WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lipca 2015 roku

Sąd Rejonowy w Raciborzu Wydział I Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Nowak

Protokolant: sekr. sądowy Bożena Ploch-Ryczkowska

po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2015 roku w Raciborzu

na rozprawie

sprawy z powództwa: S. K.

przeciwko : (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda S. K. kwotę 6.000 zł /sześć tysięcy złotych/ wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 23 lipca 2013r.do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  ustala, że powód ponosi koszty procesu w 25 %, a pozwany ponosi koszty procesu w 75 % pozostawiając ich szczegółowe rozlicznie referendarzowi sądowemu.

Sygn. akt I C 211/14

UZASADNIENIE

Powód S. K. w pozwie wniósł o zasądzenie od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 8.000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 23.07.2013r. wraz z kosztami procesu oraz kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powód podniósł, iż uległ wypadkowi komunikacyjnemu dnia 17.07.2012r. Podał, że w związku z wypadkiem doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu polegającego na lewostronnym podwięzadłowym wypadnięciu krążka w kręgosłupie. Powód podał, że stał się niezdolny do pracy. Wskazał, że wezwał pozwaną do zapłaty zadośćuczynienia dnia 23.07.2013r. Powód podał, że otrzymał od pozwanej jako ubezpieczyciela zadośćuczynienie w kwocie 1.718,11 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwana przyznała, że ponosi odpowiedzialność za skutki wypadku, jakiemu uległ powód. Podała, że wypłaciła powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę 1.300 zł. Podała,że kwota ta rekompensuje krzywdy powoda. Pozwana wskazała, że odsetki ustawowe powinny być zasądzone od dnia wyrokowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód uległ wypadkowi komunikacyjnemu dnia 17.07.2012r. Sprawca wypadku był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u pozwanej.

Pod względem ortopedycznym i neurologicznym u powoda wskutek wypadku występuje stan po przebytym urazie skrętnym kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z wypukliną L5/S1 i następczym przemijającym zespołem korzeniowym lewostronnym, co skutkuje powstaniem długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 5%. Aktualnie stan powoda jest dobry. Rokowania na przyszłość powoda nie są jednoznaczne. Z jednej strony powód uzyskał pełną wydolność zawodową, a z drugiej strony wynik badania MRI zobrazował na wysokości L5/S1 podwięzadłowe wypadnięcie krążka z uciskiem lewego korzenia nerwu rdzeniowego S1, co w przyszłości może prowadzić u powoda do powstania wtórnych zmian zwyrodnieniowych w tym segmencie kręgosłupa, a tym samym powodować dolegliwości bólowe

Pozwana przyjęła na siebie odpowiedzialność za skutki przedmiotowego wypadku i wypłaciła na rzecz powoda zadośćuczynienie w kwocie 1.300 zł.

Dowody:

-dokumentacja medyczna -k.15-k.36

-opinia biegłych ortopedy i neurologa-k.138-k.140

Częściowo bezsporne

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wiarygodnych dokumentów nie budzących wątpliwości co do formy oraz treści. Sąd dał wiarę opiniom biegłych sądowych ortopedy i neurologa-R. H. i M. W., ponieważ były one zupełne i szczegółowe. Część stanu faktycznego była między stronami bezsporna, tak zatem nie wymagała dowodu.

Sąd nie oparł się na opinii biegłego lekarza ortopedy Z. P., ponieważ był on lekarzem prowadzącym powoda. Ta okoliczność może wywoływać wątpliwości do bezstronności biegłego.

Sąd zważył:

Powództwo o zapłatę zadośćuczynienia jest uzasadnione co do kwoty 6.000,00 zł. W pozostałym zakresie Sąd powództwo oddalił.

Zasada odpowiedzialności pozwanej nie była sporna. Pozwana przyjęła na siebie odpowiedzialność za skutki wypadku, któremu uległ powód, co jest bezsporne.

Instytucję zadośćuczynienia normuje przepis art. 445 kc, zgodnie z którym zadośćuczynienie stanowi formę rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej określanej również jako krzywda, która przejawia się w ujemnych doznaniach, cierpieniach fizycznych i psychicznych wywołanych uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia (art. 445 § 1 kc). Uszkodzenie ciała to naruszenie integralności cielesnej pozostawiające ślady zewnętrzne lub wewnętrzne, natomiast rozstrój zdrowia to inne postaci zakłócenia funkcjonowania organizmu. Tak więc przesłanką żądania zadośćuczynienia jest uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia.

Powód w rezultacie zdarzenia doznał zarówno uszkodzenia ciała jak i rozstroju zdrowia. Na uwagę zasługuje zakres uszkodzenia ciała powoda . Powód doznał urazu kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, a rokowania na przyszłość nie są jednoznaczne.

Jak stwierdził SN w wyroku z 22.06.2005 r., sygn. akt III CK 392/04 utrata zdolności do pracy i możliwości samorealizacji oraz czerpania przyjemności z życia wywołuje niewątpliwie silniejsze cierpienia psychiczne u człowieka młodego, niż u człowieka w wieku dojrzałym czy wręcz podeszłym. Głębsze będzie poczucie krzywdy u człowieka, który doznał kalectwa będąc w pełni sił, niż u człowieka dotkniętego ograniczeniami związanymi z wcześniejszą niepełnosprawnością. Na rozmiar ujemnych przeżyć psychicznych poszkodowanego może także mieć wpływ stopień winy osoby odpowiedzialnej za szkodę. Jego poczucie krzywdy będzie bowiem tym mocniejsze, im bardziej bezpodstawnie doznał tej krzywdy. Z tej racji rażące zaniedbanie obowiązków przez sprawcę szkody uzasadnia zwiększenie zadośćuczynienia. Subiektywny charakter krzywdy ogranicza przydatność kierowania się przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia sumami zasądzonymi z tego tytułu w innych przypadkach, jednak przesłanki tej całkowicie nie eliminuje.

Przy ustalaniu wysokości świadczenia w zakresie zadośćuczynienia Sąd wziął z jednej strony pod uwagę rozmiar i intensywność cierpień powoda związanych w dolegliwościami bólowymi, zmianą trybu życia, czasem leczenia dolegliwości i wpływem zdarzenia na jego życie osobiste i zawodowe. Instytucja zadośćuczynienia służy zrekompensowaniu niewymiernych pojęć takich jak ból i poczucie krzywdy. Wszelkie dolegliwości fizyczne i psychiczne mają charakter subiektywny i tylko sam zainteresowany może je zrelacjonować. Podlegają one oczywiście weryfikacji z uwzględnieniem wiedzy medycznej i zasad doświadczenia życiowego. Zasądzając zadośćuczynienie Sąd baczył, by świadczenie miało ekonomicznie odczuwalną wartość, było odpowiednie do wyrządzonej krzywdy, a jednocześnie mieściło się w rozsądnych granicach i odpowiadało aktualnym warunkom i stopie społeczeństwa. Biorąc pod uwagę powyższe jak również rozmiar i zakres wyrządzonej krzywdy Sąd uznał, iż zadośćuczynienie w łącznej kwocie 7.300 złotych jest adekwatne do rozmiaru cierpień powoda. Skoro pozwana wypłaciła już powodowi kwotę 1.300 zł tytułem zadośćuczynienia, Sąd zasądził zadośćuczynienie w dalszej kwocie 6.000,00 zł oddalając roszczenie powoda w zakresie żądanych dalszych 2.000 zł. W uznaniu Sądu właśnie taka wysokość zadośćuczynienia jest w pełni adekwatna do doznanych przez powoda cierpień.

O odsetkach ustawowych Sąd orzekł na zasadzie art. 481 kc i zasądził je od dnia 23.07.2013r., czyli od dnia wezwania pozwanej do likwidacji szkody .

Na podstawie art. 100 kpc i art. 108 § 1 kpc Sąd rozstrzygnął jedynie o zasadach poniesienia przez strony kosztów procesu i ustalił, że powód ponosi koszty procesu w 25%, a pozwana ponosi koszty procesu w 75% pozostawiając ich szczegółowe rozliczenie referendarzowi sądowemu.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.