WYROK ŁĄCZNY

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd ustalił, iż A. N. został skazany następującymi prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy z dnia 25 października 2004 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 1276/04 za czyn z art. 178a § 1 k.k. popełniony w dniu 30 maja 2004 r. na karę grzywny w wysokości 40 (czterdziestu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych, przy czym na podstawie art. 49a § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego świadczenie pieniężne, a na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeczono wobec skazanego środek karny w postaci zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 (jednego) roku, następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 26 lipca 2007 r. orzeczono wobec skazanego wykonanie 19 (dziewiętnastu) dni zastępczej kary pozbawienia wolności za nieuiszczoną karę grzywny, a prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 13 czerwca 2008 r. na podstawie art. 51 k.k.w. umorzono skazanemu karę grzywny w wysokości 6,52 (sześciu złotych pięćdziesięciu dwóch groszy) złotych orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy z dnia 25 października 2004 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 1276/04;

2.  Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 06 lipca 2006 r. w sprawie o sygn. akt V K 1175/06 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. popełniony w dniu 25 maja 2006 r. na karę 12 (dwunastu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 (czterdziestu) godzin w stosunku miesięcznym, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 25 maja 2006 r.;

3.  Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 07 września 2006 r. w sprawie o sygn. akt IV K 2179/06 za czyn z art. 278 § 5 k.k. popełniony w okresie od kwietnia 2003 r. do 16 lutego 2006 r. na karę 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym, następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 02 lipca 2007 r. orzeczono wobec skazanego wykonanie 120 (stu dwudziestu) dni zastępczej kary pozbawienia wolności za niewykonaną karę ograniczenia wolności;

4.  Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 19 września 2007 r. w sprawie o sygn. akt II K 529/07 za czyn z art. 278 § 1 k.k. popełniony w dniu 09 maja 2007 r. na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 09 maja 2007 r. do 19 września 2009 r.;

5.  Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 24 czerwca 2010 r. w sprawie o sygn. akt III K 115/09 za czyn z art. 278 § 1 k.k. popełniony w dniu 02 marca 2007 r. na karę 1 (jednego) roku 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat, przy czym na podstawie art. 73 § 2 k.k. oddano skazanego pod dozór kuratora, a na podstawie art. 72 § 2 k.k. zobowiązano skazanego do naprawienia szkody, następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 10 stycznia 2012 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności;

6.  Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 03 marca 2011 r. w sprawie o sygn. akt II K 811/10 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. popełniony w nocy z 18 sierpnia na 19 sierpnia 2010 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 19 sierpnia 2010 r. do 15 lutego 2011 r., następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 07 listopada 2011 r. na podstawie art. 13 § 1 k.k.w w zw. z art. 63 § 1 k.k. zaliczono skazanemu na poczet kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 03 marca 2011 r. w sprawie o sygn. akt II K 811/10 okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 19 sierpnia 2010 r. do 17 lutego 2011 r.;

7.  Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 28 listopada 2012 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1138/08 za czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. popełniony w dniu 04 sierpnia 2008 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 4 (cztery) lata, przy czym na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddano skazanego pod dozór kuratora, a na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec skazanego obowiązek naprawienia szkody, następnie prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 22 maja 2014 r. zarządzono wobec skazanego wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności.

Należy wskazać, że Sąd przy wydawaniu wyroku łącznego nie poddał analizie wyroku Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 01 czerwca 2007 r. w sprawie o sygn. akt IV K 579/07, który uprawomocnił się w dniu 02 listopada 2007 r. Wyrokiem tym A. N. został skazany za czyn z art. 178a § 2 k.k. popełniony w dniu 28 czerwca 2006 r. na karę 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym. Sąd rozważał możliwość objęcia wyrokiem łącznym kary orzeczonej wobec skazanego w/w wyrokiem jednakże w świetle obecnie obowiązujących przepisów czyn za który A. N. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 01 czerwca 2007 r. w sprawie o sygn. akt IV K 579/07 stanowi wykroczenie. Z tego też względu Sąd mając na uwadze treść art. 50 ust. 4 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2013 poz. 1247) zgodnie z którym jeżeli według ww. ustawy czyn objęty prawomocnym wyrokiem skazującym za przestępstwo stanowi wykroczenie, stosuje się do tego czynu przepisy ustawy, o której mowa w art. 2 niniejszej ustawy, dotyczące przedawnienia wykonania kary oraz zatarcia ukarania, tj. przepisy Kodeksu wykroczeń uznał, że przedmiotowe skazanie uległo zatarciu. Przy ustalaniu czy doszło do ztarcia skazania Sąd miał na uwadze treść art. 45 § 3 k.w., który stanowi, że orzeczona kara lub środek karny nie podlega wykonaniu, jeżeli od daty uprawomocnienia się rozstrzygnięcia upłynęły trzy lata oraz treść art. 46 § 1 kw., który stanowi, że ukaranie uważa się za niebyłe po upływie dwóch lat od wykonania, darowania lub przedawnienia wykonania kary. Przy czym stosownie do treści art. 46 § 3 k.w. jeżeli orzeczono środek karny, uznanie ukarania za niebyłe nie może nastąpić przed jego wykonaniem, darowaniem albo przedawnieniem wykonania. Dokonując oceny czy doszło w niniejszej sprawie do zatarcia skazania Sąd miał na uwadze powyższe przepisy oraz fakt, że wyrok w sprawie o sygn. akt IV K 579/07 uprawomocnił się z dniem 02 listopada 2007 r. Co oznacza, że kara oraz środki karne orzeczone tym wyrokiem nie podlegają wykonaniu, gdyż upłynął wymagany okres trzech lat wskazany w art. 45 § 3 k.w. przy uwzględnieniu okresów, w których skazany odbywał kary (przebywał w warunkach izolacji penitencjarnej), w których był wstrzymany bieg przedawnienia. Nadto zostały spełnione przesłanki z art. 46 § 1 i 3 k.w. albowiem wobec skazanego upłynął również dwuletni okres od przedawnienia wykonania kary oraz środka karnego wskazany w art. 46 § 1 k.w. Reasumując skazanie w sprawie Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie w sprawie o sygn. akt IV K 579/07 uległo zatarciu, zatem nie mogło zostać objęte wyrokiem łącznym wydanym w przedmiotowej sprawie.

Skazany we wniosku z dnia 12 czerwca 2014 r. wniósł o wydanie wyroku łącznego obejmującego kary orzeczone wyrokami: Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 24 czerwca 2010 r. w sprawie o sygn. akt III K 115/09 oraz Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 28 listopada 2012 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1138/08.

Z opinii Dyrektora Aresztu (...) w (...) wynika, że A. N. w warunkach izolacji penitencjarnej przebywa od 08 kwietnia 2014 r. jest kawalerem z nieformalnego związku ma jedno dziecko, na które jest zobowiązany alimentacyjnie. Skazany ma wykształcenie podstawowe, bez wyuczonego zawodu, przed osadzeniem w warunkach izolacji penitencjarnej utrzymywał się z prac dorywczych. Zachowanie skazanego w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności początkowo było oceniane jako przeciętne, obecnie zachowanie skazanego jest określane jako poprawne, skazany był nagradzany nagrodą regulaminową nie był karany dyscyplinarnie. A. N. wobec przełożonych prezentuje postawę zgodną z regulaminem w grupie współosadzonych funkcjonuje bezkonfliktowo. Skazany nie deklaruje przynależności do nieformalnych struktur podkultury przestępczej, czas wolny spędza w celi mieszkalnej na zajęciach własnych, czytaniu prasy, oglądaniu telewizji. Jak wynika z pierwszej opinii A. N. początkowo nie był zatrudniony na terenie jednostki penitencjarnej i nie angażował się w prace społeczne na rzecz oddziału, obecnie jest zatrudniony na terenie jednostki penitencjarnej jako pracownik ogólnobudowlany. Skazany kontakt zewnętrzny w dostępnych formach utrzymuje głównie z matką, kuzynem oraz synem. A. N. karę pozbawienia wolności odbywa w systemie zwykłym, prezentuje krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw, jednakże dostrzega jedynie negatywne skutki osadzenia w jednostce. U skazanego zdiagnozowano zespół zależności mieszanej, zlecono terapię odwykową dla osób uzależnionych od alkoholu. A. N. wyraził zgodę na odbycie terapii w warunkach izolacji penitencjarnej, termin przyjęcia skazanego do oddziału dla osób uzależnionych od alkoholu został wyznaczony na dzień 17 grudnia 2015 r. w Zakładzie Karnym (...). Skazany brał udział w programie readaptacji społecznej w zakresie kształtowania umiejętności społecznych związanych z pełnieniem roli ojca w rodzinie pt. (...)

Sąd ustalił następujący powyższy stan faktyczny na podstawie następujących dowodów: wniosku skazanego (k. 2), opinii o skazanym (k. 22-23), danych z CZSW (k. 90-94), danych o karalności (k. 97-99), opinii o skazanym z danymi z CZSW (k. 104-121) i poszczególnych akt spraw.

Sąd zważył co następuje:

Po przeanalizowaniu danych o karalność skazanego, odpisów wyroków oraz dołączonych do akt sprawy poszczególnych postanowień i zgromadzonej dokumentacji Sąd uznał, iż istnieją warunki do wydania wyroku łącznego stosownie do treści art. 85 k.k., art. 86 k.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k.

Zgodnie z treścią art. 85 k.k. - regulującego jedną z podstawowych przesłanek wydania wyroku łącznego - orzeczenie kary łącznej jest możliwe, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny co do któregokolwiek z tych przestępstw. Stosownie zaś do uchwały Sądu Najwyższego 1 KZP 36/04 z dnia 25 lutego 2005 r. (OSNKW 2005/2/13) zawarty w art. 85 k.k. zwrot „zanim zapadł pierwszy wyrok" odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnych przestępstw. To data wydania pierwszego chronologicznie wyroku określa, które kary podlegają połączeniu. Zatem tylko kary orzeczone za zbiegające się przestępstwa popełnione przed datą wydania tego wyroku podlegają połączeniu. Nadto stosownie do treści art. 85 k.k. kary te muszą być karami tego samego rodzaju lub też innymi karami podlegającymi łączeniu.

I tak mając na uwadze art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. stwierdzić należy, że pierwszy analizowany wyrok skazujący wobec A. N. został wydany przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w dniu 25 października 2004 r. w sprawie o sygn. akt VIII K 1276/04. Jednakże przed datą wydania tego wyroku, tj. przed dniem 25 października 2004 r. skazany nie popełnił żadnego innego czynu zabronionego, za który zostałby skazany prawomocnym wyrokiem skazującym. W tym stanie rzeczy postępowanie o wdanie wyroku łącznego co do kary orzeczonej tym wyrokiem na podstawie art. 572 k.p.k. Sąd umorzył.

Kolejnym analizowanym prawomocnym wyrokiem skazującym wydanym wobec A. N., był wyrok Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 06 lipca 2006 r. w sprawie o sygn. akt V K 1175/06 i to ten wyrok wyznacza pierwszy realny zbieg przestępstw. Przed wydaniem tego wyroku, tj. przed dniem 06 lipca 2006 r. skazany dopuścił się popełnienia w okresie od kwietnia 2003 r. do 16 lutego 2006 r. czynu z art. 278 § 5 k.k., za który został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 07 września 2006 r. w sprawie o sygn. akt IV K 2179/06. Należy wskazać, że wobec skazanego w/w wyrokami orzeczono kary tego samego rodzaju, tj. ograniczenia wolności, a zatem spełnione zostały przesłanki zawarte w art. 85 k.k. pozwalające na wydanie wyroku łącznego.

Kolejnym analizowanym prawomocnym wyrokiem skazującym wydanym wobec A. N., był wyrok Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 19 września 2007 r. w sprawie o sygn. akt II K 529/07 i to ten wyrok wyznacza drugi realny zbieg przestępstw. Przed wydaniem tego wyroku, tj. przed dniem 19 września 2007 r. skazany dopuścił się popełnienia w dniu 02 marca 2007 r. czynu z art. 278 § 1 k.k., za który został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 24 czerwca 2010 r. w sprawie o sygn. akt III K 115/09. Należy wskazać, że wobec skazanego w/w wyrokami orzeczono kary tego samego rodzaju, tj. kary pozbawienia wolności, a zatem spełnione zostały przesłanki zawarte w art. 85 k.k. pozwalające na wydanie wyroku łącznego. Przy czym należy wskazać, że wyrokiem Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 19 września 2007 r. w sprawie o sygn. akt II K 529/07 orzeczono wobec skazanego bezwzględną karę pozbawienia wolności, natomiast wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 24 czerwca 2010 r. w sprawie o sygn. akt III K 115/09 orzeczono wobec skazanego karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, której wykonanie zostało prawomocnie zarządzone. Wobec powyższego Sąd objął wyrokiem łączny kary pozbawienia wolności orzeczone w/w wyrokami.

Kolejnym analizowanym wyrokiem skazującym wydanym wobec A. N., był wyrok Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 03 marca 2011 r. w sprawie o sygn. akt II K 811/10 i to ten wyrok wyznacza ostatni realny zbieg przestępstw. Przed wydaniem tego wyroku, tj. przed dniem 03 marca 2011 r. skazany dopuścił się popełnienia w dniu 04 sierpnia 2008 r. czynu z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k., za który został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 28 listopada 2012 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1138/08. Należy wskazać, że wobec skazanego w/w wyrokami orzeczono kary tego samego rodzaju, tj. kary pozbawienia wolności, a zatem spełnione zostały przesłanki zawarte w art. 85 k.k. pozwalające na wydanie wyroku łącznego. Przy czym należy wskazać, że wyrokiem Sądu Rejonowego w Żyrardowie z dnia 03 marca 2011 r. w sprawie o sygn. akt II K 811/10 orzeczono wobec skazanego bezwzględną karę pozbawienia wolności, natomiast wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 28 listopada 2012 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1138/08 orzeczono wobec skazanego karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, której wykonanie zostało prawomocnie zarządzone. Wobec powyższego Sąd objął wyrokiem łączny kary pozbawienia wolności orzeczone w/w wyrokami.

Wobec skazanego A. N. stosownie do treści art. 85 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. Sąd był uprawniony do orzeczenia kar łącznych zamiast kar jednostkowych orzeczonych:

- wyrokami 2., 3. (punkt I. wyroku łącznego) w granicach od 12 miesięcy (najsurowsza kara jednostkowa) do 1 roku 8 miesięcy ograniczenia wolności (suma wszystkich kar jednostkowych podlegających łączeniu) – wymierzył ją w wysokości 1 (jednego) roku 4 (czterech) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

- wyrokami 4., 5. (punkt III. wyroku łącznego) w granicach od 1 roku 6 miesięcy (najsurowsza kara jednostkowa) do 2 lat 2 miesięcy pozbawienia wolności (suma wszystkich kar jednostkowych podlegających łączeniu) – wymierzył ją w wysokości 1 (jednego) roku 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

- wyrokami 6., 7. (punkt V. wyroku łącznego) w granicach od 1 roku (najsurowsza kara jednostkowa) do 2 lat pozbawienia wolności (suma wszystkich kar jednostkowych podlegających łączeniu) – wymierzył ją w wysokości 1 (jednego) roku 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Przy ustalaniu wysokości kar łącznych w niniejszej sprawie Sąd miał na uwadze treść orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Łodzi II AKa 63/01 z dnia 09 maja 2001 r. (Prok. i Pr. 2002, Nr 7-8, póz. 20) w myśl którego - zastosowanie zasady absorpcji, asperacji czy kumulacji przy orzekaniu tak kary łącznej, jak i wydawaniu wyroku łącznego uwarunkowane jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, objętymi tymże skazaniem. Relacje te sprowadzają się do określenia, jak bliski związek przedmiotowo - podmiotowy łączy te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały popełnione. Im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczanego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa, objętych tym wyrokiem.

Odnosząc powyższe twierdzenia do okoliczności niniejszej sprawy, a w szczególności do kary łącznej ograniczenia wolności orzeczonej w punkcie I. wyroku stwierdzić należy, iż pomiędzy czynami, za które A. N. został skazany wyrokami w sprawach o sygn. akt V K 1175/06 oraz IV K 2179/06 nie zachodzi bliska łączność przedmiotowa i podmiotowa. Co prawda, przestępstwa przypisane skazanemu w w/w wyrokach to przestępstwa skierowane przeciwko temu samemu dobru prawnemu tj. przeciwko mieniu. Jednakże czyny te wyczerpały znamiona różnych przepisów, wyrokiem w sprawie o sygn. akt V K 1175/06 A. N. został skazany za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k., natomiast wyrokiem w sprawie o sygn. akt IV K 2179/06 za czyn z art. 278 § 5 k.k. Pomiędzy w/w przestępstwami istniał bliski związek czasowy albowiem czyn za który A. N. został skazany w sprawie o sygn. akt IV K 2179/06 został przez niego popełniony w okresie od kwietnia 2003 r. do 16 lutego 2006 r., natomiast czyn za który A. N. został skazany wyrokiem w sprawie o sygn. akt V K 1175/06 został przez niego popełniony w dniu 25 maja 2006 r., a więc po upływie ponad trzech miesięcy od popełnienia pierwszego z omawianych w tym miejscu czynów. Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, w tym brak łączności przedmiotowej i podmiotowej brak jest podstaw do orzeczenia kary łącznej w oparciu o zasadę całkowitej absorpcji. Nie mniej jednak mając na uwadze bliski zawiązek czasowy Sąd orzekł karę łączną w oparciu o zasadę asperacji. Należy również wskazać, że orzekając wobec skazanego karę łączną ograniczania wolności Sąd miał poza wyżej wskazanymi okolicznościami na uwadze również treść art. 86 § 3 k.k. oraz art. 35 § 1 k.k. i określił wobec skazanego na nowo wymiar nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w stosunku miesięcznym na 30 (trzydzieści) godzin. W ocenie Sądu kara ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w w/w wymiarze spełni cel kary wobec skazanego, zwłaszcza że jest to najniższy wymiar kary przewidziany w art. 35 § 1 k.k.

Odnosząc się natomiast do wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie III. wyroku stwierdzić należy, iż pomiędzy czynami, za które A. N. został skazany wyrokami w sprawach o sygn. II K 529/07 oraz III K 115/09 nie zachodzi bardzo bliska łączność przedmiotowa i podmiotowa. Wprawdzie przestępstwa, za które A. N. został skazany w/w wyrokami były skierowane przeciwko temu samemu dobru, tj. przeciwko mieniu, nadto przestępstwa te wyczerpały znamiona tego samego przepisu, tj. art. 278 § 1 k.k., jednakże przestępstwa te różnił sposób działania skazanego, miejsce popełnienia przestępstw oraz osoby pokrzywdzonych. Pomiędzy w/w przestępstwami istniał bliski związek czasowy. Przestępstwa te zostały popełnione między 02 marca 2007 r. a 09 maja 2007 r., a więc przestępstwa te były popełniane na przestrzeni ponad dwóch miesięcy. Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, w tym brak bliskiej łączności przedmiotowej i podmiotowej brak jest podstaw do orzeczenia kary łącznej w oparciu o zasadę całkowitej absorpcji. Nie mniej jednak mając na uwadze bliski zawiązek czasowy Sąd orzekł karę łączną w oparciu o zasadę asperacji. Powyższe skutkowało orzeczeniem kary łącznej minimalnie ponad granicę najsurowszej kary jednostkowej orzeczonej wobec skazanego wyrokiem w sprawie o sygn. akt III K 115/09.

Natomiast odnosząc powyższe twierdzenia do kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie V. wyroku należy stwierdzić, iż pomiędzy czynami, za które A. N. został skazany w sprawach o sygn. akt II K 811/10 oraz IV K 1138/08 nie zachodzi bliska łączność przedmiotowa i podmiotowa. Wprawdzie przestępstwa, za które A. N. został skazany w/w wyrokami były skierowane przeciwko temu samemu dobru, tj. przeciwko mieniu, jednakże przestępstwa te wyczerpały znamiona różnych przepisów. Wyrokiem w sprawie o sygn. akt II K 811/10 A. N. został skazany za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k., natomiast wyrokiem w sprawie o sygn. akt IV K 1138/08 za czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. Należy podkreślić także, że pomiędzy tymi przestępstwami nie zachodzi bliski związek czasowy, albowiem przestępstwa te zostały popełnione między 04 sierpnia 2008 r. a 19 sierpnia 2010 r. Mając na uwadze powyższe, w tym brak łączności przedmiotowej i podmiotowej oraz brak bliskości czasowej pomiędzy tymi czynami brak jest podstaw do orzeczenia kary łącznej w oparciu o zasadę całkowitej absorpcji.

Sąd przy wymiarze kar łącznych orzeczonych w punktach I., III. i V. miał również na względzie prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. Popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji. Sąd w pełni podziela stanowisko wyrażone w orzecznictwie, zgodnie z którym absorpcję kar należy stosować bardzo ostrożnie, biorąc pod uwagę negatywną co do sprawcy - przesłankę prognostyczną jaką jest popełnienie kilku przestępstw (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie II Aka 171/00 z dnia 12 lipca 2000 r. OSA 2001/2/5). Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że A. N. był do chwili obecnej siedem razy karany (nie uwzględniając wyroku wydanego w sprawie o sygn. akt IV K 579/07) za popełnienie siedmiu przestępstw, w tym wielokrotnie za popełnienie przestępstw podobnych. Skazany czyny te popełnił na przestrzeni długiego okresu czasu od kwietnia 2003 r. do 19 sierpnia 2010 r. Należy przy tym wskazać, że skazany wielokrotnie dopuścił się popełnienia przestępstw przeciwko mieniu, co zdaniem Sądu wskazuje na znaczną demoralizację skazanego, przy czym skazany trzykrotnie dopuścił się popełnienia przestępstwa wyczerpującego znamiona przepisu z art. 278 k.k. Należy również wskazać, że skazany nie skorzystał z szans jakie dały mu sądy orzekające w sprawach o sygn. akt III K 115/09 oraz IV K 1138/08, które zastosowały wobec skazanego środek probacyjny w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kar, co skutkowało prawomocnym zarządzeniem wykonania kar orzeczonych w w/w sprawach. Nadto skazany nie wykonał kar ograniczenia wolności orzeczonych w sprawach o sygn. akt V K 1175/06 oraz IV K 2179/06, skazany nie wykonał ani jednej godziny pracy w ramach kar orzeczonych w/w wyrokami, co skutkowało orzeczeniem wobec niego zastępczej kary pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt IV K 2179/06. Wielokrotna karalność, a także brak zdecydowanej zmiany postawy skazanego wskazuje na jego lekceważący stosunek do obowiązującego porządku prawnego. W ocenie Sądu negatywne zachowania A. N. nie miały w jego życiu charakteru epizodycznego zwłaszcza, że skierowane były w dobra prawne poddane szczególnej ochronie prawnej, tj. mienie, własność czy bezpieczeństwo w komunikacji. Niewątpliwie A. N. jest więc przestępcą niepoprawnym, którego cechuje łatwość popełniania przestępstw, a popełnianie przestępstw stało się wręcz jego swoistym sposobem na życie. Jego zachowanie świadczy więc o dużym stopniu demoralizacji oraz o niespełnieniu przez dotychczas orzeczone kary celów kary w zakresie prewencji indywidualnej w stosunku do skazanego. W świetle powyższego o ocenie Sądu najsurowsze kary jednostkowe wymierzone skazanemu pochłaniające inne kary stanowiłyby w tym przypadku nieuzasadnione premiowanie sprawcy wielokrotnego łagodniejszą karą i byłoby niewystarczającą oceną zachowania sprawcy. Powyższe przemawia za niestosowaniem zasady pełnej absorpcji w odniesieniu do kary łącznej ograniczenia wolności oraz kar łącznych pozbawienia wolności orzeczonych w punktach I., III. i V. wyroku oraz skutkowało zastosowaniem przy wymiarze kar łącznych zasady asperacji polegającej na wymierzeniu kar łącznych wyższych niż najwyższe kary jednostkowe orzeczone w stosunku do skazanego, ale przy tym niższych niż suma kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa.

Istotny wpływ na wymiar kar łącznych orzeczonych niniejszym wyrokiem miało również zachowanie skazanego w zakładzie karnym, w którym znajduje się po prawomocnym skazaniu poszczególnymi wyrokami (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 września 1985 r., II K 245/85, OSNKW 1986, z. 5 - 6, poz. 39, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 października 1983 r., IV KR 213/83, OSNKW 1984, z. 5 - 6, poz. 65). Jak wynika z opinii Dyrektora Aresztu Śledczego zachowanie skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej początkowo było oceniane jako przeciętne, obecnie zachowanie skazanego jest ocenione zaledwie jako poprawnie. Wprawdzie skazany nie był karany dyscyplinarnie, był nagradzany nagrodą regulaminową jest zatrudniony na terenie jednostki penitencjarnej, prezentuje krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw, jednakże dostrzega jedynie negatywne skutki osadzenia w jednostce penitencjarnej, a karę pozbawienia wolności odbywa w systemie zwykłym. W ocenie Sadu zachowanie skazanego nie jest wyróżniające się, przy czym podniesione w opiniach Dyrektora Aresztu Śledczego okoliczności mają charakter pozytywny jednakże zdaniem Sądu nie są one na tyle doniosłe aby wskazywały na nadzwyczajną i diametralną zmianę w osobowości skazanego, a wobec tego nie uzasadniają zastosowania zasady całkowitej absorpcji przy orzekaniu kar łącznych.

Mając na względzie całokształt wyżej podniesionych okoliczności, orzeczone wobec skazanego kary łączne pozbawienia wolności i kara łączną ograniczenia wolności zrealizują zdaniem Sądu zadania w zakresie prewencyjnego oddziaływania kary, zarówno w znaczeniu prewencji indywidualnej jak i ogólnej, kształtując we właściwy sposób świadomość prawną społeczeństwa. Podnieść także należy, że wymierzona w ramach wyroku łącznego kara nie musi przynieść skazanemu korzyści w zakresie wyraźnego zmniejszenia okresu pozbawienia wolności, musi ona jednak być sprawiedliwa i celowa.

Sąd na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet wymierzonych skazanemu w przedmiotowym wyroku kar łącznych zaliczył okresy rzeczywistego pozbawienia wolności i odbywania kar w następujący sposób:



na poczet wymierzonej wobec skazanego A. N. w punkcie I. wyroku kary łącznej ograniczenia wolności zaliczył skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt V K 1175/06 w dniu 25 maja 2006 r. oraz ze sprawy o sygn. akt IV K 2179/06 w całości wykonaną zastępczą karę pozbawienia wolności w wymiarze 120 (stu dwudziestu) dni odbywaną przez skazanego w dniach od 21 listopada 2007 r. do 20 marca 2008 r.;



na poczet wymierzonej wobec skazanego A. N. w punkcie III. wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt II K 529/07 w dniach od 09 maja 2007 r. do 19 września 2007 r., od 20 marca 2008 r. do 06 czerwca 2008 r. i od 25 czerwca 2008 r. do 29 lipca 2008 r. oraz w sprawie o sygn. akt III K 115/09 w dniach od 07 kwietnia 2014 r. do 03 marca 2015 r. (daty wydania wyroku);



na poczet wymierzonej wobec skazanego A. N. w punkcie V. wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt II K 811/10 w dniach od 19 sierpnia 2010 r. do 17 lutego 2011 r. i od 14 września 2011 r. do 16 marca 2012 r.

W pozostałym zakresie Sąd orzekł, że w części nie objętej niniejszym wyrokiem łącznym, wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu.

Na podstawie art. 618 § 1 pkt. 11 k.p.k. oraz § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. B. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu oraz podatek VAT od tej kwoty.

Sąd zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów procesu na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. uznając, że ich uiszczenie byłoby dla skazanego zbyt uciążliwe z uwagi na fakt, iż skazany odbywa karę pozbawienia wolności nie miałby więc możliwości ich uiszczenia.

Z/ odpis wyroku łącznego wraz z uzasadnieniem doręczyć obrońcy skazanego na adres z wniosku.