Sygn. akt III K 265/15
Dnia 10 sierpnia 2015 roku
Sąd Okręgowy we Wrocławiu III Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSO Maciej Skórniak
Protokolant: Joanna Rowińska
przy udziale Elżbiety Kruk prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia – Krzyki Zachód
po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2015 roku sprawy:
1) M. P. (1) z domu F., córkę L. i A. z domu H., urodzoną (...) w Ż.,
oskarżonej o to, że:
I. w dniu 28 lipca 2008 r. we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez firmę (...). (...), B. K.” s.j. doprowadziła (...) S.A. uprzednio (...) Bank S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 9.660 zł w ten sposób, że przedłożyła fałszywe oświadczenie o swoim zatrudnieniu i uzyskiwanym wynagrodzeniu w firmie (...). (...), B. K.” s.j., sporządzone przez siebie, które jako autentyczne zostało wykorzystane do zawarcia umowy o kredyt gotówkowy nr (...) na kwotę 9.660 zł, wprowadzając bank w błąd co do czasu i formy zatrudnienia oraz wysokości osiąganych zarobków, nie mając możliwości wywiązania się z postanowień zawartej umowy, czym działała na szkodę (...) S.A. w kwocie 7 969,96 zł,
- tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k.,
II. w dniu 28 lipca 2008 r. we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez firmę (...). (...), B. K.” s.j. doprowadziła (...) Bank S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 34.918,91zł w ten sposób, że przedłożyła sfałszowane przez siebie zaświadczenie o zatrudnieniu w firmie (...). (...), B. K.” s.j. i uzyskiwanym wynagrodzeniu, w którym sfałszowała podpis współwłaściciela spółki jawnej (...) B. K. (2), a które jako autentyczne zostało wykorzystane do zawarcia umowy o kredyt gotówkowy nr (...) na kwotę 34.918,91 zł, wprowadzając bank w błąd co do czasu i formy zatrudnienia oraz wysokości osiąganych zarobków, nie mając możliwości wywiązania się z postanowień zawartej umowy, czym działała na szkodę (...) Bank S.A. w kwocie 29 839,63 zł,
- tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k., art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k.,
III. w dniu 31 lipca 2008 r. we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez firmę (...). (...), B. K.” s.j. doprowadziła Bank (...) S.A., uprzednio (...) Bank S.A., do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 23.610,44zł w ten sposób, że przedłożyła sfałszowane przez siebie zaświadczenie o zatrudnieniu i uzyskiwanym wynagrodzeniu w firmie (...). (...), B. K.” s.j. w którym sfałszowała podpis współwłaściciela B. K. (2), które jako autentyczne zostało wykorzystane do zawarcia umowy o kredyt gotówkowy nr (...) na kwotę 23.610,44 zł, wprowadzając bank w błąd co do czasu i formy zatrudnienia oraz wysokości osiąganych zarobków, nie mając możliwości wywiązania się z postanowień zawartej umowy, czym działała na szkodę Bank (...) S.A.,
tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k., art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k.,
IV. w dniu 21 sierpnia 2008 r. we W. działając wspólnie i w porozumieniu z K. D. (1) i W. D. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez firmę (...). (...), B. K.” s.j. doprowadziła (...) Bank S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 80.000,00 zł w ten sposób, że K. D. (1) przedłożyła stwierdzające nieprawdę dokumenty w postaci zaświadczenia o swoim zatrudnieniu w firmie (...) s.j., umowy o pracę z dnia 10.02.1999 r., ustalenia o warunkach płacowych z dnia 01.06.2006 r., sporządzone przez M. P. (1) i podpisane przez W. D. (1), które były niezbędne do zawarcia umowy o kredyt gotówkowy w kwocie 80.000,00 zł, czym wprowadziła bank w błąd co do czasu i formy zatrudnienia oraz wysokości osiąganych zarobków przez K. D. (1), nie mając możliwości wywiązania się z postanowień zawartej umowy, czym działała na szkodę (...) Bank S.A.
tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
V. w okresie od 14 sierpnia 2008 r. do dnia 23 sierpnia 2008 r. w Ż. działając ze z góry powziętym zamiarem, wspólnie i w porozumieniu z K. D. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadziła (...) z siedzibą we W. P.y w Ż., aktualnie (...), do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 30.000,00 zł w ten sposób, że K. D. (1) przedłożyła stwierdzające nieprawdę zaświadczenie o swoim zatrudnieniu w firmie (...). (...), B. K.” s.j. sporządzone przez M. P. (1), która w dniu 14 sierpnia 2008 r. podrobiła na nim podpis (...) spółki jawnej (...) B. K. (2), które były niezbędne do zawarcia umowy pożyczki nr (...) na kwotę 30.000,00 zł, wprowadzając (...) w błąd co do czasu i formy zatrudnienia oraz wysokości osiąganych zarobków przez K. D. (1), nie mając możliwości wywiązania się z postanowień zawartej umowy, czym działała na szkodę (...), obecnie (...) w kwocie 24 364,60 zł,
tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
VI. w dniach 16 stycznia 2009 r., 13 marca 2009 r., 02 października 2009 r. i 22 października 2009 r. we W. działając w warunkach czynu ciągłego na 4 dyspozycjach wypłaty gotówkowej z rachunku bieżącego nr (...) prowadzonego w Banku (...) S.A. na rzecz „W. P. W. D., B. K. ” s.j. podrobiła podpisy W. D. (1),
tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.,
VII. w okresie od 30 października 2008 r. do 7 stycznia 2010 r. we W. oraz w Ż. działając czynem ciągłym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez spółkę jawną (...). (...), B. K.” doprowadziła B. K. (3) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 225.000,00 zł w ten sposób, że fałszując podpisy (...) spółki (...), w imieniu spółki (...) s.j. zawarła z nim umowy - zobowiązania na bliżej nieokreślone inwestycje, na podstawie których pobrała pieniądze w formie gotówki i przelewów na prywatny rachunek o nr (...) prowadzony w (...) S.A. O/T. oraz rachunek bankowy (...) s.j. w (...) Banku S.A., wprowadzając go w błąd co do możliwości wywiązania się z warunków umowy i faktycznie istniejącej inwestycji, nie mając możliwości wywiązania się z postanowień zawartych w podpisanych umowach, w tym:
- Umowa – zobowiązanie bez oznaczonej daty na kwotę 30 000,00 zł z terminem spłaty na dzień 24.08.2009 r., na której podrobiła podpis B. K. (2),
- Umowy – zobowiązania bez oznaczonej daty na kwotę 15 000,00 zł z terminem spłaty na do marca 2009 r., na której sfałszowała podpis W. D. (1),
- Umowy – zobowiązania bez oznaczonej daty, dotycząca przedłużenia terminu spłaty kwoty 20 000,00 zł z terminem spłaty na dzień 30.09.2009 r., na której sfałszowała podpis W. D. (1),
- Umowy – zobowiązania bez oznaczenia daty, dotycząca przedłużenia terminu spłaty na kwoty 25 000,00 zł z terminem spłaty na dzień 30.10.2009 r., na której sfałszowała podpis W. D. (1),
- Umowy – zobowiązania bez oznaczonej daty na kwotę 30 000,00 zł z terminem spłaty na dzień 30.08.2009 r., na której sfałszowała podpis W. D. (1),
- Umowy – zobowiązania bez oznaczonej daty na kwotę 20 000,00 zł z terminem spłaty na dzień 30.03.2009 r., na której sfałszowała podpis W. D. (1),
- Umowy – zobowiązania bez oznaczonej daty na kwotę 30 000,00 zł z terminem spłaty na dzień 30.03.2009 r., na której sfałszowała podpis W. D. (1),
- Umowy – zobowiązania bez oznaczonej daty na kwotę 10 000,00 zł z terminem spłaty do marca 2009 r., na której sfałszowała podpis W. D. (1),
- Umowy – zobowiązania bez oznaczenia daty na spłatę kredytu gotówkowego na kwotę 155 000,00 zł z terminem spłaty na dzień 18.12.2009 r., na której sfałszowała podpis W. D. (1), bez wskazania których pożyczek kwota ta dotyczy,
- Umowy – zobowiązania z dnia 15.12.2009 r. na kwotę 45 000,00 zł z terminem spłaty na dzień 31.05.2010 r., na której sfałszowała podpis W. D. (1),
- Umowy – zobowiązania z dnia 28.12.2009 r. na kwotę 24 000,00 zł z terminem spłaty na dzień 30.06.2010 r., na której sfałszowała podpis W. D. (1) – objętą umową – zobowiązaniem z dnia 07.01.2010 r.,
- Umowy – zobowiązania z dnia 07.01.2010 r. na kwotę 45 000,00 zł z terminem spłaty na dzień 30.06.2010 r., na której sfałszowała podpis W. D. (1),
- tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art.12 k.k.,
VII. w dniu 24 lipca 2009 r. we W. w celu użycia za autentyczną, podrobiła podpis B. K. (2) na deklaracji do weksla in blanco wystawionej przez (...) s.j.,
- tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k.,
VIII. w dniu 4 stycznia 2010 r. we W. w celu użycia za autentyczną, na umowie przystąpienia do spółki (...). (...), B. K.” s.j. B. K. (3) podrobiła podpis wspólnika B. K. (2) ,
- tj,. o czyn z art. 270 § 1 k.k.,
X. w okresie od 12 lutego 2010 r. do 14 czerwca 2010 r. we W. oraz w Ż., działając czynem ciągłym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez spółkę jawną (...). (...), B. K.” doprowadziła A. B. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 185.000,00 zł w ten sposób, że fałszując podpisy (...) spółki (...) na niektórych z nich, w imieniu spółki (...) s.j. zawarła z nią siedem umów - zobowiązań na bliżej nieokreślone inwestycje, na podstawie których pobrała pieniądze w formie gotówki i przelewów na prywatny rachunek o nr (...) prowadzony w (...) S.A. O/T., a w dniu 23.04. 2010 r. wystawiając dowód wpłaty KP bez numeru, wprowadzając ją w błąd co do możliwości wywiązania się z warunków umowy i faktycznie istniejącej inwestycji, nie mając możliwości wywiązania się z postanowień zawartych w podpisanych umowach, w tym:
- Umowę – zobowiązanie z dnia 14.06.2010 r. na kwotę 30 000,00 zł z terminem spłaty do dnia 14.12.2010 r., podrabiając w niej podpis W. D. (1),
- Umowę – zobowiązanie z dnia 31.05.2010 r. dotyczącą przedłużenia terminu spłaty kwoty 60 000,00 zł do dnia 31.08.2010 r., podrabiając w niej podpis W. D. (1),
- Umowę – zobowiązanie z dnia 31.05.2010 r. na kwotę 15 000,00 zł z terminem spłaty do dnia 31.08.2010 r., podrabiając w niej podpis W. D. (1),
- Umowę – zobowiązanie z dnia 23.04.2010 r. na kwotę 80 000,00 zł z terminem spłaty do dnia 16.10.2010 r., podrabiając w niej podpis W. D. (1), przy czym kwota 50 000,00 zł została przelana na rachunek bankowy, a kwota 30 000,00 zł wypłacona gotówką,
- Porozumienie z dnia 24.03.2010 r. dotyczące określenia terminu spłaty odsetek w dniu 25 każdego miesiąca, podrabiając na nim podpis W. D. (1),
- Umowę – zobowiązanie z dnia 22.02.2010 r. na kwotę 20 000,00 zł z terminem spłaty do dnia 22.05.2010 r., podpisując się na niej własnym imieniem i nazwiskiem,
- Umowę – zobowiązanie z dnia 15.02.2010 r. na kwotę 20 000,00 zł z terminem spłaty do dnia 15.05.2010 r., podpisując się na niej własnym imieniem i nazwiskiem,
- Umowę – zobowiązanie z dnia 12.02.2010 r. na kwotę 20 000,00 zł z terminem spłaty do dnia 12.05.2010 r., podpisując się na niej własnym imieniem i nazwiskiem,
- tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k.,
XI. w okresie od 14 kwietnia 2010 r. do 23 kwietnia 2010 r. we W. oraz w Ż., działając czynem ciągłym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez spółkę jawną (...). (...), B. K.” doprowadziła M. P. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 20.000,00 zł w ten sposób, że w imieniu spółki (...) s.j. zawarła z nim umowę - zobowiązanie na bliżej nieokreślone inwestycje, na podstawie których pobrała pieniądze w formie przelewów na prywatny rachunek o nr (...) prowadzony w (...) S.A. O/T., wprowadzając go w błąd co do możliwości wywiązania się z warunków umowy i faktycznie istniejącej inwestycji, nie mając możliwości wywiązania się z postanowień zawartych w podpisanych umowach,
tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art.12 k.k.,
XII. w dniu 24 marca 2010 r. w Ż., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej spółkę jawną (...). (...), B. K.” doprowadziła E. L. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 30.000,00 zł w ten sposób, że fałszując podpis (...) spółki (...), w imieniu spółki (...) s.j. zawarła z P. P., konkubentem E. L. umowę - zobowiązanie na bliżej nie określoną inwestycje, na podstawie której pobrała pieniądze należące do E. L. w formie przelewu na prywatny rachunek o nr (...) prowadzony w (...) S.A. O/T., wprowadzając ją w błąd co do możliwości wywiązania się z warunków umowy i faktycznie istniejącej inwestycji, nie mając możliwości wywiązania się z postanowień zawartej umowy,
- tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
XIII. w okresie od 18 maja 2010 r. do 31 maja 2010 r. w Ż. działając czynem ciągłym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez spółkę jawną (...). (...), B. K.” doprowadziła H. C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 40.000,00 zł w ten sposób, że fałszując podpisy (...) spółki (...), w imieniu spółki (...) s.j. zawarła z nim dwie umowy - zobowiązania na bliżej nieokreślone inwestycje, na podstawie których pobrała pieniądze w formie przelewów na prywatny rachunek o nr (...) prowadzony w (...) S.A. O/T., wprowadzając go w błąd co do możliwości wywiązania się z warunków umowy i faktycznie istniejącej inwestycji nie mając możliwości wywiązania się z postanowień zawartych w podpisanych umowach,
- tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k. i art.12 k.k.,
XIV. w dniu 18 maja 2010r. we W. w celu użycia za autentyczną umowę - zobowiązanie zawartą z I. G. w imieniu spółki (...). (...), B. K.” s.j. podrobiła podpis (...) spółki (...),
- tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k.,
XV. w okresie od sierpnia do październik 2010 r. w Ż., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez spółkę jawną (...). (...), B. K.” doprowadziła R. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 15.000,00 zł w ten sposób, że w imieniu spółki (...) s.j. zawarła ustną umowę na bliżej nieokreślone inwestycje, na podstawie której pobrała pieniądze w formie przelewu na prywatny rachunek o nr (...) prowadzony w (...) S.A. O/T., wprowadzając ją w błąd co do możliwości wywiązania się z warunków umowy i faktycznie istniejącej inwestycji, nie mając możliwości wywiązania się z postanowień zawartych w umowie,
- tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.,
XVI. w dniu 7 września 2010 r. we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez spółkę jawną (...). (...), B. K.” doprowadziła K. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 25.000,00 zł w ten sposób, że w imieniu spółki (...) s.j. zawarła z nim umowę - zobowiązanie na bliżej nieokreśloną inwestycję, na podstawie której pobrała pieniądze w formie gotówki, wprowadzając ją w błąd co do możliwości wywiązania się z warunków umowy i faktycznie istniejącej inwestycji, nie mając możliwości wywiązania się z postanowień zawartych w podpisanej umowie,
- tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.,
XVII. w dniu 25 maja 2010 r. we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez spółkę jawną (...). (...), B. K.” doprowadziła R. Z. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 5.000,00 zł w ten sposób, że fałszując podpis (...) spółki (...), w imieniu spółki (...) s.j. zawarła z nią umowę - zobowiązanie na bliżej nieokreśloną inwestycje, na podstawie której pobrała pieniądze w formie przelewu na prywatny rachunek o nr (...) prowadzony w (...) S.A. O/T., wprowadzając ją w błąd co do możliwości wywiązania się z warunków umowy i faktycznie istniejącej inwestycji, nie mając możliwości wywiązania się z postanowień zawartych w podpisanej umowie,
- tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.,
XVIII. w dniu 25 maja 2010 r. w Ż. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez spółkę jawną (...). (...), B. K.” doprowadziła S. W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 5.000,00 zł w ten sposób, że fałszując podpis (...) spółki (...), w imieniu spółki (...) s.j. zawarła z nią umowę - zobowiązanie na bliżej nieokreśloną inwestycję, na podstawie której pobrała pieniądze w formie przelewu na prywatny rachunek o nr (...) prowadzony w (...) S.A. O/T., wprowadzając ją w błąd co do możliwości wywiązania się z warunków umowy i faktycznie istniejącej inwestycji, nie mając możliwości wywiązania się z postanowień zawartych w podpisanej umowie,
-tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.,
XIX. w dniu 9 czerwca 2010 r. we W. w celu użycia za autentyczną umowę - zobowiązanie zawartą w imieniu spółki (...). (...), B. K.” s.j. z B. U. na kwotę 20. 000,00 zł, podrobiła podpis (...) spółki (...) oraz podpis B. U. ,
- tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k.,
XX. w lipcu 2010 r. w Ż., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez spółkę jawną (...). (...), B. K.” doprowadziła B. U. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie nie mniejszej niż 10.000,00 zł w ten sposób, że w imieniu spółki (...) s.j. zawarła z nią umowę - zobowiązanie na bliżej nieokreśloną inwestycję, na podstawie której pobrała w połowie lipca kwotę 20. 000,00 zł w formie gotówki, wprowadzając ją w błąd co do możliwości wywiązania się z warunków umowy i faktycznie istniejącej inwestycji nie mając możliwości wywiązania się z postanowień zawartej umowy, z których po wielu upomnieniach zwróciła ostatecznie kwotę około 10. 000,00 zł,
- tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.,
XXI. w dniu 24 marca 2009 r. we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez spółkę jawną (...). (...), B. K.” doprowadziła J. W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 25.000,00 zł w ten sposób, że zawarła z nią ustną umowę pożyczki pieniędzy na określony czas do końca czerwca 2009 r., które zostały przelane na jej prywatny rachunek o nr (...) prowadzony w (...) S.A. O/T., nie mając możliwości wywiązania się z uzgodnień zawartych w umowie,
- tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.,
XXII. w dniu 19 maja 2010 r. we W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez spółkę jawną (...). (...), B. K.” doprowadziła Z. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 10.000,00 zł w ten sposób, że zawarła z nim ustną umowę pożyczki pieniędzy na okres trzech miesięcy, które zostały przelane na jej prywatny rachunek o nr (...) prowadzony w (...) S.A. O/T., nie mając możliwości wywiązania się z uzgodnień zawartych w umowie,
- tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.,
XXIII. w dniu 23 listopada 2006 r. we W. w celu użycia za autentyczną, na umowie o prowadzenie rachunków bankowych oraz świadczenie usług drogą elektroniczną numer (...) zawartej z (...) Bank (...) S.A. na rzecz spółki (...). (...), B. K.” s.j. podrobiła podpis wspólnika B. K. (2),
- tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k.,
XXIV. w okresie od 29 kwietnia 2004 roku do 7 kwietnia 2005 roku w T., działając ze z góry powziętym zamiarem, doprowadziła Powiatowy Urząd Pracy w T. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 5 542,78 zł wpłacane na jej rachunek bankowy nr (...) prowadzony przez (...) S.A. Oddział 1 w T. w ten sposób, że pomimo świadczenia pracy na rzecz firmy (...). (...), B. K.” s.j. zgłosiła swoją osobę jako nie posiadającą pracy, uzyskując świadczenie dla bezrobotnych w okresie od marca 2004 roku do marca 2005 roku, wprowadzając ten Urząd w błąd co do faktycznego pozostawania bez pracy i służącego jej zasiłku dla bezrobotnych,
- tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
XXV. w okresie co najmniej od lutego 2007 roku do listopada 2010 roku we W. będąc zobowiązaną na podstawie ustnej umowy zawartej z W. D. (1) i faktycznego zajmowania się sprawami majątkowymi firmy (...). (...), B. K.” s.j., przez nadużycie udzielonych jej uprawnień polegających na zawieraniu szeregu umów pożyczek i kredytowych, podrabianiu podpisów wspólników spółki na wielu dokumentach, w tym przedkładanych celem zawarcia umów kredytowych i pożyczek, oraz fałszowaniu szeregu dokumentów mających potwierdzać dokonanie zapłaty należności wobec kontrahentów, wyrządziła spółce szkodę w kwocie nie mniejszej niż 462 102,43 zł, stanowiącą znaczną wartość,
- tj. o czyn z art. 296 § 1 k.k.
XXVI. w dniu 26 i 27 listopada 2007 r. w Ż. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez siebie, doprowadziła (...) z siedzibą we W. Punkt Kasowy w Ż., aktualnie (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 35.500 zł w ten sposób, że przedłożyła stwierdzające nieprawdę zaświadczenie o swoim zatrudnieniu w firmie (...) s.j. przez siebie sporządzone, a podpisane przez W. D. (1), które było niezbędne do zawarcia umowy pożyczki nr (...) na kwotę 35.500,00 zł, wprowadzając (...) w błąd co do czasu i formy zatrudnienia oraz wysokości osiąganych zarobków, nie mając możliwości wywiązania się z postanowień zawartej umowy, czym działała na szkodę (...), obecnie (...) w kwocie 22 992,85 zł,
- tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k.
XXVII. w dniu 29 marca 2010 r. we W. na piśmie skierowanym do Zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej (...) o wycofanie wypowiedzenia najmu lokalu przy ulicy (...) firmie (...). (...), B. K.” s.j., podrobiła podpis B. K. (2), używając dokumentu jako autentycznego,
tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k.,
2) K. D. (1) z domu K., córkę E. i B. z domu K., urodzoną (...) we W.,
o to, że:
XXVIII. w dniu 21 sierpnia 2008 r. we W. działając wspólnie i w porozumieniu z M. P. (1) i W. D. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez W. P. s.j., doprowadziła (...) Bank S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 80.000,00 zł w ten sposób, że przedłożyła stwierdzające nieprawdę dokumenty w postaci zaświadczenia o swoim zatrudnieniu w firmie (...) s.j., umowy o pracę z dnia 10.02.1999r., ustalenia o warunkach płacowych z dnia 01.06.2006 r., sporządzone przez M. P. (1) i podpisane przez W. D. (1), które były niezbędne do zawarcia umowy o kredyt gotówkowy w kwocie 80.000,00 zł, czym wprowadziła bank w błąd co do czasu i formy zatrudnienia oraz wysokości osiąganych zarobków, nie mając możliwości wywiązania się z postanowień zawartej umowy, czym działała na szkodę (...) Bank S.A.
- tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
XXIX. w okresie od dnia 14 sierpnia 2008 r. do dnia 23 sierpnia 2008 r. w Ż. działając ze z góry powziętym zamiarem, wspólnie i w porozumieniu z M. P. (1), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez M. P. (1), doprowadziła (...) z siedzibą we W. Punkt Kasowy w Ż. aktualnie (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 30.000,00 zł w ten sposób, że przedłożyła stwierdzające nieprawdę zaświadczenie o swoim zatrudnieniu w firmie (...) s.j. sporządzone przez M. P. (1), która w dniu 14 sierpnia 2008 r. podrobiła na nim podpis (...) spółki jawnej (...) B. K. (2), które były niezbędne do zawarcia umowy pożyczki nr (...) na kwotę 30.000,00 zł, wprowadzając (...) w błąd co do czasu i formy zatrudnienia oraz wysokości osiąganych zarobków, nie mając możliwości wywiązania się z postanowień zawartej umowy, czym działała na szkodę (...), obecnie (...),
- tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
* * * * *
I. oskarżoną M. P. (1) uznaje winną popełnienia czynu opisanych w pkt. I-XXVII części wstępnej wyroku i za to wymierza jej kary i tak:
a) za czyn opisany w pkt. I, na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk, 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
b) za czyn opisany w pkt. II, na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk, 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;
c) za czyn opisany w pkt. III, na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk, 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;
d) za czyn opisany w pkt. IV, na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk, 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;
e) za czyn opisany w pkt. V, na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk, 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;
f) za czyn opisany w pkt. VI, na podstawie art. 270 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, 3 (trzy) miesiące pozbawienia wolności;
g) za czyn opisany w pkt. VII, na podstawie art. 294 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 60 § 4 i 6 pkt. 3 kk, 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;
h) za czyn opisany w pkt. VIII, na podstawie art. 270 § 1 kk, 3 (trzy) miesiące pozbawienia wolności;
i) za czy opisany w pkt. IX, na podstawie art. 270 § 1 kk, 3 (trzy) miesiące pozbawienia wolności;
j) za czy opisany w pkt. X, na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 12 kk, 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności;
k) za czyn opisany w pkt. XI, na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności;
l) za czyn opisany w pkt. XII, na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk, 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności;
m) za czyn opisany w pkt. XIII, na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 12 kk, 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności;
n) za czyn opisany w pkt. XIV, na podstawie art. 270 § 1 kk, 3 (trzy) miesiące pozbawienia wolności;
o) za czyn opisany w pkt. XV, na podstawie art. 286 § 1 kk, 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;
p) za czyn opisany w pkt. XVI, na podstawie art. 286 § 1 kk, 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;
q) za czyn opisany w pkt. XVII, na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk, 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;
r) za czyn opisany w pkt. XVIII, na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk, 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;
s) za czyn opisany w pkt. XIX, na podstawie art. 270 § 1 kk, 3 (trzy) miesiące pozbawienia wolności;
t) za czyn opisany w pkt. XX, na podstawie art. 286 § 1 kk, 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;
u) za czyn opisany w pkt. XXI, na podstawie art. 286 § 1 kk, (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;
v) za czyn opisany w pkt. XXII, na podstawie art. 286 § 1 kk, 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;
w) za czyn opisany w pkt. XXIII, na podstawie art. 270 § 1 kk, 3 (trzy) miesiące pozbawienia wolności;
x) za czyn opisany w pkt. XXIV, na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;
y) za czyn opisany w pkt. XXV, na podstawie art. 296 § 1 kk, 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;
z) za czyn opisany w pkt. XXVI, na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk, 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;
aa) za czyn opisany w pkt. XXVII, na podstawie art. 270 § 1 kk, wymierza jej karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk wymierza oskarżonej M. P. (1) karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;
III. na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 pkt. 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności zawiesza oskarżonej M. P. (1) na 5 (pięć) lat okresu próby;
IV. na podstawie art. 72 § 2 kk orzeka wobec oskarżonej M. P. (1) obowiązek naprawienia w całości lub w części, w okresie próby, szkody wyrządzonej przestępstwem przez zapłatę na rzecz:
a) (...) S.A. kwoty 796,99 zł;
b) (...) Bank S.A. kwoty 2.983,96 zł;
c) Banku (...) S.A. kwoty 2.361,04 zł;
d) (...) Bank S.A. kwoty 8.000,00 zł;
e) (...) kwoty 2.436,46 zł;
f) B. K. (3) kwoty 25.500,00 zł;
g) A. B. kwoty 18.500,00 zł;
h) M. P. (2) kwoty 2.000,00 zł;
i) E. L. kwoty 3.000,00 zł;
j) K. C. kwoty 4.000,00 zł;
k) J. R. kwoty 1.500,00 zł;
l) K. P. kwoty 2.500,00 zł;
m) R. Z. kwoty 500,00 zł;
n) S. W. kwoty 500,00 zł;
o) B. U. kwoty 1.000,00 zł;
p) J. W. kwoty 2.500,00 zł;
q) Z. K. kwoty 1.000,00 zł;
r) Powiatu (...) – Powiatowy Urząd Pracy w T. kwoty 5 542,78 zł;
s) (...) kwoty 22.992,85 zł;
V. oskarżoną K. D. (1) uznaje winną popełnienia czynów opisanych w pkt. XXVIII-XXIX części wstępnej wyroku i za to wymierza jej kary i tak:
a) za czyn opisany w pkt. XXVIII, przyjmując że czynu tego dopuściła się działając wspólnie i w porozumieniu z M. P. (1) oraz inną ustaloną osobom, i za to na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk, wymierza jej karę 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;
b) za czyn opisany w pkt. XXIX, na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk, 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;
VI. na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk wymierza oskarżonej K. D. (1) karę łączną 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;
VII. na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 pkt. 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności zawiesza oskarżonej K. D. (1) na 2 (dwa) lata okresu próby;
VIII. na podstawie art. 72 § 2 kk orzeka wobec oskarżonej K. D. (2) obowiązek na prawienia w całości, w okresie próby, szkody wyrządzonej przestępstwem przez zapłatę na rzecz:
(...) Bank S.A. kwoty 72.000 złotych,
- (...) kwoty 21.928.14 złotych;
IX. zwalnia obie oskarżone od kosztów procesu w części na nie przypadających, kosztami tymi obciążając Skarb Państwa.
Sygn. akt III K 265/15
Na podstawie art. 423 § 1a k.p.k., z uwagi na złożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyłącznie co do oskarżonej K. D. (1), zakres uzasadnienia został stosownie ograniczony do czynów przypisanych tej oskarżonej.
W toku przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:
W. D. (1) wraz z B. K. (2) (matką jego żony- K. D. (1)) byli wspólnikami firmy (...) W. D., B. K., prowadzonej w formie spółki jawnej od 2002 roku (wniosek złożony dnia 07.06.2002 r.), zarejestrowanej pod nr KRS (...), NIP: 897-001-82-69, Regon: (...), z siedzibą uprzednio W., ul. (...), następnie (...)-(...) W., ul. (...), a od października 2010 r. – ul (...). Powyższa działalność prowadzona była od dnia 29 marca 1990 roku, pierwotnie w formie spółki cywilnej. Spółka wydawała czasopismo o takim samym tytule, tj. (...). Spółka została wykreślona z KRS w dniu 28 maja 2012 roku.
Dowód:
- wyjaśnienia oskarżonej M. P. (1), k. 447-448, 452-455, 461-367, t. III; k. 1463-1466, t. IX; k. 1628-1631, t. X; k. 1698-1706, 1868-1871, t. XI; k. 1915-1919, 1929-1933, t. XII;
- zeznania świadka W. D. (1), k. 1478-1481, t. IX; k. 1635-1637, t. X; k.1842-1843, t. XI;
- częściowo wyjaśnienia oskarżonej K. D. (1), k. 1472-1475, t. IX; 1653-1656, t. X;
- odpis z KRS dotyczący (...) k. 1677-1689, t. X.
Od 17 kwietnia 2001 roku pracę w spółce podjęła M. P. (1) w charakterze specjalisty ds. kolportażu i analiz. Początkowo zatrudniona została na czas określony, tj. 3 miesiące. Umowa automatycznie została przedłużona do 31 sierpnia 2001 r. W chwili jej zatrudnienia księgowość spółki prowadziła W. K., która pracowała do 31 sierpnia 2001 r. Jej obowiązki przejęła M. P. (1).
Dowód:
- wyjaśnienia oskarżonej M. P. (1), k. 447-448, 452-455, 461-367, t. III; k. 1463-1466, t. IX; k. 1628-1631, t. X; k. 1698-1706, 1868-1871, t. XI; k. 1915-1919, 1929-1933, t. XII.
- zeznania świadka W. D. (1), k. 1478-1481, t. IX; k. 1635-1637, t. X; k.1842-1843, t. XI.
Z biegiem czasu M. P. (1) zajmowała się wszystkimi sprawami firmy, poza merytoryczną stroną wydawanego czasopisma, w tym także księgowością – aczkolwiek rozliczenia finansowe spółki z urzędami prowadziła firma zewnętrzna, w ostatnim okresie A. Ł.. M. P. (1) organizowała działalność spółki, tzn. zajmowała się rozliczeniami finansowymi z drukarniami – często zmienianymi, organizowała druk czasopisma (aczkolwiek dostarczanie do drukarni materiałów merytorycznych pozostawało w kompetencji innych osób, w tym W. D. (1)), zajmowała się kolportażem czasopisma – a w zasadzie przekazywaniem drukarni wykazu odbiorców, rozliczeniami finansowymi z kontrahentami, wynagrodzeniami pracowniczymi, jak też prywatnymi rozliczeniami finansowymi W. D. (1). Swoje zadania wykonywała w ramach udzielonego jej przez W. D. (1) pełnomocnictwa „do reprezentowania w moim imieniu firmy: (...) W. D., B. K. s.j. z siedzibą we W. przy ulicy (...) (NIP: 897-001-82-69, REGON (...)) we wszelkich czynnościach dotyczących prowadzenia działalności”, nieopatrzonego datą. Zakresu obowiązków nigdy nie miała sprecyzowanego i sporządzonego na piśmie.
Dowód:
- kserokopia umowa o pracę M. P. (1), k. 26-27, t. I;
- kopia pełnomocnictwa udzielonego M. P. (1) przez W. D. (1), k. 59, t. I;
- kopia pełnomocnictwa udzielonego M. P. (1) przez B. K. (2), k. 60, t. I;
- wyjaśnienia oskarżonej M. P. (1), k. 447-448, 452-455, 461-367, t. III; k. 1463-1466, t. IX; k. 1628-1631, t. X; k. 1698-1706, 1868-1871, t. XI; k. 1915-1919, 1929-1933, t. XII.
Od roku 2004, sytuacja finansowa spółki stopniowo pogarszała się. W związku z powyższym M. P. (1) zajęła się organizowaniem środków finansowych, by regulować bieżące płatności. Pierwsze istotne kłopoty finansowe były uregulowane pożyczkami zaciągniętymi w bankach przez M. P. (1), M. L. i K. D. (1). Nadto M. P. (1) sfałszowała szereg podpisów B. K. (2), W. D. (1), czy także B. U., w tym także na zaświadczeniach przedkładanych w bankach. Braki finansowe i niemożność terminowego regulowania zobowiązań spółki powodowała, że M. P. (1) przesyłała wierzycielom wytworzone przez siebie potwierdzenia dokonania określonej płatności, które w rzeczywistości nie miały miejsca w dacie wskazanej w fikcyjnym dokumencie wpłaty. To pozwalało jej odwlec w czasie uiszczenie danej płatności, która – w pierwszym etapie kłopotów finansowych spółki, była ostatecznie regulowana w terminie późniejszym.
Dowód:
- kserokopia dokumentacji komorniczej – k. 187-194, t. I;
- kserokopia postanowienia Sądu Rejonowego w Trzebnicy z dnia 5 maja 2010 roku, I Co 733/10, k. 195-196, t. I;
- przedsądowe wezwanie (...) do zapłaty, k. 220, t. II;
- wezwania do zapłaty (...) przez M. P. (2) z dnia 3 stycznia 2011
roku wraz z umową i dowodami wpłaty, k. 249, t. II;
- wypowiedzenie umowy o prowadzenie rachunków bankowych i wezwanie do zapłaty z (...) Bank (...) S.A., k. 416, t. III;
- zestawienia dochodów płatnika – W. D. (1) za lata 2007-2010, k. 427, t. III;
- wypowiedzenie umowy o prowadzenie rachunków bankowych i wezwanie do zapłaty z (...) Bank (...) S.A., k. 416, t. III;
- zestawienie pożyczek i odsetek, k. 538-540, t. VI;
- wezwanie do zapłaty wystawione przez (...) s.c., k. k. 1159, t. VI;
- potwierdzenia zapłaty kwoty 2 500 zł na rzecz (...) s.c., k. 1160, t. VI.
W takie oszukańcze działania włączona została także oskarżona K. D. (1) – żona W. D. (1). W okresie od dnia 14 sierpnia 2008 r. do dnia 23 sierpnia 2008 r., K. D. (1) przedłożyła w (...) z siedzibą we W. Punkt Kasowy w Ż. (aktualnie (...)), zaświadczenie o swoim zatrudnieniu w firmie (...) s.j. oświadczenie to było nieprawdziwe bowiem oskarżona nigdzie wówczas nie pracowała. Powyższe zaświadczenie zostało sporządzone przez M. P. (1), która w dniu 14 sierpnia 2008 roku podrobiła na nim podpis (...) spółki jawnej (...) B. K. (2). Tym samym, K. D. (1) wprowadziła powyższą instytucję w błąd co do czasu i formy zatrudnienia oraz wysokości osiąganych zarobków, oraz nie mając zamiaru i możliwości wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania. W ten sposób oskarżona zawarła umowę pożyczki o nr (...), czym doprowadziła (...) z siedzibą we W. Punkt Kasowy w Ż. (aktualnie (...)) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 30.000,00 złotych. K. D. (1) działała w tym zakresie wspólnie i w porozumieniu z M. P. (1).
Dowód:
- wyjaśnienia oskarżonej M. P. (1), k. 447-448, 452-455, 461-367, t. III; k. 1463-1466, t. IX; k. 1628-1631, t. X; k. 1698-1706, 1868-1871, t. XI; k. 1915-1919, 1929-1933, t. XII;
- wyjaśnienia oskarżonej K. D. (1), k. 1472-1475, t. IX; 1653-1656, t. X;
- dokumentacja (...), k. 1510-1515, t. X.
Z kolei w dniu 21 sierpnia 2008 roku K. D. (1) przedłożyła w (...) Bank S.A. stwierdzające nieprawdę dokumenty w postaci zaświadczenia o swoim zatrudnieniu w firmie (...) s.j., umowy o pracę z dnia 10 lutego 1999 roku i ustalenia o warunkach płacowych z dnia 01 czerwca 2006 roku. Dokumenty te zostały sporządzone przez M. P. (1) i podpisane przez inną ustaloną osobę. Tym samym, K. D. (1) wprowadziła powyższą instytucję w błąd co do czasu i formy zatrudnienia oraz wysokości osiąganych zarobków, oraz nie mając zamiaru i możliwości wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania. W ten sposób, oskarżona zawarła umowę o kredyt gotówkowy, czym doprowadziła (...) Bank S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 80.000,00 złotych. K. D. (1) działała w tym zakresie wspólnie i w porozumieniu z M. P. (1) i inną ustaloną osobą.
Dowód:
- potwierdzenie przelewu kwoty 80 000 zł z dnia 04 sierpnia 2008 roku i 22 sierpnia 2008 roku, k. 57-58, t. I;
- wyjaśnienia oskarżonej M. P. (1), k. 447-448, 452-455, 461-367, t. III; k. 1463-1466, t. IX; k. 1628-1631, t. X; k. 1698-1706, 1868-1871, t. XI; k. 1915-1919, 1929-1933, t. XII;
- dokumenty przygotowane do E. – ustalenia placowe z dnia 1 czerwca 2006 roku, umowa o pracę z 10 lutego 1999 roku, karta przychodów pracownika za rok 2008, rozliczenie imienne składek ubezpieczeniowych – styczeń 2008, luty 2008, marzec 2008, kwiecień 2008, czerwiec 2008, k. 869, t. V;
- wyjaśnienia oskarżonej K. D. (1), k. 1472-1475, t. IX; 1653-1656, t. X;
- dokumentacja (...) Banku S.A. – oryginał, k. 1641-1648, t. X.
Z biegiem czasu, w wyniku powyższych działań i narastania zadłużenia, spółka stała się niewypłacalna, co skutkowało zaprzestaniem jej działalności na przełomie października i listopada 2010 roku. Czasopismo po raz ostatni ukazało się we wrześniu 2010 roku. Nie zostały rozliczone uiszczone z wyprzedzeniem prenumeraty czasopisma, a prenumeratorzy ponieśli stratę.
Dowód:
- opinia biegłego z zakresu rachunkowości, k. 1528-1581, t. X;
- wyjaśnienia oskarżonej M. P. (1), k. 447-448, 452-455, 461-367, t. III; k. 1463-1466, t. IX; k. 1628-1631, t. X; k. 1698-1706, 1868-1871, t. XI; k. 1915-1919, 1929-1933, t. XII.
- zeznania świadka W. D. (1), k. 1478-1481, t. IX; k. 1635-1637, t. X; k.1842-1843, t. XI.
Oskarżona K. D. (1) nie jest chora psychicznie i nie była chora psychicznie w krytycznym czasie, nie jest upośledzona umysłowo. Nie ma również żadnych danych na istnienie u oskarżonej w krytycznym czasie innych przemijających zakłóceń czynności psychicznych mogących mieć istotne znaczenie dla oceny jej poczytalności. Podawane zaburzenia adaptacyjne typu depresyjnego, niepsychotyczne, z powodu których oskarżona leczyła się psychiatrycznie miały miejsce w znacznej odległości czasowej, po czynach objętych zarzutami i nie mają znaczenia orzeczniczego w sprawie. W krytycznym czasie K. D. (1) nie miała zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Poczytalność oskarżonej w chwili czynu i w toku postępowania nie budziła wątpliwości.
Oskarżona nie była karana sądownie.
Dowód:
- dane o karalności K. D. (1), k. 1593, t. X;
- opinia sądowo-psychiatryczna dot. K. D. (1), k. 1660-1663, t. X.
- wstępna opinia sądowo-psychiatryczna, k. 2045, t. XII.
Oskarżona ma obecnie lat(...), jest zamężna choć pozostaje w nieformalnej separacji, posiada jedno dziecko w wieku (...). Zawód wyuczony oskarżonej to technik stomatologiczny. Obecnie pracuje w Spółdzielni Mieszkaniowej (...) na ½ etatu, jako sprzątaczka. Miesięczne wynagrodzenie oskarżonej wynosi 800,00 złotych netto. Nie posiada majątku.
Dowód:
- wyjaśnienia oskarżonej K. D. (1), k. 1472-1475, t. IX; 1653-1656, t. X.
W toku postępowania przygotowawczego, K. D. (1) przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i pouczona o treści art. 335 k.p.k. wyraziła wolę dobrowolnego poddania się karze.
Podczas przesłuchania w dniu 19 grudnia 2011 roku, oskarżona wyjaśniła, że kredyt w kwocie 80.000,00 złotych, zaciągnęła na prośbę swojego męża W. D. (1), który prowadził spółkę (...) i wydawał gazetę o tym tytule. Pieniądze były potrzebne m.in. na opłacenie drukarni.
W związku z powyższym, oskarżona udała się wraz M. P. (1) do banku, gdzie przedłożyła zaświadczenie o swoim zatrudnieniu, które było niezbędne do udzielenia kredytu. Zaświadczenie te było fikcyjne, bowiem oskarżona wówczas nigdzie nie pracowała.
Oskarżona jeszcze w tym samym dniu lub w niedługim czasie, pobrała pieniądze. Wraz z M. P. (1) jeździły do trzech różnych banków aby odebrać pełną kwotę kredytu. Po otrzymaniu pieniędzy kobiety pojechały do (...) Banku przy placu (...) aby dokonać wpłaty na rzecz drukarni w B.. Cała kwota została uiszczona od razu.
Odnośnie pożyczki ze (...) z siedzibą we W. P.y w Ż. (aktualnie (...)), oskarżona wyjaśniła m.in., że czynu tego dopuściła się mniej więcej w czasie zaciągnięcia drugiego kredytu. Wówczas oskarżona przedstawiła te same dokumenty co w E. i złożyła podpisy pod umową. Pożyczka ta miała być zaciągnięta na prośbę M. P. (1) i zostać przeznaczona na operację jej syna. Pożyczka ta, przez pewien czas, była przez M. P. (1) spłacana. Później, wyżej wymieniona miała stwierdzić, że pieniędzy tych nie brała i powiedziała oskarżonej aby ,,sama pilnowała spłat”.
W toku przesłuchania w dniu 4 lutego 2015 roku, oskarżona podtrzymała dotychczasowe wyjaśnienia i oświadczyła, że pożyczki zaciągnęła aby pomóc (...). Wyjaśniła również, że jej były mąż, na rzecz którego zaciągnęła powyższe kredyty, nie interesował się ich spłatą. Dodała, że jeden z tych kredytów, przy pomocy dzieci, już spłaciła. Nadto, sprzedała w tym celu działki, których była współwłaścicielką. Wyjaśniła, że nie zarabia tyle aby mogła spłacać długi (...). Twierdzi, że gdyby nie córka, nie miałaby z czego żyć. Chciałaby jak najszybciej spłacić pozostałe zobowiązania, ale jej możliwości są skromne
W trakcie posiedzenia sądowego w dniu 10 sierpnia 2015 roku, oskarżona zgodziła się na uzupełnienie wniosku prokuratora o wydanie wyroku skazującego na posiedzeniu, w zakresie wysokości obowiązku naprawienia wyrządzonej przez nią szkody (wyjaśnienia oskarżonej K. D. (1), k. 1472-1475, t. IX; 1653-1656, t. X, k. 2, t. I (III K 265/15)).
Sąd ustalając stan faktyczny sprawy w zakresie czynów przypisanych oskarżonej K. D. (1) oparł się w na wszystkich ujawnionych w tej mierze dowodach, w szczególności na nie budzących wątpliwości zeznaniach świadków, wyjaśnieniach współoskarżonej M. P. (1), zabezpieczonej dokumentacji, opinii biegłych, a nade wszystko, w znacznym stopniu, na wyjaśnieniach samej oskarżonej. Dowód ten, weryfikowany m. in. zgromadzoną dokumentacją i zeznaniami świadków był niewątpliwie jednym z kluczowych dla ustalenia sprawstwa oskarżonej K. D. (1).
Sąd uznał, że wyjaśnienia oskarżonej w przeważającej mierze zasługują na wiarę. Oskarżona przyznała się do zarzucanych jej czynów, w pełni zgodziła się z treścią zarzutów i złożyła wniosek o dobrowolne poddanie się odpowiedzialności karnej. Szczegółowo opisała okolicznosci przedmiotowych zdarzeń, a jej relacja koresponduje z pozostałym materiałem dowodowym. Sąd uznał, że oskarżona nie zataiła żadnych istotnych okoliczności przypisanych jej czynów i dążyła do ich wyjaśnienia. Należy przy tym podzielić pogląd, że o ile jednym z warunków skierowania wniosku o skazanie bez rozprawy jest, aby okoliczności popełnienia przestępstwa nie budziły wątpliwości, to warunkiem ograniczenia dalszych czynności dowodowych są dodatkowo niebudzące wątpliwości - w świetle zebranych już dowodów, wyjaśnienia podejrzanego. ( Grzegorczyk, KPK. Komentarz, 2003, s. 881).
Trudno oprzeć się jednak wrażeniu, że oskarżona dążyła - w swoich wyjaśnieniach - do zrzucenia części odpowiedzialności za popełnione czyny na inne osoby, w szczególności na M. P. (1) i W. D. (1), starając się w ten sposób umniejszyć swoją winę. Sąd nie podzielił stanowiska oskarżonej, że zaciągnięcie przez nią jednego z kredytów miało nastąpić w celu uzyskania środków na leczenie syna współoskarżonej. Jak wskazuje pozostały, niebudzący wątpliwości materiał dowodowy, kredyty te zaciągane były wyłącznie w celu spłaty wcześniejszych zobowiązań spółki, co od początku było zamiarem oskarżonych. Wyjaśnienia oskarżonej w tej części nie mają jednak tak istotnego znaczenia aby dyskredytować jej stanowisko prezentowane w postępowaniu oraz składane wyjaśnienia w całości. Na podstawie całości ujawnionych dowodów, wyjaśnieniom oskarżonej nie można odmówić wartości dowodowej w pozostałej części. W szczególności nie można zakwestionować wyjaśnień oskarżonej, gdzie ta przyznała, że dopuściła się zarzucanych jej czynów. Również jako wiarygodne należy ocenić jej twierdzenia, gdzie ta podała, że sama nie osiągnęła korzyści majątkowej, lecz dopuściła się czynu dla ratowania upadającej spółki swojego męża, w jego interesie, i za namową innych osób, będąc pod ich znacznym wpływem.
Wyjaśnienia K. D. (1) są co do zasady zgodne i zbieżne z wyjaśnieniami M. P. (1). W szczególności wyjaśnienia tej współoskarżonej pozwoliły na ujawnienie i szczegółowy opis okoliczności towarzyszących przestępnym zdarzeniom. Dotyczy to w szczególności wielości zawieranych umów, osób zaangażowanych w ten proceder, a także przyczyn jego powstania. Nie ulega wątpliwości, że w znacznej mierze to wyjaśnienia tej oskarżonej pozwoliły na ustalenie, że w dwóch przypadkach współdziałała ona w tym zakresie z K. D. (1). Co istotne, K. D. (1) taką wersję potwierdziła. Mając na względzie wymowę także innych dowodów, nie ma więc podstaw, aby wyjaśnieniom M. P. (1) odmówić wiarygodności w zakresie jej współdziałania z oskarżoną.
Jako dowód istotny dla ustalenia stanu faktycznego należy wskazać na wyjaśnienia innego jeszcze oskarżonego w sprawie – współwłaściciela tytułu (...) - W. D. (1). Również te relacje nie pozwalają na zakwestionowanie sprawstwa oskarżonej lub ustalenie w tym zakresie wersji zdarzenia odmiennej od tej, która wynika z wyjaśnień oskarżonych M. P. (1) i K. D. (1). Dowody te są w tej mierze spójne, logiczne i konsekwentne, przez co nie ma podstaw aby odmówić im wiary.
Sąd uznał, że powołani w niniejszej sprawie biegli w sposób należyty, stanowczy i wyczerpujący uzasadnili swoje wnioski, zwracając uwagę na okoliczności, fakty i związki przyczynowo - skutkowe między nimi, których analiza nie może pozostawiać wątpliwości co do rozpatrywanych przez nich tez dowodowych. Tym samym, sporządzone w toku tych analiz opinie, w tym opinię sądowo-psychiatryczną dotyczącą oskarżonej, należy uznać za pełnowartościowe dowody w niniejszej sprawie.
Rozpoznając niniejszą sprawę, Sąd miał również na uwadze wyniki przeszukań oraz wymowę zatrzymanych dowodów rzeczowych. Czynności procesowe w tym zakresie podjęte były zgodnie z prawem, przez uprawnione podmioty, a z każdej z nich sporządzono stosowne protokoły, zaś ich wyniki nie budziły wątpliwości. Nie można przy tym odmówić autentyczności i wiarygodności obszernej dokumentacji bankowej oraz innym zapiskom, dokumentom i pismom zgromadzonym w sprawie. Dowody te dostarczyły istotnych informacji na temat sposobu i zakresu działania oskarżonych, rozmiarów wyrządzonych przez nich szkód i liczby pokrzywdzonych podmiotów, przez co znacząco uzupełniają ustalenia faktyczne poczynione na podstawie wyjaśnień tych oskarżonych.
Najważniejsze zaś dla ustalenia przestępstwa oszustwa jest wykazanie, że sprawca obejmował swoją świadomością i zamiarem bezpośrednim (kierunkowym) nie tylko to, że wprowadza w błąd inną osobę (względnie wyzyskuje błąd), ale także i to, że doprowadza ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem i jednocześnie chce wypełnienia tych znamion (por. wyrok Sądu Najwyższego, z dnia 4 czerwca 2009 r., sygn. akt WA 16/09, Prok. i Pr.-wkł. 2009/11-12/8).
W świetle poczynionych ustaleń nie ulega wątpliwości, że oskarżona W. D. (1) przedłożyła pokrzywdzonym poświadczające nieprawdę dokumenty, które były niezbędne do uzyskania kredytu. Już ten fakt świadczy o przestępnym zamiarze oskarżonej, która w sposób świadomy wprowadziła w błąd powyższe podmioty. Wskutek tych działań doszło do rozporządzenia przez nie mieniem, które z punktu widzenia kondycji finansowej spółki i rzeczywistych możliwości finansowych oskarżonej, były praktycznie niemożliwe do spłacenia, z czego oskarżona zdawała sobie sprawę i do czego przyznała się w toku postępowania karnego.
Ustalenia faktyczne poczynione w sprawie prowadzą do przyjęcia, że oskarżona dokonała przypisanych jej czynów wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, co znalazło m.in. odzwierciedlenie w opisie jej czynu w punkcie I a części dyspozytywnej wyroku. Istotą takiej formy popełnienia przestępstwa jest współdziałanie w samym wykonaniu, w ramach podziału ról uprzednio uzgodnionych lub przeprowadzonych dopiero w toku wykonywania czynu, jeżeli każdy ze współsprawców obejmował swoim zamiarem cały zespół przedmiotowych znamion przestępstwa. Podkreślić przy tym należy, że każdy ze sprawców odpowiada w granicach swego zamiaru, ponosząc jednak odpowiedzialność na eksces współsprawcy, jeżeli tylko działanie takie akceptuje.
Mając powyższe rozważania na uwadze należało przyjąć, że zachowania oskarżonej, w ramach każdego z przypisanych jej czynów, wyczerpują znamiona występku z art. 286 § 1 kk. Należy w tym miejscu wskazać na poglądy Sądu Najwyższego, wyrok z dnia z dnia 11 lutego 2009 r. (sygn. akt III KK 245/2008 LexPolonica nr 2026664, Biuletyn Prawa Karnego 2009/3, Krakowskie Zeszyty Sądowe 2009/6 poz. 29, Krakowskie Zeszyty Sądowe 2009/6 poz. 45 Krakowskie Zeszyty Sądowe 2009/7-8 poz. 34, Orzecznictwo Sądu Najwyższego w Sprawach Karnych 2009 poz. 356), gdzie wskazano iż „określone w art. 286 k.k. przestępstwo oszustwa jest przestępstwem umyślnym, zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych. Ustawa wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel, którym w przypadku oszustwa jest osiągnięcie korzyści majątkowej. Korzyścią majątkową, stanowiącą cel działania sprawcy przestępstwa z art. 286 § 1 k.k., jest ogólne polepszenie sytuacji majątkowej, co może polegać na zwiększeniu aktywów lub zmniejszeniu pasywów. W związku z tym treść celu sprawcy, jako znamię wartościujące, może być wypełniona różnymi określeniami odnoszącymi się do sytuacji majątkowej sprawcy (lub innej osoby) – (vide Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 czerwca 2012 r., sygn. Akt II KK 287/11).
Jednocześnie oskarżona wypełniła swoimi czynami znamiona przestępstw z art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. Zważyć należy, że przedmiotem wykonawczym oszustwa finansowego jest podrobiony, przerobiony, poświadczający nieprawdę albo nierzetelny dokument albo nierzetelne pisemne oświadczenie. Pojęcie dokumentu należy rozumieć zgodnie z art. 115 § 14 KK (z uwzględnieniem falsyfikatów), natomiast pisemne oświadczenie - jako wypowiedź skonkretyzowanej osoby (niekoniecznie sprawcy omawianego przestępstwa) zamieszczoną na piśmie. "Oświadczeniami w rozumieniu art. 297 § 1 k.k. będą zarówno pisma wymagane przez przepisy prawa w trybie postępowania prowadzonym dla uzyskania wsparcia finansowego jednej z instytucji wymienionych w tym przepisie, jak i oświadczenia samorzutnie przedkładane przez sprawcę podczas postępowania prowadzonego w związku z ubieganiem się np. o uzyskanie kredytu" (post. SN z 7.3.2013 r., V KK 304/12, Legalis). Czynność sprawcza oszustwa finansowego, określona jako przedkładanie, obejmuje wszelkie działania polegające na udostępnieniu dokumentu lub pisemnego oświadczenia, czyli składanie ich, okazywanie do oceny lub sporządzenia kopii ( J. Bojarski, T. Oczkowski, w: Zawłocki (red.), System, s. 535; R. Zawłocki, w: Królikowski, Zawłocki (red.), Kodeks karny. Część szczególna, t. II, s. 750-751; wyr. SN z 2.12.2003 r., IV KK 37/03, KZS 2004, Nr 8, poz. 22). Czyn ten może zarazem wypełnić dyspozycję art. 270 § 1, tak jak w niniejszej sprawie. Dochodzi wówczas do zbiegu przepisów, który uznaje się za pozorny (wyr. SA w Gdańsku z 3.12.2008 r., II AKA 254/08, POSAG 2009, Nr 1, poz. 120; wyr. SA w Katowicach z 6.12.2012 r., II AKA 426/12, OSA 2013, Nr 11, poz. 41; wyr. SA w Katowicach z 7.3.2013 r., II AKA 25/13, KZS 2013, Nr 7-8, poz. 71; wyr. SA we Wrocławiu z 28.1.2014 r., II AKA 421/13, Legalis; O. Górniok, w: O. Górniok (red.), Prawo, s. 92), korzystając z zasady konsumpcji ( Marek, Kodeks karny, 2010, s. 549), albo za rzeczywisty (wyr. SN z 17.10.2006 r., WA 28/06, OSNwSK 2006, Nr 1, poz. 1964; wyr. SA w Katowicach z 25.4.2013 r., II AKA 96/13, Prok. i Pr. - wkł. 2014, Nr 2, poz. 38; P. Kardas, w: Zoll (red.), Kodeks karny, t. III, 2008, s. 678; O. Górniok, w: Górniok, Hoc, Przyjemski, Kodeks karny, s. 392; M. Kulik, w: Mozgawa (red.), Kodeks karny, 2013, s. 690; R. Zawłocki, w: Królikowski, Zawłocki (red.), Kodeks karny. Część szczególna, t. II, s. 760; T. Razowski, w: Giezek (red.), Kodeks karny. Część szczególna, s. 1034; M. Klubińska, Przestępstwo, s. 199-200).
Sąd, przyjął tym samym, w punkcie I a części dyspozytywnej wyroku, że czyn oskarżonej wypełnił znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., zaś w punkcie I b części dyspozytywnej tegoż orzeczenia - znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
Sąd przy tym jednoznacznie ustalił, że konsekwencją działań oskarżonego, polegającej na wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonych, było dokonanie rozporządzenia mieniem w kwocie 30.000,00 złotych przez (...) z siedzibą we W. Punkt Kasowy w Ż. (aktualnie (...)) oraz w kwocie 80.000,00 złotych przez (...) Bank S.A. Przedmiotem tych przestępstw były zarazem całe sumy poszczególnych kredytów.
Odnośnie czynu z punktu I b części dyspozytywnej wyroku, składające się nań zachowania każą przyjmować, że stanowią one jeden czyn przestępny w rozumieniu art. 12 k.k. (czyn ciągły). Oskarżona poszczególne zachowania podejmowała kierując się jednym, wspólnym zamiarem, którym było uzyskanie korzyści majątkowej na szkodę pokrzywdzonego.
Jednocześnie, przypisane oskarżonej przestępstwa, stanowią osobne czyny zabronione, z których każdy narusza kilka przepisów ustawy karnej. W tym zakresie powstaje zatem zbieg o którym mowa w art. 11 § 2 k.p.k., który należało uwzględnić w kwalifikacji prawnej każdego z tych czynów. Rzeczywisty zbieg przepisów polega na tym, że czyn wyczerpuje znamiona przestępstwa określone w dwóch albo więcej przepisach i nie znajdują zastosowania reguły wyłączania wielości ocen. Dla ukazania pełnej treści kryminalnej czynu konieczne jest powołanie w jego kwalifikacji prawnej kilku przepisów, "gdyż każdy z nich dotyczy jakiegoś elementu popełnianego czynu, którego nie uwzględniają pozostałe przepisy" (wyr. SA w Gdańsku z 11.5.2004 r., II AKa 158/04, OSAG 2004, Nr 1-2, poz. 119).
Orzekając karę wobec oskarżonej K. D. (1), Sąd uwzględnił wniosek prokuratora o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy. Wniosek taki złożony został przez prokuratora w oparciu o zgodę oskarżonej wyrażoną w toku śledztwa. Oskarżona takie swoje stanowisko potwierdziła przed Sądem, procedującym w przedmiocie wniosku prokuratora. Sąd, na podstawie materiału zgromadzonego w postępowaniu oraz w oparciu o stanowisko oskarżonej, uznał, że w odniesieniu do niej, okoliczności czynów nie budzą wątpliwości oraz zachodzą podstawy do wydania wyroku skazującego na posiedzeniu, bez przeprowadzenia rozprawy.
JednJ Jednocześnie, Sąd przy wymiarze kary kierował się dyrektywami wynikającymi art. 53 k.k. - wymierzył je w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, aby ich dolegliwość nie przekroczyła stopnia winy. Odwołanie do winy sprawcy przestępstwa pełni w kodeksie karnym dwie funkcje: legitymizującą oraz limitującą w zakresie orzekanej wobec niego sankcji karnej. Stopień winy nie oznacza jednak konkretnej wysokości kary, jaka winna zostać wymierzona sprawcy, ustanawia natomiast nieprzekraczalną granicę jej dolegliwości. Konkretną winę sprawcy czynu zabronionego wyznaczają dwie zmienne: obiektywna ocena społecznej szkodliwości popełnionego czynu i rzutowany na tę ocenę stopień zawinienia odpowiadający subiektywnej możliwości podjęcia przez sprawcę zachowania zgodnego z wymaganiami prawa.
Sąd oceniając stopień społecznej szkodliwości czynów wziął zatem pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rodzaj i rozmiar szkody wyrządzonej przestępstwem, sposób działania, jak również postać zamiaru i motywację sprawcy. W niniejszej sprawie Sąd zważył, że oskarżona działała wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, a rozmiar wyrządzonych przez nią szkód jest wysoki, przez co i społeczna szkodliwość jej czynów jest znaczna.
Sąd wziął przy tym pod uwagę okoliczności łagodzące jej odpowiedzialność karną. Należy do nich niewątpliwie brak wcześniejszej karalności sprawczyni. Nie można również pominąć faktu, że rola oskarżonej w przestępstwach było drugorzędna. Oskarżona pozostawała pod wpływem innych osób, które w znacznym stopniu kierowały jej działaniami i namawiały do określonych zachowań. Oskarżona nie chciała pieniędzy dla siebie, próbowała w ten sposób pomóc spółce męża w wydostaniu się z zapaści finansowej, choć zdawała sobie sprawę, że droga, którą wybrała do tego celu, jest niezgodna z prawem oraz faktycznie nieskuteczna. Okoliczności te nie mogą być jednak obojętne dla oceny motywacji sprawczyni i wymiaru kary.
Przy uwzględnieniu powyższych okoliczności, Sąd uznał wymierzone oskarżonej za poszczególne przestępstwa kary – kary w wymiarze minimalnym przewidzianym przez ustawę - za współmierne do zawinienia, stopnia społecznej szkodliwości czynów i odpowiadające dyrektywom określonym w art. 53 § 1 i 2 kk. Wymierzone kary są zdaniem Sądu nie tylko adekwatne do stopnia winy, ale realizują też cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonej. Zapobiegawczy sens wymierzonych kar pozbawienia wolności ma bowiem na celu odstraszenie sprawcy od ponownego wejścia na drogę przestępstwa, natomiast ich cel wychowawczy realizuje się poprzez kształtowanie postawy oskarżonych zarówno wobec własnych czynów, jak i przestępstwa w ogóle.
Jednocześnie kary orzeczone wobec K. D. (1) czynią zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełniają swe zadania w zakresie prewencji generalnej, polegające na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa.
Orzekając wobec oskarżonej karę łączną, Sąd zastosował zasadę asperacji, wymierzając jej karę łączną w granicach od najwyższej z wymierzonych jej kar jednostkowych do ich sumy.
Wymierzając karę łączną Sąd nie rozstrzyga ponownie o stopniu społecznej szkodliwości i winie w zakresie poszczególnych przestępstw, lecz rozważa przedmiotowo - podmiotowy związek zachodzący między realnie zbiegającymi się przestępstwami oraz kładzie nacisk na cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara ma odnieść w stosunku do sprawcy. W piśmiennictwie i orzecznictwie podkreśla się, że przy wymiarze kary łącznej nie bierze się pod uwagę okoliczności przyjętych za podstawę wymiaru kary za poszczególne przestępstwa. Zasady wymiaru kary za poszczególne pozostające w zbiegu realnym przestępstwa mają bowiem odmienny charakter od zasad wymiaru kary łącznej, w szczególności zaś limitowane są zasadą stopnia winy (por. wyrok SA w Krakowie z 13 lipca 1995 r., II Akr 184/95). Uwzględnienie okoliczności stanowiących podstawę wymiaru kar jednostkowych, orzekanych za pozostające w zbiegu przestępstwa na etapie wymierzenia kary łącznej prowadziłoby do ponownego uwzględniania tych samych okoliczności, które już wcześniej uwzględniono, i podwójnego obostrzania lub łagodzenia kary z tej samej przyczyny (por. wyrok SA w Krakowie z 28 września 1995 r., II Akr 247/95; wyrok SA w Krakowie z 26 kwietnia 1994 r., II Akr 26/94, KZS 1994).
Wymierzając karę łączną uwzględnić należy głównie związek podmiotowo - przedmiotowy zachodzący między poszczególnymi przestępstwami. Im bardziej jest on ścisły, tym bardziej powinno się stosować zasadę absorpcji poszczególnych kar. Przez związek ten należy rozumieć podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw, motywację i czas popełnienia każdego z nich.
W ocenie sądu nie zachodzą również przesłanki do zastosowania zasady absorpcji. Popełnienie bowiem dwóch lub więcej przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji. Absorpcję kar należy stosować bardzo ostrożnie, biorąc pod uwagę negatywną co do sprawcy – przesłankę prognostyczną, jaką jest popełnienie kilku przestępstw.
Z uwagi na fakt, że oskarżona popełniła przestępstwa nie dominujące w sposób zdecydowany nad sobą, mniej więcej w podobnym czasie, Sąd zastosował wobec nich zasadę asperacji uznając, że kara łączna w wymiarze 8 miesięcy pozbawienia wolności będzie karą wystarczającą dla osiągnięcia wobec oskarżonej celów kary, tak w zakresie prewencji indywidualnej, jak i ogólnej.
Mając powołane okoliczności na uwadze, Sąd wymierzył oskarżonej karę łączną pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem. Przy zawieszeniu wykonania orzeczonej kary ważne jest, aby sytuacja ta nie rodziła w opinii społecznej przekonania, że sprawca przestępstwa pozostał bezkarny. Słusznie zatem Sąd Najwyższy podkreślił, że "rozważając ewentualność warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, sąd bierze pod uwagę nie tylko dane o osobie sprawcy, ale i ogólne dyrektywy wymiaru kary, w tym w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa" (wyr. SN z 14.6.2006 r., WA 19/06, OSNwSK 2006, Nr 1, poz. 1243).
W ocenie Sądu, właściwości i warunki osobiste oskarżonej K. D. (1), pozwalają na stwierdzenie, że oddziaływania resocjalizacyjne wobec oskarżonej będą skutecznie realizowane w warunkach wolnościowych.
W ocenie Sądu tak ustalona kara jest współmierna do stopnia winy oraz do stopnia społecznej szkodliwości popełnionych czynów i winny spełnić zadania jakie stawia się przed karą w aspekcie prewencji ogólnej jak i szczególnej.
Jednocześnie kara orzeczona wobec oskarżonej winna czynić zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także spełni swe zadania w zakresie prewencji generalnej, polegające na kształtowaniu w społeczeństwie postawy poszanowania prawa.
Zgodnie z regulacją art. 72 § 2 k.k. sąd orzekł od oskarżonej K. D. (1), na rzecz podmiotów pokrzywdzonych jej czynami, obowiązek naprawienia szkody w wysokości określonej w punkcie VIII części dyspozytywnej wyroku. Sąd kierował się przy tym treścią wniosku prokuratora, zgodą oskarżonej na nałożenie na nią tego obowiązku w powyższej wysokości. Zgodnie ze stanowiskiem strony, szkoda za przypisane oskarżonej przestępstwa winna zostać naprawiona w następujący sposób: 10% M. P. (1), pozostałą zaś kwotę oskarżona K. D. (1). Taka podział obowiązku uwzględnia także interes samych pokrzywdzonych instytucji bankowych, przez to zasługuje na akceptację.
Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa, uznając że oskarżona nie posiada majątku ani dochodów pozwalających na uiszczenie tych należności, a wobec orzeczenia w zakresie obowiązku naprawienia szkody należy przyjmować, że uiszczenie tych należności nie będzie możliwe także w przyszłości.