UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 9 grudnia 2014 r. Sąd Rejonowy w Gorzowie W.. przyznał świadkowi S. R. zwrot wydatków związanych ze stawiennictwem do Sądu w kwocie 635,21 zł.

W uzasadnieniu wskazano, że w dniu 26 listopada 2014 r. świadek złożył wniosek o zwrot kosztów dojazdu związanych z jego udziałem w rozprawie. Powołując się na brzmienie art. 277 k.p.c. i art. 85 § 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd Rejonowy wskazał, ze świadek dojechał do sądu swoim samochodem o pojemności skokowej powyżej 900 m³ z miejscowości O.. Odległość z miejsca zamieszkania do G. W.. wynosi w obie strony 760 km, stąd mając na względzie brzmienie rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy za każdy kilometr przebiegu pojazdu o pojemności skokowej powyżej 900 m³ należy się zwrot 0,8358 zł. Za dojazd na rozprawę oraz powrót do miejsca zamieszkania świadkowi należy się zwrot kosztów w wysokości 635,21 zł.

Zażalenie na postanowienie z dnia 9 grudnia 2014 r. wywiodła powódka, wnosząc o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez oddalenie żądania świadka o zwrot wydatków.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła sprzeczność ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego polegającą na przyjęciu, że świadkowi należy się zwrot kosztów podróży albowiem przyjechał swoim samochodem, podczas gdy świadek przyjechał na rozprawę wraz z pozwanym T. J., co rodzi uzasadniony wniosek że nie poniósł on kosztów dojazdu.

W uzasadnieniu skarżąca wskazała, że świadek stawił się na rozprawę wraz z pozwanym, zaś logiczne i potwierdzone zeznaniami świadków K. G. i P. T. jest przyjęcie, że świadek przyjechał na rozprawę w pozwanym. Świadek jest pracownikiem pozwanego, był wnioskowany przez niego jako świadek, a nadto nie przedstawił dowodu na okoliczność poniesienia wnioskowanych wydatków. Zasadnym jest przyjęcie, że koszty dojazdu świadka poniósł pozwany. Skarżący podkreślił, że wniosek o przyznanie kosztów za przyjazd świadka może być rozpoznany pozytywnie tylko wtedy, gdy świadek faktycznie ponosi koszty związane z przyjazdem, a nie może stanowić rekompensaty za czas poświęcony przez świadka na przyjazd do sądu.

Zarządzeniem z dnia 13 lipca 2015 r. Przewodniczący zobowiązał S. R. do ustosunkowania się do zawartych w zażaleniu twierdzeń dotyczących przyjazdu na rozprawę w dniu 26 listopada 2014 r. razem z pozwanym oraz wyjaśnienia, czy na rozprawę przyjechał własnym samochodem, jeśli nie, to czy poniósł jakiekolwiek koszty dojazdu na rozprawę - w terminie tygodniowym pod rygorem przyjęcia że nie kwestionuje twierdzeń strony powodowej zawartych w zażaleniu, a w konsekwencji uznania, że na rozprawę w dniu 26 listopada 2014 r. świadek przyjechał z pozwanym, w związku z czym nie poniósł kosztów przejazdu własnym samochodem.

Odpis zarządzenia został prawidłowo doręczony S. R. w dniu 17 lipca 2015 r. (k. 129).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że istotnie świadek S. R. stawił się na rozprawie w dniu 26 listopada 2014 r. i tego samego dnia złożył po rozprawie pisemny wniosek o zwrot kosztów dojazdu na rozprawę. Wskazał w nim, że na dojazd samochodem marki T. o pojemności 3 litry na trasie O. – G. W.. – 760 km w obie strony (k. 75). Słusznie zauważa skarżąca, że na rozprawie w dniu 26 listopada 2014 r. stawił się również pozwany T. J., którego miejsce zamieszkania znajduje się także w miejscowości O.. Pozwany wnosił w dniu 23 stycznia 2015 r. o zwrot kosztów dojazdu na tej samej trasie w związku z uczestnictwem dwukrotnie w rozprawie. Istotnie również w sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym pozwany wnosił o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka S. R., wskazując w uzasadnieniu że świadek był zatrudniony u pozwanego jaki kierowca (k. 29).

Powołane powyżej okoliczności w istocie wywoływały wątpliwości co do tego, czy S. R. poniósł koszty dojazdu własnym samochodem na rozprawę w dniu 26 listopada 2014 r., czy też przybył do siedziby sądu wraz z pozwanym. Okoliczność ta nie była możliwa do zweryfikowania na podstawie materiału zgromadzonego przez Sąd pierwszej instancji.

Stosownie bowiem do art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r. poz. 1025 ze zm.) świadkowi przysługuje zwrot kosztów podróży - z miejsca jego zamieszkania do miejsca wykonywania czynności sądowej na wezwanie sądu - w wysokości rzeczywiście poniesionych, racjonalnych i celowych kosztów przejazdu własnym samochodem lub innym odpowiednim środkiem transportu, zaś górną granicę tych należności stanowi wysokość kosztów przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (ust. 2). Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego przepisu świadek powinien należycie wykazać wysokość kosztów, o których mowa w ust. 1.

W praktyce wystarczające jest złożenie przez świadka oświadczenia, jakim środkiem transportu przyjechał na rozprawę – z określeniem marki i pojemności silnika, a także wskazanie odległości dzielącej miejsce zamieszkania z siedzibą sądu. Podawane informacje w razie wątpliwości podlegają weryfikacji przez Sąd. Wątpliwości te mogą dotyczyć zarówno wskazanej odległości, jak również kwestii faktycznego poniesienia kosztów dojazdu. Taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie. Ustalenie bowiem, że S. R. przyjechał na rozprawę w dniu 26 listopada 2014 r. z pozwanym, samochodem pozwanego podawałaby w wątpliwość stwierdzenie, że świadek rzeczywiście poniósł jakiekolwiek koszty z tytułu dojazdu, tym bardziej że pozwany wystąpił z analogicznym wnioskiem.

W celu wyjaśnienia powołanych wątpliwości Sąd odwoławczy zobowiązał S. R. do wskazania czy przyjechał na rozprawę własnym samochodem, a jeśli nie to czy poniósł jakiekolwiek koszty dojazdu na rozprawę. Termin do wykonania zobowiązania upłynął z dniem 24 lipca 2015r. i dotychczas nie otrzymano odpowiedzi. Uprawnia to do przyjęcia, tak jak wskazano w zobowiązaniu, że S. R. przyjechał na rozprawę w dniu 26 listopada 2014 r. z pozwanym i nie poniósł kosztów przejazdu własnym samochodem. W konsekwencji należało zatem przyjąć, że świadek nie poniósł kosztów związanych z przyjazdem na rozprawę, co skutkuje oddaleniem wniosku.

Tak argumentując Sąd Okręgowy na podstawie art. art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzekł, jak w sentencji postanowienia.

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE