UZASADNIENIE

Powód M. W. wniósł o zasądzenie od pozwanej W. (...). D., E. G. sp. j. kwoty 11.406 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 29 sierpnia 2013 roku do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kwoty w wysokości 17 zł tytułem uiszczonej opłaty skarbowej.

W uzasadnieniu powód podał, że w dniu 22 kwietnia 2010 roku strony zawarły umowę, której przedmiotem było wykonanie i montaż przez pozwaną spółkę okien P. G. R. Białych, zgodnie ze skierowaną do powoda ofertą. Montaż stolarki okiennej miał być wykonany u powoda w miejscowości B. na ul. (...). Wykonanie i montaż stolarki okiennej został ustalony do 5 tygodni od momentu pomiaru okien na budowie. Powód wskazał, iż zgodnie z umową (załącznikami do umowy) okna miały zawierać wkładkę termiczną oraz stalowe wzmocnienia. Dnia 21 kwietnia 2010 roku powód zażądał zmodyfikowania oferty, tj. pkt 3, 6 oraz 7 w zakresie parametrów okien. Natomiast pozostałe założenia nie były przez niego kwestionowane. Zgodnie z umową pozwana, jako wykonawca, udzieliła gwarancji z tytułu przedmiotowej umowy na okres 5 lat. Aneksem z dnia 22 kwietnia 2010 roku, stanowiącym załącznik do umowy, strony zmieniły parametry techniczne okien, przy czym niezmienione pozostały postanowienia, iż okna mają zawierać wkładkę termiczną oraz wzmocnienie. Strony ustaliły łączne wynagrodzenie za wykonanie oraz montaż okien na kwotę 16.702 zł brutto. Zgodnie z umową powód zobowiązany został do zapłaty zadatku w wysokości 5.000 zł dnia 27 kwietnia 2010 roku. Po dokonanych u powoda pomiarach w dniu 13 lipca 2010 roku został sporządzony kolejny załącznik do umowy, z opisu którego również wynikało, iż okna winny posiadać wkładki termiczne oraz wzmocnienia. W oparciu o zmiany parametrów okien i rezygnacji przez powoda z nawiewników higrosterownych, powód zobowiązany był ostatecznie do zapłaty ceny z tytułu zawartej umowy w wysokości 13.761 zł brutto. W dniu 12 sierpnia 2010 roku powód otrzymał wiadomość od pozwanej spółki, że okna zostały wykonane. Przed wpłatą pozostałej sumy powód chciał dokonać wstępnego odbioru zamówienia. Pozwana odmówiła powodowi dokonania tej czynności i uzależniła odbiór towaru od wpłaty całości wynagrodzenia. Z uwagi na to powód w dniu 12 sierpnia 2010 roku uregulował dalsze należności wynikające z umowy. Dnia 13 sierpnia 2010 roku nastąpiło protokolarne odebranie robót budowlanych – wymiany stolarki okiennej u powoda. Podczas odbioru ustalono, że: szyba o wymiarach 1681x1490 jest pęknięta, nastąpiło wklęśnięcie ramy górnej po zamontowaniu szyb, zlikwidowano-wypchnięto profil podkładami dystans. Pismem z dnia 19 września 2010 roku powód zgłosił pozwanej reklamację towaru, w której wskazał: stłuczenie szyby przy montażu, zabrudzenie pianką montażową szyby okna witrynowego, okna balkonowego, ramki międzyszybowe we wszystkich szybach nie trzymają linii (widoczne falowanie), w narożach szyb wychodzący spomiędzy ramek czarny butyl, brak regulacji okien, wygięte ramy okienne prostowane pakietem szybowym, zabrudzenia wewnątrz pakietu szybowego, które polegają na widocznej poświacie wywołanej przez padające pod odpowiednim kątem promienie słoneczne – szyby świecą. Pozwana zobowiązała się do rozpatrzenia reklamacji w terminie do dnia 10 grudnia 2010 roku. W dniu 13 października 2010 roku został spisany przez pozwaną protokół reklamacyjny, w którym stwierdzono: wyświecenia szkła na całej powierzchni, ramki międzyszybowe osadzono falująco, ramy drzwi balkonowych w środku wypchane przez piankę, zbitą szybę w oknie trzyskrzydłowym o wymiarze 1681x1490 oraz szyby pochlapane pianką. Pismem z dnia 26 lutego 2011 roku powód złożył kolejne pismo reklamacyjne co do zakupionych u pozwanej okien. Na składane przez powoda reklamacje pozwana reagowała opieszale. Z tego względu, powód nawiązał kontakt z niezależnym ekspertem W. K. z firmy (...), który na podstawie zdjęć i opisu reklamacyjnego utwierdził powoda w przekonaniu co do wad występujących w szybach oraz elementach ram i ościeży okien. Powód otrzymał opinie mailem dnia 11 marca 2011 roku. Pismem z dnia 17 marca 2011 roku pozwana uwzględniła w większości reklamację powoda. Następnie powód nawiązał również kontakt z (...) s.c., od której otrzymał kolejne informacje o źle wykonanych oknach. W dniu 05 kwietnia 2011 roku powód skontaktował się z firmą (...), która była producentem szyb. W dniu 20 kwietnia 2011 roku doszło do oględzin przedmiotowych szyb przez producenta, który potwierdził wady wymienione w piśmie z dnia 13 października 2010 roku. Firma (...) zdecydowała się na wymianę wszystkich szyb. W dniu 05 sierpnia 2011 roku została sporządzona przez pozwaną notatka służbowa, która potwierdziła wady wymienione przez powoda we wcześniejszych pismach reklamacyjnych i dokumentach sporządzonych przez rzeczoznawców. Pozwana zobowiązała się do wykonania nowych ościeżnic oraz dalszych napraw ustalając początkowo termin wykonania usługi na ok. 19 sierpnia 2011 roku, a następnie na okres od dnia 18 do dnia 22 sierpnia 2011 roku. Pozwana uwzględniła reklamację i początkowo zobowiązała się do wymiany 8 ościeżnic i naprawy pozostałych. Niemniej jednak pod naciskiem powoda i w wyniku propozycji przebadania okien w laboratorium mobilnym pozwana zdecydowała się na wymianę całej stolarki okiennej. W piśmie z dnia 18 sierpnia 2011 roku pozwana uznała, iż należy wymienić wszystkie ramy i ościeżnice. W dniu 02 września 2011 roku nastąpiło dostarczenie nowych okien. Podczas montażu nowych okien okazało się, że nie można właściwie ustawić i wyregulować ani oszklić nowych okien. Klocki dystansowe po delikatnym szarpnięciu wypadały z przeznaczonych miejsc i blokowały zamykanie drzwi balkonowych. Ze względu na to, na miejsce budowy przyjechał dyrektor W. G., kierownik produkcji, kierownik montażystów. Wspólnie podjęto decyzję o wywiezieniu okien do zakładu, gdzie w warunkach produkcyjnych miano dokonać właściwego ustawienia i oszklenia okien. W dniu 06 września 2011 roku przeprowadzono u pozwanej ustawienie i regulację okien oraz zamontowanie szyb. Ostateczne protokolarne odebranie okien nastąpiło 15 listopada 2011 roku. Najbardziej odciążonych okien balkonowych nie można było wyregulować. Plastyczność profilu była tak duża, że małe szarpnięcie klamką drzwi powodowało rozchylenie się ram okiennych i przemieszczanie się podkładek stabilizujących szyby, które zsuwając się pomiędzy szybą a ramą deformowały okno. Utrudniało to zamykanie okna. Prośby i telefony powoda kierowane do pozwanej o dodatkowe oględziny oraz regulację stolarki okiennej nie przyniosły skutku. W związku z zaistniałą sytuacją powód wynajął firmę montującą okna celem dokonania odpłatnej regulacji okien. Firma po przyjeździe na miejsce nie podjęła się regulacji, gdyż według niej okna balkonowe były zbyt plastyczne, co było spowodowane brakiem sztywności ramy. Co więcej, okazało się, że ramy okien nie posiadały stalowych wzmocnień. Ościeże również nie posiadały wzmocnień. Brak w nowych oknach wkładów stalowych stanowiło istotne odstępstwo od warunków umowy. Okazało się również, że w tych oknach nie ma wkładek termicznych, co stanowiło istotne odstępstwo od umowy. Powód wskazał również, że okna są dysfunkcyjne, a zakładane parametry nie zostały dotrzymane. Oprócz opisanych istotnych odstępstw od umowy, stanowiących przedmiot sporu, opisywany towar posiada wady szklenia oraz wady montażu. Powód podkreślił przy tym, iż wszelkie podzespoły składające się na budowę przedmiotowych okien nie były wykonane przez producenta R.. Tym samym powód został wprowadzony w błąd nie tylko co do zapewnień technicznych zawartych w umowie ale również jakościowych.

Nakazem zapłaty z dnia 03 stycznia 2014 roku Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwana zakwestionowała, aby załącznikami do umowy były oferty załączone przez powoda do umowy z dnia 22 kwietnia 2010 roku. Pozwana wskazała, że umowa została zrealizowana na podstawie załącznika do umowy podpisanego i sporządzonego przez M. P. (1), zgodnie z wytycznymi strony powodowej, z terminem na dokonanie pomiarów na dzień 15 lipca 2011 roku. W ocenie pozwanej powyższe okoliczności potwierdzają wymiary zamówionych okien, zamontowanych w nieruchomości powoda, co do których powód nie zgłaszał zastrzeżeń zarówno przed jak i po dokonanym montażu oraz uzgodniona cena, której wysokość jest tożsama z dochodzoną przez powoda kwotą w ramach niniejszego sporu. Pozwana podkreśliła, iż wskazane załączniki, jak i umowa, nie zawierają adnotacji, że okna powinny posiadać stalowe wzmocnienia oraz wkładki termiczne. W nawiązaniu do powyższego pozwana podniosła, że załączone przez powoda pozostałe załączniki z dnia 16 kwietnia 2010 roku oraz z datami wydruku 22 lutego 2014 roku oraz 13 lipca 2011 roku nie zawierają zarówno właściwych pomiarów, jak i ustalonej przez strony ceny stanowiącej wartość przedmiotu sporu niniejszego postępowania. Pozwana wskazała, że załączone przez powoda wydruki stanowiły jedynie oferty wstępne i nie stanowiły załączników do umowy. Pozwana spółka podniosła również, że uwzględniła reklamację powoda i wymieniła całą stolarkę okienną objętą umową z uwzględnieniem okresu produkcji nowych ram, zgodnie z parametrami wynikającymi z umowy i załącznika podpisanego przez M. P. (1) z datą na dokonanie pomiarów na dzień 15 lipca 2011 roku, tym bardziej trudno podzielić stanowisko powoda, iż strona pozwana nie wywiązała się z umowy lub że zakupiony towar był niezgodny z umową. Pozwana podniosła nadto, że szyby do okien zostały również dostarczone, ale powód nie sprawdzając stanu technicznego odmówił ich przyjęcia i montażu, zasłaniając się że przyjechały transportem odkrytym. Powyższe oraz dodatkowe zamówienie szyb bezpośrednio od producenta firmy (...) z pominięciem pozwanej, stanowi w ocenie pozwanej naruszenie umowy gwarancyjnej i tym samym pozwana spółka nie może ponosić w tym zakresie odpowiedzialności. Pozwana spółka stoi na stanowisku, że odstąpienie przez powoda od umowy było niezasadne i brak było podstaw w tym zakresie. Pozwana dostarczyła towar zgodnie z umową, a następnie uwzględniła reklamację w zakresie ram okiennych, które zostały w całości wymienione na nowe, przy czym pozwana spółka wykonywała swoje obowiązki zgodnie z warunkami umowy i załącznika. Pozwana podkreśliła, że wszczęte przez powoda postępowanie przez Powiatowym Rzecznikiem Konsumentów dla Powiatu G. w P. nie przyznało racji powodowi.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22 kwietnia 2010 roku strony zawarły umowę, której przedmiotem było wykonanie i montaż przez pozwaną okien P. G. R. Białych, zgodnie ze skierowaną do powoda ofertą. Montaż stolarki okiennej miał być wykonany u powoda w miejscowości B. na ul. (...). Wykonanie i montaż stolarki okiennej został ustalony do 5 tygodni od momentu pomiaru okien na budowie. Zgodnie z pierwotną ofertą z dnia 16 kwietnia 2010 roku umowa obejmowała wykonanie 12 okien, z czego 3 okna miały zawierać wzmocnienie, a 9 okien wkładkę termiczną. Łączna wartość zamówionych okien wynosiła 16.702,67 zł. W dniu 27 kwietnia 2010 roku powód dokonał na rzecz pozwanej wpłaty zaliczki w kwocie 5.000 zł.

/okoliczność bezsporna, a nadto: umowa z dnia 22 kwietnia 2010 roku k. 17-18, oferta nr (...) k. 19-21, przesłuchanie powoda k.270-274, k.366 00:41:24, 00:51:39, zeznania świadka B. P. k. 275/

Dnia 21 kwietnia 2010 roku powód zmodyfikował przedstawioną ofertę, tj. pkt 3., 6. oraz 7. w zakresie parametrów okien. Natomiast pozostałe założenia nie były przez niego zmieniane. Modyfikacje zostały uwzględnione w sporządzonym załączniku do umowy. Następnie, po dokonanych przez pracownika pozwanej ostatecznych pomiarach i ustaleniu, że powód nie potrzebuje 12 ale 10 okien, powód otrzymał w dniu 13 lipca 2010 roku załącznik do umowy uwzględniający zmianę ilości zamówionych okien oraz zmiany wymiarów poszczególnych okien, natomiast bez zmian pozostały ustalenia co do wzmocnień w zakresie 3 okien oraz wkładek termicznych w zakresie 7 okien. Łączny koszt zamówienia po uwzględnieniu zmian wyniósł 13.761,43 zł.

/okoliczność bezsporna, a nadto: korespondencja mailowa k. 22-61, faktura VAT – zaliczkowa k. 62, dokument z pomiarów k. 63, mail z dnia 13 lipca 2010 roku wraz z załącznikami k. 64-75, przesłuchanie powoda k. 270-274, k.366 00:41:24, 00:51:39, zeznania świadka B. P. k. 275/

W dniu 12 sierpnia 2010 roku, przed dokonaniem odbioru okien, powód wpłacił w kasie pozwanej spółki, pozostałą kwotę w łącznej wysokości 6 406 zł, po uprzedniej rezygnacji z nawiewników. Rezygnacja z nawiewników spowodował obniżenie wartości umowy do kwoty 11 406,00 zł

/ faktura VAT k. 76, faktura VAT korygująca k. 77, dowód wpłaty k. 78, przesłuchanie powoda k. 270-274, k.366 00:41:24, 00:51:39, zeznania świadka B. P. k. 275/

W dniu 13 sierpnia 2010 roku nastąpiło protokolarne odebranie robót budowlanych – wymiany stolarki okiennej u powoda. Podczas odbioru ustalono następujące usterki: pękniętą szybę o wymiarach 1681x1490, wklęśnięte ramy górne po zamontowaniu szyb, zlikwidowano-wypchnięto profil podkładami dystans. Pismem z dnia 19 września 2010 roku powód zgłosił pozwanej reklamację towaru, w której wskazał: stłuczenie szyby przy montażu, zabrudzenie pianką montażową szyby okna witrynowego, okna balkonowego, ramki międzyszybowe we wszystkich szybach nie trzymają linii (widoczne falowanie), w narożach szyb wychodzący spomiędzy ramek czarny butyl, brak regulacji okien, wygięte ramy okienne prostowane pakietem szybowym, zabrudzenia wewnątrz pakietu szybowego, które polegają na widocznej poświacie wywołanej przez padające pod odpowiednim kątem promienie słoneczne – szyby świecą. Pozwana zobowiązała się do rozpatrzenia reklamacji w terminie do dnia 10 grudnia 2010 roku. W dniu 13 października 2010 roku został spisany przez pozwaną protokół reklamacyjny, w którym stwierdzono: wyświecenia szkła na całej powierzchni, ramki międzyszybowe osadzono falująco, ramy drzwi balkonowych w środku wypchane przez piankę, zbitą szybę w oknie trzyskrzydłowym o wymiarze 1681x1490 oraz szyby pochlapane pianką. Pismem z dnia 26 lutego 2011 roku powód złożył kolejne pismo reklamacyjne co do zakupionych u pozwanej okien. Pismem z dnia 17 marca 2011 roku pozwana uwzględniła w większości reklamację powoda. W dniu 05 sierpnia 2011 roku została sporządzona przez pozwaną notatka służbowa, która potwierdziła wady wymienione przez powoda we wcześniejszych pismach reklamacyjnych i dokumentach sporządzonych przez rzeczoznawców. Pozwana w piśmie z dnia 08 sierpnia 2011 roku zobowiązała się do wykonania nowych ościeżnic w 8 oknach. Wskazała również, że skrzydła okienne zostaną przeklockowane i podklejone podkładkami na elementach pionowych, wskazując iż termin wykonania usługi możliwy jest w dniach 16-19 sierpnia 2011 roku. W odpowiedzi na powyższe powód zażądał wymiany zarówno ram, jak i skrzydeł, bowiem nie nadają się one do naprawy. W piśmie z dnia 10 sierpnia 2011 roku pozwana podtrzymała dotychczasowe stanowisko, wskazując iż termin wykonania usługi możliwy jest w dniach 18-22 sierpnia 2011 roku. W wyniku kolejnej reklamacji powoda, pozwana w mailu z dnia 18 sierpnia 2011 roku poinformowała powoda, iż wymieni wszystkie okna na nowe, z wyłączeniem szyb, które zostały już wymienione, a termin montażu może się odbyć od 01 września 2011 roku. W dniu 02 września 2011 roku nastąpiło dostarczenie nowych okien. Podczas montażu nowych okien okazało się, że nie można właściwie ustawić i wyregulować ani oszklić nowych okien. Klocki dystansowe po delikatnym szarpnięciu wypadały z przeznaczonych miejsc i blokowały zamykanie drzwi balkonowych. Ze względu na to na miejsce budowy przyjechał dyrektor W. G., kierownik produkcji, kierownik montażystów. Wspólnie podjęto decyzję o wywiezieniu okien do zakładu, gdzie w warunkach produkcyjnych miano dokonać właściwego ustawienia i oszklenia okien. W dniu 06 września 2011 roku przeprowadzono u pozwanej ustawienie i regulację okien oraz zamontowanie szyb. Po wymianie stolarki okiennej, powód zgłosił pozwanej spółce kolejne reklamacje, związane z szybami, które zostały uwzględnione. Ostateczne protokolarne odebranie okien nastąpiło 15 listopada 2011 roku. Dostarczone szyby nie zostały zamontowane z uwagi na sprzeciw powoda, spowodowany nieprawidłowym przetransportowaniem szyb, który doprowadził do ich zabrudzenia. W związku z zaistniałą sytuacją powód wynajął firmę montującą okna celem dokonania odpłatnej regulacji okien. Firma po przyjeździe na miejsce nie podjęła się regulacji, gdyż według niej okna balkonowe były zbyt plastyczne, co było spowodowane brakiem sztywności ramy. Co więcej, po przeprowadzonych w dniu 17 listopada 2011 roku oględzinach okazało się, że ramy okien nie posiadały stalowych wzmocnień. Ościeże również nie posiadały wzmocnień. Pismem z dnia 18 listopada 2011 roku powód złożył kolejną reklamację, żądając między innymi wymiany okien z uwagi na niezgodność towaru z umową, o której dowiedział się w dniu 17 listopada 2011 roku. Reklamacja nie została uwzględniona z uzasadnieniem, że okna nie potrzebują wzmocnień. W piśmie z dnia 06 grudnia 2011 roku powód zgłosił również brak wkładek termicznych, co stanowi odstępstwo od zawartej przez strony umowy. W odpowiedzi na powyższe pozwana wskazała, iż okna mają wkładki termiczne. Ponadto spółka wskazała, że dokumenty na które powołuje się powód stanowiły jedynie ofertę wstępną, natomiast umowa została zrealizowana w oparciu o załącznik sporządzony podczas pomiarów przez M. P. (1). Okna zostały wykonane zgodnie z wytycznymi firmy (...) i wynika z nich, że dopuszczone są do wykonywania bez wzmocnień stalowych. Z uwagi jednak na obawy powoda co do wytrzymałości konstrukcji okiennych, pozwana jest w stanie wykonać wklejenie szyb do profilu R. w konstrukcjach wymienianych przez powoda.

/dowód: protokół odbioru k. 79, protokół reklamacji k. 80, pismo z dnia 19 września 2010 roku k. 81, reklamacja k. 82-84, korespondencja mailowa k. 85-87, odpowiedź na reklamację k. 88, korespondencja mailowa k. 89-93, notatka służbowa k. 94-95, pismo pozwanej dnia 08 sierpnia 2011 roku k. 96, korespondencja mailowa k. 97-98, pismo pozwanej z dnia 10 sierpnia 2011 roku k. 99, korespondencja mailowa k. 100-103, pismo pozwanej z dnia 16 sierpnia 2011 roku k. 104-105, korespondencja mailowa k. 106-107, deklaracja zgodności k. 108, korespondencja mailowa k. 111-112, protokół technicznego odbioru robót k. 113, dokumentacja fotograficzna k. 114, pismo powoda z dnia 05 września 2011 roku k. 115, korespondencja mailowa k. 116-117, pismo pozwanej z dnia 06 września 2011 roku k. 118, pismo powoda z dnia 21 września 2011 roku k. 120-121, pismo pozwanej z dnia 28 września 2011 roku k. 122, pismo powoda z dnia 03 października 2011 roku k. 123-124, formularz zgłoszenia reklamacyjnego k. 125, pismo pozwanej z dnia 18 października 2011 roku k. 127-129, korespondencja mailowa k. 130-132, protokół technicznego odbioru robót k. 133, reklamacja k. 134-136, korespondencja mailowa k. 137-141, odpowiedź na reklamację k. 142-143, pismo powoda k. 144, odpowiedź na reklamację k. 145-146, pismo z 20 grudnia 2011 r. k. 149, pismo powoda k. 150, pismo z dnia 13.01.2011 r. k. 158, przesłuchanie powoda k. 270-274, k.366 00:41:24, 00:51:39, zeznania świadka B. P. k. 275, k.364-365 00:07:05-00:29:09, zeznania świadka M. P. (1) k. 276, zeznania świadka W. G. k. 276-277, zeznania świadka P. R. k. 365 00:30:22-00:35:05 /

Pełnomocnik powoda, w związku z niewywiązaniem się pozwanej z umowy, pismem z dnia 27 grudnia 2011 roku wezwał pozwaną spółkę do zwrotu wpłaconych przez powoda pieniędzy oraz zapłaty odszkodowania w łącznej kwocie 15.000 zł. Pozwana odmówiła wypłaty żądanej kwoty. Kolejnym pismem z dnia 17 lutego 2012 roku pełnomocnik powoda podtrzymał dotychczasowe stanowisko, wyznaczając pozwanej siedmiodniowy termin do zapłaty żądanej kwoty. W odpowiedzi na powyższe pozwana wskazała na gotowość do wykonania końcowych czynności montażowych. Powód podtrzymał natomiast stanowisko w zakresie zwrotu wpłaconej na rzecz pozwanej kwoty.

/dowód: pismo z dnia 27 grudnia 2011 roku k. 151-157, pismo z dnia 13 stycznia 2011 roku k. 158-160,pismo z dnia 17 lutego 2012 roku k. 161-163, pismo z dnia 29 lutego 2012 roku k. 167-168, pismo z dnia 17 marca 2012 roku k. 169-171, pismo z dnia 06 lipca 2012 roku k. 172, pismo z dnia 02 lipca 2012 roku k. 173-175, pismo z dnia 16 sierpnia 2012 roku k. 176-193/

Powód w oświadczeniu z dnia 19 sierpnia 2013 roku odstąpił od zawartej z pozwaną spółkę umowy, wzywając do zwrotu kwoty 11.406 zł w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania oświadczenia.

/dowód: oświadczenie z dnia 19 sierpnia 2013 roku k. 193/

Zamontowana w budynku powoda stolarka okienna nie posiada wewnątrz profili okiennych skrzydeł i ościeżnic wkładek termicznych. Zamontowane w budynku powoda okna balkonowe nie posiadają wewnątrz profili skrzydeł i ościeżnic wkładek usztywniających.

/dowód: opinia biegłego k. 302-322/

Sąd zważył co następuje:

Rozstrzygnięcie Sąd oparł na załączonych do akt sprawy dokumentach, których autentyczność i prawdziwość nie była kwestionowana w toku procesu przez strony, ich prawdziwość i rzetelność nie budziła również wątpliwości Sądu, dlatego Sąd uznał je za wiarygodne oraz wystarczające i uwzględnił je dokonując rekonstrukcji istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności faktycznych.

Sąd odmówił jedynie wiarygodności i mocy dowodowej dokumentowi podpisanemu przez M. P. (1) przy sporządzaniu końcowych pomiarów otworów na okna przed ich produkcją (k. 282). Na wskazanym dokumencie widoczne są ślady po wygumkowanych dopiskach „wkł” i „wzmoc”; oryginał dokumentu przedstawiony przez stronę pozwaną różni się ponadto od kserokopii załączonej przez powoda do pozwu co wskazuje, że dokument ten został przerobiony. W toku postępowania dowodowego nie udało się ustalić osoby, która ingerowała w treść dokumentu, a na dokumencie tym znajdują się różne charaktery pisma. W ocenie Sądu wiarygodność wskazanego dokumentu podważa również umieszczona na nim data 15 lipca 2010 roku, mająca stanowić datę dokonywanych przez M. P. (1) pomiarów. Wskazać w tym miejscu należy, iż mail z ofertami uwzględniającymi dokonane przez M. P. (1) pomiary, został wysłany do powoda przez B. P. w dniu 13 lipca 2010 roku (k. 70). Powyższe jednoznacznie wskazuje, że pomiary odbyły się najpóźniej w dniu 13 lipca 2010 roku, a nie jak to wynika z kwestionowanego dokumentu w dniu 15 lipca 2010 roku. Z tego względu należało, w ocenie Sądu, uznać wskazany dokument za niewiarygodny.

Sąd przy ustalaniu stanu faktycznego w niniejszej sprawie oparł się również na przesłuchaniu powoda oraz świadków B. P., M. P. (1), W. G. oraz P. R..

Sąd uznał za wiarygodne przesłuchanie powoda w całości, gdyż koresponduje ono z dokumentami zawartymi w aktach sprawy. Powód złożył wyczerpujące wyjaśnienia, zeznając w sposób spójny i logiczny. Powód konsekwentnie utrzymywał, iż zależy mu na tym aby okna posiadały wkładki termiczne, a drzwi balkonowe były wzmocnione.

W odniesieniu do zeznań świadków B. P., M. P. (1), W. G. oraz P. R., Sąd dał wiarę zeznaniom świadków w części, w której korespondują z przesłuchaniem powoda i dokumentami zawartymi w aktach sprawy.

Sąd uznał także, że wiarygodna jest opinia biegłego sądowego S. A. w zakresie, w jakim nie zawiera oceny stanowiska strony pozwanej co do charakteru dokumentu podpisanego przez M. P. (1) przy sporządzanych pomiarach okien. Opinia w zakresie w jakim odpowiada na zadane przez Sąd pytania oraz odnosi się do wiedzy specjalistycznej biegłego, sporządzona została w sposób spójny i rzetelny, zawiera wnioski, które w sposób logiczny wypływają z jej treści, wydana została w oparciu o wiedzę merytoryczną i doświadczenie zawodowe biegłego. Przedmiotowa opinia została nieskutecznie podważona przez pozwanego, którego wywód stanowił w istocie polemikę z opinią biegłego. Sąd nie znalazł zatem podstaw do dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu z opinii uzupełniającej.

W świetle takiej oceny dowód Sąd uznał, że roszczenie powoda jest zasadne.

Na wstępie wskazać należy, iż bezspornym w sprawie był fakt, iż strony postępowania zawarły umowę o wykonanie i montaż stolarki okiennej w budynku powoda w B. przy ul. (...). Spór dotyczył treści umowy, a mianowicie tego czy zamówione przez powoda okna i drzwi balkonowe miały zawierać wzmocnienia i wkładki termiczne i w konsekwencji czy pozwana w całości wywiązała się z przedmiotowej umowy.

Zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 353¹ k.p.c. strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku prawnego, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego.

W ocenie Sądu zawarta przez strony umowa jest umową o dzieło, stanowiącą umowę rezultatu. Stosownie do treści art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.

W niniejszej sprawie mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2002 roku Nr 141, poz. 1176), gdyż w okresie zawarcia przez strony umowy, a także jej realizacji obowiązywała ta właśnie ustawa, która został uchylona z dniem 25 grudnia 2014 r. Zgodnie bowiem z art. 627¹ k.c. (uchylonym z dniem 25 grudnia 2014 r.) do umowy zawartej w zakresie działalności przedsiębiorstwa przyjmującego zamówienie z osobą fizyczną, która zamawia dzieło, będące rzeczą ruchomą w celu niezwiązanym z jej działalnością gospodarczą ani zawodową, stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży konsumenckiej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (dalej ustawa), sprzedawca odpowiada wobec kupującego, jeżeli towar konsumpcyjny w chwili jego wydania jest niezgodny z umową; w przypadku stwierdzenia niezgodności przed upływem sześciu miesięcy od wydania towaru domniemywa się, że istniała ona w chwili wydania. Jak stanowi ust. 2 cytowanego przepisu, w przypadku indywidualnego uzgadniania właściwości towaru konsumpcyjnego domniemywa się, że jest on zgodny z umową, jeżeli odpowiada podanemu przez sprzedawcę opisowi lub ma cechy okazanej kupującemu próbki albo wzoru, a także gdy nadaje się do celu określonego przez kupującego przy zawarciu umowy, chyba że sprzedawca zgłosił zastrzeżenia co do takiego przeznaczenia towaru.

W art. 6 ustawy wskazuje się, że za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową uważa się również nieprawidłowość w jego zamontowaniu i uruchomieniu, jeżeli czynności te zostały wykonane w ramach umowy sprzedaży przez sprzedawcę lub przez osobę, za którą ponosi on odpowiedzialność, albo przez kupującego według instrukcji otrzymanej przy sprzedaży. W myśl art. 8 ustawy, jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień stwierdzonej niezgodności, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie naraziłby kupującego inny sposób zaspokojenia. Nieodpłatność naprawy i wymiany w rozumieniu ust. 1 oznacza, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu, dostarczenia, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia. Jeżeli sprzedawca, który otrzymał od kupującego żądanie określone w ust. 1, nie ustosunkował się do tego żądania w terminie 14 dni, uważa się, że uznał je za uzasadnione. Jeżeli kupujący, z przyczyn określonych w ust. 1, nie może żądać naprawy ani wymiany albo jeżeli sprzedawca nie zdoła uczynić zadość takiemu żądaniu w odpowiednim czasie lub gdy naprawa albo wymiana narażałaby kupującego na znaczne niedogodności, ma on prawo domagać się stosownego obniżenia ceny albo odstąpić od umowy; od umowy nie może odstąpić, gdy niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jest nieistotna. Przy określaniu odpowiedniego czasu naprawy lub wymiany uwzględnia się rodzaj towaru i cel jego nabycia. Art. 7 ustawy określa z kolei sytuacje, w których sprzedawca nie ponosi odpowiedzialności. Stanowi on, że sprzedawca nie odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową, gdy kupujący w chwili zawarcia umowy o tej niezgodności wiedział lub, oceniając rozsądnie, powinien był wiedzieć. To samo odnosi się do niezgodności, która wynikła z przyczyny tkwiącej w materiale dostarczonym przez kupującego.

Ustawa dokładnie reguluje uprawnienia kupującego i obowiązki sprzedawcy w tej mierze i nie pozostawia zbyt wiele swobody obu stronom na odmienne ustalenia. Co istotne, ten rodzaj odpowiedzialności dotyczy sprzedawcy, co oznacza, że kupujący ze swoimi roszczeniami reklamacyjnymi nie może wystąpić bezpośrednio do producenta, jeśli to nie on jest stroną transakcji.

Powyżej opisana odpowiedzialność z tytułu niezgodności towaru z umową jest obowiązkowa, co oznacza, że sprzedawca nie może jej z góry wyłączyć ani ograniczyć w drodze umowy z kupującym, zanim nabywca nie zawiadomi sprzedawcy o niezgodności towaru z umową.

W niniejszej sprawie niezbędne było ustalenie zakresu łączącej strony umowy, a mianowicie czy zamówione przez powoda okna i drzwi balkonowe miały zawierać wzmocnienia i wkładki termiczne i w konsekwencji czy pozwana w całości wywiązała się z przedmiotowej umowy.

W ocenie Sądu na treść zawartej pomiędzy stronami w dniu 22 kwietnia 2010 roku umowy składały się, ustalane indywidualnie z powodem, a następnie przedstawiane mu do akceptacji, oferty obejmujące wzmocnienia i wkładki termiczne. Wbrew twierdzeniom strony pozwanej, o treści łączącego strony stosunku, nie mógł decydować jednostronny dokument, sporządzony podczas pomiarów przez pracownika strony pozwanej, co istotne – w żaden sposób nie zatwierdzony przez powoda, na którego treść nie miał żadnego wpływu. Przede wszystkim podkreślić należy, że w tej konkretnej sprawie, dokument ten nie był wiarygodny – co zostało omówione powyżej. Zmiany w dokumencie, które zostały wykonane przez nieznaną osobę i w nieznanym momencie (choć zapewne po przekazaniu kopii tego dokumentu powodowi), sprawiają, że dokument nie może stanowić wiarygodnego dowodu w żadnym zakresie. Niemniej jednak, nawet gdyby uznać, że dokument ten może stanowić podstawę dla dokonywania jakichkolwiek ustaleń faktycznych, to jednak nie można uznać, aby był on dokumentem, który wyłącznie kształtował treść umowy łączącej strony – bez żadnego odesłania do pozostałych dokumentów jakie sporządzono w przedsiębiorstwie pozwanego i przedstawiono powodowi. Powód wskazał, że dokument sporządzony przez M. P. (1) nie został mu przedstawiony jako załącznik do umowy i otrzymał go pół roku później od innego pracownika pozwanej spółki i dla niego stanowi jedynie notatkę służbową. Zdaniem Sądu sporządzony przez pracownika dokument, na co wskazuje adnotacja zamieszczona na ofercie z dnia 22 kwietnia 2010 roku (k. 25) aby zlecenie przekazać M. P. (1) do zwymiarowania otworów okiennych przed produkcją, miał na celu jedynie weryfikację wskazanych w ofercie wymiarów okien. Nadto, jak wskazał świadek M. P. (1), istnienie wkładki termicznej wynika z oferty, a nie z dokumentu który on sporządza. Powyższe potwierdza również fakt, iż po przeprowadzonych wymiarach, powód otrzymał poprawioną ofertę obejmującą wzmocnienia i wkładki termiczne, oznaczoną jako załącznik do umowy (k. 64).

W przedmiotowej sprawie zostało wykazane, między innymi w wyniku przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego sądowego, a okoliczność ta nie była kwestionowana przez stronę pozwaną, iż wyprodukowana i zamontowana przez pozwaną spółkę stolarka okienna nie zawiera wzmocnień i wkładek termicznych, a tym samym, że powód nie wywiązał się z przedmiotowej umowy. W konsekwencji, w pełni zasadne jest roszczenie powoda.

W tym zakresie wskazać należy, że pozwany wskazywał, że możliwe jest wzmocnienie okien już po montażu, a tej sprawie nie było to możliwe z uwagi na postawę powoda. W ocenie Sądu argumenty te nie były trafne. Przede wszystkim taka argumentacja pojawiła się dopiero w trakcie postępowania sądowego, a więc już po złożonym przez powoda oświadczeniu o odstąpieniu od umowy. Na wcześniejszym etapie pozwana spółka wskazywała, że okna balkonowe nie wymagają dodatkowych wzmocnień (k. 143), a więc nie wskazywała że istnieją inne możliwości wykonania wzmocnienia, co oznaczałoby chęć wywiązania się z umowy. W odniesieniu do wkładek termicznych pozwana spółka wręcz wskazywała, że zostały one zamontowane (k. 158). Powyższe oznacza, że nie jest trafne stanowisko pozwanego, że nie mógł wywiązać się z umowy z uwagi na stanowisko powoda i uniemożliwienia przez powoda zamontowania wkładek wzmacniających lub innego wzmocnienia okien. W efekcie takiego stanowiska strony pozwanej powód odstąpił od umowy, a więc złożył oświadczenie prawokształtujące, które wywołało określone skutki prawne, w postaci uznania, że umowa uważana jest za niezawartą.

W związku z nienależytym wykonaniem umowy (wykonanie jej jest niezgodne z treścią), należało ocenić, czy powód skutecznie złożył reklamację, a następnie skutecznie od umowy odstąpił.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż odpowiedzialność pozwanej wobec powoda za niezgodność zamówionych okien i drzwi balkonowych z umową nie budzi wątpliwości Sądu. Dostarczona i zamontowana przez pozwaną stolarka okienna nie zawiera wkładek oraz wzmocnień, które obejmowała oferta przedstawiona powodowi. Jak wskazał natomiast powód, gdyby nie było wkładek, raczej nie zawarłby umowy z pozwaną (k. 273). Nie ma przy tym wątpliwości, iż niezgodność ta jest istotna, albowiem dotyczy właściwości, która stanowiła główne kryterium powoda przy wyborze towaru. Cecha ta stanowi bez wątpienia istotne kryterium, gdyż jak wskazał powód, w jego domu ogromną powierzchnię stanowią okna, więc musiał się zdecydować na najlepsze okna (k. 273). Ponadto wzmocnienia i wkładki dotyczą wszystkich okien zamontowanych u powoda.

Wskazać również należy, iż w niniejszej sprawie nie zachodzą określone w art. 7 ustawy okoliczności uwalniające pozwaną od odpowiedzialności wobec powoda, albowiem powód w chwili zawarcia umowy o niezgodności nie wiedział i nie mógł wiedzieć. W mailu z dnia 13 lipca 2010 roku przedstawicielka pozwanej przedstawiła bowiem powodowi ofertę obejmującą wzmocnienia i wkładki termiczne, co było jednoznaczne z tym, iż taki właśnie towar zostanie powodowi dostarczony.

W ocenie Sądu, powód uprawniony był do odstąpienia od umowy. Powód wzywał bowiem pozwaną do wymiany okien na nowe, czego ta nie uczyniła. Mając zatem na uwadze, iż pozwana nie uczyniła zadość żądaniu powoda co do nieodpłatnej wymiany okien, powód miał prawo od umowy odstąpić.

Powód zrobił to w terminie przewidzianym w art. 9 ust. 1 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej, zgodnie z którym kupujący traci uprawnienia przewidziane w art. 8 tejże ustawy, jeżeli przed upływem dwóch miesięcy od stwierdzenia niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową nie zawiadomi o tym sprzedawcy. Wskazać należy, iż powód dowiedział się o niezgodności towaru z umową w dniu 17 listopada 2011 roku. Pozwana została natomiast poinformowana o niezgodności towaru z umową – braku wzmocnień następnego dnia po powzięciu wiadomości o wadzie (k.134-136), natomiast o braku wkładek termicznych w dniu 06 grudnia 2011 roku, a zatem niespełna miesiąc po powzięciu wiadomości o niezgodności.

Do zachowania terminu wystarczy wysłanie zawiadomienia przed jego upływem. Wskazać należy, iż obowiązek ten nie musi być zrealizowany w żadnej sformalizowanej postaci. Wzmianka o wysłaniu zawiadomienia przed upływem wyznaczonego terminu oznacza jedynie, że wyłączone zostaje w tym wypadku odpowiednie stosowanie art. 61 k.c. Wynikający z przepisu obowiązek zawiadomienia sprzedawcy przez kupującego nie wymaga osobistej realizacji, niemniej oświadczenie wiedzy musi pochodzić od kupującego (zob. wyrok SN z dnia 17 listopada 2010 roku, I CSK 75/10, Lex nr 818553).

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 10 ust.1 ustawy sprzedawca odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jedynie w przypadku jej stwierdzenia przed upływem dwóch lat od wydania tego towaru kupującemu; termin ten biegnie jednak na nowo w razie wymiany towaru. W niniejszej sprawie, na skutek reklamacji zgłaszanych przez powoda, doszło do wymiany okien na nowe na początku września 2011 r., a więc od tego momentu bieg terminu odpowiedzialności pozwanej spółki rozpoczął się na nowo. Oświadczenie o odstąpieniu od umowy złożone zostało w dniu 19 sierpnia 2013 r., a więc zanim upłynął dwuletni termin.

Mając powyższe na względzie należało uznać, iż odstąpienie przez powoda od przedmiotowej umowy było w świetle przesłanek wyżej cytowanych przepisów skuteczne.

Instytucja odstąpienia od umowy stanowi jeden ze sposobów jednostronnego rozwiązania umowy przez stronę, a odstąpienie wywołuje skutek ex tunc, w rezultacie powoduje upadek umowy. Umowa uważana jest za niezawartą, a strony zwracają sobie to co już świadczyły (komentarz do art. 494 k.c. Łukasz Obzejta, Odstąpienie od umowy cywilnoprawnej ze szczególnym uwzględnieniem umów: pożyczki, kredytu, rachunku bankowego, leasingu, o kartę płatniczą, i dotyczącej usługi finansowej, za SIP LEX).

Ustawa o sprzedaży konsumenckiej nie określa szczególnie sposobu i formy złożenia oświadczenia o odstąpieniu, w tym zakresie należy zatem stosować przepisy art. 77 kodeksu cywilnego. (por. M. Pecyna, Komentarz, ibidem).

Konsekwencją uznania, iż powód miał prawo odstąpienia od umowy i skutecznie to uczynił jest fakt, iż umowę uważa się za niezawartą. Stosownie bowiem do treści przepisu art. 395 § 2 k.c. w razie wykonania prawa odstąpienia umowa uważana jest za niezawartą.

Oznacza to, że po stronie pozwanej istnieje obowiązek zwrotu na rzecz powoda uiszczonej przez niego kwoty w wysokości 11.406 zł.

Zdaniem Sądu, wymagalność należnego powodowi świadczenia wiązać należy z wezwaniem pozwanej do jego spełnienia. Z tego względu Sąd uznał, iż zasadne będzie zasądzenie odsetek od dnia 10 września 2013 roku, który to termin uwzględnia w ocenie Sądu obieg poczty oraz wyznaczony przez powoda siedmiodniowy termin do spełnienia świadczenia.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł na podstawie art. 353 § 1 k.c. w zw. z art. 4 ust. 1 i 2, 8 ust. 1 i 8 ustawy z dnia 27 lipca 2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2002 roku Nr 141, poz. 1176) oraz art. 481 § 1 i 2 k.c., jak w punkcie I wyroku.

W punkcie II Sąd, na podstawie art. 481 § 1 k.c. a contrario, oddalił powództwo w pozostałym zakresie, tj. w zakresie odsetek za okres od dnia 29 sierpnia 2013 roku do dnia 09 września 2013 roku. Sąd miał tu na uwadze okoliczności wskazane powyżej, a mianowicie to, że roszczenie powoda jest roszczeniem bezterminowym, w związku z czym staje się ono wymagalne po skutecznym wezwaniu dłużnika do zapłaty. Mając przy tym na uwadze takie okoliczności jak obieg poczty i wyznaczony pozwanej termin do spełnienia świadczenia, Sąd uznał, iż roszczenie stało się wymagalne najwcześniej w dniu 09 września 2013 roku.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie przepisów art. 108 § 1 k.p.c., art. 98 § 1 k.p.c. w związku z art. 99 k.p.c. oraz na podstawie przepisu § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. t.j. z 2013 r., poz. 490 ze zm.). Na koszty procesu składają się: opłata od pozwu w wysokości 571 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 2.400 zł, opłata od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 500 zł.

W punkcie IV sentencji wyroku Sąd, na podstawie art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014.1025 tj. ze zm.), zasądził od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku kwotę 1.552,30 zł tytułem zwrotu wydatków.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE