Sygn.akt II Cz 456/15
Dnia 7 lipca 2015
Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie;
Przewodniczący: SSO Wojciech Vogt
SSO Barbara Mokras
SSO Janusz Roszewski - spr. po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2015r. r. w K. na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa U. (...) z siedzibą w W.
przeciwko W. T.
o zapłatę
na skutek zażalenia pozwanego
na postanowienie Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 12 maja 2015 r. w sprawie I Nc 4037/14
postanawia:
oddalić zażalenie.
Sygn. akt II Cz 456/15
Dnia 7 lipca 2015 roku
Sąd Rejonowy w Kaliszu postanowieniem z dnia 12 maja 20l5r. oddalił wniosek pozwanego W. T. o przywrócenie poznanemu terminu do uniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty i odrzucił sprzeciw pozwanego z dnia 3 ku letnia 2015 r. od nakazu zapłaty Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 27 października 2014 r. W ocenie Sadu Rejonowego Skarżący nie uprawdopodobnił, iż podjął jakiekolwiek czynności, które zapobiegłyby ewentualnemu uchybieniu terminu i dlatego sprzeciw z dnia 13 kwietnia 2015 r. od nakazu zapłaty Sądu Rejonowego w Kaliszu podlega odrzuceniu, bowiem wniesiony został po upływie terminu.
Zaszalenie na postanowienie Sadu Rejonowego wniósł pozwany. Zarzucając naruszenie irt. 504 § l k.p.c. poprzez jego błędne zastosowanie i odrzucenie sprzeciwu pozwanego, art. 169 § 5 k.p.c. poprzez oddalenie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty, art. 233 § l k.p.c., przez pominięcie wskazanych dowodów oraz wyprowadzenie z przedstawionego materiału dowodowego wniosków z niego nie wynikających, art. 227 k.p.c. poprzez nie rozpoznania istoty sprawy, nie przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka B. P. oraz nie przesłuchania pozwanego, art. l 68 § I k.p.c. poprzez niezasadne przyjęcie przez Sąd Rejonowy, iż pozwany w sposób zawiniony uchybił terminowi do wniesienia sprzeciwu. Wskazując na powyższe żalący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy.
S ąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione i podlega oddaleniu. Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowej oceny, a jego rozstrzygnięcie jest słuszne. Pozwany nie zdołał wykazać zgodnie z art. 168 § l k.p.c., że sprzeciwu od nakazu zapłaty nie złożył w przepisowym dwu-tygodniowym terminie bez swojej winy. Prawidłowo Sąd Rejonowy powołał orzeczenie Sądu Najwyższego z 6 października 1998, II CKN 8/98, LEX nr 50679). gdzie mowa jest, że przy ocenie winy strony lub jej braku w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej (art. 168 par. l kpc) należy brać pod rozwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły stronie dokonanie tej czynności w terminie, lecz także okoliczności świadczące o podjęciu lub nie podjęciu przez stronę działań mających na celu zabezpieczenie się w dotrzymaniu terminu.
Dodać należy, ze o braku winy można mówić w wypadku choroby strony czy jej pełnomocnika, która uniemożliwia podjęcie działania nie tylko osobiście, ale i skorzystanie z pomocy innych osób. Przy ocenie braku winy. jako przesłanki przywrócenia terminu procesowego (art, 168 § l KPC), uchybionego przez stronę dotkniętą nawet ciężkim schorzeniem (inwalidztwo drugiej grupy) należy uwzględniać wymaganie dołożenia należytej staranności człowieka przejawiającego dbałość o swe własne, życiowo ważne sprawy. Tylko choroba rozumiana jako nadzwyczajne wydarzenie, którego skutków nie można przezwyciężyć, może usprawiedliwiać niezachowanie terminu, (por. Sąd Najwyższy np.: wyrok z dnia 13 maja !994 r., l PRN 21/94 (OSNAPiUS 1994 r. Nr 5, poz. 85), postanowienie z dnia 12 lutego 1999 r.. II UKN 667/98 i postanowienie z 4 lutego 1998r, II CKM 732/97)
W niniejszej sprawie okoliczności takie nie zachodzą. Niepoparte niczym twierdzenie skarżącego nie może być ocenione, jako uprawdopodobnienie okoliczności uzasadniającej przewrócenie terminu. Choroba, jako przesłanka uprawdopodobnienia okoliczności uzasadniającej wniosek o przywrócenie terminu procesowego (ait. 169 § 2 k.p.c.), wymaga jednoznacznych ustaleń, że wskazana jednostka chorobowa i dotyczące jej leczenia zalecenia medyczne stanowiły niedającą się usunąć przeszkodę w zachowaniu uchybionego terminu. Oznacza to, że nie każda choroba uzasadnia uwzględnienie wniosku o przywrócenie terminu prawa procesowego (ait. 169 § 2 k.p.c.), ale jedynie taka, rozumiana, jako nadzwyczajne wydarzenie, którego skutków nie można przezwyciężyć, może usprawiedliwić niezachowanie terminu. W przeciwnym razie można by blokować postępowanie w sprawie przez ca\y czas długotrwałej choroby strony powołując się na taką przyczynę (postanowienie SN z dnia 4 lutego 1998 r., II CKN 732/97; postanowienie SN z 22 marca 2005 r. II PZ 5/05). Wbrew twierdzeniom Autora zażalenia z dokumentacji medycznej załączonej w aktach wynika, że schorzenia kardiologiczno-internistyczne nie są u pozwanego na tyle nasilone, aby miały wpływ na jego stan neurologiczno-psychiczny. Tym bardziej nie można więc przyjąć, aby schorzenia te uniemożliwiały mu podjęcie właściwych czynności procesowych, w tym ustanowienia pełnomocnika procesowego reprezentującego go w sprawie.
W sprawie nie można też zasadnie, na podstawie treści wniosku o przywrócenie terminu, nabrać przekonania o prawdopodobieństwie jego wniesienia w terminie tygodniowym od ustania przyczyny opóźnienia, o którym mowa w art. 1269 §2 k.p.c., skoro we wniosku nawet się nie twierdzi, kiedy ustała przeszkoda oraz kiedy pozwany zapoznał się z treścią nakazu. Skoro jednak w zażaleniu na odrzucenie sprzeciwu twierdzi się, że pozwany odebrał korespondencje z Sądu, jednak jej nie otworzył lecz schował, a następnie o niej zapomniał, to tym bardziej należy uznać, ze nie zostało nawet uprawdopodobnione, aby został zachowany terminu do dokonania czynności od ustania przeszkody a do uchybienia terminu doszło bez winy pozwanego.
Przytoczone okoliczności uzasadniają oddalenie zażalenia na podstawie art. 385 w związku z ait. 397 §2 k.p.c.