UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 06 maja 2014 r. znak (...) Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił H. S. prawa do renty rolniczej tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy powołał się na orzeczenie Komisji Lekarskiej KRUS z dnia 28.04.2015 r., która nie uznała wnioskodawczyni za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym.

Z decyzją tą nie zgodziła się H. S. wnosząc odwołanie. Odwołująca podniosła, iż od dwóch lat choruje , przy najmniejszym wysiłku pojawia się obrzęk kolana, nie może przykucnąć, chodzić po schodach. Z tego powodu nie nadaje się do pracy w gospodarstwie.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podnosząc, że zaskarżoną decyzją odmówił wnioskodawczyni prawa do renty rolniczej bowiem nie jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym, a w związku z tym brak jest podstaw do przyznania renty rolniczej.

Sąd ustalił i zważył co następuje :

H. S. , ur. (...), prowadził działalność rolniczą na gruntach rolnych o powierzchni 3,94 ha fizycznych, 1,50 ha przeliczeniowych. Z tego tytułu podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników od 01.01.2001 r. do 25.09.2007 r. dobrowolnie, na wniosek, a od 26.09.2007 r. do nadal obowiązkowo z mocy ustawy. W okresie od 10.08.2014 r. do 28.02.2015 r. ubezpieczona pobierała zasiłek chorobowy.

W dniu 02.03.2015 r. H. S. złożyła wniosek w organie rentowym domagając się przyznania prawa do renty rolniczej.

Lekarz Rzeczoznawca KRUS orzeczeniem z dnia 25.03.2015 r. nie stwierdził by wnioskodawczyni była całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym. Z powyższym orzeczeniem nie zgodziła się odwołująca wnosząc sprzeciw do komisji lekarskiej Kasy, która orzeczeniem z dnia 28.04.2015 r. także nie stwierdziła naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym całkowitą niezdolność do pracy. Powyższe orzeczenie stanowiło podstawę wydania zaskarżonej decyzji.

W przedmiotowej sprawie okolicznością sporną było to czy H. S. jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym.

W związku z powyższym Sąd z urzędu dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych – internisty i ortopedy - celem wyjaśnienia spornej okoliczności. Biegli lekarze sądowi po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską, po przebadaniu odwołującej i uzyskaniu od niej wywiadu rozpoznali następujące schorzenia :

- przewlekły żółciowy nieżyt żołądka,

- stan po cholecystektomii,

- kamica nerkowa w wywiadzie,

- stan po usunięciu guzka mastopatycznego z prawego sutka (2001 r.),

- wczesne zmiany zwyrodnieniowe kolana lewego,

- stan po artroskopii z utrzymującym się stanem zapalnym i przykurczem

zgięciowym.

Schorzenia internistyczne nie powodują u wnioskodawczyni niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym bowiem dolegliwości gastryczne w przebiegu przewlekłego nieżytu żołądka występują bez objawów niedoborowych, a w przebiegu kolki nerkowej nie stwierdza się aktualnie złogów. Natomiast mimo zastosowania leczenia kolana lewego nadal utrzymuje się ograniczenie wyprostu kolana i stan zapalny. Te dolegliwości powodują , że odwołująca nie może wykonywać prac fizycznych związanych z dźwiganiem i noszeniem oraz wymagających chodzenia. Z tego powodu ubezpieczona jest nadal całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym od zaprzestania pobierania świadczeń tj. zasiłku chorobowego. Niezdolność ta jest okresowa do czerwca 2016 r. bowiem odwołująca ma zaplanowaną operację kolana lewego w lutym 2016 r. co rokuje poprawę.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach KRUS, dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz na podstawie opinii biegłych lekarzy sądowych ortopedy i internisty.

Sąd w całości dał wiarę opinii biegłych bowiem była ona jasna, rzeczowa, logiczna i wyczerpująca. Biegli swoje stanowisko w sposób fachowy i zrozumiały uzasadnili, a wnioski opinii są jednoznaczne i stanowcze.

Wynika z nich jasno, że z powodu dolegliwości bólowych kolana lewego i ograniczeń wyprostu u odwołującej występuje zmniejszona wydolność chodu, która uniemożliwia osobiste wykonywanie pracy w gospodarstwie rolnym, w szczególności wykonywania pracy fizycznej związanej z dźwiganiem, noszeniem i chodzeniem. Ocena i analiza dokonana przez biegłych w opinii jest dogłębna i oparta na dokumentacji lekarskiej oraz wiedzy i doświadczeniu w zakresie specjalności biegłych. Tym samym więc Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania powyższej opinii i dokonując ustaleń w przedmiotowej sprawie w całości się na niej oparł.

Również żadna ze stron nie kwestionowała powyższej opinii, a pozwany w piśmie z dnia 12.10.2015 r. oświadczył, że nie wnosi zastrzeżeń pod adresem opinii.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U.2015.704 j.t.) renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ust. 2;

2)jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym;

3)całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Warunek podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres uważa się za spełniony, jeżeli okres ubezpieczenia emerytalno-rentowego ubezpieczonego wynosi co najmniej:

1)rok - jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku do 20 lat;

2)2 lata - jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 20 lat do 22 lat;

3)3 lata - jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 22 lat do 25 lat;

4)4 lata - jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 25 lat do 30 lat;

5) 5 lat - jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 30 lat, - art. 21 ust. 2 .

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 8 okres 5 lat, o którym mowa w ust. 2 pkt 5

powinien przypadać w okresie ostatnich 10 lat przed złożeniem wniosku o

przyznanie renty.

Za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym – art. 21 ust. 5. Ponadto całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za trwałą, jeżeli ubezpieczony nie rokuje odzyskania zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym (art. 21 ust. 6), a w przypadku gdy ubezpieczony rokuje odzyskanie zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym całkowitą niezdolność do pracy uznaje się za okresową – art. 21 ust. 7.

W przedmiotowej sprawie przyczyną, dla której organ rentowy odmówił

ubezpieczonej prawa do renty rolniczej było to, że nie stwierdzono u niej całkowitej niezdolności do pracy. Nie budzi natomiast wątpliwości, że H. S. spełnia warunek podlegania ubezpieczeniu emerytalno – rentowemu przez okres co najmniej 5 lat, a wniosek o przyznanie prawa do renty rolniczej złożyła w okresie podlegania temu ubezpieczeniu.

Jak wykazało przeprowadzone postępowanie dowodowe odwołująca od dnia zakończenia pobierania zasiłku chorobowego, na którym przebywała do 28.02.2015 r., jest nadal osobą całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym bowiem utraciła zdolność do osobistego wykonywania prac w tym gospodarstwie z powodu występujących ograniczeń chodu oraz dolegliwości bólowych kolana . Istnieją jednak pozytywne rokowania co do poprawy stanu zdrowia odwołującej bowiem w lutym 2016 r. ma zaplanowaną operację kolana. Całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym jest więc okresowa - do końca czerwca 2016 r.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd , na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w wyroku.

SSO Elżbieta Majewska

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE