WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

I. K. zatrudniony był w firmie (...) sp. z o.o. z siedzibą w Ż. na podstawie umów o pracę na czas określony od dnia 14.02.2014r do dnia 13.02.2014r. na stanowisku przedstawiciela handlowego. W ramach swoich obowiązków prowadził on m.in. sprzedaż pomp ciepła powietrze- woda do ciepłej wody użytkowej. W dniu 13 czerwca 2014r. kiedy to ustała umowa łącząca go z dotychczasowym pracodawcą posiadał on 6 pomp powietrznych (...) , o łącznej wartości 22.140 zł będących własnością spółki (...), z których się nie rozliczył mimo wezwania z dnia 30 czerwca 2014r. i wielokrotnie składanych deklaracji zwrotu, a także gotowości odbioru pomp przez spółkę z miejsca ich przechowywania przez oskarżonego.

Dowód :

- zeznania świadka A. Z. k. 2, 59,66,

- notatki urzędowe k. 1, 30, 32, 55, 56,

- dokumentacja pracownicza k.4-19, 54,

- umowa współpracy handlowej k. 20-25,

- protokół przeszukania k. 79-80

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 75-76,

Oskarżony I. K. urodził się dnia (...) w Z., posiada wykształcenie wyższe, jest żonaty, posiada dwoje dzieci, na utrzymaniu jedno dziecko w wieku 14 lat wobec którego ma orzeczony obowiązek alimentacyjny. Jest zatrudniony i z tego tytułu osiąga dochód miesięczny w wysokości 2980 zł netto. Nie był on uprzednio karany.

Dowód :

- informacje o osobie k. 75,

- dane o karalności k. 81,

Oskarżony I. K. słuchany w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu chociaż przyznał, i z jest w posiadaniu powietrznych (...) (...) (...) będących własnością spółki (...) i podał, że w chwili odejścia z pracy rozliczył się z samochodu służbowego, telefonu komórkowego i laptopa, natomiast nie rozliczył się z 6 pomp ciepła z uwagi na nie wypłacone mu należności pracownicze w wysokości ok. 2500zł. Kwestionował też wartość pomp i deklarował chęć zawarcia ugody.

Sąd zważył co następuje :

Materiał dowodowy zebrany w niniejszej sprawie dostarczył przekonywujących dowodów do przypisania oskarżonemu I. K. sprawstwa i winy w zakresie zarzucanego mu przestępstwa.

Ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd oparł się w głównej mierze na zeznaniach świadka A. Z. a także na wyjaśnieniach oskarżonego w części gdzie przyznaje, że do chwili obecnej nie zwrócił spółce powierzonych mu do sprzedaży pomp cieplnych w ilości 6 sztuk oraz notatkach urzędowych. Istotne znaczenie miały również dowody w postaci dokumentacji pracowniczej oskarżonego. Informacje w nich zawarte Sąd uznał za wiarygodne, nadto nie były one kwestionowane przez żadną ze stron postępowania.

Zarówno z zeznań świadka A. Z. jak i wyjaśnień oskarżonego wynika w sposób niewątpliwy, iż spółka (...) powierzyła I. K. w czasie trwania umowy o pracę w charakterze przedstawiciela handlowego 6 (...) (...) (...), nie jest przy tym istotne w jakim czasie nastąpiło przekazanie tych urządzeń i czy jednorazowo czy kilkakrotnie, ale istotnym jest to, czy po ustaniu stosunku pracy oskarżony się z nich rozliczył. Jak wynika z zeznań świadka oraz pozostałego wiarygodnego materiału dowodowego oskarżony nie zwrócił spółce powierzonych mu pomp. Słuchany w postępowaniu przygotowawczym oskarżony podał, że nie rozliczył się z powierzonych mu urządzeń z uwagi na nie wypłacone należności pracownicze w wysokości ok. 2500zł. i kwestionował ich wartość. Należy tutaj zauważyć, że wcześniej, w kierowanych do spółki faksem pismach, oskarżony nie powołuje się na niewypłacone należności ale deklaruje wolę zwrotu pomp. Nadto, biorąc pod uwagę wysokość zgłaszanych należności pracowniczych stwierdzić należy, że jedna pompa wystarczyłaby na pokrycie ich w całości, a zatem rodzi się pytanie po co zatrzymywał 5 kolejnych. Oskarżony miał 3 krotnie możliwość dowodzenia swoich twierdzeń w postępowaniu sądowym bowiem z uwagi na przedkładane przez niego zwolnienia lekarskie termin rozprawy głównej był odraczany, natomiast po zobowiązaniu go do przedłożenia zaświadczenia o stanie zdrowia sporządzonego przez lekarza sądowego, oskarżony nie stawił się i swojej nieobecności nie usprawiedliwił, a zatem został wydany wyrok zaoczny. Takie zachowanie świadczy w ocenie sądu o zamierzonym przewlekaniu przez oskarżonego postępowania karnego w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej. Zeznania świadka A. Z. wraz w powiązaniu z innymi dowodami tworzą logiczną i spójną całość przebiegu zdarzenia. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich prawdziwości bowiem są one zwięzłe, konkretne, konsekwentne, nie zawierają żadnych osobistych nadinterpretacji.

Reasumując, materiał dowodowy zebrany w niniejszej sprawie dostarczył natomiast przekonywujących dowodów do przypisania oskarżonemu I. K. sprawstwa i winy w zakresie występku z art. 284§2 kk.

Przestępstwo z art. 284 § 2 kk jest przestępstwem kierunkowym. Świadomość powierzenia rzeczy sprawcy w określonym celu, na przykład do używania, przechowania itp., w tym w szczególności świadomość, że rzecz nie została przekazana sprawcy do swobodnego dysponowania, stanowi element kwalifikujący przywłaszczenie. Sprawca, dokonując przywłaszczenia rzeczy, godzi także, obok zamachu na prawa do rzeczy, w szczególny stosunek zaufania, jakim powierzający go obdarza. Dla ustalenia znamion strony podmiotowej niezbędne jest wykazanie, iż sprawca, postępując z rzeczą w sposób sprzeczny z uzgodnieniami poczynionymi z właścicielem, działał w celu włączenia rzeczy do swojego majątku i definitywnego pozbawienia osoby uprawnionej jej własności (wyrok SA w Rzeszowie z 6 czerwca 2013 r., II AKa 38/13, LexPolonica nr 6720017). Wola oskarżonego rozporządzenia powierzoną mu rzeczą została uzewnętrzniona poprzez jego zachowanie polegające na nie rozliczeniu się z byłym pracodawcą z powierzonych mu pomp grzewczych, a nadto na odmowie wskazania miejsca ich przechowywania.

Przy wymiarze kary oskarżonemu I. K. Sąd wziął pod uwagę jako okoliczności obciążające znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu wyrażający się w rażącym nadużyciu zaufania i nie rozliczeniu się z powierzonego mu jako pracownikowi mienia oraz dalszym zwodzeniu co do zamiaru zwrotu urządzeń. Jako okoliczność łagodzącą poczytano uprzednią niekaralność.

W konsekwencji powyższych ustaleń za popełnione przestępstwo Sąd wymierzył oskarżonemu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności. Kara w powyższym wymiarze pozostaje adekwatna zarówno do stopnia zawinienia oskarżonego, jak i dużego stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu. Zdaniem Sądu celowym w kontekście ustawowych celów kary było na podstawie art. 69 §1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1kk skorzystanie wobec oskarżonego z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary na okres próby 2 lat. Tak wymierzona kara zrealizuje swoje funkcje w zakresie sprawiedliwego ukarania sprawcy, jak też w zakresie prewencji ogólnej, a zakreślony okres próby pozwoli oskarżonemu na przemyślenie swojego zachowania. Nadto, biorąc pod uwagę wysokość powstałej szkody w mieniu spółki Sąd na podstawie art. 72 § 2 kk zobowiązał oskarżonego do jej naprawienia w terminie 8 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku.

Biorąc pod uwagę sytuację materialną oskarżonego oraz fakt, że w chwili obecnej osiąga on dochody w granicach 3000 zł netto miesięcznie , Sąd na podstawie art. 627 kpk obciążył go kosztami sądowymi w całości, w tym obciążył opłatą sądową w kwocie 180 zł..