Sygn. akt II Cz 394/15
POSTANOWIENIE |
Dnia |
29 czerwca 2015 r. |
|||||
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie: |
||||||
Przewodniczący |
SSO Piotr Starosta |
|||||
Sędziowie |
SO Bogumił Goraj SO Maria Leszczyńska (spr.) |
|||||
po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2015 r. |
w Bydgoszczy |
|||||
na posiedzeniu niejawnym |
||||||
sprawy z wniosku W. K., B. K. i J. B. (1) |
||||||
z udziałem M. K. (1), L. K., J. W., S. W., M. W., M. B., M. K. (2) i J. B. (2) |
||||||
od postanowienia Sądu Rejonowego w Bydgoszczy |
||||||
z dnia 24 listopada 2014 r. |
sygn. akt. II Ns 3041/14 |
p o s t a n a w i a :
oddalić zażalenie.
II Cz 394/15
Sąd Rejonowy w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 24 listopada 2014r. w sprawie z wniosku W. K., B. K. i J. B. (1) z udziałem M. K. (1), L. K., J. W., S. B., M. K. (2), J. B. (2) stwierdził swą niewłaściwość i sprawę przekazał Sadowi Rejonowemu w Tczewie jako właściwemu miejscowo i rzeczowo.
Wskazał Sąd, iż wnioskiem z dnia 1 lipca 2014 r. sprecyzowanym pismem z dnia 30 października 2014 r. wnioskodawcy zażądali uchylenia postanowienia Sądu Rejonowego w Tczewie z dnia 27 lutego 1980 r., sygn. akt I Ns 1436/79. Z postanowienia tego wynikało, iż Skarb Państwa nabył przez zasiedzenie własność nieruchomości położonej w T., dla której jest prowadzona księga wieczysta nr (...), a której wpisanym właścicielem był M. K. (3). W związku z tym wnioskodawcy zażądali stwierdzenia, iż w.w nieruchomość należy do spadku po M. K. (3) i przypada jego spadkobiercom dziedziczącym na podstawie ustawy.
Zgodnie z art. 38 § 1 k.p.c. powództwo o własność lub o inne prawa rzeczowe na nieruchomości, jak również powództwo o posiadanie nieruchomości można wytoczyć wyłącznie przed sąd miejsca jej położenia. W związku z tym powództwo o ustalenie, iż nieruchomość położona w T. należy do spadkobierców pod M. K. (3), a tego domagali się wnioskodawcy, powinno być wytoczone przed Sądem Rejonowym w Tczewie. Ponadto tamten Sąd jest właściwy do wznowienia postępowania i uchylenia wydanego postanowienia o stwierdzeniu nabycia nieruchomości przez zasiedzenie, gdyż to przed tamtym sądem zapadło to orzeczenie.
Z tych względów należało na podstawie art. 200 § 1 k.p.c. orzec jak wyżej.
Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli wnioskodawcy. Domagali się uchylenia zaskarżonego postanowienia w części dotyczącej jak twierdzili „wniosku o stwierdzenie nabycia spadku”.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił, że złożony przez wnioskodawców w dniu 24.07.2014r. wniosek dotyczył postanowienia Sądu Rejonowego w Tczewie z dnia 27 lutego 1980r. sygn.akt. I ts 1436/79. Wprawdzie został on zatytułowany jako „ wniosek o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym M. K. (3) „jednak już jego treść odnosiła się do ustalenia, że „ nieruchomość o obszarze 40 ha 33 a położona w T. posiadająca księgę wieczystą (...) w Sądzie Rejonowym w Tczewie, a należąca do spadku przypada spadkobiercom dziedziczącym na podstawie ustawy.
Ponadto treść uzasadnienia wniosku odnosi się w całości do postanowienia Sądu Rejonowego w Tczewie z dnia 27 lutego 1980r., stanowi analizę całego postępowania prowadzonego przez ten Sąd i konstatację orzeczenia merytorycznego.
Z treści tego pisma wynika, że intencją wnioskodawcy jest doprowadzanie do stwierdzenia, ze właścicielem nieruchomości uprzednio należącej do M. K. (3) nie jest Skarb Państwa, a następcy prawni M. K. (3).
Mając na względzie powyższe słusznie postąpił Sąd I instancji przekazując sprawę Sądowi położenia nieruchomości, tj. Sądowi Rejonowemu w Tczewie.
Mając na względzie powyższe Sąd Okręgowy bezzasadne zażalenie oddalił na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397§2 k.p.c.