Sygn. akt II K 101/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

  Dnia 07 września 2015 r.

  Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku w Wydziale II Karnym

  w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Andrzej Haliński

Protokolant: staż. K. W.

w obecności oskarżyciela prywatnego T. P. – nie stawił się zawiadomiony prawidłowo

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 02 marca, 30 kwietnia, 25 czerwca i 27 sierpnia 2015 r.

sprawy:

M. O. z domu Ł. , córki J. i I. z domu L., urodzonej w dniu (...) w G.

oskarżonej o to, że:

w nocy z 03 na 04 stycznia 2014 r. w G. przy ul. (...) naruszyła nietykalność cielesną T. P. w ten sposób, że szarpiąc, drapiąc, popychając, łapiąc za szyję spowodowała u niego zadrapania szyi

tj. o przestępstwo z art. 217 § 1 kk

oraz

0.a.S. Ł., syna J. i I. z domu L., urodzonego w dniu (...) w G.

oskarżonego o to, że:

w nocy z 03 na 04 stycznia 2014 r. w G. przy ul. (...) szarpiąc, przyciskając do ściany, podduszając, trzymając przedramię na szyi T. P. spowodował u niego bolesność uciskową prawej strony szyi, to jest rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni

tj. o przestępstwo z art. 157 § 2 kk

I.  uniewinnia oskarżoną M. O. od popełnienia zarzucanego jej w akcie oskarżenia czynu;

II.  oskarżonego S. Ł. w ramach czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia uznaje za sprawcę tego, iż w nocy z 03 na 04 stycznia 2014 r. w G. przy ul. (...) naruszył nietykalność cielesną T. P. poprzez chwycenie go za rękę i wyciągnięcie z przedpokoju mieszkania na korytarz klatki schodowej oraz przyciśnięcie lewą ręką szyi pokrzywdzonego do ściany, tj. czynu kwalifikowanego z art. 217 § 1 kk, i uznając, że oskarżony czynu tego dopuścił się działając w warunkach obrony koniecznej, odpierając bezpośredni, bezprawny zamach T. P. na nietykalność cielesną M. O., na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 kpk w zw. z art. 25 § 1 kk uniewinnia oskarżonego od popełnienia przedmiotowego czynu;

III.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058 ze zm.) oraz § 14 ust. 2 pkt 1, § 16, § 17, § 19 i § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokata T. W. kwotę 885,60 zł (osiemset osiemdziesiąt pięć złotych 60/100) brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu S. Ł.;

IV.  na podstawie art. 626 § 1 kpk, art. 632 pkt 1 kpk kosztami procesu obciąża oskarżyciela prywatnego T. P. i na podstawie art. 1, art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zasądza od oskarżyciela prywatnego T. P. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60,00 (sześćdziesiąt złotych) tytułem opłaty.