WYROK

UZASADNIENIE

Powódka D. T. wniosła o ustalenie nieważności uowy sprzedaży nieruchomości składającej się z działki nr (...), dla której Sąd Rejonowy w Świdnicy, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...)i działki nr (...), dla której Sąd Rejonowy w Świdnicy V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...), o łącznej powierzchni (...) ha, położonej przy ulicy (...)w Ś., zawartej w dniu 30 maja 2014 r. przed notariuszem K. W.w Ś.(rep. A nr 590/2014), na podstawie której pozwana Gmina M. Ś.sprzedała pozwanemu (...) Sp. z o.o.Spółka Komandytowa z/s we W.nieruchomość. Nadto domagała się zasądzenia solidarnie od pozwanych na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko powódka zarzucała, iż zbycie spornej nieruchomości nastąpiło bez zastosowania trybu przetargowego, w sytuacji gdy nie było podstaw do zastosowania trybu bezprzetargowego, co czyni umowę sprzedaży nieważną.

W odpowiedzi na pozew pozwany ad1 – Gmina M. Ś.- Prezydent Miasta Ś. wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podniósł, iż spełnione zostały przesłanki przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, a zatem nie ma powodów do uznania, że powódka uprawdopodobniła możliwość wystąpienia z roszczeniem. Wskazywał, iż zbycie działek nr (...) na rzecz właściciela przyległych działek nr (...) ewidentnie poprawiło ich zagospodarowanie. Nadto, w ocenie pozwanego działka nr (...) może być zabudowana jedynie w niewielkim stopniu, a kształt działki nr (...) wyklucza powstanie na niej jakiejkolwiek samodzielnej zabudowy. Zdaniem pozwanego ad1 działki będące przedmiotem sprzedaży nie mogły zostać zagospodarowane jako odrębne nieruchomości z uwagi na fakt braku dostępu do drogi publicznej. Zarzucał również brak po stronie powodowej interesu prawnego w wytoczeniu powództwa.

Pozwany ad2 - (...) Sp. z o.o. spółka komandytowa z/s we W. domagał się oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego, według norm przepisanych wraz z kwotą 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Motywując swoje stanowisko pozwany ad2 zarzucał powódce brak interesu prawnego do wytoczenia powództwa o ustalenie nieważności umowy sprzedaży z dnia 30.05.2014 r., podnosząc iż samo ubieganie się przez powódkę o nabycie nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży nie stanowi uprawnienia prawnorzeczowego chronionego prawem materialnym, jak i nie upoważnia do wysuwania roszczeń o nabycie nieruchomości. Pozwany ad2 stał na stanowisku, iż sprzedając sporne działki pozwana ad1 kierowała się przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami, a twierdzenia powódki jakoby pozwana kierowała się osobistymi interesami jest chybiony, nie poparty żadnymi twierdzeniami, argumentacją ani dowodami. Pozwany ad2 wskazywał także, że umowa sprzedaży spornych działek dokonana została na podstawie i w granicach prawa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Zarządzeniem (...)z dnia 31 stycznia 2014 r. Prezydenta Miasta Ś., wydanym po uzyskaniu zgody Rady Miejskiej w Ś., stanowiące własność Gminy M. Ś. działki gruntu nr (...)o łącznej powierzchni (...)/ obręb(...), arkusz mapy(...), położone w Ś.przy ulicy (...), dla której Sąd Rejonowy w Świdnicy Wydział V Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...), przeznaczono do bezprzetargowej sprzedaży na poprawienie warunków zagospodarowania przyległych nieruchomości, tj. działek nr (...)(właścicielem ich jest P. K.). Działki nr (...)nie miały dostępu do drogi publicznej. Kształt działki (...)wyklucza powstanie na niej jakiejkolwiek samodzielnej zabudowy, zaś działka nr (...)może być zbudowana jedynie w niewielkim stopniu.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obszaru ulicy (...) przewidywał zapewnienie dojazdu do przedmiotowych działek z ulicy 1. KD-Z poprzez drogę wewnętrzną, która winna być wydzielona geodezyjnie zgodnie z potrzebami nabywcy lub poprzez ustalenie służebności przejścia i przejazdu.

dowód: wydruk z księgi wieczystej nr (...)- k.30-37, 52-59, 73- 80

pismo zastępcy Prezydenta Miasta Ś. z dnia 1.04.2014 r.- k.

przesłuchanie stron- k. 297

zeznania świadka M. O.- k. 297

K. S.- k. 297

zarządzenie nr (...) Prezydenta Miasta Ś.z dnia 31.01.2014 r. wraz z załącznikiem- k. 104- 106

Pismem z dnia 27 maja 2014 r. D. T.wezwała Prezydenta Miasta Ś.do usunięcia naruszenia prawa poprzez uchylenie zarządzenia nr (...) z dnia 31 stycznia 2014 r.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie, pismem z dnia 5 czerwca 2014 r. pozwany poinformował powódkę, iż działki nr (...) spełniając wymogi art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 r. zostały sprzedane bezprzetargowo na rzecz właściciela nieruchomości przyległych.

dowód: wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z 27.05.2014 r.- k. 19-20

pismo Prezydenta Miasta Ś. z dnia 5.06.2014 r.- k. 27

W dniu 3 lipca 2014 r. księga wieczysta nr (...), którą dotychczas objęta była nieruchomość, została zamknięta. Działka oznaczona numerem ewidencyjnym (...) została przeniesiona do księgi wieczystej nr (...), zaś działkę oznaczoną numerem ewidencyjnym (...) przeniesiono do księgi wieczystej nr (...), gdzie jako właściciel oznaczona została spółka (...) Sp. z o.o. spółka komandytowa z siedzibą we W..

dowód: wydruk z księgi wieczystej nr (...)- k. 30-37, 52-59, 73- 80

(...)- k.45- 51, 66- 72, 88- 94

(...)- k. 38- 44, 60- 65, 81-87

W dniu 30 maja 2014 r. Gmina M. Ś. (jako sprzedający) zawarła z Sp. z o.o. spółka komandytowa z siedzibą we W., (...) Sp. z o.o. z/s we W., (...), Sp. z o.o. z/s we W., (...), Sp. z o.o. z/s we W. umowę sprzedaży, na mocy której (...) Spółka z o.o. spółka komandytowa nabyła wolną od wszelkich obciążeń na rzecz osób trzecich własność niezabudowanych działek gruntu nr (...), obręb (...) Zachód, położonych w Ś., przy ulicy (...), objętych księgą wieczystą nr (...), prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Świdnicy. Cenę sprzedaży ustalono na kwotę 1.055.709,00 zł, plus koszt przygotowania nieruchomości do sprzedaży- 1.719 zł.

Nieruchomość ta objęta była miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (mpzp) obszaru ulicy (...), zatwierdzonego uchwałą nr (...) Rady Miejskiej w Ś.z dnia 15.02.2013 r. i przeznaczona była w tym planie pod teren zabudowy usługowej, w tym obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2, z dopuszczeniem stacji paliw płynnych. Zgodnie z mpzp została zaprojektowana droga zbiorcza z włączeniem do istniejącej drogi krajowej nr (...)oraz wyznaczono tereny zabudowy obiektów handlowych, w tym o powierzchni sprzedaży pow. 2000 m2 w obrębie ulic: Z., S.- Curie i Ceglaną.

Z uwagi na skompilowaną konfigurację układu komunikacyjnego po obu stronach ulicy (...), tj. po stronie północnej wjazd na osiedle mieszkaniowe, po stronie południowej skrzyżowanie ulic , stacja paliw S., warunkiem uzgodnienia projektu miejscowego planu, narzuconym przez zarządcę drogi, była konieczność sporządzenia przez Miasto „Studium przekształceń komunikacyjnych ulicy (...) w Ś. dla obsługiwanych nowych terenów inwestycyjnych w rejonie ulicy (...)”. Gmina M. zleciła wykonanie opracowania koncepcji pracowni projektowej wraz z uzyskaniem uzgodnienia tego rozwiązania z Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad. (...) projektowa otrzymała uzgodnienie z wytycznymi do wybranego wariantu 1a z dnia 7.10.2009 r. Projektant uwzględnił wytyczne i ostatecznie uzgodnił stanowisko z (...) w dniu 8.12.2009 r. Uzgodnione opracowanie zostało przekazane projektantowi mpzp jako materiał konieczny przy tworzeniu mpzp obszaru ulicy (...).

W dniu 10 lutego 2010 r. projekt mpzp z uwzględnieniem w/w wytycznych został uzgodniony przez (...) we W.. Podejmując działania związane z przygotowaniem terenów określonych w mpzp jako tereny lokalizacji obiektów wielkopowierzchniowych Gmina M. Ś. opracowało kolejną uszczegółowioną koncepcję rozwiązań przedmiotowego układu komunikacyjnego i w sierpniu 2012 r. przedłożyła (...) do uzgodnienia opracowanie „Koncepcja układu komunikacyjnego w rejonie ulicy (...) w Ś.” wraz z analizami w zakresie inżynierii ruchu. Koncepcja ta przewidywała m.in. lokalizację dodatkowego zjazdu z działek nr (...) na drogę krajową. (...) wydała opinię, w której wskazała, iż nie ma możliwości usytuowania zjazdu publicznego we wskazanym w koncepcji miejscu, a także zaleciła skomunikowanie wymienionych działek poprzez układ dróg wewnętrznych, od strony ul. (...). Kolejne opracowania uwzględniają wytyczne (...) i nie przewidują zjazdu z działek nr (...) na DK (...).

dowód: umowa sprzedaży z dnia 30.05.2014 r.- k. 107- 112

uchwała nr (...) Rady Miejskiej w Ś.z dnia 15.02.2013 r. wraz z załącznikami – k. 176- 195

zeznania świadka M. O.- k. 297

pismo (...) z 28.08.2012 r.- k.

Pozwana ad2 jest obecnie właścicielem działek nr (...), które tworzą w całości teren inwestycyjny, na którym obecnie powstaje obiekt handlowo- usługowy wielkopowierzchniowy.

dowód: przesłuchanie P. K.- k. 297

W bliskiej okolicy terenu stanowiącego własność pozwanego ad2 powódka prowadzi działalność usługową ( sklep (...)) o tożsamym charakterze, do tego, jaki na swoim terenie zamierza prowadzić pozwana spółka.

bezsporne

Sąd zważył:

Powództwo jest niezasadne i jako takie podlegało oddaleniu.

Powódka D. T. domagała się ustalenia nieważności umowy sprzedaży nieruchomości z dnia 30.05.2014 r. (rep A. nr 590/2014) zawartej pomiędzy pozwanymi. Wad skutkujących koniecznością wyeliminowania z obrotu prawnego tejże umowy upatrywała w naruszeniu przy jej zawieraniu przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami,tj. art. 37 ust. 2 pkt 6. Na uzasadnienie istnienia interesu prawnego w wytoczeniu powództwa wskazywała art. 36 ust. 1 u.g.n.

Pozwani ad1 i ad2 konsekwentnie kwestionowali zasadność żądania powódki, poddając w wątpliwość posiadanie przez nią interesu prawnego wymaganego przez przepis art. 189 kpc, jak i przecząc zaistnieniu sprzeczności zawartej umowy z normą prawa zawartą w art. 37 ust. 2 pkt 6 u.g.n.

Stosownie do treści przepisu art. 189 kodeksu postępowania cywilnego, powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. W świetle zatem tego przepisu kryteriami oceny zasadności żądania opartego na tej regulacji są po pierwsze, posiadanie przez powoda interesu prawnego oraz po drugie, istnienie lub nieistnienie stosunku prawnego lub prawa. Zgodnie z ugruntowanym już w tym przedmiocie stanowiskiem judykatury, interes prawny istnieje wówczas, gdy sfera prawna powoda jest zagrożona lub została naruszona, a brak jest innych środków prawnych pozwalających na wyeliminowanie tego stanu, jak i wtenczas kiedy zachodzi stan niepewności co do istnienia stosunku prawnego lub prawa, a wynik postępowania doprowadzi do usunięcia niejasności i wątpliwości w tym zakresie i zapewni powodowi ochronę jego prawnie chronionych interesów, czyli definitywnie zakończy spór istniejący lub prewencyjnie zapobiegnie powstaniu takiego sporu w przyszłości, tj. spowoduje, że obiektywnie odpadnie podstawa powstania takiego sporu (tak m. in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 2010 roku, sygn. akt II PK 342/09, LEX nr 585783, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 czerwca 2009 roku, sygn. akt II CSK 33/09, LEX nr 515730). Na uwadze mieć również należy, iż uzależnienie powództwa o ustalenie od interesu prawnego należy pojmować elastycznie, z uwzględnieniem celowościowej wykładni pojęcia interesu prawnego, konkretnych okoliczności danej sprawy i od tego czy w drodze powództwa o świadczenie, czy też w drodze jakiegokolwiek innego powództwa, strona może uzyskać pełną ochronę swoich praw.

Podkreślenia wymaga również, iż interes prawny jako maternialnoprawna przesłanka roszczenia przewidzianego w art.189 kpc jest kategorią obiektywno-subiektywną i musi być wykazany przez powoda.

Dokonując analizy stanu faktycznego sprawy Sąd uznał iż powódka nie spełniła wymogu wynikającego z art. 189 kpc, jakim jest wykazanie naruszenie jej interesu prawnego polegającego na istnieniu związku między zawartym w kwestionowanej umowie unormowaniem, a jej własną indywidualną sytuacją prawną. Powódka naruszenia interesu prawnego dopatrywała się w usunięciu z obrotu prawnego nieruchomości poprzez przeznaczenie jej do sprzedaży w trybie bezprzetargowym, co pozbawi ją możliwości nabycia jej w postępowaniu przetargowym. Tak wyrażony interes prawny i jego naruszenie nie znajduje pokrycia w obiektywnym naruszeniu obowiązującego prawa. Okolicznością będącą poza sporem pozostaje, iż w dacie zawierania umowy sprzedaży będącej przedmiotem niniejszego postępowania, powódka nie dysponowała żadnym tytułem prawnym (czy to rzeczowym, czy też wynikającym ze stosunku zobowiązaniowego) do nieruchomości położonej w Ś. przy ulicy (...) (działki nr (...)) . Z samego faktu zainteresowania nabyciem nieruchomości od gminy i sąsiadowania z nią nie można wyprowadzać wniosku o istnieniu, czy naruszeniu jej interesu prawnego.

Zaoferowane przez powódkę dowody nie pozwalają przyjąć, iż sporna umowa sprzedaży negatywnie wpływa na sferę prawno- materialną powódki, ograniczając lub pozbawiając ją w sposób rzeczywisty i bezpośredni gwarantowanych prawem uprawnień bądź uniemożliwiając ich realizację. Zaakcentować przy tym należy, iż rolą powódki było wykazanie dokonanego, a nie tylko ewentualnie zagrażającego naruszenia prawnego. Zdarzenia przyszłe i niepewne nie mogą bowiem przesądzać o przyznaniu powódce legitymacji do wniesienia powództwa (por. wyrok NSA z 4.09.2001 r., (...) SA (...), niepubl.).

W zaistniałym stanie prawnym (omówionym w dalszej części rozważań) decyzja czy i na czyją rzecz oraz w jakim trybie nastąpi zbycie spornej nieruchomości należy wyłącznie do właściciela tych gruntów, tj. pozwanej gminy. Stąd też nie narusza interesu prawego powódki jako właścicielki nieruchomości sąsiedniej pominięcie trybu przetargowego i zawarcie umowy sprzedaży nieruchomości stanowiącej własność gminy z tzw. wolnej ręki. Czynność ta w żaden sposób nie wpływa na sferę prawną powódki, bowiem powódce nie przysługuje żadne prawo rzeczowe na nieruchomości będącej przedmiotem umowy sprzedaży. Abstrahując od powyższych rozważań zaznaczyć trzeba, że powódka nie przedstawiła żadnych dowodów na potwierdzenie, iż faktycznie czyniła starania o nabycie spornych działek. Zamiaru nabycia spornych działek nie sposób wnioskować z wezwania do usunięcia naruszenia prawa, czy sporządzonej przez architekta analizy możliwości zabudowy działki nr (...).

Bezzasadne są także argumenty powódki jakoby sporna umowa obarczona była wadami skutkującymi bezwzględną jej nieważnością (art. 58 kc). Powódka wadliwości skarżonej czynności prawnej doszukiwała się w naruszeniu przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami dotyczących trybu zbywania nieruchomości stanowiących własność gminy, a konkretnie sprzedaży nieruchomości stanowiącej własność gminy w procedurze bezprzetargowej mimo wymogu zastosowania procedury przetargowej.

Tryb zbywania nieruchomości będących własnością gminy regulują przepisy art. 37-41 u.g.n. Brzmienie tych przepisów nie pozostawia żadnych wątpliwości, iż u.g.n. preferuje przetarg jak podstawową formę zbycia należących do gminy nieruchomości. Zwolnienie z trybu przetargowego możliwe jest w przypadkach enumeratywnie wymienionych w art. 37 ust. 2 punktach 1-15 i ust. 3. Powołując się na okoliczności objęte punktem 6 pozwany ad1- Gmina Ś. przyjął, iż dopuszczalnym trybem zbycia spornej nieruchomości będzie tryb bezprzetargowy. Wspomniany punkt 6 pozwala na odstąpienie od trybu przetargowego w sytuacji łącznego spełnienia następujących warunków: 1) przedmiotem zbycia jest nieruchomość lub jej części, 2) nieruchomość ta może poprawić warunki zagospodarowania nieruchomości przyległej, stanowiącej własność lub oddanej w użytkowanie wieczyste osobie, która zamierza tę nieruchomość lub jej części nabyć, 3) brak możliwości samodzielnego zagospodarowania nieruchomości;

Ocena zaistnienia przesłanek umożliwiających odstąpienie od trybu przetargowego pozostawiona jest właścicielowi nieruchomości, w omawianym przypadku Gminie Ś.. Zaznaczyć trzeba, iż ocena ta nie może być jednak dowolna.

Spełnienie pierwszej i drugiej przesłanki w świetle ustaleń dokonanych na podstawie dowodów zaoferowanych przez pozwanych nie może budzić żadnych wątpliwości; nie było też między stronami sporu co do nich. Zbycie działek nr (...)na rzecz właściciela przyległych działek nr (...)w sposób znaczny poprawiło ich zagospodarowanie. Dodatkowo zwrócić trzeba uwagę na cechy zbytych działek (kształt, powierzchnię, położenie), które w sposób znaczny ograniczały ich potencjalne wykorzystanie. Niewielka powierzchnia użytkowa działki nr (...)wykluczała większą inwestycję (zabudowę). Ograniczenia w zagospodarowaniu tej działki wynikały m.i.n z posadowionego na jej terenie, a biegnącego w poprzek działki gazociągu, co wymuszało konieczność wyznaczenia 50-cio metrowej strefy kontrolowanej, która nie może być zabudowana. Wspomnieć też należy, iż kształt działki (...)całkowicie eliminował ewentualność zabudowania jej samodzielną nieruchomością. Nie sposób również pomijać niezwykle istotnego z punktu widzenia użyteczności sprzedanych działek faktu braku dostępu owych nieruchomości do drogi publicznej. Działka na (...)od ulicy (...)oddzielona jest działką (...), a ta stanowi własność Skarbu Państwa, nie będącą w zarządzie (...). Przez działkę nr (...)nie przebiega droga wewnętrzna; nie jest ona też obciążona służebnością drogi koniecznej na rzecz działki sąsiedniej (nr (...)). Skomunikowanie działki (...)z drogą (...).KD-Z nie jest możliwe; mpzp zakazuje zjazdu do drogi (...).KD-Z zgodnie z rysunkiem planu, a jednocześnie przez część drogi i działki (...)przebiega strefa kontrolowanego zagospodarowania terenu, co wyłącza możliwość wznoszenia na nich obiektów budowlanych, w tym dróg. Zarządca drogi krajowej nr (...)nie wyraził zgody na wybudowanie zjazdu w celu skomunikowania spornych działek.

Za chybiony uznać trzeba argument powódki dotyczący możliwości ustanowienia służebności drogi koniecznej przez działki sąsiednie z uwagi na fakt, iż służebności te nigdy nie istniały, jak i obecnie nie istnieją. Godzi się zauważyć, iż dostęp do drogi publicznej nie może być warunkowy (przyszły, niepewny, hipotetyczny), ale musi istnieć na dzień w dacie oceny możliwości zagospodarowania.

Wymóg zapewnienia obiektom budowlanym dostępu do drogi publicznej przewidują przepisy prawa budowlanego (art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy Prawo budowlane) oraz Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002 r. w/s warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Przepisy te stanowią, że działkom budowlanym i budynkom należy zapewnić dojście i dojazd umożliwiające dostęp do drogi publicznej, odpowiednie do przeznaczenia i sposobu ich użytkowania. Wydanie zezwolenia na budowę w sytuacji, gdy nieruchomość jest pozbawiona dostępu do drogi publicznej stanowi naruszenie przepisów prawa.

Mając na uwadze powyższe okoliczności zasadnym było przyjęcie, iż sporne działki z uwagi na choćby brak dostępu do drogi publicznej, nie mogą być samodzielnie zabudowane i mogą poprawić warunki zagospodarowania jedynie działek przyległych.

Reasumując powyższe wywody, Sąd doszedł do przekonania, iż nie zaszły przesłanki uzasadniające udzielenie powódce ochrony prawnej o jaką zabiegała w niniejszym postępowaniu. W świetle powyższego, roszczenie powódki nie zasługiwało na uwzględnienie i dlatego też powództwo należało oddalić (pkt I wyroku).

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu oparto o przepis art. 98 kpc statuującego zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Zgodnie z treścią w/w przepisu strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Przez koszty procesu należy rozumieć koszty zastępstwa procesowego i koszty sądowe, a więc opłaty sądowe oraz podlegające zwrotowi wydatki sądowe wymienione w art. 3-5 ustawy z 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. 2005 r. nr 167 poz. 1398 z późn. zm.) S. reprezentowanej przez adwokata należą się koszty zastępstwa procesowego w wysokości określonej rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2013 r. poz. 461, tekst jednolity).

W związku z oddaleniem powództwa w całości powódkę uznać należy za przegrywającą proces, natomiast stronę pozwaną za wygrywającą proces w całości. W związku z powyższą regulacją w pkt III wyroku Sąd zasądził od powódki na rzecz pozwanych kwoty po 7.217,00 zł tytułem kosztów procesu. Na koszty te składa się: koszty zastępstwa adwokackiego- 7.200,00 zł, (vide § 6 pkt 7 i § 2 pkt 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (…)), opłata skarbowa od pełnomocnictwa- 17 zł.

W oparciu o przepis art. 130 § 2 kpc w zw. z art. 98 kpc. nakazano powódce uiścić na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Okręgowego w Świdnicy kwotę 50.286,00 zł, tj. brakującą opłatę od pozwu. W związku bowiem ze sprawdzeniem wartości przedmiotu sporu i ustaleniem jej na wyższą niż wskazywała pierwotnie powódka, zmianie uległa wysokość należnej opłaty sądowej od pozwu, która wynosi 5% wartości przedmiotu sporu. Ponieważ ostatecznie wartość przedmiotu sporu ustalono na 1.055.709,00 zł wysokość należnej opłaty sądowej wynosi 52.786,00 zł. Powódka składając pozew uiściła opłatę w wysokości 2.500,00 zł. Mając na uwadze fakt, iż mimo wezwania do uiszczenia brakującej opłaty, powódka powyższego nie dokonała, zasadnym było nakazanie jej uiszczenia tejże opłaty, o czym orzeczono w punkcie III sentencji wyroku.