Sygn. akt V GC 1647/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 czerwca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Rzeszowie V Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSR Andrzej Szydło

Protokolant:

Renata Chłanda-Adamska

po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2015 r. w Rzeszowie

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Sp. z o.o. w Ś.

przeciwko: (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. w Ś. kwotę 1.560,00 zł (jeden tysiąc pięćset sześćdziesiąt złotych 00/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 12 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty.

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

III.  Zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.073,47 zł (jeden tysiąc siedemdziesiąt trzy złote czterdzieści siedem groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt V GC 1647/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 11 czerwca 2015 r.

Pozwem z dnia 20 sierpnia 2014 r. strona powodowa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej (...) Spółka Akcyjna w W. kwoty 7320 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 12 lipca 2014 r. do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Strona powodowa w uzasadnieniu wskazała, że dochodzi od strony pozwanej należności z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego marki C. (...)-klasa G+. Powód podał że wynajął powyższy pojazd poszkodowanemu w wypadku komunikacyjnym Ł. Z., na okres od dnia 19 maja 2014 r. do dnia 24 czerwca 2014 r. Poszkodowany umową cesji wierzytelności z dnia 19 maja 2014 r. dokonał przelewu prawa do wierzytelności w zakresie zwrotu kosztów najmu samochodu zastępczego na rzecz powoda.

Dnia 25 sierpnia 2014 r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Rzeszowie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Strona pozwana złożyła skutecznie sprzeciw od przedmiotowego nakazu zapłaty w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Strona pozwana wskazał w uzasadnieniu sprzeciwu, iż poszkodowany w okresie od dnia 28 kwietnia 2014 roku do dnia 16 maja 2014 roku korzystał z pojazdu zastępczego zaoferowanego mu przez pozwanego. W okresie od dnia 19 maja 2014 roku do dnia 24 czerwca 2014 roku poszkodowany wynajmował pojazd zastępczy od powoda. Z tytułu zwrotu kosztów tego najmu pozwany wypłacił już kwotę 1320 złotych netto, za okres 6 dni. Pozwany zakwestionował przedstawiona przez powoda historię naprawy pojazdu, podając iż nie uzasadniony jest tak długi okres najmu nadto zarzucił, iż powód zawyżył dobową stawkę czynszu najmu, właściwa dla rynku lokalnego jest jego zdaniem stawka 220 złotych netto, za dobę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 25 kwietnia 2014 r. w R. miało miejsce zdarzenie drogowy na skutek którego uszkodzeniu uległ pojazd poszkodowanego Ł. Z. marki F. (...). Sprawca wypadku był ubezpieczony z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej (...) Spółka Akcyjna w W.. Strona powodowa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, w dniu 19 maja 2014 r. zawarła z poszkodowanym umowę najmu pojazdu zastępczego marki C. (...), na okres od dnia 19 maja 2014 roku od dnia 24 czerwca 2014 r. Strony powyższej umowy, ustaliły stawką dobową za najem pojazdu zastępczego na kwotę 240 złotych netto. Jednocześnie poszkodowany dokonał przelewu prawa do zwrotu kosztów najmu auta zastępczego na rzecz strony powodowej.

Poszkodowany w dniu 25 kwietnia 2014 roku zgłosił szkodę ubezpieczycielowi, w dniu 4 maja 2014 roku odbyły się oględziny przednaprawcze, zaś w dniu 10 maja 2014 roku poszkodowany oddał uszkodzony pojazd do naprawy. W dniu 19 maja 214 roku serwis otrzymał zatwierdzoną kalkulację naprawy i zamówił części. Naprawę zakończono w dniu 24 czerwca 2014 roku i w tym też dniu poszkodowany odebrał pojazd z naprawy.

Dnia 27 czerwca 2014 r. strona powodowa wystawiła fakturę VAT na kwotę 8640 złotych netto, za 36 dni najmu pojazdu po stawce 240 złotych netto. Termin zapłaty powód oznaczył na dzień 11 lipca 2014 r. Strona pozwana uznała swą odpowiedzialność z tytułu kosztów najmu pojazdu, co do zasady i przyznała odszkodowanie w kwocie 1320 złotych netto, to jest za 6 dni po stawce 220 złotych netto.

W przypadku prawidłowej organizacji pracy warsztatu naprawczego, przy uwzględnieniu typowych dla lokalnego rynku uwarunkowań i przebiegu czynności ubezpieczyciela w toku likwidacji szkody, naprawa pojazdu powinna się zakończyć jego wydaniem w dniu 30 maja 2014 roku. Uzasadniony okolicznościami sprawy okres najmu pojazdu zastępczego u powoda wynosił, zatem 12 dni - od dnia 19 maja 2014 roku do dnia 30 maja 2014 roku. Średnia rynkowa stawka najmu pojazdu klasy odpowiadającej pojazdowi uszkodzonemu przy uwzględnieniu powyższego okresu najmu, wynosiła na lokalnym rynku 237,60 złotych brutto.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o oświadczenia stron w zakresie okoliczności pomiędzy nimi bezspornych oraz dowód z opinii biegłego M. M. (k. 211-230) wraz z ustnymi wyjaśnieniami (k. 248 – 250). Przedmiotowa opinia jest zdaniem Sądu miarodajna dla poczynienia ustaleń w zakresie stanu faktycznego, jako zgodna z zasadami doświadczenia życiowego, wiedzy powszechnej oraz logicznego myślenia. Biegły w sposób przekonywający i szczegółowy ustosunkował się do postawionej tezy dowodowej, wnioski zawarte w opinii są logiczne i spójne.

Nadto Sąd oparł ustalenia na następujących dowodach:

- dokumentach zgromadzonych w aktach szkody (k. 60-170),

- wydruku ze strony internetowej (k. 246),

Wskazane wyżej dowody z dokumentów i wydruków są zdaniem Sądu wiarygodne, nie były bowiem, co do treści kwestionowane przez strony postępowania i nie budziły wątpliwości Sądu, co do prawdziwości, nadto korespondują z dowodem z opinii biegłego M. M..

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem sporu pomiędzy stronami w niniejszej sprawie jest zarówno stawka czynszu najmu pojazdu zastępczego, jak i zasadność najmu przez okres za który odszkodowania domaga się powód.

Odpowiedzialność strony pozwanej za skutki kolizji w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd poszkodowanego znajduje oparcie w treści art. 822 § 1 kc. Zgodnie z treścią wskazanego przepisu przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa.

Zakres, zaś świadczeń ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej samoistnego posiadacza pojazdu mechanicznego reguluje art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2013.392 t.j.). W myśl tego przepisu odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Przepis powyższy odsyła do ogólnych zasad prawa cywilnego, a zakres obowiązku odszkodowawczego został określony w art. 361 § 1 kc. Stosownie do § 1 powołanego przepisu zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W myśl zaś § 2 art. 361 kc w granicach określonych przez § 1 tego przepisu, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W sytuacji zaistnienia szkody ubezpieczyciel odpowiadający z tytułu ubezpieczenia OC za sprawcę szkody obowiązany jest do jej naprawienia w całości. Ta zasada odnosi się również do kosztów wynajmu pojazdu zastępczego w zakresie, w jakim pozostają one w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wywołującym szkodę, w tym przypadku z kolizją drogową. Mogą bowiem obejmować tylko okres konieczny i niezbędny do przeprowadzenia naprawy uszkodzonego pojazdu. W konsekwencji granice normalnego związku przyczynowego, wyznaczone są usprawiedliwionym czasem naprawy pojazdu, a ten wyznacza zakres usprawiedliwionego odszkodowania ubezpieczeniowego.

Poszkodowany został pozbawiony możliwości korzystania z uszkodzonego pojazdu, co skutkowało tym, że miał on prawo wynająć pojazd zastępczy. Utrata możliwości korzystania z rzeczy wskutek jej zniszczenia, a w konsekwencji wydatek poniesiony w związku z wynajęciem pojazdu zastępczego stanowi szkodę majątkową, bez względu na rodzaj działalności lub cel, dla którego poszkodowany wykorzystuje pojazd.

Strona powodowa bezzasadnie w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności opinii biegłego, domaga się odszkodowania w zakresie kosztów najmu pojazdu od dnia 31 maja do dnia 24 czerwca 2014 roku. Pozwany nie może bowiem zostać obciążony konsekwencjami niewłaściwej organizacji naprawy pojazdu, w realiach rynkowych pojazd powinien zostać naprawiony do dnia 30 maja 2014 roku.

Należy przy tym nadmienić, iż wobec braku możliwości powiązania rzekomych faktur zakupowych części zamiennych (faktury k.201-202 akt sprawy) z zakresem naprawy pojazdu poszkodowanego, niewiarygodna jest historia naprawy przedstawiona przez powoda. W konsekwencji jedynym miarodajnym dowodem dotyczącym okresu naprawy pojazdu jest w sprawie opinia biegłego.

Odnosząc się do zastosowanej przez powoda stawki najmu pojazdu zastępczego stwierdzić należy, iż jest to co prawda stawka wyższa niż średnia rynkowa, jednakże nie sposób uznać ją za rażąco wygórowaną, sam pozwany zaakceptował w niniejszej sprawie stawkę nieznacznie wyższą od średniej, a to 220 złotych netto (niespełna o 10 % niższą od stawki powoda). Podkreślić należy, iż poszkodowany nie był zobligowany poszukiwać najtańszej oferty na rynku, stawkę powoda uznać należy zatem za adekwatna w okolicznościach niniejszej sprawy. Reasumując przyjąć należy, iż odszkodowanie za najem pojazdu zastępczego wynosi 2880 zł (za okres 12 dni po stawce 240 złotych netto), pozwany wypłacił już powodowi kwotę 1320 złotych, do zapłaty pozostaje zatem kwota 1560 złotych.

Mając na uwadze powyższe Sąd, na podstawie wyżej powołanych przepisów, zasądził wskazaną wyżej kwotę i oddalił powództwo w pozostałym zakresie jako bezzasadne.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 kc.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 kpc, zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd miał na względzie fakt, iż powództwo zostało uwzględnione w zakresie 21,31 %. Strona pozwana poniosła koszty w wysokości 1583 złotych, strona powodowa wydatkowała zaś kwotę 1793,50 złotych, łącznie koszty procesu to 3376,50 złotych. Rozdzielenie kosztów w proporcji odpowiadającej wynikowi sprawy uzasadnia zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kwoty 1073,47 złotych.

Zarządzenia:

1.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego.

2.  K.. 14 dni.