Sygn. akt I C 1750/14
Dnia 17 września 2015 roku
Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący SSR Eliza Skotnicka
Protokolant Magda Biernat
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 września 2015 roku w Kłodzku
sprawy z powództwa M. M.
przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.
o zapłatę kwoty 6000 zł
I. zasądza od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda M. M. kwotę 6000,00 zł (sześć tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 2 września 2013 roku,
II. zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1817,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,
III. nakazuje stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 1035,00 zł tytułem zwrotu wydatków tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa.
Powód, M. M., domagał się zasądzenia od strony pozwanej, kwoty 6.000 złotych tytułem dalszego zadośćuczynienia za doznaną w wypadku z dnia (...)roku krzywdę wraz z odsetkami ustawowymi, naliczonymi za okres od dnia 2 września 2013 roku, do dnia zapłaty. Ponadto powód domagał się zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 1.200 złotych oraz kwoty 17 złotych tytułem poniesionej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu (...)roku, w miejscowości J.nad O.w C., kierujący pojazdem marki O.o numerze rejestracyjnym (...)nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu kierującego pojazdem marki S.o numerze rejestracyjnym (...), w wyniku czego doprowadził do zderzenia obu pojazdów. W wyniku przedmiotowego wypadku powód, jako pasażer pojazdu marki O., doznał obrażeń ciała. Pojazd, którym kierował sprawca wypadku, posiadał ubezpieczenie w zakresie odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej, numer polisy (...). Z tego też względu, zdaniem powoda, uzasadniona jest odpowiedzialność strony pozwanej za powstałą szkodę. Z powodu nieustających dolegliwości bólowych odcinka szyjnego kręgosłupa oraz głowy, powód w dniu 18 maja 2013 roku zgłosił się do poradni chirurgii (...) Centrum (...), gdzie stwierdzono u niego skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa. Powód przebywał na zwolnieniu lekarskim w okresie od 20 maja 2013 roku do 31 maja 2013 roku. Z uwagi na narastające, po jakichkolwiek przeciążeniach, bóle kręgosłupa szyjnego i obręczy barkowej prawej, powód udał się do lekarza ortopedy, który zalecił mu noszenie kołnierza ortopedycznego i unikanie wysiłku fizycznego. Lekarz rodzinny powoda zalecił mu konsultację ortopedyczną oraz neurologiczną, a także rehabilitację i fizykoterapię. W dnu 5 lipca 2013 roku powód, zgodnie z zaleceniami lekarza rodzinnego, odbył konsultację neurologiczną, na której lekarz neurolog stwierdził u powoda występowanie zespołu bólowego korzeniowego szyjnego i szyjno - barkowego pourazowego oraz lędźwiowy pourazowy zespół bólowy. Lekarz neurolog zalecił powodowi odbycie zabiegów rehabilitacyjnych. Powód, zgodnie z zaleceniem lekarzy, odbył serię zabiegów rehabilitacyjnych, które obejmowały swym zakresem odcinek szyjny kręgosłupa. W wyniku wypadku powód doznał obrażeń w postaci skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa, urazu odcinka lędźwiowego kręgosłupa, stłuczenia barku prawego, zespołu bólowego korzeniowego szyjnego i szyjno-barkowego pourazowego, zespołu bólowego korzeniowego lędźwiowego pourazowego. Pismem z dnia 25 lipca 2013 roku pełnomocnik powoda wystąpił do strony pozwanej ze zgłoszeniem szkody osobowej z ubezpieczenia (...)sprawcy wypadku i z roszczeniem o zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę i odszkodowanie w postaci zwrotu kosztów leczenia. Pełnomocnik powoda w powyższym piśmie domagał się kwoty 8.000 złotych tytułem bezspornej kwoty zadośćuczynienia oraz kwoty 125 złotych 16 groszy, tytułem zwrotu kosztów leczenia. Decyzją z dnia 22 sierpnia 2013 roku strona pozwana poinformowała powoda o przyznaniu kwoty 2.125 złotych i 16 groszy, w tym 2.000 tytułem zadośćuczynienia oraz 125 złotych i 16 groszy tytułem zwrotu kosztów leczenia. W związku z powyższym strona pozwana przyjęła odpowiedzialność za skutki wypadku z dnia 16 maja 2013 roku. W ocenie powoda wypłacone zadośćuczynienie jest nieodpowiednie, w związku z tym powód wezwał pozwaną do dopłaty kwoty 6.000 złotych z tytułu należnego zadośćuczynienia oraz wypłatę dalszych kosztów związanych z leczeniem. Strona pozwana w dalszej decyzji dopłaciła powodowi dalszą kwotę poniesionych kosztów leczenia, podtrzymując stanowisko w kwestii wypłaconego dotychczas zadośćuczynienia, uznając, że kwota 2.000 złotych jest odpowiednia. W odpowiedzi na pozew strona pozwana, (...) SAz siedzibą w W., wniosła o oddalenie powództwa na koszt powoda. Strona pozwana zarzuciła, że dotychczas wypłacone powodowi zadośćuczynienie w kwocie 2.000 złotych oraz zwrot kosztów leczenia i rehabilitacji w łącznej kwocie 1.325 złotych i 16 groszy w pełni wyczerpuje roszczenia powoda z tytułu skutków wypadku z dnia (...)roku. Jednocześnie strona pozwana przyznała, że uznała, co do zasady swoją odpowiedzialność za skutki wypadku komunikacyjnego, jakiemu uległ powód w dniu (...)roku. Bezspornym między stronami był fakt zaistnienia zdarzenia drogowego na terenie państwa C.. Bezspornym była również odpowiedzialność strony pozwanej za skutki tego zdarzenia, a także fakt, że strona pozwana w postępowaniu likwidacyjnym wypłaciła powodowi kwotę 2.000 złotych tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 1.325 złotych i 16 groszy tytułem poniesionych kosztów leczenia. Sąd ustalił ponadto następujący stan faktyczny: powód, M. M., w dniu (...)roku jechał samochodem kierowanym przez B. C.w miejscowości J.nad O.. Powód wracał tego dnia z pracy. Przebieg zdarzenia był taki, że kierowca zjechał z trasy w celu skorzystania z bankomatu, następnie kierowca wykonując manewr włączania się do ruchu nie zachował należytej ostrożności, nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu pojazdowi, który jechał drogą główną, co spowodowało zderzenie pojazdów. Powód w chwili zdarzenia siedział obok kierowcy na przednim siedzeniu, po stronie pojazdu, w którą nastąpiło uderzenie. Z miejsca zdarzenia zarówno sprawca zdarzenia, jak i uczestnicy tego wypadku, wrócili do domu tym uszkodzonym pojazdem. Powód początkowo był w szoku, nie odczuwał skutków zderzenia. Dopiero w nocy i następnego dnia powód poczuł ból karku, drętwienie rąk, ból barku i lędźwi. Zdarzenie miało miejsce w czwartek. Powód następnego dnia miał wolne w pracy i zakładał, że dolegliwości bólowe w ciągu weekendu ustąpią i będzie mógł przystąpić do pracy. Kolejnego dnia, to jest w sobotę (...)roku dolegliwości bólowe były tak silne, że powód zdecydował o konieczności odbycia wizyty lekarskiej. W związku z tym udał się do szpitala w B.. Podczas pierwszego badania lekarz nie wykonał powodowi prześwietlenia RTG, stwierdził jedynie stłuczenie barku i skierował powoda do lekarza rodzinnego. Dopiero wizyta u lekarza rodzinnego rozpoczęła proces leczenia powoda, w toku którego powód otrzymał skierowanie do specjalistów ortopedy i neurologa. Powód odbywał wizyty lekarskie zgodnie z zaleceniami. Ponadto odbył także zaleconą przez specjalistów rehabilitację. Wszelkie koszty leczenia powód pokrywał z własnych środków finansowych. W chwili wypadku powód miał (...)lat, był zatrudniony w C.. Na skutek zdarzenia będącego przedmiotem sprawy, powód przebywał na zwolnieniu lekarskim 11 dni. Przed zdarzeniem powód był zdrowy, nie miał żadnych dolegliwości związanych z kręgosłupem, nie był dotychczas leczony. W wyniku tego wypadku powód miał problemy z wykonywaniem pracy zawodowej. Jego praca polega na tym, że dźwiga materiał, który jest pakowany w workach po, liczących 25 kilo. Na skutek doznanych obrażeń i dolegliwości bólowych, powód obecnie nie może swobodnie przenosić ciężarów takich, jak przed wypadkiem. Powoduje to jego mniejszą wydolność w pracy. A dotychczas wykonywaną pracę musi dzielić na mniejsze porcje, co powoduje, że zabiera mu to więcej czasu. Ponadto powód ma trudności z wykonywaniem cięższych prac domowych. Zmuszony był między innymi wynająć kogoś do przygotowania opału na zimę. W wyniku tego zdarzenia powód miał również problemy ze snem, związane ze stanami lękowymi. Powód nadal odczuwa lęk w czasie jazdy samochodem, zwłaszcza w sytuacji, gdy dochodzi do mijania się, bądź innych manewrów z udziałem innych samochodów. Ograniczenia powoda związane z dolegliwościami bólowymi stanowiły również przyczyny nieporozumień między powodem, a jego narzeczoną. Powód bowiem nie miał możliwości wykonywać prac wysiłkowych w domu, jak również w mniejszym zakresie wspierał swoją partnerkę w opiece nad dzieckiem. Między innymi powód nie miał możliwości tak, jak wcześniej, przed wypadkiem, poświęcać dziecku tyle czasu, co przed zdarzeniem. Nie mógł w nocy dziecka nosić na rękach przez dłuższy czas, ponieważ nasilały się dolegliwości bólowe. Powód do chwili obecnej odczuwa skutki tego wypadku, które nasilają się po pracy wysiłkowej. Zalecenia lekarzy są takie, że powinien on prowadzić oszczędny tryb życia, w szczególności nie może dźwigać dużych ciężarów. Dowód; przesłuchanie powoda M. M., karta 75 do 76, zeznania świadków K. I.i J. I., karta 74 odwrót i 75. U powoda w badaniu ortopedycznym rozpoznano stan po skręceniu kręgosłupa szyjnego z uszkodzeniem aparatu więzadłowo - torebkowego miernego stopnia. Procentowy uszczerbek na zdrowiu ustalono według Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku, Dziennik Ustaw numer 234 z dnia 28 grudnia 2002 roku. Procentowy, długotrwały uszczerbek na zdrowiu powoda, w związku z wypadkiem komunikacyjnym z dnia 16 maja 2013 roku, ustalono na 2 procent. Wypadek komunikacyjny z dnia 16 maja 2013 roku, w którym uczestniczył powód, skutkuje do chwili obecnej bólami i zawrotami głowy, bólami kręgosłupa szyjnego z ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej nieznacznego stopnia, parastezjami kończyn górnych, szczególnie prawej. Dolegliwości te szczególnie, jak podaje powód, nasilają się przy zmianach pogodowych, przy niewielkim wysiłku fizycznym i zmuszają go do przyjmowania leków przeciwbólowych oraz w sposób zasadniczy utrudniają czynności życia codziennego, jak i pracę zawodową. W przyszłości wskazana będzie kontynuacja leczenia usprawniającego, gwarantowana przez NFZ. Z powodu przebytego urazu mogą nasilić się dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego, połączone ze wzmożonym napięciem mięśni karku, ograniczające jego ruchomość. Niewątpliwie na czas leczenia i rekonwalescencji miał wpływ niestosowanie kołnierza ortopedycznego, mimo, że był zalecony przez konsultującego ortopedę. Niezwykle istotnym elementem w leczeniu zmian urazowych kręgosłupa szyjnego jest odciążenie kołnierzem ortopedycznym, który powinno się utrzymywać przez 3 tygodnie. W trakcie unieruchomienia powinno się wdrożyć ćwiczenia izometryczne kręgosłupa szyjnego. Z nieznanych przyczyn powód nie stosował kołnierza ortopedycznego, jak sam przyznał w wywiadzie. Mamy do czynienia z następną nieścisłością, gdyż w piśmie procesowym strony powodowej, przedstawiciel powoda podaje, że powód nosił kołnierz ortopedyczny. Lekarz ortopeda, doktor B., zalecił zabiegi rehabilitacyjne. Z przedłożonych przez powoda zaświadczeń wynika, że powód odbył inne zabiegi, niż zalecane, a więc manualną terapię tkanek miękkich i ćwiczenia usprawniające. Dowód, opinia biegłego z zakresu ortopedii, doktora nauk medycznych M. J., karta 91 do 94. W badaniu neurologicznym po analizie dokumentacji zawartej w aktach, wywiadu chorobowego i ocenie aktualnego stanu przedmiotowego stwierdzono u powoda stan po przebytym urazie skrętnym odcinka szyjnego kręgosłupa, stan po przebytym stłuczeniu barku prawego. W obecnym stanie uszczerbek na zdrowiu powoda w związku z przedmiotowym wypadkiem wynosi łącznie 1 procent długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Obrażenia, których doznał powód na skutek zdarzenia skutkują do chwili obecnej okresowymi dolegliwościami bólowymi ze strony odcinka szyjnego kręgosłupa z towarzyszącymi parastezjami obu kończyn górnych szczególnie prawej. Powyższe dolegliwości bólowe nasilają się przy przeciążeniu, co nie wątpliwie utrudnia powodowi wykonywanie cięższych prac domowych jak dźwiganie, przenoszenie większych rzeczy oraz czynności zawodowych. Praca powoda polega, bowiem na przenoszeniu materiałów pakowanych w 25-cio kilogramowe worki. Od czasu zdarzenia nie może on swobodnie przenosić całych paczek, dzieli materiał na mniejsze porcje. Odnośnie przebytego urazu odcinka szyjnego kręgosłupa ustalono 1 procent długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Zmniejszając ustaloną arbitralnie wysokość uszczerbku z 5 procent do 1. Ustalając uszczerbek na zdrowiu powoda biegły wziął pod uwagę obecny stan kliniczny powoda oraz podawaną przez powoda bolesność w krańcowym położeniu przy rotacji w odcinku szyjnym. Odnośnie zaś przebytego stłuczenia prawego barku nie stwierdzono żadnych negatywnych następstw z tego tytułu stąd 0 procent uszczerbku na zdrowiu. Obrażenia komunikacyjne wywołują wielotygodniowe o zmiennym nasileniu objawy ze strony zarówno układu ruchowego kręgosłupa jak i ze strony układu nerwowego, obrażenia nerwów rdzeniowych i obwodowych. Jako takie wymagają leczenia interdyscyplinarnego, ortopedycznego i neurologicznego oraz postępowania rehabilitacyjnego. Ponieważ powstałe w opiniowanym zdarzeniu obrażenia miały charakter nagły a dolegliwości nasilały się w ciągu kolejnych dni skorzystanie przez powoda z usług medycznych w postaci zabiegów rehabilitacyjnych było zasadne i pozostawało w związku z przebytymi urazami. Okres leczenia uszkodzeń skrętnych kręgosłupa szyjnego doznanych w czasie wypadków komunikacyjnych zależy od stopnia uszkodzenia struktur anatomicznych oraz możliwości regeneracyjnych organizmu. Do sposobów leczenia typu uszkodzeń doznanych przez powoda należy przyjmowanie między innymi leków przeciwzapalnych oraz rozluźniających mięśnie a także czasowe unieruchomienie kręgosłupa w kołnierzu ortopedycznym. W opiniowanej sprawie powód zażywał leki przeciwbólowe przez około 2 tygodnie w tym czasie przebywał na zwolnieniu lekarskim. Nie stosował natomiast jak przyznał kołnierza ortopedycznego. Rokowania, co do stanu zdrowia powoda z uwagi na jego wiek w przyszłości są pomyślne. Wskazane jest jednakże prowadzenie oszczędzającego trybu życia i unikania czynności przeciążających kręgosłup zarówno w sposób statyczny jak i dynamiczny oraz w razie narastania dolegliwości bólowych zaleca się również okresową rehabilitację. Dowód opinia biegłego neurologa lekarza (...), D.
(...)karta 110 do 113 akt. W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, co następuje. Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości. W przedmiotowej sprawie poza sporem było między innymi między stronami, że w dniu (...)roku doszło do kolizji drogowej w wyniku, której sprawca nie zachowując należytej ostrożności doprowadził do zderzenia z pojazdem, innym pojazdem oraz że odpowiedzialność za skutki tego wypadku ponosi strona pozwana. Bezsporne między stronami było również, że strona pozwana wypłaciła powodowi w postępowaniu likwidacyjnym zadośćuczynienie w kwocie 2.000 złotych a także zwróciła w pełnym zakresie poniesione przez powoda koszty leczenia. Spór między stronami dotyczył ustalenia wysokości należnego powodowi zadośćuczynienia adekwatnego do skutków tego zdarzenia dla życia i zdrowia powoda oraz stopnia trwałego lub długotrwałego uszczerbku na jego zdrowiu pozostającego w związku przyczynowym z tym zdarzeniem. Obowiązujące przepisy prawa ubezpieczeniowego przewidują zasadę obowiązkowego, zasadę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. W dniu 1 stycznia 2004 roku weszła w życie Ustawa z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych Dziennik Ustaw numer 124 pozycja 1152 ze zmianami dalej, jako UOC. Zgodnie z treścią artykułu 822 Kodeksu cywilnego przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim względem, których odpowiedzialność za szkody ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Podstawą, więc odpowiedzialności ubezpieczyciela jest ustalenie odpowiedzialności sprawcy szkody zgodnie z ogólnymi zasadami odpowiedzialności za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym. Przewidziana w artykule 436 paragraf 1 Kodeksu cywilnego w związku z artykułem 435 Kodeksu cywilnego odpowiedzialność samoistnego posiadacza pojazdu mechanicznego za szkody na osobie lub mieniu wywołane przez ruch tego pojazdu opiera się na zasadzie ryzyka zgodnie z artykułem 361 paragraf 1 Kodeksu cywilnego zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W przedmiotowej sprawie fakt zaistnienia wypadku ubezpieczeniowego implikujący odpowiedzialność ubezpieczyciela jest poza sporem jak już wskazano strona pozwana nie kwestionowała swojej odpowiedzialności za szkodę wywołaną zdarzeniem drogowym z dnia 16 maja 2013 roku. Zdaniem strony pozwanej wypłacone dotychczas zadośćuczynienie jest wystarczające i odpowiednie do doznanego przez powoda uszczerbku na zdrowiu i w związku z tym dalsze zadośćuczynienie mu się nie należy. W ocenie Sądu ustalenie stopnia doznanego uszczerbku na zdrowiu powoda pozostającego w związku przyczynowym z kolizją drogową z dnia (...)wymagało wiadomości specjalnych z zakresu medycyny. Mając to na uwadze Sąd na podstawie artykułu 278 Kodeksu postępowania cywilnego dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedii i neurologii. Sąd w całej rozciągłości podzielił wnioski wydanej w sprawie opinii biegłych. Biegli, bowiem w opiniach swoich rzeczowo odnieśli się do zgromadzonej w sprawie dokumentacji, przeprowadzili badanie powoda, szczegółowo wskazali również na stwierdzone u powoda schorzenia a także fakt powstania i w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym z dnia (...)roku. Opinie biegłych sądowych są w ocenie Sądu rzetelne, wykonane w oparciu o zgromadzoną dokumentację medyczną, po przeprowadzeniu wywiadu chorobowego, badań neurologicznego i ortopedycznego. Biegli wyjaśnili również metodę ustalania stopnia uszczerbku na zdrowiu powoda, czynniki, które miały wpływ na te ustalenia a także stwierdzone w rozpoznaniu urazy. Biegli wskazali również na skutki wypadku, jakie miały wpływ, na ocenę stanu zdrowia powoda a także ustalili, jakie są rokowania na przyszłość, co do powoda. Podkreślić przy tym należy, że strony postępowania nie kwestionowały prawidłowości ustaleń poczynionych przez biegłych sądowych w wydanych w niniejszej sprawie opiniach. Zgodnie z treścią artykułu 444 paragraf 1 Kodeksu cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Według zaś artykułu 445 paragraf 1 Kodeksu cywilnego odwołującego się do wypadków wskazanych w artykule 444 w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może także przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie sumy odpowiedniej użyte w artykule 445 paragraf 1 Kodeksu cywilnego w istocie ma charakter nie do określony. Nie mniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy kierować się przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być odpowiednia w tym znaczeniu, że powinna być przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego utrzymana w rozsądnych granicach odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Sąd przyjął, że podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie powinien być zakres doznanych przez powoda obrażeń oraz stopień ustalonego długotrwałego uszczerbku na jego zdrowiu. W przedmiotowej sprawie powód domagał się zasądzenia zadośćuczynienia z doznane krzywdy i cierpienia w wysokości 6.000 złotych. Biorąc pod uwagę poczynione wyżej rozważania, co do skutków przedmiotowego zdarzenia dla zdrowia powoda, stopnia stwierdzonego uszczerbku na jego zdrowiu oraz rokowań na przyszłość Sąd uznał, że zgłoszone roszczenie z tytułu zadośćuczynienia zasługiwało w pełni na uwzględnienie. W ocenie Sądu skutki wypadku, fakt, że powód doznał długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w łącznej wysokości 3 procent, że od chwili zdarzenia do chwili obecnej a więc już ponad 2 lata odczuwa on nadal dolegliwości bólowe i ograniczenia w wykonywaniu prac wysiłkowych, zadośćuczynienie w łącznej wysokości 8.000 złotych, z czego 2.000 strona pozwana wypłaciła powodowi w postępowaniu likwidacyjnym jest odpowiednie i powinno zrekompensować powodowi doznane cierpienia. Mając na uwadze, że powód doznał 3-procentowego uszczerbku na zdrowiu dalsze zadośćuczynienie w kwocie 6.000 złotych będzie adekwatne do doznanych obrażeń ciała, cierpień i zrekompensuje w pełni skutki wypadku dla zdrowia i życia M. M.. Podkreślić przy tym należy, że powód w chwili zdarzenia miał zaledwie (...) lat, był całkowicie zdrowym i młodym w pełni sprawnym mężczyzną a ponadto nie bez znaczenia jest fakt, że wykonywał on i wykonuje nadal pracę fizyczną, w której wymagana jest sprawność, która gwarantowała powodowi lepszą wydolność w pracy. Wypadek komunikacyjny, w którym uczestniczył powód w znacznym zakresie wpłynął na dotychczasowe życie powodowa, musiał on przede wszystkim ograniczyć swoją wydolność w pracy a ponadto w znacznie mniejszym zakresie przyczynia się on do prac domowych a także do opieki nad małoletnim dzieckiem. Nie ulega wątpliwości, że ograniczenia spowodowane dolegliwościami bólowymi stanowią dla powoda i stanowiły utrudnienie w codziennych czynnościach życia, codziennych czynnościach życia oraz w pracy zawodowej. Uwzględniając te wszystkie okoliczności, mając na uwadze stwierdzony uszczerbek na zdrowiu powoda w ocenie Sądu zadośćuczynienie w kwocie 8.000 złotych w tym dalsze zadośćuczynienie zasądzone niniejszym wyrokiem w kwocie 6.000 złotych jest w pełni uzasadnione i odpowiednie do rozmiaru doznanej krzywdy. Jednocześnie Sąd orzekł o należnych odsetkach ustawowych od zgłoszonego roszczenia w oparciu o artykuł 481 paragraf 1 Kodeksu cywilnego i artykuł 455 Kodeksu cywilnego a także mając na uwadze treść artykułu 14 paragraf 1 UOC w myśl, którego zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. W niniejszej sprawie bezspornym było, że powód zgłosił szkodę pismem z dnia 25 lipca 2013 roku a w piśmie tym skonkretyzował swoje roszczenie w części dotyczącej zadośćuczynienia domagając się wypłaty kwoty 8.000 złotych. Mając na uwadze, że strona pozwana, jako datę zgłoszenia szkody wskazuje początkowy numer akt szkody można bezsprzecznie stwierdzić, że zgłoszenie szkody nastąpiło w dniu 31 lipca 2013 roku. Wynika to z numeru szkody dotyczącej powoda to jest (...). Mając na uwadze, że szkoda powinna być naprawiona w terminie 30 dni od dnia jej zgłoszenia termin do wypłaty zadośćuczynienia upłynął w dniu 31 sierpnia 2013 roku. Powód domagał się odsetek ustawowych liczonych od dnia 2 września. Mając na uwadze artykuł 321 Kodeksu postępowania cywilnego a więc zakaz orzekania ponad żądanie brak było podstaw żeby zasądzić te odsetki z terminem wcześniejszym, zatem zgłoszone żądanie w części dotyczącej odsetek liczonych od dnia 2 września 2013 roku było w pełni uzasadnione stąd też Sąd uwzględnił powództwo w pełnym zakresie również, co do należności ubocznych dotyczących odsetek ustawowych. Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji. O kosztach procesu orzeczono zgodnie z artykułem 98 Kodeksu postępowania cywilnego a zatem zgodnie z wynikiem proces, wynikiem tego procesu strona pozwana została obciążona w całości kosztami postępowania. Na koszty te składały się opłata sądowa od pozwu w wysokości 300 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika powoda 1.200 złotych, 17 złotych z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa a ponadto uiszczona przez powoda zaliczka w łącznej kwocie 300 złotych, co daje kwotę 1.817 złotych. Jednocześnie Sąd obciążył powoda, stronę pozwaną wydatkami wyłożonymi tymczasowo przez Skarb Państwa mając na uwadze treść artykułu 113 ustęp 1 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Dziennik Ustaw z 2014 roku numer 1025 tekst jednolity. Wydatki te w części niepokrytej z zaliczki uiszczonej przez powoda wyniosły 1.035 złotych. Koszty wydania opinii w łącznej wysokości to kwota 1.335 złotych w tym wynagrodzenie biegłego ortopedy 675 złotych 60 groszy i wynagrodzenie biegłego neurologa 659 złotych i 40 groszy. Z wydatków tych zaliczka pokryła jedynie kwotę 300 złotych, zatem do zapłaty na rzecz Skarbu Państwa pozostała kwota 1.000 złotych 35 groszy, o czym orzeczono w punkcie III. wyroku.