Sygn. akt I C 42/15
Pozwem z dnia 4 listopada 2014 roku C. M. i Z. M. wystąpili przeciwko (...) Sp. z o.o. o zasądzenie solidarnie kwoty 3.000 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie przez pozwaną przez 10 lat z części nieruchomości powodów, to jest od dnia 6 października 2004 roku do dnia 6 października 2014 roku, położonej w miejscowości C. gmina D., oznaczonej w rejestrze gruntów jako działka (...), dla której Sąd Rejonowy w Trzciance VI Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych w Czarnkowie prowadzi księgę wieczystą (...). Ponadto powodowie wnieśli o zasądzenie od pozwanego na ich rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych z uwzględnieniem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa (k.1-4 w zw. z k. 67).
W odpowiedzi na pozew (k. 26-29) pozwany wniósł o oddalenie w całości powództwa, a ponadto zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Pozwany podniósł , iż posiadał przedmiotową nieruchomość w zakresie korzystania z urządzeń przesyłowych w dobrej wierze. Powołał się również na nadużycie prawa podmiotowego jako podstawę do oddalenia powództwa.
Sąd ustalił co następuje:
Powodowie Z. M. i C. M. byli właścicielami nieruchomości położonej w C., gmina D., działka numer (...), o powierzchni 3.70.00 ha, dla której Sąd Rejonowy w Trzciance Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych w Czarnkowie prowadził księgę wieczystą (...). Nieruchomość tą nabyli aktem własności ziemi z dniu 8 stycznia 1979 roku.
(dowód: odpis księgi wieczystej Sądu Rejonowego w Trzciance Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych w Czarnkowie (...) - k. 7-11; wypis z rejestru gruntów – k. 12)
Postanowieniem z dnia 6 października 2014 roku w sprawie o sygn. I Ns 704/13 Sądu Rejonowego w Trzciance ustanowił na rzecz uczestnika (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. i jego następców prawnych, na stanowiącej obecnie własność wnioskodawców C. M. i Z. M. nieruchomości położonej w C. gmina D., obejmującej działki ewidencyjne o numerach (...), dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w Trzciance VI Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w Czarnkowie prowadzi księgę wieczystą nr (...), służebność przesyłu, której treścią jest korzystanie z urządzeń przesyłowych, linii napowietrznych i słupów energetycznych, umożliwiających w szczególności władanie, używanie, korzystanie i pobieranie pożytków z urządzeń elektroenergetycznych oraz prawo swobodnego dostępu i dojazdu do tych urządzeń wszelkimi środkami transportu pracowników służb eksploatacyjnych w celu usuwania awarii, wykonywania prac eksploatacyjnych i konserwacyjnych, remontowych, modernizacji, przebudowy, wymiany urządzeń i przewodów oraz wyprowadzania nowych obwodów energetycznych z urządzeń już istniejących, w tym przyłączania do sieci energetycznej nowych podmiotów z istniejącej infrastruktury przesyłowej, przy czym służebność obejmuje fragmenty działek ewidencyjnych o numerach (...) stanowiące pas eksploatacyjny, którego oś jest zgodna z osią urządzeń przesyłowych, a rozciąga się na szerokość do 2 metrów w każdą stronę w przypadku linii niskiego napięcia i do 3 metrów w każdą stronę w przypadku linii średniego napięcia, licząc od skrajnych przewodów linii energetycznej, z tym że nie wykracza poza granice przedmiotowej nieruchomości. Postanowienie to uprawomocniło się dnia 28 października 2014 roku. Przedmiotowe urządzenia przesyłowe stanowią własność (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P..
(dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w Trzciance z dnia 6 października 2014 roku w sprawie I Ns 704/13 – k. 19, 20, z akt I Ns 704/13 k. 133)
Teren, na którym zlokalizowana jest działka nr (...) i działka nr (...) oznaczony jest jako teren zabudowy zagrodowej oraz mieszkalnej jednorodzinnej. Z kolei działka nr (...) jest oznaczona jako grunty rolne niższych klas. Działka nr (...) nie jest zabudowana, użytkowana jest jako ogród i sad. Na działce nr (...) posadowiony jest budynek mieszkalny jednorodzinny i zabudowania gospodarcze. Działka nr (...) użytkowana jest jako grunty rolne, użytki RV, (...), ŁV.
Na terenie działki nr (...) o powierzchni 0.35.00 ha znajduje się napowietrzna linia energetyczna NN 0,4 kV z czterema przewodami nieizolowanymi, która przechodzi od wschodniej do zachodniej granicy działki. Na terenie działki usytuowany jest jeden żelbetowy podwójny słup energetyczny. Długość linii w obrębie działki wynosi 44 metry. Rozstaw skrajnych przewodów linii wynosi średnio 1,4 metra. Ponadto przez działkę ta przebiega też napowietrzna linia energetyczna NN 0,4 kV z pięcioma przewodami nieizolowanymi, która przechodzi od transformatora po przeciwnej stronie drogi i dalej od wschodniej do zachodniej granicy działki. Na terenie tej linii nie ma słupów energetycznych. Długość linii w obwodzie granic działki to 13 metrów. Rozstaw skrajnych przewodów linii to średnio 0,5 metra. W rejonie linii energetycznej, w przypadku jej braku można wybudować budynki gospodarcze lub zagospodarować teren jako ogród, sad z drzewami i wjazd na posesję. Istniejąca linia to wyklucza. Ponadto okres bezumownego korzystania z nieruchomości wymagał swobodnego dostęp do urządzeń i odpowiednio szerokiego pasa technologicznego. Powierzchnia gruntu z pasem technologicznym wyłączona przez pierwszą linię NN z normalnego użytkowania wyniosła 237,6 m 2. Powierzchnia całkowicie wyłączona przez podwójny słup energetyczny wynosiła 6 m 2. Powierzchnia gruntu z pasem technologicznym drugiej linii energetycznej wyniosła 58,5 m 2. Całkowita powierzchnia bezumownego korzystania wyniosła 296,1 m 2.
Na terenie działki nr (...) o powierzchni 0.06.00 ha znajduje się napowietrzna linia energetyczna NN 0,4 kV z pięcioma przewodami nieizolowanymi, która przechodzi od transformatora po przeciwnej stronie drogi i dalej od wschodniej do zachodniej granicy działki. Na terenie działki usytuowany jest jeden żelbetowy pojedynczy słup energetyczny. Długość linii w obrębie działki wynosi 14 metrów. Rozstaw skrajnych przewodów linii wynosi średnio 0,5 metra. Powierzchnia gruntu z pasem technologicznym wyłączona przez linię NN z normalnego użytkowania wyniosła 63 m 2. Powierzchnia całkowicie wyłączona przez podwójny słup energetyczny wynosiła 1,5 m 2. Całkowita powierzchnia bezumownego korzystania wyniosła 63 m 2.
Na terenie działki nr (...) o powierzchni 3.29.00 ha znajduje się napowietrzna linia energetyczna SN 15 kV, która przechodzi od wschodniej do zachodniej granicy działki. Na terenie działki nie ma słupów energetycznych. Długość linii w obrębie działki wynosi 44 metry. Rozstaw skrajnych przewodów linii wynosi średnio 2,4 metra. Powierzchnia gruntu z pasem technologicznym wyłączona przez linię SN z normalnego użytkowania wyniosła 344 m 2.
Łączne wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z działki nr (...) w okresie od 6 października 2004 roku do 5 października 2014 roku wynosiło 2.346 zł. Wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z działki nr (...) w okresie od 6 października 2004 roku do 5 października 2014 roku wynosiło 75 zł. Łączne wynagrodzenie za korzystanie z wszystkich trzech działek wynosiło 2.421 zł.
(dowód: wyrys z mapy ewidencyjnej – k. 13, 14; mapa zasadnicza – 15; opinia 22 lipca 2015 roku biegłego J. G. – k. 75-118; zdjęcia i mapy z akt Sądu Rejonowego w Trzciance sygn.. I Ns 704/13 – k. 111, 112, 113, 114)
Zarządzeniem nr 193/Org/93 Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 9 lipca 1993 roku dokonano podziału przedsiębiorstwa państwowego Zakład (...) w P. i podjęto decyzję o przekształceniu z dniem 12 lipca 1993 roku Zakładu (...) w P. w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa pod nazwą (...) Spółka Akcyjna w P.. Aktem notarialnym z dnia 12 lipca 1993 roku przedsiębiorstwo państwowe Zakład (...) w P. przekształcono w spółkę akcyjną (...) S.A.
(dowód: akt notarialny z dnia 12 lipca 1993r. k. 54).
Aktem notarialnym z dnia 17 grudnia 2002 roku nazwę spółki (...) S.A.” zmieniono na Grupa (...) S.A., a aktem notarialnym z dnia 23 września 2004 roku nazwę spółki po raz kolejny zmieniono na (...) S.A. Aktem notarialnym z dnia 30 czerwca 2007 roku (...) S.A. zbyła na rzecz (...) Sp. z o.o. przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 1 k.c., a mianowicie oddział samodzielnie sporządzający bilans, stanowiący organizacyjnie i finansowo wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych, przeznaczony do realizacji zadań gospodarczych związanych z dystrybucją energii elektrycznej (przedsiębiorstwo dystrybucyjne). W skład zbytego na rzecz uczestnika postępowania przedsiębiorstwa weszły w szczególności prawa własności ruchomości, a zwłaszcza ruchomości związane z prowadzeniem działalności w zakresie dystrybucji energii elektrycznej, linii kablowych i napowietrznych, sieci dystrybucyjnych oraz zespołów elektroenergetycznych, stacji i rozdzielni energetycznych, transformatorów.
(dowód: akt notarialny z dnia 17 grudnia 2002r. k. 52-53: akt notarialny z dnia 23 września 2004r. k. 53v, 54: akt notarialny z dnia 30 czerwca 2007r. k. 50-52; KRS (...) – k.59-63)
Pismem z dnia 26 czerwca 2013 roku C. M. i Z. M. wezwali (...) Sp. z o.o. do uiszczenia kwoty 6.300 zł tytułem bezumownego korzystania z nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w Trzciance Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych w Czarnkowie prowadził księgę wieczystą (...).
(dowód: pismo z dnia 26 czerwca 2013 roku z dowodem doręczenia - k. 16, 17, 18)
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów powołanych wyżej, a także opinii biegłego J. G. z 22 lipca 2015 roku (k. 75-118). Powołane wyżej dokumenty nie były kwestionowane w toku postępowania przez żadną ze stron.
Sąd nie uwzględnił natomiast złożonych przez pozwanego kserokopii projektu elektryfikacji (k.30), protokołu z dnia 30 września 1974 roku (k.31, 32), załącznika z dnia 27 września 1974 roku (k.33, 34), protokołu z dnia 27 września 1974 roku (k.35), opinii technicznej (k.36-38), oświadczenia z dnia 22 sierpnia 1973 roku (k.39), decyzji Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Czarnkowie z dnia 8 września 1973 roku o ustaleniu lokalizacji inwestycji (k.40), decyzji Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Czarnkowie z dnia 5 września 1973 roku o ustaleniu lokalizacji inwestycji (k.41), decyzji Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Czarnkowie z dnia 5 września 1973 roku o ustaleniu lokalizacji inwestycji (k.42), decyzji Naczelnika Gminy w D. z dnia 21 lutego 1974 roku w sprawie zezwolenia na budowę linii (k.43, 44), notatki służbowej z dnia 5 września 1973 roku (k.45). Są to kserokopie, a ich zgodności z oryginałem nie potwierdził pełnomocnik pozwanego, chociaż w innych przypadkach takie potwierdzenie na kopie naniósł. Równocześnie żadna z decyzji załączonych do odpowiedzi na pozew nie jest oznaczona jako ostateczna, toteż ich treść nie mogłaby zostać uznana za kształtująca ówczesne stosunki prawne. Dotyczy to w szczególności ksera oznaczonego jako decyzja w sprawie zezwolenia na budowę linii z dnia 21 lutego 1974 roku (k.45, 46). Podobnie Sąd nie uwzględnił dokumentów załączonych do akt tut. Sądu sygn. I Ns 704/13 innych, aniżeli powołane przy ustaleniach stanu faktycznego. Okoliczność ustanowienia służebności przesyłu była bezsporna. Większość dokumentów złożonych przez (...) Sp. z o.o. do akt sprawy I Ns 704/13 to również jedynie kserokopie, których autentyczności najwyraźniej pełnomocnik pozwanego również nie był pewny, skoro nie potwierdził ich zgodności z oryginałem.
Sąd uwzględnił w całości opinię biegłego J. G. z dnia 22 lipca 2015 roku (k. 57-69).
Dowód z opinii biegłego musi być oceniany pod kątem:
a) czy biegły dysponuje wiadomościami specjalnymi, niezbędnymi do stwierdzenia okoliczności mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy,
b) czy opinia biegłego jest logiczna, zgodna z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy,
c) czy jest pełna i jasna i nie zachodzi nie wyjaśniona sprzeczność pomiędzy nią a inną opinią ujawnioną w toku przewodu sądowego.
J. G. jest stałym biegłym sądowym w dziedzinie wyceny nieruchomości. Ma zatem odpowiednie kwalifikacje do wydania opinii w niniejszej sprawie. W opinii pisemnej biegły szczegółowo przedstawił czynności jakie wykonał w związku z opinią, materiał dowodowy, na jakim się opierał, a także sposób i podstawy obliczenia każdej z podawanych w opinii kwot. Uzyskane wnioski obszernie umotywował.
Żadna ze stron postępowania nie kwestionowała ustaleń opinii.
W ocenie Sądu, biegły prawidłowo zastosował do wyceny metodę pośrednią opartą o wartość rynkowa nieruchomości lub jej części, współczynnik współkorzystania z powierzchni strefy bezumownego korzystania przez przedsiębiorstwo przesyłowe oraz relację potencjalnego dochodu brutto czynszów najmu do wartości nieruchomości w kolejnych okresach bezumownego korzystania. Biegły wskazał też, iż zastosował zasadę nominalizmu polegająca na tym, iż nominalne kwoty cząstkowe wynagrodzenia są określane według stawek rynkowych czynszów z poszczególnych lat. Biegły motywował, iż jest zbyt mało wiarygodnych umów najmu na rynku lokalnym, aby zastosował bezpośredni sposób obliczenia wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości w oparciu o stawki najmu. J. G. szczegółowo przedstawił określenie jednostkowej wartości gruntu w poszczególnych latach, podał, iż przy wycenie nieruchomości zastosował podejście porównawcze, metodę korygowania ceny średniej. Biegły szczegółowo przedstawił zasady ustalenia współczynnika relacji potencjalnego dochodu brutto czynszu najmu do wartości nieruchomości oraz współczynnika współkorzystania. Wyliczenia zawarte w opinii, a oparte na omówionych ustaleniach, były prawidłowe.
Sąd uznał, iż opinia biegłego jest przydatna do sprawy. Wartość wynagrodzenia za korzystanie przez pozwanego z nieruchomości powoda została określona w sposób adekwatny do powierzchni nieruchomości, jakości gleby, położenia nieruchomości. Chodzi o niewielką nieruchomość i niewielki zakres ingerencji w prawo własności.
Sąd zważył co następuje:
Zgodnie z normą prawną zawartą w art. 224 k.c. w zw. z art. 225 k.c. samoistny posiadacz rzeczy w złej wierze jest zobowiązany w szczególności do wynagrodzenia za korzystanie rzeczy. Roszczenie to wynika z faktu samoistnego posiadania rzeczy przez posiadacza. Samoistne posiadanie cudzej rzeczy jest tu wyłącznym źródłem i jedyną przyczyną roszczenia właściciela.
Mocą art. 285 k.c. służebność gruntową można ustanowić na rzecz właściciela (względnie użytkownika wieczystego) innej nieruchomości. §2 tego przepisu wskazuje, że służebność gruntowa może mieć jedynie na celu zwiększenie użyteczności nieruchomości władnącej lub jej oznaczonej części. Co do zasady, judykatura dopuszczała możliwość ustanowienia służebności gruntowej na rzecz przedsiębiorstwa energetycznego, jeszcze przed wprowadzeniem służebności przesyłu o jakiej mowa w art. 305 1 k.c. (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 17 stycznia 2003 roku sygn. III CZP 79/02 OSNC 2003, z.11, poz.142).
W niniejszej sprawie powodowie byli właścicielami nieruchomości położonej w C., działki nr (...), , dla której Sąd Rejonowy w Trzciance Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych w Czarnkowie prowadzi księgę wieczystą (...) przez cały okres od dnia 6 października 2004 roku do dnia 6 października 2014 roku i nadal.
Równocześnie Sąd twierdził, iż pozwany posiadał część przedmiotowej nieruchomości – 703,10 m2 – w zakresie związanym z użytkowaniem napowietrznych linii energetycznych opisanych w stanie faktycznym. Kwestią sporną było między stronami, czy pozwany przez okres dochodzony pozwem był posiadaczem w dobrej wierze nieruchomości powodów w zakresie utrzymania i eksploatacji linii przesyłowych, czy też był posiadaczem w złej wierze.
Sąd podziela stanowisko wyrażone w uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z dnia 23 lipca 2015 roku (I CSK 360/14, LEX nr 1770906), iż „w dobrej wierze jest ten, kto powołując się na przysługujące mu prawo błędnie przypuszcza, że prawo to mu przysługuje, jeśli tylko owo błędne przypuszczenie w danych okolicznościach sprawy uznać należy za usprawiedliwione. Z kolei w złej wierze jest ten, kto powołując się na przysługujące mu prawo wie, że prawo to mu nie przysługuje albo też ten, kto wprawdzie nie ma świadomości co do nieprzysługiwania mu określonego prawa, jednakże jego niewiedza nie jest usprawiedliwiona w świetle okoliczności danej sprawy. Tym samym, dobrą wiarę wyłącza zarówno pozytywna wiedza o braku przysługującego prawa, jak i brak takiej wiedzy wynikający z braku należytej staranności, a więc niedbalstwa”. „Przedsiębiorstwo przesyłowe, które nie legitymuje się uprawnieniem do ingerowania w sferę cudzej własności dla bieżącego utrzymania urządzeń przesyłowych, korzysta z nieruchomości w złej wierze i zobowiązane jest, na wskazanej wyżej podstawie, do świadczenia wynagrodzenia. Powyższe jest rezultatem tego, że władztwo przedsiębiorstwa eksploatującego urządzenia przesyłowe odpowiada władztwu wynikającemu z prawa służebności, co pozwala uznać je za posiadacza służebności, do którego na podstawie art. 352 § 2 k.c. stosuje się odpowiednio przepisy o posiadaniu rzeczy, w tym art. 224 § 2 k.c. oraz art. 225 k.c.” (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 29 kwietnia 2015 r. (I ACa 1061/14, LEX nr 1734651).
Zdaniem Sądu pozwany posiadał nieruchomość w zakresie odpowiadającym treści służebności przesyłu jako posiadacz w złej wierze. Nie przedstawił bowiem żadnego tytułu prawnego do korzystania z nieruchomości w zakresie przebiegających przez tą nieruchomość napowietrznych linii energetycznych NN i SN. Złożone kserokopie nie spełniają kryteriów uznania ich za dokumenty potwierdzające wejście w posiadanie w dobrej wierze. Pozwany jest profesjonalistą na rynku energetycznym, podobnie jak jego poprzednicy prawni. Należy od nich wymagać podwyższonej staranności w zakresie wykonywania obowiązków objętych zakresem ich działania. Tymczasem żadna ze złożonych decyzji nie jest opatrzona nawet pieczęciami, iż jest ostateczna. Sam fakt, iż takie decyzje były potrzebne wskazuje na istnienie świadomości pozwanego i jego poprzedników prawnych co do ingerencji w sferę prywatnej własności. Wreszcie z przedłożonych kserokopii nie da się w sposób jednoznaczny wywieść, iż dotyczą one nieruchomości powodów.
Co do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy powodów Sąd podziela stanowisko wyrażone w wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 13 stycznia 2015 roku (I ACa 1418/14, LEX nr 1665797) iż, „wynagrodzenie, którego dochodzi strona powodowa od samoistnego posiadacza w złej wierze niewątpliwie nie stanowi odszkodowania, lecz wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy. Gdyby bowiem posiadanie cudzej rzeczy było osadzone w stosunkach umownych, korzystający byłby zobowiązany do określonego świadczenia pieniężnego. Wobec tego należy przyjąć, że wynagrodzenie takie powinno odpowiadać dochodowi, jakie właściciel mógłby osiągnąć na podstawie ważnego stosunku prawnego, na przykład umowy najmu czy dzierżawy. Czynsz taki co do zasady byłby wtedy ustalany według zasad rynkowych panujących w danym okresie, na danym terenie. Wysokość świadczenia pieniężnego powinna być zatem ustalana w oparciu o ceny występujące na rynku obrotu nieruchomościami za korzystanie z rzeczy określonego rodzaju. Do ustalenia tak określonej stawki najczęściej niezbędna jest wiedza specjalistyczna biegłego z zakresu szacowania nieruchomości, który stosuje zasady określone ustawą z 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.”.
Powodowie za korzystanie z ich nieruchomości przez pozwanego za okres od 6 października 2004 roku do 6 października 2014 roku domagali się wynagrodzenia w kwocie 3.000 złotych. Sąd uznał, że gdyby posiadanie przez pozwanego przedmiotowej części nieruchomości powoda opierało się o umowę, pozwany za okres, którego dotyczyło żądanie pozwu musiałby zapłacić powodom wynagrodzenie w wysokości 2.421 zł. Jednocześnie, mając na uwadze art. 6 k.c. należy stwierdzić, że powodowie nie wykazali, iż wynagrodzenie za okres objęty żądaniem pozwu winno wynosić kwotę ponad 2.421 zł.
Sąd nie dostrzega w sprawie żadnego nadużycia prawa w zgłoszeniu roszczenia przez powodów. Art. 5 k.c. stanowi iż, nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony. W sprawie żaden interes społeczny, nawet społeczności lokalnej nie jest naruszany. Powodowie nie domagają się usunięcia instalacji ze swojej nieruchomości, chcą jedynie wynagrodzenia, za to, iż pozwana firma korzystała z ich nieruchomości bez jakiejkolwiek umowy. Trudno też przyjąć, iż zasądzona kwota narusza interes tak dużej firmy jak pozwana. Prawdą jest, iż powodowie nabyli nieruchomości, gdy urządzenia już na nich stały, ale fakt, iż nie domagali się takiego wynagrodzenia przez okres 30 lat, a jedynie chcą otrzymać je za ostatnie 10 lat jest dla pozwanego korzystny.
Biorąc pod uwagę wskazane okoliczności Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.421 zł oraz odsetki ustawowe liczone od dnia wniesienia pozwu, to jest od dnia 19 stycznia 2015 roku. Odsetki należą się powodowi na podstawie art. 481§1 i §2k.c. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, należą się odsetki ustawowe. Jednocześnie, zgodnie z art. 455 k.c., jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony, ani nie wynika z właściwości zobowiązania świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Pozwany już z pisma procesowego powodów wysłanego dnia 27 czerwca 2013 roku (k.18) wiedział o roszczeniach finansowych. Podzielić należy stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 17 marca 2010 r. (II CSK 454/09, OSNC 2010/10/142, OSP 2011/7-8/79) w zakresie możliwości zapoznania się przez stronę ze złożonym oświadczeniem woli: „Taką możliwość daje wysłanie pisma zawierającego oświadczenie woli przesyłką poleconą. Jeżeli takiej przesyłki adresat z własnej woli nie odbiera z urzędu pocztowego, należy uznać, że miał możliwość zapoznania się z jej treścią i z możliwości takiej z własnej woli nie skorzystał (…). Nie budzi też wątpliwości, że pocztowy dowód doręczenia adresatowi przesyłki jest urzędowym dokumentem potwierdzającym fakt i datę doręczenia dowód nadania przesyłki rejestrowanej stanowi domniemanie doręczenia jej adresatowi, który może je obalić, wykazując, że nie miał możliwości zapoznania się z jej treścią. Należy zwrócić uwagę, że regułą jest, iż przesyłki pocztowe, zwłaszcza rejestrowane, są doręczane.”. Z pewnością więc o zgłoszeniu takiego roszczenia pozwany wiedział w momencie złożenie pozwu w Sądzie przez powodów. Było ono zresztą dołączone do wniosku o ustanowienie służebności przesyłu w sprawie Sądu Rejonowego w Trzciance o sygn. I Ns 704/13 doręczonego pozwanemu w dniu 7 październik 2013 roku (k.68 I Ns 704/13). Ponieważ pozwany nie zapłacił wynagrodzenia do dnia wniesienia pozwu popadł w opóźnienie ze spełnieniem świadczenia.
Co do pozostałej zgłoszonej należności w kwocie kwocie 579 zł, a także co do odsetek od tej kwoty, Sąd oddalił powództwo w punkcie 2 wyroku.
O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art.100 k.p.c. Art. 100 k.p.c. wskazuje, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty winny być wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Powodowie żądali kwoty 3.000 zł, a Sąd zasądził kwotę 2.421 zł. Powodowie wygrywa w 80,70 %, a przegrali w 19,30%. Na koszty składają się: opłata – 150 zł opłacona przez powodów, wynagrodzenie biegłego - 2.173,41 zł, z tego 1.000 zł zaliczki powodów, wynagrodzenie pełnomocników: 2 x 600 zł (§6pkt3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu - tekst jedn. Dz.U. z 2013r. poz. 490), 2 x 17 zł opłata od pełnomocnictwa stron. Razem: 3.557,41 zł z tego powodowie zapłacili: 1.767 zł, a pozwany : 617 zł. Biorąc pod uwagę stosunkowy podział kosztów powodom należy się zwrot 1.425, 97 zł (1.767 zł x 80,70 %), a pozwanemu 119,08 zł (617 zł, x 19,30%). Ponadto pozwany winien uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Trzciance nie opłaconą przez powodów część wynagrodzenia biegłego w kwocie 1.173,41 zł. Zgodnie ze stosunkowym rozdziałem kosztów z wynagrodzenia biegłego w wysokości 2.173 zł przypadała na pozwanego kwota 1.745,25 zł.
Na chwilę zapadnięcia przedmiotowego wyroku Sąd nie dysponował pismem strony powodowej z dnia 16 października 2015 roku. Na marginesie stwierdzić jednak należy, iż na rozprawie dnia 2 kwietnia 2015 roku obecny był pełnomocnik substytucyjny powodów r.pr. K. J., która posiada swoją Filię Kancelarii w T..
/-/ S.S.R. Piotr Chrzanowski