UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony G. O. prowadzi firmę (...) G. O.” z/s w S., ul.(...).

Prowadził on usługi transportowe na zlecenie firmy (...) Sp. z o.o. w Ł., ul.(...) od marca 2011 r. Po wykonaniu usługi początkowo kierowca dostawał zapłatę w gotówce, więc faktury wraz z dokumentem CMR – egzemplarzem dla nadawcy, wysyłane były do firmy (...) listami zwykłymi. W późniejszym czasie oskarżony dostawał zapłatę za usługę po przesłaniu dokumentów otrzymanych od kierowcy, w tym dokumentu CMR i wystawionej fakturze firmie (...). Ponieważ oskarżonemu częściowo wracały wysyłane dokumenty i nie w związku z tym nie dostawał zapłaty za wykonaną usługę od stycznia-lutego 2011 r. wysyłał faktury i CMR za potwierdzeniem odbioru bądź kurierem. Oskarżony jest w posiadaniu egzemplarzy CMR przewoźnika odnośnie dokonanych przez niego przewozów na rzecz firmy (...).

Oskarżony był dotychczas karany w 2012 r. we Francji za przestępstwo związane z transportem drogowym..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: wyjaśnień oskarżonego (k.48-49), zeznań świadka: E. A. (k.49v, 185-186), D. Ł. (k.49v-50), J. O. (k.55v-56), częściowo G. R. (k.62v-63v, 122v-123), J. R. (k.176-178), B. R. (k.179-180), akt 1 Ds. 2127/13, pisma Naczelnika US w Ł. (k.208-209), danych o karalności (k.192-194).

Oskarżony G. O. nie przyznał się do dokonania zarzuconego mu czynu i wyjaśnił, iż na bieżąco były wysyłane faktury wraz z CMR do firmy (...) po wykonaniu usługi. Gdy kierowca przyjeżdżał z trasy, rozliczał się i dokumenty były wysyłane do Ł.. Jak podał początkowo transakcje były rozliczane gotówkowo, więc dokumenty CMR i faktury wysyłał zwykłym listem. Później, gdy zaczęły się problemy z płatnościami do lipca - sierpnia 2011 roku, zaczął wysyłać listy z fakturami za potwierdzeniem odbioru, bądź kurierem i miało to miejsce na przełomie stycznia – lutego 2012 roku. Wyjaśnił, iż spółka nigdy ani listownie, ani telefonicznie nie upominała się o CMR, więc uważał, że całkiem bezpodstawnie upomina się o CMR. Jak podał dwa CMR wróciły do mnie niego z fakturami, a spółka powiedziała, że nie zapłaci, bo faktury zostały nieprawidłowo wystawione. Gdy wysłał je ponownie, wróciły. Jak podał w okresie współpracy na rzecz firmy (...) transportów z jego strony było kilkaset, na pewno ponad 100 i za większość transportów nie uzyskał pieniędzy. Jak podał przyszły do niego 2 wezwania z kancelarii pana Webera. Jedno było wezwaniem do zapłaty, a drugie dotyczyło wydania kilku dokumentów. Jak podał dokumenty zostały wysłane dużo wcześniej, więc nie odpowiadał na to wezwanie. Wyjaśnił, iż nie posiada potwierdzenia wysłania omawianych dokumentów, ponieważ było to wysłane listem zwykłym. Jak podał wszystkie przedmiotowe przewozy zostały wykonanie i te dokumenty CMR zostały ostemplowane, a towar rozładowany. Nie otrzymał w trakcie współpracy informacji o zmianie siedziby oskarżyciela. Jak podał z G. i J. R. – przedstawicielami tej spółki było ustalone, że po wykonaniu usługi kierowca przywozi CMR podstemplowane przez odbiorcę, on wystawia fakturę i przesyła do firmy. Jak podał nikt się z nim nie kontaktował w sprawie nieskutecznego doręczenia CMR. Jak podał, korzystał z usług firmy zajmującej się księgowaniem i fakturowaniem. Przy fakturowaniu musiał być dokument CMR, bo z niego odczytywano datę rozładunku, numer rejestracyjny samochodu.

Wyjaśnienia oskarżonego zasługują na wiarę odnośnie problemów z doręczeniem omawianych dokumentów Spółce (...), bowiem jak wynika z załączonego pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł., w trakcie czynności sprawdzających pod wskazanych adresem siedziby spółki nie są dokonywane żadne czynności gospodarcze, brak jakiejkolwiek aktywności dotyczącej spraw spółki oraz brak jest jakiegokolwiek oznaczenia siedziby w/w spółki.

Ponadto wyjaśnienia oskarżonego odnośnie konieczności przesyłania dokumentu CMR wraz z fakturą zostały potwierdzone przez E. A. i D. Ł..

E. A. zeznała, iż była księgową w firmie oskarżonego od 2010 r. do 2013 r. i do księgowania musiały był dołączone dokumenty CMR. Wszystkie faktury za usługi transportowe miały CMR. Jak podała, nic nie wie na ten temat, by przychodziły do firmy oskarżonego wezwania do przesłania dokumentów CMR.

Analogicznie zeznała D. Ł., która podała, iż w okresie od 2011 r. do 2013 r. w firmie oskarżonego wystawiała faktury na podstawie zlecenia transportowego i były zawsze CMR, gdy chodziło o usługę międzynarodową. Później całość przedstawiała do wysłania A. O.. Podała, iż również nic nie wie na ten temat, by przychodziły do firmy oskarżonego wezwania do przesłania dokumentów CMR.

Zeznania powyższe jako spójne ze sobą i korespondujące z wyjaśnieniami oskarżonego, Sąd uznał za prawdziwe

Świadek J. O. zeznała, iż pracowała w firmie brata do lipca 2014 roku, przez okres 8 lat. Zajmowała się planowaniem tras dla kierowców, na początku wystawianiem faktur, który to obowiązek potem przejęła D. Ł.. Jak podała wysyłała również korespondencję. Była prowadzona w firmie książka nadawanych przesyłek, ale nie wszystkie listy były jako polecone. Jeśli nie były to listy polecone, nie były wpisywane do książki nadanych przesyłek. Jak podała, kiedy zaczęły się problemy z firmą (...), to dokumentacją i korespondencją zajmował się tylko jej brat. Jak podała, kopia każdego z listów zostawała w firmie, a firma (...) nigdy nie zgłaszała, że czegoś nie dostała. Zeznała, iż nic nie wie, by firma (...) zwracała się w jakiś sposób o jakiekolwiek dokumenty. Jak podała, od sprawy firmy (...) jest założona nowa książka i wszystko jest wpisywane do książki nadań z numerem faktury - od początku 2012 roku. Zeznała, iż dokument CMR jest dokumentem potwierdzającym wykonania usługi i na tej podstawie była wystawiana faktura VAT. Faktura była zawsze podpinana do dokumentu CMR i wysyłana. Było to wysyłane maksymalnie do 2 tygodni od wykonania usługi, w zależności jak wrócił kierowca.

Zeznania powyższe jako zgodne i korespondujące z wyjaśnieniami oskarżonego, Sąd uznał za wiarygodne.

Świadek G. R. zeznał, iż do zeszłego roku był udziałowcem firmy (...), a obecnie jest jej pracownikiem. Jak podał współpraca z oskarżonym miała miejsce na przestrzeni lutego 2011 roku do lutego 2012 roku. Firma (...) eksportowała warzywa i owoce, a firma oskarżonego przewoziła te towary do Federacji Rosyjskiej, Białorusi i na Ukrainę. Podał, iż przedmiotowych listów przewozowych spółka nie dostała, były jedynie skany dokumentów listów przewozowych za okres: grudzień 2011, styczeń 2012 i luty 2012 r. Ustalenia między firmami były takie, że wszelkie rozliczenia dotyczące usług transportowych były realizowane przez odbiorców towarów, czyli podmioty zagraniczne otrzymywały faktury, natomiast listy przewozowe powinny być przesłane w oryginale poświadczone przez odbiorcę do firmy (...), żeby można było prawidłowo rozliczyć eksport. Jak podał, były kierowane 2 wezwania do oskarżonego w celu nadesłania oryginału dokumentu CMR, ale nie było żadnej odpowiedzi. a spółce zależało na oryginałach dokumentów CMR, bo były one podstawą do rozliczania transakcji tj. zapłaty za towar czy ewentualnej reklamacji. Była umowa, że CMR miały wracać w oryginale, potwierdzone w 24 punkcie pieczątką, datą i podpisem. Jak podał nie było uzgodnień, aby wysyłać dokumenty listem zwykłym. Jak podał firmy nie interesowało, w jaki sposób dokumenty zostaną dostarczone. Zeznał, iż w ostatnich dniach lutego 2012 roku i pierwsze dni marca 2012 roku, korespondencja od oskarżonego była kierowana w formie listów poleconych i była jedna przesyłka kurierska. Jak podał on osobiście nie występował do oskarżonego o udostępnienie kopii CMR, celem ich poświadczenia. Spółka (...) powinna otrzymać egzemplarz nadawczy z oryginalnym napisem i pieczątką. Jak poda oskarżony wykonał na rzecz firmz H. H. od 150 – 200 przewozów. Podał, iż przez cały czas, siedziba firmy była na ul (...) w Ł. i nie było żadnego problemu z doręczaniem do siedziby firmy.

Za prawdziwe uznał Sąd zeznania w/w świadka i dokumenty były początkowo przesyłane przez oskarżonego listami zwykłymi, a w późniejszym okresie za potwierdzeniem odbioru bądź kurierem, bowiem w tym zakresie korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego.

Za nieprawdziwe uznał Sąd twierdzenia świadka, iż nie było problemów z doręczeniem korespondencji, a siedziba firmy mieściła się na ul (...) w Ł., bowiem zaprzecza temu oskarżony, a potwierdza kontrola US w Ł., z której wynika, iż w miejscu siedziby spółki nic się nie dzieje, a jakiekolwiek próby telefonicznego skontaktowania się ze spółką przez US spełzły na niczym.

Świadek B. R. i J. R. zeznali, iż rzeczywiście firma (...) współpracowała z firmą oskarżonego i oskarżony wykonywał na ich zlecenie przewozy międzynarodowe. Zeznali, iż nie zostały dostarczone im przedmiotowe dokumenty CMR, o które zwracał się mec.Weber.

Nie budzą wątpliwości pozostałe zgromadzone w sprawie dokumenty; stanowią one wiarygodny materiał dowodowy.

Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stwierdzić należy, iż brak jest podstaw do tego, aby uznać oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu.

Przedmiotem ochrony art.276 kk są integralność dokumentów oraz swoboda dysponowania nimi przez osoby uprawnione. Strona przedmiotowa polega na niszczeniu, uszkadzaniu, czynieniu bezużytecznym, ukrywaniu lub usuwaniu dokumentu, którym sprawca nie ma prawa wyłącznie rozporządzać. Ukrywanie oznacza stworzenie takiego stanu rzeczy, że dokument staje się niedostępny dla osób, które mają prawo i chcą z niego skorzystać. Jak podniósł SA w K. w wyroku z dnia 9 grudnia 2010 r., II AKa 397/10, LEX nr 785456: "Istota ukrycia dokumentu polega na ulokowaniu go w miejscu nieznanym dla osoby uprawnionej, gdy sprawca swoje działanie w sposób świadomy ukierunkowuje na wywołanie takiego stanu, aby dokument był ukryty, schowany, niedostępny dla osoby uprawnionej”.

Sąd w całej rozciągłości podziela wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 sierpnia 2013 r. w sprawie III KK 2/13, w którym stanął na stanowisku, iż: „Skoro zgodnie z przepisami prawa podatkowego oryginał faktury winien być obligatoryjnie wręczony nabywcy, to wówczas firma reprezentowana przez oskarżonego, uzyskiwała po otrzymaniu takiej faktury wyłącznie prawa do rozporządzenia tym dokumentem, zaś sprzedawca dysponował kopią tej faktury. Za dokument, którym sprawca nie może wyłącznie rozporządzać, winno się natomiast uważać albo dokument wyłącznie cudzy, albo dokument stwierdzający uprawnienia i obowiązki innej osoby w jedynym ze swej istoty egzemplarzu, albo dokument urzędowy wystawiony przez władze publiczne w jednym egzemplarzu”.

W odniesieniu do niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż po pierwsze nie ma kategorycznych dowodów wskazujących, że oskarżony ukrywa dokumenty w postaci listów CMR, które powinny znaleźć się w spółce (...) i brak jest możliwości potwierdzenia, że oskarżony nie wysłał pokrzywdzonemu wskazanych w zarzucie dokumentów, świadomie ukrywając je. Jest to nielogiczne, bowiem niewysłanie w/w dokumentów, wiązałoby się automatycznie z brakiem zapłaty na rzecz oskarżonego za wykonaną usługę. Zdaniem Sądu z dużym prawdopodobieństwem można przyjąć, że oskarżony przesłał przedmiotowe dokumenty, jednakże spółka ich nie odebrała, co wiązać się mogło z faktem niefunkcjonowania firmy pod adresem (...) w Ł., bądź brakiem chęci w ich odebraniu.

Po drugie w związku ze wskazanym wyżej orzeczeniem Sądu Najwyższego oraz tym, że dokument CMR zgodnie z art.5 Konwencji CMR stwierdza prawa więcej, niż jednej osoby, bowiem stanowi zarówno potwierdzenie wykonania usługi przewozowej, jak i podstawę żądania zapłaty przez przewoźnika przyjąć należy, przy abstrakcyjnym założeniu, iż oskarżony nie wysłał oryginałów CMR firmie (...), to zachowanie takie nie nosi znamion przestępstwa z art.276 kk.

Powyższe stanowi, iż oskarżony nie popełnił zarzuconego mu czynu, co skutkowało jego uniewinnieniem.

Mając powyższe na względzie Sąd orzekł jak w wyroku.

Orzeczenie o kosztach procesu uzasadnia art. 632 pkt 1 kpk.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE