UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31 marca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił J. S. prawa do emerytury. W uzasadnieniu wskazano, iż wnioskodawca nie spełnił warunków do uzyskania emerytury, a wskazanych w art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 roku, poz. 1440 , tekst jednolity ze zmianami), gdyż nie udowodnił na dzień 1 stycznia 1999 roku pracy w szczególnych warunkach w wymiarze, co najmniej 15 lat. Organ rentowy podniósł, iż uznał ogólny staż ubezpieczeniowy wnioskodawcy w ilości 28 lat, 3 miesiące i 8 dni (k. 18 t. II akt ZUS).

W dniu 29 kwietnia 2014 roku J. S. odwołał się od powyższej decyzji. Wniósł o jej zmianę i ustalenie prawa do emerytury z uwzględnieniem następujących okresów wykonywania pracy w szczególnych warunkach: od dnia 6 październik 1976 roku do dnia 13 kwietnia 1979 roku w Zakładach (...) w L., od dnia 14 kwietnia 1979roku do dnia 14 kwietnia 1988 roku w(...)w L., od dnia 15 kwietnia 1988 roku do dnia 31 sierpnia 1993 roku w (...) Sp. z o.o. w L. (k. 2-7 a.s.).

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wnosił o jego oddalenie uzasadniając, jak w treści zaskarżonej decyzji (k. 8-9a.s.).

Sąd Okręgowy w Lublinie ustalił i rozważył, co następuje;

J. S. urodził się w dniu (...), a wniosek o emeryturę złożył 21 marca 2014 roku (wniosek k. 1-4 t. II akt ZUS). Zakład Ubezpieczeń Społecznych ustalił, że wnioskodawca legitymuje się na dzień 1 stycznia 1999 roku stażem ubezpieczeniowym w wymiarze 28 lat, 3 miesiące i 8 dni i nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego

Wnioskodawca przedstawił podstawowe świadectwa pracy:

1) z dnia 13 kwietnia 1979 roku wystawione przez Zakłady (...) w L., z którego wynika, że od
6 października 1976 roku do 31 grudnia dnia 1977 roku pracował w charakterze starszego majstra, a od 1 stycznia 1978 roku do 13 kwietnia 1979 roku kierownika budowy (k. 9 t.II akt ZUS).

2) z dnia 14 kwietnia 1988 roku wystawione przez(...) w L. z którego wynika, że pracował w charakterze mistrza, kierownika budowy, starszego mistrza od dnia 14 kwietnia 1979 roku do dnia 14 kwietnia 1988 roku (k. 10 t.II akt ZUS).

3) z dnia 31 sierpnia 1993 roku wystawione przez (...) Sp. z o.o. w L. z którego wynika, że w okresie od 15 kwietnia 1988 roku do 31 sierpnia 1993 roku był zatrudniony jako kierownika budowy

Zaskarżoną decyzją organ rentowy odmówił jednak wnioskodawcy prawa do emerytury z uwagi na to, że skarżący nie przedstawił świadectw pracy w szczególnych warunkach (k. 18 t. II akt ZUS).

W toku niniejszego postępowania ustalono, że J. S. od
`6 października 1976 roku został zatrudniony w charakterze starszego majstra na 14-dniowy okres próby, a następnie na czas nieokreślony na stanowisku starszego majstra w Zakładzie (...) w L.. Jego zakład pracy wykonywał remonty i modernizację budynków posterunków, komend, pracował również przy budowie obiektów budowlanych od podstaw, w tym m.in. zaplecza techniczno – warsztatowego przy Szpitalu (...) w L. i posterunku w K. D.. Na początku budowy wnioskodawca pełniąc funkcję majstra wytyczał fundamenty i nadzorował ich ręczne kopanie przez robotników do głębokości 1,80 m w zależności od rodzaju budowy. Następnie w wykopach wykonywano szalunki, stalowe zbrojenia i zalewano fundamenty betonem. Wskazane czynności wykonywali pracownicy zatrudnieni na stanowiskach cieśli, zbrojarzy-betoniarzy. Wnioskodawca bezpośrednio w wykopie kontrolował wykonanie wszystkich tych czynności, pobierał próbki betonu w celu sprawdzenia jego jakości. W następnej kolejności murarze wykonywali ściany z cegły i murowanie stropów. Tutaj również pracowali cieśle wykonujący stemple i szalunki drewniane oraz zbrojarze, którzy wykonywali pracę jak w przypadku fundamentów. Po wykonaniu stropów spawacze wykonywali niezbędne elementy konstrukcji stalowych w celu montażu wieźby dachowej. Natomiast cieśle dopasowywali drewniane deski do wykonania tej więźby i wszystko łączyli za pomocą gwoździ. Następnie dekarze wykonywali pokrycie dachowe, a blacharze montowali rynny, rury spustowe i rynajzy. Wszystkie elementy metalowe wykonywane były na terenie budowy. Wnioskodawca bezpośrednio kontrolował wykonywanie poszczególne etapy prac na budowie, w tym również wchodził na rusztowania i na dach. Nadzór nad takimi pracami sprawował przy budowie zaplecza techniczno-warsztatowego Szpitala (...) w L. i siedziby posterunku policji w K. D.. Podczas wykonywania swych obowiązków podlegał kierownikowi grupy robót budowlanych, który raz w kwartale organizował spotkania robocze. Z kolei remonty, które wykonywał w (...) obejmowały prace dekarskie i cykliniarskie oraz malowanie elewacji zewnętrznych na rusztowaniach, a także wewnątrz budynków prace polegające na malowaniu ścian, stawianiu ścianek działowych, wykonywaniu tynków, co najczęściej wykonywano w miesiącach zimowych. Od dnia 1 stycznia 1978 roku wnioskodawca otrzymał angaż na stanowisko kierownika budowy, jednak jego zakres obowiązków nie uległ zmianie i nie wykonywał żadnych dodatkowych czynności. Nie otrzymywał dodatku za pracę w warunkach szczególnych. Pracował w ubraniu ochronnym i kasku, na budowach znajdował się barakowóz, gdzie wnioskodawca przechowywał dokumentację budowy i listę obecności, którą sprawdzał codziennie. Urlopy pracowników zgłaszał telefonicznie w wydziale kadr i zaznaczał ten fakt na liście obecności. W przypadku przyjęcia nowego pracownika zapoznawał go z przepisami BHP, co trwało nie więcej niż 10-15 minut. Wnioskodawca zajmował również wypełnianiem kart płac, wystawianiem wniosków o premię, nagrody kary, ale wykonywał te czynności po godzinach pracy. W wymienionym Zakładzie pracował do dnia 13 kwietnia 1979 roku (zeznania wnioskodawcy k. 25-27, 61v-62 a.s., zeznania świadka E. I. k. 61v-62a.s., akta osobowe k. 48 a.o., a w szczególności: świadectwo pracy k. 36 a.o., umowa o pracę – k. 15 a.o., angaż k. 27 a.o., )

W okresie od dnia 14 kwietnia 1979 roku do dnia 14 kwietnia 1988 roku J. S. pracował w (...) w L., stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w charakterze mistrza, kierownika budowy, starszego mistrza Na zajmowanych stanowiskach wykonywał czynności związane z nadzorowaniem budowy od podstaw dwóch bloków mieszkalnych oraz remontów hal dla autobusów i trolejbusów. Wykonywał tożsame czynności, jak u poprzedniego pracodawcy tj . sprawował kontrolę bezpośrednio na budowie nad pracownikami zatrudnionymi na stanowiskach: betoniarzy-zbrojarzy, dekarzy, malarzy, stolarzy, cieśli, robotników wykonujących wykopy pod fundamenty. W tym przedsiębiorstwie wykonywano również remonty dużych hal przeznaczonych dla autobusów i trolejbusów. Prace te obejmowały malowanie ścian, stopów, zmianę pokryć dachowych i wykonywano je na wysokościach. Przeprowadzono również modernizację kotłowni na pomieszczenia socjalno-bytowe(szatnie, natryski, pokoje śniadań). Pracowali tu spawacze przygotowujący konstrukcje stalowe na strop oraz monterzy, którzy skręcali te elementy przed spawaniem. Wnioskodawca swe prace wykonywał w stroju roboczym – butach gumowych , kurtce ocieplanej watowanej , ocieplanych spodniach, kasku. Codziennie wpisywał do dziennika budowy rodzaj wykonanych prac, co zajmowało mi 5-10 minut. Sprawdzaniem listy obecności i przechowywaniem dokumentacji budowy zajmował się inny upoważniony pracownik tj. technik budowy. Przełożonym wnioskodawcy był kierownik oddziału remontowo – budowlanego. Dział przygotowania inwestycji zajmował się przygotowaniem projektu budowy, a materiały budowlane zgodnie z harmonogramem robót zamawiał dział zaopatrzenia. Zakresy obowiązków wnioskodawcy nie odbiegały od siebie w jakiś zasadniczy sposób na kolejno zajmowanych stanowiskach (zeznania wnioskodawcy k. 25-27, 61v-62 a.s., zeznania świadka U. Ć. k. 62-62v a.s., akta osobowe k. 54 a.o., a w szczególności: pismo dot. przekazania pracownika k. 4 a.o., angaże k. 10, 27 a.o., świadectwo pracy k. 37 a.o.).

Od 15 kwietnia 1988 roku do 31 sierpnia 1993 roku wnioskodawca pracował w (...) Sp. z o.o. w L. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w charakterze kierownika budowy. Na zajmowanym stanowisku wykonywał obowiązki związane z nadzorem nad budową od podstaw bloków mieszkalnych osiedla (...) w dzielnicy C. w L.. Pracę przy ich budowie rozpoczynano od wykonania za pomocą koparek wykopów na głębokość 1,80 metra pod fundamenty. Wnioskodawca nadzorował czynności maszynisty koparki i sprawdzał czy wykopy zostały wykonane zgodnie z dokumentacją roboczą. Następne prace były tożsame jak przy budowach w (...) i Zakładach (...) w L., które wykonywali pracownicy zatrudnieni na takich samych stanowiskach w tym Zakładzie. Tutaj wnioskodawca nadzorował dodatkowo prace monterów ścian na wysokości, którzy odbierali płyty z dźwigu kierowanego przez operatora i łączyli je w ściany. W końcowym etapie wykonywano na wysokości więźbę dachową z pokryciem dachu blachą lub papą, co wiązało się z koniecznością obróbki blacharskiej. Wymienieni pracownicy pracowali na rusztowaniach, podnośnikach lub byli zabezpieczeni pasami, czy też linami. Wszystkie omówione czynności nadzorował wnioskodawca bezpośrednio na budowie, wchodząc do wykopu lub na rusztowania. Pracując w Spółce (...), skarżący sprawował nadzór nad modernizacją hali produkcyjnej o wymiarach 80x20 metrów dla firmy (...). Tutaj wykonywano prace fundamentowe i dachowe jak w uprzednio omawianych budowach od podstaw. Podobna sytuacja dotyczyła modernizacji hal w Chłodni (...) w O., gdzie ubezpieczony wykonywał prace betoniarskie i zbrojarskie przy zalewaniu posadzek. Wnioskodawca jako kierownik prowadził, też dziennik budowy, co zajmowało mu około 15 minut dziennie, a odbiór budowy trwał 2 dni po kilka godzin. Nie otrzymywał dodatku za pracę w warunkach szczególnych. Zamawianiem materiałów na budowę zajmował się dział zaopatrzenia, a sprawami kadrowymi dział kadr i płac – księgowość. Wnioskodawca często pracował dłużej niż 8 godzin (zeznania wnioskodawcy k. 25-27, 61v-62 a.s., zeznania świadka J. K. k. 77v-78 a.s., akta osobowe k. 57a.o., a w szczególności: umowa o pracę – k.3 a.o., wypowiedzenie umowy o pracę k. 2 a.o., świadectwo pracy k. 1 a.o.).

Sąd uznał za wiarygodne zeznania wnioskodawcy odnośnie spornych okresów okresu zatrudnienia. J. S. przedstawił wiarygodnie istotne dla sprawy okoliczności, jak zakres jego czynności na zajmowanych stanowiskach. Jego zeznania są wewnętrznie spójne, logiczne i znajdują potwierdzenie w dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach osobowych oraz w zeznaniach świadków: E. I., U. Ć. oraz J. K..

Należy podkreślić, iż przesłuchani w sprawie świadkowie nie mieli żadnego powodu, by relacjonować zdarzenia niezgodnie z ich rzeczywistym przebiegiem. Co istotne wszyscy świadkowie byli zatrudnieni wspólnie z wnioskodawcą: świadek E. I. pracował z wnioskodawcą w Zakładach (...) w L., świadek U. Ć. w (...) w L., a z kolei świadek J. K. w (...) Sp. z o.o. w L.. Z uwagi na wspólne okresy pracy z wnioskodawcą w tym samych zakładach, świadkowie mieli sposobność dokonania spostrzeżeń o okolicznościach, o których zeznawali, a ich stały i powtarzający się charakter utrwalił, co do zasady ich przebieg na tyle, iż mimo upływu czasu przedstawili poszczególne zdarzenia w pełni rzetelnie i spójnie. Z racji wykonywanych obowiązków pracowniczych widywali wnioskodawcę, znali jego zakres obowiązków, wymiar czasu pracy, strukturę zakładów pracy i sprzęt, jakim dysponowano oraz rodzaje robót jakie wykonywane były w ramach prowadzonych inwestycji. Precyzyjnie przedstawili proces nadzoru sprawowanego przez wnioskodawcę w czasie kompleksowego procesu budowy, remontów i modernizacji obiektów budowlanych. Z zeznań E. I., wynika, że wnioskodawca w Zakładach (...) w L. nadzorował prace wykonywane przez: robotników kopiących ręcznie łopatami doły, betoniarzy-zbrojarzy, dekarzy, pracowników wykonujących krycie dachów, obróbki blacharskie, zakładanie rynien spustowych na dachach budynków, spawaczy. Z kolei z zeznań U. Ć. wynika, że w(...) w L. nadzorował prace betoniarzy, zbrojarzy, dekarzy, malarzy, cieśli, robotników wykonujących wykopy, spawaczy, dekarzy. Natomiast z zeznań J. K., wynika, że wnioskodawca w (...) Sp. z o.o. w L. nadzorował prace operatorów ciężkich maszyn budowlanych (dźwigów, koparek, spycharek), murarzy, monterów konstrukcji stalowych na wysokości, betoniarzy, zbrojarzy, dekarzy, spawaczy, cieśli, malarzy. Zaznaczyli, że wszelkie wykonywane prace wnioskodawca nadzorował bezpośrednio, co wymagało wielokrotnego (na różnych etapach budowy) schodzenia do wykopów, wchodzenia na rusztowania celem kontroli jakości wykonanych robót. Z ich zeznań wynika również, że czynności biurowo-administracyjnych wykonywał sporadycznie.

Sąd obdarzył także wiarą zgromadzone w sprawie dowody nieosobowe w postaci dokumentów z akt osobowych. Ich treść, nie była kwestionowana przez żadną ze stron, nie budziły one również wątpliwości Sądu tak, co do ich formy, jak i treści.

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 roku, poz. 1440, ze zmianami), mężczyznom urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat - dla mężczyzn oraz okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27. Emerytura, taka przysługuje pod warunkiem nie przystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z § 2 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych
w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 roku, Nr 8, poz. 43, ze zmianami) okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Według § 3 cytowanego rozporządzenia okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia", uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia. Natomiast § 4 ust. 1 rozporządzenia stanowi, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, ma wymagany okres zatrudnienia, w tym, co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Jednocześnie przepis art. 1 § 2 rozporządzenia stanowi, że właściwi ministrowie, kierownicy urzędów centralnych oraz centralne związki spółdzielcze w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych ustalają w podległych i nadzorowanych zakładach pracy stanowiska pracy, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazach A i B.

Podsumowując, aby nabyć prawo do emerytury wnioskodawca musiał spełnić łącznie następujące przesłanki:

1) osiągnąć obniżony do 60 lat wiek emerytalny;

2) nie przystąpić do otwartego funduszu emerytalnego;

na dzień 1 stycznia 1999 roku udowodnić co najmniej 15-letni okres wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym oraz staż pracy w wymiarze co najmniej 25 lat.

Dokonując oceny, czy pracę wykonywaną przez odwołującego należy zakwalifikować, jako pracę w szczególnych warunkach należy podkreślić, że wnioskodawca występując do organu rentowego o przyznanie świadczenia nie przedłożył świadectw pracy stwierdzających wykonywanie pracy tego rodzaju w spornych okresach, a jedynie ogólne świadectwa pracy. Taka sytuacja nie dyskwalifikuje jednak prawa wnioskodawcy do ubiegania się o emeryturę w obniżonym wieku emerytalnym. Sąd, w przeciwieństwie do organu rentowego, nie jest związany określonymi środkami dowodowymi, gdyż zgodnie z treścią art. 473 k.p.c. w postępowaniu przed sądem w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych nie stosuje się przepisów ograniczających dopuszczalność dowodu ze świadków i przesłuchania stron.

Stosownie do utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego, wykonywanie pracy w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy oznacza, że pracownik nie ma powierzonych innych obowiązków jak tylko te, które dotyczą pracy w szczególnych warunkach (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 marca 2009 roku, I PK 194/08, Lex nr 528152, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2000 roku, II UKN 39/00, OSNP z 2002 roku, Nr 11, poz. 272).

Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że wnioskodawca w spornych okresach w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał dozór inżynieryjno-techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie, a zatem prace wymienione w Wykazie A, Dziale XIV, poz. 24 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku.

W spornych okresach J. S. sprawował dozór nad pracami wykonywanymi przez pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach wykonujących swe obowiązki pracownicze w:

1).w Zakładach (...) w L. - prace przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości-– wymienione w wykazie A, Dziale V poz. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, prace malarskie konstrukcji na wysokości wymienione w wykazie A, Dziale V poz. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, prace zbrojarskie i betoniarskie wymienione w wykazie A, Dziale V poz. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, prace cykliniarskie wymienione w wykazie A, Dziale V poz. 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, prace dekarskie wymienione w wykazie A, Dziale V poz. 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku oraz prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym wymienione w wykazie A, Dziale XIV poz. 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku;

2) w (...) w L. -prace przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości-– wymienione w wykazie A, Dziale V poz. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, prace malarskie konstrukcji na wysokości wymienione w wykazie A, Dziale V poz. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, prace zbrojarskie i betoniarskie wymienione w wykazie A, Dziale V poz. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, prace dekarskie wymienione w wykazie A, Dziale V poz. 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku oraz prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym wymienione w wykazie A, Dziale XIV poz. 12 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku;

3) -w (...) Sp. z o.o. w L., prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych wymienione w wykazie A, Dziale V poz. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, prace zbrojarskie i betoniarskie wymienione w wykazie A, Dziale V poz. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, prace przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości wymienione w wykazie A, Dziale V poz. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, prace malarskie konstrukcji na wysokości wymienione w wykazie A, Dziale V poz. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku oraz prace dekarskie wymienione w wykazie A, Dziale V poz. 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku;

W stosowanym pomocniczo Zarządzeniu nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 roku w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy podległych Ministrowi Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach (Dz. Urz. MBiPMB z 1983 roku, Nr 3, poz. 60), w Dziale V, poz. 1 pkt 2 wskazano stanowisko „betoniarz-zbrojarz”, w Dziale V, poz. 1 pkt 4 wskazano stanowisko „cieśla””, a w Dziale V, poz. 1 pkt 8 wskazano stanowisko „robotnik budowlany wykonujący stale prace pomocnicze lub inne w głębokich wykopach”, w Dziale V, poz. 3 pkt 1 wskazano stanowisko „maszynista koperek i ładowarek jednonaczyniowych i wielonaczyniowych”, w Dziale V, poz. 3 pkt 2 wskazano stanowisko „maszynista pogłębiarek, zgarniarek jednonaczyniowych i wielonaczyniowych”, w Dziale V, poz. 3 pkt 3 wskazano stanowisko „maszynista spycharek i ciągników gąsienicowych”, w Dziale V, poz. 4 pkt 1 wskazano stanowisko „betoniarz-zbrojarz”, w Dziale V, poz. 5 pkt 1 wskazano stanowisko „monter urządzeń i konstrukcji metalowych na wysokości”, w Dziale V, poz. 6 pkt 1 wskazano stanowisko „malarz konstrukcji metalowych i urządzeń przemysłowych”, w Dziale V, poz. 8 pkt 1 „robotnik budowlany- cykliniarz” w Dziale V, poz. 9 pkt 1 wskazano stanowisko „dekarz”, w dziale Dziale XIV poz. 12 pkt 1 wskazano stanowisko „dekarz spawacz elektryczny i gazowy.

Tym samym należało uznać, że wnioskodawca wykonywał prac w szczególnych warunkach w następujących okresach:

1) od 6 października 1976 do dnia 13 kwietnia 1979 roku( 2 lata, 6 miesięcy i 8 dni) w Zakładach (...) w L.

2) od dnia 14 kwietnia 1979 roku do dnia 14 kwietnia 1988 roku(9 lat i 1 dzień) w(...)w L.

3) od 15 kwietnia 1988 roku do dnia 31 sierpnia 1993 roku(5 lat, 4 miesiące i 17 dni w (...) Sp. z o.o. w L.

Łącznie okres wykonywania prac w szczególnych warunkach wynosi 16 lata, 10 miesięcy 27 dni.

J. S. spełnił przesłanki z art. 184 ustawy o rentach i emeryturach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, to jest:

1) ukończył 60 lat w dniu (...) roku;

2) udowodnił 25 lat zatrudnienia, w tym ponad 15 lat pracy w szczególnych warunkach, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze;

3) nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego.

Sąd Okręgowy, kierując się powyższymi wskazaniami, zmienił zatem zaskarżoną decyzję ustalając wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia 21 marca 2014 roku, to jest od dnia złożenia wniosku o świadczenie.

Mając powyższe na uwadze w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz na mocy art. 477¹⁴§ 2 k.p.c. Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE