UZASADNIENIE

Decyzją o ustaleniu prawa do renty na dalszy okres z dnia 3 lipca 2014 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. po rozpoznaniu wniosku G. R. z dnia 21 maja 2014 roku przeliczył od 1 lipca 2014 roku, to jest od miesiąca, w którym wstrzymano wypłatę świadczenia, rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy i oznajmił ubezpieczonej, że renta ta przysługuje do 30 czerwca 2016 roku. Decyzja ta została poprzedzona wydaniem przez lekarza orzecznika ZUS orzeczenia z dnia 6 czerwca 2014 roku, w którym lekarz ten ustalił, iż ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy do 30 czerwca 2017 roku. Po rozpoznaniu sprzeciwu od tego orzeczenia, wniesionego przez ubezpieczoną, organ ren..., komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 1 lipca 2014 roku ustaliła, że u..., ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy do 30 czerwca 2016 roku i nie jest całkowicie niezdolna do pracy. Odwołanie od powyższej decyzji wniosła ubezpieczona zaskarżając tą decyzję w zakresie odmowy przyznania jej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. W uzasadnieniu swego stanowiska procesowego ubezpieczona wsk..., powołała się na to, iż od 14-stu lat choruje na remo..., reumatoidalne zapalenie stawów i od 2014 roku w związku z... od 2004 roku otrzymuje rentę. 14 marca 2012 roku wykryto u ubezpieczonej także nowotwór złośliwy sutka prawego, co spowodowało wcześniej, przerwanie wcześniejszego leczenia biologicznego reumatoidalnego zapalenia stawów. Ubezpieczona wskazywała, że poddała się całkowitej ma..., mastektomii piersi, a następnie chemioterapii, która trwała do sierpnia 2012 roku. Przerwanie leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów spowodowało nasilenie choroby reumatycznej. Obrzęki stawów, zaczerwienienie i silne bóle w stawach, lewym skokowym, prawego kolana, prawego łokcia i nadgarstka lewego barku i tyłu głowy oraw, oraz lewego biodra. Podjęła ona próbę, ubezpieczona podjęła też próbę powrotu do pracy na stanowisko portiera, jednak 16 lipca 2013 roku stała się ofiarą napadu na tle rabunkowym w zakładzie pracy, co spowodowało jej silną reakcje lekową i od tego czasu leczona jest w (...), a lekarz psychiatra i lekarz medycyny pracy nie wyrazili zgody na ponowne podjęcie przez nią pracy. W związku z tymi silnymi przeżyciami emocjonalnymi leczy pobier..., bierze ona także leki psychotropowe oraz duże dawki leków na schorzenia reumatyczne. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania, powołując argumentację, zgodnie z którą skoro orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS ubezpieczona nie zo..., nie została uznana za całkowicie niezdolną do pracy, to od dnia 1 lipca 2014 roku należy jej się renta jedynie z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Sąd Okręgowy ustalił i rozważył, co następuje. Ubezpieczona G. R. w okresie od 8 sierpnia 2004 roku do 31 marca 2012 roku uprawniona była do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, a w okresie od 1 kwietnia 2012 roku do 30 czerwca 2014 roku uprawniona była do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. W dniu 21 maja 2014 roku złożyła ona wniosek o przyznanie prawa do renty na dalszy okres. Orzeczeniem z dnia 6 czerwca 2014 roku lekarz orzecznik ZUS ustalił, iż ubezpieczona jest częściowa nie..., częściowo niezdolna do pracy do 30 czerwca 2017 roku, a po rozpoznaniu sprzeciwu ubezpieczonej, komisja lekarska ZUS, orzeczeniem z dnia 1 lipca 2014 roku ustaliła, iż ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy do 30 czerwca 2016 roku i nie jest całkowicie niezdolna do pracy. To ostatnie orzeczenie komisji lekarskiej ZUS stanowiło podstawę do przyznania ubezpieczonej przez organ rentowy zaskarżoną decyzją renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Ubezpieczona urodziła się (...). W celu zweryfikowania stanowiska organu rentowego, opierającego się na orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS, stwierdzającym jedynie częściową niezdolność do pracy ubezpieczonej, Sąd Okręgowy dopuścił dowód zespołu biegłych sądowych w składzie: specjalista medycyny pracy, specjalista psychiatra, specjalista psycholog kliniczny, onkolog oraz reumatolog. W opinii sądowo-lekarskiej, karta 14, 16 akt sprawy, biegli sądowi powołanego w sprawie zespołu rozpoznali u ubezpieczonej: reumatoidalne zapalenie stawów seropozytywne w okresie zaostrzenia, nowotwór piersi prawej, stan po mastektomii oraz po chemio i hormonoterapii zakończonej przed rokiem oraz zaburzenia depresyjne nawracające, zaburzenia stresowe pourazowe. Biegli wskazali, iż ubezpieczona, lat 56, pracowała jako portier, była całkowicie niezdolna do pracy do czerwca 2014 roku, stan zdrowia badanej w ocenie biegłych nie uległ poprawie, ponieważ doszło do znacznego zaostrzenia reumatoidalnego zapalenia stawów, mimo intensywnego leczenia farmakologicznego. Zdaniem biegłych sądowych utrzymają się, utrzymują się obrzęki i ból wielu stawów z ograniczeniami ich ruchomości, co wynika z ustaleń dokonanych w czasie badania przedmiotowego ubezpieczonej, schorzenia te, obrzęki i bóle stawów z ograniczeniem ich ruchomości uniemożliwiają jej pracę zawodową. Zdaniem biegłych sądowych z tego powodu jest ubezpieczona nadal całkowicie niezdolna do pracy od 1 lipca 2014 roku do 31 czerwca 2016 roku, datę tę należy traktować jako omyłkowo wpisaną, powinno być 30 czerwca 2016 roku, biegli podkreślili, iż ubezpieczona w tym czasie będzie wymagała intensywnego leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów. Biorąc powyższe pod uwagę, biegli sądowi nie zgodzili się z oceną komisji lekarskiej ZUS i stwierdzili, że posługiwali się tymi samymi wynikami badań i konsultacji, którze, które posiadali także lekarze orzekający Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Organ rentowy w piśmie procesowym z 16 marca 2015 roku nie wniósł zastrzeżeń do tej opinii. W ocenie Sądu Okręgowego dowód z powołanego w sprawie zespołu biegłych sądowych, w skład którego weszło pięciu specjalistów z tych dziedzin medycyny, które odpowiadają schorzeniom, na które cierpi ubezpieczona, jest na tyle wiarygodne i ma taką moc dowodową, iż mógł stanowić podstawę do dokonania w sprawie istotnych dla rozstrzygnięcia sporu ustaleń. Przede wszystkim podkreślić należy, iż biegli sądowi stwierdzili istotne ograniczenia ruchomości, obrzęki i bóle stawów ubezpieczonej, schorzenie to zaostrzyło się w ostatnim czasie u ubezpieczonej, objawy są bardziej intensywne w związku z także z leczeniem nowotworowym. Schorzenie to czyni ubezpieczoną nadal całkowicie niezdolną do pracy, czego nie kwestionował także organ rentowy. Powyższe ustalenia faktyczne uzasadniały zatem zmianę zaskarżonej decyzji, na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego w związku z artykułem 57-mym, 58-mym, 12-tym i 13-tym Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tekst jednolity, Dziennik Ustaw z 2013 roku, pozycja 1440 z późniejszymi zmianami. Wskazać bowiem należy, iż zgodnie z artykułem 12-tym nie..., ustępem 1-szym tej ustawy, niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Ustęp 2-gi artykułu 12-go stwierdza, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a artykuł 13-ty ustęp 1-szy Ustawy emerytalno-rentowej stanowi, że przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy, uwzględnia się, po pierwsze, stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, po drugie, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. W ocenie Sądu Okręgowego zebrany w sprawie materiał dowodowy dawał pełne podstawy do ustalenia, iż ubezpieczona nadal jest całkowicie niezdolna do pracy do 30 czerwca 2016 roku, zgodnie z opinią biegłych sądowych i dlatego Sąd Okręgowy orzekł jak w punkcie 1 wyroku. Z uwagi na to, iż z opinii biegłych sądowych wynika, iż dysponowali tym samym materiałem dowodowym, który był dostępny także organom orzeczniczym ZUS, komisji lekarskiej, a wcześniej lekarzowi orzecznikowi, za wadliwość tych orzeczeń organ rentowy ponosi odpowiedzialność zgodnie z artykułem 118 ustęp 1a ustawy emerytalno-rentowej. Na tym wygłoszenie uzasadnienia zakończono.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE