Sygn. akt V U 197/15
Dnia 19 czerwca 2015 r.
Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski
Protokolant Anna Werner-Dudek
po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2015 r. w Kaliszu
odwołania M. B.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.
z dnia 16 grudnia 2014 r. Nr (...)
w sprawie M. B.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.
o rentę rodzinną
zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 16 grudnia 2014 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje odwołującej M. B. prawo do renty rodzinnej po zmarłym mężu T. B. poczynając od dnia 01 listopada 2014 r.
Decyzją z dnia 16 grudnia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił M. B.przyznania renty rodzinnej po zmarłym w dniu (...) r. mężu T. B.albowiem wnioskodawczyni nie pozostawała z. mężem w chwili jego śmierci we wspólności małżeńskiej.
Odwołanie od powyższej decyzji złożyła M. B. wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do renty rodzinnej. W odwołaniu skarżąca powołała się na istnienie między nią a zmarłym mężem wspólności małżeńskiej.
Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.
Wezwani do sprawy N. B. i D. B. poparli odwołanie.
Sąd ustalił, co następuje:
Bezspornym jest pobieranie przez T. B. urodzonego dnia (...), zmarłego w dniu (...) r. r. emerytury. Bezsporne jest również pozostawanie przez odwołującą M. B.i T. B.w związku małżeńskim zawartym dnia 2 lutego 1980 r. r. Ostatnim stałym miejscem zamieszkania T. B.był O.Zmarły mieszkał tam przy ulicy (...)zajmując lokal nr (...). Odwołująca była zameldowana na stałe również w O.Zajmowała jednak lokal nr (...)przy ulicy (...).
/ bezsporne /
Wcześniej, bo od około 1983 r. odwołująca i T. B. zamieszkiwali razem w lokalu nr (...) znajdującym się przy ulicy (...) W tym lokalu aktualnie zamieszkuje odwołująca. Mieszkają tam także synowie zmarłego: D. B. i N. B.. W 2012 r. w związku z chorobą swego ojca – zajmującego lokal nr (...) przy ulicy (...), T. B. przeniósł się do tego mieszkania w celu sprawowania opieki na chorym ojcem.
dowód: zeznania odwołującej, zeznania zainteresowanego D. B..
Wypełniając w sierpniu 2012 r. wniosek o emeryturę wskazał na ten adres, zakreślając w miejscu odnoszącym się do stanu cywilnego kwadrat oznaczający separację.
dowód: wniosek o emeryturę w aktach ZUS.
Aż do śmierci T. B. nie zmieniał powyższego adresu. W marcu 2013 r. zmarł teść T. B..
/ bezsporne /
Odległość między obydwoma lokalami wynosi 20 minut drogi pieszo. Odwołująca, z uwagi na schorzenia teścia na tle silnej miażdżycy naczyń, uniemożliwiającej choremu opuszczanie mieszkania i sprawiającej jednocześnie konieczność całodziennej opieki, przynosiła stosownie do swoich możliwości przygotowane u siebie obiady. Każde z małżonków dysponowało swoimi środkami, odwołująca wykonywała pracę najemną, T. B. dysponował kwotą emerytury wypłacanej przez ZUS.
dowód: zeznania odwołującej.
Sąd zważył, co następuje
Warunki prowadzące do przyznania renty rodzinnej zawarte są w art. 65 i następnych ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z art. 65 ust.1 ustawy renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń. Nie ulega wątpliwości, iż zmarły T. B. w dniu śmierci spełnił wskazane warunki albowiem od 2012 r. pobierał emeryturę.
Zgodnie z przepisem art. 70 ust. 1 ustawy, wdowa ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli w chwili śmierci męża osiągnęła wiek 50 lat. Odwołująca urodzona dnia (...) powyższy warunek spełniła. Wdowa jest jednak z mocy uregulowania zawartego w przepisie art. 70 ust. 3 ustawy wyłączona z możliwości skutecznego ubiegania się o rentę rodzinną, jeżeli w chwili śmierci męża nie pozostawała z nim we wspólności małżeńskiej. Zebrane w sprawie dowody nie wskazują na ustanie między odwołującą a zmarłym mężem wspólności małżeńskiej. Zmarły, bowiem przez okres 32 lat mieszkał wspólnie z odwołującą a zmiana miejsca zameldowania na pobyt stały wynikała wyłącznie z przyczyn usprawiedliwionych okolicznościami rodzinnymi. Taka zmiana miejsca pobytu – jak podała odwołująca wywołana koniecznością sprawowaniu opieki na chorym członkiem najbliższej rodziny mieszkającym samotnie – w warunkach wypełniania obowiązku meldunkowego, nie może oznaczać zaniku wspólności małżeńskiej. W realiach niniejszej sprawy zmiany miejsca pobytu nie nosiły cech trwałości. Fakt, iż po zmianie sytuacji spowodowanej śmiercią teścia odwołującej, nie doszło do zmian meldunkowych wynikł głównie z następujących po sobie czynności związanych z regulowaniem spraw majątkowych po zmarłym oraz chorobie męża odwołującej. Odstęp wynoszący niespełna 6 miesięcy jaki nastąpił między zgonem teścia a chorobą T. B. wymagającą leczenia szpitalnego nie może być interpretowany jako trwałe utrzymywanie rozdzielności małżeńskiej. Przede wszystkim w tym okresie relacje małżeńskie realizowane były poprzez opiekę około szpitalną i poszpitalną.
Oddzielnej uwagi wymaga także odniesienie się do zakreślonego we wniosku o emeryturę pola odpowiedniego dla separacji. Przede wszystkim nie wydane zostało orzeczenie sądowe orzekające między małżonkami stan separacji. W tych warunkach przyjąć należało, iż zamieszczona adnotacja odpowiadała tylko istniejącej między małżonkami odrębności lokalowej. Nie prowadziła wprost taka odrębność do ustania więzi emocjonalnej i gospodarczej koniecznej dla stanu separacji, jeżeli – co wynika z zeznań odwołującej i zainteresowanego – małżonkowie porozumiewali się w istotnych bieżących sprawach.
Mając na uwadze powyższe, odwołanie jako uzasadnione prowadziło do zmiany decyzji jak w sentencji wyroku.