Sygn. akt II K 153/15
Dnia 14 września 2015 roku
Sąd Rejonowy w Łukowie w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący SSR Mariusz Brojek
Protokolant sekr. sądowy Marta Zdańkowska
przy udziale Prokuratora Danuty Szcześniak i Pawła Majki
po rozpoznaniu w dniach 17 kwietnia, 23 czerwca i 7 września 2015 roku sprawy W. M. syna A. i C. z domu O. urodzonego (...) w Ł.
oskarżonego o to, że:
w okresie od dnia 05 sierpnia 2013 roku do dnia 20 stycznia 2015 roku w Ł. woj. (...) dokonał przywłaszczenia mienia powierzonego w postaci agregatu uprawno siewnego (...) o wartości 18300 złotych oraz siewnika zbożowego m-ki P. o wartości 23790 złotych, stanowiących zabezpieczenie pożyczki bankowej Banku (...) S.A. nr (...) zawartej w dniu 04.06.2009 roku oraz przyczepy rolniczej m-ki W. o nr rej. (...) o wartości 45140 złotych stanowiącej zabezpieczenie pożyczki Banku (...) S.A. nr (...) zawartej w dniu 24.03.2010 roku na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W.
to jest o czyn z art. 284 § 2 k.k.
o r z e k a
- oskarżonego W. M. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu przestępstwa;
- na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zwrócić oskarżonemu W. M. zabezpieczone przedmioty szczegółowo opisane w pozycjach 1 i 2 wykazu dowodów rzeczowych Nr I/8/15/P, widniejącego na k. 91 akt, uznając je za zbędne dla dalszego postępowania, zwalniając równocześnie D. K. z dalszego obowiązku ich przechowywania;
- na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. kosztami postępowania w sprawie, w tym kosztami obrony oskarżonego sprawowanej przez adwokata M. K., wynoszącymi 2460 (dwa tysiące czterysta sześćdziesiąt 00/100) złotych, obciąża Skarb Państwa.
POUCZENIE
1. W terminie zawitym 7 (siedmiu) dni od daty ogłoszeniawyroku strona , podmiot określony w art. 416, a gdy ustawa przewiduje doręczenie wyroku, od daty jego doręczenia, strona, a w wypadku wyroku warunkowo umarzającego postępowanie, wydanego na posiedzeniu, także pokrzywdzony / pokrzywdzona, mogą złożyć wniosek o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku. Sporządzenie uzasadnienia z urzędu nie zwalnia strony, wymienionego podmiotu oraz pokrzywdzonego / pokrzywdzonej od złożenia wniosku o doręczenie uzasadnienia. Wniosek składa się na piśmie.Wniosek niepochodzący od oskarżonego powinien wskazywać tego z oskarżonych, którego dotyczy.
Wniosek powinien zawierać: oznaczenie organu, do którego jest skierowany, oraz sprawy, której dotyczy; oznaczenie oraz adres wnoszącego pismo; treść wniosku; datę i podpis składającego pismo. Za osobę, która nie może się podpisać, pismo podpisuje osoba przez nią upoważniona, ze wskazaniem przyczyny złożenia swego podpisu. We wniosku należy wskazać, czy dotyczy całości wyroku czy też niektórych czynów, których popełnienie oskarżyciel zarzucił oskarżonemu / oskarżonej, bądź też jedynie rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu. Wniosek niepochodzący od oskarżonego / oskarżonej powinien również wskazywać oskarżonego / oskarżoną, którego / której dotyczy § 2. Dla oskarżonego pozbawionego wolności, który nie ma obrońcy i nie był obecny podczas ogłoszenia wyroku, termin wymieniony w § 1 biegnie od daty doręczenia mu wyroku.
3. 3(art. 119 k.p.k. i art. 422 § 1 i 2 k.p.k.).
Czynność procesowa dokonana po upływie terminu zawitego jest bezskuteczna (art. 122 § 1 k.p.k.).
Do biegu terminu nie wlicza się dnia, od którego liczy się dany termin. Jeżeli koniec terminu przypada na dzień uznany przez ustawę za dzień wolny od pracy, czynność można wykonać następnego dnia (art. 123 § 1 i 3 k.p.k.).
Termin jest zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane w placówce podmiotu zajmującego się doręczaniem korespondencji na terenie Unii Europejskiej, w polskim urzędzie konsularnym lub złożone przez żołnierza w dowództwie jednostki wojskowej albo przez osobę pozbawioną wolności w administracji odpowiedniego zakładu, a przez członka załogi polskiego statku morskiego – kapitanowi statku (art. 124 k.p.k.).
Jeżeli niedotrzymanie terminu zawitego nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych, strona w zawitym terminie 7 (siedmiu) dni od daty ustania przeszkody może zgłosić wniosek o przywrócenie terminu, dopełniając jednocześnie czynności, która miała być w terminie wykonana (art. 126 § 1 k.p.k.).
2. Od wyroku sądu pierwszej instancji stronom, podmiotowi określonemu w art. 416,a pokrzywdzonemu / pokrzywdzonej od wyroku warunkowo umarzającego postępowanie, wydanego na posiedzeniu,, przysługuje apelacja (art. 444 § 1 k.p.k.). 2)
3. Termin zawity do wniesienia apelacji wynosi 14 (czternaście) dni i biegnie dla każdego uprawnionego od daty doręczenia mu wyroku z uzasadnieniem (art. 122 § 2 k.p.k. i art. 445 § 1 k.p.k.).
4. Apelację wnosi się na piśmie do sądu, który wydał zaskarżony wyrok (art. 428 § 1 k.p.k.).
5. Oskarżony / oskarżona ma prawo do korzystania przy sporządzeniu apelacji z pomocy ustanowionego przez siebie obrońcy (art. 6 k.p.k. i art. 83 § 1 k.p.k.), a strona inna niż oskarżony / oskarżona może ustanowić pełnomocnika (art. 87 § 1 k.p.k.). Do czasu ustanowienia obrońcy przez oskarżonego / oskarżoną pozbawionego / pozbawioną wolności, obrońcę może ustanowić inna osoba (art. 83 § 1 k.p.k.). Apelacja od wyroku sądu okręgowego, która nie pochodzi od prokuratoralub pełnomocnika będącego radcą prawnym, powinna być sporządzona i podpisana przez adwokata lub radcę prawnego (art. 446 § 1 k.p.k.).
6. Wydatki związane z ustanowieniem obrońcy albo pełnomocnika wykłada strona, która go ustanowiła (art. 620 k.p.k.).
7. Oskarżony / oskarżona / pokrzywdzony / pokrzywdzona w wypadku wydania na posiedzeniu wyroku warunkowo umarzającego postępowanie / oskarżyciel posiłkowy / oskarżyciel prywatny nieposiadający / nieposiadająca obrońcy / pełnomocnika może złożyć wniosek o wyznaczenie obrońcy / pełnomocnika w celu sporządzenia apelacji. Wnioskujący może zostać obciążony kosztami wyznaczenia takiego obrońcy / pełnomocnika (art. 444 § 2 i 3 k.p.k.).
8. Obrońca / pełnomocnik z urzędu wyznaczany jest z listy obrońców / pełnomocników lub jest pozbawiony wolności(art. 81a § 1 k.p.k. i art. 88 zd. 2 k.p.k.).
9. Wniosek o wyznaczenie obrońcy / pełnomocnika z urzędu prezes sądu, sąd lub referendarz sądowy rozpoznaje niezwłocznie. Jeżeli okoliczności wskazują na konieczność natychmiastowego podjęcia obrony / reprezentacji, prezes sądu, sąd lub referendarz sądowy, telefonicznie lub w inny sposób stosownie do okoliczności, powiadamia stronę oraz obrońcę / pełnomocnika o wyznaczeniu obrońcy / pełnomocnika z urzędu (art. 81a § 2 i 3 k.p.k. i art. 88 zd. 2 k.p.k.).
10. Strona może mieć jednocześnie nie więcej niż trzech obrońców albo pełnomocników (art. 77 k.p.k. i art. 88 zd. 2 k.p.k.).
11. Apelację co do winy uważa się za zwróconą przeciwko całości wyroku (art. 447 § 1 k.p.k.).
12. Apelację co do kary uważa się za zwróconą przeciwko całości rozstrzygnięcia o karze i środkach karnych (art. 447 § 2 k.p.k.).
13. Apelację co do środka karnego uważa się za zwróconą przeciwko całości rozstrzygnięcia o środkach karnych. Zaskarżyć można również brak rozstrzygnięcia w przedmiocie środka karnego (art. 447 § 3 k.p.k.).
14. 3W apelacji można podnosić zarzuty, które nie stanowiły lub nie mogły stanowić przedmiotu zażalenia (art. 447 § 4 k.p.k.).
15. Podstawą apelacji nie może być błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia, oraz rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka, związane z treścią zawartego porozumienia w sprawie wydania wyroku skazującego, wymierzenia określonej kary lub środka karnego, orzeczenie przepadku lub środka kompensacyjnego lub rozstrzygnięcia w przedmiocie poniesienia kosztów procesu (art. 447 § 5 k.p.k.).
16. Prezes sądu pierwszej instancji odmówi przyjęcia apelacji, jeżeli apelacja zostanie wniesiona po terminie lub przez osobę nieuprawnioną albo jest niedopuszczalna z mocy ustawy (art. 429 § 1 k.p.k.).
17. Jeżeli oskarżony / oskarżona jest nieletni / nieletnia lub ubezwłasnowolniony / ubezwłasnowolniona, jego / jej przedstawiciel ustawowy lub osoba, pod której pieczą oskarżony / oskarżona pozostaje, może podejmować na jego / jej korzyść wszelkie czynności procesowe, a przede wszystkim wnosić środki zaskarżenia, składać wnioski oraz ustanowić obrońcę (art. 76 k.p.k.).
18. (inne informacje wskazane przez sąd, nieuwzględnione w pkt 1-17) 3)
Wyjaśnienie:
W treści pouczenia, w nawiasach wskazano między innymi podstawę prawną danego twierdzenia; użyty skrót „k.p.k.” oznacza ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, której tekst został zamieszczony w Dzienniku Ustaw z 1997 r. Nr 89, poz. 555 i niektórych Dziennikach opublikowanych później.
1) stosuje się w sprawach o przestępstwa, z wyłączeniem spraw o przestępstwa skarbowe
2) o ile przepisy nie stanowią inaczej; jeśli przepis stanowi inaczej to należy pouczyć strony stosownie do brzmienia tego przepisu
3) uwzględnia się, o ile sąd tak postanowi
II K 153/15
Na podstawie dowodów przeprowadzonych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W. M. zamieszkuje wraz rodziną w Ł., przy ulicy (...), na posesji oznaczonej nr (...) i prowadzi gospodarstwo rolne, którego grunty rozrzucone są w okolicy tegoż miasta.
W dniu 27 maja 2009 roku we (...) Oddziale (...) S.A. zawarł on umowę pożyczki nr (...) na kwotę 27.358,50 złotych. Jej zabezpieczeniem było przewłaszczenie na zabezpieczenie dokonane na mocy umowy zastawu rejestrowego ustanowionego na agregacie uprawno-siewnym (...), rok produkcji 2008, nr fabryczny (...) i siewniku zbożowym (...). (...), rok produkcji 2007, nr fabryczny (...).
W dniu 24 marca 2010 roku w tym samym Oddziale (...) S.A. zawarł on umowę pożyczki nr (...) na kwotę 25.729,80 złotych. Jej zabezpieczeniem było przewłaszczenie na zabezpieczenie dokonane na mocy umowy zastawu rejestrowego ustanowionego na przyczepie rolniczej W. o nr VIN (...) o nr rej. (...).
/ dowód : wyjaśnienia oskarżonego - k.151v-152; zeznania M. M. –k.157v-158; zeznania świadka D. K. – k.152-153; dokumentacja (...) S.A. - k.5-73, 167-195 ; dokumentacja fotograficzna wrz z nośnikiem i jego metryką - k. 124-130/
Z uwagi na zaleganie przez dłużnika z zapłatą rat pożyczki, realizując swe uprawnienia zapisane w treści umowy, pożyczkodawca rozwiązał obie umowy leasingu operacyjnego nr (...), żądając równocześnie natychmiastowego zwrotu przedmiotu leasingu w siedzibie (...) S.A. Czynności związane z egzekucją należności z owych umów scedowane zostały na firmę (...) S.A. z siedzibą we W. z dniem 8 sierpnia 2014 roku, w imieniu której wykonywał je D. K.. W dniu 19 listopada 2014 roku W. M. wezwano do spełnienia świadczenia poprzez wydanie przedmiotów leasingu, przy czym zaznaczono, iż mają one zostać w terminie 3 dni „zwrócone na magazyn” we W., przy ulicy (...) pod nr(...)
W dniu 20 stycznia 2015 roku, w ramach prowadzonego przez Komendę Powiatowa Policji w Ł. pod nadzorem miejscowej Prokuratury Rejonowej na skutek złożonego w dniu 28 listopada 2014 roku przez (...) S.A. zawiadomienia o przestępstwie z art. 284 § 2 k.k. dochodzenia, zabezpieczono maszyny stanowiące przedmioty zabezpieczenia opisywanych umów.
/ dowód : dokumentacja (...) S.A. - k.5-73, 167-195; zeznaniaD. K. - k.152-153; zeznania P. J. – k.158-158v; zeznania M. M. –k.157v-158; wyjaśnienia oskarżonego - k.151v-152; protokół przeszukania wraz ze spisem i opisem rzeczy - k.81-83, 85-87; protokół oddania rzeczy na przechowanie wraz z wykazem rzeczy oddanych na przechowanie - k. 88-89 /
W. M. ma 40 lat, posiada wykształcenie średnie techniczne, z zawodu jest technikiem rolnikiem, prowadzącym gospodarstwo rolne o powierzchni łącznej około 70 ha (z dzierżawionymi gruntami), z którego osiąga średni miesięczny dochód w kwocie około 2000 złotych, zatrudnionym ponadto jako kierowca w firmie transportowej z dochodem miesięcznym w kwocie około 1500 złotych; nadto jest właścicielem właściciel trzech posesji położonych w Ł. o wartości łącznej około 1 000 000 złotych, ciągnika rolniczego marki C. z 2006 roku - o wartości 160 000 złotych, maszyn i urządzeń rolniczych - o wartości łącznej około 600 000 złotych i samochodu S. (...) z 2010 roku - o wartości około 25 000 złotych (z uwagi na zakupienie go w kredycie stanowiącego współwłasność z bankiem), innego majątku większej wartości nie posiada. Jest on żonaty, z żoną pozostaje w separacji sądowej i jest ojcem trojga dzieci w wieku 20, 19 i 12 lat pozostających na jego oraz żony utrzymaniu, na które zasądzone ma alimenty w kwocie łącznej 450 złotych. Wymieniony był dwukrotnie karany sądownie: w 2009 roku za przestępstwo z art. 278 § 3 k.k. w związku z art. 290 § 1 k.k. i w 2011 roku za przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. w związku z innymi.
/ dowód: dane osobopoznawcze oskarżonego – k.117; dane o stanie majątkowym – k.97; dane o karalności – k. 98-100, 163-165; wyjaśnienia oskarżonego - k.151v-152/
Oskarżony w toku przewodu sądowego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że nigdy nie ukrywał maszyn i sprzętów, które były u niego na podwórku i pracownicy (...) mieli zawsze do nich dostęp, wiedzieli gdzie się znajdują. Wyjaśnił także, że jego zdaniem umowa na agregat wygasła, bo został spłacony on w całości, na przyczepę zaś zostały jakieś zaległości, ale nie mógł uzyskać informacji w jakiej wysokości, bo nikt nie chciał mu takiej informacji przekazać, a próby ustalenia przezeń tego samodzielnie skończyły sie odesłaniem z (...) do (...), gdzie odmówiono mu udzielenia informacji bez podania przyczyn, po czym w krótkim czasie przyjechali policjanci z przedstawicielem firmy windykacyjnej i zabezpieczyli maszyny. Także w trakcie tej czynności W. M. próbował ustalić - rozmawiając z windykatorem D. K. oraz funkcjonariuszem Policji P. J. (2) - jaka jest zaległa kwota, chcąc ją spłacić i zamknąć sprawę, ale nie uzyskał takiej informacji mimo, że czynności zabezpieczenia maszyn trwały od godziny ósmej do godziny czternastej. Wyjaśnił on także, że nieregularność spłacania rat leasingowych spowodowana była kłopotami z płynnością finansową. Potwierdziwszy wyjaśnienia złożone w toku postępowania przygotowawczego, odpowiadając na pytania obrońcy dodał, że pracownicy (...) kilka razy doń dzwonili, ale to były krótkie połączenia, czasem „zrywane” kiedy był w trasie poza granicami kraju i były problemy z zasięgiem; dodał także, iż kiedy próbował się z nimi kontaktować oddzwaniając, to nie chciano z nim rozmawiać. Ponadto wyjaśnił, żeD. K. wchodził do niego na podwórko w sposób nieskrępowany, a przyjeżdżał na tyle często, że nawet psy go nie atakowały i w żaden sposób nie utrudniał mu on czynności, nie wyganiał, a nawet pokazywał, gdzie co stoi. Wizyty te były związane z faktem, że umowy były dwukrotnie zrywane, a następnie były wznawiane, przy czym D. K. wypisywał je u niego, zabierał do biura i miały być mu jako dłużnikowi przysłane, ale ich nie otrzymał. Wyjaśnił też, że nie było ani razu takiej sytuacji, by firma (...) lub działająca na jej rzecz firma windykacyjna domagały się zwrotu ruchomości, tylko chciano wznowić umowę, aby zapłacić dług. Zwrócił ponadto uwagę na fakt, że w umowie w żadnym podpunkcie nie było napisane, iż jego obowiązkiem jest odstawienie na własny koszt maszyn, stanowiących zabezpieczenie umowy.
Wyjaśnienia oskarżonego Sąd uznał niemal w całości za wiarygodne, bowiem znajdują one potwierdzenie w pozostałych przeprowadzonych w sprawie dowodach w postaci zeznań świadków M. M. i P. J. oraz z dowodami z dokumentów, a przy tym - nie pozostają w sprzeczności z zeznaniami D. K., który działał jako windykator i podejmował czynności związane z egzekucją należności. Jedynie w drobnych szczegółach nie są one zgodne z obiektywną rzeczywistością - jak np.: w kwestii niedoręczenia dokumentów związanych ze wznowieniem umowy (k.27), czy też stwierdzeniem, że nie był on informowany, gdzie te maszyny miałby zwrócić ((k.110) co wszak tłumaczyć należy z jednej strony upływem czasu, z drugiej zaś - niewątpliwie emocjonalnym stosunkiem do sprawy, odzwierciedlającym się nie tylko w sposobie składania wyjaśnień na rozprawie, ale i w ich treści.
Świadek M. M. potwierdziła okoliczności kontaktów telefonicznych i osobistych przedstawiciela firmy windykacyjnej D. K. z jej mężem i z nią - pod nieobecność wymienionego, a także fakt nieskrępowanego dostępu do maszyn i urządzeń, świadek P. J. potwierdził okoliczności odbierania maszyn, będących przedmiotem postępowania oraz próby ustalenia w trakcie tej czynności przez oskarżonego - także za jego pośrednictwem.
Zeznania wymienionych świadków Sąd uznał w całości za wiarygodne, albowiem nie pozostają one ze sobą w sprzeczności, wzajemnie sie uzupełniają, znajdując także uzupełnienie w większości pozostałych przeprowadzonych w sprawie dowodów, a ponadto - także sposób ich składania na rozprawie nie dał żadnych podstaw do kwestionowania tejże wiarygodności.
Także zeznania D. K. jawią się w ocenie Sądu jako wiarygodne, albowiem świadek ów podał wszystkie okoliczności podejmowanych przez siebie działań związanych ze „wznowieniem” umowy pożyczki, a także okoliczności kontaktowania się z oskarżonym i członkami jego najbliższej rodziny - głównie z żoną, opisał także możliwość swego nieskrępowanego w żaden sposób wstępu na posesję należącą do oskarżonego oraz dostępu do maszyn i urządzeń, będących przedmiotem postępowania. Równocześnie świadek ów przyznał - z rozbrajającą, rzec by można, szczerością - że nie podejmował żadnych działań mających na celu odebranie przedmiotów stanowiących zabezpieczenie umów pożyczki, bowiem po pierwsze mógłby spotkać się pretensjami, a po wtóre - pociągałoby to za sobą koszty, przyznając także, że nie wie, czy obowiązek dostarczenia owych maszyn i urządzeń do siedziby firmy (...) S.A. wynikał z umowy; znamienne jest też, że świadek ów nie potrafił powiedzieć - i przyznał to na sali rozpraw - w trakcie czynności odbierania owych przedmiotów przy udziale Policji, jakiej wysokości zadłużenie ma na daną chwilę W. M., deklarujący gotowość spłaty wszystkich należności.
Zeznania tychże świadków Sąd obdarzył w pełni walorem wiarygodności, są one spójne, logiczne, a osoby je przedstawiające nie miały żadnego interesu w przedstawianiu relacji nieprawdziwych, a dodatkowo w ocenie takiej utwierdza Sąd rzeczowość i spokój w trakcie ich składania na rozprawie i fakt podawania – w przypadku D. K. - także okoliczności dlań niekorzystnych, mogących świadczyć co najmniej o braku jego profesjonalizmu.
Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się więc na wyjaśnieniach oskarżonego, zeznaniach świadków D. K., M. M. i P. J. (2) oraz na dowodach z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, które nie były kwestionowane przez strony, a ich prawdziwość i autentyczność nie budziły wątpliwości, pozwalając równocześnie na weryfikację dowodów pochodzących od osobowych źródeł.
W związku z powyższym, Sąd zważył co następuje:
W. M. oskarżony został o to, że w okresie od dnia 05 sierpnia 2013 roku do dnia 20 stycznia 2015 roku w Ł. woj. (...) dokonał przywłaszczenia mienia powierzonego w postaci agregatu uprawno siewnego (...) o wartości 18300 złotych oraz siewnika zbożowego m-ki P. o wartości 23790 złotych, stanowiących zabezpieczenie pożyczki bankowej Banku (...) S.A. nr (...) zawartej w dniu 04.06.2009 roku oraz przyczepy rolniczej marki W. o nr rej. (...) o wartości 45140 złotych stanowiącej zabezpieczenie pożyczki Banku (...) S.A. nr (...) zawartej w dniu 24.03.2010 roku na szkodę Banku (...) S.A. z siedzibą we W., to jest o czyn z art. 284 § 2 k.k.
Czyn zabroniony z art. 284 § 2 k.k. popełnia ten, kto przywłaszcza sobie powierzoną mu rzecz ruchomą.
Przywłaszczenie wymaga działania w zamiarze bezpośrednim kierunkowym postąpienia z cudzą rzeczą (lub prawem majątkowym), tak jakby się było jej właścicielem ( animus rem sibi habendi). Sprawca przywłaszczenia musi więc zmierzać do zatrzymania cudzej rzeczy lub innego mienia (prawa majątkowego) dla siebie lub innej osoby bez żadnego do tego tytułu (por. wyrok SN z dnia 6 stycznia 1978 r., V KR 197/77, OSNPG 1978, nr 6, poz. 64).
Termin "rzecz ruchoma" określający przedmiot przywłaszczenia rozumiany być musi szerzej niż w prawie cywilnym. Interpretacja pojęcia "rzecz ruchoma" opierać się powinna w punkcie wyjścia na ustaleniach cywilistycznych, z uwzględnieniem treści art. 45 k.c., który stanowi, że rzeczami w rozumieniu tego aktu prawnego są tylko przedmioty majątkowe, charakteryzujące się trzema konstytutywnymi elementami: są przedmiotami materialnymi, stanowią przedmioty wyodrębnione i mogą samodzielnie występować w obrocie. Definicję tę uzupełnia treść przepisów art. 115 § 9 k.k., zgodnie z którym rzeczą ruchomą jest także polski albo obcy pieniądz lub inny środek płatniczy oraz dokument uprawniający do otrzymania sumy pieniędzy albo zawierający obowiązek wypłaty kapitału, odsetek, udziału w zyskach albo stwierdzenie uczestnictwa w spółce oraz pozostałych regulacji poszerzających zakres znaczeniowy terminu "rzecz ruchoma" w obszarze prawa karnego.
Występek ten ma charakter powszechny, może go popełnić każdy. Dla jego popełnienia konieczne jest działanie przez sprawcę z zamiarem bezpośrednim, kierunkowym.
Typ kwalifikowany stypizowany w § 2 przepisu art. 284 k.k., określany jako sprzeniewierzenie, polega na przywłaszczeniu rzeczy powierzonej sprawcy (np. oddanej na przechowanie, w zastaw, użyczonej, oddanej w komis). Powierzenie jest w swej istocie przekazaniem rzeczy z zastrzeżeniem jej zwrotu, toteż przywłaszczenie takiej rzeczy zasługuje na surowszą ocenę jako nadużycie zaufania (por. wyrok SA w Poznaniu z dnia 21 maja 1992 r., II AKr 129/92, OSA 1993, nr 5, poz. 23) – tak A. M. w: Kodeks karny. Komentarz., opubl. LEX 2010, teza 3 do art. 284.
Przestępstwo z art. 284 § 2 k.k. zagrożone jest karą pozbawienia wolności od trzech miesięcy do lat 5.
Na podstawie art. 33 § 2 k.k. Sąd może wymierzyć grzywnę także obok kary pozbawienia wolności, jeżeli sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub gdy korzyść majątkową osiągnął.
Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje w ocenie Sądu podstaw do tego, aby uznać oskarżonego winnym dokonania zarzuconego mu przestępstwa.
Podstawą skierowania w niniejszej sprawie zawiadomienia o przestępstwie, a w dalszej kolejności także i aktu oskarżenia przeciwko W. M., było niezrealizowanie przezeń nałożonego jednostronnie przez firmę windykacyjną (...) S.A. z siedzibą we W. obowiązku dostarczenia do magazynu firmy (...) S.A. we W. maszyn i urządzeń rolniczych w postaci agregatu uprawno-siewnego (...) siewnika zbożowego (...) oraz przyczepy rolniczej (...) o nr rej. (...), stanowiących zabezpieczenie pożyczek udzielonych przez (...) S.A. we W.. Tymczasem uważna lektura treści obu umów, ich § 13 - zarówno w przypadku umowy nr (...), jak i nr (...) - prowadzi do wniosku, że wysuwanie takiego żądania, a także wywodzenie dalej idących skutków na tej podstawie, nie znajduje w nich umocowania, bowiem pożyczkobiorca upoważnił zgodnie z ich treścią na wypadek rozwiązania umowy do wejścia do swych pomieszczeń i przejęcia przedmiotu zabezpieczenia, sam stając się równocześnie zobowiązany do pokrycia kosztów z tym związanych. W przypadku W. M. żadne takie działania nie zostały przez reprezentanta(...) S.A. D. K. podjęte, a on sam przyznał, że „nie odbierał przedmiotów stanowiących zabezpieczenie pożyczki, bo ktoś mógłby mieć doń o to pretensje, że robi to samowolnie, nie podejmował też żadnej próby uczynienia tego”, dodając równocześnie, że „(…) podczas wizyt na posesji u oskarżonego nikt z jego rodziny, ani on nie wyprosili go z posesji, nie miał utrudnianego wstępu na posesję”. Na marginesie wspomnieć należy, że także umowy przeniesienia prawa własności na zabezpieczenie do umowy pożyczki w przypadku wszystkich tych przedmiotów nie zawierają zapisów, które uprawniałyby do nakładania na pożyczkobiorcę obowiązku dostarczenia przedmiotu we wskazane miejsce, a jedynie w § 5 ust. 3 zobowiązują go do wydania przedmiotu zabezpieczenia. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN czasownik wydać, od którego pochodzi rzeczownik wydanie, oznacza m.in. dać, przydzielić coś komuś lub też ujawnić miejsce czyjegoś ukrycia lub czyjąś działalność (http://sjp.pwn.pl/szukaj/wyda%C4%87.html oraz Słownik języka polskiego PWN, tom 6, str. 128, Wydawnictwo (...)) - nieskrępowany dostęp do wszystkich tych maszyn i urządzeń, pozostających nieukrytymi i możliwość ich odebrania w dowolnym czasie, a także wskazanie przez samego oskarżonego, gdzie znajduje się jedna z nich, z całą pewnością pozwalają na stwierdzenie, iż nie utrudniał on wydania tych przedmiotów.
W świetle powyższych ustaleń bezspornym jawi się instrumentalne zaangażowanie organów ścigania do działań de facto windykacyjnych przez firmę (...) S.A. i do odebrania maszyn, o czym najdobitniej świadczą słowa przedstawiciela tejże firmy, wykonującego działania windykacyjne u W. M., D. K., przesłuchanego w charakterze świadka: „Nie podjęliśmy próby odebrania tych maszyn sami, bo nie chcieliśmy generować tych kosztów”. Tym samym brak jest możliwości przypisania oskarżonemu zarzucanego mu przestępstwa i dlatego został on uniewinniony od popełnienia zarzucanego czynu.
Z uwagi na takie rozstrzygnięcie Sąd uznał za zbędne dla dalszego postępowania dalsze przechowywanie przedmiotów szczegółowo opisanych w pozycjach 1 i 2 wykazu dowodów rzeczowych Nr I/8/15/P, widniejącego na k. 91 akt, odebranych oskarżonemu jako dowody rzeczowe w sprawie i na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. nakazał zwrócić je W. M., zwalniając równocześnie D. K. z dalszego obowiązku ich przechowywania.
Uniewinniając oskarżonego od dokonania zarzuconego mu czynu Sąd na podstawie art. 632 pkt 2 kpk obciążył kosztami procesu Skarb Państwa.