług, co przesądziło o ostatecznej kwalifikacji prawnej umowy.

Sąd zwrócił zatem uwagę, że z wyjaśnień przesłuchanych w niniejszym postępowaniu osób wynikało, że warunki zatrudnienia osób wykonujących prace w ramach umów o dzieło odbiegały od zasad zatrudnienia charakterystycznych dla osób wykonujących swoje obowiązki w oparciu o umowę o świadczenie usług. Osoby zatrudnione na podstawie umów o dzieło wykonywały bowiem na rzecz płatnika prace ściśle określone, wskazane w umowie, ewentualnie dodatkowo doprecyzowane ustnie przed przystąpieniem przez te osoby do wykonywania pracy. Prace wykonywały samodzielnie w dowolnym, samodzielnie ustalonym czasie, mogły swobodnie rozkładać czas pracy potrzebny ich zdaniem na wykonanie powierzonych obowiązków w terminie zakreślonym w umowach o dzieło. Po zakończeniu pracy przez osoby zatrudnione na podstawie umów o dzieło dokonywano jej odbioru. Odbiór był dokonywany przede wszystkim przez J. P., który sprawdzał czy prace wykonano zgodnie z dokumentacją i sztuką techniczną. Wynagrodzenie było płatne dopiero po wykonaniu i odbiorze prac. Nie ulega również wątpliwości, że stosunków tych nie charakteryzował element stałości. Jedynie w przypadku D. J. (1) strony zawierały szereg umów (choć także i w tym przypadku z wielomiesięczną przerwą w okresie od czerwca do października 2010 r.), jednakże okoliczność ta sama w sobie nie przesądzała o konieczności uznania, że strony łączyła umowa o świadczenie usług. Każdorazowo przy zawarciu kolejnej nowej umowy strony ustalały bowiem rodzaj prac do wykonania oraz wynagrodzenie w wysokości zależnej od przewidywanego nakładu pracy.

Na zakończenie wskazać należy, że nie uszło uwadze sądu, że w łączących strony umowach w § 4 widnieje zapis „Wykonawca podejmuje się realizacji dzieła na zaproponowanych warunkach. Przystępuje do wykonania prac objętych niniejszą umową jako członek zespołu wykonawców”. Z. przesłuchanych w sprawie osób wynikało jednoznacznie, że mimo takiego zapisu zawartego w umowach osoby zatrudnione w spółce (...) na podstawie umów o dzieło swoje prace wykonywały samodzielnie, a nie jako członkowie jakiegokolwiek zespołu (grupy, brygady) pracowników. Zeznający w charakterze strony J. P. podkreślił, że przedmiotem umów o dzieło były wyłącznie prace, które wykonawca mógł wykonać samodzielnie. Gdy przedmiotem umowy miało być wykonanie większych prac, w których konieczna byłaby współpraca osób wykonujących te prace płatnik osobami mającymi wykonywać takie prace zawierał umowy o pracę. Sad dał wiarę wyjaśnieniom J. P. w tym zakresie, znalazły one bowiem potwierdzenie w wyjaśnieniach świadków P. B. (1), M. K. (1) i K. F. (1) oraz zainteresowanego Z. N. (1). I tak, M. K. (1) wskazał, że powierzone mu do wykonania prace - montaż wzdłużników - wykonywał samodzielnie. Odnośnie zapisu w § 4 umowy łączącej go ze spółką (...) wskazał, że nie rozumie zawartego tam sformułowania, gdyż pracował sam. Podobnie świadek K. F. (1), któremu powierzono spawanie poszyć wskazał, że prace na rzecz spółki (...) wykonywał samodzielnie. Również z wyjaśnień świadka P. B. (1), któremu powierzono do wykonania przepalenia złomu wynikało, że pracował sam, miał wydzielone elementy do przepalenia i nie miał wiedzy, czy ktoś inny miał do wykonania podobne prace. Także zainteresowany Z. N. (1), któremu powierzono do wykonania montaż wręgów wskazał, że była to praca dla jednej osoby i faktycznie samodzielnie wręgi zamontował. Odnośnie zaś zapisu § 4 łączącej go ze spółką umowy wskazał, że rozumiał ten zapis w ten sposób, że przy remoncie statku pracuje grupa osób i każdy z nich ma swoje określone obowiązki. W jego przypadku praca w zespole osób polegała na tym, że na początku jedna grupa pracowników wstawiła część dziobową, nadbudówkę, a on przystąpił do pracy po nich montując usztywnienia. Na tej podstawie sąd uznał więc, iż omawiany zapis w umowie miał charakter „pusty” i nie można było na jego podstawie wyprowadzać niekorzystnych dla odwołującej się spółki wniosków.

Na marginesie więc tylko należy w tym miejscu zaznaczyć, iż – jak wskazał Sąd Najwyższy, a który to pogląd sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela - nie sprzeciwia się potraktowaniu umowy jako umowy o dzieło ewentualne wykonywanie jej przez dwu wykonawców (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19.09.2013 r., sygn. akt II UK 39/13).

Sąd dostrzegł także, że w toku postępowania przed organem rentowym J. P. zeznał, że „prace były wykonywane w godzinach od 6.00 do 16.00, to jest w godzinach pracy (...) spółki jawnej ze względu na bezpieczeństwo i obecność majstra K. w tych godzinach pracy, jak również w dniach pracy spółki, to jest od poniedziałku do piątku oraz w soboty robocze”, jednak nie uznał tego za wystarczający powód do oddalenia odwołań, skoro z treści protokołu przesłuchania przed organem rentowy nie wynika, kto wykonywał w taki sposób prace, a zeznając przed sądem J. P. (1) doprecyzował, że miał na myśli sposób wykonywania prac przez osoby zatrudnione na podstawie umów o pracę. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom wspólnika odwołującej się spółki w tym zakresie, mając na uwadze, że jego wersję wydarzeń w pełni potwierdzili przesłuchani w sprawie świadkowie M. K. i K. F. oraz zainteresowany Z. N. (1). Wszyscy oni wskazali, że nie mieli ustalonych sztywnych godzin pracy (M. K. zeznał, że godziny pracy zależały od jego uznania, mógł przychodzić do pracy kiedy chciał; P. B. wskazał, że miał jedynie powierzone prace wykonać w określonym w umowie czasie; wskazał nadto, że zawarł umowę o dzieło ze spółką (...), gdyż w tym czasie pracował również na rzecz innych firm, i że wykonywanie pracy na rzecz K. nie kolidowało z tą inną pracą (zmianową); Z kolei zainteresowany Z. N. wskazał, że zawsze przychodził o różnych godzinach, tak jak mu pasowało, nie przychodził na 6.00, gdyż dla niego było za ciemno, przychodził na ósmą).

Dokonując z kolei ustaleń o braku nadzoru nad wykonywaniem przez zainteresowanych prac, sąd zwrócił uwagę, że w treści łączących strony umów cywilnoprawnych wskazano, że ze strony zamawiającego upoważnionym do współdziałania oraz nadzoru jest M. Niedbała lub J. P.. Nadto zeznający w toku postępowania administracyjnego J. P. potwierdził, że jako zamawiający był uprawniony do współdziałania oraz nadzoru nad pracami. Z treści zapisanych w protokole zeznań wynika, iż nadzór ten polegał „na sprawdzaniu terminarza, terminowości i jakości prac w toku i na końcu, przy odbiorze”. Zeznając przed sądem J. P. doprecyzował jednak, że jeśli chodzi o sprawdzanie terminowości chodziło mu o to, że w umowach był przewidziany termin wykonania prac. Wskazał zarazem, że nie sprawował nadzoru nad postępem prac w ścisłym tego słowa znaczeniu. Przyznał, że sporadycznie mogło się zdarzyć, że w przypadku gdy był obecny na statku zerknął na postęp prac, jednakże nie udzielał wykonawcom żadnych poleceń czy wskazówek, czekając na ostateczny rezultat prac i mając zaufanie do wykonawców jako doświadczonych fachowców w branży stoczniowej. Nadzór de facto sprowadzać się miał według jego twierdzeń do sprawdzenia końcowego rezultatu wykonanych prac przy odbiorze. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom J. P. w tym zakresie, gdyż znalazły potwierdzenie w zeznaniach pozostałych przesłuchanych w sprawie osób (osób które de facto mogłyby być zainteresowane niekorzystnym dla płatnika rozstrzygnięciem, gdyż w tym przypadku zostałyby objęte ubezpieczeniami społecznymi z tytułu wykonywania prac na rzecz płatnika jako usługodawcy, a nie wykonawcy dzieła). Mianowicie świadek M. K. wskazał, że nie sprawdzano na bieżąco, czy prawidłowo wykonywał prace, J. P. (1) jedynie dokonywał końcowego odbioru pracy; świadek ten potwierdził też, że miał zupełną swobodę co do sposobu wykonania powierzonej pracy. Także świadek K. F. (1) wskazał, że płatnik dokonywał jedynie końcowego odbioru prac. Podobnie zainteresowany Z. N. (1) wskazał, że płatnik dokonał odbioru wykonanej pracy po jej ukończeniu. Potwierdził przy tym, że w trakcie pracy nie był w żaden sposób nadzorowany.

Niezależnie od powyższego w tym miejscu podkreślenia wymaga, że nawet gdyby w niniejszym postępowaniu wykazano, że osoby wykonujące u płatnika prace na podstawie umów o dzieło swoje prace wykonywały w ustalonych godzinach pod stałym nadzorem płatnika lub majstra budowy, okoliczność ta nie mogłaby samoistnie wpłynąć na kwalifikację omawianych umów jako umów o świadczenie usług. W niniejszej sprawie należałoby w tej sytuacji mieć na uwadze specyfikę wykonywanych przez przedsiębiorstwo płatnika prac. Spółka (...), zajmująca się budową i remontami statków, jest bowiem odpowiedzialna za bezpieczeństwo zarówno osób wykonujących w jej imieniu prace, jak i bezpieczeństwo osób przebywających w sąsiedztwie miejsca prowadzenia przez nią prac. Miałaby więc pełne prawo zakreślić dogodne dla siebie ramy czasowe wykonywania prac oraz sprawować bezpośredni nadzór nad postępem prac, tak aby była w stanie skontrolować, czy przebiegają one w sposób zgodny z powszechnie obowiązującymi w tej mierze zasadami. Odnośnie ewentualnego sprawowanego stałego bieżącego nadzoru nad prawidłowością wykonywania prac przez zainteresowanych dodatkowo wskazać można, że kontrolowanie procesu powstawania dzieła pod względem zgodności z kryteriami określonymi w umowie (art. 636 k.c.), a także dochowania terminów umożliwiających ukończenie dzieła we właściwym czasie (art. 635 k.c.), jest zgodne z charakterem tej umowy. Wykonywanie zleconych czynności pod nadzorem kierownika budowy nie przesądza o świadczeniu pracy w ramach podporządkowania pracowniczego (wyr. SN z 22.12.1998 r., I PKN 517/98, OSN 2000/4/138), pełnienie przez daną osobę funkcji kierownika budowy nie oznacza bowiem bynajmniej, że jest ona pracodawcą w rozumieniu Kodeksu pracy, a jedynie to, iż pełni ona rolę koordynującą w zakresie robót wykonywanych na danym obiekcie.

Na zakończenie wreszcie należy wrócić do przywołanego na wstępie przepisu art. 65 § 2 k.c., który zasadniczo miał w tej sprawie znaczenie pierwszorzędne. W niniejszej sprawie przedmiotem oceny była bowiem umowa dwóch stron – spółki (...) oraz zainteresowanych, i to ich wola i intencje przyświecające zawieraniu umów oraz – następnie – ich wykonywaniu powinny być w tej sytuacji decydujące dla rozstrzygnięcia. Żaden przepis prawa nie daje bowiem organowi rentowemu prawa do samodzielnego ustalania rodzaju umowy, jaka jego zdaniem byłaby w danych okolicznościach „najwłaściwsza”. Może czynić to jedynie wówczas, gdy dana umowa nie wykazuje cech jakie powinna posiadać w świetle dotyczących odnoszących się do niej zasad, ujętych w przepisach prawa, lub też posiada je w stopniu niewielkim, a przeważają cechy charakterystyczne dla umowy innego rodzaju. W niniejszej sytuacji taka sytuacja jednak nie zaistniała. Jak bowiem wynika ze zgodnych w tym zakresie zeznań osób, które bezpośrednio zawierały umowy i dokonywały ustaleń co do ich poszczególnych postanowień, obie strony każdej z umów z góry umówiły się na wykonanie określonej pracy („dzieła”), ustalając potrzebny na to czas oraz należne wynagrodzenie. Wynagrodzenie to było przy tym każdorazowo wypłacane dopiero po zakończeniu dzieła. Obie strony zgodnie przy tym nadal twierdzą, że chciały i chcą zawrzeć właśnie umowy o dzieło. Forma zatrudnienia cywilnoprawnego była więc zgodna z wolą obu stron. Ponadto zainteresowani godząc się na zawarcie umowy o dzieło, byli zorientowani, że nie korzystają z ubezpieczeń społecznych. W tym miejscu podkreślenia wymaga, że okoliczność, iż w pewnych przypadkach dla danej osoby korzystniejsze mogłoby być zawarcie umowy o pracę, czy przynajmniej umowy zlecenia zamiast umowy o dzieło, nie może stanowić automatycznie podstawy do negowania woli nawiązania umów o dzieło, jeżeli taką wolę dana osoba w rzeczywistości w pełni świadomie wyraziła. Ewentualne ustalenie, że umowa nazwaną przez strony umową o dzieło w rzeczywistości była umową zlecenia (czy nawet umową o pracę), służy ochronie osoby, która świadcząc pracę na warunkach umowy zlecenie (umowy o pracę) została pozbawiona obowiązkowych ubezpieczeń społecznych wskutek nadużycia ekonomiczno-organizacyjnej przewagi jej zleceniodawcy (pracodawcy), a nie przełamywaniu zasady pacta sunt servanda.

W powyższej sytuacji, wbrew twierdzeniom organu rentowego, brak było więc powodów by sporne umowy uznać za umowy o świadczenie usług, z którymi wiąże się obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne.

Mając powyższe na względzie, sąd stosownie do regulacji art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżone decyzje, stwierdzając że zainteresowani D. S. (1), A. G. (1), Z. N. (1), J. W., M. W. (1), D. J. (1), R. F. (1), R. B. (1), D. R. (1), A. C. (1) oraz D. U. (1) nie podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym oraz wypadkowemu w okresach wskazanych w decyzjach ich dotyczących, jako osoby wykonujące w tym czasie pracę na podstawie umów o dzieło. O powyższym orzeczono w punktach od I do XI sentencji wyroku.

W oparciu o powyższe rozważania prawne, zdaniem Sądu Okręgowego nie można było natomiast uznać za umowy o dzieło umów łączących płatnika K. sp. j. z zainteresowaną A. Ł. (1). Wątpliwości sądu co do prawnego charakteru umów łączących strony wzbudziła analiza sposobu ich faktycznej realizacji.

Przede wszystkim w umowach łączących płatnika z A. Ł. (1) we wskazanych okresach nie określono żadnego zindywidualizowanego, obiektywnie weryfikowalnego ich przedmiotu. Już z pobieżnej lektury umów łączących płatnika z zainteresowaną A. Ł. wynika, iż ich przedmiot został ujęty zbyt ogólnie i nie został zindywidualizowany. Przedmiot ten nie został również ustalony w sposób obiektywnie weryfikowalny. Jest to istotne o tyle, że umowa o dzieło jako umowa rezultatu musi zawierać kryteria, w oparciu o które możliwa będzie weryfikacja jej wykonania. Oznacza to, że wykonujący musi wiedzieć w oparciu o jakie przesłanki (parametry) dane dzieło ma być wykonane. Przesłanki te muszą mieć charakter cech indywidualnych. Tymczasem analiza treści przedmiotowych umów nakazuje uznanie, że zabrakło w nich cech indywidualizujących powierzone prace.

Strony w pisemnych umowach posłużyły się bowiem terminami bardzo ogólnymi, wskazując że ich przedmiotem ma być wykonanie prac suwnicowych - jedn. (...) na terenie Stoczni (...) i prac suwnicowych – zlec. (...). W ocenie sądu z literalnej treści umów wynika, iż zainteresowana miała w spornych okresach wykonywać standardowe prace suwnicowe, nie była natomiast zobowiązana do osiągnięcia konkretnego podlegającego ocenie rezultatu. Jest to o tyle istotne, że umowa o dzieło jako umowa rezultatu musi zawierać kryteria, w oparciu o które możliwa będzie weryfikacja jej wykonania. Oznacza to, że wykonujący musi wiedzieć w oparciu o jakie przesłanki (parametry) dane dzieło ma być wykonane. Przesłanki te muszą mieć charakter cech indywidualnych. Tymczasem w umowach zawieranych z zainteresowaną zabrakło cech indywidualizujących powierzone prace. Sformułowany nich przedmiot eksponuje wyłącznie ogólnie miejsce wykonywania przez zainteresowaną czynności oraz ich charakter, pomijając kwestie faktycznego rezultatu, jaki miałaby osiągnąć zainteresowana wykonując wskazane prace suwnicowe. Płatnik nie naprowadził też żadnego dowodu, z którego wynikałoby np. że ewentualnie strony przedmiot umów doprecyzowały ustnie przed przystąpieniem przez zainteresowaną do wykonywania umów. Wręcz przeciwnie z wyjaśnień wspólnika odwołującej się spółki (...). P. wynikało, że przy podpisywaniu umów strony nie zindywidualizowały przedmiotu umów według jakichkolwiek kryteriów. W ramach łączących strony umów zainteresowana została wyłącznie zobowiązana do stawiania się do pracy w razie potrzeby, na wezwanie innych pracowników spółki (...). Przy tak określonym zakresie obowiązków nie można uznać, że zostało jej powierzone do wykonania jakiekolwiek zindywidualizowane dzieło. Wobec braku precyzyjnego określenia zakresu prac prawidłowość wykonania prac suwnicowych przez zainteresowaną nie mogła być w żaden sposób zweryfikowana po zakończeniu przez nią pracy, a jedynie w ramach bieżącego nadzoru. Również sposób ustalania wysokości wynagrodzenia przeczy możliwości uznania łączących spółkę (...). (...) umów za umowy o dzieło. Wysokość wynagrodzenia ustalano szacunkowo – jedynie orientacyjnie, przewidując że w danym miesiącu zainteresowana może być wzywana do pracy częściej lub rzadziej. Wynagrodzenie zainteresowanej ukształtowane było więc w sposób charakterystyczny dla umów o świadczenie usług, a nie dla umowy o dzieło, nie mając związku z żadnym konkretnym dziełem, a tylko z czasem poświęconym na wykonywanie pracy.

W tym stanie rzeczy, stosownie do treści art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., sąd w całości oddalił odwołanie płatnika od decyzji dotyczącej A. Ł. (1), o czym orzeczono w punkcie XII sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie XIII sentencji wyroku, zasądzając je od przegrywającego spór organu rentowego na rzecz płatnika w kwocie 660 zł ustalonej na podstawie art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 99 k.p.c., rozstrzygającego o zasadzie rozdziału kosztów procesu stosownie do wyniku postępowania, w zw. z § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, ustalającego stawkę minimalną w sprawach ubezpieczeniowych na kwotę 60 zł (Dz. U. 2002, nr 163, poz. 1349 ze zm.). Stosownie do treści § 11 ust. 2 owego rozporządzenia w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego i zaopatrzenia emerytalnego stawki minimalne wynoszą 60 zł. Niniejsza sprawa nie była wprawdzie sprawą o takie świadczenia, jednak stosownie do treści § 5 omawianego rozporządzenia, wysokość stawek minimalnych w sprawach nieokreślonych w rozporządzeniu ustala się, przyjmując za podstawę stawkę w sprawach o najbardziej zbliżonym rodzaju. Z uwagi na fakt, iż niniejsze postępowanie dotyczyło odrębnych spraw połączonych jedynie przez sąd technicznie do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia, wysokość wynagrodzenia pełnomocnika należało obliczyć od każdej sprawy osobno. Skoro odwołanie płatnika okazało się uzasadnione co do jedenastu decyzji w całości, obciążająca organ rentowy kwota kosztów postępowania należnych płatnikowi wyniosła 660 zł (11 x 60 zł).