UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) SA z siedzibą w L. domagała się zasądzenia od strony pozwanej (...) SA z siedzibą w W. kwoty 2.816,53 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu strona powodowa wskazała, że w wyniku kolizji z dnia 11 marca 2012 roku doszło do uszkodzenia samochodu marki A. o numerze rejestracyjnym (...) stanowiącego własność R. G.. Strona pozwana po otrzymaniu zawiadomienia o fakcie powstania szkody przeprowadziła postępowanie likwidacyjne uznając swoją odpowiedzialność z tytułu zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. W trakcie postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła odszkodowanie w wysokości 2017,60 zł. Strona pozwana w przedstawionym przez siebie kosztorysie wskazała, że koszt naprawy rzeczonego pojazdu kształtuje się na poziomie 2017,60 zł brutto przy zastosowaniu 55 % urealnienia na części oryginalne oraz przyjęciu stawki za roboczogodzinę na poziomie 70 zł. Taka też kwota została wypłacona na rzecz właściciela uszkodzonego pojazdu. Strona pozwana tym samym uznała swoją odpowiedzialną za przedmiotową szkodę. Podstawą odpowiedzialności strony pozwanej za skutki zdarzenia z dnia 11 marca 2012 roku jest umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawarta z posiadaczem pojazdu, którym kierował sprawca zdarzenia. Strona powodowa wskazuje, że zakres naprawy przedmiotowego pojazdu jest między stronami bezsporny. Sporne między stronami są ceny i rodzaj części, jakie mają być wykorzystane do naprawy oraz wysokość stawki za roboczogodzinę. Właściciel pojazdu nie zgodził się z ustaleniami dotyczącymi wysokości szkody w pojeździe na wskazanym poziomie, dlatego zlecił wykonanie prywatnej kalkulacji, z której wynika iż rzeczywisty koszt naprawy pojazdu kształtuje się na poziomie 4834,13 zł brutto. Z tych też względów strona powodowa domaga się od strony pozwanej zapłaty równowartości różnicy pomiędzy rzeczywistym kosztem naprawy pojazdu a kwotą dotychczas wypłaconą na rzecz poszkodowanego. W dniu 26 marca 2014 roku (...) SA w L. zawarł umowę przelewu wierzytelności z tytułu szkody rzeczowej w pojeździe marki A. o numerze rejestracyjnym (...) z poszkodowanym R. G.. Na mocy tej umowy zbywca przeniósł na rzeczy nabywcy wszelkie prawa z nią związane za określoną w umowie kwotę. Strona powodowa pismem z dnia 4 kwietnia 2014 roku zawiadomiła stronę pozwaną o nabyciu wskazanej wierzytelności jednocześnie wzywając ją do dobrowolnego spełnienia świadczenia. Strona pozwana nie ustosunkowała się do wezwania.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana (...) SA z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od strony powodowej na rzecz strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. Strona pozwana przyznała, iż jest co do zasady zobowiązana do naprawienia szkody powstałej w pojeździe należącym do R. G. marki A. numer rejestracyjny (...) powstałej w wyniku kolizji drogowej z 11 marca 2012 roku. Strona pozwana po otrzymaniu zgłoszenia szkody przeprowadziła postępowanie likwidacyjne w trakcie, którego ustaliła i wypłaciła odszkodowanie w łącznej kwocie 2017,60 zł. Kwota ta odpowiada kosztom wyliczonym wg przeciętnych cen części zamiennych i robocizny niezbędnych dla dokonania naprawy. Uzyskana z odszkodowania kwota pozwala na przywróceniu pojazdu do stanu sprzed wypadku przy uwzględnieniu cen usług i części występujących na lokalnym rynku obejmujących podatek VAT. W ocenie strony pozwanej miernikiem wysokości szkody, co wynika dyspozycji art. 363 § 2 KC, winny być przeciętne, a nie maksymalne ceny rynkowe, a wypłacone odszkodowanie stanowi odpowiednią sumą pieniężną w rozumieniu art. 363 § 1 KC. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 stycznia 2003 roku sprawie wyłączenia określonych porozumień wertykalnych w sektorze pojazdów samochodowych spod zakazu porozumień ograniczających konkurencję § 2 pkt 20 21 e oryginalne części zamienne i części zamienne o porównywalnej jakości są tymi samymi jakościowo elementami i brak jest podstaw do uznania, iż dokonana przy pomocy tego rodzaju części naprawa będzie się w jakiś sposób poza ceną różnić od naprawy wykonanej za pomocą oryginalnych części zamiennych. W tych okolicznościach w ocenie strony pozwanej wypłaciła ona kwotę pozwalającą na przewrócenie pojazdu do stanu poprzedniego. Jednocześnie strona pozwana podnosi, iż kwestionuje roszczenie powoda co do wysokości. Strona pozwana kwestionuje w całości kalkulację naprawy, sporządzoną na zlecenie powoda wskazując, że jest ona zawyżona i nie odzwierciedla rzeczywistej szkody, którą poniósł poszkodowany. Nie ma również uzasadnienia roszczenie o zapłatę odsetek za opóźnienie w wykonaniu zobowiązania, skoro strona pozwana nie była i nie jest w opóźnieniu w rozumieniu art. 481 k.c.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 marca 2012 roku miało miejsce zdarzenie, wskutek którego powstała szkoda w pojeździe A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) stanowiącym własność R. G.. Podmiotem zobowiązanym do naprawienia tej szkody w ramach zawartej umowy o ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy wypadku jest strona pozwana.

Bezsporne

Strona pozwana po otrzymaniu w dniu 12 marca 2012 r. zawiadomienia o fakcie powstania szkody, przeprowadziła tzw. postępowanie likwidacyjne, uznając swoją odpowiedzialność z tytułu zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Strona pozwana w sporządzonym przez siebie kosztorysie wskazała, iż koszt naprawy pojazdu kształtuje się na poziomie 2017,60 zł. brutto przy zastosowaniu 55 % urealnienia na części oryginalne oraz przyjęciu stawki za roboczogodzinę na poziomie 70 złotych. Taka też kwota została wypłacona na rzecz właściciela uszkodzonego pojazdu.

Dowody: zawiadomienie o szkodzie z dnia 12 marca 2012 r. w aktach szkody kosztorys E. (...)nr (...) z dnia 16 marca 2012 r. w aktach szkody

Właściciel pojazdu nie zgodził się z ustaleniami dotyczącymi wysokości szkody w pojeździe na wskazanym poziomie, dlatego też zlecił wykonanie kosztorysu E. (...) nr 962 z dnia 15 marca 2014 roku na kwotę 4834,12 zł brutto.

Bezsporne

W dniu 26 marca 2014 roku (...) SA w L. zawarło umowę przelewu wierzytelności z tytułu szkody rzeczowej w pojeździe marki A. o numerze rejestracyjnym (...) z R. G.. Na mocy tej umowy zbywca przeniósł na rzecz nabywcy wszelkie prawa z nią związane.

Dowody: umowa przelewu wierzytelności nr (...)/EuCO k. 19 odpis pełnomocnictwa rodzajowego udzielonego przez stronę powodową K. Ł. k. 16 odpis KRS strony powodowej k. 10-15

Strona powodowa pismem z dnia 4 kwietnia 2014 roku zawiadomiła stronę pozwaną o nabyciu wskazanej wierzytelności, jednocześnie wzywając do dobrowolnego spełnienia świadczenia. Strona pozwana nie ustosunkowała się do wezwania.

Dowody: zawiadomienie o przelew wierzytelności z dnia 26 marca 2014 roku k. 20 wezwanie do zapłaty z dnia 4 kwietnia 2014 roku w aktach szkody

Koszt naprawy pojazdu A. (...) numer rejestracyjny (...) przyjmując, że powód naprawiłby pojazd w nieautoryzowanym warsztacie z zachowaniem technologii producenta i zastosowaniem części oryginalnych wyniósłby kwotę 4724,22 zł brutto. Kosztorys naprawy pojazdu wykonano w systemie (...) ponieważ zawarta w nim jest technologia naprawy producenta tej marki pojazdów. Stawki za jedną roboczogodzinę prac blacharsko- lakierniczych przyjęto w odpowiedniej wysokości: naprawy blacharsko- mechaniczne 1 rbg 100 zł netto, lakierowanie 1 rbg100 zł netto. Są to stawki, jakie zastosował powód w przedstawionym przez siebie kosztorysie naprawy. Są one zbliżone do średnich stawek, jakie były stosowane w nieautoryzowanych warsztatach stosujących technologią producenta we W. i okolicach w marcu 2012 roku we wzajemnych rozliczeniach szkód z firmami ubezpieczeniowymi. Ceny części zamiennych oryginalnych przyjęto takie, jakie obowiązywały w sieci dealerskiej firmy (...) na terenie kraju na dzień szkody. Ponieważ z akt sprawy nie wynika, że części, które miały być wymienione bądź naprawione były już wcześniej poddane naprawie blacharskiej lakierniczej lub były uszkodzone dlatego w załączonym kosztorysie nie zastosowano obniżenia wartości poprzez zastosowanie amortyzacji, bądź części alternatywnych. Zasadnicza różnica pomiędzy kosztorysem pozwanego nr (...) załączonym do opinii wynika z tego, że strona pozwana zastosowała w swoim kosztorysie naprawy stawki za 1 rbg 70/70 netto, a w załączonym kosztorysie 100/100 zł netto. Strona pozwana w swoim kosztorysie obniżyła także wartość materiałów lakierniczych o około 50 % oraz części zamiennych około 45 %. Natomiast różnica pomiędzy kosztorysem powoda nr 962 a załączonym do opinii wynika z tego, że w załączonym ceny części zamiennych przyjęto na marzec 2012 roku, a nie jak strona powodowa marzec 2014 roku.

Dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej M. B. numer (...)/984/15 z dnia 23 luty 2015 roku k. 56 -61

Koszt naprawy pojazdu A. (...) numer rejestracyjny (...) przyjmując, że powód naprawił by pojazd w nieautoryzowanym warsztacie z zachowaniem technologii producenta i zastosowaniem części oryginalnych jakości O i (...) wyniósłby 4269,39 złotych brutto. Wykonując optymalizację części w systemie (...), przy wyszukiwaniu część alternatywnych zamienników, jako regułę zadano najwyższą jakość (oznaczenie O i (...) części oryginalne producenta nie sygnowanej jego logiem). W wyniku tego obostrzenia jedynie reflektor spełnił ten warunek. Cenę reflektora przyjęto taką, jaka obowiązywała na rynku na dzień szkody, to jest 11 marca 2012 roku.

Dowód: opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej M. B. numer (...)/984 A/15 z dnia 3 czerwca 2015 roku k. 74 -80

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Pomiędzy stronami procesu sporna była wysokość przysługującego stronie powodowej świadczenia wynikająca z rodzaj i cen części, jakie mają być wykorzystane do naprawy pojazdu oraz wysokość stawki za roboczogodzinę prac blacharsko-lakierniczych. Niesporny był zakres naprawy przedmiotowego pojazdu, jak również odpowiedzialność strony pozwanej co do zasady.

Podstawę prawną roszczenia strony powodowej stanowił art. 361 § 2 k.c. zgodnie z którym naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. ( art. 363 § 1 k.c.) Przywrócenie stanu poprzedniego ma miejsce, jeżeli stan pojazdu po naprawie pod względem stanu technicznego, zdolności użytkowania, części składowych, trwałości i wyglądu odpowiada stanowi przed uszkodzeniem. Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawiać. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2013 r. (VI ACa 975/12)

W ocenie Sądu aby można było mówić o realizacji zasady pełnego odszkodowania należało przychylić się do stanowiska strony powodowej, że pozwany niezasadnie zaniżył wysokość świadczenia przysługującego w związku ze szkodą powstałą wskutek zdarzenia z dnia 11 marca 2012 r. Szkoda ta zostanie całkowicie naprawiona poprzez zapłatę na rzecz strony powodowej świadczenia w wysokości 2.706,62 zł. ( 4.724,22 zł – 2.017,60 zł.).

Wysokość szkody powstałej wskutek zdarzenia z dnia 11 marca 2012 r. została w sposób precyzyjny określona w opinii biegłego sądowego M. B. z dnia 23 luty 2015 r. na kwotę 4724,22 zł brutto. Sąd podzielił zarówno ustalenia, jak i wnioski opinii w pełnej rozciągłości. Koszt naprawy pojazdu A. (...) numer rejestracyjny (...) przyjmując, że powód naprawiłby pojazd w nieautoryzowanym warsztacie z zachowaniem technologii producenta i zastosowaniem części oryginalnych wyniósłby kwotę 4724,22 zł brutto. Kosztorys naprawy pojazdu słusznie biegły wykonał w systemie (...) ponieważ zawarta w nim jest technologia naprawy producenta tej marki pojazdów. Stawki za jedną roboczogodzinę prac blacharsko- lakierniczych przyjęte zostały w odpowiedniej wysokości: naprawy blacharsko- mechaniczne- 1 rbg 100 zł netto, lakierowanie 1 rbg 100 zł netto. Są to stawki zbliżone do średnich stawek, jakie były stosowane w nieautoryzowanych warsztatach stosujących technologią producenta we W. i okolicach w marcu 2012 roku we wzajemnych rozliczeniach szkód z firmami ubezpieczeniowymi. Informacje dotyczące stawek za 1 rbg prac stosownych przez warsztaty stosujące technologię producenta biegły uzyskał w (...) Odział W.. Ceny części zamiennych oryginalnych biegły przyjął wg cen obowiązujących w sieci dealerskiej firmy (...) na terenie kraju na dzień szkody.

Wysokość szkody została obliczona przy uwzględnieniu konieczności dokonania naprawy zgodnie z technologią producenta pojazdu oraz przy użyciu nowych i autoryzowanych przez producenta części i materiałów, co pozostaje w zgodzie z treścią uchwały 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2012 r. (III CZP 80/11, OSNC 2012/10/112). Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 12 kwietnia 2012 r. (III CZP 80/11, OSNC 2012/10/112) część wmontowywana do pojazdu nie będzie stanowiła samodzielnego przedmiotu obrotu, w związku z czym nie można jej wartości porównywać z wartością wymontowywanej części już eksploatowanej. Część ta bowiem stanowić będzie część składową pojazdu i jako taka ma być w pełni zgodna z pozostałymi elementami wchodzącymi w jego skład. Należy stwierdzić, że część taka co do zasady nie będzie odbierana jako zwiększająca wartość pojazdu, przy czym zamontowanie dostępnego na rynku zamiennika mogłoby doprowadzić właśnie do jej zmniejszenia. Użyty w uzasadnieniu uchwały zwrot „co do zasady” oznacza, że w wyjątkowych sytuacjach zamontowanie w używanym pojeździe nowej części stanowić będzie rzeczywiste zwiększenie jego wartości. Taki stan miałby miejsce, gdyby części które miały być wymienione, bądź naprawione były już wcześniej poddane naprawie blacharskiej lakierniczej lub były uszkodzone. Ciężar wykazania tej okoliczności spoczywał na stronie pozwanej, która w ty zakresie pozostawała bierna.

Słusznie zatem biegły w opinii z dnia 23 luty 2015 r. wskazuje, że brak było podstaw do zastosowano obniżenia wartości poprzez zastosowanie amortyzacji, bądź części alternatywnych- części oryginalnych jakości O i (...). Zasadnicza różnica pomiędzy kosztorysem pozwanego nr (...) załączonym do opinii wynika z tego, że strona pozwana zastosowała w swoim kosztorysie naprawy stawki za 1 rbg 70/70 netto, a w załączonym kosztorysie 100/100 zł netto. Strona pozwana w swoim kosztorysie obniżyła także wartość materiałów lakierniczych o około 50 % oraz części zamiennych około 45 %.

W związku z powyższym za niezasadne należy uznać stanowisko strony pozwanej, że dokonana przez nią na rzecz poszkodowanego wypłata kwoty 2.017,60 zł. wyczerpywała całość odszkodowania jemu przysługującego. Tym samym należało uznać, że w pełni zasadne jest zasądzenie od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwoty 2.706,62 zł. stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą ustaloną przez biegłego 4.724,22 zł a kwotą dotychczas wypłaconą powodowi przez stronę pozwaną 2.017,60 zł.

W kwestii odsetek ustawowych Sąd orzekł na podstawie art. 817 § 1 k.c. i art 418 k.c. W związku z tym, że pozwany został zawiadomiony o szkodzie powstałej w pojeździe powoda w dniu
12 marca 2012 r., zasadne było orzeczenie odsetek ustawowych od dnia 14 maja 2014 r., co do całości zgłoszonego żądania.

O powyższym Sąd orzekł w pkt I sentencji wyroku.

W pozostałym zakresie żądanie zapłaty ulegało oddaleniu jako niezasadne. Powód nie wykazał, aby wysokość szkody w pojeździe wynosiła kwotę 4.834,13 zł brutto. Różnica pomiędzy kosztorysem powoda nr 962 a załączonym do opinii biegłego sądowego wynikała z tego, że biegły przyjął ceny części na marzec 2012 roku, a nie jak strona powodowa marzec 2014 roku.

Stosownie do art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu rozumieć należy z jednej strony jako obarczenie strony procesu obowiązkiem przekonania sądu dowodami o słuszności swoich twierdzeń, a z drugiej konsekwencjami poniechania realizacji tego obowiązku lub jego nieskuteczności. Tą konsekwencją jest zazwyczaj niekorzystny dla strony wynik procesu. Interpretacja pojęcia „faktu” musi prowadzić do łączenia go wyłącznie z faktami prawnymi. Tylko z takimi faktami bowiem normy prawa materialnego wiążą w swych hipotezach określone konsekwencje prawne ( zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 07 listopada 2007 r., II CSK 293/07)

Niezależnie od tego, czy idzie o szkodę wyrządzoną czynem niedozwolonym, czy też niewykonaniem zobowiązania, dla skuteczności pozwu musiałby powód udowodnić szkodę, której naprawienia się domaga, zarówno gdy idzie o stratę, jak i utracone korzyści. Wywód powoda, że podjął określone działanie procesowe bądź przedprocesowe nie stanowi dowodu poniesienia przez niego szkody, której naprawienia dochodzi. W istocie stanowi ona relację z przedsądowych i sądowych czynności powoda. ( por. Wyrok SA w Katowicach z dnia 22.03.2013 r., V ACa 830/12). Przedłożony przez powoda kosztorys E. (...) nr 962 z dnia 15 marca 2014 roku na kwotę 4834,12 zł brutto stanowi wyłącznie dokument prywatny i nie może być podstawą do ustalenia wysokości szkody wobec zakwestionowania tego dowodu przez stronę pozwaną. ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 kwietnia 1982 r. III CRN 65/82 Lex Polonica)

Mając powyższe na uwadze w pkt II sentencji wyroku Sąd oddalił dalej idące powództwo, bowiem powód poza przedstawieniem prywatnego kosztorysu naprawy nie przedstawił żadnej dokumentacji poświadczającej zasadność jego roszczenia w kwocie wyższej niż uwzględniona.

Orzeczenie w przedmiocie kosztów procesu oparto na podstawie art. 100 k.p.c. zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Strona powodowa wygrała proces w 96 %, koszty jakie poniosła w związku postępowaniem to kwota 1.258,00 zł. (141 zł opłata od pozwu, 617 zł koszty zastępstwa procesowego, 500 zł zaliczka na opinię biegłego). Strona pozwana wygrała proces w 4 % a koszty jakie poniosła na ten cel wynoszą 617 zł. (koszty zastępstwa procesowego). Strona powodowa zobowiązana była zatem do zwrotu stronie pozwanej kwoty 24,68 zł ( 4 % z 2617 zł. ) natomiast strona pozwana na rzecz strony powodowej kwoty 1.207,68 zł. ( 96 % z 1.258,00 zł. ), dlatego ostatecznie Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 1.183,00 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzekł w pkt III sentencji wyroku.

Nieuiszczone koszty sądowe w sprawie obejmowały wydatki na opinie biegłych sądowych w kwocie 682,89 zł. Zgodnie art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach w sprawach cywilnych (tekst jednolity Dz. U. za 2010 rok, Nr 90, poz. 594 ze zmianami) nieuiszczonymi kosztami sądowymi Sąd obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. W pkt IV sentencji wyroku stosownie do art. 100 k.p.c. Sąd nakazał stronie pozwanej jak i stronie powodowej uiścić na rzecz Skarbu Państwa odpowiednio kwoty 655,58 zł i 27,31 zł. tytułem brakujących wydatków na opinie biegłego tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE