Sygn. akt II Ca 427/15
Dnia 30 czerwca 2015 r.
Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Grażyna Kobus
Sędziowie: SO Alicja Chrzan
SO Piotr Rajczakowski
Protokolant: Bogusława Mierzwa
po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2015 r. w Świdnicy
na rozprawie
sprawy z powództwa (...) SA w K.
przeciwko (...) w W.
o zapłatę
na skutek apelacji strony powodowej
od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu
z dnia 10 lutego 2015 r. sygn. akt VIII C 726/14
I. oddala apelację;
II. zasądza od strony powodowej na rzecz strony pozwanej 300 zł kosztów postę powania apelacyjnego.
Sygn.akt. II Ca 427/15 (transkrypcja wygłoszonego uzasadnienia) Początek tekstu
[Przewodnicząca 00:00:04.198]
Będzie ogłoszony wyrok, wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej Sąd Okręgowy w Świdnicy w składzie tu obecnym po rozpoznaniu w dniu dzisiejszym na rozprawie sprawy z powództwa (...) SA w K. przeciwko (...) w W. o zapłatę na skutek apelacji strony powodowej od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 10 lutego 2015 roku sygn. akt VIII C 726/14 w punkcie pierwszym oddala apelację, w punkcie drugim zasądza od strony powodowej na rzecz strony pozwanej 300 złotych kosztów postępowania apelacyjnego. Proszę zająć miejsce, sędzia referent wygłosi uzasadnienie.
[Sędzia sprawozdawca 00:00:58.085]
Dziękuję. Sąd Okręgowy rozpoznając apelację oparł się na ustaleniach faktycznych Sądu Rejonowego i zważył, co następuje. Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Rejonowego, że w okolicznościach sprawy żądanie strony powodowej jest sprzeczne z art. 5 kc, gdyż narusza przede wszystkim zasadę wzajemnej lojalności i poszanowania stron umowy. Dla zasadności przyjęcia takiej sprzeczności żądania pozwu z powyższym przepisem najistotniejsze znaczenie miały jednak w pierwszej kolejności inne względy, a niżeli wskazane przez Sąd I instancji w uzasadnieniu skarżonego wyroku. Z zeznań pełniącej obecnie funkcję zarządcy (...), a w latach dziewięćdziesiątych funkcję kierownika działu mieszkaniowego (...) Kopalni (...), świadek B. B. wynika, że zainstalowanie w budynku transformatora obniżającego napięcie miało miejsce w latach w 1997 lub w 1998 roku. Założenie takiego urządzenia nastąpiło w wielu budynkach i na zlecenie świadka, ale co najistotniejsze i co wynika również z tych zeznań, jego zamontowanie miało miejsce za wiedzą i zgodą zakładu energetycznego, przy czym takie treści zeznanie świadka nie zostało zakwestionowane przez stronę powodową, ani w postępowaniu pierwszoinstancyjnym (pełnomocnik strony powodowej po przesłuchaniu tego świadka na rozprawie w dniu 3 lutego 2015 roku nie zgłosił żadnych dalszych wniosków dowodowych), ani też próba jego podważenia nie nastąpiła nawet w apelacji, gdyż zarzut naruszenia art. 230 w związku z 233 kpc dotyczy innej kwestii. Za wiarygodnością tychże zeznań świadka, co do wiedzy i zgody dostawcy energii elektrycznej na montaż, transformatoru przemawia zaś i to, że działania te miały miejsce na znaczną skalę i podejmowane były przez duży podmiot, osobę prawną, jaką była (...) Kopalnia (...), nie zaś na przykład przez osobę fizyczną w odniesieniu do jednego gospodarstwa domowego, mieszkania, czy domu jednorodzinnego. Nie bez znaczenia, aczkolwiek, co mieć należy na względzie już tylko dodatkowo jest także i to, że transformator jest zamontowany w budynku należącym obecnie do strony pozwanej już od długiego czasu to jest od 1997 lub 1998 roku i strona powodowa wadliwości jego montażu, co podnosi obecnie przez tak długi okres tak przy zwarciu umowy o przesył i sprzedaż energii z 8 lutego 2005 jak i mimo dostępu do urządzeń chociażby przy dokonywanych odczytach nie stwierdziła. Gdy więc strona powodowa w ustalonych okolicznościach miała wiedzę i wyrażała zgodę na dokonane modyfikacje instalacji pozwanej, jak i stan taki istnieje od długiego już czasu nie budząc sprzeciwu powódki, to przede wszystkim z tych przyczyn, a w dalszej kolejności, ze względów wskazanych przez Sąd Rejonowy, żądanie powódki należało uznać za sprzeczne z art. 5 kc. Z tych, zatem przyczyn zarzuty apelacji dotyczące naruszenia tak przepisów prawa materialnego jak i procesowego należało uznać za nieuzasadnione. Z powyższych względów na podstawie art. 385 kpc Sąd Okręgowy oddalił apelację, a w myśl art. 98 par. 1 i 3 w związku z art. 99 oraz art. 391 par. 1 kpc orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego. Dziękuję, to wszystko.
[Przewodnicząca 00:04:02.718]
Dziękuję bardzo.
[koniec części 00:04:04.710]