II Cz 386/15
Dnia 30 czerwca 2015 r.
Sąd Okręgowy w Kaliszu, II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Marian Raszewski
SSO Janusz Roszewski
SSO Barbara Mokras – spr.
po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2015 r. w Kaliszu
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa K. R.
przeciwko T. G.
o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli
na skutek zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim
z dnia 12 lutego 2015 r. sygn. akt I C 2265/13
p o s t a n a w i a:
1) oddalić zażalenie
2) zasądzić od powoda na rzecz pozwanego kwotę 150 zł. powiększoną o 23 % podatku od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z urzędu przez adwokata Z. U. w postępowaniu zażaleniowym
Postanowieniem z dnia 12 lutego 2015 r. Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim oddalił powództwo i orzekł o kosztach postępowania, w tym zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2.952 zł. brutto tytułem zwrotu kosztów procesu – wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną z urzędu pozwanemu.
Zażalenie na powyższe orzeczenie a mianowicie postanowienie o zasądzeniu kosztów procesu wniósł powód domagając się zmiany zaskarżonego orzeczenia i nie obciążanie powoda kosztami procesowymi, w tym i kosztami postępowania zażaleniowego.
Pozwany wniósł o oddalenie zażalenia i zasądzenie od powoda na jego rzez kosztów postępowania zażaleniowego
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu) i jak stanowi § 3 tego przepisu do kosztów niezbędnych zalicza się m.in. koszty wynagrodzenia adwokata. Wysokość kosztów zasądzonych w zaskarżonym orzeczeniu nie budzi wątpliwości, wynika ona bowiem z Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t. jedn. 2013 poz. 461ze zm.). Powód zresztą nie zakwestionował wysokości zasądzonych kosztów, w zażaleniu domaga się jedynie nie obciążanie go kosztami na zasadzie art. 102 k.p.c.
Uznać jednak należy, że zażalenie nie jest uzasadnione. Wprawdzie powód jest w trudnej sytuacji materialnej jednak jego sytuacja nie może być zakwalifikowana jako szczególnie uzasadniony przypadek, o którym mówi wspomniany przepis.
Przyjęcie, jak chciałby skarżący, że sama tylko zła sytuacja materialna strony przegrywającej proces stanowi przesłankę odstąpienia od obciążania jej obowiązkiem zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi, prowadziłoby do skutków niemożliwych do zaakceptowania z uwagi na poczucie sprawiedliwości, w szczególności dawałoby osobom ubogim przywilej wytaczania bezpodstawnych procesów i zmuszania innych osób do ponoszenia kosztów obrony bez możliwości odzyskania przez te osoby poniesionych kosztów. Ponadto zauważyć należy, że zgodnie z art. 108 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.jedn. Dz.U. 2014 poz. 1025 ze zm.) zwolnienie od kosztów sądowych nie zwalnia strony od obowiązku zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi.
W tym stanie rzeczy i na zasadzie art. 395 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. postanowiono jak wyżej.