UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 czerwca 2009r. został zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym podmiot o nazwie (...) Sp. z o. o. Jednym wspólnikiem Spółki był A. W., natomiast Prezesem Zarządu została formalnie konkubina A. W. M. W.. Od początku istnienia Spółki wszelkie decyzje dotyczące jej bieżącej działalności podejmował A. W., również on zajmował się finansami. U. Sp. z o. o posiadała w (...) Bank (...) SA rachunek bankowy o numerze (...), przy czym osobą upoważnioną do dysponowania rachunkiem była M. W., natomiast pełnomocnikiem A. W., który jako jedyny miał faktyczny dostęp do konta firmowego z którego dokonywał przelewów, jak również wypłaty środków.

We wrześniu 2011 roku A. W., jako Prezes Zarządu firmy (...) Sp. z o.o.z siedzibą w G.nawiązał kontakt ze wspólnikiem firmy (...) Sp. z o. o.z siedzibą w O.– Z. U.informując, że jest zainteresowany budową lub modernizacją gorzelni i chciałby uzyskać ofertę na realizację projektu. Z. U.podjął prace mające na celu przedstawienie ofert, w tym celu wielokrotnie spotykał się z A. W., prezentował mu działanie linii technologicznej w Spółce (...). A. W.cały czas deklarował, iż będzie realizował projekt, na który będzie starał się o dofinansowanie z funduszy unijnych. Spotkania odbyły się w dniu 09 stycznia 2012r., 23 stycznia 2012r., następnie w dniu 06 lutego 2012r., na którym to spotkaniu oskarżony poinformował, że jest zainteresowany nabyciem 80 % udziałów w Spółce (...), jednocześnie zaproponował sprzedaż glikolu etylenowego z firmy (...) Sp. z o. o.W dniu 09 lutego 2012r. doszło do kolejnego spotkania A. W.ze Z. U., po którym oskarżony złożył ofertę na usługi transportowe spirytusu. W dniu 07 marca 2012r. doszło do spotkania oskarżonego z drugim ze (...) Spółki (...), w spotkaniu uczestniczyła również Prezes Zarządu Spółki (...) – A. K.. Po tym spotkaniu A. W.wielokrotnie kontaktował się z A. K.informując, że jest zainteresowany zakupem alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego, w związku z czym ustalone zostały ceny, płatność miała następować przelewem, termin płatności strony ustaliły na trzydzieści dni.

W dniu 15 maja 2012r. została zrealizowana pierwsza dostawa alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego, przy czym do dnia 12 września 2012r. Spółka (...) zakupiła łącznie od (...) Sp. z o. o. 530.124 kg alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego o wartości 2.536.991,43 zł. Płatności dokonywane były terminowo lub z maksymalnie kilkunastodniowym opóźnieniem. Jednocześnie w połowie lipca 2012r. A. W. wynegocjował z A. K. czterdziestodniowy termin płatności.

W lipcu 2012r. M. W. rozstała się z A. W. i przestała pełnić funkcję Prezesa Zarządu (...) Sp. z o. o. A. W. objęcie stanowiska Prezesa Zarządu zaproponował A. J., którego znał z racji tego, że zamieszkiwał w tej samej kamienicy co M. W.. W tym okresie A. J. był osobą bezrobotną, nie miał żadnego źródła dochodu i w związku z tym przystał na propozycję oskarżonego. A. J. jedynie formalnie pełnił funkcję Prezesa Zarządu (...) Sp. z o. o., podobnie jak we wcześniejszym okresie wszystkimi sprawami dotyczącymi jej funkcjonowania zajmował się A. W., również jako jedyny miał dostęp do konta firmowego, jednocześnie A. J. nie był informowany o bieżącej działalności Spółki, jej zobowiązaniach, do jego obowiązków należało jedynie podpisywanie zamówień i faktur VAT, które każdorazowo wystawiał oskarżony.

W okresie od dnia 14 września 2012r. do dnia 26 października 2012r. Spółka (...)składała kolejne zamówienia na dostawę alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego. Każde zamówienie pisemne poprzedzone było telefonicznym uzgodnieniem przez A. W.dostawy z przedstawicielem Spółki (...), przy czym zamówienie nr (...)z dnia 14.09.2012r, nr (...)z dnia 17.09.2010r, nr (...)z dnia 19.09.2012r., nr (...)z dnia 22.09.2012r., nr (...)z dnia 23.09.2012r., nr (...)z dnia 07.10.2012r., nr (...)z dnia 07.10.2012r., nr (...)z dnia 15.10.2012r. podpisane zostały przez A. W., natomiast zamówienia nr (...)z dnia 17.10.2012r., nr (...)z dnia 23.10.2012r. i nr (...)z dnia 26.10.2012r. podpisane zostały przez Prezesa Zarządu – A. J..

Zamówienia zostały zrealizowane przez (...) Sp. z o. o., na co zostały wydane następujące dokumenty księgowe:

- faktura VAT nr (...) z dnia 17 września 2012r. za alkohol etylowy rektyfikowany całkowicie skażony w ilości 24.915 kg na kwotę 119.278,57 zł z terminem płatności na dzień 27 października 2012r.,

- faktura VAT nr (...) z dnia 19 września 2012r. za alkohol etylowy rektyfikowany całkowicie skażony w ilości 25.018 kg na kwotę 119.763,80 zł z terminem płatności na dzień 30 października 2012r.,

-: faktura VAT nr (...) z dnia 24 września 2012r. za alkohol etylowy rektyfikowany całkowicie skażony w ilości 24.987 na kwotę 119.617,76 zł z terminem płatności na dzień 3 listopada 2012r.,
-: faktura VAT nr (...) z dnia 28 września 2012r. za alkohol etylowy rektyfikowany całkowicie skażony w ilości 23.668 kg na kwotę 113.231,88 zł z terminem płatności na dzień 7 listopada 2012r.,
-: faktura VAT nr (...) z dnia 27 września 2012r. za alkohol etylowy rektyfikowany całkowicie skażony w ilości 25.317kg na kwotę 121.172,36 zł z terminem płatności na dzień 6 listopada 2012r..

-: faktura VAT nr (...) z dnia 9 października 2012r. za alkohol etylowy rektyfikowany całkowicie skażony w ilości 25.261 kg na kwotę 120.908,54 zł z terminem płatności na dzień 18 listopada 2012r.,
-: faktura VAT nr (...) z dnia 9 października 2012r. za alkohol etylowy rektyfikowany całkowicie skażony w ilości 24.985 kg na kwotę 120.100,34 zł z terminem płatności na dzień 18 listopada 2012r.,
-: faktura VAT nr (...) z dnia 18 października 2012r. za alkohol etylowy rektyfikowany całkowicie skażony w ilości 23.580 kg na kwotę 114.267,49 zł z terminem płatności na dzień 27 listopada 2012r.,
-: faktura VAT nr (...) z dnia 19 października 2012r. za alkohol etylowy rektyfikowany całkowicie skażony w ilości 24.497 kg na kwotę 118.815,98 zł z terminem płatności na dzień 28 listopada 2012r.7
-: faktura VAT nr (...) z dnia 25 października 2012r. za alkohol etylowy rektyfikowany całkowicie skażony w ilości 23.662 kg na kwotę 114.708,03 zł z terminem płatności na dzień 09 grudnia 2012r.,

- faktura VAT nr (...) z dnia 30 października 2012r. za alkohol etylowy rektyfikowany całkowicie skażony w ilości 24.496 kg na kwotę 116.904,71 zł z terminem płatności nadzień 4 grudnia 2012r.

Wszystkie, z wyjątkiem jednej, partie zakupionego w okresie od dnia 17 września 2012r. do dnia 30 października 2012r. w (...) Sp. z o. o alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego A. W.sprzedał firmie (...). z o. o z siedzibą w K., przy czym w sześciu przypadkach towar był przewożony z (...) Sp. z o. o.bezpośrednio do (...) Sp. z o. o.

W związku z przeprowadzanymi transakcjami wystawione zostały przez (...) Sp. z o. o. na rzecz (...) Sp. z o. o. następujące dokumenty księgowe:

- faktura VAT nr (...) z dnia 21 września 2012r. za alkohol całkowicie skażony w ilości 24.915 kg na kwotę 112.775,26 zł brutto,

- faktura VAT nr (...) z dnia 21 września 2012r. za alkohol całkowicie skażony w ilości 25.018 kg na kwotę 113.241,48 zł brutto,

- faktura VAT nr (...) z dnia 22 września 2012r. za alkohol całkowicie skażony w ilości 24.987 kg na kwotę 113.101,16 zł brutto,

- faktura VAT nr (...) z dnia 27 września 2012r.za alkohol całkowicie skażony w ilości 25.317 kg na kwotę 116.774,66 zł brutto,

- faktura VAT nr (...) z dnia 28 września 2012r. za alkohol całkowicie skażony w ilości 23.668 kg na kwotę 109.168,65 zł brutto,

- faktura VAT nr (...) z dnia 9 października 2012r. za alkohol całkowicie skażony w ilości 25.261 kg na kwotę 116.516,36 zł brutto,

- faktura VAT nr (...) z dnia 18 października 2012r. za alkohol całkowicie skażony w ilości 23.580 kg na kwotę 108.762,75 zł brutto,

- faktura VAT nr (...) z dnia 19 października 2012r. za alkohol całkowicie skażony w ilości 24.497 kg na kwotę 112.992,41 zł brutto,

- faktura VAT nr (...) z dnia 25 października 2012r. za alkohol całkowicie skażony w ilości 23.662 kg na kwotę 109.140,98 zł brutto,

- faktura VAT nr (...) z dnia 30 października za alkohol całkowicie skażony w 24.496 kg na kwotę 112.987,80 zł brutto.

W odmienieniu do faktur VAT nr (...) wystawionych przez (...) Sp. z o. o. na rzecz (...) Sp. z o. o. cena sprzedaży netto jednego kilograma alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego wynosiła 3,83 zł, a w odniesieniu do faktur VAT nr (...) – 3,88 zł. Tymczasem cena sprzedaży netto jednego kilograma alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego przez (...) Sp. z o. o. na rzecz (...) Sp. z o. o. wynosiła w odniesieniu do faktur VAT nr (...) – 3,68 zł, a w odniesieniu do faktur VAT nr (...) – 3,75 zł. Zatem różnica w cenie netto zakupu przez U. Sp. z o. o od (...) Sp. z o. o. i cenie sprzedaży netto przez (...) Sp. z o. o. na rzecz (...) Sp. z o. o. jednego kilograma alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego wynosiła odpowiednio 0,15 zł i 0,12 zł.

Każdorazowo płatność przez (...) Sp. z o. o. na rzecz (...) Sp. z o. o. miała następować przelewem, termin płatności określony został na jeden dzień. (...) Sp. z o. o. dokonała w całości zapłaty za zakupiony od U. Sp. z o. o alkohol etylowy rektyfikowany całkowicie skażony.

(...) Sp. z o. o. zakupiony w (...) Sp. z o. o. alkohol etylowy rektyfikowany całkowicie skażony w ilości 24.985 kg (faktura VAT nr (...) z dnia 09.10.2012r. na kwotę 120.100,34 zł) przekazała tytułem kompensaty firmie (...) Sp. z o. o. za kwotę 116.165,26 zł.

(...) Sp. z o. o.pomimo upływu w dniu 27 października 2012r. terminu płatności za fakturę VAT nr (...)z dnia 17 września 2012r. nie dokonała płatności za zakupiony towar. W dniu 30 października 2012r. została zrealizowana ostatnia dostawa, kolejne dostawy pomimo złożenia przez (...) Sp. z o. o.zamówień zostały wstrzymane, z uwagi na niedokonanie zapłaty za wymagalne zobowiązania. A. W.nie skontaktował się z przedstawicielami (...) Sp. z o. o, nie wyjaśnił przyczyn niedokonania płatności. W dniu 28 listopada 2012r. w-ce Prezes Zarządu (...) Sp. z o. o S. P.przeprowadziła telefoniczną rozmowę z A. W., który w imieniu Spółki (...)zobowiązał się do zapłaty zaległości, przy czym jako termin spłaty pierwszej raty wskazał dzień 29 listopada 2012r., a które to ustalenia S. P.potwierdziła w emailu kierowanym do (...) Sp. z o. o.Oskarżony w imieniu U.Sp. z o. o nie dokonał spłaty zaległości za fakturę nr (...), jednocześnie pomimo upływu terminów płatności kolejnych faktur (...) Sp. z o. o.nie uregulowała swoich zobowiązań w żadnej części. A. W.z własnej inicjatywy nadal nie kontaktował się z pokrzywdzoną Spółką celem poczynienia ustaleń, co do warunków spłaty zaległości. Z uwagi na nie wywiązanie się przez A. W.ze złożonych deklaracji w dniu 10 grudnia 2012r. S. P.ponownie wysłała pocztą elektroniczną pismo do (...) Sp. z o. o.informując, iż w związku z niemożnością kontaktu i brakiem płatności (...) Sp. z o. o.podjęły kroki prawne w celu wyegzekwowania należności. Nadto w dniu 10 grudnia 2012r. sporządzone zostało wezwanie do zapłaty na łączną kwotę 1.313.130,90 zł brutto, która to kwota obejmowała kwotę 1.301.859,59 zł tytułem należności głównej oraz kwotę 11.271,31 zł z tytułu odsetek. A. W.nie zareagował na kierowaną do niego korespondencję, nie skontaktował się również z przedstawicielami (...) Sp. z o. o., jak również nie dokonał spłaty zaległych zobowiązań.

Z uwagi na nie wywiązanie się dobrowolnie przez oskarżonego z obowiązku zapłaty za zaciągnięte zobowiązania (...)Sp. z o. o wystąpiła na drogę postępowania cywilnego z pozwem o zapłatę, uzyskując w dniu 07 lutego 2013r. nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydany przez Sąd Okręgowy w Poznaniu, w sprawie sygn. I Nc 20/13. Po wydaniu nakazu zapłaty A. W.skontaktował się z w-ce Prezes (...)Sp. z o. o S. P.wskazując, że ma świadomość konieczności wywiązania się ze zobowiązań wobec Spółki, jednocześnie deklarował rozpoczęcie spłat za dwa, trzy tygodnie, czego nie uczynił. Następnie z częstotliwością raz na miesiąc dzwonił do (...)Sp. z o. o, każdorazowo informował o rychłym rozpoczęciu spłaty zaległych zobowiązań, co jednakże nie nastąpiło. W związku z brakiem dobrowolnej spłaty długu, na podstawie prawomocnego nakazu zapłaty wszczęte zostało w dniu 09 kwietnia 2013r. postępowanie egzekucyjne, które prowadzone było przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Łodzi – A. R. (1). W toku podjętych czynności komornik nie dokonał skutecznego zajęcia rachunków bankowych U.Sp. z o. o z uwagi na brak środków lub rozwiązanie umów o prowadzenie rachunku bankowego, w Centralnej Ewidencji Pojazdów ustalono, że na U.Sp. z o. o zarejestrowane są pojazdy: M. (...) nr rej. (...)rok prod. 1991, D. (...) nr rej. (...)rok prod. 1995, S.– ciągnik samochodowy (...) nr rej. (...)rok prod. 2003 oraz naczepa ciężarowa (...)model (...) nr rej. (...)rok prod. 1977, jednakże nie udało się ustalić miejsca ich przechowywania. Pod adresem D. S.23a, który był adresem siedziby (...) Sp. z o. o.komornik ustalił, że znajduje się opuszczony zrujnowany budynek gorzelni, w którym brak było jakichkolwiek śladów działalności Spółki. Wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji postępowanie zostało umorzone. Kolejne postępowanie egzekucyjne prowadzone było przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Poznań Grunwald i Jeżyce w Poznaniu – B. G., które postanowieniem z dnia 23.05.2015r. zostało umorzone z uwagi na bezskuteczność egzekucji.

U.Sp. z o. o złożyła w dniu 04 lutego 2013r. deklarację PIT4 -R za rok 2012, w dniu 13 maja 2013r. deklarację podatkową CID- 8 za rok 2012, a w dniu 29 kwietnia 2013r. deklarację VAT-7 za marzec 2013r.

A. W. ma 56 lat, ma wykształcenie średnie w zawodzie technik budowlany, jest rozwodnikiem, nie ma nikogo na utrzymaniu, nie posiada wartościowego majątku.

A. W. był karany:

- nakazem karnym Sądu Rejonowego w Łodzi z dnia 29.03.1994r., sygn. VII K 297/94 za przestępstwo z art. 265 §1 i 2 d.k.k.,

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Skierniewicach z dnia 24.05.1996r., sygn. II K 515/95 za przestępstwo z art. 265 §1 d.k.k.,

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 06.10.2003r., sygn. III K 809/03 za przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. Z art. 270 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą oskarżony odbywał w okresie od dnia 02.08.2003r. do dnia 06.10.2003r., od dnia 10.03.2005r. do dnia 19.07.2005r., od dnia 22.01.2007r. do dnia 08.09.2007r.,

- wyrokiem Sądu Rejonowego dla Łodzi Widzewa w Łodzi z dnia 13.10.2004r., sygn. III K 498/04 za przestępstwo z art. 83 k.k.s. na karę 20 stawek dziennych grzywny po 50 zł każda, - wyrokiem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 15.10.2009r., sygn. II K 12/08 za przestępstwo z art. 284 §2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 294 §1 k.k. na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego w Inowrocławiu z dnia 27.01.2011r., sygn. II Ko 1242/10 zawieszono wykonanie kary pozbawienia wolności na okres 5 lat próby,

- wyrokiem Sądu Rejonowego dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi z dnia 24.11.2009r., sygn. V K 607/09 za przestępstwo z art. 79 ust. 4 ustawy z dn. 29.09.1994r. o rachunkowości.

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie następujących dowodów:

- częściowo wyjaśnień oskarżonego k. 535 – 536, 549;

- zeznań świadków: A. K. k. 86v – 89, 164v, A. P. k. 90v, Z. U. k. 92v, A. D. (1) k. 95v – 96, G. K. k. 136v – 137, J. P. k. 241v – 242, M. W. k. 386v – 387, A. J. k. 558v – 559;

- dokumentów: zamówień, dokumentów WZ, dokumentów przewozowych i faktur k.7 – 63, 100 – 133, 251 – 257, zestawienia zamówień k. 64, korespondencji e-mail k. 65, 66, wezwania do zapłaty k. 67, 98, odpisu KRS k. 73v – 77, bilansu k. 80 – 81, 83 – 85, rachunku zysków i strat k. 82, nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym k. 97, wykazu zobowiązań k. 138 – 139, 140 – 142, dokumentacji komorniczej k. 145, 146, 147, wykazu połączeń k. 170 – 240, informacji z (...)k. 245 wraz z historią operacji bankowych k. 290, dokumentacji z UKS k. 258 – 259, 350 – 371, 465 – 466, 603 – 619, potwierdzeń przelewów k. 260 – 279, analizy kryminalnej k. 291311, 312 – 332, 335 – 345, danych o karalności k. 384 – 384v, 588, odpisów wyroków wraz z danymi o wykonaniu kary k. 392,394 – 395, 397, 298 – 398v, 448 – 449, 451 – 453, 497497 – 497v.

(...) zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, złożył wyjaśnienia prezentując w nich własną wersję zdarzeń, jednocześnie w przeważającej części odmówił odpowiedzi na pytania Przewodniczącej, jak również pytania pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia A. W.w zakresie, w jakim potwierdził zakup w Spółce (...). z o. o alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego, odsprzedaż towaru firmie (...). z o. o, jak również fakt nie uiszczenia zapłaty za zakupiony towar, które korespondowały z zeznaniami świadków A. K., Z. U.i A. D. (2), jak również znalazły odzwierciedlenie w zgromadzonych w sprawie dokumentach, w szczególności zamówieniach, dowodach WZ, dokumentacji przewozowej oraz fakturach i jako takie uznać należało je za bezsporne.

W świetle przedłożonej przez (...) Sp. z o. o dokumentacji popartej zeznaniami A. K., z których wynikało, że złożone przez U.Sp. z o. o zamówienia nr 15 i 16 zostały zrealizowane, jednocześnie dokonana została przez U.Sp. z o. o zapłata za zakupiony towar, Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia A. W.w tym zakresie i łącznie powyższy materiał dowodowy uczynił podstawą ustaleń faktycznych, ustalając, iż pierwszym zrealizowanym zamówieniem, na podstawie którego nastąpiła sprzedaż U.Sp. z o. o przez (...) Sp. z o. o, odnośnie którego nie nastąpiła zapłata było zamówienie nr 17 z dnia 14.09.2012r.

W pozostałym zakresie Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za niewiarygodne, albowiem były one nie tylko wzajemnie sprzeczne, lecz pozostawały w sprzeczności również z pozostałym zarówno osobowym, jak i rzeczowym materiałem dowodowym.

Nie można dać wiary twierdzeniom A. W., co do faktycznej roli, jaką pełnił A. J. będący formalnie Prezesem (...) Sp. z o. o. W toku postępowania przygotowawczego A. W. wyjaśnił, iż decyzje o nawiązaniu współpracy z poszczególnymi kontrahentami i dalej dotyczące zawierania konkretnych umów podejmował A. J., natomiast przed Sądem podczas przesłuchania A. J. wskazał, że decyzje te podejmowali wspólnie, jednocześnie przyznał, że nie informował tego ostatniego o problemach finansowych Spółki i toczącym się postępowaniu egzekucyjnym. Wskazać należy w pierwszej kolejności, iż wyjaśnieniom tym kategorycznie zaprzeczył A. J., który w toku całego postępowania konsekwentnie wskazywał, że jego rola ograniczała się do formalnego bycia Prezesem, nie podejmował żadnych decyzji dotyczących działalności U. Sp. z o. o, nie uczestniczył w rozmowach z kontrahentami, nie miał dostępu do rachunku bankowego, a osobą prowadzącą wszystkie sprawy i podejmującą decyzje był A. W.. Powyższe twierdzenia znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków A. K., A. D. (2), G. K. i Z. U., którzy jako osobę działającą w imieniu U. Sp. z o. o wskazywali wyłącznie oskarżonego, natomiast w odniesieniu do A. J. wskazywali, iż formalnie był przedstawiany jako Prezes Spółki, jednakże nigdy z nim faktycznie nie współpracowali. Co więcej, oskarżony w wyjaśnieniach złożonych w toku postępowania przygotowawczego potwierdził, iż wyłącznie on posiadał dostęp do rachunku firmowego i jedynie osobiście mógł dokonywać płatności, jednocześnie odmówił odpowiedzi na pytanie, czy A. J. mógł wydawać dyspozycje dokonania przelewu, co niewątpliwe świadczy o fasadowej roli tego ostatniego.

Nie bez znaczenia dla oceny wyjaśnień oskarżonego pozostają również zeznania świadka M. W., pełniącej funkcję Prezesa U. Sp. z o. o przed objęciem tej funkcji przez A. J.. Z zeznań świadka wynika, bowiem że była formalnie Prezesem Spółki, jednakże faktycznym jej prowadzeniem zajmował się A. W.. Znamiennym jest również, iż A. J. został Prezesem U. Sp. z o. o bezpośrednio po tym, jak M. W. została usunięta z tej funkcji po rozstaniu z A. W., gdy był osobą bezrobotną i zależało mu na pozyskaniu źródła dochodu, a obaj mężczyźni nie prowadzili wcześniej żadnych wspólnych interesów, a znali się jedynie z uwagi na to, że byli sąsiadami.

W świetle wskazanego wyżej materiału dowodowego oraz zasad racjonalnego myślenia jako oczywisty nasuwa się wniosek, iż oskarżony każdorazowo na stanowisku Prezesa umieszczał figuranta, natomiast to on był osobą faktycznie zarządzającą Spółką we wszystkich sferach jej funkcjonowania. Wskazywanie na A. J. jako osobę współdecydującą o sprawach Spółki, w świetle powyższego uznać należy za przyjętą przez oskarżonego linię obrony, której celem było przerzucenie co najmniej części odpowiedzialności na Prezesa Spółki i takie twierdzenia uznać należało za całkowicie niewiarygodne.

Na przymiot wiarygodności nie zasługiwały również wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w jakim próbował wykazać bezpodstawność zarzutu aktu oskarżenia, co do istnienia po jego stronie zamiaru dokonania oszustwa, czego dowodem, zdaniem Oskarżyciela miał być fakt odsprzedaży O.Sp. z o. o alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego zakupionego od (...) Sp. z o. o.po cenie niższej niż cena zakupu. A. W.wskazał, bowiem że kwoty wskazane na fakturach wystawionych przez (...) Sp. z o. o.dla (...) Sp. z o. o.obejmowały łącznie wartość towaru i koszt transportu, natomiast na fakturach wystawianych przez (...) Sp. z o. o.dla (...) Sp. z o. o.wskazana była wyłącznie wartość towaru, bez kosztów transportu, co wskazywać mogło pozornie na sprzedaż przez (...) Sp. z o. o.alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego po cenie niższej od ceny zakupu. Powyższe wyjaśnienia pozostają w całkowitej sprzeczności z dokumentami w postaci faktur wystawionymi przez (...) Sp. z o. o.na rzecz (...) Sp. z o. o., na których to dokumentach wyodrębnione zostały każdorazowo dwie pozycje tj. cena towaru oraz koszty transportu, co dyskredytuje w pełni twierdzenia oskarżonego o zawyżonej o koszty transportu cenie alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego. Istotne dla poczynienia ustaleń faktycznych jest porównanie ceny sprzedaży netto 1 kg alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego przez (...) Sp. z o. o.na rzecz (...) Sp. z o. o., z ceną sprzedaży po jakiej ten sam towar był sprzedawany przez (...) Sp. z o. o.na rzecz (...) Sp. z o. o.I tak w odmienieniu do faktur VAT nr (...)wystawionych przez (...) Sp. z o. o.na rzecz (...) Sp. z o. o.cena sprzedaży netto za 1 kg wynosiła 3,83 zł, a w odniesieniu do faktur VAT nr (...)– 3,88 zł. Tymczasem cena sprzedaży netto 1 kg alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego przez (...) Sp. z o. o.na rzecz (...) Sp. z o. o.wynosiła w odniesieniu do faktur VAT nr (...)– 3,68 zł, a w odniesieniu do faktur VAT nr (...)– 3,75 zł. Zatem różnica w cenie netto zakupu przez U.Sp. z o. o od (...) Sp. z o. o i cenie sprzedaży netto przez U.Sp. z o. o na rzecz O.Sp. z o. o 1 kg alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego wynosiła odpowiednio 0,15 zł i 0,12 zł.

Po wykazaniu przez Przewodniczącą powyższych sprzeczności A. W. zmienił swoje wyjaśnienia wskazując, iż sprzedaż towaru po cenie niżej od ceny zakupu była opłacalna z uwagi na wielokierunkową działalność Spółki i jak to określił „ruchomą zyskowność” mającą polegać na rekompensowaniu jednych przedsięwzięć innymi. Zmiana treści wyjaśnień spowodowana wykazaniem ich fałszywości, jak również ich ocena przez pryzmat zasad logicznego myślenia i racjonalnego postępowania nie pozwala uznać ich za wiarygodne. Nie sposób, bowiem przyjąć, iż przedsiębiorca dokonuje wielokrotnych transakcji sprzedaży, które nie tylko, że nie przynoszą zysku, lecz generują stratę. Takie działanie nie znajduje żadnego racjonalnego uzasadnienia w świetle podstawowego celu prowadzenia działalności gospodarczej jakim jest osiąganie zysku, gdy dodatkowo zważy się na powiązane z tym ryzyko. Różnica w cenie zakupu i sprzedaży odnośnie transakcji objętych niniejszym postępowaniem wynosiła 60.232,85 zł netto, co więcej jak wskazał świadek A. D. (1) cena sprzedaży na rzecz (...) Sp. z o. o. była skalkulowana z kosztem dostawy, który leżał po stronie (...) Sp. z o. o. Jeśli przyjąć, na co wskazywał oskarżony, iż koszt jednego transportu wynosił od 1.500 – 1.900 zł netto to każdorazowo kwota ta obciążałaby (...) Sp. z o. o. Powyższe przeczy całkowicie zasadom logiki i racjonalnego rozumowania i w konsekwencji, zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego w omawianym zakresie uznać należy za świadomą manipulację, mającą na celu wykazanie racjonalności podejmowanych przez niego decyzji gospodarczych, a co za tym idzie podważenie okoliczności mających wskazywać na jego oszukańcze działanie, a w konsekwencji uniknięcie odpowiedzialności karnej.

Również twierdzenia A. W.o zamiarze wywiązania się ze zobowiązań wobec pokrzywdzonej Spółki uznać należy za niewiarygodne. Wobec konsekwentnych deklaracji oskarżonego o zamiarze wywiązania się ze zobowiązań wobec (...) Sp. z o. o.oceny ich szczerości należy dokonać przez pryzmat faktycznego zachowania się A. W., który po upływie terminów płatności nie kontaktował się z przedstawicielami Spółki (...), wielokrotnie zapewniał, że zapłaci zaległość, co więcej wskazywał konkretne daty dokonania płatności, jednakże nigdy nie wywiązał się ze złożonych obietnic i do dnia dzisiejszego nie dokonał zapłaty w żadnej części. Dodatkowo oskarżony jako przyczynę nie dokonania zapłaty wskazał działania komornika sądowego, których efektem było nie dojście do skutku kontraktu, z którego zysk pozwoliłby na pokrycie wszystkich zobowiązań wobec Spółki (...). Abstrahując od kwestii oceny strony podmiotowej zarzucanego oskarżonemu przestępstwa, w kontekście omawianych w tym miejscu wyjaśnień, co omówione zostanie w dalszej części rozważań, wskazać należy na iluzoryczność ewentualnych zysków, jakie miałby gwarantować rzekomy kontrakt. A. W.pomimo deklaracji nie przedstawił żadnego dokumentu mogącego potwierdzać podawane przez niego okoliczności. Oczywistym jest, iż oskarżony w ramach przysługującego mu prawa do obrony nie mógł zostać zobowiązany przez Sąd do przedłożenia jakichkolwiek dokumentów, jednakże w świetle deklaracji, co do możliwości ich udostępnienia na potrzeby niniejszego postępowania nie uczynienie tego w znacznym stopniu poddaje w wątpliwość prawdziwość jego wyjaśnień.

Reasumując, Sąd uznał, iż fakt nie przyznania się przez A. W. do stawianego mu zarzutu, w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego stanowił przyjętą przez oskarżonego, jednakże niewiarygodną linię obrony mającą na celu unikniecie przez niego odpowiedzialności karnej.

Dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie za całkowicie wiarygodne Sąd uznał zeznania A. K. – Prezesa Spółki (...)oraz wspólnika Spółki – Z. U., którzy w sposób rzeczowy i konsekwentny przedstawili okoliczności nawiązania kontaktu z A. W., opisali kolejne działania oskarżonego skutkujące nawiązaniem z nim współpracy, jak również okoliczności związane z zamówieniem i sprzedażą alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego oraz nie uiszczeniem zapłaty. Powyższe zeznania wzajemnie ze sobą korespondowały i uzupełniały się, nadto znalazły potwierdzenie w zgromadzonych w sprawie dokumentach, co do okoliczności faktycznych w znacznej części zostały potwierdzone również przez oskarżonego i jako takie zdaniem Sądu stanowiły przydatny materiał do poczynienia ustaleń w niniejszej sprawie. Pomimo, że świadkowie jako przedstawiciele pokrzywdzonej Spółki niewątpliwie byli zainteresowani wynikiem toczącego się postępowania, Sąd nie znalazł żadnych podstaw do tego, aby kwestionować wiarygodność składanych przez nich zeznań, bądź by potraktować je jako stronnicze i zmierzające jedynie do skierowania przeciwko oskarżonemu postępowania karnego.

Na przymiot wiarygodności zasługiwały zeznania świadka A. D. (1)– Prezesa Zarządu (...)Sp. z o. o i G. K. – Prokurenta (...)Sp. z o. o, którzy opisali przebieg współpracy z U.Sp. z o. o, potwierdzili, iż osobą działającą z jej ramienia był wyłącznie A. W., dodatkowo A. D. (1)wskazał na nie wywiązanie się przez U.Sp. z o. o ze zobowiązań wynikających ze sprzedaży na jej rzecz towaru. Zeznania te były spójne, logiczne i rzeczowe, nadto znalazły potwierdzenie w dokumentach w postaci faktur, nakazie zapłaty w postępowaniu nakazowym wydanym przez Sąd Okręgowy w Łodzi z dnia 14.03.2013r., sygn. X GNc 78/13 oraz zestawieniach transakcji, nadto ich prawdziwość nie była kwestionowana przez oskarżonego. Należy mieć również na względzie fakt, że świadkowie są osobami obcymi w stosunku do oskarżonego, nie pozostają z nim w konflikcie i w związku z tym nie mieli żadnych powodów, aby narażając się na odpowiedzialność karną składać fałszywe zeznania, tym bardziej, że ich relacja nie była w żaden sposób stronnicza, ale sprowadzała się do przedstawienia faktów, o których świadkowie mieli bezpośrednią wiedzę. Tym samym ich zeznania Sąd uznał za wiarygodne i przydatne dla poczynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie.

Wiarygodnymi w ocenie Sądu były zeznania J. P. – asesora komorniczego, który przeprowadzał czynności w ramach prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Łodzi – A. R. (2), postępowania egzekucyjnego. Świadek w toku postępowania przygotowawczego złożył obszerne i szczegółowe zeznania opisując w nich przebieg przeprowadzonych czynności egzekucyjnych, jak również poczynione w ich toku ustalenia. Przed Sądem świadek oświadczył, że nie wie w jakiej sprawie został wezwany, jak również nie kojarzy nazwiska oskarżonego. W związku z powyższym w trybie art. 391 §1 k.p.k. Sąd odczytał zeznania J. P. złożone w toku postępowania przygotowawczego, które ten w całości podtrzymał, nadto złożył uzupełniające zeznania obrazujące zasady funkcjonowania kancelarii komorniczej, w której był zatrudniony. Sąd nie znalazł podstaw by podważać wiarygodność powyższych zeznań pomimo tego, iż świadek zeznając przed Sądem nie pamiętał okoliczności sprawy. Biorąc pod uwagę ilość spraw, z którymi świadek miał do czynienia, bezskuteczność prowadzonej egzekucji, jak również upływ czasu i związany z nim naturalny proces zapominania, niepamięć świadka uznać należy za usprawiedliwioną i nie dającą podstaw do kwestionowania wiarygodności złożonych przez niego zeznań, których dodatkowo oskarżony w żaden sposób nie podważał.

Jako wiarygodne Sąd ocenił zeznania świadka A. J. , które omówione zostały w części dotyczącej oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego, a które w świetle pozostałego materiału dowodowego jawią się jako spójne, logiczne i rzeczowe. Faktem jest, iż świadek mógł w sposób fałszywy przedstawiać rolę, jaką faktycznie odgrywał w działalności U. Sp. z o. o, celem uniknięcia ewentualnej odpowiedzialności karnej za oszukańcze działania osób działających w jej imieniu, a co za tym idzie Sąd musiał ocenić powyższe zeznania z dużą ostrożnością i krytycyzmem. Odwołując się jednakże do argumentów przedstawionych w części dotyczącej oceny wyjaśnień oskarżonego brak jest podstaw by przyjąć, iż A. J. złożył fałszywe zeznania i pomówił oskarżonego.

Podobnie ocenić należało zeznania świadka M. W. , która w sposób konsekwentny i rzeczowy opisała swoją rolę jako Prezesa (...) Sp. z o. o., z których to zeznań, w powiązaniu z zeznaniami A. J. wyłaniał się obraz faktycznego modelu funkcjonowania Spółki i osoby nią faktycznie zarządzającą. M. W. podobnie jak A. J. miała teoretycznie interes w złożeniu zeznań powyższej treści, co więcej jako była konkubina A. W., z którym nie łączą jej obecnie dobre relacje, mogła złożyć nieprawdziwe, obciążające oskarżonego zeznania. Pamiętać jednakże należy, iż zeznania świadka poddane zostały ocenie z uwzględnieniem pozostałego osobowego i rzeczowego materiału dowodowego i dokonanych na ich podstawie ustaleń faktycznych, a Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich szczerości.

Jako wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka A. P. – pracownika Spółki (...), która wystawiała faktury VAT dla (...) Sp. z o. o.dokumentujące transakcje będące przedmiotem niniejszego postępowania, w których opisała procedurę związaną z wystawianiem dokumentów sprzedaży, ich doręczaniem kontrahentom, jak również istniejący w Spółce system kontroli zadłużenia Zeznania świadka były spójne i rzeczowe, nie były kwestionowane przez strony, a Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich rzetelności.

Przydatną dla poczynienia ustaleń faktycznych okazała się analiza kryminalistyczna obrazująca przepływ środków pieniężnych na rachunku bankowym prowadzonym w (...) na rzecz (...) Sp. z o. o. Analiza przeprowadzona została w oparciu o dokumenty źródłowe, w sposób rzetelny i fachowy, nie była również kwestionowana przez strony procesu, a zatem stanowiła podstawę poczynienia ustaleń faktycznych.

W pełni wiarygodnymi były w ocenie Sądu również zgromadzone w toku całego postępowania dokumenty. Ich autentyczność, wiarygodność ani wartość dowodowa nie budziły wątpliwości Sądu, bowiem dokumenty te sporządzone zostały przez właściwe organy, w granicach ich kompetencji i w przewidzianej przepisami formie, dowodów tych nie kwestionowały także strony w toku procesu, a Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu.

Sąd zważył, co następuje:

Poddając merytorycznej ocenie zasadność zarzutu postawionego oskarżonemu A. W. Sąd uznał, iż przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, iż dopuścił się on popełnienia zarzucanego mu czynu, aczkolwiek konieczne było dokonanie modyfikacji w zakresie jego kwalifikacji prawnej.

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 286 § 1 k.k. przestępstwo oszustwa popełnia ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Sprawca przestępstwa oszustwa winien działać w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przez którą rozumie się zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów w majątku sprawcy lub innej osoby. Zamiar określony w przepisie art. 286 § 1 k.k. sprawia, że przestępstwo oszustwa uznać należy za przestępstwo umyślne z zamiarem kierunkowym. Sprawca, czy też sprawcy winni doprowadzić osobę pokrzywdzoną do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem, za które uznaje się własność i inne prawa majątkowe. Doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia mieniem musi nastąpić za pomocą wprowadzenia w błąd, za który uznaje się mylne wyobrażenie rozporządzającego mieniem o rzeczywistości, sprowadzającym się do ustalenia, że osoba rozporządzająca mieniem nie dokonałaby rozporządzenia mając prawdziwy obraz rzeczywistości.

W realiach przedmiotowej sprawy, działanie sprawcze oskarżonego polegało na oszukaniu pokrzywdzonego poprzez wprowadzenie w błąd co do zamiaru zapłaty za pobrany towar. Zdaniem Sądu oskarżony działał ponadto z góry powziętym zamiarem, albowiem w okresie od dnia 14 września 2012r. do dnia 26 października 2012r. Spółka (...) złożyła jedenaście zamówień na dostawę alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego, kolejno w dniu 14.09.2012r, 19.09.2012r., 22.09.2012r., 23.09.2012r., dwa zamówienia w dniu 07.10.2012r., 07.10.2012r., kolejne w dniu 15.10.2012r., 17.10.2012r., 23.10.2012r. i 26.10.2012r., gdzie każdorazowo obowiązywał czterdziestodniowy termin płatności, który dla pierwszego zamówienia nr (...) z dnia 14.09.2012r. określony został na dzień 27 października 2012r. Powyższe działanie pozwalało oskarżonemu na zakup kolejnych partii towaru bez konieczności uiszczenia za niego zapłaty i w sposób zaplanowany miało doprowadzić pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, a celem miało być uzyskanie przez oskarżonego korzyści majątkowej.

O istnieniu po stronie A. W.zamiaru doprowadzenia Spółki (...) Sp. z o. o.do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o łącznej wartości 1.301.860,48 zł już w chwili składania zamówienia nr (...)z dnia 14.09.2012r świadczy zdaniem Sądu całokształt jego działań poprzedzających powyższą czynność. A. W., jako Prezes Zarządu firmy (...) Sp. z o.o.z siedzibą w G.nawiązał kontakt ze wspólnikami firmy (...) Sp. z o. o.przedstawiając siebie jako osobę zainteresowaną budową lub modernizacją gorzelni, następnie deklarował chęć zakupu 80 % udziałów Spółki, wielokrotnie spotykał się z jej przedstawicielami, którzy upatrywali w nim realnego klienta czy inwestora. Kolejne działania oskarżonego były skierowane już bezpośrednio na nawiązanie współpracy z (...) Sp. z o. o., co przejawiało się ofertą sprzedaży glikolu etylenowego, złożeniem oferty na usługi transportowe spirytusu, a następnie chęcią zakupu alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego. W dniu 15 maja 2012r. (...) Sp. z o. o.zrealizowała pierwszą dostawę alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego do (...) Sp. z o. o., przy czym do dnia 12 września 2012r. Spółka (...)zakupiła łącznie od (...) Sp. z o. o 530.124 kg alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego o wartości 2.536.991,43 zł. Płatności dokonywane były terminowo lub z maksymalnie kilkunastodniowym opóźnieniem. Kreowanie się przez A. W.na poważnego przedsiębiorcę i dokonywanie płatności za pobrany towar miało zdaniem Sądu wzmocnić zaufanie u kontrahenta, uśpić niejako jego czujność i uwiarygodnić go na tyle w oczach pokrzywdzonego, by wynegocjować jak najkorzystniejsze warunki płatności, co zostało osiągnięte poprzez ustalenie aż czterdziestodniowego terminu płatności.

Dodatkowo czynności składające się na zrealizowany przez oskarżonego czyn rozciągnięte zostały w czasie, którego wyznacznikami były daty poszczególnych sprawczych zachowań, polegających na złożeniu zamówienia na kolejna dostawę alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego i na doprowadzeniu do niekorzystnego rozporządzenia mieniem pokrzywdzonego.

O zamiarze oskarżonego wyłudzenia przedmiotowego towaru świadczy zdaniem Sądu także fakt, że (...) Sp. z o. o.zakupiony w (...) Sp. z o. o.alkohol etylowy rektyfikowany całkowicie skażony, w takiej samej ilości i bezpośrednio po dokonaniu zakupu sprzedawała do (...) Sp. z o. o.lub rozliczała w ramach kompensaty w Spółce (...) Sp. z o. o., każdorazowo po cenie niższej od ceny zakupu. Łącznie różnica pomiędzy ceną zakupu w (...) Sp. z o. o., a ceną sprzedaży w (...) Sp. z o. o. i (...) Sp. z o. o.wyniosła 60.232,85 zł netto. Trudno przy tym znaleźć jakikolwiek racjonalny argument przemawiający za opłacalnością takich transakcji. Nie przekonują przy tym wyjaśnienia oskarżonego, który opłacalność takich transakcji próbował tłumaczyć ich kompensowaniem się w ramach całości prowadzonej działalności gospodarczej, która to kwestia szczegółowo omówiona została w części dotyczącej oceny wyjaśnień oskarżonego i do której Sąd się w tym miejscu odwołuje. Dodatkowo wskazać jedynie należy, iż zaoferowanie Spółce (...)alkoholu etylowego rektyfikowanego całkowicie skażonego po cenie niższej niż u producenta, zdaniem Sądu miało na celu pozyskanie klienta, który w innym przypadku, jak czynił to zresztą uprzednio, zaopatrywałby się bezpośrednio w Spółce (...). Korzystna cena gwarantowała, bowiem kontynuowanie współpracy i szybkie uzyskanie przez (...) Sp. z o. o.środków pieniężnych ze sprzedaży.

Zwrócić należy również uwagę, iż termin płatności przez (...) Sp. z o. o.został ustalony przez A. W.na jeden dzień, co rodziło sytuację, że oskarżony kupował towar w Spółce (...)bez konieczności natychmiastowej zapłaty, następnie bezpośrednio dokonywał sprzedaży alkoholu do O.Sp. z o. o i w krótkim czasie otrzymywał zapłatę i pomimo tego nie realizował swoich zobowiązań wobec (...) Sp. z o. o.Faktem jest, iż oskarżony z pieniędzy które otrzymał od (...) Sp. z o. o.tytułem zapłaty nie był zobowiązany do pokrycia zobowiązań wobec pokrzywdzonego, albowiem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej miał możliwość swobodnego dysponowania środkami finansowymi Spółki, jednakże powyższa okoliczność zdaniem Sądu przemawia za tym, iż oskarżony realnie miał środki na pokrycie swoich zobowiązań i pomimo takiej możliwości tego nie uczynił, nie wskazywał również na jakiekolwiek przyczyny obiektywne, które spowodowałyby niespodziewaną utratę płynności finansowej Spółki i związaną z tym niemożność realizowania zaciągniętych zobowiązań.

Przedstawione powyżej okoliczności zdaniem Sądu prowadzą do jednoznacznego wniosku, że oskarżony poprzez swoje działania chciał wzbudzić zaufanie u kontrahenta i wywołać przeświadczenie, co do możliwości i zamiaru wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań, co zresztą mu się udało i pozwoliło na wyłudzenie z (...) Sp. z o. o. towaru, którego natychmiastowa sprzedaż pozwoliła na uzyskanie korzyści majątkowej.

W ocenie Sądu oczywistym jest przy tym, iż postępowania oskarżonego w zakresie czynu przypisanego mu w wyroku nie można rozpatrywać wyłącznie na płaszczyźnie prawa cywilnego. Podstawowym kryterium rozgraniczenia oszustwa od nie wywiązania się ze zobowiązania o charakterze cywilno-prawnym jest istnienie w chwili zawierania umowy wymaganego przez przepis karny zamiaru bezpośredniego o stosownym zabarwieniu. Jak wskazano wcześniej, oszustwo w rozumieniu kodeksu karnego może być przestępstwem popełnionym tylko umyślnie, z zamiarem bezpośrednim kierunkowym, obejmującym cel oraz sposób działania i wiadomym jest, iż z tego powodu, nie każda nierzetelna realizacja umowy cywilno-prawnej może stanowić przestępstwo oszustwa.

W przedmiotowej sprawie należy jednak przyjąć, iż działanie oskarżonego względem pokrzywdzonej Spółki winno być penalizowane. Mając na uwadze opisany wyżej sposób postępowania oskarżonego nie sposób, bowiem mówić ani o należytej staranności kupieckiej, ani o działaniu w granicach tzw. ryzyka gospodarczego. Podstawę ustaleń dokonanych przez Sąd, co do istnienia po stronie oskarżonego zamiaru stanowiła kompleksowa ocena zewnętrznego jego zachowania, które to zachowanie wypełniało w ocenie Sądu obiektywnie znamiona oszustwa. Podkreślić należy, bowiem iż A. W.po upływie uzgodnionych terminów płatności nie skontaktował się z przedstawicielami Spółki (...)i nie poinformował o przyczynach nie wywiązania się z umowy, a wręcz przeciwnie unikał kontaktu z pokrzywdzonym. To przedstawiciele Spółki (...)kontaktowali się z A. W.i dopominali się o dokonanie płatności. W przypadku kontaktu telefonicznego oskarżony każdorazowo zapewniał, że w niedługim czasie rozpocznie spłacać zaległe zobowiązania, jednakże nigdy nie wywiązał się ze swoich obietnic. Co więcej w marcu 2013r. A. W.zaprzestał faktycznego prowadzenia działalności w (...) Sp. z o. o.o czym świadczy złożenie ostatniej deklaracji VAT-7 za miesiąc marzec 2013r., jak również ustalenia poczynione w toku prowadzonego przez komornika przy Sądzie Rejonowym w Łodzi – A. R. (1)postępowania egzekucyjnego, gdzie zarówno pod adresem wskazanym jako siedziba U.Sp. z o. o, jak również innych możliwych, a ustalonych miejscach nie stwierdzono oznak prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej.

Takie zachowanie A. W.wskazuje w ocenie Sądu, iż od początku nie zamierzał dokonać zapłaty za zakupiony towar, a deklarując każdorazowo rozpoczęcie spłat działał w celu wzbudzenia u pokrzywdzonego przeświadczenia o wiarygodności swoich zapewnień, a w rezultacie dążył do przesunięcia w czasie ewentualnych działań pokrzywdzonego podejmowanych w celu wyegzekwowania należności. Podobnie ocenić należy dalsze działanie oskarżonego, który po wydaniu nakazu zapłaty określającego jego zobowiązania wobec (...) Sp. z o. o wobec w-ce Prezesa Zarządu S. P.składał zapewnienia, co do zamiaru wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań i podjęcia spłaty, jednakże i tym razem zapewnienia te okazały się nieprawdziwe.

Na podstawie obiektywnej oceny zachowania oskarżonego Sąd doszedł do przekonania, iż nie dokonanie zapłaty przez A. W.za zakupiony w (...) Sp. z o. o towar nastąpiło z przyczyn zawinionych przez oskarżonego, który od początku działał w zamiarze dokonania przestępstwa oszustwa. A. W.działając jako uczciwy kontrahent powinien podjąć kroki zmierzające do wywiązania się z zawartych umów, a w przypadku faktycznych, niespodziewanych trudności finansowych uzgodnić z (...) Sp. z o. o formę i warunki naprawienia szkody. Oskarżony do dnia dzisiejszego nie zaspokoił, chociażby w części, roszczeń pokrzywdzonego, a nawet nie podjął takiej próby, a zatem jego deklaracje ocenić należy jako całkowicie gołosłowne, będącą wyrazem przyjętej na potrzeby toczącego się postępowania linii obrony i zmierzające do uniknięcia przez niego odpowiedzialności karnej.

Bez znaczenia pozostają przy tym twierdzenia oskarżonego, iż nie wywiązanie się ze zobowiązań wobec (...)Sp. z o. o wynikały z podjętych przez komornika działań, których wynikiem było wycofanie się przez jednego z kontrahentów ze współpracy. Podkreślić należy, bowiem, że postępowanie egzekucyjne prowadzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Grunwald i Jeżyce w Poznaniu prowadzone było na podstawie prawomocnego nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym w 2013 roku, gdzie termin płatności za ostatnią fakturę nr (...)z dnia 30 października 2012r. upłynął bezskutecznie w dniu 04 grudnia 2012r.

W tym miejscu należy przytoczyć, bowiem stanowisko wyrażone przez Sąd Apelacyjny w Katowicach zgodnie z którym, działanie sprawcy polegające na złożeniu zamówienia na dostawę towaru z odroczonym terminem płatności, określonym w wystawionej fakturze, przy istnieniu już w momencie złożenia tegoż zamówienia lub w momencie pobrania towaru zamiaru niedotrzymania terminu płatności i odłożenia go na czas bliżej nieokreślony oraz uzależnienia go od ewentualnego powodzenia inwestycji dokonanych ze środków uzyskanych w wyniku pobrania tego towaru, jest w istocie doprowadzeniem do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd.

vide: wyrok SA w Katowicach z dn.28.02.1995r., II Akr 2/95, Prok. Pr. 1995,nr 9, poz. 22.

Zatem oskarżony zobowiązany był do zapłaty należności za pobrany towar najpóźniej w dniu upływu kolejnych terminów płatności, czego jednakże nie uczynił, a na co wpływu w żadnym razie nie mogła mieć prowadzona w późniejszym czasie egzekucja.

Należy więc przyjąć, że w momencie składania pierwszego objętego aktem oskarżenia zamówienia i zakupu towaru, oskarżony z góry powziął zamiar oszukania spółki (...) Sp. z o. o.poprzez brak zapłaty za otrzymany towar. Z tym samym zamiarem działał również przy kolejnych zamówieniach towaru. W ten sposób, wprowadził w błąd spółkę (...) Sp. z o. o., poprzez przekazanie mylnego obrazu rzeczywistości, co do zamiaru zapłaty za zamówiony i odebrany towar i swoim działaniem doprowadził pokrzywdzoną Spółkę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Reasumując, zdaniem Sądu A. W. swoim zachowaniem wyczerpał wszystkie znamiona przedmiotowe oraz podmiotowe przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w związku z art. 12 k.k., a wina oskarżonego nie budzi żadnych wątpliwości i została w pełni wykazana.

Oskarżonemu zarzucono wyłudzenie towaru w warunkach art. 294 §1 k.k., czyli w stosunku do mienia znacznej wartości, którym zgodnie z treścią art. 115 § 5 k.k. jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200.000 zł. Wobec powyższego wyłudzenie przez oskarżonego od pokrzywdzonej spółki (...). z o. o w okresie od dnia 17 września 2012r. do dnia 29 października 2012r. towaru łącznie na kwotę 1.301.860,48 zł, niewątpliwie podpada pod mienie znacznej wartości w rozumieniu przepisu art. 294 § 1 k.k., co znalazło odzwierciedlenie w przyjętej w wyroku kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu czynu.

Z poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych wynika, iż A. W. nie dokonał płatności za pobrany towar począwszy od transakcji udokumentowanej fakturą VAT nr (...) z dnia 17 września 2012r., która to sprzedaż nastąpiła na podstawie zamówienia nr (...) z dnia 14.09.2012r. Tym samym należało zmodyfikować wskazaną w akcie oskarżenia datę początkową czynu ciągłego, którą winna stanowić data pierwszej sprzedaży skutkująca niekorzystnym rozporządzeniem mienia przez pokrzywdzoną Spółkę tj. dzień 17 września 2012r.

Przyjęcie okresu czynu ciągłego od dnia 17 września 2012r. do dnia 29 października 2012r. skutkowało wyeliminowaniem z przyjętej przez Oskarżyciela w akcie oskarżenia kwalifikacji prawnej art. 64 §1 k.k.

A. W. był, bowiem karany wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 06.10.2003r., sygn. III K 809/03 za przestępstwo z art. 286 §1 k.k. w zb. z art. 270 §1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 02.08.2003r. do dnia 06.10.2003r., od dnia 10.03.2005r. do dnia 19.07.2005r., od dnia 22.01.2007r. do dnia 08.09.2007r., a zatem pięcioletni okres pozwalający na przyjęcie działania w warunkach powrotu do przestępstwa upłynął w dniu 08 września 2012r.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na względzie następujące okoliczności:

Sąd Okręgowy uznał, iż współmierną do stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu oraz do stopnia jego zawinienia będzie kara 3 lat pozbawienia wolności.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd wziął pod uwagę jako okoliczność obciążającą jego motywację, którą była chęć osiągnięcia korzyści majątkowej. Na niekorzyść oskarżonego przy wymiarze kary wpływa także postać zamiaru towarzyszącego popełnieniu przestępstwa, działał bowiem z zamiarem umyślnym kierunkowym. Zachowaniem swoim oskarżony naruszył zasady obowiązujące w obrocie gospodarczym, jak również zaufanie, jakie pokładał w nim jego kontrahent, a jego zachowanie ocenić niewątpliwie należy jako naganne i społecznie nieakceptowane.

Okolicznością obciążającą była nadto uprzednia sześciokrotna karalność oskarżonego, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu, jak również działanie w ramach czynu ciągłego, co pozwala jednoznacznie przyjąć, iż A. W. nie jest przestępcą przypadkowym, a wręcz przeciwnie – popełnianie przez nią kolejnych przestępstw stanowi stały sposób jego postępowania i jawi się jako wypróbowana i łatwa metoda na zdobywanie środków finansowych.

Jednocześnie jako okoliczność łagodzącą Sąd uznał fakt złożenia przez oskarżonego wyjaśnień, które w części przyczyniły się do poczynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Brak było innych okoliczności łagodzących.

Wymierzona A. W. kara jest karą sprawiedliwą, oddaje bowiem stopień winy, uwzględnia wysoki stopień szkodliwości społecznej czynu. Sąd uznał, że kara pozbawienia wolności w orzeczonym wymiarze będzie dla oskarżonego koniecznym bodźcem do przemyślenia swego postępowania, a z drugiej strony spełni swoje cele tak zapobiegawcze, jak i wychowawcze oraz spowoduje, iż będzie on miał świadomość zagrożenia, jakie niesie za sobą popełnianie kolejnych przestępstw, w szczególności przestępstw przeciwko mieniu i nie będzie miał poczucia bezkarności.

Nadto, orzeczona kara pozbawienia wolności, zrealizuje także cele kary w zakresie jej społecznego oddziaływania. W szczególności zaś spełni swoje zadanie w zakresie pogłębienia wśród społeczeństwa przekonania o nieuchronności poniesienia kary za naruszenie porządku prawnego i to kary adekwatnej do stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionego czynu.

Jednocześnie orzeczenie kary pozbawienia wolności w wymiarze wnioskowanym przez Prokuratora i pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego zdaniem Sądu byłoby niecelowe również ze względu interes pokrzywdzonej Spółki. Okres izolacji penitencjarnej A. W., wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji odsuwa w czasie możliwość zaspokojenia przez (...) Sp. z o. o wymagalnych, stwierdzonych prawomocnym orzeczeniem cywilnym, roszczeń i zmniejsza prawdopodobieństwo ich zaspokojenia w przyszłości, co należy uznać za sytuacje wysoce niepożądaną.

Zgodnie z dyspozycją art. 63 §1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 24.10.2014r. do dnia 28.08.2015r.

Mając na uwadze sytuację majątkową i ograniczone możliwości zarobkowe oskarżonego, uwzględniając jednocześnie wysokość orzeczonych na mocy orzeczenia sądu cywilnego zobowiązań oskarżonego o charakterze pieniężnym Sąd Okręgowy zwolnił go w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym nie wymierzył mu opłaty uznając, że ich uiszczenie byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

SSR del. do SO Izabela Dehmel

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE